"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
31-12-2009
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 13. Deel 7.
Hoofdstuk13. Deel 7. Moe en vuil maar gelukkig.
Na het vluchtje werden we nogmaals naar onze boot gereden en probeerden we nog een laatste maal met de laptops mail op te halen op een bankje voor een winkel, gezellig samen met enkele bemanningsleden die ook vruchteloos contact met hun thuisfront probeerden te maken. Voor de zoveelste keer mislukte het We hebben onze laatste centen dan maar opgekocht aan een paar grappige souvenirs. Mijn keukenhanddoeken thuis zullen nu rendier- en ijsbeermotiefjes hebben.
Een laatste mailpoging...
Mooi braaf op tijd waren we weer aan boord. We hingen allemaal over onze balkonnetjes te kijken om de afvaart te zien maar er gebeurde niets. Onze kajuit bevindt zich op gelijke hoogte met de brug dus wij kunnen perfect binnenkijken en zien wat de kapitein uitspookt bij een afvaart. En wat zagen we? Een sakkerende, vloekende kapitein en enkele hogere officieren die druk op zijn Italiaans gesticulerend in telefoons aan t roepen waren. Bleek dat er verscheidene excursiebussen te laat waren.
Al de passagiers van de Samsara-afdeling van de boot lagen ondeugend over hun terrasreling naar de kapitein te kijken. En wij maar allemaal grijnzen en die officieren maar hoe langer hoe nerveuzer worden. Elke minuut die een boot te laat afvaart kost geld. Zeker als je een loods aan boord hebt die je uit de fjorden moet loodsen. Alweer 10 minuten te laat - nadat eindelijk de allerlaatste tourbus gearriveerd was - werden de laatste trossen gelost en duwde de Luminosa zich met volle kracht van haar twee zijdelingse motoren los van de kade. Die tour-operators van de laat aangekomen bussen zullen het de volgende keer wel kunnen schudden, ik denk niet dat die aan rederij Costa nog een klant zullen hebben.
Op het bovenste dek genoten we even van de afvaart uit Olden, maar al spoedig joeg de felle wind ons terug naar binnen. We hadden echt onze portie lijden en afzien wel gehad vandaag, t werd hoog tijd voor een beetje rust in onze kajuit. Toen we daar aankwamen lag er echter al een briefje op ons bed dat morgennacht de bagage om middernacht op de gang moet staan. Nee, rust zit er nog niet zo direkt in
Met onze laatste krachten sleepten we ons naar t restaurant waar de jongens overgelukkig waren met de luchtfotos van hun werkplek. Er zal morgen weer een boel op hun memory-stick moeten gezet worden. Maar vandaag niet meer. Ik val om.
Deze keer als eerste bij ons restaurantje. Maar te moe om te blijven rechtstaan...
Om dit allemaal naar binnen te werken ben ik natuurlijk nooit te moe.
Uiteraard moest ik, voor mijn "jongens" tijdens 't eten wel even snel een reportage gaan maken over het afscheidsdiner in 't groot restaurant...
Het fotoalbum van deze ietwat euh "gevulde" dag kunnen jullie morgen bekijken!
Nemuri Neko : "Komaan, ouwe koulijders! Kom nu toch mee buiten spelen! Dit hebt ge nog nooit van uw leven gezien!!! Sneeuw!!!!"
Serendipity : "Klein bazeke, 't is niet omdat gij nog geen jaar oud zijt dat wij nog nooit sneeuw gezien hebben nietwaar..."
Phineas : "Serendip?!!! Wat doet gij nu?!!!" Serendipity : "Och, ik geef hem zijn zin, ik ga ook maar eens buiten kijken..."
Phineas : "En? Is hij koud dit jaar?..." Serendipity : "Nogal... Vooral aan de poten..."
Nemuri Neko : "Welnee, hij is warm! Ge moet er trouwens niet zo fijntjes doortrippelen. Ge moet er gewoon middenin gaan zitten."
