|
Ik háát poetsen. Ik vind het de meest oncreatieve en ondankbare bezigheid die er bestaat. En aangezien mijn poetsvrouw al twee weken haar kat gestuurd heeft is t weer zover. Ik kon een echt grondige poetsbeurt niet langer uitstellen want morgen is er een vergadering in de living.
Als er vandaag bezoek was gekomen dan zouden ze er zelf als katten uit gezien hebben.
Ik heb dat al een paar keer voorgehad. Ik spreek uit ondervinding
:oops:
Er was eens een vergadering bij ons aan de grote livingtafel dus ik had alles netjes gekuist. Ook de zittingen van de zeteltjes die rond de tafel staan waren de avond tevoren minutieus gestofzuigd. Maar alvorens de heren in donkere kostuums binnenkwamen was onze Phineas ongemerkt in de living gesukkeld en had blijkbaar zijn eigen grote kuis liggen doen op zon zetelke
En onze Phineas is een propere jongen. Hij slikt zijn bussels losse haren niet door maar spuugt ze netjes uit. :evil:
Onze bankier kwam dus terecht op dat bewuste zetelke. Om de ramp nog groter te maken kwam Phineas opeens van achter de sofa gesprongen wreef zich eens liefdevol tegen Rudy zijn benen en sprong plof pal op zijn schoot
En ik die dacht dat al de katten netjes buitengesloten waren zoals ik altijd doe als er zakelijke besprekingen gevoerd moeten worden
Na de vergadering stond hij recht en ik zag dat de mens eruit zag als een witte kater. Ik verontschuldigde mij en ging rap mijn rode kleerborstel halen - zon speciaal model waar de pluchkes aan blijven plakken - om zijn broek te fatsoeneren. Altijd vol goeie wil. Ge kent mij
:wink:
Ik begin dus die zijn broekspijpen af te schuieren, maar ja, ik moest hoe langer hoe hoger gaan met die borstel
Pijnlijk. Ik kon toch moeilijk met mijn borstel Rudy zijn kruis en zijn poep te lijf gaan?
Met een even dieprode kop als mijn borstel heb ik dan maar gemompeld : Heu
Rudy ik denk dat ge best die bovenste delen van uw broek efkes zelf kunt doen want ik zou niet graag de gms die aan uw broekriem hangt beschadigen
Een vergadering die dus gierend van t lachen geëindigd is
Dus poetsen is, in t vooruitzicht van vergaderingen, echt een must. Hoe hartsgrondig ik ook tegen dat karweitje aan kijk, het moet gebeuren
A man has got to do, what a man has got do. :-(
Het enige dat stofzuigen nog een beetje leuk maakt is dat ik een Dyson-stofzuiger heb. Het stof verzamelt zich in een doorzichtige plastic bak en zo zie je tenminste toch enigszins een resultaat. Het grootste genot is dan ook telkens die bak te gaan leegmaken in de vuilbak. Zo worden de resultaten toch even tastbaar. Ik ben nu eenmaal een mens die graag concrete dingen verwezenlijkt.
En wat ik ook leuk vind ik wc-s kuisen! Daar kan ik me helemaal in uitleven!
Goddank hebben we er 4 in huis! Ik stoemp, sop, wring en draai met al mijn kracht met mijn wc-borstel zodat de vlokken schuim in t rond springen. Smakelijk is dat misschien niet echt, maar wel plezant.:-D
Phineas volgt me op de voet. Altijd en overal. Dus ook als ik stofzuig. Voor hem maakt het geluid niet uit want hij is toch doof en met water spelen vind hij even plezant als ik. Ik zie hem dan naast de stofzuiger zitten denken : Met welke onzin is ze zich nu toch weer aan t bezighouden?... Mensen,
ge kunt ze niet begrijpen
Hij krabt dan eens nadenkend achter zijn oor, en hop, daar vliegen de haarwolken alweer
Om moedeloos van de worden.
