"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
14-01-2010
Fotoraadsel 219 - foto 5
De voorlaatste foto...
Reeds opgelost door Elou, Luk, Jan, Steven, Rita, Dolfijn, Nadine, Klaproosje, Redpoppy, Andromeda, Lilith, Geert, Ron, Nand, Kaatje, Mieke, Speelster, Chrisje, Sus, Fernanda, Ann, Kathleen, Rudy, Derktje, Veveke, Nilleke, Opapat, Ritje en Yvette!
Weer één van de voordelen van ouder worden : ge kunt al eens een keer meer van dezelfde mop genieten. Ik denk dat ze ooit al wel eens op mijn blog verschenen is maar ik wist het einde niet meer. Hopelijk is jullie geheugen even slecht als 't mijne en kunnen jullie er ook nog eens mee lachen. De recyclage van glimlachjes... Ja, ik weet het, t is ver gekomen.
De Janssen's hadden geen kinderen en besloten een donor te zoeken om moeder Janssen te bevruchten en zo hun gezin te starten. Op de dag dat de donor langs zou komen, moest meneer Janssen op zijn werk zijn. Dus hij kuste zijn vrouw en zei: 'Ik ga ervandoor, die meneer zal hier snel zijn.' Een half uur later kwam heel toevallig een deur-tot-deur baby fotograaf langs, en belde aan. 'Goedemorgen, mevrouw. U kent me niet, maar ik ben hier om ... 'Oh, je hoeft niets uit te leggen hoor. Ik verwachtte je al,' onderbrak mevrouw Janssen hem. 'Werkelijk?' vroeg de fotograaf. 'Nou, prima! Mijn specialiteit zijn baby's.' 'Dat hoopten mijn man en ik al. Kom alsjeblieft binnen en ga zitten. Waar precies gaan we beginnen?' vroeg mevrouw Jansen blozend. 'Laat alles maar aan mij over, mevrouw. Meestal doe ik er eerst twee in de badkuip, één op de bank, en soms nog een paar op het bed. Vaak is de vloer in de huiskamer ook leuk. Dan heb je een groter oppervlak.' 'Badkuip, huiskamer vloer? Geen wonder dat het niet werkte voor mij en Harry.' 'Nou, mevrouw, niemand kan het in één keer goed doen. Maar als we verschillende posities proberen, en ik schiet van zes of zeven verschillende hoeken, dan weet ik zeker dat U tevreden zal zijn over de resultaten.' 'Ik, hoop dat we dit snel achter de rug hebben,' piepte mevrouw Janssen. 'Mevrouw, in mijn soort werk, moet een man zijn tijd nemen. Het kan makkelijk binnen vijf minuten, maar dan weet ik zeker dat U daar niet tevreden over zal zijn.' 'Ik weet het wel zeker! !' riep mevrouw Janssen uit. De fotograaf opende zijn koffer en pakte zijn album met baby foto's. 'Deze is gemaakt op de bovenkant van een dubbeldekker bus midden in Antwerpen.' 'Mijn God! !', riep mevrouw Janssen uit, aan haar zakdoek plukkend. 'En deze tweelingen zijn bijzonder goed gelukt, er rekening mee houdend dat de moeder nogal moeilijk deed.' De fotograaf gaf haar de foto. 'Moeilijk?' vroeg mevrouw Janssen. 'Ja, helaas wel. We moesten uiteindelijk naar het stadspark om het voor elkaar te krijgen. Overal om ons heen stonden mensen te dringen om het maar goed te kunnen zien. 'Te dringen?' vroeg mevrouw Janssen, haar ogen open van verbazing. 'Ja. . . ' vertelde de fotograaf.'. . . en voor langer dan drie uur!Het mens bleef maar schreeuwen en commentaar geven. Ik kon me amper concentreren. Toen begon het donker te worden en moest ik het snel afwerken. Toen er uiteindelijk eekhoorntjes aan mijn gereedschap gingen knabbelen, moest ik alles wel weer snel terug stoppen.' Mevrouw Janssen leunde naar voren. 'U bedoelt dat ze werkelijk aan uw uhum gereedschap knabbelden?' 'Ja zeker. Nou mevrouw, als U er klaar voor bent, zal ik de standaard opzetten, zodat we aan de slag kunnen.' 'Standaard? ? 'Mevrouw Janssen keek nu ontzettend bezorgd. 'Ja natuurlijk, ik heb de standaard nodig om mijn Canon op te laten rusten. Hij is veel te groot voor mij om vast te houden wil ik goed kunnen schieten. Mevrouw? Mevrouw?! Goeie God, ze is flauwgevallen! ! Zou ik iets verkeerds gezegd hebben?'
