"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
25-06-2009
De Zoo van Antwerpen
Enkele dierenportretten uit de Zoo van Antwerpen van vorige week. Het valt mij altijd op, vooral bij apen, hoe je de emoties uit hun gelaatsuitdrukking kan aflezen.
"Amai! Komt dat allemaal uit mijn haar?..."
Een scherpe snavel maar een zacht donzig pruikje op zijn kop...
Twee pasgeboren Calimero's. "Kijk ma, bijna helemaal zonder vleugels!!!"
Een uil... Een kattensnoet met een snavel?...
Zacht en glad met trouwe hondenogen.
"Ik ben ook maar een poes..." Maar ik zou 't toch niet graag meemaken als dit exemplaar mijn salon onder handen zou nemen...
De zachte dons van een vogelspin. Elk dier heeft een zacht kantje.
De blikvangers van de Zoo : Kai Mook met ma Phyo Phyo.
Nog meer van de ZOO bekijken? En natuurlijk foto's van de kleine Kai Mook! Kijk dan op mijn album : KLIK HIER
Klik op diavoorstelling en dan op F11 en je krijgt een ongestoorde inkijk bij de dieren...
Mijn kameraad Viva heeft net een gelijkaardig fotoapparaatje gekocht als het mijne. Zo eentje dat ideaal is om macrofoto's mee te nemen. Nu moest er natuurlijk geoefend worden... Maar best eerst op grote en onbeweeglijke zaken. Hieronder Viva's eerste foto's van twee uiterst gedweeë modellen.
"Zit ik stil genoeg Tante Viva? Dat mijn pels een beetje wappert daar kan ik echt niks aan doen. Maar ik zal alvast mijn adem in houden."
"Moeder niet gibberen! Dan bewegen al uw kwabbekes en dan kan Tante Viva niet scherpstellen!"
"Vlug Tante Viva, nu ze hier eindelijk eens even stil aan 't water zit te fotograferen..."
Maar al vlug kon "Tante Viva" ook heel goed met snellere onderwerpen overweg...
Tja, na Thailand valt het mij moeilijk om niet "op zijn Japans" te poseren.
"Kom Tante Viva dat mens is echt niet te doen. Neem mij maar weer als model."
Viva : "Merci Irmake, ik vind u persoonlijk ook veel schoner..." Irma : "Sssst! Ik weet dat wel, maar ge moet dat niet zo luid zeggen..."
Viva had haar camera nog geen halve dag maar de houding heeft ze al helemaal te pakken.
Omdat de wegen in zo'n perfecte staat zijn, en er ook veel meer zijn dan er op de landkaart vermeld staan, hebben we besloten om niet langer de grote baan te volgen en die onnodige reuze omweg te maken via Mae Sariang naar Chiang Mai, uiteindelijk hebben we daar niks te zoeken. We gaan dwars door het binnenland rijden en we zullen dan wel zien waar we eventueel stranden. Uiteindelijk hebben we nog twee dagen alvorens we aan de luchthaven moeten zijn en kunnen we beter rustig van 't landschap genieten dan langs hoofdbanen te rijden.
Tja, onze Trees weet natuurlijk niet álles... Maar onze Paul ook niet...
Rijstvelden in verschillende stadia van groei.
Piepjonge rijst...
Uren later en vele kilometers verder, langs hoge en verdraaid steile kronkelwegen met schitterende uitzichten, kwamen we in het dorpje Mae Chaem. Het bleek zelfs uiterst geciviliseerd te zijn, toch als ge als norm van beschaving de aanwezigheid van een 7/11 hanteert. Ik trakteerde mezelf maar onmiddellijk op Paul's eigen uitvinding : de smos-dog. Want ge weet toch maar nooit of er 's avonds nog iets deftigs te bikken valt Een goed-doorvoedde vrouw is er twee waard.
Achterin een pick-up truck is plaats voor vanalles. Vooral voor bomma's.
Die rustig hun diner verorberen terwijl de kinderen shoppen in de 7/Eleven.
Nee, die is niet vastgebonden die stond daar volledig los op te dansen...
