"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
19-03-2009
Een verontruste Mathurin (1)
Gisterenmiddag was alles hier nog in diepe rust verzonken.
De planten staan nog altijd in een lege etalage te overwinteren, lekker doezelend in de voorjaarszon...
De stockrestanten staan nog altijd netjes bij mekaar in een zijetalage...
Alles is ordelijk en overzichtelijk... Maar dan opeens... wordt de rust wreed verstoord...
Mathurin : Maar waar komt dat lawaai toch vandaan?... Nu ben ik verdorie weer helemaal wakker, dan kan ik al evengoed eens poolshoogte gaan nemen... Wat gebeurt er nu?!!! Oh nee, ons moeder is helemaal gek geworden... Ja, dat moest er ooit eens van komen... Dat komt waarschijnlijk door die tijgerbeten of dat gesjokkel op die olifant... Met wat zijn ze nu toch bezig???"
Mathurin : "Zouden ze nu terug hun winkel gaan opendoen? Omdat ze de Friskies voor ons niet meer kunnen betalen waarschijnlijk... Ocharme. Of zou ze vinden dat ze niet genoeg werk heeft met de verhuur van haar appartementen? Zou ze nood hebben aan nog wat extra miserie? Een afleidingske voor haar andere kopzorgen?... Ze is in staat om zo'n redeneringsfout te maken natuurlijk..."
Mathurin : "En onze pa werkt mee... dus haar plannekes vallen blijkbaar in goede aarde..."
Mathurin : "'t Kan natuurlijk ook zijn dat ze een alternatieve fitness gaan beginnen. In plaats van gewichtjes heffen, podiumelementen verslepen en daar loodzware versterkers bovenop zetten... Maar zo'n zaak gaat volgens mij niet veel succes hebben. Dat zouden zij toch ook moeten inzien..."
Mathurin : "Oh nee, ze zal toch niet weer een olifant gekocht hebben toen ze dinsdag ging shoppen?... Of erger!!! Ze zal toch die Mosja niet laten overkomen en hier een olifantenstal beginnen? Dat kan ze toch niet maken? Zo'n beest vreet ons arm? Of... O God, als 't maar niks met tijgers wordt! Dat is pure concurrentie voor ons!!!"
Mathurin : "En ik kan haar niks vragen ze is zo vurig bezig dat ze zich niet laat afleiden..."
Mathurin : "Maar 't moet wel iets serieus zijn want als ons ma eigenhandig de stofzuiger vastpakt... Dat is niet normaal... Hier staat iets groots te gebeuren."
Zaterdag, 24 januari 2006. Lop Buri, Lop Buri Inn Resort.
7. Een mahout met een hoed.
Na 't ontbijt de derde poging ondernomen om olifanten te gaan wassen. Het begon stilaan een running gag te worden. Toen we de man van het olifantenkamp opbelden stuitten we eerst op zijn eindeloos muziekske en vervolgens raakten we in de gebruikelijke communicatiestoornis verwikkeld. Welnee, we willen hem niet kopen, we willen hem alleen wassen Swimming with elephants! En als dat niet kan desnoods Dances with wolves Mijn geduld was stilaan op maar op zo'n ogenblikken pakt Paul zijn steenbok-natuur meestal over Opeens bleek de olifant die we gisterenavond gereserveerd hadden er niet te zijn. Ziek? Verlof? Het huwelijk van Nonkel Jumbo? Maar we hebben ons niet laten kisten en zijn toch naar het kamp gereden, stilaan weten we wel al dat niet alles is zoals t klinkt. Drie kwartier later stonden we er en begon de zoektocht naar de manager. Drieentwintig olifanten en nog veel meer man personeel maar geen mens die een woord engels sprak. Op de duur reden ze de grootste tusker voor die ze hadden! Een prachtbeest! Een gigantisch mannetje met gewéldige slagtanden. Ik heb al veel olifanten bepoteld maar nog nooit een tusker, in Sri Lanka komen er heel zelden met slagtanden voor en als je er toch zo eentje in 't wild ziet is 't vooral zaak om uit de buurt te blijven. Dus dit was wel eens een prettige verrassing. Uitermate vrolijk klauterden we in het zeteltje op zijn rug en togen op weg. Uitzinnig gelukkig dat ik dan toch eindelijk eens met een olifant door een rivier zou kunnen waden besloot ik om vandaag eens tegen niks nee te zeggen en me te gedragen als de échte doorsnee Thaïse toerist uit de boekskes. Vandaag was ik in voor alles!
Ik had geprobeerd om als tijdsbesparing enkel een wasbeurt te kopen en de wandeling te laten vallen maar dat kon niet. Achteraf bezien zijn we héél blij dat we het toertje gemaakt hebben want ik heb me diverse piskes gelachen. Het is tot hiertoe al de meest absurde en hilarische activiteit van deze reis geworden.