Tja, als 't dan toch terug sneeuwt maar weer wat witte foto's... De oude steen- en dakpannenbakkerijen van 't Geleeg in Boom liggen nog onder een dikke winterpels...
De dooi is duidelijk ingetreden...
Maar er is nog veel werk voor de zon...
Je kan deze oude steenbakkerij bezoeken want ze is omgevormd tot museum. Maar misschien even wachten tot 't wat warmer wordt? Alleszins míjn voeten zijn nog altijd niet terug opgewarmd van dit uitstapje... Meer info op : http://www.scheldeland.be/scheldeland/item.aspx?id=76928
Het komplete Noorwegen-Spitsbergen-cruise-reisverhaal!
Mijn ei is gelegd! En zo te zien is 't er weer eentje dat flink uit de kluiten gewassen is.
Wie graag het volledige reisverhaal van de cruise langs de Noorse kusten en Spitsbergen bekijkt kan vanaf nu hier terecht : http://www.bloggen.be/laathi_reisverhaal_noorwegen/ Of nog eenvoudiger door op de gletsjerfoto te klikken in de zijkant van dit blog. Op deze manier kan je alles bij mekaar zien, tekst en foto's. Op 't einde van elk hoofdstuk zit ook meestal nog een link naar een extra fotoalbum. Dat kan je in diashow bekijken en indien gewenst ook op volledige schermbreedte door de F11-toets in te drukken.
Ik hoop dat je er plezier aan beleeft! Opmerkingen zijn steeds welkom. Ik kan er alleen maar van leren. Dus als je de tekst te klein of te groot vindt, problemen hebt met de leesbaarheid, bangelijke schrijffouten ontdekt, onleesbare zinnen ziet staan... laat maar weten.
Het in één ruk uitlezen zal weinigen gegeven zijn, dus als je wil kan je in de zijkant van het blog de toets "toevoegen aan favorieten" aanklikken en dan kan je 't snel terugvinden om eventueel later eens verder te lezen.
Over enkele weken hoop ik ook 't oude reisverhaal van Thailand en Cambodja - dat vorig jaar in korte stukjes op mijn blog verschenen is - weer bijeengepuzzeld te hebben en laat ik 't ook als één geheel verschijnen. Zoals je ziet staat er jullie dus nog genoeg leesvoer te wachten voor donkere winteravonden
Veel plezier! Zo lang jullie blijven lezen, blijf ik schrijven.
Mijn blog is geen "verloren-poezen-site" maar kom, ik zet het er op aanvraag van dierenvriendin Rita toch maar weer even tussen. (Mensen die poezen kwijt zijn, of gevonden hebben, niet vergeten om 't op de site van de Dierenbescherming te zetten! http://users.telenet.be/coordinatie.dierenbescherming.antwerpen1/) dat haalt veel meer dan een bericht op mijn blogske. En zeker een foto-affiche hangen in de krantenwinkel, bakker, bibliotheek, supermarkt in uw buurt...)
