"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
02-04-2009
Fotoraadsel 182 - foto 5
Het wordt elke dag straffer!...
Reeds opgelost door de volgende Darwinisten : Nand, Ron, Wim, Piet, Vera, Walter, Geert, Mare, Kathleen, Luk, Ritje, Vmax, Steven, Andromeda, Chrisje, Marleen, Helena, Redpoppy, Jan, Lisette, Viva, Fernanda, Nicole, Vif en Nil!
Sinds een week is de Skywalk op de top van de Sint Romboutskerk te Mechelen geopend. Een bezoek meer dan waard want bij goed weer kan je eindeloos ver kijken. Je ziet de zelfs de bollen van het Atomium in Brussel, en mensen met heel goeie ogen de kathedraal van Antwerpen.
Aangezien de toren bijna honderd meter hoog is is de klim langs de 500 treden vrij zwaar. Gelukkig zijn er regelmatig verdiepingen waarop je vanalles kan bezoeken, waar bankjes staan en waar je even op adem kan komen. Reken op anderhalf tot twee uur tijd om de toren op een ontspannen manier te kunnen bekijken. Als je wil krijg je een multi-media apparaatje mee zodat je op elke verdieping de uitleg in je oor gefluisterd krijg in een zalig sappig - maar heel verstaanbaar - Mechels dialect. Het is zogezegd de torenwachter die je alle uitleg geeft. Echt heel plezant!
Wij hadden gisteren ook nog het geluk dat er net een beiaardier een concert aan 't geven was dus we liepen tussen de klingelende klokken en zagen de man vol vuur zijn instrument te lijf gaan! Een beiaard bespelen vergt heel wat meer kracht dan op een piano tokkelen... En niet alleen omdat je eerst zo veel trappen moet beklimmen voor je aan je instrument bent.
Hoewel je op de top op een hoogte van haast 100 meter rondwandelt is het toch geen enge ervaring voor mensen met hoogtevrees. Je hebt op de meeste plaatsen nog een zeer brede borstwering voor je omdat de skywalk zo ontworpen is dat hij helemaal binnen de toren valt zodat hij 't uitzicht vanop de grond niet schaadt.
Hier alvast enkele foto's die je misschien over de streep kunnen trekken om de Skywalk eens te bezoeken. Momenteel loopt er 's avonds ook nog een tentoonstelling van "licht-kunstwerken" in de straten van Mechelen. Kortom, in die stad is genoeg te beleven om er een dag mee gevuld te krijgen indien je dat wenst. Gewoon op een van de tientallen zonnige terrasjes zitten is daar al een feest!
De St. Romboutstoren te Mechelen...
... met helemaal bovenaan... de gloednieuwe glazen Skywalk!
Enkele beelden van het grootste interieur...
Boven het orgel bevindt zich de toren hoewel daar in de kerk niets van te merken is.
Een heel origineel doorkijkje vanop de eerste verdieping in de toren... op de bovenkant van het orgel!
Je ziet, rustpunten genoeg onderweg.
De tredmolen - groot genoeg voor drie mensen of een muilezel - die vroeger werd gebruikt als liftsysteem.
Het uurwerk.
De grote klokken.
Een zichtje op de Grote Markt tijdens de klim, door een vuil raampje getrokken..
We doen 't rustig aan dus morgen stijgen we verder, langs de beiaardier, naar de top!
Voor mensen die de klim van de toren fysiek aan kunnen is het een heel leuke ervaring, voor de senioren die te ver wonen of door andere redenen dit leuke ding niet kunnen bezoeken heb ik een fotoreportage gemaakt die jullie morgen, of overmorgen , in een album kunnen gaan bekijken. En dan krijgen mijn soortgenoten, de pc-sukkels onder ons, een computertip waar zij die niet meer zo goed kunnen zien zonder leesbril weer veel plezier aan gaan beleven! Ik leg het truukje dan uit aan de hand van mijn fotoalbum zodat het eenvoudig te begrijpen en toe te passen is!
Vanaf nu wordt het dagelijks véél makkelijker. En dat niet zozeer door míjn toedoen...
Reeds opgelost door de volgende denkers, die buiten de oevers van hun gewone gedachtenstroom dierven treden : Nand, Ron, Wim, Piet, Vera, Walter, Geert, Mare, Kathleen, Luk, Ritje, Vmax, Steven, Andromeda, Chrisje, Marleen, Helena, Redpoppy, Jan, Lisette, Viva, Fernanda en Nicole!
