"Het verhaal van Zuster Kat Fael." Of hoe een gevonden poezennestje nog goed terecht komt! (klik op bovenstaande foto) ---------------------
Growing old is mandatory. Growing up is optional. ----- Ouder worden is onvermijdelijk. Volwassen worden niet!
Als je op de groene button klikt kom je op de site van het baby-poezen-opvangcentrum van "Den Dierenvriend". Hét adres om een jonge poes te adopteren! Ga eens kijken en zeg het voort aan andere dierenvrienden aub!
Zoek je een speciaal onderwerp waarover ik ooit iets schreef? Tik dan hieronder een trefwoord in!
Zoeken in blog
Klik op het envelopje om mij een mailtje te sturen
We don't stop playing because we get old... We get old because we stop playing! -------------- We stoppen niet met te spelen omdat we oud worden... We worden pas oud als we stoppen met spelen!
Je kan maar 1 week tegelijk bekijken op mijn blog. Anders gaat het te traag open. Wil je zien wat er vorige week op stond? Klik dan op de data hier onder!
In elke 50-plusser zit een verbijsterde teenager die zich afvraagt wat er gebeurd is.
Leonardo da Vinci (1452-1519)
Italiaans kunstenaar
Als ik in de hemel kom, dan wil ik
daar graag een kat op schoot hebben.
Jan Wolkers (°26-10-1925)
Nederlands schrijver en columnist.
Katten haten dichte deuren; het
maakt niet uit aan welke kant ze staan. Als ze buiten zijn willen ze naar binnen, en
als ze binnen zijn willen ze naar buiten.
Lilian Jackson Braun (1916)
Amerikaans schijfster
Laten we eerlijk blijven; de meesten van ons
vinden het wel leuk als onze katten een tikje gemeen zijn. Ik zou me in ieder geval niet echt op mijn
gemak voelen in het gezelschap van een kat die in huis rondliep met een heilige
uitdrukking op zijn snuit.
Beverly Nichols (1898-1983) Engels
Schrijfster
Eén kat
leidt tot de volgende.
Anoniem
Katten bereiken
moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te
maken. Ernest Hemingway (1898-1961) Amerikaans
schrijver
Er zijn twee
manieren om de ellende te ontvluchten: muziek en katten. Albert Schweitzer (1875-1965) Theoloog,
filosoof en dokter.
Katten schijnen uit te gaan van het principe
dat het nooit kwaad kan om te vragen wat je
wilt.
Anoniem
Katten zijn
delicate wezens en ze kunnen de meest uiteenlopende kwalen krijgen, maar ik ben
nog nooit een kat tegengekomen die aan slapeloosheid
leed. Joseph Wood Krutch(1893-1970)
Amerikaans schrijver
Als u in een
gracht valt kunt u best angstig miauwen, want een kat willen we wel eens
redden. Toon
Verhoeven
Lang geleden werden de katten als goden
gezien. Dit zijn ze nooit vergeten.
Anoniem
Cat Proverbs
You will always be lucky if you know how to make friends with
strange cats. Colonial
In a cat's eye, all
things belong to cats. English
No matter how
much cats fight, there always seems to be plenty of kittens. Abraham Lincoln
Dogs come when they're called; cats take
a message and get back to you later. Mary
Bly
There are two means of refuge from the
miseries of life: music and cats. Albert
Schweitzer
Settling a dispute through the law is like losing a cow
for the sake of a cat. Chinese
A cat goes to a
monastery, but still she remains a cat. Congolese
The cat is a saint when there are no mice
about. Japanese
The cat is a lion to the
mouse. Albanian
A house without either a cat or
a dog is the house of a scoundrel. Portuguese
The kind man feeds his cat before sitting
down to dinner. Hebrew
Handsome cats and fat
dung heaps are the sign of a good farmer. French
Beware of people who dislike cats. Irish
Who cares well for cats will marry as happily as
he or she could ever wish. French
An old cat
will not learn how to dance. Moroccan
A cat
will teach her young ones all the tricks, except how to jump backwards. Netherlands Antillean
When the mouse laughs at the cat,
there's a hole nearby. Nigerian
As every cat
owner knows, nobody owns a cat. Ellen Perry
Berkeley
If you play with a cat, you must not mind her
scratch. Yiddish
To live long, eat like a cat,
drink like a dog. German
A cat has nine lives;
for three he plays, for three he strays, and for the last three he
stays. English-American
A cat with a straw tail
keeps away from fire. English
Those that
dislike cats will be carried to the cemetery in the rain! Dutch
After dark all cats are leopards. Native American (Zuni)
If stretching were wealth, the
cat would be rich. African
One should not send
a cat to deliver cream Yiddish
The cat--moon
eats the gray mice of night. Western
Europe
When the cat's away, the mice will play. Western Europe
It's for her own good that the cat
purrs. Irish
Cats don't catch mice to please
Khoda(God). Afgani
Fat cats and thin birds can
share a yard, but thin cats and fat birds no way! Rosicrucian
Like the cat in the tree, getting caught up
in the chase can leave us in an awkward place. Rosicrucian
The cat laps the moonbeams in the bowl of
water, thinking them to be milk. Zen Saying
If
men were now to turn their hostility towards the cat, it would not be long
before the domestic cat became a wild animal. Nigeria
In even a cat the Buddha-nature exists. Japanese Buddhist
It is useless to show the gold piece
to a cat. Zen Saying
Nature breaks through the
eyes of the cat. Irish
It's a brave bird that
makes its nest in the cat's ear. Hindi/Indian
A
rat who gnaws at a cat's tail invites destruction. Chinese
He who does not feed his cat will feed rats.
Dogs are
dogs, but cats are people.
When the cat and mouse agree, the grocer is ruined. Iranian
Beware of the cat that licks from the front but claws from
behind. Old English Proverb
A trapped cat becomes a lion. Old English
Proverb
Life's like cat vomit; if you don't clean it up right away,
you're going to step in it. Xnterna
Drowsing, they take the noble attitude of a great sphinx, who,
in a desert land, sleeps always, dreaming dreams that have no end. Charles Baudelaire
Of all God's creatures, there is only
one that cannot be made slave of the leash. That one is the cat. If man could be
crossed with the cat it would improve the man, but it would deteriorate the
cat. Mark Twain
One cat just leads to another. Ernest
Hemingway
The cat is nature's beauty. French
The dream of cats is all mice. Egyptian
I have studied many philosophers and many cats. The wisdom of
cats is infinitely superior. Hippolyte Taine
No heaven will not ever Heaven be; unless my cats are there to
welcome me. Scottish
Dogs see people as companions; cats see people as staff.