************ Pascal is haar katertje verloren in Looy in Vosselaar bij Turnhout. Het is een zwarte met een witte buik en witte pootjes. Zijn neus is zwart-wit. Hij is lief en aanhankelijk en luistert naar de naam "Dikkop" of "Dikke". Mensen die daar in de buurt wonen kijk alstublieft eens even in kelder, garage, tuinschuurtje,... misschien zit hij daar per ongeluk opgesloten. Zijn baasje en zusje missen hem enorm. Elke info is welkom stuur me maar een mailtje dan zend ik het wel verder. laathi@hotmail.com
Hier is ze dan! Floertje, (alias Maurice, toen er nog gedacht werd dat 't een kater was)... de vondeling die enkele maanden geleden bij ons binnengebracht werd.
Zo kwam ze bij ons aan... En dit ze is nu! Een flinke bol wol die pienter uit haar ogen kijkt.
Haar baasje schreef me dat ze zeer aanhankelijk is. Waar zij gaat, gaat poes mee. Tot en met in 't kleinste kamertje. Ze is ook superspeels want ze hebben haar al twee keer uit de perenboom moeten halen. Een zeer overmoedige meid dus, maar ze luistert heel goed. En de twee hondjes van 't gezin (waarvan eentje blind is) zijn haar beste kameraden geworden. Allemaal goed nieuws dus! Wie zegt er ook weer dat kat en hond niet samen gaan?
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 15.
Vrijdag, 24 juli 2009. Costa Luminosa, Amsterdam
15. Ook gij Brutus?
Onze cruisekaarten zijn vanaf nu waardeloos. Er kan geen deur mee mee geopend worden, geen enkele rekening meer mee betaald...
Hoewel onze shift het schip pas mocht verlaten om 11 uur moesten we toch vroeg uit de veren want de kajuit moest leeg zijn tegen 8 uur. Het voordeel was dat we dan een lekker lang en uitgebreid ontbijt konden nuttigen. Het leek wel een vakantie geleden dat we dat nog eens zo relax gedaan hadden. Tijd zat dus om lang te zitten nakaarten over de reis met de mensen van t restaurant. Voor hen begint deze middag t circus helemaal opnieuw. Vanaf 1 uur komen de nieuwe passagiers aan boord en worden de kelners - en iedereen die op dat moment niet moet werken - omgetoverd tot gids om de pas aangekomenen naar hun kajuit te begeleiden. De jongens hadden er oprecht veel zin in. t Is hard werken, maar heel afwisselend. De twee eerstvolgende cruises leiden weer naar Noorwegen, maar geen enkele gaat tot Spitsbergen, daarna varen ze langs de Middellandse Zee naar de Baltische staten, en dan gaat het schip even terug naar Italië voor een check-up alvorens de winter door te brengen met cruisen in t lekker warme zuiden. De vooruitzichten zien er goed uit.
Amsterdam.
Om het uur mocht een andere ploeg passagiers van boord - allemaal tegelijk is logistiek uiteraard onmogelijk - en aangezien wij bij de voorlaatste waren ingedeeld moesten we nog een paar uur zoek maken. We gingen dan maar wat bepakt en bezakt met onze euh hand-bagage op t zwembaddek zitten kijken naar de uitstappers. Meer mensen waren op dit idee gekomen. Je kon ook nergens anders meer naartoe
Cruise-terminal.
