Nederlands moeilijk te leren? En wat dacht je dan hiervan?
Men spreekt van één lot en verschillende loten,
Maar t meervoud van pot is natuurlijk geen poten.
Zo zegt men ook altijd één vat en twee vaten,
Maar zult u ook zeggen één kat en twee katen?
Laatst ging ik vliegen, dus zeg "ik vloog." Maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog,
Want woog is nog altijd afkomstig van wegen,
Maar is dan ik voog een vervoeging van vegen?
Wat hoort er bij "zoeken?" Jazeker, ik zocht, En zegt u bij vloeken dus logisch: ik vlocht? Welnee beste mensen, want vlocht komt van vlechten. En toch is ik hocht niet afkomstig van hechten.
En bij lopen hoort "liep", maar bij kopen geen kiep. En evenmin zegt men bij slopen "ik sliep". Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen. Maar fout is natuurlijk "ik riep" bij het rapen.
Want riep komt van roepen. Ik hoop dat u t weet
En dat u die kronkels beslist niet vergeet. Dus kwam ik u roepen, dan zeg ik "ik riep". Nu denkt u van snoepen, dat wordt dan "ik sniep"?
Alweer mis mijn beste, maar u weet beslist, Dat ried komt van raden, ik denk dat u t wist.
Komt bied dan van baden? Welnee, dat wordt bood. En toch volgt na wieden beslist niet "ik wood".
"Ik gaf" hoort bij geven, maar "ik laf" niet bij leven. Dat is bijna zo dom als "ik waf" hoort bij weven. Zo zegt men: wij drinken en hebben gedronken.
Maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken.
t Is moeilijk, maar weet u: van weten komt wist, maar hoort bij vergeten nou logisch vergist?
Juist niet zult u zeggen, dat komt van vergissen. En wat is nu goed? U moet zelf maar beslissen:
Hoort bij slaan nu ik sloeg, ik slig, of ik slond?
Want bij gaan hoort ik ging, niet ik goeg of ik gond.
En noemt u een mannetjesrat nu een rater?
Dat geldt toch alleen bij een kat en een kater.
Tussen alle opruim- en andere werkzaamheden door had ik gisteren toch nog even tijd om wat te lezen op internet. En jawel hoor ik kwam weer iets heel opmerkelijks tegen.
In China is een echtpaar dat hun zoontje @ wil noemen. De vader zegt dat het @-teken door Chinese emailgebruikers wordt uitgesproken als het Engelse woord at. Als de t-klank wordt benadrukt zou het als ai ta klinken.
In het Mandarijn Chinees betekent dat hou van hem.
Mijn bedenking... Als het manneke later naar school moet en de juf vraagt: Hoe heet jij?, krijgt ze te horen: Hou van hem.
Mooie naam als je het mij vraagt maar wat als het manneke naar een Belgische school gaat omdat vader hier in België een Chinees restaurant begint? Dan zal het manneke moeten antwoorden: Apenstaartje !!! OPMERKELIJK ! Het zijn en blijven rare Chinezen die Chinezen
Gisteren was ik wat aan het rommelen in kasten en dozen en toen ontdekte ik een schat. Allez, t is te zeggen, de schat bevond zich in de onderste lade van een kast. De twee andere laadjes bevatten spulletjes die ik tegelijk wil bijhouden én weggooien. Twijfelgevalletjes dus.
Maar, zoals ik al zei de echte schatten zaten in de onderste la. En wee diegene die het waagt mijn schatten als rommel te aanzien! Al moet ik toegeven dat sommige van die schatten door de tand des tijds héél wat van hun glans verloren hebben. En dat bedoel ik dan ook letterlijk.
Zo trok het "ooit oranje - nu gele doosje " mijn aandacht. Ja, ik moest toch wel eventjes ferm slikken toen ik de inhoud bekeek want wat ooit zo sterk en glanzend wit was, is nu vergeeld, dof maar bovenal ontstellend broos. Die melktandjes van de kinderen, die ooit zo kloeke, fiere bijtertjes, bijna tot stof vergaan, lagen daar stil en bijna vergeten.