It is better to feed one cat than many mice. Norwegian
The cat does not negotiate with the mouse. Robert K. Massie
You see, the wire telegraph is a kind of a very, very long cat.
You pull his tail in New York and his head is meowing in Los Angeles. Do you
understand this? And radio operates exactly the same way: you send signals here,
they receive them there. The only difference is that there is no cat. Albert Einstein
When the cat is not home, the mice will dance on the
table. Dutch
When a Cat adopts you there is nothing to be done about it
except put up with it until the wind changes. T.S.
Eliot
A cat in her house has the teeth of a lion. Somali
A kitten can catch only a baby mouse. Ghana
The naming of cats is a difficult matter. It isn't just one of
your holiday games. You may think at first I'm mad as a hatter when I tell you a
cat must have three different names... T.S. Eliot
I love cats because I enjoy my home; and little by little, they
become its visible soul. Jean Cocteau
God is really only another artist. He invented the giraffe, the
elephant and the cat. He has no real style, He just goes on trying other
things. Pablo Picasso
The man who carries a cat by the tail learns something that can
be learned in no other way. Mark Twain
What greater gift than the love of a cat? Charles Dickens
Katten laten pootafdrukken achter op je hart. Uit "Citaten voor een katten liefhebber."
Het begrip rust komt tot uiting in een zittende kat. (Jules Renard)
Het enige mysterie aan katten is waarom ze ooit besloten hebben huisieren te worden. (Compton Mackenzie)
Als een een hond op je bed springt, doet hij dat omdat hij graag bij je wil zijn. Als een kat op je bed springt, doet ze dat omdat ze je bed zo lekker zacht vindt. (Alisha Everett)
Het is onmogelijk om niet vertederd te raken bij de aanblik van een of meer kittens. (Cynthia E. Varnado)
De kat zou's mans beste vriend kunnen zijn, maar ze zou zich nooit verlagen om dat toe te geven.
Probeer nooit koppiger te zijn dan een kat. (Ropbert A Heinlein)
Laat iets van de rust van een kat op mij overgaan. (David Harold Rowbothom)
Je bent pas iemand als je door een kat bent genegeerd.
Katten : net zo soepel als hun schaduw, de wind krijgt geen vat op ze.
Ze glippen slank en stil, door spleten, kleiner dan zijzelf. (A S J Tessimond)
Het verschil tussen katten en honden is dat honden komen als ze geroepen worden, terwijl katten een boodschap aannemen en later contact opnemen.
Ik meen het oprecht als ik zeg dat ik van katten hou... Een kat is een dier dat meer menslijke gevoelens heeft dan de meeste andere dieren. (Emily Bronte)
Vrouwen en katten doen waar ze zin in hebben, en mannen en honden kunnen daar maar beter mee leren leven. (Alan Holbrook)
Eén reden waarom kattenliefhebbers volgens mij katten bewonderen, is hun superioriteitsgevoel. Het lijkt alsof ze overal een meester in zijn, ongeacht wat ze doen of pretenderen te doen. Zelden zie je een kat die in verlegenheid verkeert. Ze hebben geen geweten, en ze hebben nooit ergens spijt van. Misschien zijn we stiekem jaloers op ze. (Barbara Webster)
Katten zijn bedoeld om ons te leren dat niet alles in de natuur een functie heeft.
Als je de beste zitplaats in huis wilt, zul je de kat moeten verplaatsen.
Katten zijn slimmer dan honden. Je krijgt acht katten nooit zo gek dat ze een slee door de sneeuw gaan trekken. (Jeff Valdez)
Onlangs heeft iemand me een schattig katje gegeven... en nu is het katje van mening dat iemand mij aan hem heeft gegeven. (Evelyn Underhill)
Het viel als snel op dat de kat nergens te bekennen was als er iets gedaan moest worden. (George Orwell)
Katten die een goed tehuis hebben, zijn eraan gewend dat er de hele tijd tegen hen wordt gepraat. (Lettice Cooper)
Van alle schepselen Gods is er maar 1 dat zich niet laat onderwerpen. Dat is de kat. Als de mens gekruist zou kunnen worden met de kat, zou dat voor de mens een verbetering betekenen, maar voor de kat een verslechtering. (Mark Twain) Katten zijn net als mannen : enorme charmeurs. (Walter Savage Landor)
Het is nauwelijks te geloven, maar sommige mensen beweren dat hun katten bijna menselijk zijn - en dat bedoelen ze dan als een compliment.
Wat katten het belangrijkst vinden aan mensen is niet hun vermogen om voedsel te produceren (want dat vinden ze vanzelfsprekend), maar hun amusemenstwaarde. (Geoffrey Household)
Ik zou een kat nooit kunnen kwetsen, ook al kan ik tegen mensen soms ronduit agressief zijn. (A.L. Rowse)
Geen huis is compleet zonder het getrippel van kleine kattenpootjes.
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beïnvloeden zonder ook maar ooit een boek te lezen.
De kat heeft honger als zij met een broodkorst genoegen neemt. Katten zijn mysterieuze wezens. Er gaat meer in die hersentjes om dan we beseffen. (Sir Walter Scott)
Als ik met mijn kat speel, dan is het niet echt duidelijk of ik me nu met haar amuseer, of zij met mij. (Michel Eyquem De Montaigne)
Mijn poezenverhalen vinden jullie door in de linkerkolom op de foto van de betreffende poes te klikken. En als je op "Poezenstrips" klikt kan je lezen wat mijn poezen onderling allemaal zitten te roddelen... Mijn reisverhalen van Thailand, Egypte en Noorwegen staan ook in de zijkolom. "Mijn Jeugdherinneringen" beschrijven de jaren 60 in Antwerpen. Veel plezier!
23-09-2009
Fotoraadsel 205 - foto 4
Uit deze foto kan je al iets beter de vorm van het ding afleiden...
Reeds opgelost door Klaproosje, Chrisje, Dolfijn, Ann, Steven, Lange Lou, Nand, Mieke, Veveke, Renee en Fernanda!
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 6. Deel 1.
Woensdag, 15 juli 2009. Costa Luminosa, Honningsvag
6. "Heen en weer, heen en weer"... ik hoor 't Drs. P. al zingen.
Het fameuze "Noordpoolcirkeloverschrijdingscertificaat". Een máchtig woord om in Scrabble veel punten op te laten brengen.
Zicht op een nevelig Honnigsvag.
