"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
03-04-2008
Who I am makes a difference!
Elk mens heeft zijn waarde in het geheel. Ieder mens maakt een verschil uit in het leven van iemand anders. Vandaar dit filmpje "Who I am makes a difference." Ik kreeg het toegezonden van een vriend en misschien brengt het jullie ook wel op ideëen om de mensen die echt iets voor je betekenen te laten weten dat ze belangrijk voor je zijn, want al te vaak stappen we daaraan voorbij, denkende "hij of zij weet wel dat ik hem graag zie, ik hoef dat niet te zeggen". Het enige jammere aan 't filmpje (het duurt een 10-tal minuten denk ik) is dat het alweer gevolgd wordt door reclame.... Op tijd afzetten dus Maar toch vind ik het zeker de moeite om te bekijken. http://www.blueribbonmovie.com/ Het kan je op ideëen brengen.
Ik draag mijn blauwe lintje met de tekst "Who I Am Makes A Difference" alleszins op aan de lezers van mijn blog. Want jullie maken inderdaad een groot verschil in mijn leven. Zonder jullie was ik hier al lang mee gestopt.
Toen ik terug kwam van mijn reis heb ik overwogen om mijn blog niet meer bij te werken (er zijn toch zoveel andere boeiende dingen te beleven op de wereld, en mijn kijkcijfertjes zijn trouwens ook nog maar de helft van vroeger) maar omdat ik na mijn thuiskomst verscheidene mails had gekregen waarin mensen schreven dat ze blij waren dat het fotoraadsel terug was, sommigen vertelden dat ze echt uitkeken naar foto's over Sri Lanka omdat ze wisten dat ze er zelf nooit zouden geraken, en anderen vroegen waar de nieuwe grappen van Irma en mijn katten bleven, wist ik weer dat er verscheidene mensen mijn blog wèl de moeite vinden. Ze blijven komen lezen (sommigen al bijna drie jaar) ondanks het feit dat ze goed weten dat ik zelf geen blogrondes maak en niet in gastenboeken schrijf. Die mails leerden me dat ik voor dat kleine groepje mensen wel degelijk een klein verschil maak in hoe zij hun dag doorbrengen, en voor hen besloot ik dan ook door te gaan. Ondertussen heb ik ook geleerd dat het veel leuker is om te schrijven voor een klein publiek, dat ondertussen meer een vriendenkring geworden is, dan voor een grote hoop onbekenden.
Dus mijn lieve lezers : voor jullie een denkbeeldig blauw lintje met de tekst : "Who I Am Makes A Difference." Want jouw bestaan op deze planeet maakt voor mij inderdaad een verschil uit.
Nog enkele foto's uit de geestige sessie die we zondagavond hielden voor Mare's fotografie-examen met als onderwerp "angst, eenzaamheid, vrijheid, onzekerheid, zekerheid, etcetera, etcetera..."
Laathi : "Ja meneer en madam de regisseur, ik wil die paraplu wel loslaten maar denk erom als hij gaat vliegen stijgt misschien ook ineens uw model op... En dan staat ge hier met alleen maar grijze muren. OK, triestig zullen uw foto's dan zeker zijn. En ze zullen ook beslist een zekere leegte en eenzaamheid evoqueren..."
Laathi : "Awel ja, probeer het maar eens zonder mij! Ik ga vliegen!"
Laathi : "Jaja, 't is al goed, ik zal terug 'serieus doen'. Ah ja, da's waar, 'serieus' is niet goed genoeg. 't Moet 'Eenzaam, Verlaten, Triest, Angstig en Wanhopig' zijn..."
Laathi : "En? Wat denkt ge hier van Mare. Droevig genoeg?" Mare : "Nee Laathi, das precies of ge hebt juist uwen trein gemist en ik denk niet dat gij daar "Eenzaam, Verlaten, Triest, Angstig en Wanhopig" van zou worden. Gij zou gewoon een colake gaan drinken in een plezant caféeke."
Mare : "Zet u daar eens aan die kromming van die grijze muur. Druk u ertegen. Een beetje naar voren. Nog wat verder. Net achter die 'vogelenstront'" Laathi : "Euh, heeft die 'vogelenstront' zoveel belang Mareke?" Mare : "Ssst! Modellen moeten zwijgen en zeker geen existentiële vragen beginnen stellen."