We raakten aan de praat met verschillende andere koppels - die ook weggekropen waren op de meer rustige plekjes - en kwamen tot de constatatie dat we allemaal dezelfde mening deelden. Keer op keer hoorden we : Noorwegen is prachtig, zon cruisefabriek is de hel en t is in geen geval de juiste manier om dit land te bezoeken. Bijna iedereen voelde zich een beetje bekocht of toch zeker niet echt gelukkig. Eigenlijk was ik blij te horen dat er meer mensen mijn mening deelden want ik dacht tot hiertoe dat wij één van de weinige ondankbare nesten aan boord waren, dus hadden wij ons ongenoegen steeds maar zo goed mogelijk proberen te verstoppen. Die andere mensen dus ook
Een Nederlandse dame vertelde dat ze nooit een horloge droeg, net als ik dus, maar dat ze er zich aan boord toch eentje had aangeschaft om overal op tijd te geraken. En dat op vakantie. Triest toch wel. Een ander koppel bleek, tot ons aller verbazing, best te spreken over de prijs-kwaliteitverhouding, tot ze zeiden dat zij last-minute geboekt hadden en nog geen vierde van onze prijs betaald hadden. Weliswaar voor een kleine binnenkajuit, maar t is toch wel een significant verschil. Voor de betere kajuiten in t Samsara-gedeelte, tijdens de Middernachtszon, én op die ene cruise die Spitsbergen aandeed, was het noodzakelijk geweest bijna een jaar op voorhand te boeken. Lang voor de crisis begon dus Vandaar dat de sommige laatboekers de week voor t vertrek nog koopjes hadden kunnen doen en een hutje weten te bemachtigen voor amper 1500 euro Tja, dan is het heel begrijpelijk als je over de geboden kwaliteit tevreden bent.
Op één groepje Belgen na, heb ik niemand gehoord die t nog eens over zou willen doen. Iedereen die kwam voor t natuurschoon vond het een veel te drukke stressboel. De Russen daarentegen hadden de tijd van hun leven gehad. Maar dat hebben ze blijkbaar altijd, overal, in elk sjiek hotel Als ze zich maar met gouden kettingen kunnen volhangen, hun kleren showen, flink doordrinken en eten hamsteren lijkt het wel alsof aan hun voornaamste wensen voldaan is. Voor mensen die houden van drukke All-Inclusive- hotels met constante animatie moet dit ook een droom zijn. Maar voor iemand die zoekt wat de begrippen schip en varen inhouden is dit echt niet aan te raden. En in geen geval voor rust- en stilte-zoekers. Nee, kies dan liever voor een cruise met een echt zeilschip zoals de Star Flyer uit onze Thailand reizen, of voor een kleine catamaran om Bora Bora en zijn buureilandjes te ontdekken. Dat was toch héél wat anders qua sfeer, vrijheid en mogelijkheden.
Eindelijk werd het 11 uur en mocht onze shift van boord. In een enorme hal op de kade stonden honderden en honderden valiezen op ellenlange rijen Iedereen mocht de zijne gaan uitzoeken. Vervolgens begon de uittocht door enkele te krappe gangen in de hoop in de gietende regen een taxi te bemachtigen. Er werden bijna veldslagen geleverd want er waren veel te weinig voertuigen. Eindelijk in t station aangekomen bleek, zoals in Nederland wel meer voorkomt, onze trein gewoon afgeschaft. De volgende zat prop, maar dan ook propvol. We konden zelfs de wagon niet in. We hadden gelukkig nog twee klapstoeltjes in t halletje kunnen veroveren en dan onze schoot volgeladen met onze, nu dus, schoot-bagage. Onze neuzen priemden in andere mensen hun buiken (waaronder een zwangere), wiens enkels dan weer geschramd werden door een reuze kinderwagen in t halletje achtergelaten door een koppel vrolijke Afrikaansen die zich met kind en al in de wagon hadden geïnstalleerd. Een enkeling propte zijn iPod in zijn oren en trachte met wazige blik in de verte te staren (de verte was in dit geval het haar van zijn buurman op 20cm voor zijn ogen, een andere dappere probeerde nog al staand een boek te lezen om de wereld buiten te sluiten. Ge zou er scheel van worden kijken. Met de trein reizen is slecht voor uw ogen.
Toen fotograferen nog mogelijk was...