Ach, melancholie alom, maar zo gaat het leven, a never ending story van ontstaan en vergaan. Mooie herinneringen hebben altijd recht op dat vleugje melancholie, vind ik.
Waar is de tijd? Toch voel ik me bijlange nog niet zo oud als de tandjes doen uitschijnen.
Leeftijd en tijd laten zich niet vangen in een cijfertje. De kinderen zijn nu 39 en 37 maar het lijkt echt nog niet zó lang geleden dat ze een kamp bouwden met twee stoelen en een laken eroverheen.
"Je bent maar zo oud als je je voelt" zeg je? Tja, hoe oud ben je dan als je je behoorlijk volwassen voelt en toch nog af en toe van die pubereske uitspattingen hebt zoals eergisteren (!) en op de koop toe een lijf dat naar een eerdere "senioren" leeftijd neigt ( klinkt beter dan oude).
Tijd is een vreemd verschijnsel, het is er en toch is het niet te vatten. Tijd bestaat maar is ongrijpbaar en laat zich zeer zeker niet in een doosje wegbergen. Het is een geweldige schat die niet in de schattenkast past. En dat is maar goed ook.
Die tandjes daarentegen
Het vergeelde doosje met de brokkelige melktandjes krijgt een eerbiedwaardig plekje in één van de bovenste laadjes, tot het geen tandjes meer zijn maar een laagje "stof". En "tandstof", zo heb ik besloten, ga ik niet meer bijhouden. Ik ga het in de tuin strooien. Een snuifje kalk kan de grond alleen maar deugd doen. Misschien gaat er op die plek wel extra bloempjes groeien of zo
Schatten van bloempjes!
PS: Bedankt aan diegenen die gisteren al op mijn oproep gereageerd hebben, de ene al beter in het omzeilen van de leeftijd dan de andere haha maar Yanne en ik zijn heel blij met de respons. En voor diegenen die "gewetensbezwaren" zouden hebben bij het omzeilen van de juiste leeftijd? Zie het als een leugentje om bestwil dat nog snel met de Paasbiecht deze week kan vergeven worden !! En Folion als je geen pastoor meer vindt... volg dan de " Urbi et orbi" op Tv.. want ik las dat mensen die sinds de jaren '30 van de 20e eeuw rechtstreeks naar de radio luisteren of (jaren '50) naar de televisie kijken ook de pontificale zegen en de bijbehorende absolutie krijgen.... . Hier nog eens ( voor het laatst) de link naar de test van mijn metekind voor haar eindwerk handelswetenschappen. Yanne
Mochten jullie het niet gemerkt hebben, gisteren was 1 april verder geen commentaar!!
Nu iets anders
Een vraag van mijn "metekind" dat haar masterwerk moet inleveren op het einde van dit academiejaar en nog dringend deelnemers nodig heeft voor haar mastertest. Het experiment heeft een doelgroep van 16 tot 26 jarigen. Ik weet dat dit niet bepaald de doelgroep is die op seniorennet aanwezig is ( ) , maar jullie kennen misschien wel mensen die kunnen deelnemen aan het experiment. Zelf deelnemen mag natuurlijk ook je past maar wat aan , deed ik ook. Het experiment duurt een 15 min .
Tip.. als jullie gewinkeld hebben en op de afrekening wachten... even geduld die komt er zeker aan maar het duurt eventjes zoals aan elke kassa. Ik hoop dat jullie massaal een eindejaarsstudente zullen helpen, zij zal er heel blij mee zijn (want heeft die info nodig om haar werk af te maken) en ik dus ook want ze is mijn enig metekind!!!
Het is al een tijdje geleden dat ik hier mee verder ging.. Vandaag de letter N van..