Mare : "Ja. Ik ben content. Dat heb ik goed gedaan. Die 'vogelenstront' die staat er prachtig op." Laathi : "Ja, das inderdaad waarschijnlijk 't belangrijkste, dat begrijp ik volledig.Ge zijt ook niet met portretfotografie bezig hé Mare, maar met "kunst". Zie dus vooral ook dat uw foto's een beetje scheef staan en dat ze zeker bewogen zijn. Hoewel... met die 'vogelenstront' is dat niet simpel... scheef is hem al, maar er beweging in krijgen... hij is al oud zenne, hij plakt goed vast."
Laathi : "Oei Mare, niet met die paraplu gaan kloppen! Ik gaf maar goeie raad! 't Was helemaal niet kwaad bedoeld!" Mare : "Oef, eindelijk heb ik mijn foto."
Paul : "En nu wil ik de mijne! Komaan, lachen en vrolijk op mij toe stappen! Nu!"
Paul : "Jamaar niet zó dichtbij! En niet naar Mare lachen maar naar mij! Mens gij zijt toch een raar model..."
Laathi : "OK. Als ge dan 'Angst', 'Eenzaamheid', 'Wanhoop' en 'Onzekerheid' hebt gehad... kunt ge dan misschien iets doen met het begrip 'Snotvalling'. Die emotie kan ik nu moeiteloos produceren."
Lieve vrienden, er dwaalt weer een mail door internetland die onrust zaait. En alweer is 't een zeer misplaatste "grap". Een oude zelfs. Dus als u een bericht aankrijgt waarin gewaarschuwd wordt voor een "zéér gevaarlijke Afrikaanse spin" met enkele foto's van handwonden eronder, gewoon wegkieperen en zeker niet doormailen want het is onzin.
Deze mail maakt mij en andere natuurliefhebber altijd heel triest want hij leidt tot zinloze moordpartijen op de meest onschuldige spinnetjes. Doe alstublieft niet mee aan het paniekzaaien want elke keer dat deze mail de ronde doet beginnen mensen klakkeloos spinnen te doden en we hebben deze insekten hard nodig. Spinnen zijn helemaal niet schadelijk integendeel 't zijn nuttige muggeneters. Deze mail versterkt ook nog maar de angst voor spinnen die jammergenoeg nog bij veel mensen leeft. Zelfs kinderen wordt verboden in de tuin te spelen en dat allemaal voor niets...
Erg dat deze grap telkens weer in omloop komt... Maar dat is nu eenmaal eigen aan 't internet, iedereen springt erop en surft mee, jammergenoeg ook met de onzin. Ik vind het zo spijtig dat zo'n internetgrappen "voor eeuwig" zijn, ze zijn onuitroeibaar, ze blijven maar circuleren zelfs al hebben de makers misschien al lang spijt van hun ondoordachte daad die 't milieu zoveel schade toebrengt.
Waar zat Irma gisteren?... Jullie mogen alvast raden... Alle details van deze foto zijn belangrijk om 't antwoord te vinden...
Maar waar zaten wij gisteren???...
...Onder andere op plaatsen waar we in géén geval wilden blijven! Maar ook op plekjes waar we liefst veel langer gebleven waren... De volledige fotoreeks van deze knotsgekke dag krijgen jullie volgende week wel te zien... Maar ik heb eerst nog zoveel andere dingen liggen waar ik jullie van wil laten meegenieten...
Onderweg van de luchthaven naar het zuiden hadden ze midden in een vijver een superhoge tsunami-boedha opgericht. Het was een geschenk van een Hongaarse NGO. Misschien nog maar best want hun eigen tsunami-monumenten zou zelfs Jan Hoet nog niet als kunst herkennen vrees ik, daar zitten echt betonnen wangedrochtjes tussen.
Een van de betere vele kleine tsunami-monumentjes...
...en het "ietwat grootschalerige" werk van de Hongaren...
Sri Lankanen houden zoals de meeste Aziaten van "groot, groter, grootst!" Hun nieuwste rage is overduidelijk reclameborden. Niet zomaar bescheiden plakkaatjes langs de baan maar gigantische plaveien van borden die echt heel de buurt ontsieren. Vijftien meter breed, tien meter hoog? Nee, dat kan beter! Dat zijn nog niet eens de grootste. Het zijn verschrikkingen en ze zijn alleszins veel groter dan de meeste gebouwen die hier staan. De fotomodellen zijn dan dikwijls ook nog Sri Lankanen met blond haar Van een contradictio in terminis gesproken. Maar de opschriften zijn wel in feilloos Engels. Heel bevreemdend in dit land iets te lezen in écht bestaand Engels. Dat had ik eerlijk gezegd nooit meer verwacht. De gewone winkelier schrijft natuurlijk nog altijd in zijn papadam-engels. Hoeveel verschillende schrijfwijzen ik vandaag al van Happy Valentines Day heb zien hangen in winkeltjes
Een "bescheiden" reclamebord...