Maar ik word niet moedeloos. Ik word razend. Ik heb mezelf vandaag eens bestudeerd terwijl ik aan t poetsen was. Wel, ik heb daar bangelijke conclusies uit moeten trekken. Ik ben net mijn moeder!!! Ik verander in een furie! Ik poets niet, ik mishandel tapis-plein, ik roskam tapijten met een snelheid van 100 per uur, mijn stofzuigerslang zwiert alle kanten uit, ik raak elk hoekje van de meubels, ik gooi me plat op de grond om tot in t verste hoekske onder een bed te kunnen geraken,
Echt waar, ik ben dan niet meer normaal
(In zoverre dat ge bij mij ooit van normaal kunt spreken wel te verstaan.) Maar kuisen haalt echt het slechtste in mij boven. Ik verander dan in een Razende Roeland die de ellende zo grondig en zo rap mogelijk achter de rug wil hebben. Ik denk dat ik op die momenten zelfs gevaarlijk ben.:twisted:
Ik klets met natte vodden rond, ik wurg sponzen, ik wring dweilen uit tot ze naar adem happen, ik klop matten uit tot ze uitgeput door t venster op mijn terras naar beneden dwarrelen. Ik kuis niet met Ajax. Ik kuis met pure adrenaline.
Na de veldslag ben ik dan ook zo uitgeput als mijn stofzuiger en zie ik er uit als mijn mishandelde dweil.
Paul poetst heel anders. Die doet dat graag. Maar hij heeft daar natuurlijk nooit geen tijd voor, hij heeft wel belangrijke zaken aan zijn hoofd. Maar als de kuisvrouw ons voor de zoveelste keer in de steek gelaten heeft dan schiet hij mij graag ter hulp. Kwestie van nog iets van ons huishouden heel te laten waarschijnlijk
:-?
Hij poetst grondig, met aandacht, met zorg, liefde en tederheid. Hij is voorzichtig met een borstel en hij aait de tapijten intens en langzaam met de stofzuiger. Als een tapijt zou kunnen zuchten van genot, ik denk dat ze het zou doen. Als hij in een kamer gepasseerd is is alles écht proper, tot in het moeilijkste hoekske.
We verdelen het werk eerlijk. Nou ja, eerlijk
Hij doet de winkel en de eerste verdieping (alles bij mekaar toch wel een 300m² stofzuigplezier), en ik de tweede verdieping en mijn hobbithol (amper 120m² stofzuigellende).
De magazijnen, de voorraadkelder van de winkel, de geluidstudio en de repetitieruimte laten we liggen voor de kabouterkes in de hoop dat die ooit eens gaan opdagen
De dakterrassen laten we over aan Onze Lieve Heer waarvan we verwachten dat hij ze regelmatig eens schoonspoelt
Hij runt het enige poetsbedrijf waar ge nog tamelijk op kunt rekenen. Behalve vorige maand april dan
Ik veronderstel dat hij toen op vakantie was. Of dat zijn regen-engelen een vakbondsactie voerden en in staking waren.
Ruiten poetsen hebben we al lang opgegeven, daarvoor doen we tegenwoordig beroep op een glazenwasser.
Onze euro is gevallen toen ik ze op een dag eens geteld heb. Het bleken er 32 te zijn. En de meesten dan nog heel grote. Per etalageruit zijt ge wel een half uurke bezig als ge geen kenner zijt
En ik ben dus geen kenner.
De binnenruiten (glazen kamerdeuren, glazen sierkasten, glazen etalagekasten in de winkel) waren bij die 32 stuks nog niet eens meegerekend. Daar ben ik zelfs niet meer aan beginnen tellen.
Vanaf toen heb ik het ruiten-wassen-project uit handen gegeven : Heer vergeef me, maar deze kelk is te vol om in mijn eentje uit te drinken!. En dus een glazenwasser gecontacteerd. Trop is te veel. Dat wist destijds Van den Boeynants zelfs al.
Vanavond staat hier een kaars te branden voor de H.Rita. Als Patrones van de Hopeloze Zaken moet zij zich toch moreel verplicht voelen mij ter hulp te schieten.
Ik ga haar op mijn blote knietjes smeken om me rap terug een goede, lieve, betrouwbare, katvriendelijke poetsvrouw te bezorgen.