Bij t ontwaken lagen we al verankerd op enkele honderden meters voor een zeer mistig Honningsvag. Het zien van al die wolken op de toppen maakte het al direct duidelijk dat we er niks aan zouden missen dat we die uitstap naar de Noordkaap niet geboekt hadden. Rustig ontbeten. Wel een gek gevoel om exotische ananas te zitten eten terwijl ge in de poolcirkel rondvaart.
En als wij zo benepen in een tenderke naar land moeten varen...
... dan moeten mijn fotomodellen ook niet reclameren dat het hoe langer hoe drukker in de fototas wordt. Die nieuwe kleine laptop maakt hun huisvesting nu wel extra krap.
s Ochtends toch nog eens gaan vragen of er nu écht geen annulaties waren voor de excursie naar het vogelreservaat gecombineerd met het bezoek aan de Lappen-nederzetting en hun rendierkudde, maar er was helaas geen plaats vrijgekomen. Dus namen we maar de tender en gingen zelf aan land op zoek naar een taxi. Waar ze deze keer aan boord alvast niet over gelogen hadden was t feit dat er geen taxis beschikbaar zouden zijn. Logisch wel, het dorpje heeft er maar 7 en er lagen vandaag vier grote cruiseschepen Het afgelegen dorpje heeft ook geen behoefte aan meer taxis want anders staan ze hier in de lange, lange winter toch maar werkloos.
Toch niet meer normaal eigenlijk... Een walvis zou er bang van krijgen...
Het taxikantoortje was open, knus en gezellig, maar er was geen mens te bekennen. We zijn dan maar eerst onze mail gaan versturen in een souvenierwinkeltje annex internetcafé. Vannacht aan boord was ik snipzenuwachtig geworden omdat het inloggen maar niet wou lukken. Ellendige internetverbindingen op reis maken nu eenmaal het slechtste in mij wakker. Dus deze keer liet ik Paul ergens in een gang tussen de voorraaddozen van die winkel zijn ding doen en ging ik ondertussen op zoek naar een rendier op berenformaat. Al sinds Bergen ben ik er naar op zoek maar t is geen makkelijke bevalling. Hij moet even groot zijn als mijn berenfamilie, armen en benen plooibaar, zijn ogen moeten groot en duidelijk zichtbaar zijn en zijn neus mag niet te pront naar voren steken, anders is het een rampzalig fotomodel om samen met de beren te gebruiken. Aangezien ik nu toch een half uur de tijd had kon ik Expeditie Pluchen Rendier rustig verder zetten.
Paul in zijn geïmproviseerd internetkantoortje. Héél blij dat hij zijn queeste in alle rust zonder mij kon trachten te volbrengen.
Ik vond de goeie maat van rendiertje en kon beginnen tussen een 80-tal identieke exemplaren de meest geschikte uit te zoeken. Eéntje met een niet te breed gewei - wegens te moeilijk op fotos naast een beer - met even lange poten als de beren, maar zonder scheve voeten dat hij makkelijk zou blijven staan... Kortom ik denk dat ze in die winkel nog nooit een volwassen mens met zoveel aandacht - gedurende 20 minuten uit een mand met 80 pluchen rendiertjes, van 13cm hoog aan 9 euro t stuk - hebben weten zoeken en vergelijken. Maar uiteindelijk heb ik toch mijn trofee, en ondertussen Paul onze mail, binnengehaald.
Ik was oprecht blij met mijn nieuwe aanwinst, want als we dan die twee dagen in Spitsbergen waarschijnlijk toch verplicht aan boord moeten blijven heb ik weer een nieuw personage om verhalen rond te schrijven. Gelukkig had ik van thuis al een beertje meegebracht dat met wat goede wil op een "gecultiveerde ijsbeer" lijkt. Nu is mijn setje kompleet. Nu heb ik zogezegd twee Noren bij in mijn familie. Ik ga ze Haken en Ogen noemen, alleen weet ik nog niet met welke schrijfwijze ik dat ga waarmaken. Op mijn typmachien staan geen kleine bolletjes en letters met schuine strepen door die zo typisch zijn voor de Noorse taal. Maar dat los ik wel op. Een gezellige uitdaging meer.
Bijna had ik zo'n vel gekocht van de grote kou... Maar ja, loop daar nu rond met zo'n rendierhuid rond uw lijf... Met een fototas vol pluchen beren tot daaraan toe... maar als holbewoner in zo'n vel gewikkeld?...
Nog een mens die aan zijn verkrampte blik zo'n pelske wel zat te overwegen...
Terug naar dat taxihuisje gelopen maar daar was t nog altijd niet mogelijk een wagen te reserveren. Bibberend van de kou deze keer was ik zonder muts, handschoenen en sjaal op pad omdat het 5° ging zijn en t vanmorgen op ons terrasje helemaal niet zo koud leek en van pure ellende maar terug de tender naar het schip genomen om nogmaals te proberen mee op excursie te kunnen. Snel iets gaan eten en gewacht of er niemand zijn boeking afzegde. We hadden pech, iedereen daagde op, dus hadden we daar weer een half uur voor niets zitten wachten Maar zo rap geven we niet op, we worden weliswaar slecht gezind - ik maar sakkeren dat een cruise uit niks anders dan wachten, stressen en rennen bestaat, tussen hopen volk dan ook nog, niet direkt mijn favoriete diersoort - maar we blijven er voor gaan. Mijn wensen waren al wel flink ingekrompen want ondertussen hadden we van mensen die al terug gekomen waren de Noordkaap gehoord dat de zichtbaarheid vandaag nihil was geweest, dus mijn enige streefdoel was nog om enkele Lappen met rendieren te zien.
In de buik van 't schip onderweg naar 't dek van de tenders. Weer hoog tijd om een "Munch-kreetje" te slaken.
Dus wurmden we ons alweer een weg door de doolhof van het schip, tussen kuddes dik ingepakte mensen (die ofwel aankwamen en nat en verkleumd waren, ofwel vertrekkers die met angstige ogen vanonder hun mutsen naar al dat verwaaid volk keken) naar de verdieping waar ge op de tenders kunt stappen, en vaarden we terug naar t dorp. Deze keer was ik aangepelsd als een eskimo. Evenzo mijn berenfamilie, zelfs voor Ogen had ik een warm wollen broekske in mijn berenvoorraad-kledingsdoos gevonden want die droeg toen ik hem vanochtend kocht enkel een trui en geen broek, en dat vind ik geen zicht tussen de rest van mijn berenfamilie.