Een ietwat beter uit de kluiten gewassen plakkaat... Maar zeker niet het grootste dat ik gezien heb. De kleine mormels onderaan die in 't niet verdwijnen ben ik en twee koeien.
Net voor Hikkaduwa stond op 't dak van een huis zon vrij groot bord met een magnifieke foto met de tekst No child sex! Ik hoop dat het de pedofilie wat helpt indijken. Iedereen zegt dat het hier erg is, maar ik heb er in die 20 jaar dat ik hier zelf kom eigenlijk nooit iets van gemerkt. Tja, aan een koppel dat meestal in niet-toeristische delen rondloopt zullen ze waarschijnlijk niet snel een kind komen aanbieden
Enkele zichtjes snel vanuit de rijdende auto genomen. Ze zijn van een slechte kwaliteit, maar 't geeft een idee van 't leven onderweg. Als ge van de luchthaven komt vind ik 't vooral zaak om zo snel mogelijk op uw bestemming te geraken en hebt ik nog geen zin in grootse foto-escapades...
Speelgoed en plastic huishoudgerief kramen.
Bezems en mattenverkopers.
Een winkelstraat : de droogkuis, de fietsenreparateur en de garage.
In Galle zijn we enkele uurtjes gestopt om eerst onze communicatie-afdeling" op poten te zetten, zodat we weer niet zoals andere jaren een week zitten sukkelen en uren met helpdesks moeten bellen alvorens we naar huis kunnen mailen. Als oude bekenden kwamen we Dialog binnen en Paul mocht direkt in t heilige der heiligen gaan zitten om mijn Pandorake zo in te stellen dat ik er mail mee kan ontvangen en verzenden. Onze Sri Lankaanse gsm-nummer en de GPRS werd ook terug in werking gesteld en we hebben het deze keer vertikt om t kantoor te verlaten alvorens t bewezen was dat alle aansluitingen effectief uitgevoerd waren. Een mens leert bij met de jaren. Ik ken dat hier al zo goed dat ik zelfs nog feilloos mijn weg naar het toilet achter de personeelskeuken vond
De "vlotte" toegang tot het kantoor van Dialog.
Ook dit Dialog-kantoor wordt gerund, net als dat in Trincomalee destijds (dat ondertussen door de oorlog alweer opgedoekt is), door wat ik degel-boys noem. Van die knappe sexy jonge ventjes met gel in hun haar en strakke modieuze kostuumpjes. Onbegrijpelijk hoe die jongens hier zo smetteloos op hun werk kunnen aankomen Als ge ziet hoe de straat er nog altijd bij ligt nog even erg als twee jaar geleden. Niks dan putten en gaten en sleuven waar ooit dus die riolering in gaat komen te liggen. Zand, stof en brokstukken. Zwarte dieselwolken van de oude Tata-bussen En de gel-boys staan daar te glimmen in hun witte hemdjes met elk glanzend haartje in de plooi. Volgens mij stapelen ze die ventjes hier ergens in een ingemaakte kast. Ofwel zijn dat robotjes. Die staan toch zo ver af van de modale Singalees. Allez, de mensen die bij ons bij Belgacom werken zien er toch niet zo kompléét anders uit dan pakweg een leraar op school of een winkelier?
Hier enkele foto's van Paul die onze laptop zit te updaten achter 't loket (neenee, niet ervóór, erachter. Zoals gewoonlijk. Ik ben trouwens een verzameing aan t aanleggen van Paul achter bureaus van Dialog. Ik heb al Kandy, Galle, Trinco...). Ik zie het hier bij ons bij Belgacom nog niet zo direkt gebeuren dat een klant wordt gevraagd : "Kom zet u hier efkes achter 't loket in mijne stoel en probeer het zelf op te lossen meneer."