Nemuri Neko : "Wacht ik zal een sneeuwbal maken dan kunt ge 't eens van dichtbij voelen!"
Serendipity : "Oh néé!! Toch geen sneeuwbal! Phineas, wees galant, kom me hèèèlpen!!"
Phineas : "Klein grut? Waar zijt ge? Als ge niet beleefd zijt tegen de dames dan zal 'Nonkel IJsbeer' u wel eens efkes de sneeuw uit uw pels komen kloppen..."
Mathurin : "Nemuri! Pas op jongen! Want dien dikke met zijn ideale schutkleur komt er aan... Ge kunt zelfs niet eens zien waar ge met uw sneeuwbal naar moet mikken..."
Phineas : "Pfffffffft... Sneeuwballen, beledigingen... Ik kruip toch liever terug in mijn chauffage bij de dames. Daar zien ze me tenminste zitten. Letterlijk en figuurlijk."
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 13. Deel 6.
Hoofdstuk13. Deel 6. Eindeloos ijs.
Noch de plaats noch 't ideale tijdstip om een berenopstelling te maken. Zo naast een net opstijgende helicopter...
Met nog twee andere mensen mochten we een kwartier boven het meer, de gletsjer en onze boot vliegen! Het zicht op de gletsjer was natuurlijk het meest spectaculaire. We zagen een deel van de 480 km² ijsvlakte die begint aan 350 meter boven de zeespiegel en haar hoogste punt bereikt op 2083 meter. Oneindige witte maagdelijke ijsvlaktes waartussen hier en daar een vlokje langwerpige uiteengewaaide wolk dreef! Sommige stukken van het ijs waren gebroken en ruw, andere delen spiegelglad. Er was lekker veel thermiek dus we zagen de gletsjer - een beetje ongepland - langs alle kanten en vanuit verschillende oogpunten. t Was moeilijk filmen omdat je met drie op de achterbank zat, maar eens ik door had dat als ik me ontdeed van die lastige veiligheidsgordel ik overal onder en door kon piepen met mijn camera, raakte ik toch aan redelijke fotos. Ik zat toch achter de piloot zijn rug en die had zijn handen al meer dan vol om dat ding door die felle windstoten te loodsen, dus ik kon ongemerkt mijn gang gaan.
Ik was ook heel blij dat ik fotos vanuit de lucht van het dek van de boot kon maken want ik wist dat mijn kelners daar weer zielsgelukkig mee zouden zijn. Weer eens iets origineels om naar hun familieleden in Azië te mailen.
Vijftien minuten zijn zo voorbij, maar ze waren wel onvergetelijk. Een gletsjer van bovenaf zien zonder er dagen over te moeten rondstrompelen, kou te krijgen en nat te worden Het is niet iedereen gegeven. Net na onze landing besloten ze ook de grote helicopter in te zetten aangezien ze nog veel extra klanten van de cruise kregen. Een leuke ervaring wordt natuurlijk direkt verder verteld. De mensen van het helicopterbedrijfje hun dag kon niet meer stuk. De mijne trouwens ook niet. Zij het dat ik zelf wel ondertussen bijna stuk was.
Nemuri Neko : "Ziek? Welnee. Kom mee buiten spelen. In de gezonde lucht. Jawèl! Kom ik pak u bij uw broek!"
Nemuri Neko : "Hoe? Zo misselijk dat ge niet meer weet hoe een trap af te geraken?!!!"
Nemuri Neko : "Das toch simpel! Zó gaat ge een trap af! Ge laat u gewoon glijden! En op 1/10de van een seconde zijt ge beneden!"
Nemuri Neko : "Maar nee das niet te rap! Wacht! Ik kom u wel halen en geef u een duwke!"
Nemuri Neko : "Ook niet goed? Ah ge hebt koude voeten? Maar mens toch... kom hier dat ik de sneeuw eraf krab..."