Aangezien we toch helemaal alleen waren in 't bos en onze mahout vrolijk zingend in de nek van de olifant zat begonnen wij ook maar te zingen. Het duurde geen vijf minuten of onze mahout plukte wat bladeren en sloeg aan 't knutselen. Eerst dacht ik dat hij ze ging opeten, of dat het betelnootbladeren waren ('t was een fervente betelkauwer want het eerste dat gebeurde toen ik opsteeg was dat hij een fluim donkerrood betelsap uitspuwde... pal op mijn voet. Hij pakte toen mijn voet vast, draaide hem eens om en om, scheen de schade beperkt te vinden, liet hem terug hangen zonder hem af te kuisen en we sjokkelden gewoon voort of er niks gebeurd was. De rug van de olifant zat trouwens ook vol rode spuugvlekken. Onze mahout kan precies niet zo goed mikken. Nou ja, ge kunt niet alles kunnen.)
Het geplukte groen bleek geen betelnoot te zijn want hij vormde met de blaadjes al snel een kroon of een hoed en ja, zijn knutselwerk moest op mijn kop gezet worden... Ik had me voorgenomen als ik dan toch op de rug van een olifant moest rijden om hem te mogen wassen dat ik dan ook écht de toerist ging uithangen dus kon ik moeilijk bezwaar maken tegen mijn kroon. Paul grinnikte bij de aanblik van mij met mijn absurde hoed op mijn kop, maar al vlug was ook zijn tijd gekomen En zijn hoofddeksel zou nog een beetje bangelijker worden.
Zelfportret met groothoeklens... Vandaar al die dubbele kinnen?...
Binnen de kortste keren reden wij daar dus al zingend door 't bos met twee kronen op onze kop waar we tijdens t Aalstse Carnaval nog niet mee op straat zouden durven komen. De mahout was al lang afgestapt, had ons uit ons bakske laten kruipen en wij twee zaten nu in de nek van de olifant. Te schommelen en vervaarlijk naar voren te glijden. We sjokkelden verder uit volle borst tussen de boomkruinen galmend : "Opzij, opzij, opzij! De poppenstoet komt hier voorbij!", gevolgd door "Met nen ezel naar St. Job", "De Zeppellin" en mijn eigen compositie, het liedje van Den Bette "Maainen ongt en ik". Ondertussen liep de mahout vier meter lager met onze videocamera rond zijn nek en hij vermaakte zich opperbest door ons uitbundige gedoe op film vast te leggen. Het zoveelste filmke dat niemand ooit gaat mogen zien. We beginnen stillekesaan een schuif vol te krijgen.
Wankel evenwicht.
"Opzij! Opzij! Opzij! De poppenstoet gaat hier voorbij!"
Iedereen amuseerde zich een kriek, hoewel Paul gevaarlijk zat te balanceren en te schuiven in die nek als het beest plots naar voren boog en ik telkens tegen zijn rug aanknalde (we moesten heel erg denken aan dat filmke van die twee toeristen die in Egypte over het hoofd van hun kameel gcatapulteerd worden terwijl het dier zich opricht. "Martha en Maria Efkes afkappen dacht ik dat het heette. Hopelijk vind ik dat ooit nog eens terug.) Paul had nog een vrij stevige broek aan maar ik zat daar in mijn blote billen, op een onderbroekske na, in die stekelige nek. Een pijnlijke ervaring. Ik zie er ondertussen al weer lief uit : vier bloeduitstoringen door tijgertandjes, een paar krabben, en nu waarschijnlijk ook nog een poep alsof ik op een cactus gezeten of mijn eerste jaar fakir met grote onderscheiding afgerond heb...
Ge hebt hoeden, en... hoeden. Voor "the master" mag het al iets meer zijn...
Ondertussen kwamen we ook wat andere toeristen op olifanten tegen maar die zaten daar toch allemaal met zón serieuze gezichten! Die vonden dat precies een halszaak in plaats van een hilarische situatie. Ze keken naar onze hoedjes, luisterden naar onze gezangen en ik zag dat ze diep in hun hart spijt hadden dat ze dat ook niet durfden te doen, vooral de Japanners hun oogskes flikkerden braaf en ondeugend tegelijk.
Voor het huisje van onze mahout.
Kwai in zicht!