Tijdens de noeste aktiviteiten van mijn echtgenoot ben ik wat op straat gaan rondwandelen om de Lumix van Nand te gaan uitproberen. Een ander fotoapparaat is toch altijd even wennen...
De resultaten zien jullie wel in de volgende aflevering!
De fotograaf, den assistent, het model... en vice versa.
Mare moet voor haar cursus fotografie een werk maken rond angst, vereenzaming en vrijheid. De opgave luidde : "Als de angst voor de toekomst wegvalt kan "vrijheid" pas echt vrijheid worden en wordt liefde liefde". Of zoiets. Kortom een onmogelijke opdracht. We zaten echt met onze handen in ons haar... Onverrichterzake hebben we die daar maar uitgehaald en ze in mekaar geslagen om samen haar opdracht tot een "goed" einde te brengen
Voor al die "angst"-foto's hadden we een grijs decor nodig en zeker en vast een dreigende grijze lucht. Het eerste was geen probleem want toen we enkele weken geleden de fotowandeling door Antwerpen Noord maakten had Mare al een leuke setting gezien aan 't stationnetje van den Dam. En een grijze lucht was het minste van onze zorgen want we wonen in België en we hebben de laatste week nog niet veel anders dan grijs gezien. Dus togen we op pad. Mare als fotograaf, Paul als assistent en drager, en ik als model. Hilárische toestanden zijn dat geworden... Ik mocht dan nog nooit voor model gespeeld hebben maar van slechte wil gaan ze mij nooit kunnen betichten
Eindelijk kwamen we op onze "setting" aan, na veel zoeken want vorige keer hadden we die buurt te voet bezocht en met de auto bleek dat helemaal niet zo simpel te vinden, en net op dat moment... begint de zon te schijnen!!! Veel open café's zijn er in die buurt niet dus van pure wanhoop zijn we dan maar in een frituurke een cola gaan drinken. Heel romantisch. Zitten wachten op de regen...
En eens de eerste druppels vielen en 't lekker grijs werd vond Mare het hèt moment om aan de slag te gaan.
Laathi : "Weet ge Mare ik zal mijn handen goed samenballen dan worden mijn knokkels wit, dan zie ik er nog bangelijker uit!"
Mare : "Laathike, forceer u niet kind, ge ziet er al meer dan bangelijk genoeg uit..."
Maar eigenlijk was 't niet makkelijk. Voor Mare moest ik altijd heel triest en angstig kijken en onze Paul verveelde zich ondertussen dus die wou ook foto's maken, maar die vroeg altijd "lach eens lief!". Ja, tegelijkertijd twee bazen dienen is dus niet simpel. Meer dan regelmatig trok ik de verkeerde snuit naar de verkeerde fotograaf wat voor heel plezante situaties zorgde. "Amai, is dat zo dat gij lief kijkt?" "Jawadde, ik zou u niet graag kwaad meemaken..."
Laathi : "Mare is dat triestig genoeg?" Mare : "Uwe permanent al zeker wel."
Laathi : "Oh ja, das echt heel triestig. Ik krijg begot compassie met mijn eigen... Maar ik kan nóg beter zenne!" Mare : "Ongetwijfeld, maar ik moet wel zien dat de leraar van mijne cursus niet in tranen uitbarst als hij mijn foto's ziet hé." Laathi : "Ja, maar dan gaat dat toch aan u liggen en niet aan mij zenne!"
Paul : "Allez staat nu eens stil en lacht ne keer! En Irma stop met bengelen!"
Ja, dit is echt de houding van de betere fotograaf. Een handtas, een klerenzak en drie paraplu's in uw hand en dan verwachten dat ge de camera stabiel kunt houden... Een zalige momentopname die Mare hier gemaakt heeft!
Laathi : "Vooruit, 't is al goed. Voor diegenen met den bibber onder u zal ik hier wat heel braaf stil gaan zitten."
Laathi : "Sorry ik ben geen beroepsmodel hé, ik ben een beginnerke, ik kan nog niet lang stilzitten."
Trouwens ge moet u maar eens serieus - erger nog "heel angstig" - proberen te houden als ge zoiets voor uw neus ziet gebeuren...
Paul : "Nu vallen er toch geen druppelkes meer op uw lens hé Mare?"
Mare : "Zolang als gij geen niesbui krijgt niet nee..."
Over enkele dagen nog wat meer van deze waanzinnige "Trieste Mary Poppins"-sessie, en na Mare's expositie, de échte foto's.
