De media heeft weer een ferme kluif aan de heisa rond Astra Zenica met gevolg dat iedereen bezig is met dat vaccin. Ik zal al blij zijn als ik zo'n spuit krijg, dan kan ons leven misschien een beetje hernomen worden.
Mijn dokter zei eergisteren dat zo'n klonter ook perfect bij iemand zonder vaccin voorkomt....Ja, als je pech moet hebben dan zal je dat niet ontlopen. In ieder geval we moeten meer inenten want de cijfers gaan weer de verkeerde kant uit. Ik begin te twijfelen of we ooit ons leven van voor corona terug krijgen! Maar we gaan door. Bij de pakken blijven zitten ,lost niets op. …. Wij wachten vol ongeduld op ons vaccin en is dat dan Astra Zenica, so be it , zoals het leven nu is, is ook niet ok. Trouwens wat hebben we er bij te verliezen? En als je de reclame ziet dan moeten we ons toch geen zorgen maken! Even lachen met onze miserie mag , hoop ik!!
Een oud grapje maar in mijn taal blijft het zo mooi om te lezen. Geniet mee als je het verstaat!
Een vrouw uit Kuurne staat aan het vuur worst in de pan te bakken. Zij snijdt de 2 uiteinden eraf.
Vraagt de man : Keppe….. woarom snie je gie die ‘tjoepkes’ of up ’t ende van die sossiessen..??
De vrouw antwoordt ... : Da’k ’t begot nie wete – ‘k moet ’t het vraagn aan oes moedre, die deit da wok oltied …
En ze gaan naar haar moeder.
" Moedre " vraagt ze, …. woarom snie je gie die ‘tjoepkes’ up ’t ende d’r of van de soasiessen ..??
" Wel skat " zegt haar moeder : Me goan da moetn an oes bonma vraagn, die deed da wok oltied .
De dag daarop, iedereen naar de Bomma.....
" Bomma ?? " vragen ze: woarom snie je gie die ‘tjoepkes’ up ’t ende d’r of van de soasiessen ..?? " Oooooh, jao...die tsjoepkes.... " zegt de Bomma..... Da witte ‘k ik nie mir wij, moar … ons mémé deit da wok oltied, me goan ’t moetn an heur vraagn.…
" Ons Mémé ? Z’is godomme 102 joar …. ’t Is geliek – roep’n ze, me will ’t weetn ….
Iedereen naar 't rusthuis...
Bij de Mémé in 't rusthuis aangekomen vragen ze onmiddellijk....Metje ……. woarom snie je gie die ‘tjoepkes’ up ’t ende d’r of van de soasiessen ..??
Metje is ol un bitje doof....
“Wobliefteru " roept ze. Metje, …. woarom snie je gie die ‘tjoepkes’ up ’t ende d’r of van de soasiessen ..??
" Wuk ? " roept Metje, bakke gieder nog oltied in da klein panneke…..??!
Wonderlijk mooi en vernuftig! Een kennis vond tijdens het opruimen van de zolder boven zijn nieuwe hobbykamer een verlaten nest van hoornaars. De Europese hoornaar of paardenwesp is een vliesvleugelig insect en is één van de bekendere soorten wespen in Europa.
Knap gemaakt hé , met verluchting en isolatie en superlicht in gewicht. De man sneed het nest ook open zodat je intern het kunstwerk kan bewonderen. Dat zijn nog al eens architecten nietwaar?
Als de lente zich aankondigt dan begint het te kriebelen!
Mijn winterslaap eindigde op het moment dat de zon onze dagen opfleurde en als die lentezon tevoorschijn komt, begint het hier te kriebelen .
De laatste 10 j kwamen we pas eind maart terug uit onze vakantiestek en dan moest de tuin in ijltempo klaargelegd worden. Dit jaar hebben we tijd zat en van zodra de zon zich aanmeldt, begint het hier te jeuken en heb ik geen zin meer om op mijn luie kont de dag door te brengen. Ik vond dat de bloementuin eens een grote onderhoudsbeurt nodig had om uitputting te voorkomen . We haalden daarom 3 m3 compost en hebben de vorige week alles mooi verdeeld zodat mijn tuin klaar is om te stralen deze zomer! ( allé dat hoop ik toch) .
Ik heb ook al tomaten, pompoen en bloemen in wachtpotjes uitgezaaid die ik over een x aantal weken in grotere potten kan overzetten tot ze in de tuin en serre mogen. Vandaag hebben we de laatste hoekjes en kantjes afgewerkt. Tussendoor kreeg de keuken de jaarlijkse grondige lenteschoonmaak en ik blijf me afvragen hoe ik er steeds weer in slaag om een afvalzak te vullen met spullen die overbodig lijken.