Nemuri Neko : "Ongezond? Sneeuw? Wat een onzin! Zie maar, ik pluk dat zelfs van de bomen en eet het op!"
Nemuri Neko : "OK, ik heb het begrepen, ik ga wel alleen op pad. Ik vind u straks wel met een tas thee en de Ming in uw bed zeker?... Ik zal een sneeuwballeke meebrengen..."
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 13. Deel 5.
Hieronder een stukje reisverhaal dat ik twee weken geleden al van foto's voorzien had... Bedankt voor alle kerstwensen, ik antwoord even niet persoonlijk, maar dat begrijpen jullie wel. Hopelijk binnenkort weer meer berichtjes op mijn blog... En bedankt voor de interesse naar Mings gezondheid : die gaat goddank met flinke stappen vooruit. Nu de mijne nog...
De terugweg was zoals te verwachten een ramp. Heel ons gletsjerwandelingetje had toch wel drie kwartier gekost. En nu moesten we dus heel dat bergpad nog af om die bus te halen. Er zat niet anders op dan dat al joggend te doen. Ik liet Paul en nog twee andere mensen van onze groep achter en rende een half uur de berg af in de hoop de bus te kunnen laten wachten op de anderen. Rennen met zware bottinnen, een dikke kousenbroek met een extra paar kousen erover, polar-ondergoed, een wollen trui en mijn jack met zijn 25 zakken vol vanalles. En een fotoapparaat in de hand. Je kan je geen betere fitness voorstellen. Ik was oprecht blij als ik een waterval tegenkwam en door de nevel kon lopen en zo mijn gezicht toch even opgefrist werd. En maar verder crossen. Omdat het bergaf was liep ik even snel als het autotje waarmee ze de minder mobiele mensen naar beneden reden. Ik dierf natuurlijk niet vragen om me mee te nemen want ik zag er al rennend en puffend nu niet echt minder mobiel uit. Ik was zelfs veel meer mobiel dan anders gewoon omdat t bergaf ging. Bezweet tot op mijn ziel kwam ik aan de halteplaats aan en daar bleek dat het busje pas een half uur later zou vertrekken Ik ben dan als een druipende gek naar de toiletten gespurt en heb al wat enigszins mogelijk was uitgetrokken. Beladen met een doorweekt bundeltje polar-onderhemdjes en kousenbroek kwam ik t hokje uit. Alweer als een clochard op zoek naar een wassalon
Als beloning stond er een heerlijk snoepbuffet op ons te wachten. Taarten, puddingkjes, pannenkoeken, Geweldig! Veel lekkerder dan de desserten aan boord trouwens. Al nahijgend heb ik me zitten volproppen met al die heerlijke dingen.
Doodmoe maar héél tevreden stapten we de bus in en togen terug lang het prachtige meer op weg naar ons schip waar de welverdiende rust me lonkte. Maar ze zou nog lang mogen lonken
Net voor we op de loopplank wilden stappen viel mijn oog op een bord dat op de kade stond : See the glacier from above by helicopter!. Wow! Dat leek me wel iets. We zaten al wel dikwijls in piepkleine vliegtuigjes maar in een helicopter nog nooit. Het kostte 100 euro de man, maar in verhouding met wat alle andere dingen hier kosten was dat echt een koopje. Ik vroeg of er nog plaats was maar jammer genoeg waren de tochten volgeboekt. Maar ze stonden te wachten op twee klanten die gereserveerd hadden en blijkbaar niet opdaagden Dus als we bereid waren om direct te vertrekken mochten we nog mee! Natuurlijk waren we bereid! Wat maakte het uit dat we stikkapot waren, sufgezweet en daar rondliepen met ons bundeltje vuile was onder onze arm?... Dus mochten we onmiddellijk terug een bus in die ons naar een veldje voerde waar de helicopter opsteeg. En weer hadden we geluk! Normaal hadden ze twee helicopters ingelegd - eentje voor 4 personen en eentje voor 7 - maar enkel die kleinste bleek in dienst! Heerlijk!