Onverwacht vonden we iets later zelfs nog een heel degelijk hotel eigendom van een Fin die met een Thaise getrouwd was en nu Engels op zijn Thais sprak. Héérlijk, alleen jammer dat ge geen woord meer van de mens zijn polyglotte gebrabbel kon verstaan, maar zijn drinkgewoonten hadden daar misschien ook wel iets mee te maken. Het "resort" (alles noemt hier resort, het is een zeer rekbaar begrip, ze kunnen die dingen hier misschien beter "ressorts" noemen dan rekken ze nog beter) lag lekker buiten het dorpje, op een heuvel met een mooi zicht op de hoogste berg van 't land, de Doi Inthanon. We geraakten er zelfs nog aan een chaotisch maar toch degelijk maaltje. Een driedubbel doorvoedde vrouw is er drie waard.
Er wordt tegenwoordig vanalles te water gelaten...
22 van mijn verzameling dikkopjes waren reeds volmaakt verkikkerd dus klaar om de vrijheid te kiezen...
Als 't had gekund had ik mijn geliefde fotomodellen 1 voor 1 uit oprechte dankbaarheid gekust. Maar ja, stel dat het allemaal prinsen geworden waren...
Niet simpel want die mannekes springen wel heel snel...
En als er dan nog hulp uit onverwachte hoek opduikt...
"Iedereen zijn veiligheidsgordels aan? We vertrekken!"
Na 33 kilometers rondrijden en anderhalf uur wandelen vond ik toch eindelijk een plekje dat me veilig genoeg leek voor mijn beestjes...
Zelfs voor kikkertjes blijk ik een moederhart te hebben want ik voelde het toch wat bloeden bij 't afscheid. Ik had dan ook de laatste maanden zoveel plezier aan de evolutie van mijn fotomodellen gehad...
En daar gaat mijn kroost!
Binnen de 10 minuten waren ze allemaal tussen de biezen van de oeverrand verdwenen. Hopelijk gaat het hen goed...
Sommige mensen houden veel van macro- en dierenfoto's, anderen zegt dit onderwerp totaal niets. Maar misschien is onbekend wel onbemind en raak je door de foto's te bekijken wel even gefascineerd door het onderwerp als ik?... Met de hulp van Viva heb ik een blog aangemaakt waarin ik al deze foto's bij mekaar kan zetten. Vanaf nu kan je dus telkens je zelf zin hebt in "mijn wereld van 't allerkleinste leven" binnenduiken... Druk op de button "Mijn fotoblog Macro" in de linkermarge en ga rustig grasduinen. Je kan er de foto's stuk per stuk bekijken maar ook als diavoorstelling. Je kan je nog meer in die kleine wereld onderdompelen als je op toets F11 klikt want dan krijg je de beelden op volledig scherm te zien.
Sommige buttons op het Macro-blog werken al, sommige nog niet, de bedoeling is dat het blog blijft groeien... Binnenkort komt er ook nog een afdeling dierenportretten. Ik hoop dat jullie evenveel plezier zult beleven aan 't bekijken van de foto's als ik er plezier aan heb ze te nemen. Dat ik daarvoor regelmatig met mijn neus tegen de grond moet zitten en er zelf al eens als een mestkever begin uit te zien, of wat spierkramp krijg in een spier waarvan ik 't bestaan niet wist, of al eens een verkoudheid oploop omdat ik een uur in de regen heb liggen wachten op het juiste moment om te fotograferen kan mijn pret alleszins niet drukken.
Wil je meespelen? Stuur je antwoord dan aub per mail naar laathi@hotmail.com en zet het niet op mijn blog om de andere spelers hun plezier niet te ontnemen. Alvast bedankt! Veel succes maar nog veel meer plezier!
Vreemd, of toch niet? Maar bij 't fotograferen van dit ding bleven alle katten op een veilige afstand.
Niet meer dan een eenvoudige handhaardroger... die gevonden werd door Luk, Piet, Moederke Melanie, Steven, Chris, Marleen, Kathleen, Shajongen, Redpoppy, Ron, Lisette, Marro, Andromeda, Nand, Mieke, Fernanda, Minor, Opapat, Klaproosje, Vif, Kaatje, Jan, Dolfijn, Lange Lou en Veveke!
Ja, echt waar, als ge door dat rooster bij de mijne naar binnen gluurt ziet ge deze fascinerende wereld!...
Maandag, 2 februari 2009. Mae Chaem, Phongsara Resort. 16. Achter elke stam een nieuwe stam.
Vanmorgen vertrokken uit ons varenbos. Onze eerste doel van de dag was de Surin waterval, maar eerst moest er heel dringend getankt worden. In t tankstation kwamen we tot een vreemde ontdekking : we zijn er in geslaagd een volledige tank diesel op te rijden in wat eigenlijk een benzineauto blijkt te zijn. En die vriendelijke auto die heeft ons desalniettemin braaf bergop, bergaf en door 2000 bochtjes geloodsd. Onbegrijpelijk.