Knap! Al 13 mensen die de oplossing vonden! Bravo Nand, Ron, Wim, Piet, Vera, Walter, Geert, Mare, Kathleen, Luk, Ritje, Vmax en Steven! En de naïeve stadsmens dacht dat ze weer eens een aartsmoeilijk raadsel gevonden had...
Nu de zon was doorgebroken schitterden de tempels. Het lijkt wel of op de haakachtige ornamenten die de daken versieren felle lichtjes branden maar het blijken gewoon spiegeltjes te zijn. Zelfs de dakpannen fonkelen en lichten één voor één op terwijl je voorbijwandelt. Het lijkt wel of de tempel een onhoorbaar muziekske speelt. Misschien spelt hij wel zijn geheimzinnige naam. Ik doe alleszins niet meer de moeite om hun namen te onthouden of uit te spreken voor mij zijn 't vanaf nu gewoon Wat Isda of "Wat Ismedannutochweer of Wat Moetdienuweervoorstellen.
Op de balustrade van de tempel lag een grote dikke bruine kat met gouden ogen te soezelen. Het grootste poezenbeest dat ik al ooit in Azië gezien heb! Duidelijk een raskat want ze had zelfs een bandje met een belletje aan. Toch wel fijn dat er hier al echt voor sommige dieren gezorgd wordt. Nu die arme aapjes nog...
In de Rue de France kwamen we voorbij de ruïnes van de oude Franse ambassadeurswoningen en zo aan 't koninklijk paleis. Ook een ruïne... deze keer zonder apen. Ik was eigenlijk al blij want als t zo voortgaat kan ik thuis van al de fotos mijn blauwe-rood-paarse beten gaan weg Photoshoppen om me terug herkenbaar te maken Het was een groots ommuurd terrein met gigantische tuinen, oude reuzenbomen en poorten van wel 7 meter hoogte. De koning moest er op zijn olifanten doorheen kunnen rijden natuurlijk. En die zat niet zomaar op de nek van zijn beesten die reed in een echt huisje dat achteraan op hun rug bevestigd werd.
Ambassadeurswoningen aan de Rue de France.
Koninklijk Paleis.
Ondertussen was het al 32° en ik begon te sudderen in eigen nat. Het museum was leuk, de parken ook maar af en toe een bank of een drankstalletje had welkom geweest. Ik had zo stilaan genoeg ruïnes gezien en ik was er onderhand zelf een beetje als eentje beginnen uitzien. Zeker toen mijn euroke viel dat Paul dat niet als grapje had bedoeld toen hij daarstraks zei dat heel mijn rug vol apestront hing... Mijn mooie witte t-shirt met de tekst "Next moodswing : 10 minutes" zit aan de achterkant vol bruine apenpootafdrukken! En zo liep ik al een paar uur door 't stad rond... Als mensgeworden zongebakken apestront.
In het centrum waren er verscheidene marktjes waar onder andere ook kramen stonden die offergaven verkochten, zoals papiergeld van de "Bank of Hell", nepvisakaarten, papieren gsm's en zonnebrillen, zelfs nachthemden waarvan alleen de voorkant op een blad papier afgedrukt was. Allemaal spul om te gaan verbranden te ere van de doden in de hoop hen op die manier al die spullen te bezorgen om hen een comfortabel hiernamaals te bezorgen. Een hemel vol gsm's... stel u voor...
Luxe voorwerpen in karton om te offeren aan de overledenen.
Papieren kostuum, gsm en een "Visa"-kaart.
Maar eerst moesten vooral de levenden gevoed worden en liefst niet met karton. Overgelukkig viel ons oog op een 7/Eleven, maar o wee, de goeie sandwiches waren op... Vermalen varkensvlees barbe-à-papa's lagen er volop, maar daar gaan we ons geen tweede keer aan laten vangen. Er stond echter wel een zeer clean toogje waar ze hotdogs maakten. Paul zag 't niet zitten en wandelde verder maar mijn honger was blijkbaar groter en ik vond het toch het risico waard. Ik kreeg een hotdog volgens een ISO 9000-norm en daar hoorde zelfs een bezoekje aan een mini salad bar bij!!! Geweldig! Toen Paul dat zag was hij natuurlijk ook verleid. Hij stapte de winkel uit met de nieuwste uitvinding in zijn handen : de Smos Dog. Een worstje in een sandwich maar dan begraven onder een hoop komkommer, sla, tomaat en alles wat hij maar op die saladbar had kunnen vinden. Dát is pas een uitvinding die nuttig gaat zijn deze reis! De Smos Dog begot! Een ontdekking veel belangrijker dan die van Columbus. Eindelijk gaan we overdag bij momenten terug eens half zinnig eten vinden!
