Hou je van keramiek of wil je met je ogen genieten van het creatieve van anderen kom dan naar het atelier Bamboo volgend weekend 20 en 21/04 . Wij gaan er zeker naar toe want Leen de Cooman onze schoondochter exposeert er ook voor de eerste keer haar werk. De uitnodiging en adres vinden jullie hieronder en al een voorproefje van een deel van Leen haar creaties. Kijken is vrij en kopen hoort erbij 😃
Elk jaar in de lente komt een koppeltje duiven in onze coniferen broeden. Ik vermoed dat het steeds hetzelfde koppeltje is want onder natuurlijke omstandigheden hebben duiven meestal een zeer vaste levenslange paarbinding. Net als bij mensen is die monogamie soms niet helemaal puur (jep, ook vogels begaan wel eens een slippertje), maar in de basis zoeken de dieren een levenspartner en zijn ze heel trouw en loyaal. De duif werd in de oudheid al beschouwd als het symbool voor tederheid en echtelijke trouw..
Duiven staan erom bekend vast te houden aan hun gewoontes. Concreet betekent dit onder meer dat ze vaak terugkeren naar dezelfde plek . Uitgevlogen jonge exemplaren kunnen dus altijd terugkeren om een eigen nest aan te leggen.
Het wordt dus weer uitkijken geblazen want die verdomde eksters weten dat nestje dikwijls ook te vinden en roven de eitjes of de jonge duifjes.
"Neen zo vuil was het niet voor we vertrokken", zei ik tegen mijn halfbedde toen we gisteren aan de grote kuis van ons terras begonnen.
Het eerste dat mij opviel toen we thuiskwamen uit Spanje was dat de bloementuin dringend een onderhoudsbeurt moet krijgen want je moet zoeken om de bloemen tussen het onkruid terug te vinden en ook dat ons achterterras en zijpaden en voorterras zo vuil geworden waren alsof ze al jaaaaaren niet meer onderhouden werden en dat is hier zeker niet het geval.
Maar voor ik aan mijn bloemen kan beginnen moeten eerst de terrassen en zo een beurt krijgen anders kan ik opnieuw beginnen! Ik steek het op de maandenlange regen en wat daarbij hoort. Wat valt er met dat regenwater nog allemaal naar beneden vraag ik mij dan af want hoe geraakt een terras anders zo vuil!!! De enige oplossing is afspuiten met de drukspuit en daar zijn we gisteren aan begonnen.
De bedoeling was om vandaag ermee verder te gaan maar om alles rond het huis terug proper te krijgen zullen we nog een dag of 4 bezig zijn zeker als het weer tegenzit zoals vandaag! Maar als het eenmaal klaar is dan zal dit al weer proper erbij liggen. Zie naar een derde van het terras dat weer ooglijk is als je naar het resterende gedeelte kijkt!
Zoals jullie lazen, zijn we op Pasen thuisgekomen zonder regen weliswaar maar wat de Paaseieren in onze tuin betrof... nada, nougabollen! Er is dus geen gevaar dat we het aan de lever krijgen door teveel chocolade te eten
Eindelijk heb ik wat tijd om hier orde op zaken te stellen en straks een paar trouwe bezoekers een goeie dag te gaan zeggen. Na drie maanden weggeweest te zijn dan weten jullie dat er hier hopen werk liggen en niet alleen met het beetje was dat we nog meegebracht hebben. Eerst moest de stapel post afgehandeld worden alsook de betalingen en dat is een minder aangename thuiskomst.
Op maandag ,tweede Pasen dus, hadden we de jaarlijkse bijeenkomst met klasgenoten die de humaniora in 1963 bye bye zegden. Door corona verloren we een jaar samenkomen vandaar dat we dit jaar onze 60ste bijeenkomst vierden. Het was weer gezellig en de humor van toen hangt er nog steeds in! Daarom dat ik die extra 300km er nog maar eens bij nam want naar de "Vlaanders" rijden is 150km heen en terug!
Op dinsdag moest ik met mijn auto naar de schouwing! Mijn bakje werd weer goegekeurd en we kunnen samen weer een jaar verder tuffen!
Gisteren was de dokterscontrole die ons altijd wacht na onze vakantie. Vandaag moet ik een gat vinden om Tony zijn auto te kuisen want morgen heb ik geen tijd nl blogbijeenkomst met een paar blogvriendinnen. Dat is altijd zo op de eerste vrijdag van de maand hoewel het soms plannen is om er nog een paar bijeen te ronselen. Tsja ouder worden en andere sores zorgen ervoor dat die bijeenkomsten niet meer zo evident zijn.
Waarom die wagen persé moet gekuist worden? Zaterdag vieren mijn zus en schoonbroer dat ze 60 j getrouwd zijn en daar kunnen we toch niet met een vuile reisauto aankomen... en dan zit die eerste week thuis er weer al op .