Haken en Ogen. Mijn twee stoere Noorse zeebonken. Héérlijke figuren.
Zo'n mens, heel zijn leven gewend aan exotische temperaturen,... en dan in zo'n koude terechtkomen ocharme... En heel de dag moet die daar staan... Ik had daar ook al beter een broekske voor gebreid.
In de volgende aflevering : de échte avonturen in Honnigsvag!
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 5. Deel 2.
Hoofdstuk 5. Deel 2. : Gezocht, dringend! :Ssssssssssttilte.
Na het diner lang met de manager van ons restaurantpersoneel gepraat, een man uit Honduras. Hij werkt al meer dan 20 jaar voor Costa Cruises en is heel gelukkig met zijn werk. Zeker op dit gloednieuwe schip wordt het personeel goed verzorgd. Iedereen, naargelang zijn rang, heeft een kajuit voor 1 of 2 personen, gedaan dus met de ellendige hokslaapzalen van vroeger. Elke kajuit beschikt over een TV, DVD, douche en ijskastje. Het personeel heeft een eigen bar en voor sommige feestjes mogen ze zelfs de discotheek een avond afhuren zodat hij niet toegankelijk is voor de cruise-gasten.
De discotheek.
Je ziet ook aan de mensen dat ze met plezier werken en voor de gasten is t zoveel fijner te weten dat het personeel niet als slaafjes behandeld wordt. t Blijft natuurlijk wel hard werken. Tien uur per dag, zeven dagen per week. Acht maanden en dan twee maanden vakantie. En ze moeten àlles kunnen en willen. Ook een kelner moet op de eerste dag van de cruise de nieuw aankomende passagiers rondleiden. Wie fotograaf is aan boord moet s avonds mee op de scène staan huppelen in een show. De predikant is verplicht om de bingo in goede banren te leiden. En weigeren is er bij al die klusjes niet bij, en heus niet elk jobke is even leuk. Loop hier maar eens een hele avond als ijsbeer verkleed door die boot Of als Spaanse danseres Of als monsterke terwijl ge al heel de middag de kidsclub geleid hebt. En geef s avonds maar tangoles als ge al heel de dag mensen gemasseerd hebt. t Moet dan nog allemaal met de glimlach gebeuren ook. t Zou niks voor mij zijn.
De enige momenten dat ze eens een extra paar uurtjes voor zichzelf kunnen inpikken zijn er op dagen dat de meeste mensen op excursie zijn. Als de boot voor driekwart leeg is, is er ook veel minder keuken- en zaalpersoneel nodig en kunnen die mensen ook eens van boord gaan voor wat ontspanning.
Ocharme... op de Franse Nationale feestdag moest het animatieteam er zo bijlopen...
... maar 't kan nog altijd erger...
We kwamen ook te weten wat er met de tandenstokers gebeurd is. Ze zijn verboden wegens sanitaire redenen. De man vertelde dat er tegenwoordig heel veel onzin aan t gebeuren is met wetjes en reglementjes. Alles is ook een stuk minder soepel geworden sinds de aanslag op de Twin Towers. Elke afdeling van de boot heeft nu zijn eigen code en sleutel en alleen t personeel dat in die bepaalde afdeling werkt kan daar binnen gaan. Vroeger konden passagiers gewoon vragen om de brug eens te mogen bezoeken en nu kan dat niet meer. Zelfs de maître d hotel heeft de brug van dit nieuwe schip nog niet eens bezocht.
Telkens we aan land gaan zijn er ook uitgebreide veiligheidscontroles. Niet alleen onze cruisekaart wordt een eerste maal op t land door een officier gecontroleert, ook aan boord wordt ze nog eens door de computer gehaald en worden onze gezichten vergeleken met wat er op t scherm verschijnt. Zelfs al onze tassen en cameras moeten keer op keer door een scanner.
Tijdens ons gesprek hoorden we weer aan drie kanten tegelijk verschillende muziek weerklinken. In het Samsara restaurant speelt een zacht achtergrondmuziekje, maar in de taverne aan de overkant zit ofwel een saxofonist of een pianist vol gas te geven. Aan de achterdeur van t restaurant bevindt zich de nachtclub waar de kleine kindjes van 5 tot 12 mee zitten te brullen met Pink Floyd en stond de P.A. keihard. We zijn eens gaan kijken wat ze met die kinderen aanvingen en dat vond ik echt niet kunnen. Ze zaten daar ocharme om elf uur s avonds met zijn twintig op de grond op de dansvloer samen met enkele animatoren, er was echt geen microfoon nodig voor zon klein groepke, en toch werd die gebruikt en stond de geluidsinstallatie op een enorm hoog volume. Telkens de animatrice een zin gezegd had drukte ze op een knop en speelde er automatisch een applausbandje zodat de kindjes spontaan mee in hun handjes klapten. Zo fake allemaal. Maar t ergste die prille oortjes worden op die manier toch zo nodeloos beschadigd.
De kindjes in 't gedreun van de "disco from hell". De verklede volwassen pierewieten zijn onderdeel van 't animatieteam.
En overal, op elk publiek dek kom je van de ene lawaaibron in de andere terecht. Van violisten die staan te jammeren in de sigarenbar, tot orkesten met ballroommuziek, over discos die de vissen onder de boot mee laten dreunen. In totaal zijn er 12 bars en consoorten. Het lijkt wel spitsroeden lopen op de vier publieke dekken. Gelukkig dat er in de boeg waar wij slapen niets van te horen is. We wonen vlak bij de brug en bij de slaapkamers van de officieren en ik denk dat zij ook niet zo op al die heisa gesteld zijn.
Tegen middernacht - je bent alle besef van tijd kwijt omdat het zo licht is - wilden we proberen te mailen boven in de zwembadhal maar daar was t lawaai zo mogelijk nog erger, daar worden idiote spelletjes georganiseerd voor volwassenen en de muziek, of wat er voor moet doorgaan, weerkaatst tegen al het glas. Het geeft een vreselijke kakafonie omdat ondertussen ook nog de muziek van het reuze tv-scherm opstaat.
Ik begrijp waarom de middernachtzon zich verstopt achter wolken. Ik heb ook zin om doppen in mijn oren te steken.
Alweer een stil hoekje dat teloor gaat aan 't gebrul van 't animatieteam... Een hoop herrie voor amper 40 luisterende oren, die 't meestal dan nog na 5 minuten afbollen ook...