2. Over linksrijdende olifanten en Romeinse Keizers.
Ik was eigenlijk heel blij dat we dit jaar voor een direkte vlucht gekozen hadden en er niet moest getankt worden in de Emiraten. Ik begin dat daar stilaan onsympathieke bazekes te vinden. Deze week stond er nog in de krant dat er al twee mensen onschuldig in de gevangenis verzeild zijn voor vier jaar. De eerste omdat hij 0,2 gram shit in de ribbels van zijn schoenen had hangen, en de tweede omdat ze enkele korrels maanzaad op zijn vest gevonden hadden. De sukkelaar had ocharme thuis ontbeten met een maanzaadpistoleeke En ja, maanzaad is op de keper beschouwd opium-zaad Dus sinds die arabierkes hun superverfijnde detectiemachientjes in gebruik genomen hebben die de kleinste hoeveelheid drugs kunnen opsporen kan iedere onschuldige mens die per ongeluk naast iemand gestaan heeft die een jointje gerold heeft opgesloten worden. Ik vraag mij af hoe lang ze nog toeristen over de vloer gaan krijgen met deze regeling En wat met al die rijke beroemheden die huizen gekocht hebben op die nieuw aangelegde Palm-eilanden voor Dubai? Die kwieten hangen aan mekaar van de cocaïne! Naar schijnt zitten er op elk dollarbiljet sporen van die drug... Hoe gaan die jet-setters naar hun vakantie-villake geraken zonder eerst elke keer dat ze naar hun huis gaan een kort oponthoud van 4 jaar in de gevangenis door te brengen? Ik hoor het al gebeuren : Schat ik ga dit weekend naar t verjaardagsfeestje van Madonna in Londen, dus ik ben over drie dagen en vier jaar terug hé! Maar soit t zal mij vandaag een zorg zijn, we maken deze keer geen tussenlanding in de Emiraten en in de ribbels van mijn schoenen hangt meestal alleen maar wat uitgeharde echte buffalo-shit, maar toch, een mens krijgt schrik om ooit eens zuiver per ongeluk serieus in de shit te geraken in zon overgecontroleerde wereld.
In de sjieke nieuwe luchthaven van Katunayake op mijn geliefd Sri Lanka, ging het er vrij rustig aan toe. Geen stressy gedoe. Amper soldaten en rond de luchthaven niet meer dan de duizenden en duizenden meters opgerolde prikkeldraad die dit droomeilandje al 25 jaar ontsieren. De chauffeur die ons kwam ophalen stond ons al netjes op te wachten en hij reed waarachtig een busje voor met ligzetels bekleed met rode pluche! Toch wel veel rustgevender dan zoals we 't vroeger jaren aanpakten : direkt vanaf de luchthaven doodmoe in onze eigen auto stappen en onmiddellijk zelf naar de andere kant van t eiland rijden. Met iets ouder te worden wordt ge blijkbaar toch ook iets wijzer. Want dat links rijden in zo'n chaotisch verkeer valt niet altijd mee, zeker niet als ge sterretjes ziet van de jetlag. Door onze iets te late aankomst zaten we nu wel net in de ochtendspits Elke koe, hond, bus, mens, auto, ossekar, camion, buffel en olifant moest op tijd op zijn werk geraken
Een winkelstraat : de droogkuis, de fietsenreparateur en de garage.
Gelukkig was onze chauffeur zo wijs om in een wijde boog rond het centrum van Colombo te rijden. Daar moet het pas de ware chaos zijn met al de veiligheidsmaatregelen na al de aanslagen van de laaste weken We kwamen pas aan de kust uit als we Mount Lavinia al voorbij waren! Was dat een leuke verrassing. Héél het hectisch gedoe van Colombo hadden we omzeild en plots zagen we de zee...
Buiten hier en daar wat soldaten, maar zeker niet meer dan andere jaren, en aan de luchthaven wat Friese Ruiters (die mijn rampzalig geheugen Romeinse Keizers noemde) - zo van die reuze "kraaiepoten" om de weg te barricaderen - was er niet veel te zien van extra veiligheidsmaatregelen. Onderweg hingen wel veel aanplakbiljetten met de afbeelding van Prabakharan, de leider van de Tamil-Tijgers. Beetje vreemd. Eerst dacht ik dat het aanplakbiljetten zoals in t Wilde Westen vroeger waren: Wanted! Big reward!. Maar het bleken affiches waarop men zich afvroeg of hij nu wel of niet nog leefde na het laatste bombardement op zijn kamp in Kilinochchi. Er is blijkbaar nog altijd de grootste onduidelijkheid over de stand van zaken.