Natuur Hier zullen jullie niet verwonderd opkijken als ik zeg dat de natuur een heel belangrijke rol speelt in mijn leven en dat al sinds mijn kindertijd. Ik ben en blijf een buitenmens die houdt van de natuur, van open lucht ,van wandelen en van alles in mij op te nemen wat ik zie. Als kind hield ik ervan om te slapen onder de sterrenhemel of gezellig te zingen bij een kampvuur .. Er is echt niets dat hieraan kan tippen! Ik houd van de natuur om het zo maar eventjes te formuleren.. Ik vind het heerlijk om door het bos te wandelen.. de stilte te horen.. de geur te ruiken.. dan kan je zo lekker nadenken over alles.. het brengt je dicht bij jezelf.. eventjes weg van de drukke wereld met teveel haast.. .. HEERLIJK..
Als kind had ik al een open contact met alles wat leeft. De natuur, haar elementen, bloemen, bomen, dieren.
Rozen vb zijn een inspiratiebron voor mij. De roos staat voor het wortelen in de aarde en via de knop uitkomen tot een prachtige bloem die zoveel diepgang laat zien.. en zo kan ik nog uren verder bomen .. Maar ik wil ook jullie graag aan het woord laten bij de letter N
Gelezen en goed bevonden....er kan evengoed oma of opa staan in de plaats van de oude man!
" Wie ben jij", vroeg het kind aan de oude man? "Ik ben de avond van het leven."
" Waar ga je naar toe," wilde het kind weten?. " Ik ga naar het licht".
" Waar vind ik jou terug", drong het kind nog even aan?. " Je vindt me in jouw daden, in jouw gedachten maar vooral in jouw hart", stelde de oude man het kind gerust.
" Mag ik nog even je hand vasthouden", wilde het kind weten?. " Zolang je maar wil, ik laat je nooit los", glimlachte de oude man .. " Je bent nooit alleen want er zal altijd een avond zijn en daarna opnieuw licht om je bij te staan".
Er wordt soms nogal wat over en weer gepraat als het de jeugd betreft en waarom sommigen zo agressief/associaal zijn. Ik heb er even over nagedacht en eerlijk? Ze krijgen een verkeerd beeld van wat normaal is en niet! Beoordeel zelf maar eens.
Sneeuwwitje slaapt met 7 mannen.
Tarzan loopt elke dag half naakt.
Assepoester komt pas om middernacht thuis.
Pinokkio liegt en Alladin is de koning der dieven. Batman rijdt 320 km per uur.
Doornroosje ligt de hele dag in haar "nest".
Roodkapje luistert niet naar haar moeder. Hans en Grietjes eten ongevraagd in een andermans huis.
............
Vind je het gek dat de jeugd van het rechte pad geraakt ?
Ik ga proberen nog iets op papier te zetten. Of hoe zeg je dat hier? Iets op het scherm zetten? Of op het internet. Raar hé, als je vroeger iets wilde schrijven zei je dat veel eenvoudiger: op papier zetten. Nu zit je voor je scherm op een toetsenbord te tokkelen. Schrijven was toch veel mooier. En ik kan mooi schrijven, zo mooi dat ik s anderdaags mijn krabbels niet meer kan lezen. Maar het gaat voor mij wel rapper met een stylo. Ik ben ook een van die "twee vinger" tokkelaars. En zo nu en dan ben ik een letter kwijt op dat toetsenbord, of ik moet er toch een tijd naar zoeken.
Maar ik wijk af van mijn blogonderwerp. Dat gaat hier over de tuin.
Wel, in veertien dagen tijd is er veel veranderd in "mijnen hof". De natuur komt op zijn best. Struiken krijgen bloemen en bladeren, tulpen bloeien, de vogeltjes leggen een ei en ik loop er vrolijk bij. Dat belooft.
Ik heb de laatste dagen bergen (?) werk verzet in en rond die tuin. En van al dat gewroet was ik s avonds pompaf en viel in slaap achter de tv. En daardoor komt het dat dit logske hier niet vooruit gaat.
Maar ik ga proberen er morgen of overmorgen weer wat van te maken als die lente opstoot achter de rug is en dan zal ik ook een bezoekje brengen aan al die vriendelijke mensen die een berichtje achterlieten .
Even iets anders, over het bovennatuurlijke. Of ik in het bovennatuurlijke geloof??
Vaneigens dadde!!