Als na het poetskabaal alles stil geworden is en de rust weergekeerd dan doen de 5 katten gracieus hun intrede. Ze snuffelen eens links, ruiken eens rechts. Vinden het oprecht zonde dat al hun goede geuren nu verdwenen zijn en nemen zich voor om de schade zo snel mogelijk te herstellen. Nu begint hún zware taak : het huis zo rap als ze kunnen terug tot hun vertrouwde habitat om te toveren. Met haartjes en geurtjes en rondslingerende speeltjes
Maar t moet gezegd, zij werken op zon momenten even goed samen als mijn echtgenoot en ik. Dan is er plots eendracht in hun rangen en binnen de dag ziet alles er weer uit alsof er niets gebeurd is.
Als ge in de winkel iets verkoopt, dan is uw klant gelukkig en hebt gij centen in uw zak. Als ge een schone foto trekt dan kunt ge die aan uw muur hangen en er van genieten of ze aan mensen sturen voor hun verjaardag en hen blij maken met het persoonlijk cadeautje. Als ge een verhaaltje schrijft kunt ge mensen aan t lachen maken en voelt ge u goed. Als ge met hout en zaag in de weer geweest zijt hebt ge een kastje. Als ge een knoop aan een hemd gezet hebt hebt ge een hemd dat weer sluit. Als ge uw kleren wast hebt ge precies een boel kleren bij gekregen. Zon dingen hebben zin.
Als ge uw vrienden met iets zelfgemaakt verrast dan zeggen die : Oh, ik werd goedgezind van uw onnozel verhaaltje! Ik heb eens goed kunnen lachen, of Merci voor dat geestig stripverhaaltje dat ge voor mijn verjaardag opgestuurd hebt!
Maar ik heb nog nóóit een mens horen zeggen : Amai, nu hebt ge schoon gekuist!!
Ah nee, er is nooit iets van te zien! Een uur later staat er al terug ergens een vuile tas, liggen er ergens twee katten te ravotten dat de haren in t rond vliegen, ben ik zelf in een papierberg gedoken en ligt alles opnieuw vol rommel, en komt Paul met zijn voetbalschoenen vol modder binnen
Trouwens mensen verwachten gewoon dat dingen ten allen tijde proper zijn. We zijn zo opgevoed. Amai, das hier vuil!, zoiets zullen ze wel durven denken. En dat begrijp ik als de beste. Goddank durven ze t meestal niet hardop zeggen.:wink:
Op zon gedwongen poetsmomenten als vandaag ben ik altijd jaloers op vrouwen die graag kuisen. Die er plezier in scheppen om elke dag hun postuurkes af te stoffen. Die dat liefdevol en met veel tijd willen doen. Ik benijd die dan echt.
Ik ben dan ook jaloers op mensen met kinderen. Stel u voor dat ik in plaats van 5 ruivende katten, 5 behulpzame kinderen had
Dan zouden wij als een vrolijk gezin van ijverige kabouters met borstels door t huis springen al zingend van Hohei, hohei! We zijn vandaag zo blij!... En alles zou op een wip gepoetst zijn
Gesteld natuurlijk dat uit de combinatie van mijn echtgenoot en mij behulpzame, gedweeë kindjes zouden voortgekomen zijn. Dream on, zullen we maar denken
:roll:
En t moeilijkste van alles aan kuisen is nog het er aan beginnen
Ge pakt dan iets vast en dat voorwerp geeft u inspiratie, ge wilt er dan een foto van maken voor een stripverhaal, of ge wilt er een tekst over gaan schrijven.
Zoals vandaag ook weer, ik begin te kuisen, en dan krijg ik ideëen voor een verhaaltje over poetsen. Dan laat ik de borstel staan en pak een potloof en schrijf wat notas op de witte rand van de krant
Maar zo gaat dat poetsen natuurlijk niet vooruit
En dan zie ik Paul op zijn buik op de grond liggen reikend met zijn vod onder een kast en dat vind ik dan weer grappig om een strip rond te maken. Dus gaat de borstel weer aan de kant en ga ik mijn fotoapparaat nemen
Niet te doen gewoon
:roll:
Dus, het is nu twee uur s nachts, nu heb ik een op t eerste zicht proper huis maar veel belangrijker
ik heb een verhaaltje!
Ik denk dat het de eerste keer van mijn leven is dat mijn gepoets eens echt iets concreets heeft opgeleverd. :-P
Geef nu toe... zo'n foto's sméken er toch gewoon om om er een stripverhaal van te maken?...
Daar ga ik toch niet aan kunnen weerstaan?... :roll:
|