Het was eigenlijk best eens prettig om na zoveel jaren nog eens bewust en wakker door die buurten gereden te worden. Zo ziet ge de veranderingen van de laatste jaren des te beter. Er zijn een paar grote dampende fabrieken verrezen en een heuse containeropslagplaats. Ik denk dat het ondertussen 5 jaar geleden is dat ik in dit land voor t eerst een camion met een container zag rijden. Ik dacht toen dat ik in een nachtmerrie over een tijdmachine was terechtgekomen. Erg genoeg was het de realiteit. En nu staan er hier al massas roestige blikken dozen op mekaar gestapeld Enfin, niet alles verandert kompleet, want al t verkeer passeert toch nog altijd tussen de honden, de koeien en de ossekarren. Jammer genoeg zijn er wel lijnen op de banen getrokken en beginnen ook de verkeerslichten welig te tieren. De meeste chauffeurs stoppen tegenwoordig al voor de rode lichten. Straf. Maar voor de rest geldt toch nog altijd het recht van den dikste en wordt er dapper in t midden van de baan gereden om toch maar zeker geen achterligger te laten passeren. Driedubbel voorbijsteken, waardoor twee autos spookrijden is ook nog altijd even normaal als vroeger. Daar hebben hun verkeerslessen op TV niet veel aan kunnen veranderen.
Een kleine vinnige bajaj komt flink uit haar pijp om nog rap voorbij te steken. Langs de verkeerde kant. Maar daar ligt niemand hier van wakker. In geval van twijfel : rij gewoon in 't midden van de weg. Dat doet iedereen hier
Langs de kustweg naar Galle stonden nog altijd veel ruïnes van de tsunami. Het viel me ook op, dat ondanks dat er twee jaar geleden door de regering verorderd was dat er niet meer mocht gewoond worden in een zone van 200 meter naast de zee, er toch dapper, en waarschijnlijk stiekum, huisjes hersteld of bijgebouwd zijn.
Ruïnes...
Halve ruïnes...
Gewone huisjes met de klassieke tuinafsluiting uit takjes...
Grotere huizen met afsluiting van prikkeldraad en hopen vuilnis langs de baan...
En, een eerder zeldzaam, supergroot huis, door een muur van de straat afgesloten...
De meeste mensen houden dit wel eens in handen, of laten het in handen houden... En bijna iedereen heeft dit voorwerp in huis. Stuur je antwoord aub per mail en zet het niet op mijn blog om de anderen hun zoekplezier niet te ontnemen!
Veel succes, maar nog meer plezier! Jullie krijgen elke dag een foto vanuit een andere gezichtshoek...
Het uiteinde van een USB-stick! Best mogelijk dat zelfs je PC-muis met dit soort stekker aan je klavier zit, hij wordt ook veel gebruikt om foto's op te laden, of om data met je mee te nemen naar een andere PC. Ik hoop alleszins dat jullie tijdens de zoektocht om dit voorwerp te vinden niet teveel draden losgetrokken hebt anders zou het wel eens een computerloosweekend kunnen worden... Maar geen paniek want het duurt alvast een uur korter dan anders. En zo'n "wind-en regenweekend" verdient het ook om een uur korter te duren.
Opgelost door : Luk, Dolfijn, Lange Lou, Kathleen, Shajongen, Nand, Walter, Steven, Jan, Redpoppy, Geert, Chrisje, Mare, Opapat, Jenny, Andromeda, Mieke, Yvette, Crika en William! Morgen verse aanvoer!
Nog een aflevering van onze fotowandeling door de Dam- en Seefhoekwijk. In deze buurt zijn niet allleen de mensen "veelkleurig". (Er wonen meer dan 100 nationaliteiten...) maar de buurt zelf is ook een kakafonie van kleurtjes... Soms gepast, soms minder gepast..
Zelfs de oude "schoenschrapertjes" naast de voordeuren hebben hier verweerde kleurtjes.