Maar iedereen beleeft het bovennatuurlijke natuurlijk op zijn manier hé ! smile
De kleinkinderen krijgen volgende week weeral hun paasrapport en mama of papa of samen mogen weer eens naar een bespreking hiervan. In onze tijd was dat allemaal simpel.. je kreeg je rapport gewoon mee naar huis! En zo geschiedde....
Op een dag -heel lang geleden- kwam ik eens thuis met een minder goed rapport. Zoals naar gewoonte kregen we op zaterdag in onze agenda zo'n weekrapportje mee. De punten waren goed maar bij de aantekeningen: stiptheid/ orde/ wellevendheid en gedrag had ik een paar "uitschuivertjes" gemaakt en ik wist dat het thuis niet op gejuich zou onthaald worden! Daarom had ik mijn agenda goed weggestopt in mijn boekentas opdat ze het thuis niet zouden zien. 's Avonds kwam mijn pa dan met zijn bovennatuurlijke gave boven!
-Natoken, waar is jouw rapport??
-Euh.....ik ben da toch wel vergeten zeker op school!!
Awel ik was nog niet goed uitgesproken of ik voelde zijn hand al tegen mijn g.t.
Dat moet je kunnen hé!!
Weten dat mijn rapport slecht was zonder het gezien te hebben.
We zijn in de familie altijd gezegend geweest met bovennatuurlijke gaven.
Zonder met mijn ma gesproken te hebben, of zonder in de keuken geweest te zijn, kon ik zeggen als ze frieten klaarmaakte of pannenkoeken.
Ja, ik weet wel dat de geur er veel aan deed, maar ik had het toch niet gezien hé!!
Mijn pa dat was echter een echte waarzegger!!
Hij kon mij 's morgens zeggen dat ik 's avonds wat ging meemaken als ik het nog eens zo bont zou maken! Ja en bij hem moest je niks betalen hé!!
Want ooit kwam ik op een kermis terecht waar er ook waarzegsters zaten.
Wreed curieus wou ik ook eens mijn toekomst weten!
De dame wist me te zeggen dat op een korte periode veel zou gebeuren maar dan stel ik me de vraag hoelang die korte periode juist is want anders vergeet een mens wat ze je zolang geleden voorspeld hebben.
Maar eerlijk... ik heb van al wat ze voorspelde niet veel gemerkt! Ach, maar het bovennatuurlijk zal voor mij niet weggelegd zijn, vrees ik.
Natuurlijk moet je er ook in geloven hé.
En vermits ik maar juist geloof in wat ik zie, zal er hier in mijn bovenkamer nog heel wat moeten gebeuren om in het bovennatuurlijke te geloven.
Lange, druilerige winterdagen liggen weeral ver achter ons. Buiten maakt de natuur zich op voor een nieuw seizoen. Voor mij is de lente het seizoen van fris lentelicht, van verjonging en van gekriebel in je bloed. Wilgen kunnen eind februari, begin maart al uitbundig bloeien en daarom neem ik wilgenkatjes, prille voorjaarsboden, maar eens onder de loep.
Hoe zijn die aan hun naam gekomen? Hier is de verklaring volgens een Hollandse legende..
Lang geleden was er een boer die teveel katten had.
Toen een van de poezen een groot nest kreeg, kon hij daar niet meer voor zorgen.
Met verdriet in het hart moest hij ze in de rivier gooien.
De moederpoes smeekte een wilg, die aan het water stond, om haar kittens te redden.
De wilg deed wat ze vroeg en ving de kittens met haar takken op.
Sinds die tijd bloeit de wilg met zachte pluisjes, die daar door de kittens zijn achtergelaten.
Die pluisjes heten: katjes, wilgenkatjes! Voilà nu weten jullie het ook en zonder opzoekwerk!!
Neen, dit logje heeft niets met het werk van Edvard Munch te maken noch met een horrorfilm maar wel met de decibels die ik in de vooravond produceerde toen ik klaar was na drie dagen spuiten met de hoge drukreiniger!