Rijstwinkel met tientallen soorten rijst.
Offer eens een toiletrol aan een monnik...
Maar Paul had nog een bloemmekee in petto... Er bleek nóg een Khmer-ruïne in zijn boekske te staan. Nou ja, nog een paar torentjes erbij kon ook wel. Tot we er aankwamen en het een prachtige volwaardige ruïne was van ettelijke voetbalvelden groot Dus weer stapten we rond een eindeloze omheining op onze zere voetjes tot we de ingang vonden.
't Was wel echt de moeite, de ruïne leek erg op die van My Tho in Viëtnam, alleen veel groter, maar jammer genoeg niet in de vrije natuur maar midden in een stad. Ook daar hebben we nog een uurtje muurtjes en torentjes op en af geklommen tot we naar onze auto gestrompeld zijn, moe, gelukkig en heel vuil. Ik toch. En ook vandaag hebben we weer heel weinig Westerse toeristen gezien. Waar zitten die toch allemaal? De enige mensen met fotoapparaten zijn hier oosterlingen op vakantie. Is het toerisme hier stilgevallen na die relletjes van twee maand geleden waardoor de toeristen enkele dagen in Bangkok vast gezeten hebben? Dat kan toch nooit zon enorm effect gehad hebben? Of gaat iedereen naar Sukhothai en Chiang Mai? En gaan we daar tussen de massas toeristen terechtkomen waar iedereen ons zo bang voor heeft gemaakt?
Avondlicht in de Khmer-ruïnes.
Naast onze auto stond al een ventje met een keukenkar en plastic stoelen te wachten om zo rap als wij weg waren op dat plekje zijn avondrestaurant op te bouwen. Hij nam het ons helemaal niet kwalijk dat we op zijn plaats gestaan hadden en wuifde ons goedlachs na. In België zou zoiets anders afgelopen zijn. De meeste mensen zijn hier heel vriendelijk, zeker eens ze verstaan wat ge vraagt, dan worden ze zelfs heel enthousiast en behulpzaam. Maar meestal verstaan zij geen woord van ons en wij geen klank van hen. De talen zijn kompleet verschillend, zij werken met toonhoogtes iets waar wij totaal geen voeling mee hebben, zelfs de eenvoudigste woordjes kunnen wij nog niet juist "gezongen" krijgen. En de minste toon of klemtoon verkeerd en het woord heeft een totaal andere betekenis en t gesprek loopt helemaal de mist in. Jammer wel.
Plots opdoemende stoep-restaurantjes.
Thuis wou ik me als eerste werk ont-"stronten" - bijna ritueel ontsmetten en reinigen - en toen bleek 't badstopke te ontbreken... Dat werd dus weer een queeste van een half uur, en t ploegske van housekeeping dat drie keer op bezoek moest komen, eer ze dat euvel verholpen hadden, maar dan, dan... was er een heerlijk moment van "beten baden". Alleen zijn het deze keer eens geen insectenbeten maar tijger- en apenbeten. t Is zo eens iets anders. Maar 't zicht is niet appetijtelijk, ik zie er echt uit als een gegeselde. Ik veronderstel dat ik in mijn vorig leven fakir ben geweest. Nu zit ik alleszins vol gaatjes... Soit, gesteld dat het is zoals Paul beweert dat die een apenbeet een litteken blijft dan nog is het een origineel souveniertje aan Hanuman zijn stadje en 't zit toch aan de onderkant van mijn bovenarm waar ik 't zelf niet eens zie. Een tatoeage is trouwens ook forever. Zou dat nu komen omdat ik zo dik ben dat alles mij wil bijten op deze reis?