In t begin was t nog gezellig om daar met allerhande nationaliteiten opeen gestouwd staan te kletsen. Maar bij elke halte wurmden er zich nog mensen bij. Het leek onmogelijk maar t gebeurde. Op de duur drukten we als de deuren openflapten op de knop om ze snel terug te sluiten want de boot was écht vol. Wat een razende Marokkaanse tot gevolg had die woest over alles heen kroop om er toch nog bij te kunnen. Totale chaos. Bij de volgende halte lieten we de deuren zich dus maar braaf automatisch openen zodat de wachtenden een zicht kregen in welke lamentabele staat wij daar gestapeld stonden. Bij een volgend station floepte de deur open, een vrouw die stond te wachten om op te stappen sperde haar ogen open bij t aanschouwen van onze penibele situatie en zei heel ad rem : Nou zeg?! Zijn jullie onderweg naar Auschwitz misschien? Die vrouw is wijselijk niet op de trein gestapt, die hield het in één oogopslag voor bekeken.
Vanaf dat moment was het ijs gebroken en is er eigenlijk alleen nog maar gelachen. Met de rampzalige Hollandse uurregeling, met de gammele Belgische treinen, de Amerikaanse studenten droegen een flink steentje bij, en de Marokkaanse vrouw die eerst zo boos was bleek een heel toffe, plezante madam. En och, zo erg was t nu ook weer niet dat haar beide knieën tussen die van mij staken en haar handbagage op mijn schoot-bagage was gestapeld. t Was alleszins heel knus en intiem dat we - zij gedwongen voorovergebogen met haar mond tegen mijn kruin - met mekaar konden babbelen om de ellendige tijd te bekorten. Gelukkig maar dat er niemand met claustrofobische neigingen bij was. (Maar ik was toch wel heel gelukkig dat ik vlak bij de deur zat, met mijn ene been bengelend in het trapgat ) Wat oprecht jammer was, was dat ik op de duur niet met mijn hand tot in mijn zak raakte om mijn notaboekje te pakken en al die heerlijke dingen die ik rond me zag gebeuren op te kribbelen. De helft ben ik dan ook ondertussen vergeten. Maar geloof me, het was een aparte ervaring, wat natuurlijk niet wegneemt dat ik méér dan overgelukkig ben niet elke dag op die trein te moeten zitten.
Trouwens in welke zak van mijn "Copperfield"-jas zou mijn notaboekje vandaag zitten?...
Ik was oprecht blij in Antwerpen Centraal aan te komen maar was vergeten dat we sinds kort een vernieuwd, en wel érg groot, station bezitten. Het is zelfs nog langer dan een cruiseboot en t heeft bijna evenveel verdiepingen De trein naar huis vertrok vier verdiepingen hoger en tweehonderd meter verder Onze marathon met valiezen en vuilzak was dus nog niet ten einde De trein naar de Stille Kempen was een ware verademing. We leken plots alleen op de wereld te zijn Ja, t was wel de reis van de contrasten.
Met zoveel bagage zijt ge natuurlijk nooit écht eenzaam.
Mijn volgende vakantie breng ik door aan de Schelde. Rustig met mijn billen in t zand van St.-Anneke Plage. Daar kan ik ook naar water en naar boten kijken. En zelfs mosselen gaan eten. En t belangrijkste : waar en wanneer ik zin heb. En wat betreft ijsberen : ik heb er een schone pluchen tussen mijn berenpersonages zitten. Dus dat is ook al opgelost. En ijsblokken? In een fris glas cola drijven er ook. Ge kunt er zelfs knappe macro-fotos van maken.
Nee, in alle ernst, het Noorden is enig mooi, zeker voor iemand als ik die nog maar 1 keer in zijn leven als kind op sneeuwvakantie geweest was en dat dan nog met een noodlottige afloop (een zieke vader die maanden in de kliniek in Duitsland zou moeten verzorgd worden ). Ik zou dolgraag de wonderlijke ijswereld terug zien, alleen op een totaal andere manier. Niet als sardientjes-in-entertainment-saus. In vrijheid en rust. Even vrij en rustig als de natuur daar nog is.