Ik had het in mijn " boos kopke" gestoken dat NU het moment was om het terras, de paden rond het huis en de oprit af te spuiten. Drie dagen ben ik bezig geweest, drie dagen van 5 uur per dag zonder opkijken, zonder kreunen, ( ik kon mezelf niet horen door het geluid van de spuit !!) zonder een verklaring te geven aan de toevallige passanten die hun hoofd omdraaiden om te zien of ze nu een aardmanneke ( vrouwtje) gezien hadden of een moddermonster! Spijtig dat ik jullie geen foto kan tonen, maar wat een vuile boel was dat, zeker dat opspattend mos dat zich stevig tussen de voegen van de oprit genesteld had! Ik heb op mijn tanden gebeten toen T opperde dat het nu niet allemaal in één keer moest gebeuren. Kent die lieve slaapgenoot van mij - na bijna 45j - zijn wederhelft dan nog niet? Opgeven of halve werken doen, staat niet in mijn woordenboek en als iets in mijn koppeke zit dan zit het niet lager en toevallig zat daar nu geprogrammeerd dat die job nu moest gedaan worden voor de tuin in bloei stond!!
Ik hang hier nu in mijn stoel, mijn rug protesteert dat het niet normaal is, mijn vingers hebben nog steeds de neiging om krom te staan, mijn oren trillen nog na door het eentonig "gezaag" van de drukspuit maar als ik naar buiten kijk dan ligt alles er weer netjes bij. Trouwens.. toen ik hoorde dat onze buur deze week 300 Euro betaalde aan Polen om zijn oprit - die maar een vijfde is van wat ik gedaan heb - af te spuiten... dan heb ik een flink sommetje bespaard en zal ik mezelf eens goed mogen " trakteren" op een extraatje! Maar voorlopig kan /wil ik het woord hoge drukreiniger niet meer horen en sorry mensen maar vandaag zag ik blogbezoekjes niet meer zitten? Wat zou ik als reactie moeten geven? Dat nadreunen dat nog steeds in mijn hoofd hangt? Dat wil ik jullie besparen!!
Even het oosten kwijt zijn... Ja hoor, je leest het goed. Soms flanst mijn brein van die rare uitspraken inéén ! Ooit keek de bakker even vreemd op toen ik om een 'borenbroed' (boerenbrood) vroeg en op een vraag van mijn huisarts antwoordde ik ooit dat ik even de " kluns" ( jaja de kluts) kwijt was. Blijkbaar was dat niet het enige probleem. ...
Achteraf gezien zijn zulke missers wel grappig en kan je er om lachen zolang het niet uitlachen is natuurlijk. Lachen doet zo geweldig deugd. De slappe lach hebben kan dan wel zeer doen aan je buik- of kaakspieren, de mentale opkikker die je van zo'n lachbui krijgt, maakt dat meer dan goed. Dus mensen, lach er maar eens op los, dwars door de vermoeidheid of dip heen. Ook al voel je je miserabel, schater het maar eens uit wanneer iemand je een zetje moet geven om uit die luie zetel te geraken of je uit dat dipje lift.
Die 'relativiteitstheorie' kan soms goed van pas komen, nee geen wiskundige formules of wetenschappelijk gedoe maar simpelweg een beetje relativeren als je uitgeteld als een schotelvoddeke in de zetel ligt of als je het even niet ziet zitten. De wereld houdt daardoor niet op te bestaan want vanuit die zetel en dat dipje zag ik ooit al hoe twee duifjes mekaar het hof maakten, zag ik al vroege krokusjes groeien en nog zo van die mooie dingen.
Maar als het lachen je toch vergaat, ... dan huil je toch gewoon! Als alles tegenzit, is huilen soms het allerbeste wat je dan kan doen.
Het Noorden compleet kwijt zijn is zo erg nog niet, weet je... Zolang ons aardbolleke blijft draaien zal er ook altijd wel ergens een Oosten zijn of een Zuiden of een Westen. Je mag dan soms een kluns zijn die z'n kluts kwijt is, zolang je de rode draad van je leven maar terugvindt, kom je altijd wel weer op je pootjes terecht! En die pootjes probeer ik nu ook te strekken na een dag van hard labeur....