De foto's van deze prachtige tocht krijgen jullie in de volgende aflevering te zien!
Dit jaar geen persoonlijke kerstwensen in de mailbox maar dat wil niet zeggen dat ik u vergeten ben!...
Liefs van Laathi (de mens)... en uiteraard van...
Phineas,...
Serendipity,...
Mathurin,...
en Nemuri Neko...
en vanzelfsprekend ook van Laathi (de poes), Hanuman en Ming Song Huong. Maar mijn drie senioren voelden niet de behoefte om in de sneeuw te gaan poseren. Ik begrijp hen.
Ming en ik zijn nog altijd ziek... 't Leven draait hier op een zéér laag pitje... Maar het oprecht goede nieuws is dat Ming stilaan terug sterker wordt en dat het definitieve afscheid - waarvoor ik deze week zo vreesde - nog niet voor nu is. Dus het wordt dit jaar een zeer sobere en stille kerstwens vanuit ons warme nestje waar me mekaar koesteren met veel liefde.
Mijn lezers wens ik plezantere feesten, met lekker eten en pittige drankjes, in 't gezelschap van wie je 't liefst ziet. En als dat niet kan, en jullie ook geplaagd worden door zorgen of ziekte, wens ik jullie een even warme hartskameraad als mijn oude Ming voor mij is...
"Ik wens jullie een rustige kerst, zonder zorgen. In de armen - of de pootjes - van een geliefde..."
Voor wie vanavond misschien alleen zit en graag iets te lezen heeft... Klik op Ming's foto in de zijlijn van mijn blog, daar kan je in "Het verhaal van Ming Song Huong" de geschiedenis lezen over hoe onze Ming 15 jaar geleden in 't verre Vietnam in onze armen belandde. Een hartverwarmend verhaal uit een warm land... Kan goed doen op een koude of eenzame avond.
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 13. Deel 4.
Vanavond - of meer waarschijnlijk, morgen - meer uitleg over mijn plotselinge verdwijning.
Momenteel gaat het nog niet goed, maar ik ben toch al tot aan mijn ingesneeuwde hobbithol geraakt en toen ik eindelijk mijn pc nog eens opende zag ik dat ik nog enkele brokjes reisverhaal hapklaar had gereed staan. Dus krijgen jullie alvast een flinke portie Noorse sneeuw geserveerd. Alsof we er zelf nog niet genoeg hebben... --------------------------------------------------------------------------------------------
Hoofdstuk 13. Deel 4 : "Slippery when wet."
Dan begon de zoektocht naar het rotsblok waarachter ik mijn schoenen gelegd had, zodat ze niet zouden wegwaaien. Als ge er op begint te letten liggen er dus véél rotsblokken aan de voet van een gletsjer Blij dat ik ze eindelijk terugvond en die reuze rubber laarzen uit kon trekken. Maar echt goede fotos had ik nog altijd niet. Toen was voor mij de maat vol en besloot ik ondanks het feit dat dat eigenlijk niet mag - want er staan verschillende gevaarsborden en er hangen kettingen die de weg versperren naar de gletsjer te stappen. Te voet. t Zou veel sneller gaan dan met dat vervloekte bootje. Op de terugweg zou ik dan wel rennen om toch mijn bus nog te halen. Er waren ondertussen al verscheidene andere excursiegroepen aangekomen en die mensen beklommen ook allemaal om ter enthousiastst die levensgevaarlijke smeltende gletsjer. Begrijpelijk. Als je nog nooit zoiets fascinerend gezien hebt wil je dat van dichtbij zien en kunnen aanraken. Zeker omdat we de ons beloofde drijvende ijsschotsjes nu al gemist hadden.
