Eindelijk weer wat tijd na een tot nu toe hectische week met doktersbezoeken, voorbereidingen voor de jaarlijkse BBQ op 15 aug. met de schoonfamilie en dan wil je alles toch pico bello hebben al vraag ik me af wat daar zo speciaal aan is?
Eerst zag het er naar uit dat de BBQ letterlijk zowel als figuurlijk in het water zou vallen want rond 10 's morgens regende het hier pijpestelen maar tegen de middag was het nog een beetje miezeren en na 17 uur konden we zelfs een wandeling maken in de avondzon! Dat is ons Belgiqueske ten voeten uit.
Bij ons in West Vlaanderen wordt moederdag in mei gevierd maar de Antwerpenaren zien dat anders zodus werd biebie nog eens in de bloemen gezet... ik eet dus van twee walletjes.
Gisteren stond een bezoekje bij de zoon op het programma en vandaag heb ik volop voorbereidingen getroffen voor onze gasten morgen. De zoon van een te vroeg gestorven WVL vriendin gaat op vakantie naar Nederland en vroeg of het even schikte om en passant na zoveel jaren nog eens een goeie dag te zeggen! NATUURLIJK! Het zal deugd doe om hen terug te zien en zijn moeder komt zeker in gedachten even mee. Dus als ik nu niet in mijn pen kruip dan gebeurt het deze week ook weer niet.
En zo vliegt de tijd en worden we elke dag een beetje ouder .. wat dat wijzer betreft daar ben ik niet meer zo zeker van!
Nog een gezellige zondag en dan weer vol moed aan een nieuwe week beginnen zeker?
De zondag zit er bijna op , mijn bezoekjes aan trouwe blogvrienden ook en overal heb ik wel iets interessants gezien of gelezen.
Wat heb ik te vertellen?
Dat de wind gisteren opnieuw voor wat schade in mijn bloementuin gezorgd heeft! Ik was er na de hitte in gevlogen om alle dode en verslenste bladeren en bloemen weg te knippen en zo te proberen om mijn bloementrots weer een deftig zicht te geven want donderdag hebben we hier onze jaarlijkse BBQ met de familie van mijn slaapgenoot en dan wil ik altijd stiekem een beetje pronken met mijn bloemen.
Helaas dit jaar zal het wel met wat minder moeten. Een paar van mijn 3 meter hoge zonnebloemen hebben gisteren de stevige rukwinden niet doorstaan. Vandaag heb ik dan maar een groot boeket gemaakt met de afgeknakte bloemen. Mooi, dat wel maar mijn tuin staat er weer een beetje kaler bij.
Morgen zal ik met volle moed proberen terug wat orde in de tuin te brengen, maar niettegenstaande al de uren die ik erin doorgebracht heb de laatste weken wordt het niet wat ik ervan gehoopt had! Ik vrees dat we de komende jaren met meer van die toestanden zullen af te rekenen hebben.
Ik hoorde ook dat de volgende dagen eerder frisse dagen worden en dan kijk ik bedenkelijk naar donderdag. De eerste BBQ deze zomer moesten we verzetten naar de vooravond wegens te warm en nu zal het binnen te doen zijn wegens te fris en dat allemaal in de tijdspanne van 1 maand. Wat een gekke zomer... je zou er inspiratieloos van worden!.
Zegt men niet :" geen nieuws is goed nieuws"? Hewel zo moeten jullie het ook maar zien als het hier even stil is.
Gebeurt er dan niets ten huize Natoken?
Oh , jawel hoor maar ik denk niet dat de meesten daar op zitten te wachten en met kopzorgen of zo moet ik jullie op een zomerse woensdagmorgen ook niet lastig vallen, denk ik! Ik weet het wel, een blog kan soms een uitlaatklep zijn voor vele frustraties en andere onhebbelijkheden maar aan sommigen kan je soms zelf niets doen dus waarom er een ander mee belasten!
Wat wel een zekerheid en vaststaand feit is, is dat we stilaan "ouder" worden! Ik zeg nog niet zijn want dan staan we weeral een stap verder richting " eeuwigheid" en daar wil ik nog niet aan denken!