Na dat Aantwaarps van gisteren had ik dringend behoefte om mij eens te laten gaan in mijn eigenste Westvlaams want soms mis ik dat sappig taaltje en als ik het niet af en toe oefen, vergeet ik het nog en dat zou doodzonde zijn! Vandaar dat ik jullie trakteer op een paar typische gezegden
- Zet ju neere, drinkt een zaete en smoort een puupe.
- De pootn van zien gat loopn.
- Tis een bescheetn kommissie.
- Een twien bien buk doen.
- Ge kunt ze deur 't gotegat trekkn.
- Jis in z'n gat gebeetn.
- Joen bottn oafdraaien up twerk.
- Drachtre smietn me joen kloefen.
- Jee dieene laatn vliegen.
- Jeetre me zien klakke noa gesmeetn.
- Mienne merlaan skufelt.
- Ne piloarebietre. - Tegaere ang met aekn en oogn.
- Trint mollejoeng.
- Van zien geld klapn lik ne boer van zien klieene pattatjes.
- Kzint zo moe lik koede keirre pap. - Ip elk potje pastre een ulle.
- Tis een ruute druut tuus en oat rint rinne ter in.
- Tis tiet dat tuut is.
PS. En voor Fjak@.. dienen bol sjajette is bij ons een bol sjète... Maar met beiden brei je een mooie trui. Zeg nu zelf... die dialecten mogen toch niet verdwijnen hé , ze klinken toch heerlijk en zo hebben we onze eigenste Babylonische verwarring in ons klein Belgiekske.
Ik heb een paar Antwerpse vriendinnen en als ik met hen wil praten moet ik ook hun taaltje begrijpen. Ik had nooit gedacht dat het zo lastig zou zijn want de truc in "deze wereldtaal" is eigenlijk gewoon: een hele zin herleiden tot 1 woord:
In 't aantwaarps weurtda....
Het is nu jullie beurt - Tizonnolle Ik heb je er nog voor gewaarschuwd -Kemmetoenogzoegezei Hij kon er niets aan doen - Akosterniondoeng Ze heeft het niet goed verwerkt - Zissernichoefan Hij zei het immers ook - Azeigetoemmesoek Dat had je niet gedacht he? - Dadoddenichedochtei Ze hebben u in de maling genomen - Zemmenoeligge Ze was het moe - Zewieretbeu Hij neemt alles mee - Aschaardallesmej? Het is er echt aan te zien - Geziegeterbegoton Hij praat nonsens -Azeiwerriswa Hij kon er niet opkomen - Akwammerniejoep Dat is zeer goedkoop - Dasbekaanstverniet Hij heeft het in de gaten - Ajeigeteur Een klaploper - Nenapsjaar Je moest eens weten - Gemoestetbegotisweete Het is haar dagje niet - Zeigetnogalissitte Een ruitjeshemd - Eukarowem Kan ik u ergens mee van dienst zijn? - Kannekoewellepe ? Heb je het door? - Eddetindemot? Wat had je zoal graag gehad ?- Wamoetemme ? Wat heeft hij gezegd ?- Wasseitem ? Wat doet hij nu weer? - Watoetemnawer ? Wat sta je daar nu te kijken? - Oestodderna ?
Eddetverstoan ?
Ik bijt er haast mijn tong op kapot, dat West Vlaams is toch stukken eenvoudiger, niet Ani?!!!
Yes! Kennen jullie dat zalig gevoel van een plots inzicht? Het befaamde eureka- moment? Plots en geheel onverwacht gaat er in je hoofd een luikje open waarachter een fel lichtje brandt. Wat je maar niet begreep, wordt in één klap zo helder als wat. Het maakt je blij want alles is voor heel even perfect duidelijk.