Vanavond wilden we echt niet in 't hotel eten dus vroegen we aan ons Trees een restaurant op te geven. Ze suggereerde een steakhouse op 500 meter van 't hotel. We gingen er op af en stopten voor... een coiffeur. Ernaast was een vreemde, kale eetgelegenheid en de mensen keken ons gretig aan en wenkten ons vriendelijk om er bij te komen zitten, ik wou dat dan maar doen om tenminste toch aan eten te geraken, maar Paul stapte resoluut voorbij om de indruk te wekken dat hij helemaal geen honger had. En gelukkig dat hij dat had gedaan want het steakhouse bleek achter het volgende muurtje te liggen en was een min of meer normaal restaurant. Met goeie steak zelfs! Ik heb geen brokje laten liggen! Een heel romantisch etentje wel, aan de rand van de baan, gezeten op enorm dikke boomstammen meubelen
Op de terugweg aan de 7/Eleven gestopt om ontbijtvoorraad in te slaan, dan kunnen we morgen met min of meer degelijke dingen het armzalige hotelontbijt verrijken. 's Avonds zijn we hier op straat precies in een Amerikaanse roadmovie terechtgekomen die opgenomen wordt in Thailand! Die hele brede banen van vier rijvakken waarop benzineverslindende superzware en sjeike nieuwe autos rijden, de lichtjes langs de weg van typische eetkraampjes die op 't voetpad opgesteld staan en de oranje en groene neonreclame van de Amerikaanse supermarkt 7/Eleven waarvoor allemaal open pick-up trucks geparkeerd staan. En als soundtrack het irriterende ding dong van de winkeldeur die konstant open en dicht zwaait. De mensen drinken frisdrankjes met massas ijs uit reusachtige plastic bekers. "Big Gulp." Om de hoek is een reuze shopping mall met Pizzahut en Kentucky Fried Chicken vestigingen. Kortom 't is een zeer irreële sfeer die ik zeker in dit land niet verwachtte. Het mankeert er nog aan dat de Thai Stetsons beginnen dragen.
Iets wat vooral de Antwerpenaren aanbelangt... maar ook leuk kan zijn voor iedereen die in de loop der weken de stad bezoekt.
Momenteel loopt tot 21 juni te Antwerpen aan 't Steen (aan de cruise-terminal onder de hangars) een mooie tentoonstelling : "Kaailand". De bedoeling is dat de inwoners van de stad medezeggingschap krijgen in de heraanleg van de 7 kilometer kaaien die de stad rijk is. Laten we nu niet dezelfde fout maken door pas te reclameren als alles al op papier staat zoals met de Lange Wapperbrug gebeurd is en nú ons zegje doen. Alle ideeën zijn blijkbaar welkom, dus gebruik jullie fantasie.
De werken aan de kaaien zijn vrij dringend ten eerste omdat de kaaimuren aan vernieuwing toe zijn en ten tweede omdat de waterkeringsmuur, het verweer tegen mogelijke overstromingen, met één meter moet verhoogd worden en men ten allen prijze wil vermijden dat er stomweg een hoge muur wordt gebouwd die de stad van haar rivier afsnijdt. Deze werken zorgen voor een ideale kans om het "waterfront" opnieuw mooi aan te leggen na een verwaarlozing van meer dan een eeuw.
Op de tentoonstelling zie je een knap foto-overzicht van hoe de kaaien in de loop der eeuwen geëvolueerd zijn. Een ander zeer boeiend facet is dat je er een massa voorbeelden te zien krijgt hoe ze in andere riviersteden, met doordachte architecturale ingrepen, hun oever en hun stad harmonisch bij mekaar gebracht hebben. Buiten een schat aan oude foto's kan je er ook films bekijken over de geschiedenis en over de toekomst van de kaaien, een toekomst die nu mee in de handen ligt van iedereen die bereid is mee te denken. Een tentoonstelling die inspirerend werkt en de moeite is om eens te gaan bekijken.
Voor wie de Scheldekaaien enkel uit de film "Loft" kent hier enkele foto's...
De oude hangers aan de Schelde naast het Steen.
De helling aan het begin van de wandelterrassen.
Wandelterras dat leidt naar het Steen.
Verzameling oude kranen naast het Loodswezen.
Moderne gebouwen op de kaai.
En de kathedraal... zij zag dat het niet goed was...
Irma : "Dus Antwerpenaren : later niet komen zeuren als ge nu niet meedenkt en mee ideeën aanlevert! Op naar die tentoonstelling en uw stem laten horen! Nu!"
Irma : "En suggereer ineens maar om die meerpalen met kussens te bekleden zodat ze wat zachter liggen."
Ik vind het deze week niet makkelijk... Ik denk wel dat ge 't allemaal kent maar niemand zal het in huis hebben vrees ik. Ik heb het natuurlijk wèl in huis, maar ja, dat wil niks zeggen, de ballekes van Mathurin staan hier ook in een potje in de kast nietwaar?...
Komaan, doe uw best, moeilijk gaat ook! Veel succes maar nog veel meer plezier! En geloof me het gaat een uiterst boeiende week worden want dit is een héél speciaal fotoraadsel!
Wat je hier te zien krijgt is nog heel wat anders dan de tijgertjes waar ik mee gespeeld heb... De kruising tussen een leeuw en een tijger! Ongelofelijk! Als ik dát beestje toch maar eens zou mogen wassen...