Aan 't water gekomen maakten we eerst een wandelingske door de Kwai en dan werd Pep naar een hoge hut geleid om afgetuigd te worden zodat we hem konden gaan wassen. Tja dat wassen is natuurlijk maar bijzaak 't gaat er gewoon om om met een olifant door 't water te stappen. Het is een ongelofelijk plezante ervaring. Olifanten zijn stapelgek op baden dus het eerste wat die doen is gaan liggen. Ze verdwijnen kompleet onder water op t puntje van hun slurf na. Hoe groot die van ons ook was, mijn eiland was ineens weg. Kompleet verzwolgen! Héél geestig! De mahout stond rechtop achter mij op het dier zijn rug, die stond precies als Jezus op 't meer van Galilea, en ik zat tot mijn nek in 't water en had nog juist een oor vast. Van de olifant wel te verstaan. Hij liet hem dan ook nog met zijn slurf water sproeien en dat was helemaal de max! Gedoucht worden door een oliffant!! Het was niet zozeer ík die de olifant waste maar omgekeerd. Ik voelde mij de koningin te rijk toen ik van mijn mahout shampoo kreeg en mijn beest nog mocht inzepen ook. Natuurlijk werd die nek daar alleen maar glibberiger van En daar dook mijn beest alweer onder in die machtig stromende rivier. t Was alle hens aan dek om me nog vast te kunnen klampen.
Hola,... daar gaat mijn eilandje!...
Dan was Paul aan de beurt en toen begon de mahout Paul zíjn rug te schrobben in plaats van Paul de olifant zijn rug Kortom de echt klassieke toeristengrapjes maar dat moest voor mij vandaag allemaal kunnen. Ik had in geen tijden nog op zon onnozele manier plezier gemaakt.
Natuurlijk had ik graag eens écht gezwómmen met een olifant maar onze mahout vond het al erg genoeg dat ik er op stond om al deze kunstjes zonder zwemvest te doen dat dat feestje niet doorging. Hij vond het te gevaarlijk en in zekere zin had hij wel gelijk, niet alleen staat op de Kwai een flinke stroming, maar omdat het dier een tusker is was 't ook wel riskant om per ongeluk aan zijn slagtanden gespietst te worden. Uiteindelijk ziet ge onder water niet hoe de olifant zich draait of keert want daarvoor is deze rivier veel te bruin. Maar niet getreurd, omdat de mahout mij hoorde kraaien van plezier heb ik nog een tweede keer met Pep de rivier in mogen gaan, we waren er toch helemaal alleen.
"En mag ik nu toch echt niet héél eventjes gaan zwemmen?... Gewoon een paar slagen zo?"
Het is ongelofelijk zalig om puur natuur op een olifant te zitten zonder zadel of zeteltje, hij ging op de oever neerliggen om me te laten opstijgen en ze krabbelen eigenlijk een beetje recht zoals een kameel doet, dus ge sjokkelt een beetje heen en weer voor ge echt helemaal boven zijt. Ge kunt het vergelijken met een soort van buikendans en daar heb ik momenteel echt wel 't gerief voor. Eindelijk zat ik dan helemaal alleen op die grote jongen!... Zalig was dat! Ik schommelde met hem het water in en voelde me net Mowgli uit Jungle Book. Een flink uit de kluiten gewassen Mowgli dan wel. Ik probeerde nu zelf het geluid te maken waarmee de mahout hem liet sproeien maar hoe ik ook het woordje Tjoeng op alle mogelijke wijzen bleef roepen, de juiste intonatie zat er duidelijk niet bij, de olifant verroerde geen vin. Olifants spreek ik duidelijk nog niet. En zeker geen Thais Olifants. Maar desalniettemin was ik overgelukkig met mijn bonus, en de mahout met de zijne.
Eindelijk zonder co-piloot!
"Ju!" of hoe zeggen ze dat in 't Thais?...
Terwijl we ons met een tuinslang douchten aan de oever van de rivier zagen we andere toeristen aankomen voor hun "olifantenwas-ervaring" Ze zaten op kleine olifanten, droegen zwemvesten, de olifant mocht zich niet eens in t water neerleggen en nóg zaten ze te gillen dat oren en zien verging. t Waren wel Japannerkes. En die zijn natuurlijk iets kleiner dan wij. Maar toch. k Vond ze zielig. Met een zwemvest op een olifant!! Maar Japanners gaan natuurlijk ook snorkelen met zwemvesten aan Ik heb ze zelfs ooit in Tokio in een overdekt hotelzwembad van 1 meter diepte met een zwemvest aan zien zwemmen Maar op hun àllerbest heb ik ze bezig gezien op de Galapagos eilanden : daar ging een groepje snorkelen, met zwemvesten aan, maar in plaats van naar beneden in 't water te kijken, dreven ze op hun rug! Hun duikbril gericht naar de hemel en desalniettemin ademend door de snorkelpijp!!!... Dus zo verwonderlijk was de hilarische vertoning van vandaag eigenlijk nog niet eens. Ze kunnen beter.