Voor wie 't Noorwegen-Spitsbergen reisverhaal eens in zijn geheel wil lezen - of de foto's allemaal bij mekaar wil zien - heb ik een apart blog gemaakt. Net zoals voor de Thailand en de Egypte-reis. (Zie bovenaan zijkant blog.) Morgen of overmorgen laat ik 't op de wereld los!
Betonijzer, vlechtmatten voor 't gieten van beton... Ge ziet het in de buurt van werven overal op straat liggen. Ik dacht dat 't makkelijk was, maar ik was mis. En dat is goed.
Proficiat Mare, Nilleke, Dolfijn, Kathleen, Shajongen, Steven, Ron, Geert, Mieke, Tineke, Lange Lou, Jan, Fernanda, Piet, Kaatje, Andromeda en Vif!
Toen in de kerstperiode Ming zo ziek was ging ik naar de dierenarts. Wat die man mij vertelde deed mijn haren te berge reizen... Zeker toen hij zei dat het in deze koudeperiode heel druk is bij dierenartsen vanwege... al de honden die doodvriezen in hun buitenhok!
's Nachts om twee uur hadden mensen hem opgebeld omdat hun hond zich zo "vreemd" gedroeg. Tegen dat ze met de hond bij de dokter aankwamen was het dier echter al dood. Wat was er gebeurd? Een voor dierenvrienden iets totaal onvoorstelbaars.
Bij -6° zaten de drie honden buiten in een kooi. De kortharige hond werd wild van ellende en trachtte in beweging te blijven wat in de ogen van zijn twee broers een bedreiging leek. Ze zijn beginnen vechten en hebben het dier dat aan 't doodvriezen was zwaar toegetakeld. Het beest heeft het dan ook niet overleefd. De eigenaars waren dan ook nog "oprecht aangedaan". Ze vroegen zich af hoe zoiets nu kon gebeuren? Een hond hóórt toch in een hok?...
Inderdaad veel waakhonden slapen buiten in een klein hok. Bij normale temperaturen is dit - weliswaar heel triest - maar niet echt een gezondheidsprobleem. Bij extreme koude vriezen dieren die zich niet warm kunnen lopen, of overdag zich niet kunnen opwarmen in de zon, gewoon dood. Zo eenvoudig is het. Een paard in een weide kan zich nog bewegen en hopelijk beschutting tegen de grote boosdoener, de wind, zoeken. Een hond in een kleine kooi waar de wind langs alle kanten doorspeelt heeft geen enkele bescherming. Zeker niet de kortharige rassen zonder onderpels.
Vanaf vandaag wordt er weer een ernstige koudegolf voorspelt met gevoeltemperaturen tot - 15°. Huisdieren horen in dit weer niet buiten te zijn. Wil men ze toch niet binnen nemen is een beschutting tegen de wind, een dikke mat tegen die de grondkoude tegen houdt, of het plaatsen van warmtelampen in hun hok (zoals in de veekwekerij gebruikt worden) een - zij het zeer magere - oplossing. Tijdelijk zal iedereen toch wel een plekje in zijn garage of desnoods kelder kunnen vrijmaken om het dier tenminste binnen te laten slapen tot de grote koude weer voorbij is?...
Ziet u op dit ogenblik toch dieren in een kleine kooi zitten neem dan uw verantwoordelijkheid als dierenvriend op. Tracht met de eigenaars te praten. Sommige mensen doen deze wrede daad niet met opzet maar uit onwetendheid. Als, zoals bij het geval dat mijn dierenarts meemaakte, de eigenaars op voorhand waren gewaarschuwd was hun hond niet doodgevroren... Wil u toch liever niet met de eigenaars praten neem dan kontakt op met de dierenbescherming of vraag hulp bij de politie. Een hond kan niet praten... hij zit machteloos in zijn hok. Keer niet genadeloos uw rug, kruip niet terug in uw knusse zetel onder een warm tv-dekentje alvorens het voor het weerloze dier op te nemen.