In ieder geval mijn week was vruchtbaar en als het volgende week buiten wat minder is .. hier binnen wachten nog veel lenteklussen .Ik denk dat we volgend jaar maar beter weer naar het Zuiden trekken want hier blijven staat gelijk aan opfrissen en klussen tot we bekaf zijn .
In de Griekse mythologie staat de god Morpheus symbool voor de dromen. Hij was de dienaar en zoon van Hypnos, de god van de slaap. We danken aan hem de uitdrukking ‘in Morpheus’ armen liggen’, wat zoveel betekent als (lekker) slapen.
Dat doe ik vanavond ook tenzij de armen van mijn slaapgenoot me sneller te pakken krijgen.
Het was op mijn verjaardag ook Nationale Complimentendag.
Ik had er tot voor kort ook nog nooit van gehoord, maar het bestaat blijkbaar al vijftien jaar. Het zal vast een bijzondere dag zijn, want complimenten zijn een heel gek fenomeen. Er is niks mis met het laten blijken van je waardering, maar mensen lijken veelal niet te weten hoe je op een compliment moet reageren. Het is een beetje als dat moment op je verjaardag dat mensen voor je gaan zingen: daar sta je dan, niet wetend wat te doen moet je meezingen of wachten tot het voorbij is.
Misschien denk je weer een speciale dag erbij maar…
Wanneer heb jij voor het laatst een compliment gekregen? En wanneer gaf je zelf nog eens iemand een compliment? In elk geval, we moeten dat met z’n allen meer doen. Dat blijkt ook uit onderzoek.
In 2008 al ontdekten wetenschappers aan de hand van MRI-scans al dat complimentjes krijgen hetzelfde effect heeft op onze hersenen als geld ontvangen. Dat betekent dat we sociale en geldbeloningen op dezelfde manier verwerken en complimenten ons dus net zo goed laten voelen als een geldprijs.
Een studie uit 2012 toonde dan weer aan dat lovende woorden ervoor zorgen dat we nieuwe vaardigheden beter onthouden en makkelijker kunnen herhalen. Bij het weliswaar kleinschalige onderzoek kregen 48 volwassenen een bepaalde taak aangeleerd. Een derde van hen ontving intussen complimenten over de prestatie en net die groep scoorde ’s anderendaags opvallend beter bij het opnieuw uitvoeren van dezelfde taak. Dat een compliment één van de beloningsgebieden in de hersenen activeert, blijkt dus een feit. Complimenten zorgen ervoor dat we beter presteren. Uiteraard geven complimenten ons ook een goed gevoel, wat de sfeer en de productiviteit alleen maar ten goede komt.
Iets positiefs zeggen over het uiterlijk is leuk, maar complimenten over iemands persoonlijkheid of karakter scoorden opvallend beter. Velen weten ook niet goed hoe ze op een compliment moeten reageren. Nochtans is het niet moeilijk, je zegt gewoon ‘dankjewel’ of je geeft een complimentje over het complimentje, bijvoorbeeld ‘wat leuk dat je dat opmerkt.’
Hierbij begin ik alvast : wat geweldig dat je dit stuk tot het einde toe gelezen hebt!
De start van een nieuwe maand heb ik niet gemist dank aan jullie
Ik las : happiness can be found in the smalest of things en zo is het toch. Verjaren in coronatijd is geen cadeau maar alle attenties die je dan langs alle kanten krijgt doen deugd en maken van jouw dag toch iets speciaals. Daarom bedankt aan diegenen die me gisteren verrast hebben met een lief woord om me zonder een dipje op trammeke 76 te zetten. Alle beetjes helpen hé?
Er bestaan helaas talloze voorbeelden van plaatsen die zijn getekend door de verwoestende aanwezigheid van de mens, die het natuurlijk ecosysteem hebben verstoord voor eigen gewin. Als deze verstoorde plaatsen vervolgens worden verlaten, neemt de natuur het eigen heft weer in handen. Ik zal hier een fotoreeks neerzetten verspreid over een paar blogjes.
In deze fotoreeks zie je hoe de natuur in opstand is gekomen tegen de verwoesting van de mens en haar afgenomen plek weer heeft ingenomen, met suggestieve en adembenemende landschappen als gevolg.
Geniet van het werk dat de kracht van de natuur teweeg heeft gebracht...
Stel je voor, je zit op een bank en leunt achteruit tegen de rugleuning om even te relaxen. Achter jou heb je de rugdekking van een metershoge haag waarachter zich blijkbaar frivoliteiten of toch zeker seksuele handelingen voltrekken want opeens hoor je een vrouwenstem zeggen:
“Allez vooruit kerel! Schiet eens een beetje op!”