De té zotte fotokes spaar ik op voor mijn album dat bij 't vervolg van dit hoofdstuk zal horen. Voor morgen of overmorgen dus! Ik vind het al dapper genoeg dat ik deze bangelijke foto's heb durven laten zien.
Zoals jullie misschien nog wel weten waren de winnaars van de prijsvraag over mijn vorige reisverhaal, Ron, Kathleen, Lisette, Ritje en Klaproosje. De eerste twee hebben hun gewonnen Tijger Tempel-kalender reeds enkele weken op hun bureautje staan en ondertussen heeft ook Klaproosje haar kado gekozen! Zij ontvangt eerstdaags een grote afdruk van onderstaande foto van Mosja. Haar kleinkind is een vurige olifantenfan geworden nu ze de zwangerschap van Phyo Phyo uit de Zoo van Antwerpen via 't 't internet kan volgen.
Benieuwd welke foto's Ritje en Lisette gaan kiezen. Maar neem rustig jullie tijd want er zullen in mijn reisverhaal nog heel veel foto's van allerlei dieren en mooie natuurzichtjes opduiken!
6. Een waardig einde van een trouwe broek. Deel 6 : Een boedha met een uitzicht.
Aapjes in het struikgewas onderweg naar Tham Krasae. (Ik denk dat zijn moeder hem "Kuifje" noemt...")
Het stationnetje van Tham Krasae.
De Kwai die, tijdens een watersnood in 1974, ooit zo hoog gestaan heeft dat hij tot amper één meter onder de sporen stroomde!
We toerden nog wat verder door de vallei en kwamen aan een klein stationnetje waar we over de sporen, die hier op hoge houten staketsels liggen (het lijken wel luciferbouwsels of kaartenhuizen!), konden wandelen. Twee dagen geleden waren we over deze spoorlijn gereden maar vanuit de trein gaf het toch een heel andere indruk dan dat je hier even aan de kant van het spoor kan zitten en de bouwwerken rustig kan bekijken. Diep naast ons stroomde de snelle Kwai en aan de andere kant bevond zich een grote, diepe grot in de rotswand die vol stond met mysterieuze altaartjes. Krasae Cave, een grot die in de tweede wereldoorlog als kamp voor de krijgsgevangenen die aan de spoorweg werkten gebruikt werd.
De bronzen klok in Krasae Cave.
Als altijd heel romantisch, een mooi boedhabeeld omringd door TL-buizen...
Het beeldje van een Chinese godin kijkt uit over de spoorlijn.
Een grote bronzen klok hing aan 't plafond tussen de stalactieten. Krasae Cave wordt blijkbaar nog veel gebruikt als gebedsplaats want het ligt er nog vol bloemenslingers en verse offergaven. Net toen ik diep in de grot doorgedrongen was hadden we weer geluk, plots klonk het "toet-toet" van de trein! Ik repte me terug naar het zonlicht van de ingang en daar konden we hem vlak voor onze voeten zien voorbijrijden over die houten staketsels! Schitterende beelden! Ik zou dit stuk van het treintraject eens dolgraag van de overkant van de rivier bekijken om zo die houten kunstwerken eens beter te kunnen bezien. Wat moeten die sukkelaars destijds afgezien hebben om zoiets te kunnen bouwen. Hoeveel mannen moeten hier tijdens t werk in t water gevallen zijn en de kracht niet meer gehad hebben om tegen de stroming van de Kwai te vechten en hulpeloos verdronken zijn?
Zicht vanuit Krasae Cave.
We hadden daarnet in 't museum nog een filmpje gezien over die tijd en daarom konden we ons alles nog veel beter inbeelden. Thuis toch nog eens naar "The Bridge on the River Kwai" kijken, hoewel dat natuurlijk een zwaar geromantiseerde film is. De ontplofte brug uit die film lag zelfs niet eens over de Kwai maar over een zijrivier vlak voor haar monding in de Kwai. Ondertussen weet ik ook waarom ge de naam als "kwee" moet uitspreken en niet "kwai", het laatste woord betekent buffel in het Thai.
Van buffels gesproken, het werd stilaan tijd voor de olifantenwasbeurt die er gisterenavond overgeschoten was. We reden naar het kamp en daar bleken alle olifanten reeds binnengepakt te zijn, op vier na die gereserveerd waren. Ik vermoed dat elke mahout zijn eigen dier 's avonds mee naar zijn huis neemt. Er kwam alleszins geen ritje uit de bus, laat staan een bad. Ik was bereid om mijn gekke droom maar op te bergen en hoopte over een paar dagen in 't noorden misschien nog een kans te krijgen, maar Paul geeft zo rap niet op, die bestelde aan de man een olifant voor morgenvroeg. Ik zag het niet zitten om dan weer 80 kilometer extra in de verkeerde richting te moeten gaan rijden op een reisdag waar we er toch al 350 voor de boeg hebben maar Paul argumenteerde dat de wegen hier zo goed zijn dat we toch geen tijd tekort komen en inderdaad autorijden is hier echt nog een plezier. Iets wat een Belg zich nog maar moeilijk kan herinneren... met een auto rijden als ontspanning... waar is de tijd?