Wens je de foto's langzamer te bekijken? Plaats dan eerst de pijl van je muis op de foto en druk dan telkens op de stop-knop (het vierkantje) om de diareeks even stop te zetten. Met dank aan Fernanda om deze pps zo te bewerken en me "de toverformule" te bezorgen dat ik hem op mijn blog kon zetten!
Ik was al heel blij met het antwoord : "een veiligheidssluiting van een fles" maar sommigen wisten me zelfs te vertellen dat het een flacon plantenvoeding was! Wow! Dus toch weer een beetje te makkelijk gemaakt door de kleuren te laten zien? Ik had beter de eerste foto's alleen in zwart/wit getoond verdorie... Ge ziet ik leer ook elke keer bij.
Mathurin : "Allez moeder?! En gij organiseert dat spelletje zogezegd om senioren te entertainen?... Dit was nu toch echt wel onbarmhartig moeilijk!"
Mathurin : "Kom doe dat weg en toon wat eerlijke schaamte dat ge al die mensen deze week zo getreiterd hebt. En gij vindt uzelf dus een entertainer? Tja, misschien dat die met zijn snorreke onder zijn neus uit de tweede wereldoorlog, dat van zijn opzichters in zijn kampen ook vond natuurlijk..."
En morgen... is er verse (héééééééééééél verse!) aanvoer...
Wil je goed gezind worden? Bekijk dan dit heerlijke filmpje dat onverwacht werd opgenomen in 't Centraal Station van Antwerpen. Zie al die verbaasde gezichten... http://www.vtm.be/mariadans/
(Als je er niet genoeg van krijgt... op die site staan in totaal 4 filmpjes, zodat je ook "The making of" van deze overheerlijke stunt kan zien!)
Hoofdstuk 8. Deel 2. Méér hapklare brokken voor Hanuman...
Aan de overkant van de straat en de rotonde (waar de trein gewoon dwars door rijdt...) stonden drie grote overgebleven torens van Khmertempels en daarop zaten tientallen aapjes. Zo rap ge er enkele opgemerkt had zag ge ze overal, heel de straat, alle gevels, de electriciteitsdraden, de daken, álles maar dan ook alles, tot zelfs autos toe, zaten vol aapjes! Honderden beestjes! Zóveel had ik er nu ook weer niet verwacht. 't Waren gelukkig kleintjes, helemaal niet de grote monsters uit Sri Lanka. Maar echt gerust voelde ik me toch niet, zeker niet nu 't er zoveel waren dat ge ze onmogelijk allemaal in de gaten kon houden.
De straten van Lopburi, in de buurt van de aapjesruïne...
Die bewoner zal ook wel spijt hebben dat hij 't raam heeft laten openstaan...
Ik wandelde nog geen vijf minuten rond de ruïne en ze begonnen me al te bespringen. Ik schudde ze van me af, maar iets verder stonden enkele toeristen en die waren ze aan 't voeren (triest genoeg allemaal ongezonde spullen) en zij hingen ook vol beestjes. Het bleek hier dus de geplogenheid te zijn...
Ik had veiligheidshalve totaal niets van eten bij, zelfs niet eens de obligate koekskes voor mezelf, want ik vind apen voeren een heel gevaarlijke bezigheid. Mijn voorzichtigheid mocht niet baten want die beesten waren het gewend om eten te krijgen dus die bleven maar op me springen en ik bleef ze maar van me af duwen tot er eentje een stevige knauw in mijn arm gaf. Gelukkig werd het enkel een bloeduitstorting en was t geen open wonde. Maar leuk was anders. Ik heb medelijden met de diertjes, al dat ongezond eten, de verwondingen die ze oplopen door bange, boze mensen die hen trachten te verjagen, en echt "hygiënisch schoon" kunt ge de diertjes ook niet noemen. Ik vind het zielepootjes. Jammer dat ik ze nog niet gezien had voor "het interview" werd afgenomen anders had ik 't zeker voor 't lot van die aapjes opgenomen.
"Kom eens hier dat ik iets aan uw rampzalig haar doe... Want zo kunt ge in mijn schone ruïnes niet rondwandelen..."
"Maar mens toch, wat is dát voor een coiffure waar gij mee rondloopt?... Daar is werk aan..."
"Ja natuurlijk doe ik u pijn!!! Ge moet braaf stilzitten als ik u aan 't verzorgen ben hé seg!"
"Ondankbaar mens! Trek u plan, ik ben al weg! Betaal u een échte kapper! 't Zal u aardig wat meer kosten dan peanuts!"