Het mailen mislukte jammerlijk, na een half uur ingelogd te zijn was er nog altijd niks verstuurd geraakt. Overbodig te vermelden dat, hoewel ge geen contact krijgt, uw gekochte minuten wel gewoon doorlopen. Op vakantie kunnen computers me nog razender maken dan thuis.
"De Schreeuw". Het beroemde schilderij van de Noorse schilder Edvard Munch. Er wordt altijd beweerd dat ge de reling van een brug ziet. Maar ik weet wel beter. Die sukkelaar zat op een cruiseboot. Ik heb tijdens deze reis al dikwijls aan dat ventje zijn wanhoopskreet moeten denken...
En ik krijg op deze krankzinnige cruise ook hoe langer hoe meer ervaring in 't uitbeelden van 't manneke.
Ik word de laatste maanden letterlijk overspoeld door werk... Rotwerk. 'k Ben al blij dat ik al die reisverhalen klaar heb liggen en dat mijn poezen braaf poseren zodat ik die spullen op mijn blog kan plaatsen want om zelf dingen te maken is er gewoon geen tijd en wegens oververmoeidheid ook geen energie om iets creatiefs te doen als schrijven. Niet dat er niet veel te vertellen zou zijn...
Maar ik schrijf niet graag over mijn "werk". Omdat er zoveel onbegrip is voor mijn jobke. Het woord "huisbaas" werkt bij vele mensen wrevel op en wordt onmiddellijk in verband gebracht met "huisjesmelkerij". Vréselijk vind ik dat. Het eindigt altijd met pijn als een semi-onbekende mij vraagt : "En wat doet ge nu zoal? Nu ge gestopt bent met uw winkel?" Ik antwoord dan naar waarheid : "Als zelfstandige kan ik momenteel niet van een pensioen genieten dus tijdens mijn werkjaren heb ik de eigendommen die ik van mijn ouders ging erven goed verzorgd en die appartementen systematisch netjes gerenoveerd zodat ik nu een inkomen heb. Ik verhuur dus enkele appartementen. En roefel, de allereerste reactie die ge dan krijgt : "Ah! Ge zijt dus een huisjesmelker!" Ik word dan rood van ergernis, groen van colère en achteraf lijkwit van tristesse. Precies of alle "huisbazen" zijn van 't zelfde soort?! Túúrlijk bestaan er huisjesmelkers! Jammer genoeg heb ik er in de loop der jaren al verschillende leren kennen. Maar er bestaan ook héél veel andere eigenaars die wél hun job ter harte nemen.
Ge hebt twee soorten eigenaars. Ofwel mensen die huizen beroepshalve verhuren (en waarvan sommige hun eigendommen in kleine hokjes verdelen om zo veel mogelijk centen binnen te rijven) ofwel mensen die huizen ongewild "in hun bakske" geschoven hebben gekregen. Ouderlijke huizen die geërfd worden, uw eerste eigen huis dat te klein werd en dat ge niet weg wou doen want "dat zou nog wel eens van pas kunnen komen voor als we oud zijn en terug kleiner willen gaan wonen", etc, etc,... En voor ge het weet hebt ge drie of vier huizen te beheren met alle mogelijke kosten en moeilijkheden vandien. Weinig mensen kiezen er nog spontaan voor om een huis te kopen als belegging. Degelijke huurders vinden is in deze tijd een drama. Dit is wat er deze week in het tijdschrift Trends stond. Ik kan ze alleen maar bijtreden.
Ik ben t stilaan beu om over mijn werk te zwijgen. Ik ben ook echt moegetergd door huurders-bedriegers, door de laksheid van het gerecht, de overheid en de politie. Ik wil het eindelijk eens opnemen voor de eigenaars die wél hun uiterste best doen om hun huizen netjes in orde te houden, goed voor hun huurders proberen te zorgen en die hun eigendommen beheren en onderhouden als "goede huisvaders", in mijn geval dan als "goede huismoeder". 't Moeten niet altijd de rotzakskes zijn die door de media in de schijnwerpers gezet worden.
Net zoals overal zit er kaf tussen 't koren, zowel bij huurders als bij eigenaars. Ge hebt er goede en slechte, vuile en nette, valse en eerlijke, verantwoordelijke en onverantwoordelijke. Ik ken voorbeelden te over van beide. Ik heb er zelfs destijds een boekje over geschreven maar ik kan noch wil het uitgeven want dan zou er weer een hele polemiek ontstaan over racisme, discriminatie - en wat er nog allemaal met zijn haren zou bijgesleurd worden - en waar het eigenlijk helemaal niet om draait. Want wat ik ondertussen geleerd heb is dat de mensen met het sjiekste of netste voorkomen de meest geraffineerde oplichters kunnen zijn en dat diegenen met de piercings of de tattookes eigenlijk heel eerlijk en lief kunnen zijn.
Het was gewoon een bundel schrijfsels met uit het leven gegrepen anekdotes over eigenaars en huurders en wat ze met mekaar meemaken. Soms schrijnend, soms pure horror, dikwijls ook grappig. Maar in deze tijd van "political-correctness-tot-in-'t-absurde" is er voor zo'n werkje geen bestaansrecht meer. Het zij zo. Als de mensheid zijn kop in 't zand wil steken dan moet hij dat maar doen. En dan uiteraard de wereld maar door 't oogpunt van zijn gat bezien. If that's what they want...
Aangezien de voorraad "Jeugdherinneringen" die ik klaar had liggen momenteel uitgeput is - ooit schrijf ik er misschien wel weer eens aan verder want er moeten eigenlijk nog veel verhaaltjes tussen geplaatst worden over herinneringen die zich tijdens 't schrijven niet chronologisch aandienden - ga ik nu af en toe een glimp over de immo-wereld tonen. Als ik er de moed en de tijd voor vind. Waargebeurde verhalen die ikzelf, of mijn vrienden-collega's, hebben meegemaakt. Noodgedwongen zal ik moeten censureren en vanzelfsprekend zal elke persoon die in de verhalen voorkomt onherkenbaar gemaakt worden. Ah ja, de fameuze wet op de "schending van de privacy"... Ik heb net een huurder van 75 jaar oud (!!!) achter de rug die aan zijn 8ste opgelichte eigenaar toe is maar die toch door de wet beschermd wordt ondanks het feit dat hij overal ravages achterlaat, geen huur betaalt, en zelfs onder valse namen abonnementen op nutsvoorzieningen verkrijgt. En daar is allemaal niets aan de doen. De politie zegt dan gewoon : "Dat is een burgelijke zaak madammeke, dat is niet strafrechtelijk, daar kunnen wij niks aan doen." Ga dan maar weer naar de vrederechter en hoor die zeggen : "Daar kunnen we niks aan doen want uw huurder heeft zich zelfs niet eens op 't adres van zijn gehuurde appartement gedomiciliëerd, dus wij hebben geen mogelijkheid om hem een dagvaarding te sturen..." Ras, kleur, leeftijd. 't Heeft allemaal geen belang. Oplichters vind ge in alle klassen of leeftijden. Ik heb er het laatste jaar meegemaakt van 35, 60 en 75 jaar... Allemaal blanken. Met een pico bello uiterlijk. En héél goede verhaaltjes.