"En jongen, zoudt gij morgen eens grondig door mij willen gewassen worden?" "Yes, yés, yéééés madam!!!" "Nee mahout, ik was niet tegen u aan 't spreken! Ik had het tegen de olifant."
Ja, mijn olifant heeft er een goed oog in...
's Avonds onze auto uitgeladen, (ongelofelijk hoeveel rommel van lege drankflessen en voedselverpakkingen wij op een dag bijeengespaard krijgen! Om van de souvenirs en trouvailles voor de beren nog te zwijgen...), want morgen moet hij helemaal leeg zijn om de bagage er in te krijgen. Vanavond was 't dan nog de groten inpak ook. Niet mijn meest geliefde moment Zon tijdverlies, al die rommel in zakken en valiezen steken om het in de volgende bestemming er toch weer uit te moeten peuteren. Gelukkig neem ik altijd veel extra grote zakken mee zodat vanaf nu alles goed verdeeld is en we makkelijk alles terug vinden zonder de bagage waar al het snorkelgerief in zit nutteloos te moeten openen.
Maar wat vanavond wél meeviel was het eten! Gisteren lag er bij 't afruimen meer op Paul zijn bord dan bij 't opdienen. De helft van zijn soep bestond uit oneetbare taaie wortels en vezelige kruiden en vandaag was in dezelfde soep alles netjes doorgekookt en lekker. Waarschijnlijk is de kok terug van vakantie. Jammer, net nu wij hier wegmoeten. Maar de apen van Lop Buri roepen me... Oh! Misschien willen ze wel gewassen worden?!
En ja natúúrlijk waren 4 van mijn kleine fotomodellen ook mee op reis! Irma mag op zo'n reizen niet mee wegens de te vuile avonturen, en haar te kwetsbare pels, maar zonder mijn beren vertrek ik niet. Ook hún reisverhaal moest geschreven worden. Maar dat ziet er toch wel heel anders uit dan het mijne...
Dat dolfijnen spelen weet iedereen, maar dat ze hun speelgoed ook zelf maken?... Kijk eens naar dit prachtige filmpje dat Lilith me toestuurde en je zal versteld staan!
Geweldig, wat ik niet verwacht had is toch gebeurd! Met het eerste aartsmoeilijke fototje heeft toch al 1 lezer het juist geraden. Van de eerste gok nog wel! Proficiat Viva!
Vanuit een andere hoek bekeken ziet het er zo uit...
Voor wie na 't zien van mijn foto's zin heeft gekregen om vrijwilliger te worden in de Tijger Tempel... Alle info vindt je op deze site http://tigertemple.org/Eng/index.php Surf naar "How can you help" (in de zwarte balk bovenaan) en vervolgens naar "Volunteering", daar vindt je alle voorwaarden. Je moet wel onder de 50 zijn... Stom van die paterkes. Ze maken ook stripjes van hun tijgerkes, die vindt je onder "Tiger Talk" in de linkerkolom. De andere dieren die in de tempel leven, en hoe ze gevoed worden, kan je zien bij "Tiger mates".
(En niet vergeten : als de tekst te klein is om te lezen gebruik de truk die ik jullie deze week leerde : Hou de Cttl-toets ingedrukt en rol met 't wieltje van uw muis tot de tekst de gewenste grootte bereikt. In de juiste richting rollen natuurlijk hé Lisette )
Mathurin : "Hey Dipity! Zijn ze lekker van 't jaar?" Serendipity : "'k Weet niet, ik heb er nog geen kunnen pakken."
Mathurin : "Ja 't deksel ligt er op hé, das wel ambetant natuurlijk..." Serendipity : "Beetje geduld, ze vergeet dat wel eens een keer dicht te doen. Ge kent haar toch."
Serendipity : "Maar euh,... ik mankeer er precies al ene?... Mathurin? Hebt gij al stiekum toeslagen?"
Mathurin : "Néé! Helemaal niet!!!! Ah nee! Ge ziet toch ook dat we er niet bij kunnen?! Ze houdt die minkukels achter slot en grendel!" Serendipity : "Kom toch maar eens hier... dat ik eens aan uw adem ruik..."