Een vogelverschrikker.
Een echte boer.
Onderweg naar de waterval passeerden we een heel groot veld waar mensen van de stam met de "matrozenkraagjes" en die met de cirkels op hun kleding dikke wortelen aan 't plukken waren. Zo raakte ik alweer aan een gezonde lunch : lekkere sappige wortelen met veel meer smaak dan de Belgische. Op deze hoogte zouden ook grote zonnebloemenvelden in bloei staan in de maanden november en december, dan zien de bergen knalgeel wat een prachtig zicht moet zijn. Maar dat is het nu ook al, met al de vergezichten op de lege rijstvelden, herfstbossen met de reuze teakbomen en de mini-huisjes tegen de bergwanden. Vandaag hadden we 't gevoel dat we 't land helemaal voor ons alleen hadden.
Het wortelenplukken. Een familieaangelegenheid.
Bij de Surin waterval van wel 100 meter hoogte - een hele sappige ondanks het droge seizoen - kwamen we 1 romantisch koppeltje tegen. Hij hoorde tot de cirkeltjesstam en zij was van de concurrentie. We hebben er lekker in alle rust gepicknickt met een zak mangosteens, sesamkoekjes, gedroogde bessen, vanzelfsprekend knapperige, sappige wortelen, en liters verdunde ice-tea. En iedereen die me zo bang had gemaakt voor de drukte in Thailand... we zijn bijna overal alleen, we hebben buiten Sukhothai geen enkele touringcar met toeristen gezien.
Gisteren moesten we na 15 jaar afscheid nemen van Pluschke, de poes van Moederke Melanie. Pluschke - die eigenlijk beter Plusch geheten had met zijn stoere, stevige uiterlijk van een Noorse boskat en zijn gewicht van 10 kilo - was het zoontje van een zwarte kortharige vondelingpoes. Vijftien jaar geleden nam Moederke Melanie een gewonde poes in huis en na enkele weken beviel ze van 7 kleintjes. Vijf overleefden en eentje van hen was niet kortharig zoals zijn mama.... Die ene bengel had duidelijk de aard naar zijn vader, een Noorse Boskat die enkele huizen verderop woonde. Pluschke is dan ook opgegroeid tot een enorme bol wol. Zijn karakter was even zacht als zijn pels.
De laatste jaren had hij wat moeilijkheden om zijn vacht zelf te onderhouden. Het was dan ook een dier met zeer lange haren en een dichte onderpels. Ik werd zijn persoonlijke coiffeuse. Nog nooit had ik zo'n lieve en geduldige klant. Terwijl ik met schaar en kam in de weer was om klitten te verwijderen bleef hij zelfs geduldig spinnen. Gelukkig keek hij achteraf nooit in de spiegel want nadat ik gepasseerd was zag hij er soms nogal punk uit...
Sinds enkele weken leed het dier aan geelzucht en op zijn leeftijd is hem dat fataal geworden. Net toen we besloten de dierenarts te laten komen om hem te laten inslapen is hij vredig overleden. Liggend in de zon, in de armen van de kleindochter en in 't gezelschap van Moederke Melanie en haar zoon verliet hij stil deze wereld. Een vredig, zacht heengaan omringd door zijn geliefde huisgenoten.
Pluschke met enkele foto's die getuigen van zijn gelukkige, rijke leven...
Misschien vraag je je af welke boodschap hebben wij aan dit triest nieuws? Heel eenvoudig, ik heb iets bijgeleerd vandaag en misschien kan dat voor nog anderen nuttig zijn.
Na de dood van een huisdier stelt zich onvermijdelijk de vraag wat met het stoffelijk overschot te doen?... Begraven in eigen tuin is eigenlijk wettelijk niet toegestaan en voor appartementsbewoners geen optie. Je kan een dier laten cremeren of begraven op een dierenbegraafplaats maar dit zijn allemaal vrij dure keuzes die het verdriet in zekere zin nog langer laten naleven. Het dier bij de dierenarts achterlaten?... Maar wat gebeurt er dan mee? Ik vond het een eng idee want ik wist nog dat vroeger die dieren tot lijm, beendermeel en veevoeder verwerkt werden... Ik heb dan ook de nodige uitleg aan de dierenarts gevraagd en die kon me geruststellen.