De lemmingen storten zich op de beklimming van de rotsen naar de gletsjer. Jong en oud struikelde en gleed en viel over het losse grind en krabbelde weer omhoog om houvast te krijgen aan een volgend groter rotsblok dat hopelijk niet zo bemost ging zijn zodat ze weer een meter naar beneden donderden. Het was kompleet onverantwoord, eigenlijk levensgevaarlijk, maar uitzinnig plezant!
En ja, uiteindelijk werd mijn droom van deze reis waar! Ik stond tussen de grote blauwe ijsblokken! Als je naar boven keek zag je de enorme ijsmassa die dreigend op je neerzag. Griezelig maar prachtig! Kleine losse stukjes ijs gleden naar beneden, druppels vielen van ijsblokken en hoe meer ze afbrokkelden hoe blauwer en ongerepter het ijs eronder eruit zag! En toen begon de zon er nog op te schijnen ook en begon alles als met edelstenen bedekt te glinsteren. Het leek wel of we in een diamantmijn terechtgekomen waren waar de stenen reeds in facetten geslepen waren! Een onvergetelijke ervaring. Maar t had natuurlijk ook wel onze laatste kunnen zijn.
Een 'blokske' van 63 kilo zal wel niet zo rap naar beneden schuiven zeker?
En zie het bedrieglijk "kalm" meertje hier liggen...
En net toen de stumperd eindelijk eens terug warm was...
Enorm gevoel, als ge die dreigende ijsmassa boven u ziet hangen...
Ge ziet het ijs smelten...
In de volgende aflevering... de wandeling (heu wandeling??) terug naar de bus...
Maar nee, geen sierappelen, kalebassen, meloenen of pompoenen, kokosnoten, gepofte kastanjes, bloempot-bedek-korrels, visseneten (ocharme!!!), nootmuskaat, Aziatische gebrande pinda's, hazelnoten, Griekse(?) bessen, (in dit stadium werd ik al blij want dan zaten we toch tenminste al in de 'kleinere' afdeling), nee 't was iets veel gekender...
Bekijk het maar eens van dichtbij. Maar niet zo dichtbij als ik gedaan heb want dan moet ge niezen.
En ze zijn allemaal een klein beetje verschillend! Prachtig toch hoe mooi ze zijn... ... onze gewone peperbolletjes!
(En alvast sorry aan de mogelijke schrijvers wiens mail ik vergeten te beantwoorden ben of wiens naam per ongeluk niet in 't winnaarslijste staat... Ik ben momenteel een beetje ziek en mijn mailbox puilt uit van de pps-jes en soms 'verwijder' ik al wel eens iets verkeerds... 'Oud worden' nietwaar? )
Serendipity : "Ah? Nieuw soort kattenkorrels?"
Serendipity : "Oegh! Nee! Geef dat soort maar aan de jongens. Veel te straf voor mij."
Ge maakt het allemaal veel te moeilijk... 't Is echt iets overbekend...
...en toch hebben enkel Kathleen, Shajongen, Nand, Renée, Chrisje, Dolfijn en Rita het nog maar opgelost.... Ge ziet het toch ook weer allemaal zo groot.
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 13. Deel 3.
Hoofdstuk13. Deel 3 : Ter afwisseling : een onderbemand bootje.
Eens we het gletsjermeer bereikt hadden wilde ik toch heel snel de berenopstelling maken die ik voor mijn verhaal nodig heb. Ik zette heel mijn bende op een rijtje tegen een rots - het was er windstil dus t was een makkelijke klus - tot ze er allemaal piekfijn bij stonden, ik op mijn buik lag om de fotos te nemen, en ze plots allemaal weggeplukt werden door een enorme windstoot. Een zeer onprettige verrassing als ge al heel gehaast bezig zijt.
De hoofdpersonages van mijn verhalenbundels - héél even - strak in 't gelid.