Mathurin : "Pffft, amai, van een motie van wantrouwen gesproken, Moeder Overste!" Serendipity : "OK, 't is in orde. Hij stinkt. Maar niet naar vis. Is dat lever dat gij gegeten hebt? Zijt ge zeker dat die nog goed was? Ge moet oppassen hé jongen, en goed uitkijken of ze uw vlees met dat mes met die tandjes gesneden heeft want tussen die tandjes blijft vanalles tussen zitten. Andere mensen hebben naar 't schijnt vleesmessen zonder tandjes... Dat moet toch veel hygiënischer zijn..."
... en het eindigde als... mijn pc-toetsenbord! Om het iets moeilijker te maken heb ik geen plat keyboard maar een ergonomisch golf-vormig gefotografeerd.
Dit was een raadsel dat ik écht alleen deze week kon maken... Ik had net een nieuw toetsenbord gekocht en aangezien het nu nog niet vol kruimeltjes zit en de letters nog niet van de toetsen gesleten zijn was nu het ideale moment om er foto's van te nemen. Macrofoto's van een oud toetsenbord zouden griezelfoto's opleveren... Ge ziet de bacteriën met reuzenmonden grimlachen. Van wat er allemaal tussen die toetsen zit kan een gemiddeld Zimbabwaans gezinnetje toch een dag leven denk ik... Maar echt gezonde kost zal 't niet zijn,... koekjeskruimels?... Alhoewel... 't is droge voeding natuurlijk. En denk nu vooral niet dat úw keyboard zo smetteloos is als het er uit ziet... maak uzelf niets wijs en pak eens een vergrootglas. Ge zult wel zien wie u allemaal toelacht.
Een mooi proper toetsenbord wordt alleszins herkend door Ron, Andromeda, Helena, Viva, Luk, Kathleen, Fernanda, Chrisje, Ritje, Steven, Klaproosje, Nicole, Vif,Jan, Ryntje, Marleen, Vmax, Piet, Geert, Lange Lou, Dolfijn, Veveke en Nadine!
6. Een waardig einde van een trouwe broek. Deel 5 : De hel in het paradijs.
Eierenkraam. Vooral niet tegen stoten.
Nepgeld om aan de overledenen te bezorgen door het te verbranden in de tempel.
Van tijgers temmen krijgt ge honger. Op een markje op zoek gegaan naar wat lekkers maar er lag niets wat niet onder de vliegen zat en onze smaakpapillen in vervoering bracht. Maar geen nood want zelfs in de middle of nowhere vindt ge hier 7/Eleven-supermarktjes en zo geraakten we weer aan een redelijke lunch van boterhammekes die we heerlijk in de vrije natuur konden gaan opeten. Na onze picknick, in het al iets zachtere licht van de namiddag, besloten we het museum van de Dodenspoorweg aan Hellfire Pass te gaan bezoeken. Voor iemand van mijn leeftijd, die de tweede wereldoorlog niet heeft meegemaakt, is het misschien vreemd dat ik zo gefascineerd ben door het onderwerp maar door er al verscheidene documentaires van op National Geographic te zien heeft de eindeloze droefheid van de zaken die zich hier hebben afgespeeld me tot in het hart geraakt.
Het was een uiterst verzorgde tentoonstelling waar voornamelijk oudere toeristen op afkwamen, misschien wel mensen die een familielid verloren waren aan bij de bouw van dit vreselijke project. Ontroerende herinneringen zoals dagboeken, gereedschappen, zeldzame persoonlijke spullen van mannen lagen er mooi uitgestald in glazen kasten rond een maquette van de het bergland met de spoorweg. Buiten, er op het einde van een houten vlonder, was een sereen monumentje opgericht voor de 120.000 doden die de aanleg van het spoor tussen Bangkok en Rangoon destijds geëist heeft. Echt een monumentje met een ziel. Het kijkt eindeloos uit over de vallei en de mooie bergen.
Maquette van het terrein met de loop van de Kwai waarnaast de spoorweg ligt.
Een eetlepel, een portefeuille, een pijpje, een dagboek... Ontelbare tranen moeten er al voor dit toonkastje gevallen zijn...
Het Peace Vessel monument.
Op de steile rotshelling waren eindeloze trappen en houten loopbruggen aangelegd om het ook voor oudere mensen mogelijk te maken Hellfire Pass te bereiken. Desalniettemin was het een hele klus.
Ge kunt nog steeds een deel van de spoorbaan volgen, soms liggen de oude treinbielzen er nog, maar meestal zijn ze weg. Het pad dat destijds door de dwangarbeiders in de bergwand gedynamiteerd werd is nu een herdenkings-wandelweg geworden en het leidt door de nauwe doorgang (een trein breed) van Hellfire Pass waar de gevangenen dag en nacht de rots moesten uithakken en bielzen leggen in 't licht van flakkerende lantaarns.
Hellfire Pass waar ondertussen een flinke boom in gegroeid is.