Sinds de dioxine-crisis is op dit gebied verandering ingetreden. U kan nu rustig uw dier bij de dierenarts achterlaten, hij bewaart het in een koelcel tot alle overleden dieren samen worden opgehaald om dan gezamelijk te worden gecremeerd. Er gebeurd dus tegenwoordig niets griezeligs meer met uw geliefde vriend. Vanzelfsprekend zijn hier kosten aan verbonden (ongeveer 35 euro) maar dat is nog altijd goedkoper dan een individuele crematie waarbij je de as mee naar huis krijgt om ze in een urne te bewaren.
Wie toch graag een tastbare herinnering behoudt kan dat ook anders en veel eenvoudiger oplossen. Wij hebben zorgvuldig twee snorhaartjes afgeknipt, een zwart en een wit, samen met een plukje van zijn prachtige pels. Ze steken in een klein envelopje dat we discreet achter een foto kleven die genomen werd in Pluschkes gloriedagen. Een mooie foto op de kast, met een geheimpje erachter, is toch zeker zo fijn als een urne? Maar de mooiste herinneringen aan uw vriend bljiven toch altijd diegenen die in uw hoofd en uw hart geprent zijn.
Als eerbetoon aan je dier kan je eventueel ook een tekst en/of een foto op de sjieke site http://www.afscheidvanmijnvriend.be/ plaatsen. Voor sommige mensen biedt dit ook troost.
Persoonlijk geef ik nog altijd de voorkeur aan 't maken van mijn hartenmandje... Daarover kan je meer lezen op mijn poezenblog http://www.bloggen.be/laathi_poezenverhalen/ in mijn artikel "Afscheid van Tabitha".
En Pluschke, hij leeft vooral verder in de harten en de geheugens van iedereen die hem gekend heeft.
Als laatste foto, een heel ander onderdeel, én nog een tip : vrouwen gebruiken het maar mannen herkennen het makkelijker waarschijnlijk omdat zij 't ding moeten repareren. ;-) Nu moet iedereen het toch kunnen raden?...
Reeds opgelost door Luk, Piet, Moederke Melanie, Steven, Chris, Marleen, Kathleen, Shajongen, Redpoppy, Ron, Lisette, Marro, Andromeda, Nand, Mieke en Fernanda!
Een fijne uitstap voor jong en oud (dus ook voor Irma. ). Hoewel je best goed ter been kan zijn want het terrein is enorm groot, mooi heuvelachtig en er zijn veel trappen : het natuurpark Paradisio in de buurt van Ath in Henegouwen. Chris had onmiddellijk geraden waar Irma uithing, nu kunnen jullie er ook eens een kijkje nemen... Vroeger bestond Paradisio voornamelijk uit een vogeltentoonstelling met roofvogelshows nu is het een sjiek aangelegd park met vele soorten dieren. Je kan er uren wandelen door de prachtigste bloementuinen, kuieren over eindeloze Japanse bruggen, een heel goed gekopiëerde hindoe-tempel bezoeken, rusten in Aziatische huisjes, slingeren over hangbruggen, rustig met een treintje rond de enorme vijver rijden en als 't even regent schuilen in een reuze ark van Noach waar een grote verzameling reptielen huist of het aquarium bezoeken...
Zicht over het meer naar de nieuwe hindoetempelcomplex van Ganesha.
Vele dieren zitten in vrijheid op eilanden waar je gewoon op kan rondwandelen. Een droom voor fotografen.
Een groot schip dat de uitgebreide verzameling reptielen huisvest.
Jullie krijgen de volgende dagen nog verschillende glimpen, per thema, van dit verzorgde park te zien...
De grote tewaterlating van de éénjarige visjes. Deel 3.
"Zo'n 'tewaterlating' is wel een claustrofobische aangelegenheid hé seg?"
"Oh God, had ik maar gezwegen! Die blonde méént het! Die gaat ons echt uit ons zakske laten!!"
"Stel u voor! Binnenkort gaan we haar dikke snuit voor ons raam misschien nog missen..."
"Neenee, kom, ge moet nu niet overdrijven, laat ons dat hier eerst maar wat verkennen. 't Is precies wel mooi groot..."
Ondertussen aan de andere kant van de brug...
"Gérard!!! Uw dochter is aangekomen!" "Mijn dochter met wie? Mijn dochter bij Martha of mijn dochter bij Juliette?" "Maar nee, dat is zijn dochter niet! Dat is 't kleintje van Martha en Marcel!" "Hoe? Heeft Marcel zich destijds dan ook al met Martha haar eieren bemoeid? Daar wist ik niks van!"