De sociale woningen zijn onterussen ook in een frisse tint gestoken... Ooit komt dat hier wel goed... ----------- En morgen wippen we weer van 't koude Noorden naar 't warme zuiden van Sri Lanka! Op mijn blog althans
Nu moet het toch duidelijk zijn... Het voorwerpje ligt waarschijnlijk op minder dan een meter uit de buurt van waar ge nu zit... Kom doe uw best, wrijf eens in uw ogen, en laat de hersentjes eens spinnen want morgen plaats ik de oplossing!
Luk, Dolfijn, Lange Lou, Kathleen, Shajongen, Nand, Walter, Steven, Jan, Redpoppy, Geert, Chrisje, Mare, Opapat, Jenny en Andromeda weten de klepel al hangen!
Ergens in de lucht onderweg naar Sri Lanka. Woensdag 13 februari 2008.
1. Geef mij maar een heel rijtje.
De check-in op de luchthaven van Charles de Gaulle verliep vlekkeloos. Het ellendige busje om van t station naar terminals te rijden is vervangen door een treintje. Echt zon dingetje dat doet denken aan hoe de mens op Expo 58 zich het jaar 2000 voorstelde. Jammergenoeg is het ietwat anders gelopen en is van het beloofde comfort in de toekomst weinig in huis gekomen We worden nog altijd als beesten in versleten en te kleine vliegtuigen gepropt in plaats van zelf in onze "automatisch gestuurde autos met vleugeltjes" rond te toeren
De vloeistoffen-in-plastic-zakskes-ceremonie is stilaan door iedereen gekend. Bij ons werd er nog stomweg 1 klein flesje lenzenvloeistof ontdekt in de handbagage maar eens dat ook in t plastic zakje zat mocht het netjes terug in de handbagage Ongelofelijk maar waar, maar eigenlijk zijn ze met niks anders bezig dan het bekritiseren van onzen inpak. Mijn twee lege waterflesjes waren deze keer ook geen bezwaar. Kortom alles mag binnenkort blijkbaar gewoon terug rustig ontploffen. Het enige doel van de controle is precies om ons ordelijk onze handbagage te leren inpakken.
Waar het echt niet mee wou vlotten was met mijn geheugen. Ik heb zeker 10 keer gevraagd aan welke gate we nu eigenlijk moesten opstappen. Ik kon het nummer 3 geen halve minuut onthouden. Ik denk dat mijn korte termijn-geheugen nog iets van een twintigtal seconden bedraagt. Maximum. Het lijkt nog altijd of al de moeheid van de vorige 25 jaar er in enkele maanden tijd wil uitkomen. Ik wist niet dat een mens op zijn 50 zo oneindig moe kon zijn... En blijven...
De vluchtleiding bleek een stiptheidsaktie te houden waardoor het vertrek een uurtje vertraagd werd. Ik wou me nog even als vrijwillliger opgeven om een paar vliegtuigen te laten landen, maar gezien mijn beperkte kennis van links en rechts en de huidige capaciteit van mijn geheugen denk ik toch niet dat ze op mijn vriendelijk aanbod zouden ingegaan zijn. Maar daar kon ik echt niet om treuren want er waren in de wachtruimte bureautjes voorzien om de laptops op aan te sluiten en t wachten leverde nog een lekker broodje op ook. En met eten en mogen schrijven krijgt ge mij meestal wel zoet.
Eens aan boord werd het nóg beter! Wat een beetje slechte berichtgeving in de Westerse media toch kan veroorzaken Ge toont een paar ontploffingeskes op t nieuws en geen kat vertrekt nog naar dat land in kwestie. Alsof ge in Londen of Madrid niet even goed in de lucht kunt geblazen worden?!
Dus was t vliegtuig half leeg en kon ik over een hele middenrij - zijnde vier zetels - beschikken. Ik kon me er languit over draperen!!! Dat was jaren geleden! De volgende 13 uur zagen er opeens al helemaal niet meer zo vreselijk uit.
Ik zette mijn vier TV-kes elk op een andere zender en kon tegelijk met de neuscamera van t vliegtuig meekijken, met de buikcamera en daarnaast kon ik ook nog t vluchtschema volgen. Van comfort gesproken. Dat hebt ge zelfs in business-class niet. Mijn vier miezerige mini-kussentjes pakte ik in in één van mijn vier dekentjes zodat ik een lekker dik kopkussen kon boetseren. Nog twee opgerolde dekentjes onder de taille, alle veiligheidsriemen goed weggefoeffeld tussen de zetels, zodat ik op geen ijzeren spullen moest liggen, en mijn bedje was gespreid.