Een bloemetje van hoop... gevallen van een jungle flower boom. Zo'n bloemen moeten die mannen hier destijds ook gevonden hebben. Hopelijk heeft het in hun gruwelijke leven een straaltje schoonheid gebracht...
Men schat dat elke dwarsbalk die gelegd is een leven heeft geëist van ofwel een krijgsgevangene ofwel een Thaise arbeider die naar deze helleplek was gelokt met een werkaanbieding. Het is een heel mooie plek maar emotioneel zwaar beladen. Het lijkt of het geleden verdriet nog steeds in de stilte van de kloof dwaalt, hoe mooi en zonnig ze ook is. Wij stapten een uurtje bergop en bergaf in de late namiddagzon en we waren al doodop, dan kunt ge denken hoe het moet geweest zijn voor die gemartelde, ondervoede, zieke mannen die 16 uur per dag moesten werken in een temperatuur van 37° of meer, zowel in 't droog seizoen als in 't regenseizoen, jaren aan een stuk... Die gruwel is onbeschrijflijk.
Een herdenkingsplek naast de spoorlijn...
Morgen wandelen we verder langs prachtige vergezichten vanop de spoorweg...
En dit is natuurlijk nog héél wat anders dan ik heb meegemaakt... Dat moet pas een machtige ervaring zijn... Bedankt voor 't toesturen van het filmpje Cooltje!
En wie zat er vanmorgen te genieten van 't zonneke?... Tussen al de prachtige dauwdruppels?...
Mijn Hanuman...
Niet makkelijk om op je knieën in 't nat gras liggend samen met een kat macrofoto's te nemen. Hanuman zorgt voor schaduw, dan weer likt hij de druppels op, dan geeft hij kopjes aan de grasprietjes en is heel mijn decor om zeep, en soms knabbelt hij ze vrolijk voor mijn neus op. Gelukkig staan er veel grassprietjes op de wereld, genoeg voor iedereen.
Voor de grote en kleine olifantenliefhebbers onder ons... Zoals ik jullie enkele maanden geleden al berichtte... een van de olifanten in de Zoo van Antwerpen is hoogzwanger! De geboorte wordt binnenkort live uitgezonden. Als je wil kan je ze volgen via internet. Indien je je mailadres op hun site ingeeft wordt je gratis verwittigd als 't kleintje (nouja, kleintje...) gaat geboren worden. Misschien iets moois om met je kleinkinderen te delen? Alle info hierover vindt je op http://www.baby-olifant.be/#
6. Een waardig einde van een trouwe broek. Deel 4 : Kijken als kippen naar een tijger.
Die beesten renden naar het water, sprongen er met gigantische plonzen in en speelden als jonge katten met mekaar! Ze vlogen op mekaar af, ze klauwden, likten, sleurden mekaar voort, duwden mekaar kopje onder! Soms waren ze met zijn zessen tegelijk aan 't stoeien en spoot het water als fonteinen in 't rond, ge wist niet meer van wie welke kop of staart was. Ze sprongen over het eilandje om daar weer op de rug van een collega te landen die zich omdraaide en vrolijk met zijn broer in de aflap ging.
"Maar maar maar toch! Hebben ze u een beetje nat gemaakt? Kom hier schat, ik zal uw pels drooglikken.."
Af en toe werden ze zo speels dat ze uit de vijver renden en de canyons in schoten, dan volgde er een hoop herrie omdat de begeleiders - gewapend met eenvoudige stokjes van een meter lang - die reuzebeesten terug naar die vijver moesten krijgen. En wij stonden daar middenin die chaos in een gammel rennetje dat tot aan onze buik kwam 't Was echt hilarisch. Maar ze zullen wel weten waar ze mee bezig zijn want er zijn nog nooit noemenswaardige ongelukken gebeurd. Op die buffel na dan.
Wij in ons rennetje... Achteraf bezien was dat waarschijnlijk niet eens als veiligheidsmaatregel bedoeld maar meer om ons netjes bij mekaar te houden. Het personeel wou zichzelf waarschijnlijk beveiligen tegen onze mogelijke zotte kuren...
Met vereende krachten - en hun stokskes - proberen ze de tijgers terug het water in te drijven...
Maar net als katten... maken ze er graag een spelletje van...
"Nee, op de rotsen klimmen mag niet, vooruit terug 't water in! Pas op want ik ben tot de tanden gewapend, ik heb een héle dikke stok vast hé!"
Na de zwempartij werd heel de bende terug verzameld en vastgeketend, wij werden verlost uit ons rennetje en dat werd tegelijk gedemonteerd. Toen wij de canyon verlieten, werden de beesten losgemaakt en wandelden we met zijn allen weer naar boven. Na hun ochtendlijke work-out gingen de tijgers in hun kooien hun kippenlunch krijgen zodat ze in de namiddag - lekker loom en volgevreten - gingen liggen soezen en de toeristen veilig konden poseren met hun grote slapende koppen op hun schoot
Eventjes heel de bende terug aan de ketting leggen...