Een contract naleven is er in deze tijd niet meer bij. Valse namen worden gebruikt alsof 't hoeden zijn die verwisseld worden. Er wordt gelogen en bedrogen, verhaaltjes verteld die medelijden opwekken zodat ze hun waarborg iets later mogen betalen. Tot ze in 't appartement wonen en ze u vierkant uitlachen dat ge naar die borg kunt fluiten... Ge had hun maar niet moeten geloven. Trouwens wat betekenen twee maanden borg als uw appartement na 't verlaten van de huurder afgebroken is? Ge geeft een goed in iemands handen ter waarde van 100.000 euro en dan krijgt ge (áls ge ze krijgt) 1.000 euro op een geblokkeerde rekening om de waarde van uw eigendom te dekken. Dat is toch totaal niet in verhouding?
Huurders hebben alle rechten, eigenaars hebben er geen. Een voorbeeldje : Zo lang er iemand van 't gezin dat in uw eigendom woont zwanger is moogt ge ze niet hun opzeg geven. Ook niet als ze al maanden niet betalen. En geloof me, in sommige gezinnen is er altijd wel eentje zwanger, is 't niet de moeder dan is 't een van de dochters. En ondertussen lekker gratis wonen...
Ge hebt mensen die een sjiek appartement huren en de parket en de binnendeuren uitbreken om die in de open haard op te stoken. De eigenaar merkt pas iets op als de andere bewoners klagen omdat... de houten trapleuningen beginnen te verdwijnen....
Straffe verhalen genoeg dus. En de tijd om braaf te zwijgen moet maar eens voorbij zijn. Gelukkig zijn er ook geestige verhalen bij. Althans om te lezen, niet zozeer als ge ze zelf moet meemaken. Want wat te denken van een gezin dat de kastdeurtjes van de keuken eraf haalt en vervangt door gaas om de keukenkasten om te toveren in... kippenrennen. Ah ja, uw eten zet ge toch in een kast en een kip is toch eten?
Dus de opvolger van Mijn jeugdherinneringen zal tijdelijk Het leven zoals het is : De huisbaas" worden.
Op deze manier zult ge zeker begrijpen waarom de zin tot lachen mij wel eens vergaat, en waarom ik soms te moe ben om iets creatiefs te doen en op sommige dagen maar wat fotos of filmpjes van YouTube op mijn blog laat verschijnen.
De bedoeling van deze nieuwe reeks is alleszins níet om discussies over huurders en eigenaars te starten. De bedoeling is een inkijk te geven in een job die door veel mensen onderschat wordt en die meestal doodgezwegen wordt omdat er zoveel negatiefs over huisbazen vertelt wordt. En vooral natuurlijk om verhaaltjes te kunnen laten lezen die misschien hier en daar een glimlach op een gezicht toveren
Dus binnenkort af en toe een aflevering van : Het leven zoals het is : De huisbaas." Ik hoop dat jullie meer plezier gaan beleven aan't lezen dan dat ik er aan heb overgehouden met ze te beleven.
Voor wie "Mijn Jeugdherinneringen" nog eens graag herleest : klik op de foto van mij als kind, bovenaan mijn blog in de linkerkantlijn.
Regen of geen regen, Viva en ik moesten er deze week eens een paar uurtjes tussen uit. Vlaams Brabant lijkt momenteel wel omgetoverd tot een Aards Paradijs! Overal groeien appelen, peren, noten, druiven, kastanjes... Wat een rijkdom in vergelijking met de Kempische zandgrond...
De mais is goudgeel en rijp om geoogst te worden.
En die appelen... Ik begin stilaan te begrijpen waarom die historie in 't Aards Paradijs misgelopen is. Probeer maar eens om daar niet in te bijten...
Maar het lekkerst waren de druiven!
Die kunt ge niet druifje per druif opeten...
... daar moet ge wel volmondig in een hele tros bijten...
Sommige mensen storten, totaal verzadigd, dan ook gewoon ter aarde...
Tot besluit hebben we dan ook nog een bescheiden boeketje veldbloemen mogen gaan plukken.
Even leken de zorgen heel veel weg. Maar mooie liedjes duren nooit lang en Aards Paradijzen dienen nu eenmaal om uit verjaagd te worden...
Vorige week had ik al in de mot dat ik de volgende zondag toch weer geen tijd zou hebben om een nieuwe fotoreeks voor een raadsel te maken, dus ben ik toen een beetje vooruitziend geweest. Wie niet sterk is (of geen tijd heeft) moet slim zijn. Ik heb gewoon de vorige raadselfoto gehalveerd en over twee weken gespreid. Dus vorige week hadden we de vijs... en nu dus... de plug!
Opgelost (soms met veel rommelen in gereedschapskisten tussen plakkerige siliconentubes...) door Viva, Ron, Rita, Renee, Rudy, Kathleen, Luk, Klaproosje, Opapat, Wim, Marleen, Nand, Steven, Lange Lou, Geert, Kaatje, Andromeda, Dolfijn, Veveke, Utta, Jan (inderdaad gisteren vergeten te vermelden), Chris, Yvette, Speelster, Fernanda, Mieke, Vif, Sus, Nilleke en Moederke Melanie!!
Het leven tijdens de werken : begot! een nieuwe krabpaal!
Mathurin : "Oooooooooooh!... Is die voor mij?..."
Mathurin : "Maar dát is lief van u! Een krabpaal! Dat hadden we nu écht nog niet..."
Nemuri Neko : "Seg hypocriet! Er staan hier alleen in ons slaapmagazijn al drie krabpalen ondertussen. En boven staan er ook nog-" Mathurin : "Sssst! Stillekes! Laat haar in de waan! Ze wordt al wat korter van geheugen en wij kunnen er maar goed mee zijn."
Mathurin : "Oh wow! Dat is een hangmatje!!!"
Mathurin : "Amai, deze is echt wel een héél comfortabele..."