"Gérard probeer uw kop nu niet in de grond te steken en aanschouw de waarheid. Gij kunt toch nooit zo'n schoon wit sluierstaartje voortgebracht hebben! Gij zijt zelf begot een goudwinde!" "Ja maar Louis gíj moet nu ook niet denken dat die ferme rode een zoon van u is want ik weet wel beter... Marcel heeft destijds serieus onder uw duiven geschoten... Ik heb dat zelf gezien."
"Bangelijk toch dat de Louis zo naïef kan zijn! En dan te bedenken dat hij zelf de eerste zoon is van Gerard en Martha..." "Tja dat hebt ge met die inteelt hé, ze worden er niet slimmer door..."
Aan de kinderkant van de vijver...
"Heu... aangename kennismaking... 't Zou kunnen dat ik uw moeder ben..."
"En tja, we veronderstellen dat ik misschien uwe pa ben omdat ik toch ook een sluierstaart heb. Alhoewel de kleur wel niet helemaal klopt natuurlijk..." "Komaan klein broerke, die grote vissen zijn inderdaad kompleet getikt, laat ons lekker met zijn tweetjes achter die bloempot kruipen!"
"Excuseer, u beidjes daar achter de rietpot! Hallo! Mag ik even tot bij u zwemmen daar beneden? Ik moet u iets vertellen... Maar 't is nogal ingewikkeld... misschien kan ik u alles beter duidelijk maken door een liedje te zingen... Als ge zo vriendelijk wil zijn even naar mij te luisteren..." http://www.youtube.com/watch?v=UtAuDCLVlXg
Hoofdstuk 15. Deel 4 : Popcorn voor de karpers, parels voor de zwijnen.
Ons doel was om, na de heerlijk gekke boottocht met het langnekkenbezoek, in het kleine stadje Mae Hong Son even af te koelen en iets te gaan drinken, maar dat kwam er weer niet van want ons oog viel op iets zeer aantrekkelijks...
Aan 't meer in 't centrum van 't stadje stonden een hele nest tempels bij mekaar! En o wonder, alhoewel 't reeds valavond was waren ze nog open! Mijn alweer hongerig oog viel ondertussen op een meneerke dat popcorn verkocht maar omdat hij zo vlak naast het water zat vreesde ik dat het als visvoer bedoeld was. Al goed dat ik geen zak gekocht heb want enkele minuten later zag ik enkele gelovigen merit verdienen door de popcorn aan de karpers te geven. Ze zouden mij ook mogen voeren, ik zou hun ook wel merit geven. Een zo vaag begrip kan niet moeilijk te schenken zijn.
Het schitterende meer van Mae Hong Son...
Parels voor de zwijnen : Popcorn voor de vissen!
Dus stapten we maar zonder popcorn de tempels binnen. Ze waren gewoon goddelijk! Schitterende grote zalen met flikkerende Boeddha's die zo uit een casinoreclame weggelopen waren. Hun aureolen lichtten op in uitdijende kringen van kleurige knipperende lampjes. De klassieke waarzegspullen waren aanwezig, het deed allemaal toverachtig Birmees aan. In een donker hoekje achteraan de tempel lag op de mooie glanzende teakvloer een monnik een sigaar te roken. Enkele anderen zaten te keuvelen op het terras. Ondertussen sleepten enkele gelovigen wat offerrandes aan. Ik voorspelde mijn toekomst met de rammelstokjes, kreeg nummer 9, maar net díe papiertjes waren natuurlijk weer op. Ik zou mijn lot dus vandaag niet te weten komen.
Boeddhabeelden met flashy aureooltjes...
De waarzegbriefjesbak.
Soezelende monnik tussen een verzameling zeer oude glasschilderijtjes.
Naast de tempelzaal hadden ze een erbarmelijk museum ingericht waar meer stof dan oudheden lagen. Maar de opschriften in een soort Thais Engels maakten de saaiheid van t geheel méér dan goed.