Er volgt enig geritsel en wat gehijg, waarna een vrouw opnieuw het woord neemt en moppert:
“Ja zeg, komt er nog wat van of zal ik een langzame wals opzetten?”
Je spitst de oren, maar meer dan wat gesnuif kan je niet waarnemen.
“‘t Is welletjes geweest!” hoor je de vrouw ongeduldig zeggen.
“Je hebt nu genoeg gesnuffeld.”
Gesnuffeld?!
Dan wordt het stil achter de haag maar niet veel later komt een dame door de opening in de haag tevoorschijn, ze heeft een hondje aan de lijn. Het snuffelt. 🙂 Jij dacht aan iets anders gedacht hé, ik ook 🙂 En zo ontstaan er misverstanden…
Vroeger zette men een kroon op een koninklijk hoofd, of ook nog op het werk en moest een taart zich met een kers tevredenstellen, maar de tijden veranderen en dus ook de gebruiken.
-Mededeling tijdens een veldrit: De toeschouwers worden verzocht om geen gebruik te maken van een bel om te supporteren, want dat brengt de renners in verwachting.
Deze mededeling bracht mij helemaal in verwarring, want ik had nooit kunnen bedenken dat men iemand met een bel kon bezwangeren.
-Ik heb het pakket geroutineerd, want het artikel beantwoordde niet aan mijn verwachtingen.
Ik neem aan dat de koeriersdienst het artikel intussen op geretourneerde wijze terug naar de afzender gebracht heeft
-De regen viel met bakstenen uit de lucht.
Ik vond bakken al ruimschoots voldoende, of desnoods oude wijven en pijpenstelen, maar bakstenen nog aan toe!
- Heeft iemand van jullie een idee waar multivocale (meerstemmige) glazen goed voor zijn?
Ik beschouwde multifocale brillenglazen al als een fantastische verwezenlijking.
Dat is wat je krijgt als je braaf de regels volgt…
Gisteren werd onze oudste kleindochter 17 j en dan wil je erbij zijn om haar eens goed te knuffelen.
Al heel wat jaren zitten we in Spanje op haar verjaardag en nu we dit jaar thuis zijn ,hadden we toch gehoopt haar eens van dichtbij te kunnen gelukwensen maar helaas ook nu was het weer vanop afstand. Zo miste vorig jaar onze oudste kleinzoon niet alleen alle activiteiten van een afsluitingsjaar humaniora maar ook een feest voor zijn 18e verjaardag! Dat kan nooit meer ingehaald worden.
Als ik zo iets zeg dan krijg ik soms als antwoord .. tja het is de keuze van de ouders of de kleinzoon dat ze geen feestje geven …
Ik denk het niet, die gunnen hun kinderen zeker het gezelschap van vrienden en familie op zo’n moment maar ze houden zich aan de regels. Meer nog als iedereen zo redeneert dan zitten we weer op het verkeerde spoor!
Vorige week vertelde een opa mij dat zijn kleinzoon 18j werd en dat ze privé een ruimte hadden die voldeed om met 20 man een glas champagne te drinken met een stuk taart erbij! Is dit dan de juiste keuze? Wie heeft er nu gelijk? Volg je je verstand en de opgelegde regels of volg je je hart en zeg je.. dit kan ik niet zomaar laten voorbij gaan?
Waarmee ik wil zeggen dat het stilaan voor iedereen genoeg wordt en het steeds moeilijker wordt om je aan de regens te houden, teveel schone en éénmalige momenten gaan verloren en hoe lang kunnen we dat nog volhouden?
Het is nu al meer dan een jaar dat we de knuffels en het fysiek contact van de zoon en zijn gezin missen. Intussen worden de kleinkinderen ouder en mis je zo een flink stuk van hun leven. Ik denk dat we stilaan een unicum worden want als ik zo eens rondom mij mijn oren te luisteren leg dan hoor ik dat velen stilaan de regels aan hun laars lappen en de verleiding wordt hier ook groot! En dan erger ik mij aan het feit dat die vaccinaties zo tergend traag verlopen en vraag ik me af waarom de regering haar vaccinatiestrategie niet aanpast?
Als het kriebelt moet je in gang schieten. Met de mooie dagen die we deze week al kregen, beginnen de lentekriebels zich te laten voelen en als ik de tuin zo eens bekijk dan wacht er nog behoorlijk wat werk .. Vroeger -en dan moet ik niet zover terug gaan- vloog ik er in alsof alles op één dag moest afgewerkt worden met alle gevolgen van dien... Nu ben ik " wijzer" geworden en neem gewoon mijn tijd, de lente is nog pril, de tuin komt wel in orde en ik blijf zo de vriend van mijn rug en soortgenoten.