Einstein zal zeker zo'n gevoel gekend hebben en bij Edison ging er zelfs letterlijk een lampje branden. Die grote denkers zullen wel een heel groot AHA-gevoel gehad hebben, mezelf reken ik echter tot de euh ... gemiddelde denkers, maar toch was het eventjes een geweldig moment. Verwacht geen diepzinnige openbaringen van me, zover reiken mijn ambities niet. Maar hier komt het:
Jaren geleden toen ik het sprookje van de prinses en de erwt hoorde, kon ik alleen maar denken dat die zogenaamde prinses gewoon een vervelend en verwend wicht was. Want zeg nu zelf, die kamerbedienden moesten toch maar keer op keer komen aandraven met nog een extra matras, want het wicht had -och arme - last van een piepklein armzalig erwtje dat onder de eerste matras verstopt zat. Met een stuk of tien op elkaar gestapelde matrassen lag ze nog ongemakkelijk en voelde ze nog altijd een klein bultje dat haar verhinderde om te slapen. En net dat was het bewijs dat zij de uitverkorene was om prinses te zijn!
Kom aan zeg! En dat in een tijd waarin de meeste mensen al heel content waren als ze op een zak met stro konden liggen ...
Ik vond het sprookje maar niets, de moraal van het verhaal ontging me volkomen. Tot de nacht van zaterdag op zondag.
Ik lag te woelen in mijn bed, ik vond geen enkele geschikte houding. Altijd voelde ik wel een pijntje, dan weer een kramp in mijn kuit, dan weer een stijve schouder en dan weer een zere rug. "Zie me hier nu liggen," dacht ik bij mezelf. "Ik heb een goeie drukverlagende matras en een ergonomisch hoofdkussen. Ik heb een kussen waar ik mijn arm op leg en indien nodig één om tussen mijn knieën te leggen en mijn slaapgenoot die ik gebruik om mijn schouder te ondersteunen... ( een beetje overdrijven mag hé?) En nog lig ik niet goed! Ik lijk wel ..." . En toen kwam mijn eureka-moment: "de prinses op de erwt!"
Plots besefte ik, dat dat vervelende wicht helemaal niet vervelend of verwend was en dat de erwt ook niet de boosdoener was. Het arm schaap zal wel degelijk pijn gehad hebben, misschien had ze wel fibromyalgie, ocharme.
Ik heb daar onlangs iets over gelezen (in het kort: Fibromyalgie is een relatief veel voorkomend niet-gewrichtsgebonden syndroom, gekarakteriseerd door spierpijn en drukpijnlijke punten verspreid over het lichaam.) "Natuurlijk!" zullen een aantal onder jullie antwoorden. Nu, ik wist dat dus niet!!
Waarschijnlijk had ze dus last van het kleinste oneffenheidje! Fibrolijders zijn uiterst gevoelige wezens zij detecteren bijna elke stoorzender.
Maar gelukkig had mijn eureka-moment niets met dit alles te maken. En nee, s morgens lag er echt geen erwtje onder mijn matras, was het maar zo simpel dan was ik na die " wriemelnacht" ook tot de adelstand verheven!! Neen, ik had gewoon weer even teveel hooi op mijn vork genomen de voorbije dagen!! Niet willen toegeven dat het stilaan wat rustiger aan ook kan, is hier de boosdoener...
Vandaag is België voor even één in rouw: 22 kinderen en 6 volwassenen lieten het leven bij een tragisch busongeval in Zwitserland. Eén fractie van een seconde en een ongelooflijk drama rolt zich als een tsunami over een aantal families. Een week terug zagen ze hun kinderen / partner dolgelukkig vertrekken op skivakantie. Amuseer je maar Nog een laatste knuffel en kus . Wie had kunnen denken dat ze hun dierbaren nooit meer in de armen zouden kunnen nemen? De overleden kinderen waren nog niet eens in de helft van hun leven, het was amper begonnen. De nachtmerrie van elke ouder is het verlies van een kind. Verwachten dat je binnen enkele uren je kind in je armen kan sluiten en dan het bericht krijgen dat het afscheid naar de vakantiebestemming ook de laatste knuffel was . Woorden schieten hier tekort, dit raakt ieders hart en het is moeilijk om je ogen droog te houden bij zoveel ellende en verdriet. Een mens kan alleen maar stil worden als je ziet hoe hard het noodlot van het ene moment op het andere kan toeslaan Om 11 uur zal ik hier ons ziek kleintje eens stevig vastnemen terwijl mijn hart meeweent bij zoveel verdriet.