Wij (ik) zijn stilaan voorbereidingen aan het treffen om onze Gouden Bruiloft ( wat een woord) te vieren in nov. Mijn slaapgenoot gaat met alles akkoord zolang hij maar niet teveel in het geloop betrokken is. We willen er nog een laatste keer een mooi feest van maken met familie en vrienden. De volgende "feest"! tafel is de koffietafel zeg ik dan al lachend want hoe raar het ook klinkt , zo is het toch...Ik durf stilaan niet veel verder kijken dan dag na dag dus staan we niet stil bij mogelijke andere grote "trouwverjaardag feesten" .
Wat groeit er in onze hof? Heerlijke lekkere coeur de boeufkes...Ze zijn wel niet moeders schoonste maar wel de lekkerste... Vers geplukt zijn ze zo sappig en zoet precies een snoepje!
De hitte is voorbij, de tuin heeft intussen een opknapbeurt gekregen zodat alle dode en verslenste blomen weg zijn en dat beetje regen van vorige week heeft ook zijn werk gedaan! Nu maar hopen dat er terug wat kleur en bloei in de tuin verschijn!.
Ik heb een vraag , misschien kan iemand mij helpen!
Ik heb de reacties geblokkeerd ttz ze verschijnen pas na mijn goedkeuring dit als reactie op de vele spam die ik doorkreeg! Ik wil nu terug eens proberen om ze weer spontaan op mijn blog te laten verschijnen maar....... ik ben vergeten waar ik die aanpassing voor reacties gedaan heb. Ik heb bij instellingen alles al doorlopen en ook bij personaliseer maar vind het niet terug! Kan iemand mij helpen? Alvast bedankt!
Ja ne mens wordt oud zeker en begint te vergeten , snik ,snik!!
In onze tuin zat dit jaar weer een familie duiven! Pa-duif en Ma-duif hadden hun nestje gemaakt in een coniferenhaag. Op een dag bleef Ma-mus bij de haard op het nest zitten terwijl Pa-mus als noeste arbeider heen en terug vloog om eten in het bekje te brengen. Het ging zo weken aan één stuk, tot op een dag de eitjes braken en er een paar kleine duifjes geboren werden. Ma-duif en Pa-duif waren zeer begaan met hun kroost en waren steeds in de weer tot de duifjes hun eigen pluimen kregen en plaats namen op de boord van het nest. Na een harde val op de grond, konden de kleintjes nog rekenen op Pa-duif en Ma-duif. Een paar dagen later, konden ze eindelijk hun eigen vleugels uitslaan. Ze vlogen en koerden dat het een lust was. Ma-duif en pa-duif zaten te kijken in het lege nest en hoe de duifjes hun eigen weg zochten. Toen de kleine duifjes niet meer in zicht waren, verlieten ook pa-duif en ma-duif het nest. Het lege nest syndroom was een feit. De lege gebroken schelpen waren nog de enige herinnering aan dit duiven gezin.
Ook die kleine duifjes zullen nu hun weg moeten zoeken tussen de gevaren van de natuur! Ma en pa duif gaan gewoon samen verder! Dit is een doodsimpel en onnozel duiven verhaal! Maar als je eens goed nadenkt en je in de plaats stelt van pa-duif en ma-duif, als je de dagen en maanden vervangt door jaren en als je het nest vervangt door een huis, hoever sta je dan nog van dat ei dat voor ons de wieg was van onze kinderen?
Zoals de kleine duifjes hun eigen weg "invlogen" zo ook zijn onze kinderen op een dag hun eigen weg gegaan. Dat lege nest kent iedere ouder, gewoon even de ogen sluiten en je in de plaats stellen van die duiven familie en je zal zien dat er veel gelijkenis is met onze manier van vliegen!
De tour 2019 is voorbij en de hittegolf eindelijk ook. Hoe je ermee omging, verschilt van persoon tot persoon.
Bij sommigen was het :
Glas half leeg.
Na een winter en voorjaar is de zomer waar je zo naar uitkeek eindelijk aangebroken. Je wil genieten maar zodra je een stap buiten de deur doet, lijkt het alsof er een broeierig, synthetisch dekbed over je heen gegooid wordt. Niet te harden, zo heet is het. Zelfs ’s nachts koelt het nauwelijks af. Vanwege de muggen lig je te puffen onder een deken.Je doet geen oog dicht.
Binnen in huis is het benauwd warm. Je zet de ramen en deuren open, maar dat maakt het alleen maar erger. Op het weerbericht zie je dat er sprake is van een hittegolf. Dat gaat dus nog wel even duren. Hoe houd je dat in godsnaam vol?