Nemuri Neko : "Ja precies wel... mag ik hem ook eens testen?" Mathurin : "Waarom? Gij wou toch geen nieuw speelgoed meer? Gij vond ons toch al verwend genoeg?"
Nemuri Neko : "Een kat mag al eens van gedacht veranderen hè seg! Mensen doen dat ook!"
Nemuri Neko : "Oh das wel grappig! Als ik onder in dat hangmatje mijn nagels zet dan prik ik in uw billen!" Mathurin : "Persoonlijk vind ik dat helemaal zo grappig niet. Kruipt gij maar wat in dat tunneltje!"
Nemuri Neko : "Maar dan niet onverwacht op me springen hé Mathu!" Mathurin : "Tuurlijk niet Muri. Zo ben ik toch niet...""
Nemuri Neko : "Tiens... hoe komt dat nu toch dat ik u niet vertrouw..."
Nemuri Neko : "Allez Mathu, schuif op, laat me nu bij in 't hangmatje......" Mathurin : "Nee! Niet doen! Uw gat is te dik voor deze mand en-..."
Nemuri Neko : "Ziet ge wel dat dat heel goed gaat?!" Mathurin : "Pfwwhgrwwwwwwh...."
Het leven tijdens de werken : elke dag Sinterklaas...
Mathurin : "Hoe? Vandaag nog werkmannen? Dus wéér binnenblijven?..."
Mathurin : "...Dat impliceert... dat we wéér een troostkado gaan krijgen?! Ja?!!"
Nemuri Neko : "Allez Mathu, vindt ge uzelf nu niet een beetje gulzig?..." Mathurin : "Stil gij. Ze heeft dat zelf beloofd!"
Nemuri Neko : "Ze heeft dat gezégd, ze heeft dat niet belóófd." Mathurin : "Met mij geen linguïstisch psychologische spellekes spelen hé maat!"
Nemuri Neko : "Maar Mathurin we hebben al zoveel speelgoed, straks kunnen we zelf niet meer in ons speelmagazijntje binnen!" Mathurin : "Ja! Ocharme! Zie ons hier spelen met 't armzalig plastiek bandje dat rond de kartonnen doos van haar tuinzetel zat!"
Mathurin : "Als gij de kado van de dag niet wilt dan geeft ze hem maar aan mij."
Nemuri Neko : "Ik vind u een verwend, hebberig, ondankbaar nest."
Mathurin : "Ge snapt het niet Muri, we bewijzen haar er een dienst mee met dat kado te aanvaarden. Ze reinigt er haar geweten mee. We doen een goede daad. Geloof me..."
En wat zal het kado zijn?... Welke nieuwe verzameling ben ik onbewust beginnen aanleggen?...
Gisteren leek het wel een gezichtje met een forse neus, vandaag lijkt het op een vliegtuigje... Maar "schijnen", "blijken", "lijken" ... is natuurlijk niet genoeg. Wat is het?
Viva, Ron, Rita, Renee, Rudy, Kathleen, Luk, Klaproosje, Opapat, Wim en Marleen! Nand, Steven, Lange Lou, Geert en Kaatje hebben zich alvast niet laten misleiden door de opmerking die ik bij de oplossing van 't vorige raadsel plaatste...
Reisverhaal Cruise naar Noorwegen en Spitsbergen. Hoofdstuk 5. Deel 1.
Dinsdag, 14 juli 2009.
Costa Luminosa, op zee.
5. Boot Babylon.
Voilà, en zo zit een nachtmens hier midden-in-de-nacht van de middernachtszon te genieten....
... en een paar uur later wordt zo'n nachtmens dan met nog grotere wallen onder zijn ogen wakker...
Vandaag konden we genieten van een welkome rustdag. Die begon met een ontbijt in t Samsara restaurant. t Was de eerste keer dat we er rustig de tijd voor namen om eens in ons eigen sjiek restaurant te gaan ontbijten en dat was zalig! Die rust! Niet tussen hopen mensen aan een buffet moeten aanschuiven maar van de menu kunnen kiezen en aan tafel bediend worden. Een mens zou er elke dag de tijd voor moeten kunnen nemen. Vervolgens in de zon op ons terrasje zitten schrijven. Dat terras heeft veel geld gekost maar dat rendeert tenminste onverwacht goed. Het heeft een ruim uitzicht omdat de borstwering uit plexiglas bestaat en het heeft knusse tegen de wind beschutte hoekjes. Soms in een dikke trui, soms gehuld in een dekentje, voetjes op de tafel, Pandora op schoot en typen maar. Zalige momenten Of beter gezegd : zalige halve nachten.
Tegen de middag kregen we onze duo-massage die in ons Samsara-pakket inbegrepen is en ook dat was best geestig. Eerst een energetische voetwassing met keien. Wat mensen toch allemaal uitvinden om u voor de gek te houden Fascinerend Daarna tegelijk gemasseerd worden, binnen t kwartier hoorde ik Paul zachtjes snurken. Op t einde legden ze onze handen in mekaar (ik was zo groggy dat ik niet besefte dat ik Paul zijn hand vast had en ik me serieus zat af te vragen waarom die masseur nu mijn hand begon te strelen) plots weerklonk er een zacht een gong (ik vreesde al dat ik terug een muziekwinkel had), vervolgens werden langzaam onze ogen van hun maskertjes ontdaan en waren we terug welkom in de echte wereld.
En écht was hij. De massage was dan wel gratis maar nu kregen we de te verwachten verkoopspraatjes. Onze oude lijven bleken met de minuut in slechtere staat te verkeren en hadden dringend behoefte aan een eindeloze rij producten. Kortom we hadden allebei t gevoel of we ter plekke gingen desintegreren als we niet dringend gingen ingrijpen. Uiteindelijk hebben we er toch maar voor gekozen om onze portemonnee niet te laten desintegreren en hun hun wonderlijke smeersels op basis van algen en meer hocus pocus te laten houden. Hun glimlach was plots nog iets plastieker dan voorheen.
Nog even onze gammele lijven laten nagenieten op ons terrasje en dan opnieuw de Samsara opgezocht voor een uitgebreid middagmaal. Als de lijven dan toch aftakelen kunt ge er ondertussen maar best van genieten ze nog rap met lekkere dingen vol te proppen vind ik.
De rust in het Samsara-restaurant.