Nee, het is écht geen druppel op een hete plaat. Het is een leven dat je redt. Want vergeet niet... Voor het slagen van het kwaad, is niets anders nodig dan dat goede mensen niets doen.
Je kan dit bericht eventueel kopiëren en doormailen aan je kennissen als je denkt dat je er mensen wat barm- en "warm"hartigheid mee kan bijbrengen...
In Herenthout, in de buurt van 't gekende caféetje 't Schipke, kronkelt de Nete zich door een sneeuwlandschap. Schaatsen is er momenteel nog niet bij, maar dat zou wel eens kunnen veranderen na dit weekend...
Niet iedereen is natuurlijk zo gek om in dit weer te gaan wandelen... De chauffe-chat draait hier op volle toeren en er wordt, zelfs door de jonge generatie, flink gebruik van gemaakt. Helemaal links, de oude Ming op een bolletje gerold, en rechts de jonge Nemuri Neko en Mathurin in gesprek over hoe fijn 't spelen in de sneeuw was maar dat een chauffage toch ook een nuttig gerief is om de poten weer te ontdooien.
Reeds opgelost door Mare, Nilleke, Dolfijn, Kathleen, Shajongen, Steven, Ron, Geert, Mieke, Tineke, Lange Lou, Jan, Fernanda, Piet, Kaatje, Andromeda en Vif!
Zin in meer foto's van deze prachtige plek aan de Nete te Grobbendonk? In de zomer is dit de plaats waar je met kano's de rivier kan afvaren. Momenteel is 't daar een tikkeltje te fris voor maar 't blijft er wel elk seizoen even mooi...
Reeds opgelost door Mare, Nilleke, Dolfijn, Kathleen, Shajongen, Steven, Ron, Geert, Mieke, Tineke, Lange Lou, Jan, Fernanda, Piet, Kaatje, Andromeda en Vif!
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 14. Deel 2.
Hoofdstuk 14. Deel 2 : De echtgenote van Rudolph.
Na de middag heb ik nog lekker wat in de zon zitten schrijven terwijl Paul zijn gerief inpakte. Hij heeft ook de fotos genomen van de rendiersnuitjes. Enkele dagen geleden kocht ik een grappige t-shirt met allerlei gekke gelaatsuitdrukkingen van rendieren op en die wou ik persé op foto naspelen. Het kan niet altijd de Schreeuw van Munch zijn. t Is een heerlijke fotosessie geworden. Als ik zo al mijn losse vellen zie wapperen in de stevige bries op mijn balkon begrijp ik de mensen van de Wellness-afdeling dat ze willen ingrijpen. t Zij hen bij deze vergeven.
De rendiersnuiten op mijn t-shirt. En mijn povere pogingen rendierfotomodel te worden...
Lykkelig. Happy. Gelukkig.
Sint. Mad. Boos.
Uskyldig. Innocent. Onschuldig.
Svimmel. Dizzy. Duizelig.
Trist. Sad. Zelfs zo triest dat ik mijn gewei vergeten ben...
Skremt. Frightened. Angstig.
Annonym. Shy.Verlegen.
Snorrele. Cold. Koud.
En eentje waarbij ik echt niet meer weet wat ik probeerde uit te beelden...
Ik kan natuurlijk ook gewoon normaal doen. Als 't echt moet. Maar 't lang volhouden is wel moeilijk.
Ik hoopte in de sauna en t stoombad mijn nek- en andere spierpijnen wat te laten verdampen en dat lukte tijdelijk, maar eens terug buiten was elk mishandeld onderdeel alweer even stram en stijf. Dit wordt een cruise waar ik toch wel even 14 dagen van ga moeten bekomen. Ik zou misschien eens op reis kunnen gaan om wat uit te rusten?...