Je denkt aan de zee en de afkoeling van het strand. Je zoekt in je kast naar je bikini om te kijken of die nog past. Maar als je jezelf met je opkomende “Michelin bandekes” ziet dan heb je ook daar geen zin meer in.
Was het maar terug winter.
Glas half vol.
De lente was frisjes, maar nu is daar dan eindelijk de zomer. Zodra je een stap buiten de deur doet, waan je je op een tropisch vakantie-eiland. En dat in eigen land. Eindelijk is het weer eens lekker heet. Ook de nachten zijn heerlijk zwoel. Vanwege de muggen slaap je onder een katoenen deken dat heerlijk fris tegen je lichaam klit. Je lijkt lichter te slapen dan normaal.
In huis valt de warmte reuze mee. Je zet de ramen en deuren open en laat de zwoele avondlucht naar binnen stromen. Op het weerbericht zie je dat er sprake is van een hittegolf. Dat gaat dus nog wel even duren. Met dit weer hoef je helemaal niet op vakantie!
Je denkt aan de zee en het strand. Je zoekt in je kast naar je bikini om te kijken of die nog past. Ja hoor al zijn er wel wat opkomende Michelin bandjes zichtbaar, maar daar wordt aan gewerkt. Het gaat helemaal goed komen. Je kan niet wachten. Was het maar altijd zomer.
Dinsdag 23 juli, 16e rit in de Tour: Nîmes - Nîmes 170 kilometer daags na de rustdag werden de coureurs gespaard. Met start en aankomst in Nîmes wachtte het peloton een vlakke etappe die gewonnen werd door Caleb Ewan van Soudal - lotto een Belgische ploeg die weer in de prijzen viel.
Ik ben een echte sportliefhebster en volg dan ook elke dag het koersgebeuren maar dat moet me even van de maag!
Als je de rit gevolgd hebt dan heb je zeker gezien dat van dat " gespaard" niet veel in huis gekomen is, het was een komen en gaan met waterbidons om te proberen die hitte van 40 gr wat draagbaar te maken. Wielrennen is een zomersport dat is een feit en je moet van wielrenners geen sissi’s maken. De tour is altijd al een strijd geweest tegen mekaar en tegen de natuurelementen en daar wil ik best een eind in meegaan, maar alles heeft zijn grenzen.
Zet een kikker in een ketel koud water en warm het op en de kikker zal er op tijd uit springen, alleen renners laten zich levend koken! Met deze hitte de bergen in gaan tegen 35/40 km per uur is pure zelfmoord en zeker niet gezond.
Veel renners hebben vragen bij ritten in extreme hitte. Moeten er slachtoffers vallen vooraleer ze ingrijpen? Er zijn natuurlijk altijd mannen die zich boven de natuurwetten stellen zoals een Michal Kwiakowski van Ineos die tweet : If you can’t deal with the heat, keep out of Le Tour! Als er ene een klop van de hamer mag krijgen dan is het voor mij die met zo’n grote mond!
Er moet iets aan gedaan worden. In plaats van de renners de weg op te sturen op het heetste van de dag nl 's middags, start dan vroeger of kort de rit wat in. Koers is spektakel, is geld, is reclame voor de sponsors maar in mijn ogen is het nog altijd een sport met mensen en geen robotten. Ik duim dat alles goed afloopt de volgende dagen!
Daar juist genoten van een heerlijke douche nu het nog mag want als die hittegolven mekaar blijven opvolgen dan zullen we weer moeten teruggaan naar de tijd van toen .
In de jaren 1500 trouwden de meeste mensen in de maand juni. In mei namen ze immers hun jaarlijks bad waardoor ze in juni nog tamelijk fris roken alhoewel... Omdat de meeste mensen tegen die tijd al een geurtje verspreidden, droeg de bruid een boeketje bloemen, zo konden ze een minder frisse lichaamsgeur verbergen. Zo ontstond het gebruik van het bruidsboeket dat nu nog altijd bestaat maar hopelijk om een andere reden...