Nadat ik sakkerend alle beren én hun hond én de weggewaaide mutsjes én de sjaaltjes eenmaal terug van tussen de rotsen en struikjes verzameld had spurtte ik naar de oever waar de zodiacs lagen te wachten. We kregen zwemvesten, helmen, laarzen en roeispanen en de kleine rubberboten werden naar t water gedragen. Toen we hierboven aangewandeld kwamen was het windstil geweest en de voet van de gletsjer lag amper 200 meter verder dus we zagen onmiddellijk dat het een makkelijk roeitochtje, en geen brute rafting, zou worden. Echt iets voor oudere, bezadigde toeristen. Fijn, konden we even relax op t meertje dobberen, ondertussen rustig genieten en om ons heen kijken naar al die ongeëvenaarde natuurpracht. Dat ging op een comfortabele manier mooie fotos opleveren. Maar dat was buiten de waard gerekend.
Het spiegelgladde water begon plots flink te kabbelen...
Enkele minuten voor we in onze rubberboot krabbelden was dus plots die felle wind opgestoken die mijn beren weggeblazen had. Die begint blijkbaar steeds te waaien op warme dagen op t moment dat de zon boven de gletsjertop uitpiept en daar de koude lucht opwarmt. De vrieslucht boven het ijs komt dan in conflict met de opstijgende warme lucht van de fjord beneden en dan breekt een enorm natuurgeweld los. Dat hadden we natuurlijk niet verwacht. Bleek ook nog dat in elk ander vlot maar liefst 13 volwassenen zaten en in ons bootje amper 9 mensen waaronder 2 kinderen. In tegenstelling met op ons cruiseschip waren we dus deze keer grondig onderbemand. t Is zo eens iets anders.
Ons onderbemand bootje...
Als je nog nooit geroeid heb is dat in t begin een chaos, zeker als de bestuurder achterin de boot het ritme niet aangeeft. Het leek wel of we allemaal in een grote pot soep zaten te roeren. De roeispanen kletterden tegen mekaar en we raakten geen meter vooruit, integendeel, door de sterke stroming die vanonder de gletsjer uitkwam en door de felle windstoten dreven we hoe langer hoe meer af naar achter, naar waar het meer zich in de kolkende rivier stortte. Het zag er niet echt veelbelovend uit
Gelukkig nam een stevige Russische dame die vooraan in de boot zat doortastend het voortouw en begon de maat aan te geven. We roeiden als gekken om toch maar wat vooruit te komen. Al de andere bootjes lagen al lang vlakbij de gletsjertong terwijl wij met ons ordeloos geplons maar bleven vastlopen tegen de bergwand. Al goed eigenlijk want op dat moment dreven we dan tenminste toch al niet achteruit. In zekere zin boekten we dus winst. Uit volle borst begonnen Paul en de Russische We are the champions! No time for losers!... te brullen en dat gaf onverwachte moed. We peddelden als een vlot vol gekken. Het zal er ook zo wel uitgezien hebben, een paar lunatics met oranje reddingsvestjes en veel te kleine pothelmpjes op hun kop, die probeerden te ontstnappen op een plastic vlot.
De collega's zijn al aan de voet van de gletsjer geraakt...
Voor onze half lege boot was er nog veel werk aan de winkel...
Na veel afzien en kletsnat worden - doordat de kinderen meer ijskoud water opspatten met hun spanen dan de boot vooruit te helpen - raakten we stilaan aan de voet van de gletsjertong. Dichterbij komen mocht niet want het was de laatste dagen zo warm geweest dat er grote stukken ijs afkalfden. Jammergenoeg smolten ze haast onmiddellijk dus van de beloofde ijsschotsen waar we tussen gingen roeien was niet veel te merken. Het leek meer of we tussen de ijsblokjes in een glas blue curacao rondpeddelden. Maar kom, veel tijd om te kijken of fotograferen hadden we niet want als we ook maar even ophielden met roeien dreven we aan een rotvaart terug naar die gevaarlijk kolkende rivier af.