Ik heb al even buiten gekeken en wat ik zag daar ben ik ook een paar weken zoet mee als het weer ooit eens keert. De vele regen heeft ons terras groen gemaakt en de oprit is ook aan een drukspuitbeurt toe....en dan heb ik het nog niet over de bloementuin. Dus mijn komende weken zijn al goed gevuld.
Voilà nu weten jullie dat we terug zijn en dat we ons nog niet direct zullen vervelen.
Zondag zonder problemen en na 2 dagen rijden zijn we veilig en wel thuisgekomen. Vandaag reden we naar het Wilde Westen want 2e Paasdag is de jaarlijkse reünie met de klasgenoten en deze keer was het onze 60ste bijeenkomst. We vliegen altijd in een hoekje van het restaurant.. tiens ik weet echt niet waarom . Dat was weer genieten en lachen en bijpraten Maar ik heb een probleem.Misschien dat één van jullie mij kan helpen…
Als we terug komen van Spanje heb ik altijd een paar nieuwe spulletjes in mijn bagage zitten. Ik was die dingen altijd eerst voor ik ze draag. Juist voor ons vertrek hadden we nog een nieuwe wasmachine gekocht waar ik nog aan moet wennen.
Ik heb een mooie trui meegebracht die met de hand moet gewassen worden maar nu kan ik op de wasmachine de knop “ Handwas” niet vinden. Wel zitten er allerlei programma’s op die ik niet begrijp ….
Zo is er b.v.de stand “voorwas”, maar ik wil de “ achterkant” ook gewassen hebben!!
En dan die stand “ Weken”, pffff…Ik wil het liever vandaag klaar hebben en geen weken wachten.
Nog zo’n onzinnig knopje op mijn wasmachine: “ Hoofdwas”. Mijn hoofd was ik altijd onder de douche…Bovendien, ik heb het geprobeerd, maar als ik mijn hoofd in de machine steek, gaat het deurtje niet meer dicht. Tsja..
Geen wonder dat Nederlands voor veel buitenlanders een moeilijke taal is om te leren
Ik zal nog niet vandaag op de blogs komen want moet eerst opruimen en uitpakken en wassen en zo maar toch tof om de getrouwen hier te zien verschijnen.
Na ruim 1300km gereden te hebben, zijn we goed aangekomen in Bourges waar we overnachten. Verkeer viel mee, het weer was ok enkel even rond Clermont FD wat regen gehad maar voor de rest alles ok.
Straks gaan we eten, de klok verzetten en morgenvroeg terug de baan op voor de resterende +-650 km en dan kijken of er nog geen vissen te zien zijn op onze gazon ..
Groetjes en jullie zien wel wanneer ik terug kom hier want morgen en maandag zal dat niet lukken!
Tot de volgend, doei , see you later, hasta la vista en au revoir en dat allemaal op één dag ... we waren het al een beetje gewoon vanop ons vakantiestekje. Daar kwam zelfs nog Duits bij met een Luxemburger. Dus ik heb niet alleen genoten van het zwembad maar ook van het talenbad!
Wij zijn hier stilaan aan het afbreken ttz mijn slaapgenoot zijn antennes van zijn zendaparatuur en ik ben ook alles wat aan het verzamelen zodat we vrijdag maar in te laden hebben.Morgen heb ik nog een afspraak met de kapper en de manicure want ik wil er " goed" uitzien als we thuis komen en de week erop naar een feest mogen van 60 j getrouwd. Hopelijk kunnen mijn slaapgenoot en ik dat ook nog vieren maar we hebben nog 5 j te gaan...Het zou mooi zijn maar dag per dag denk ik dan!
Bedankt voor de trouwe bezoekers die toch elke dag langskwamen. IK zal niet meer op de blog komen ttz zelf iets neerpennen maar misschien kom ik wel nog lezen! We zien mekaar terug in april bij leven en welzijn !
Voilà we mogen hier stilaan alles verzamelen om zaterdag naar huis te komen. Als je ervoor staat lijken 3 maanden lang maar ze zijn zo voorbij gevlogen vooral omdat we dit jaar uitstekend weer gehad hebben.
Ik beloof het op mijn eerste communiezieltje dat we zoveel mogelijk zon zullen meebrengen en als we nu zonder problemen op de baan thuis geraken dan moet er nog wel wat overschieten.
Ik denk dat door de regen en het zachte weer de bloementuin volop mijn aandacht zal vragen dus zal ik nog niet direct veel meer op mijn blog te zien zijn .
Bedankt aan diegenen die zijn blijven komen en een reactie gaven ook al reageerde ik niet telkens terug.
Wij proberen er deze week nog alles uit te halen en hopen op tijd thuis te zijn om eventuele paaseieren te rapen die toevallig bij ons in de tuin zouden uitgevallen zijn!