Morgen is er hier eentje jarig dan stapt mijn slaapgenoot op hetzelfde trammeke als ik en dan zegt hij meestal : " Wat vliegt de tijd, weer een jaar ouder"
Vaneigens gaat de tijd rap dat ondervind ik elke dag! Vroeger lag ik in een wiegen ging mijn ma met mij wandelen. Maar dat ging niet vooruit. Een paar jaar later kon ik op eigen benen staan en moesten mijn pa en ma al een paar keer achter mij lopen en dat ging al wat rapper. Toen ik mijn eerste velo kreeg, begon de tijd nog rapper te gaan. Toen ik mijn eerste vriend leerde kennen dan vloog die tijd voorbij zeg en dat terwijl we geen stap vooruit gingen.
Een paar jaar later had ik mijn rijbewijs en hoe meer gas ik gaf hoe meer de tijd vloog. Ik moest mij haasten om overal op tijd te zijn.
Nu sta ik soms nog stil bij al die evenementen die de tijd deden vliegen. Maar terwijl ik stil sta, gaat die tijd toch nog verder. En terwijl die tijd verder loopt, zijn we niet verplicht hem in te halen. Nee we lopen gewoon mee op het ritme van ons leven is. Dag na dag vliegt de tijd en af en toe denk ik ook dat hij vlugger loopt dan andere jaren. Zeker naarmate ik ouder word. En als ik dan 's morgens voor de spiegel sta dan denk ik dat vooral 's nachts de tijd vlugger gaat omdat er daar plots weer een grijs haar in de spiegel verschijnt. Het is maar juist als ik naar een begrafenis moet dat men twee verschillen heeft! De mensen in de kerk blijven op de tijd verder of vooruit lopen, maar bij de persoon in de kist is de tijd blijven stilstaan. Op dat moment mag men ook even bij de tijd blijven stilstaan en gewoon voor zichzelf zeggen, "Vlug of traag laat de tijd lopen" en dat ieder op zijn eigen ritme.
De dagen zijn hier goed gevuld en niet alleen met wielrennen en tennis hoor , er valt hier ook altijd wel wat te doen in de tuin of binnen en met het mooie weer wil een mens ook nog wat genieten van de zon nietwaar? Daarom geen lange epistels of vertellingen maar gewoon een hartelijke groet aan alle bezoekers.
Vandaag staat Brussel op zijn kop voor de start van de Tour de France 2019 . Voor de tweede keer al mag de hoofdstad de 'Grand Départ' van de Ronde van Frankrijk ontvangen en dat om de 50ste verjaardag te vieren van de eerste Tourzege van Eddy Merckx in 1969.
Er wordt vanaf nu zo'n 3 weken weer gekoerst dat het een lieve lust is. Als de televisie een wedstrijd uitzendt - en dat durven ze soms te doen- dan kijk ik graag, vooral als Michel Wuyts het commentaar verzorgt samen met José de Cauwer als co-commentator. Ik zit me dan te verkneukelen met hun Nederlands en hun woordgebruik ik vind het een niet te onderschatten aanwinst voor het Nederlands.
Als liefhebber van alles wat met taal verband houdt, is dat iets dat ik van harte verwelkom. Tijdens voorbije reportages zijn bijvoorbeeld onderstaande gezegdes vrolijk uit zijn mond en over zijn lippen gestruikeld:
– “Er is geen vuiltje aan de hand.”
Vroeger moest dat vuiltje zich aan de lucht bevinden, maar voor velen is dat toch iets te hoog gegrepen.
– “Er is een kleine kink in het peloton.”
Wellicht bij gebrek aan een kabel.
– “De start werd verdonkeremaand.”
Ik had die nochtans goed gezien, al zorgde een losgeraakt tapijtje wel voor wat geharrewar.
– “Brutaliteit wordt genadeloos afgeslacht.”
Bij mij zou afgestraft volstaan want ik ben niet zo’n bloeddorstig type.
Vanaf 13u30 zal ik acte de présence geven want ik ben benieuwd wat de heren Wuyts en De Cauwer nu weer uit hun botten zullen slaan om het eens met een Belgisch-Nederlandse uitdrukking te zeggen.
Belgisch- Nederlands?! Het is me een raadsel waarom van Dale hardnekkig weigert om deze taalvariant Vlaams te noemen. Ik ben geen Belgische- Nederlandse, maar een Vlaming en ik spreek geen Belgisch-Nederlands, maar Vlaams … ja, zelfs West-Vlaams.