Na een inleidend dutje werden we vriendelijk wakker gemaakt en kregen een heerlijke bloemkool- en boontjescurry geserveerd. Onmiddellijk Sri Lankaanse kost ook al! Mijn geluk kon niet op! Mét ongelofelijk chocolade toetje na Daarna mijn wasbollen gekneed en in mijn oren geduwd, mijn oogmasker opgezet, mijn sjaal rond mijn kop gewikkeld en de mummie kon aan de échte dut beginnen. Het werd een van de meest comfortabele vluchten van mijn leven! Volle vijf uur heb ik liggen pitten. Tot de volgende maaltijd in feite. Ja, voor eten moogt me natuurlijk altijd wakker maken natuurlijk. En alweer was t lekker. Helemaal geen "plastieken ei" zoals anders maar weer een heus lekker warm Sri Lankaans avondmaal. Tja, avondmaal hoewel het toen al donderdagochtend 1 uur was in feite. Maar kom, mijn maag heeft geen horloge, die past zich wel aan als t lekker is.
Overmorgen een verslag over de aankomst in Colombo en de rit naar 't zuiden!
Tijdens onze foto-uitstapjes mag de "inwendige mens" ook nooit vergeten worden.
En zeker niet de "inwendige hond".
Nand en Mare tonen mekaar wat ze al allemaal "gevangen" hebben...
En François legt zoals steeds met hand en tand uit hoe we 't nog beter zouden kunnen doen. Heerlijke momenten om even warm binnen te zitten en wat "bespiegelingen" te kunnen maken over wat we al allemaal gezien hebben....
Weerkaatsing van de blauwe lucht in de moskee op het Stuyvenbergplein.
Niet alleen de lucht wordt er in weerspiegeld. Ook heelder bosjes schotelantennes...
Er wordt niet stilgezeten, het leven gaat verder, er wordt aan de weg getimmerd. Letterlijk en figuurlijk.
Maar daarom niet altijd snel. Twee jaar geleden zag de inkom van dit gebouw er net hetzelfde uit, ook toen werd er een riolering gelegd en moesten we ook over de meest onmogelijk rommel kruipen om onze laptop te gaan laten instellen zodat we overal draadloos vanop reis kunnen mailen.
Maar er wordt gewerkt...
Zo hard dat ge soms door de bomen 't bos niet meer ziet...
Alleen jammer dat ze deze mooie oude huisjes officiëel niet meer mogen herstellen en bewonen omdat ze te dicht bij de kustlijn liggen. Er komen nu elders echte monsters voor in de plaats maar dat zien jullie binnenkort wel. Maar er zijn erg genoeg ook nog zoveel "andere dingen" te doen ondertussen... Die er dikwijls voor zorgen dat wat opgebouwd is onmiddellijk terug in puin geschoten wordt...
Tja, "mannen met geweren", en daarna "mannen met krukken". In 't beste geval dan nog...
Hier hangen de appeltjes (stuk voor stuk verpakt want ze zijn heel kostbaar) op de markt in Galle. Maar de tijd van "melk en honing" is nog lang niet terug aangebroken in Sri Lanka...
Hoe ziet een rantsoen eten voor een week er uit voor een gemiddeld gezin in diverse landen?
Duitsland: The Melander family of Bargteheide Food expenditure for one week: 375.39 Euros or $500.07
United States: The Revis family of North Carolina(Sure hope most American families eat more fresh fruits and vegetables and less junk food than this family.) Food expenditure for one week $341.98
Italie: The Manzo family of Sicily Food expenditure for one week: 214.36 Euros or $260.11
Mexico: The Casales family of Cuernavaca Food expenditure for one week: 1,862.78 Mexican Pesos or $189.09
Polen: The Sobczynscy family of Konstancin-Jeziorna Food expenditure for one week: 582.48 Zlotys or $151.27
Egypte: The Ahmed family of Cairo Food expenditure for one week: 387.85 Egyptian Pounds or $68.53
Ecuador: The Ayme family of Tingo Food expenditure for one week: $31.55
Bhutan: The Namgay family of ShingkheyVillage Food expenditure for one week: 224.93 ngultrum or $5.03
Chad: The Aboubakar family of Breidjing Camp Food expenditure for one week: 685 CFA Francs or $1.23
Maar toch vind ik het zeker de moeite om te bekijken. 