Na t diner, toen we gezellig met de obers zaten te keuvelen, vroeg ik wat uitleg over die zogenaamde Alle fooien zijn inbegrepen in de prijs. Normaal moet je op een cruise nog eens 10 euro per man per dag aan drinkgeld betalen maar dat is hier niet verplicht. Het voordeel van dit systeem is dat de mensen van de crew die ge als passagier nooit te zien krijgt - zoals de machinisten en de technici en de onderhoudsploegen - nu misschien ook een deel van de koek krijgen. t Nadeel is natuurlijk dat die opdringerige animatoren-herrieschoppers ook beloond worden. Toen ik verder uitleg over t systeem vroeg kwam de kat op de koord. Op de voorlaatste avond van de cruise wordt aan alle passagiers gevraagd een ellenlange tevredenheidsenquete in te vullen over alle afdelingen en aspecten van het schip (de bars, restaurants, winkels, de animatie, de netheid van de kajuit en van de openbare delen ). Naargelang de punten die daarop gescoord worden krijgen de mensen van een bepaalde afdeling hun drinkgeld procentueel uitgekeerd. Tja, t is een systeem waar ge als passagier uiteraard totaal geen controle over hebt. De mensen van t Samsara-restaurant zeiden wel dat ze altijd heel hoog scoorden op de tevredenheidsenquete en dus ook t grootste deel van hun drinkgeld ontvingen. Desalniettemin heb ik ze toch maar centen gegeven, net als ons lieve kamermeisje Corazon, dan weet ik tenminste dat de mensen die zo hun best gedaan hebben om t voor ons hier tof te maken zeker een beloning gekregen hebben. Nu zou ik alleen nog de centen van die nitwits van t animatieteam moeten kunnen gaan afpakken, kon ik die lekker als Robin Hood gaan herverdelen onder de poetsers van t schip, want ook die mensen hebben meer dan schitterend werk afgeleverd. Alles blonk hier steeds als een spiegel.
Met Corazon het kamermeisje.
Robi van 't Samsara Restaurant...
...en een van zijn kunstjes.
The Samsara Crew. Nee dit is serieus bedoeld. We proberen hier echt geen kudde rendieren uit te beelden.
Terug in de kamer hebben we de laatste spullen ingepakt. De trol en t rendiervel niet vergeten Dat laatste alweer ingepakt in zijn zwarte vuilzak maar deze keer wel netjes opgerold als worst en met veel koord van een handvat voorzien. Nu staat alles - behalve de handbagage, die toch weer een karavaan op zichzelf is - netjes aan de voordeur. Vannacht zal alles geruisloos opgehaald worden en hopelijk vinden we dat dan morgen op de kade terug Ik ga er nu alleszins niet van wakker liggen. Daar ben ik na deze 14 dagen wel iets te moe voor.
Reeds opgelost door Mare, Nilleke, Dolfijn, Kathleen, Shajongen, Steven, Ron, Geert, Mieke, Tineke, Lange Lou, Jan, Fernanda, Piet, Kaatje en Andromeda!
Mijn surrealistische kater heeft zichzelf op 't verkeerde been gezet...
Nemuri Neko : "Kijk nu?!!! Ik zou gezworen hebben dat ik een kater met zwárte voeten was?!!!"
Nemuri Neko : "Maar nee... Ik heb begot zelfs twéé witte voeten!!!..."
Nemuri Neko : "Smakelijke frisse voetjes dan ook nog!..."
Nemuri Neko : "Nóg maar wat voetsporen zoeken, want die zijn best lekker..."
Mathurin : "Binnen spelen is toch warmer aan de poot. En 't schept veel minder verwarring."
Ming : "Ik ben ook ooit zo jong geweest hoor Dippy... Spelen in de sneeuw, waar is de tijd..." Serendipity : "Maar gij waart toch niet zo onnozel om te denken dat ge witte voeten had hé Zoetebekske?..."
Ming : "Nee schat want ik héb namelijk witte voeten."
(Mensen die poezen kwijt zijn, of gevonden hebben, niet vergeten om 't op de site van de Dierenbescherming te zetten! 