Tijdens t eten passeerden we de Lofoten eilanden. Kortom een maaltijd die een lust voor mond en oog was. Alhoewel voor mond Ik vroeg tandenstokers en ze beweerden dat niet te bezitten. Eerst dachten we nog dat ze ons niet begrepen - een heel gewoon euvel hier in Boot Babylon, waar iedereen alle talen door mekaar spreekt, zowel personeel als gasten. Maar nee, ze wisten best wat we vroegen maar bezaten het niet. Ongelofelijk. Zelfs in de goedkoopste frituur zoudt ge nog een tandenstoker kunnen krijgen en hier niet?! Zouden dan al hun gasten al aan valse gebitten toe zijn? Dus als ik t goed begrijp zijn wij de enige met goede tanden maar met aftakelende lijven? Moet kunnen.
De passage van de Lofoten...
Na de maaltijd liepen we terug naar huis door een van de eindeloze buffetrestaurants en plots kwamen we terecht in een stoet van gehaaste senioren die ineens allemaal verdacht mobiel waren ondanks hun hulpmiddelen. Alweer een kudde lemmingen vastberaden op weg naar een onbestemd doel. Tot we zagen wat het doel was Er was net een buffet met taartpunten, gebakjes en andere zoetigheden geopend! Iedereen had duidelijk op wacht gestaan om toe te slaan. Voornamelijk onze gepensioneerde noorderburen schenen hier op gefocust te zijn. t Grappige was wel dat ze bij elke soort taart eerst aan de kelner vroegen of de lekkernij toch zéker zónder suiker was bereid. Mensen zijn vreemde wezens. Overbodig te zeggen dat we op deze manier dan zelf ook per ongeluk aan ons vierde dessert van de dag geraakt zijn Het lijf is toch om zeep, dus
De snelbuffet-restaurants na de taart-rush.
In de brievenbus van onze kajuit stak een Poolcirkel-diploma. Echt een ding om in te lijsten en boven uw bed te hangen Ge moest er zelfs nog uw eigen naam op invullen
Maar het laat je wel even nadenken, we gaan binnenkort toch wel vrij dicht bij de Noordpool terechtkomen. Vandaag begint trouwens de middernachtzon. We zullen de eerstvolgende vier dagen de zon niet meer zien ondergaan, maar dat neemt niet weg dat ze wel achter de wolken kan verdwijnen. Maar donker wordt het niet meer. Benieuwd wat dat fenomeen nu weer met de resten van mijn gammele lijf gaat aanvangen.
De rest van de dag doorgebracht met zitten schrijven en ondertussen fijn afgetekende wolkskes als Japanse pentekeningen bewonderd. De zichten zijn prachtig, zelfs al is t soms niet meer dan water en wolken. Mijn batterij leeg getypt - als ik Pandorake ingeplugd laat dan blíjf ik gewoon schrijven. Ik ken mezelf - daarna nog een beetje gaan sauna-sudderen en vervolgens alweer het aftakelende lijf van wat extra cholesterol gaan voorzien.
Geen tijd om alle mails persoonlijk te beantwoorden momenteel... Sorry. Dat betert wel terug. Maar 't is alleszins niet de siliconenspuit zoals zovelen menen te zien...
Alvast opgelost door Viva, Ron, Rita, Renee, Rudy, Kathleen, Luk, Klaproosje, Opapat, Wim en Marleen!
Zoals Marleen, Fernanda en Mieke reeds juist geraden hadden zat Irma op de Lambermontplaats in Antwerpen. In de zomer wordt daar elke laatste zondag van de maand een kunstmarktje gehouden : Lambermontmartre. Je ziet er schilders aan 't werk maar de nadruk ligt wel vooral op de verkoop en de zuiderse sfeer. Over twee weken hebben jullie nog eens de kans de sfeer hier te gaan opsnuiven. Een ideale gelegenheid om de buurt rond het Museum van Schone Kunsten eens te gaan bewonderen. Met zijn vele terrasjes en trendy restaurants... Een klein stukje Zuid-Frankrijk midden in Antwerpen.
Soms komt er toch nog wel eens iets binnen dat mijn dag echt goed maakt... Sorry geen tijd om te vertalen. Ge zult de boodschap echt wel snappen bij de laatste zin.
In case you missed it on '60 Minutes', this is what Andy Rooney thinks about women over 40: As I grow in age, I value women over 40 most of all. Here are just a few reasons why:
A woman over 40 will never wake you in the middle of the night and ask, 'What are you thinking?' She doesn't care what you think. If a woman over 40 doesn't want to watch the game, she doesn't sit around whining about it. She does something she wants to do, and it's usually more interesting. Women over 40 are dignified. They seldom have a screaming match with you at the opera or in the middle of an expensive restaurant. Of course, if you deserve it, they won't hesitate to shoot you if they think they can get away with it. Older women are generous with praise, often undeserved. They know what it's like to be unappreciated. Women get psychic as they age. You never have to confess your sins to a woman over 40. Once you get past a wrinkle or two, a woman over 40 is far sexier than her younger counterpart. Older women are forthright and honest. They'll tell you right off you are a jerk if you are acting like one. You don't ever have to wonder where you stand with her. Yes, we praise women over 40 for a multitude of reasons. Unfortunately, it's not reciprocal. For every stunning, smart, well-coiffed, hot woman over 40, there is a bald, paunchy relic in yellow pants making a fool of himself with some 22-year old waitress. Ladies, I apologize.
For all those men who say, 'Why buy the cow when you can get the milk for free?', here's an update for you. Nowadays 80% of women are against marriage. Why? Because women realize it's not worth buying an entire pig just to get a little sausage!
Alweer geen tijd voor eigen werk, (behalve voor 't fotoraadsel want dat vind ik mijn morele plicht : jullie hersencellen aan 't werk houden ) dus zoek ik maar weer mijn toevlucht in een mopke. Hopelijk breken er snel betere tijden aan.
Klein Dannyke verbleef een paar dagen bij zijn grootmoeder. Hij was een tijdje buiten aan het spelen met andere kinderen, en kwam toen binnengevlogen. "Bomma, hoe noemen ze dat, als twee mensen in dezelfde kamer slapen en de ene ligt boven de andere?" Bomma was natuurlijk wat geschokt, maar denkende aan de moderne opvoeding besloot ze hem de waarheid te vertellen... "Dat noemt men 'seksuele gemeenschap hebben', lieveling, en sommigen noemen dat 'neuken'..." "OK" zei Dannyke en verdween terug naar buiten om verder te spelen. Enkele minuten later komt hij terug binnen: "Bomma, dat heet NIET neuken! Dat heet STAPELBED! En de moeder van Fonske wil u dringend spreken!!!"