Eén van de weinige, snel genomen, fotokes van de gletsjertong...
Pompaf onder de pothelm.
En eentje die heel content was dat hij 't eindelijk eens warm gekregen had...
Na drie kwartier zware fitness stonden we uitgeput terug aan land. Ik rukte de hinderlijke zwemvest van mijn lijf en haalde dat idiote en veel te kleine pothelmpje van mijn kop. Blij dan toch eindelijk wat zinnige fotos vanop vaste grond te kunnen nemen viel ik in mijn haast, en door die veel te ruim bemeten rubberlaarzen, ook nog over een rotsblok. Gelukkig zonder al te veel schade. Dat nieuwe fotoapparaat is echt wel een geschikt ding voor een mens als ik. Ik zag er veel slechter uit dan hij. Gelukkig maar.
In de volgende aflevering 't vervolg van de wonderlijke Kalvarietocht... want hij is nog verre van ten einde.
Noorwegen is prachtig, maar kijk eens hoe mooi 't hier bij ons nu nog is! Dit zijn enkele foto's die ik zondag, net voor zonsondergang, op de "Kesselse Heide" nam. Een piepklein maar prachtig natuurgebied in de buurt van Nijlen. Een klein uurtje wandelen leverde deze zichtjes op... Zie hoe de kleuren langzaam veranderen, de warme geelgouden gloed maakt plaats voor een kille paarsblauwe waas... Het oude riet wordt lijkbleek en de zilverberken steken plots spookachtig af tegen 't donkere bos...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 13. Deel 2.
Hoofdstuk13. Deel 2 : Wandeling zonder woorden.
Voor sommige zaken bestaan geen woorden. De pracht van de natuur spreekt hier voor zich. Dit stukje reisverhaal bestaat dan ook alleen uit foto's. En om heel eerlijk te zijn : we hijgden ook te fel om nog tijd en energie over te hebben om te praten.
Misschien wel een wandeling zonder woorden, maar zeker niet zonder zweet.
We naderen... maar we zijn er nog niet...
Als je even achterom kijkt zie je dit... Je hebt hier zes paar ogen nodig om al dat moois te bekijken. En een reservepaar om niet telkens te vallen terwijl je al rennend loopt te fotograferen...
Wolken tussen de ijsmassa's boven op de bergen.
Toch al eens een foto met de telelens nemen... Hoe ver stappen is dat nu eigenlijk nog?...
Nog ver.
Ongelofelijk! We zijn er! De voet van de gletsjer en het bladstille water van het meer...
Nu kan het verhaal - en wat voor eentje - beginnen. Maar dat is voor de volgende aflevering.
Vorige week liep er op straat een poes achter mijn vriendin aan. Ze aaide haar, zette haar veilig op de stoep en ging verder. Later zat de poes in mekaar gedoken verstopt achter haar fiets. Duidelijk een verloren gelopen dier. De kinderen wilden niet liever dan de poes "even thuis laten logeren", maar wij waren hen te slim af. Het diertje droeg een halsband dus we zouden wel eens eerst kijken of er geen adres op stond...
"Toe... Mag ze echt niet een tijdje blijven logeren?..." "Nee, want haar baasjes zijn nu misschien op zoek naar haar en hebben verdriet."
Gelukkig konden we aan de binnenzijde van de halsband een ietwat uitgelopen woord en een getal ontcijferen. Het woord deed me aan de naam van een sportclub of een café denken dus hebben we dat even op Google ingetikt. Ondertussen vertroetelden de kleine meisjes de poes, hielden haar apart in de badkamer en gaven haar eten en drinken. De "grote meisjes" zorgden voor het nodige speurwerk. Al snel vonden we via 't internet een café met die naam maar de eigenaars wisten niets over een poes, gelukkig maakten ze er ons wel attent op dat, een flinke kilometer verderop, een woonwijk ook die naam droeg. Om kort te gaan : met zijn vijven hadden we het binnen 't uur klaargespeeld om het lieve dier weer bij een heel dankbare bompa, bomma en twee dolgelukkige gehandicapte kindjes af te leveren. Vreugde voor iedereen.