Koersen is snel rijden zo ook in de ronde van Frankrijk en ik kijk tot die ronde op haar laatste … eh … tubes loopt en niet alleen om bovenstaande speciallekes in de verslaggeving te noteren maar ook om te genieten van de fraaie panorama’s natuurlijk, om te supporteren voor onze Belgen en om de strijd voor het groen en geel en de bollekestrui te volgen maar vooral omdat een ander zien zweten en sporten zo spannend is vanuit mijn luie stoel!.
Neen , ik heb niets speciaals te vertellen maar wilde gewoon iedereen bedanken die de moeite doet om dagelijks langs te komen met een hartelijke groet of wens.
Hier verloopt alles zoals het gewoonlijk doet, bezig zijn in de tuin of binnen, rustig genieten van een momentje pauze in de zon of lekker onder de parasol... Soms gewoon niets doen... heerlijk dat dit nu kan en het jachtige leven van "toen we jong waren" niet meer moet.
Kruiswoordraadsels en puzzels oplossen is ook mijn dagelijkse dada kwestie van dat beetje grijze in mijn koppeke dat nog overblijft actief te houden. Alleen boeken lezen dat lukt niet omdat ik nooit zo lang na elkaar kan stilzitten... en zeggen dat ik - toen ik jong was - boeken verslond tot 's avonds laat! Ik vrees dat de TV de dief van mijn vrije tijd geworden is.
Straks begint de ronde van Frankrijk en daar kijk ik wel naar uit.. genieten van het zweet en het gekreun en gesakker van het peloton en supporteren voor mijn favorieten... dat wordt weer even dagelijkse kost... Ne mens moet toch sportief blijven hé?
Voilà, nu weten jullie dat ik nog niet gesmolten ben ( dat vraagt veel meer tijd hoor ) en voor iedereen die langskomt geniet van vandaag morgen zien we wel!
Voilà zo weten jullie dat ik stilaan terug boven water kom al is het momenteel wel bekomen van de BBQ gisteren met de kinderen, kleinkinderen en schoonouders van ons gasten. ( 16 man) Gelukkig hebben we een schaduwplekje gevonden in de tuin zodat de 34° nog een beetje te dragen waren. Gisteren avond was ik gevloerd niettegenstaande hulp van het jong volkske want uiteindelijk draait het toch altijd om " moeder alias oma" hé! Opa was de " braadgast" van dienst en deze keer onder een parasol ...
Vandaag ben ik aan resetten toe en aan het nagenieten van de mooie rapporten die we onder de neus kregen. Hier zit een fiere oma!
Houd jullie hoofd koel en fris en geniet van deze dag van rust!
Het is toch heerlijk als je over een pasgemaaide gazon loopt en met volle teugen geniet van de geur die dan opstijgt uit die gazon of grasveld. Nu blijkt dat aangename aroma echter afkomstig te zijn van sneuvelende grassprietjes die het luchtje uitstoten als waarschuwingssignaal om aan te duiden dat er gevaar dreigt voor hun soortgenoten . Wat we ruiken is dus eigenlijk de geur van paniek en angst.
Dit wetende, zal ik wellicht nooit meer met dezelfde onbevangenheid kunnen genieten van de geur die opstijgt uit een pas geschoren grasveld. En jullie?
Momenteel leggen onze 5 studenten hun laatste examen af en ik ben er bijna zeker van dat ik hun vreugdekreten tot hier zal horen al is het met een SMSke. Voor een paar van hen waren 2 weken zeker meer dan genoeg!
Zo was het ook in mijn studententijd. Na de laatste examens zongen we:
Vive les vacances
Plus de pénitences
Vive les plaisirs
Et nous allons partir
Adieu mon dictionnaire
mes livres en mes cahiers
Etmon petit grammaire
qui m’a fait tant pleurer …..
En we hoopten op 2 volle maanden vakantie zonder tweede zit. Ik denk dat onze jeugd nu niet meer zo’n fan is van de taal van Molière maar hetzelfde gevoel van opluchting heeft en nu zeker uitkijkt naar een heerlijke, rustgevende vakantie….
Dat wens ik onze 5 studenten ook toe na die lastige examenperiode!
In het voorjaar was het soms sakkeren en zweten om de tuin terug onkruidvrij en lente klaar te krijgen maar stilaan kan ik van die werken genieten want mijn tuin bloeit en groeit dat het een lust voor het oog is…..
)