Eén van de volgende tempels spande de kroon! In Lampang hadden we achter een hekwerk al eens een reuze pot gezien waar de mensen doorheen de tralies geld in mochten mikken. Veel van de centen lagen er vanzelfsprekend gewoon naast. Maar hier hadden ze nog iets véél leukers uitgevonden! Een houten bak, afgedekt met een glazen plaat, met daarin een draaischijf met de beeldjes van de 7 Boeddha's van elke dag. Bovenin het glas was een gleuf om geld in te steken, maar eerst moest ge met uw voet op een pedaal duwen zodat de schijf met de beelden begon te draaien en dan moest ge mikken zodanig dat uw geld bij de Boeddha van uw geboortedag viel. Dat mislukte natuurlijk altijd omdat de schijf niet op tijd afremde als ge stopte met op die pedaal te duwen. Ze stond altijd stil boven de verkeerde heilige en ge kon dus opnieuw beginnen. Héél plezant! Echt waar een kermisatrractie uit een lunapark moest er niet voor onderdoen! Nogal wat geestiger dan bij ons zo'n enge kruisweg in de kerk die totaal niet interactief is. Geloof me, deze poppenkast brengt veel meer op en er mag nog eens gelachen worden ook. Een jonge monnik zag me bezig - ik wou net de offer-emmers met pillen en sponzen en afwasprodukt, wc-papier, pillampen, snelverband etc gaan fotograferen - maar hij lonkte me, hij wist duidelijk een beter foto-onderwerp : zichzelf! Hij ging heel trots op zijn troontje zitten poseren. Het was nog een jonge kerel dus ik denk dat hij zijn troontje nog maar pas had gekregen en daar apetrots op was. En misschien had hij de clausule in zijn monikkencontract ook nog niet gelezen dat ge geen contact met vrouwen mocht hebben Jammergenoeg heb ik door dit intermezzo wel een foto vergeten te nemen van die zalige draaibak...
Een gelijkaardige draaibak uit de andere tempel. Deze werkt met diertjes in plaats van "de Boeddhabeelden van de dagen van de week".
De fiere jonge monnik op zijn troontje.
Ondertussen was de schemering ingevallen en de lichtjes van de tempels werden aangestoken, toen werd het helemaal feeëriek! Die eindeloze aantallen torentjes versierd met lichtjesslingers... Terwijl wij in de tempels hadden rondgelopen was er ongemerkt rond het meer ineens een avondmarkt gegroeid. Kraampjes met koekjes, gedroogde vruchten en massa's handwerkproducten uit de regio. Vooral de t-shirts met "Chiang Mai - Mae Hong Son : 1864 curves" was een van de bestsellers. Er zijn blijkbaar nóg mensen die al eens misselijk worden op die haarspeldenweg.
Moe maar gelukkig kwamen we terug in ons bos in het Fern Hotel. Een Canadese vrouw, Diane, die we gisteren hadden leren kennen was vandaag naar het derde langnekdorp gegaan omdat het vlak naast een vluchtelingenkamp lag en ze daar familieleden van een Birmese kennis wou bezoeken. Ze had een bescheiden kamp verwacht maar tot haar grote verbazing bleken er 20.000 mensen te wonen! Jammer voor haar kende niemand de persoon die ze zocht. Ze mocht het kamp vanzelfsprekend ook niet betreden. Een Birmese vrouw vertelde haar dat ze een baby had maar dat die werd opgevoed door haar moeder, die buiten het kamp woonde, omdat haar kindje geen vluchtelingennummer had. Moeder en kind waren dus gescheiden geraakt Dus ook hier is het toch weer dezelfde doffe ellende als in 't noorden van Sri Lanka.
Na het zalige avondmaal in ons bos, gehuld in een dikke trui en met een warme hond op onze voeten, zaten we nog even met Diane te praten. Ze vertelde dat het ook in Vancouver een uitzonderlijk strenge winter geweest.
In Amerika ook, bij ons ook, en hier hebben ze twee weken geleden een noodplan uitgevaardigd en aan de mensen die in streken wonen waar het drie dagen na mekaar minder dan 15° was dekens uitgedeeld. Ja, en van minder dan 15° kunt ge doodgaan natuurlijk... Dus overal in de wereld is deze winter abnormaal streng. En dat allemaal tijdens de opwarming van de aarde? Ge moet het toch maar kunnen. Wiens thermometer is er nu eigenlijk kapot?...
En nu is 't weeral inpaktijd, we moeten ons romantische bos met zijn klaterende beekjes en de bamboekleppers, de 20 verschillende soorten varens die hier groeien en het plezante personeel met zijn gekke hondenroedel morgen alweer verlaten...
Jammer, ik had het hier nog wel een tijdje volgehouden. Zéker in t restaurant