"Jawèl. Toch wèl. Gij zúlt hier even wachten tot de toeristen uit hun rennetje verlost zijn."
Onderweg naar hun lunch.
Een flinke jongen likt liefdevol de hand van Rod.
Een andere zachtmoedige kostganger van de tempel.
Om half één zat onze tijgerdag er op. We mochten de rest van de dag ook blijven als we wilden maar dat had geen zin want nu kwamen de grote hopen toeristen en dat hadden we de vorige dag al meegemaakt. Ik bewaarde liever de goede herinneringen van vanmorgen. Aangezien ik wel enkele krabbetjes op mijn armen had en paar beten op mijn benen, die ondertussen blauw aan t verkleuren waren en waarvan er eentje toch wel een klein beetje open lag, wou ik alles eens grondig ontsmetten. Dat doe ik thuis met kattenwondjes uiteindelijk ook dus een mens moet uit euforie niet zorgeloos worden. In 't park was er, ongelofelijk maar waar, niets desinfecterends te krijgen dus verwezen de trainsters me naar het loketje aan de ingang waar ik de EHBO-doos kon gaan vragen. Dus ga ik weer naar die norse madam, laat een paar beten zien, het wicht doet teken langs de zijkant te komen, schuift de deur van 't bureeltje 30cm open en steekt daar een piepklein doosje met ontsmettingspullen door! En dat was het dan... ik kon mij gewoon buiten in volle zon staan ontsmetten... Van service gesproken... Zoiets stuit me tegen de borst. Ik wil best veel geld betalen voor zon unieke en prachtige ervaring, zeker omdat ge er die dieren mee steunt en er later misschien terug in de natuur kunnen uitgezet worden waar heel de natuur mee gediend is (want ze kweken hier toch als konijnen), maar waarom kan er dan niet een beetje beleefdheid en vriendelijkheid tegenover hun klanten af? Of is dat nog de ex-zelfstandige in mij die zich roert? Zouden ze hier dan zo gedesillusioneerd zijn in mensen? Of zijn de Thaise vrijwilligers die hier werken dan niet gelukkig? Ik krijg er geen hoogte van. De Westerse volunteers schenen toch best happy te zijn, zij gingen trouwens ook heel anders met de dieren om, veel respectvoller en liever, maar ook véél voorzichtiger.
Ik weet nog altijd niet goed hoe ik tegenover heel deze tijgerkwekerij sta. Tijgers met halsbanden die gekookte kippen eten Maar later ooit misschien jonge tijgers die kunnen uitgezet worden en van hun vrijheid genieten... Dit gedoe is misschien allemaal niet natuurlijk maar is het niet beter dan binnenkort helemáál geen tijgers meer? Het is ook niet zo dat de dieren, zoals vroeger in de circusssen het geval was, verplicht worden om kunstjes te doen. Zelfs wetenschappelijke onderzoekers laten ze hier niet toe. Geen geëxperimenteer met hun tijgers. De dieren leven ook comfortabel, hun kooien zijn heel ruim en ontzettend proper en ze worden dagelijks uitgelaten om te spelen en te zwemmen. Het geeft allemaal veel stof om over na te denken. Maar van stof gesproken
Zo is dus mijn goede oude reisbroek, die met die heel veel zakken, die zo praktisch was dat Haricot er zelfs zijn eigen apart nestje in had, aan haar einde gekomen... In flardjes gebeten door een paar tijgers... Geef toe, dat is toch echt wel een waardig einde voor een broek die al zoveel meegemaakt heeft? Ik heb haar nog niet weggegooid, ze ligt nog achter in de auto. Maar mezelf kennende moet ik toch écht wel oppassen dat ze niet de weg van mijn geliefde slaapsokken op gaat...
Moe maar gelukkig, en in andere kleren, togen we weer op pad.
Voor de échte liefhebbers... meer foto's van deze ochtend vindt je in mijn album op : http://picasaweb.google.be/laathi.webalbums/ThailandHoofdstuk6Deel3En4TijgertjesEnTijgers?authkey=Gv1sRgCIHhi-Lp_tq31QE# De foto's in dit album schreeuwen om leuke ondertitels maar wegens een overmaat aan dringend en zenuwslopend werk heb ik geen tijd noch energie om er grappige dingen bij te schrijven. Ik laat het deze keer dus over aan jullie! Laat je gaan! Leef je fantasie lekker uit! Onderaan elke foto is er ruimte om er zelf je commentaren, of wat de tijgers zeggen, bij te schrijven! Veel plezier... and make me smile... want ik kan het de laatste dagen hard gebruiken...
)
