van toen tot dan...
19-06-2007
VERLANGEN IN VEELVOUD.
Hoe besefvol, tintelend teder
Had hij haar warmvol genomen
Zacht zoetend legde hij haar neder
In de vulkanen van zijn dromen
Vurig doch in opperste trachtend zijn
Lukte het hem haar te bewonderen
Aanschouwde ondubbelzinnig refrein
Het puurst van haar geboden wonderen
Oogluikend als violet fluisterende blik
Aan zijn lief, zo opper fel bemind
Hoe diep kunstminnende ik
Met de reinheid van het eeuwig kind
16-06-2007
GUILLOTINE.
Weet je nog vroeg zij met rechte ogen
Wijl ze hem een herinnering zond
Van verweesd vervlogen gebeuren
Hoe wij, in noodwil samen onze jonge
Nekken strekten, te pas geboren, gedwongen
Voor het vallend snijden van het gedrilde mes
Als jonge mensen, wij onvervaard gekneld
In de onherroepelijke touwen van onze karakters
Eigen, een ontembaar hart, roepend vol dapperheid
Toen onze begrijpende ogen zich ontmoetten
Dra zieltogend in het besef der eindigheid van
Onze aardse puurrijke handelbaarheden
Gestraft voor het onvermoede denken
Wat eens de oplossing zou betekenen
Voor de wereld die zonder verkrimpen
Een zwijgzame handtekening plaatste
Op het laffe vonnis dat ons schrapte
Uit de gebeitelde lijsten der levenden
Maar de onvolprezen vriendschap
Der afwezigen doch gelijkgestemden
Zou onze boodschap blijven roepen,
Bazuinen, als uit geoefende kelen
Dan, op het onaangekondigde ogenblik dat
Het moment afspraak zou hebben
Met de boodschapper der eeuwige novellen
Als de massa, wakker en geschud
In een opwaartse beweging van onvermoed
Denkvermogen, onze daden zou weten
Te klasseren in het Grootboek
Want de mensheid zal immer
Nood hebben aan jonge helden
Die met een oud hart te vroeg
Hun eigen ondergang delven
Mag ik nog éénmaal een kus drukken
Op jouw veld van onvergankelijkheid
Dat me de weg toonde waar mijn geloof
In het immer immense der dingen kan gedijen
Naar aanleiding van de film Sophie Scholl Die letzten Tage .
15-06-2007
VERTEDERING.
Liefde
vrij met mij
in de duinen
der vriendschap
Zon met mij
onder de stralen
der vertedering
Verfris je met mij
in de winden
der alwetendheid
Maak me terug jong
En kleedt mij
met de vertwijfelende ijdelheid
van de jeugd
O pure oprechtheid !
13-06-2007
VERLEDEN.
En het verdriet
Der verloren jaren
Viel als dunne schilfers
Van hun gepatineerde gezichten
Borg staand voor
Eeuwige ontroering
Doch bracht het weerzien
De vastgeroeste harten
Nog eenmaal in vervoering ?
En veel later, toen hij haar ogen sloot
Begreep hij dat liefde zo immens
Intens kan zijn dat je kan delen
Zoals zij voorspelde
Maar de jaren hadden hem geleerd
Dat je een dame
Niet laat wachten,
Verdriet der verloren nachten
10-06-2007
STREVEN.
Hoe sterk toch was zijn streven
Dat er na het aardse-lijk bestaan
Nog iets van hem zou verder leven
Als het kon, iets heel apart
Aldus zijn denken dat hem leidde
Naar zijn eigen, immer hart
Dat hem raadde, om te blijven
Dien je met de drang der diepte
Een stukje eeuwigheid te schrijven
Dat in je zelf leeft
Waarvan ieder mens
Een zeldzaam deeltje heeft
Schrijf vanuit je ik, je hart, zo uniek
Over wat we zijn en wat we samen voelen
Op het ritme der turbulentie van muziek
Het lied van een leven lang goed bedoelen
Het lied echter, zonder refrein
De ballade van het mensen zijn
09-06-2007
ONTWAKEN.
Hier kust de dag
De pasgeboren morgen
Nog ongeschonden
Bij het langgerekt ontwaken
Navelstrengend aan de nacht
Kwijnend weg, verbonden
Bomen, bloemen, planten
Enkel voetig herwinnen
In verzamelde kracht
Groeten het ochtendlicht
Zich oprichtend, strak
Spiegels van ijdele pracht
Voor de duur van amper
Één etmaal in de tijd
Van het verhaal
Der tomeloze eeuwigheid
08-06-2007
WENSEN.