Na mijn bezoekje op Ani's blog gisteren dacht ik meteen de inspiratie voor een nieuw logje gevonden te hebben nl de ergernis bij veel bloggers over die enorme onpersoonlijke buttons die onze blogs "kleuren" ! Ik heb het niet over die stalkers met hun reclame zoals ze hier weer bezig waren, die doen maar ik heb de frustratie over hun gedoe achter mij gelaten, neen ik heb het wel over die bezoekers voor wie het enkel gaat om hun "vlaai" te laten zien in de hoop zo veel tegenbezoekjes te krijgen zonder maar één moment de moeite te doen om de inhoud van een blog te lezen en dan kom je bij reacties als... "Het was fijn hier te zijn/ heel interessant of een gezellige dag "op een logje dat druipt van verdriet of kommer of tegenslagen! Daar heb ik het moeilijk mee en soms werkt het zelfs shockerend. Geef mij dan maar 5 warme of grappige of welgemeende reacties ipv 50 onpersoonlijke bezoeken. Maar het is als spreken in de woestijn want vermits die mensen nooit de inhoud van de blogs lezen, lezen ze ook de ergernis over hun buttons niet!
Ik kan me volledig vinden in de opmerking dat niet iedereen van dezelfde tongriem gesneden is maar iedereen kan toch lezen ( denk ik dan maar) en als je dan toch ergens binnenvalt doe dan even de moeite om te lezen wat die persoon te vertellen heeft ook tussen de regels en zet bij die " vlaai" even een kleine persoonlijke nota. Dat is veel meer waard dan welke button ook. Dus mensen ik zeg het nog maar eens ... dat hoeft heus niet, die onpersoonlijke vlaaien, ze vertragen enkel onze blogs. Bedankt om weg te blijven!!
Daarmee heb ik Ani's verzuchting gevolgd en ik ga ook mee in haar bedenkingen bij elke welgemeende reactie. Zo krijg je bij sommige bezoekers een gevoel van gezelligheid, humor, warmte en meevoelen dat deze virtualiteit overstijgt en dat is voor mij de magie van bloggen. Via deze weg heb ik een paar heel toffe mensen leren kennen die op hun eigenste manier dit bloggen hier zinvol maken, fijne welgemeende contacten die ik koestert . Aan die mensen - en ik moet ze niet vernoemen ze weten zelf wel wie ik bedoel - fijn dat ik jullie langs deze weg heb leren kennen. Melig? Neen hoor, voor mij alvast niet want na het ontzettend nieuws dat gisteren de media domineerde, besef je nogmaals hoe relatief het leven is en hoe belangrijk menselijke warmte ! Mijn hart gaat uit naar al die ouders/ grootouders/ broers en zusjes en familieleden en ook de scholen en hun personeel die momenteel door een hels verdriet gaan! Ik hoop dat iedere bezoeker hier vandaag eventjes in gedachten stilstaat bij dat groot verlies!
Mijn hart verlangt naar bloemen
en naar de naderende lente.
Maar de aarde voelt nog koel aan en de bomen wachten tot de tijd is gekomen
en nieuwe botten worden geboren.
Wat gisteren nog triest leek en zonder kleur begint vandaag te ontluiken. Nog even en dan zingen de vogels weer volop in de bomen,
en zullen bloemen stralen in geuren en kleuren en volle pracht
mooier dan ooit verwacht.
PS Joepie, mijn lievelingsbezoekers zijn weer langs geweest met zo'n 40 buttons in één nacht. Je moet hen eens zien staan te blinken onder laatste commentaren. Wat mij betreft.. ze doen maar ze trekken mijn bezoekersaantal omhoog hahaha voor het geval dat dit belang heeft hier in bloggenland!
)
Al moet ik toegeven dat sommige van die schatten door de tand des tijds héél wat van hun glans verloren hebben. En dat bedoel ik dan ook letterlijk. 
( klinkt beter dan oude).
.
){kind=link}