In het binnenste van de tempel mochten geen apen komen, alle ramen en deuren waren met hekwerken dichtgemaakt. Wij wandelden door de duistere gangen terwijl de apen zich langs buiten aan de tralies vastklampen en naar binnen keken. Gordijnen van levende apen Het was de omgekeerde wereld, eindelijk zat de mens in een kooi en hadden de dieren de vrijheid. Het moet vreselijk zijn om als beest in een Zoo naar de wereld buiten te kunnen kijken en daar al dat vrije, vrolijke rondgedartel te zien zonder zelf in vrijheid te kunnen bewegen en aan de pret deel te nemen.
Terug buiten bleek de zon door de wolken gebroken en wou ik nog een paar apenportretjes nemen. Ik vond een heel mooi apenmannetje dat in tegenlicht lag te slapen, de zon streelde door zijn hoofdhaartjes. Ik stond geconcentreerd te wachten op 't juiste moment toen plots een babytje in de lus van mijn fotoapparaat sprong. Het diertje gebruikte de lus als schommel maar op die manier kunt ge natuurlijk niet meer scherpstellen. Dus ik schudde de jonge speelvogel van mijn riem Maar ondertussen was de moeder mij langs achter genaderd en die zag me haar jong wegjagen dus vloog ze me aan en zette haar tanden in mijn rechterarm. Ze was dan ook nog zo onbeleefd om niet direkt te lossen Deze keer bleek het wel een open wonde verdorie. Ge kunt blijkbaar niet altijd geluk hebben. Na mijn portretreeks van pa aap afgemaakt te hebben wou ik aan de ingang aan 't loket een beetje ontsmettingsspul gaan vragen maar dat bleken ze niet eens te hebben, daarvoor moesten we terug naar de andere tempel. Toch wel straf, er moeten hier per dag toch wel minstens een paar mensen gebeten worden?
Maar ik ben wel echt tevreden over mijn portretje van pa aap...
... en zijn lieflijke familie...
In de andere tempel was er een ventje dat een souvenirstalletje open hield en die bezat een rudimentair EHBO-doosje. De eerste beet was ondertussen ook al een veelkleurige bloeduitstorting geworden en nu alles bruingeel onder de Isobetadine zat zag ik er helemaal smakelijk uit... Ik zie er nu, na amper een week reizen, al zo gehavend uit als anders na een paar weken snorkelen... Op mijn dij en mijn zitvlak twee tijgerbeten en wat krabben en op allebei mijn armen een apenbeet. Maar ik zal 't maar positief bezien : al een chance dat die olifant van gisteren me niet gebeten heeft. En och, ik zie die beten toch zelf niet want ze bevinden zich allemaal aan mijn achterkant.
Tja, er staan overal waarschuwingen... Dus er zullen hier nog wel mensen de weg naar de Isobetadine gevonden hebben zeker?...
De straten rond de tempel krioelden letterlijk van de aapjes. Ze slingerden aan de electriciteitsdraden, kropen in de masten en lantaarnpalen, beten op loshangende kabels en probeerden het weinige wat nog enigszins vast hing ook los te sleuren. De straat vormde een heuse speeltuin voor die dieren. Op het voetpad liepen we soms tussen wel 10 beestjes! Ze variëerden van 15 centimeter tot een dikke halve meter, vrouwtjes met hangborsten, mannetjes met dikke rode poepen en heelder kuddes baby's en speelse tienertjes, 't was prachtig om te zien.
Metalen afschermingen voor de terrassen. Niet echt gezellig. Wel noodzakelijk.
Alvast een sneak preview en een kleine quiz over 't volgende reisverhaal dat zich afspeelt tussen de apen van Lopburi...
Tel de aapjes in de straten...
... en tel de beten op de armen!
Oplossing bovenste foto :
Wie 10 apen telt moet dringend naar een oogarts. Wie 40 apen telt mag trots zijn op zijn havikogen. Wie 80 apen telt moet eerst even ontnuchteren en morgen eens opnieuw proberen.
Oplossing onderste foto :
Ze zijn met zijn tweeën maar op de foto is maar 1 beet zichtbaar.
Zondag, 25 januari 2009 - Chinees Nieuwjaar. Lop Buri, Lop Buri Inn Resort.
Hoofdstuk 8. Deel 1. Hapklare brokken voor Hanuman.
Dus dit ging een rustige kamer zijn? Ze was inderdaad ver van de karaoke gelegen maar jammer genoeg wel pal naast de dienstingang waar 't personeel zijn brommerke stalt... En die mensen werken tot laat in de nacht en nemen dan vrolijk kwekkend afscheid van de nachtwaker om met hun hemeltergend lawaaimachientje weg te pruttelen.