Ik stuur je alles
Wat mijn hart vermag,
Iedere nieuwe morgen
De aanvang
Van een schitterende dag!
07-06-2007
UNIEK.
Hij kon er niet meer tegen
De absolute leegte van het bestaan
Opstappen leek voor hem een zegen
Dus is hij in zijn eentje weggegaan
Op zoek naar een invulling
Voor zijn eigen, waardevol zijn
Maar dra kwam hij tot de ontdekking
Dat hij niet kon ontsnappen aan de pijn
Der gedachte die hem achtervolgen bleef
Doch hij sprak met zijn fierheid, aangeboren
Wat er ook gebeuren zal, zolang ik leef
Zal ik niet tot de grijze massa willen horen
Want als wezen ben ik zondermeer uniek
Daaraan wil ik werken, mezelf afbeulen
Desnoods als een overjarige freak
Zonder klakkeloos met de rest te heulen
06-06-2007
WARMTE.
Als harten niet meer praten
Overheerst een ijzige stilte
Kan verwarming niet meer baten
Rest er enkel een huis vol kilte
Een thuis waar geregeld gelachen wordt
Waar ogen mekaar liefdevol toe strelen
Voelt zelden enigerlei energie tekort
Echte warmte is immers de kunst van delen!
05-06-2007
VERLATEN.
Je plek is schralend leeg
Je beeld als stuk gebroken
Hoe zeer graag had ik een woord
Nog met jou gepleegd, gesproken
Je met een regen van dierbare zinnen
Gevuld met de puurste klanken
Voor alles wat ik voel vanbinnen
Had ik jou zo willen danken
Hoe jij me met warme genegenheid
Voor de waanzin van het zijn behoedde
Me stuurde, verbaasde sensitiviteit
En mijn wezen vol liefde voedde
Maar ach, jij hoefde mijn woorden niet te horen
Je vermoedde mijn drang naar nostalgie
Wist dat het gevoel me immer zou bekoren
Als ik diep in mij, het teken van jouw liefde zie
04-06-2007
DWALEN.
Mijn ogen dwalen af
Gedachten diepen in mij
Scheppen beelden, herinneringen
Als stromen, schijnbaar vrij
Want geen oevers te bespeuren
Noch meanders in het verschiet
Geen blik om waard te keuren
Aan jou twijfelen, ik deed het niet
Ook al ben je van mij heengegaan
Op die reis zonder ticket weer
Geen gevoel rest me alleen te staan
Zo minzaam in het peinzen, zo teer
Wordt hoog uit gemis
Doch blijft steeds bekoren
Waar puurheid onbeschrijfbaar is
Bloeit jouw bloem als nooit tevoren
03-06-2007
WEERSVOORSPELLING.
Men menge
Een geutje regen
Een straaltje zon
En een zuchtje wind
En men bekomt
Een weertje
Dat bijna iedereen
Lekker vindt !
02-06-2007
TROUW.
O moeder mijn
Door het leven geroepen
Om mijn moeder mijn
Te zijn
Hoe grijs heb ik
Uw haren gekleurd
Als U om mijn onwil
In stilte hebt getreurd
Maar hoe stralend was
Uw lieflijke lach
Als een kind uw huis betrad
Met een kus als goede dag
Toonbeeld van trouw
O moeder mijn
Wat was het goed
Uw kind te zijn
01-06-2007
DIEP GAAN.
Wie ooit toch heeft jou
In mijn geborgen
Kleinood van trouw
Maar ook van vele zorgen
Wie ooit toch heeft jou
In mijn geplant
Geslepen als een tedere vrouw
Vermoeide ongepolijste diamant
Wie ooit toch heeft jou
Aan mijn gegeven
Zoektocht naar wat zou
De zin zijn van mijn leven
31-05-2007
DE GANG DER DINGEN.