Mijn bloementuin komt het eerst aan de beurt .. winter afval wegwerken, bijsnoeien waar het nog moet, het onkruid verwijderen en de ontluikende bloemen zachtjes aanmoedigen .. Op het eind van de dag kijk ik dan tevreden terug op het stukje dat er weer netjes bijligt.
De moestuin moet nog even wachten. Mijn slaapgenoot heeft de serre klaar gemaakt om aan de slag te kunnen gaan. Saladeplantjes zullen het eerste zijn dat ik er zal inzetten en misschien vroege patatjes!
Elk jaar zeggen we dat het de laatste keer is, dat het teveel werk en labeur vraagt , maar na de winter hebben we er toch nog steeds zin in.. Het is heerlijk om van je eigen gekweekte biologische groenten te kunnen smullen..
Zolang de gezondheid het toelaat en het niet als een " must" aanvoelt, gaan we door!
En mijn bloementuin, die geef ik nooit af tenzij ik niet meer mobiel ben, ik kan niet zonder bloemen!
Een telefoontje met een West Vlaming die zijn taal eer aan doet, roept meestal grappige herinneringen op . Zo hoorde ik na lange tijd terug de twee volgende woorden…
In een zalig vroeger, toen ik klein en onschuldig was en iedereen die er voor mij toe deed nog leefde, was dit in de volksmond een ‘neegrinnetetje’. Nu worden ze braaf negerzoenen of Mellow Cakes genoemd.
Nog zo’n lekkernij uit mijn kindertijd zijn die “ nunnebillen” alias spekskes.
Nu ik oud genoeg ben om zelf mijn woordenschat te kiezen - al zullen sommigen vinden dat ze zo nodig op alle slakken zout moeten leggen - blijven beide snoepjes voor mij nog steeds ‘neegrinnetetjes ’ en nunnebillen .
Wie zich hieraan stoort, mag mij gerust smerig bekijken. Ik probeer dat sappige West Vlaams toch een beetje in ere te houden!
Gisterenmorgen ben ik opgestaan met de nieuwe single van Bart Peters “ Genstertje”.
Na “Konijneneten” en “Brood voor morgenvroeg” gooide hij het eens over een andere boeg! Ja met corona zoekt hij zijn inspiratie blijkbaar dichtbij…
Dit gezegd zijnde … ook een inspiratieloos gezegde…. moet ik bekennen dat mijn inspiratie ook op een laag pitje staat. Die verdomde lockdown blijft maar duren en ons leven verzuren. Kan je geloven dat ik vandaag - bij gebrek aan betere contacten – tegen mijn spiegelbeeld zei :” Keep smiling” ! Ik bespaar jullie de grijns van mijn gesprekspartner… ik herkende er warempel mezelf in!
Die lockdown begint nu toch wel heel lang te duren. Straks zitten we al een jaar in isolement en dat betekent voor ons senioren een jaar verloren en door de beperkte bewaardatum die we nog hebben, begint dat zwaar te wegen en ik ben niet alleen met dat gevoel. Je kan dat stilaan zien aan de mensen, Waar blijft die glimlach, dat opgewekte gevoel, dat uitkijken naar contact…..
Versoepelingen, daar wordt veel over gepraat maar dan met mondjesmaat toegestaan. Als je al eens op afstand met iemand een paar minuutjes praat dan hoor je vaak dat velen een rugzak hebben die eruitziet als een modieuze handtas, maar loodzwaar weegt en dat ziet niemand .
Blijf in beweging.
Ga recreatief wandelen of fietsen in de buitenlucht.
Hou contact met vrienden en familie, liefst visueel via Skype of zo.
Structureer je dag.
Richt je op positieve dingen en kansen die deze gedwongen periode thuis met zich meebrengt.
Ik weet niet of ik moet lachen of huilen wanneer ik die tips lees.
Het weggevallen van contacten maakt dat mensen zich eenzaam voelen. Familie is voor velen belangrijk, maar er is vandaag een contactverbod met die familie tenzij je de regels overtreedt!
Misschien krijg je na wat “ gezaag” de opmerking dat je toch veel vrienden heb en niet moet klagen. Zelf zie ik dat niet zo. Ik heb veel kennissen, maar echte vrienden zijn er maar weinig. Dat leert corona ook!
Wat wringt is dat gedwongen zijn tot binnenblijven en het echte leven dat ondertussen aan je voorbijgaat.
Dit dipje gaat wel over, ik pak mezelf dan eens goed vast ( en sinds corona lijkt het alsof ik meer pak heb!!!) en zeg dat alles goed komt. Desnoods pen ik het hier neer en ga ik weer verder. De enige die echt nadeel ondervindt van mijn dipje is mijn lieve slaapgenoot die ik dan maar lastig val met allerhande jobjes kwestie van wat leven in de brouwerij te brengen !
)