Vanmorgen zagen de apenbeelden er veel minder griezelig uit, sommigen zelfs heel lief en anderen ronduit hilarisch, ik voelde me echt geroepen om er bij en er op te gaan poseren, zonder bril dan kon ik tenminste de voorbijgangers hun verbaasde snuiten niet zien. Hier mag zoiets allemaal, ze lachen u zelfs toe, ge zou het in België eens moeten proberen om op t standbeeld van Rubens of Brabo te kruipen Thais houden enorm van plezier maken.
"Hm... flinke brok... Hier is eten aan..."
"Maar toch eerst wat rommel uit dat haar plukken want anders steekt dat straks allemaal tussen mijn tanden..."
Wat mij hier ook opvalt is de gezonde zin voor humor van de mensen. Eens we mekaar verstaan wordt er veel en van harte gelachen, dan verdwijnt ineens de eeuwige glimlach en komt er een gezonde grijns of schaterlach boven, heel de uitdrukking van hun gezicht veranderd ineens van plastic naar rimpelig en echt. Een plezante metamorfose. Ze lachen ook om dezelfde dingen als wij. In Sri Lanka lukt samen onnozel doen met de gewone mensen meestal niet, die blijven onderdanig en dienend. De enigen die ik daar ken waar ge voluit onnozel mee kunt doen en gieren van t lachen zijn Sam en zijn familie, Manju en Selina, maar hier kunt ge zelfs grappen maken met mensen die ge gewoon in een winkel tegenkomt. Misschien kunt ge alleen oprecht gezamenlijk lachen als ge u allebei gelijk voelt? De Thai voelen zich zeker niet minder dan wij, ze zijn van nature geduldig, behulpzaam en beleefd maar in geen geval onderdanig tegen toeristen.
Het ontbijt was van dezelfde lamentabele kwaliteit als het avondmaal. Koude verlebberde spiegeleieren, mislukte wentelteeftjes en een boel Chinezerij die er uit zag alsof ik het allemaal al eens van tussen mijn tanden gepeuterd had en al kers op de taart lagen deze heerlijkheden opgebaard in een restaurant dat rook als 't vet dat op een bord ganzensoep zou drijven. Op 't terras dan maar verbrande toastjes met confituur zitten verorberen. Ik had heel veel goesting om mijn stoel aan 't altaar van Hanuman te schuiven want daar hadden ze rijpe bananen en andere lekkere vruchten geofferd. En dat beeld zag er toch niet uit of het ze ging opeten. Zonde gewoon.
De smakelijke offergaven voor Hanuman.
't Was erg bewolkt en we vroegen ons af of 't zou gaan regenen, aan de receptie stelde Paul de vraag : "Is it going to rain today?" waarop het meiske argeloos en volkomen surrealistisch antwoordde : "Is Chinese New Year today." En daar konden we het mee doen. Met een glimlach natuurlijk.
We laadden dan maar een assortiment kleding voor alle weer in de auto en reden naar 't centrum om de apenruïnes te gaan bezoeken. Lop Buri is de stad die volgens de legende kado gegeven is aan Hanuman, de apenkoning uit de Ramayana, vandaar dat de apen er vrije baan hebben. Ik wou er niet zozeer naartoe voor de oude Khemer-ruïnes maar wel om nog eens het Jungle Book-gevoel te kunnen ervaren.
De eerste Khmer-rest (grappig woord wel) stelde niet veel voor, er schoot niet veel meer dan een gammelen toren van over. Ramp boven ramp zag ik dan ook nog een hondje met verlamde achterpoten, maar o wonder bleek het diertje zich prima redden. Het kon liggen en zich voortslepen maar het kon ook staan! Meer nog het bleek zelfs te kunnen lopen! De achterpootjes bleven samen en stijf, alsof het maar één poot was, maar hij dirigeerde heel zijn lijf met zijn voorpoten, het was een ware evenwichtskunstenaar. De mensen waren er gelukkig ook lief voor. De honden zijn hier meestal in zeer goede doen, weinig zichtbare ziekten en de meesten flink doorvoed, sommige zelfs ronduit vet. Veel dieren dragen een halsbandje, zelfs sommige poezen! Stom genoeg is de rage van t hondjes aankleden ook hier al begonnen. Poedels met jasjes aan die ocharme in temperaturen van 36° liggen te puffen... Zielig. De balans is dus weer maar eens naar de verkeerde kant over gaan hellen. Van graatmagere straathonden die geslagen en weggejaagd werden naar huisdieren die kindjes moeten vervangen. 't Is ook altijd 't zelfde liedje. Maar kom, beter zo dan de oeverloze dierenellende waar we in Sri Lanka altijd mee geconfronteerd worden. Hier moeten we gelukkig niet met een zak hondenbrokken achter in de auto rondrijden.