Zijn haren verdunden, groeiden grijs
De blik vol tederheid, een glimpje wijs
Armen en benen bewogen als stelten stram
Vechtlust geluwd, gemoed een ietsje tam
Het handelen van iedere dag
Ging met aan wat minder snel
Maar zolang hij haar bloeien zag
Vergat hij al zijn kommer en vele kwel
Het gevoel van alles geven voor haar
Bleef steeds aanwezig, springlevend jong
Omdat de muziek van zijn hart, iedere snaar
Een eeuwige aria voor zijn geliefde zong
30-05-2007
ZELFONTDEKKING.
Wie nooit in de riolen
Van zijn eigen hart
Durft dwalen
Zal nimmer
Het diepste uit zichzelf
Naar boven halen
29-05-2007
ONTMOETING.
Hij zocht haar
Achter iedere blik
Het drijven der wolken
Zuchtend als de wind
Hij miste haar
Als een oog zonder appel
Een wens zonder hoop
De verwondering van het kind
Hij verlangde naar haar
Zijn liefdesgodin, uniek apart
En ontmoette zijn droom zowaar
In de zachte plooien van zijn zoekend hart
28-05-2007
AFSCHEID VOOR EVEN.
En dan, als zij hem teder ter afscheid kust
Voelt hij de warme golven der eeuwige rust
Verschijnt er een lichte glimlach op zijn milde mond
Het teken, de cirkel van zijn bestaan, is afgerond
Aan de vallende trekken van zijn wassen gelaat
Schildert de tijd wat ook haar weldra te wachten staat
Een zoveelste zoen drukt zij op zijn killende wang
Ga in zachtheid, ik blijf nog even, maar niet voor lang
Want hier , in dit schier eindeloze levensveld
Is het aantal van mijn dagen gewogen, nageteld
En dan, als ook mijn afscheid is gekomen
Bouwen we samen verder aan onze ultieme dromen!
27-05-2007
Jij was mijn godin hoe
Je zweefde boven de vruchtbare
Heuvels van Valdo Biadene
En Treviso leek dicht en zo nabij
Toen de wijn in ons glas sprak
En het rood in de verslenste ogen
Van gekneusde zintuigen brak
In deze vallei heerst geen mededogen
Je naam was van alle tijden
Als de sprankeling van het druivennat
Voelde ik je van ons wegglijden
Zonder dat zijn jouw hart vergat
Spumante luidt mijn naam
En smaak is mij gegeven
Alom gekend mijn faam
Als minnaar van goed leven!
26-05-2007
De loop der seizoenen voert allerhande mogelijkheden en veranderingen in haar zog mee
Gisteren heb ik een 4-tal terra cotta potten gevuld met rijke potaarde.
Gisteren heb ik de aarde bezaaid met enkele soorten zaad : gemengde sla, rucola sla, en klaprozen, mijn favoriete bloem.
Gisteren heb ik de eerste stappen gezet, via een mini-tuintje, naar wellicht een tuin zoals mijn vader in gedachten had
Toen ik zachtjes een rijtje trok in de verse aarde, om nadien de zaadjes in te laten vallen, voelde ik de zachte hand van mijn vader weer om mijn kleine kinderhand van indertijd. Voel je de grond die klaar is, die wacht om nieuw leven te laten groeien?
Weet je nu waarom we deze grond bemesten, extra voeding geven? Waarom we goed moeten zijn voor deze grond?
Gisteren begreep ik de verbondenheid die vader voelde met de vruchtbare grond. De grond die hem de mogelijkheid bood om te voorzien in een deel van het voedsel voor zijn gezin. Aardappelen, erwten en bonen, sla, tomaten, asperges, wortelen
De verbondenheid, zelfs de eerbied die hij betoonde ten opzichte van de natuur, want de natuur geeft en neemt
Nadat ik de zaadjes netjes had bedekt met een laagje aarde, heb ik het geheel besproeid met water.
Waarschijnlijk niet voldoende, want vannacht heeft een flinke regenbui voor extra nattigheid gezorgd. Over hulp van bovenaf gesproken
En nu maar wachten, voor het eerst vol ongeduld alleszins wat dit betreft, op het
kiemen der zaadjes
In de vele bomen die in de nabijheid van onze woning staan woont een hele vogelpopulatie : merels, mussen, verschillende soorten vinken, duiven
Binnenkort zal ik eens solliciteren of ik deel mag uitmaken van een van hun fluitende gezelschappen
Vraagt het ene zaadje aan het andere : wat ga jij doen vandaag?
Antwoordt het andere : eerst kiemen, en dan groeien graag!
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