Het was dan wel een korte vakantie, maar ze had zeker niet te klagen over de verzorging.
Zowel van 't oud als 't jong, van 't vrouwelijk als 't mannelijk personeel.
De poes is nog geen twee dagen zoek geweest maar heeft wel een heel drukke autostrade overgestoken dus heeft ze veel geluk gehad dat ze haar uitstapje overleefd heeft. Zonder het cryptische adres en enig zoekwerk was ze nooit meer terug thuis geraakt en misschien één van de vele zwervers geworden. Haar baasjes waren net vanuit een andere provincie in 't Antwerpse komen wonen en hadden het dier reeds van de eerste dagen in haar nieuwe huis in de tuin laten lopen. Vanzelfsprekend gaat zo'n nieuwsgierig dier als een poes dan op avontuur om alles te verkennen... en raakt soms verloren.
Dit verhaal is gelukkig goed afgelopen, maar beter is toch dat als je verhuist je poes 4 à 6 weken binnen houdt, zodat ze de geur van haar huis grondig leert kennen, en haar daarna pas af en toe, en onder toezicht, buiten te laten. Het dier kan dan rustig wennen aan de nieuwe omgeving, en als ze dan toch plots schrikt van een onverwacht, onbekend geluid ben je er snel bij om te zien waar ze naartoe gerend is.
Makkelijker dan een vaag adres aan de binnenkant van een bandje te schrijven is een plaatje met je telefoonnummer te laten graveren en dat stevig aan de halsband te bevestigen. Of een klein plastic hangertje (vergelijkbaar met de grotere die je aan sleutelbossen hangt) waar je een tekstkaartje in kan steken. Die van het merk Pedigree zijn heel handig. Hoewel mijn poezen in principe niet uit mijn afgesloten tuin kunnen dragen mijn twee onstuimige jongsten toch een fluobandje met een kleine - aan twee zijden doorzichtige - hanger. Aan de ene kant staat : "Ik ben verloren gelopen. Help aub en bel..." En aan de andere kant mijn gsm-nummer.
Mathurin met zijn bandje.
Je kiest best een bandje met een plastic clipsluiting, want de nieuwe bandjes zonder clips of zonder ceintuursluiting (dus zonder een pinnetje) trekt een poes zo weer uit. Er moet ook een kort stukje elastische stof in de halsband verwerkt zitten om verstikking te vermijden Een fluokleur (zilver) is mooi meegenomen als je poes 's nachts op straat mag komen. Het bandje mag niet te strak zitten, je moet er moeiteloos twee vingers tussen kunnen steken. Als de poes nog groeit moet je uiteraard af en toe testen of 't niet te strak zit. Best is ook af en toe te controleren of er geen insecten (zoals teken) of vuil onder zit, vooral voor poezen die in bossen ravotten is dit wel aangewezen.
Dit kleine dametje is gelukkig terug thuis terechtgekomen dankzij haar halsbandje "and a little help from her friends". Nu alleen nog hopen dat haar baasjes haar een tijdje binnenhouden om haar te laten acclimatiseren en de kans te geven te wennen aan haar nieuwe omgeving...
En misschien, heel misschien, heeft dit verhaaltje - dit druppeltje op de hete plaat - toch weer 't verschil gemaakt voor een of andere poes. Een dier dat nu bij een verhuizing een bandje om wordt gedaan en eerst een aanpassingstijd binnen krijgt en dus niet verloren zal raken... Zeker nu de vuurwerkperiode weer voor de deur staat en vele dieren in paniek op de loop schieten en de weg naar huis niet meer terugvinden. Voorkomen is beter dan genezen. Een oud spreekwoord dat zijn wijsheid als vaak bewezen heeft.