Het volgende Khmer-tempeltje bleek zeer populair te zijn. Heelder families, (meestal Chinese, er bestaan trouwens amper Thaise gezinnen waar geen Chinezen in voorkomen) kwamen hier op hun paasbest uitgedost hun nieuwjaarsoffers brengen. Het was er een komen en gaan van ladingen gekookte eenden, varkenskoppen, manden eieren, flessen whiskey, palletjes Danacol (ja dat zal die god wel nodig hebben want die zijn cholesterol zal op een dag als deze nogal een gang gaan...), rijst, zoete koekskes, waterflessen, kortom alles wat ge maar kunt bedenken werd op de offertafel gelegd. Het personeel kon amper bijhouden met afruimen om de volgende offeraars ook de kans te geven hun gaven uit te stallen. Vele mensen waren in 't rood gekleed, de gelukskleur op nieuwjaar. En iedereen maar weer drummen om hun velletjes bladgoud op de beelden te wrijven. Maar ze plakken niet goed zodanig dat al die beelden bestaan uit wapperende schilfertjes, best een grappig zicht. Precies gouden beelden die te lang in de zon gelegen hebben en nu vervellen.
De flesjes Danacol naast de gekookte eenden...
Maar 't kan altijd nóg onverteerbaarder...
Er lag een beker met waarzeggersstokjes dus ik heb ook maar eens heel gelovig op mijn knietjes met de beker zitten schudden tot er eentje uitsprong, het werd nummer vier en toen ik het briefje met de uitleg bij dat nummer ging lezen bleek mijn toekomst er nogal vreemd uit te zien. Vooral dat ik nog een zoon ga voortbrengen vind ik enigszins verontrustend. Me niet meer kunnen voortplanten was eigenlijk t enige voordeel dat ik aan de menopauze zag maar dat gaat dus ook al niet meer op.
Op Nieuwjaarsdag op zijn Paasbest gekleed.
Goudblaadjes proberen te kleven...
Beneden aan het tempeltje verkochten ze een lavasteen met magische krachten. De verkoopsters demonstreerden het door u met gespreide armen op één been te laten staan en dan een arm neer te drukken. Dat ging makkelijk. Vervolgens moest ge het steentje vasthouden en als ze dan op uw arm drukten ging uw arm niet meer zomaar naar beneden maar bleef mooi horizontaal gestrekt. Eén van hun trukjes was ook met vier man iemand opheffen door hun vingers onder de man zijn oksel en knieholten te steken. Een oud kunstje.
De Scherpenheuvel-toestand aan de voet van het tempeltje was heel leuk. Ze verkochten zelfs piepkleine glazen kokertjes van amper drie centimeter lang waarin een zeer primitief houten mannetje en vrouwtje in olie dreven, goed voor de liefde. En als dat fleske breekt zal alles zeker goed gesmeerd lopen. Paul ontdekte een heus schrijntje met de 7 Boeddhabeelden, ééntje voor elke dag van de week in goud en glitter. De kitsch van de kitsch, een soort plastic aquarium met een spiegelachterwand... Ge moet een zonnebril opzetten om het te bekijken. Maar 't was echt helemaal op berenhuisformaat dus Paul vond dat het ding mee moest. Gelukkig weegt het niks.
Ondertussen kwamen er een paar studenten een interview afnemen voor hun schoolwerk. Eén van de vragen die ze me stelden was wat ik van de apen van Lop Buri vond en ik kon naar waarheid zeggen dat ik er tot mijn grote teleurstelling nog niet één, zelfs geen kleintje gezien had. Maar dat zou geen vijf minuten meer duren en me nog lang heugen... Dat ondertussen vijftig meter verder de gevels allemaal vol apen hingen had ik nog niet gezien Dat meiske moet ook zo haar gedachten over de kwaliteit van mijn ogen gehad hebben
: Nand, Ron, Wim, Piet, Vera, Walter, Geert, Mare, Kathleen, Luk, Ritje, Vmax, Steven, Andromeda, Chrisje, Marleen, Helena, Redpoppy, Jan, Lisette, Viva, Fernanda, Nicole, Vif en Nil!