Vorige week was een week van feesten, knallen en processies en ze kennen er hier wat van
Het begon op 15 maart met het herdenken van de vondst van Virgen del Sufragio’.
Op 15 maart 1740 spoelde een verlaten schip aan op het Poniente Strand. Uit angst voor de Zwarte Dood besloot men het schip in brand te steken. Er gebeurde een wonder. De volgende dag vonden jongens, die in het wrak op zoek waren naar spijkers, tussen de geblakerde restanten van het schip een onbeschadigd klein houten beeld van de ‘Virgen del Sufragio’. Er werd besloten om de Maagd, naast San Jaime, te benoemen tot beschermheilige van de stad. Eeuwen later, in 1980 werd de Virgen aangesteld als “Eeuwige burgemeesteres van de stad”, de hoogste onderscheiding die Spaanse steden kunnen toekennen.
De volgende dag 16 maart hadden we de fallas waarover ik het al had en de 17e maart St Patricks day een topdag voor de Ieren hier.
Vandaag schieten ze opnieuw want nu vieren ze San José de dag van alle vaders. Winkels en zo zijn gesloten want dat is hier een heel speciale dag.
Vanaf morgen hopelijk weer het gewone leven hoewel … morgen worden op het strand de fallaspoppen verbrand en het zal daarbij zeker weer knallen!!!
De Fallas worden gevierd in maart. De oorsprong van het feest gaat terug naar de traditionele, geïmproviseerde vreugdevuren met oude meubels om de komst van de lente te vieren. Het feest valt ook samen met de viering van Sint-Jozef, patroonheilige van de timmerlieden.
De Benidorm Fallas waren vorige week al begonnen met de Josephine-festiviteiten, maar dit weekend valt er veel te zien. Met de praalwagen parade en de mascletà als absoluut hoogtepunt.
Ter info: De mascletà is een pyrotechnische show zonder weerga of simpel gezegd vuurwerk dat wordt afgeschoten. Je moet dit beleven om te begrijpen hoe dat voelt.
De mascletà wordt meestal overdag gehouden, om 14.00 uur. Maar er zijn ook nachtelijke mascletàs: enkele intense minuten vol explosies waarvan het ritme en het volume geleidelijk toeneemt.
Momenteel wordt de laatste hand gelegd aan de praalwagens en de beelden die ook vanaf 15 maart te zien zullen zijn. Tijdens deze dagen is Benidorm gevuld met kastelen, mascletás en monumenten en komen de kruitdampen en knallen je tegemoet, samen met geuren van bloemen en met muziek van diverse bands.
Op zaterdag 16 maart worden de prijzen voor de beste monumenten bekend gemaakt.
Ter info:je spreekt het woord fallas uit als fajas want een dubbel dus ll klinkt in het spaans als een j.
Vanmorgen was het heerlijk in het zwembad. Ik was aan de vroege kant 9u15 en had daarom het zwembad voor mij alleen. Dat scheelt een paar zwembaantjes als je in rustig water ligt want sommige zwemmers zijn zo heftig bezig dat ik soms de indruk heb in een woelige zee te zwemmen. Maar ja, iedereen heeft het recht om te zwemmen dus geen geklaag. Maar dat maakte dat ik vandaag voor het eerst in al de tijd dat we hier zijn terug mijn 50 baantjes kon zwemmen ttz zo’n 500 m!
Het is nodig dat ik dagelijks mijn beweging hebt want we hebben hier een lui/lekker leventje met het accent op beide woorden! IK hou daarom de weegschaal goed in het oog!
Na een lange en deugddoende siesta en daarna een flinke wandeling ben ik toch maar binnen gekomen om te bekomen van de warmte van de zon . Ik weet het , het klinkt sadistisch als ik het weer thuis hoor maar we kunnen er maar van genieten denk ik dan want over 3 weken zitten we weer terug in dat regenland al proberen we wel wat zon mee te brengen.
Aan het strand waait er een beetje meer wind maar is het ook genieten samen met vrienden “ den dijk afdweilen” …. Moet kunnen, zeg ik dan .
Deze foto dateert van een paar dagen terug en je ziet altijd een stralende hemel!
Vandaag is Internationale Vrouwendag, een dag die gewijd is aan het erkennen van de prestaties en rechten van vrouwen.
Waarom 8 maart Internationale Vrouwendag? De aanleiding was de massale staking op 8 maart 1908 in Chicago en New York van vrouwen in de textiel- en kledingindustrie voor een achturige werkdag, betere arbeidsomstandigheden en kiesrecht.
Maar even eerst dit
Lieve WERELDVROUW!
Op 8 maart straalt de vrouwensfeer,
Internationaal, met trots en eer.
Gelijke rechten, kansen groot,
toch zijn er wereldvrouwen in nood.
“Eén wereld, duizend vrouwen samen”,
verschillen vieren, zonder schamen.
Culturen verbinden, hand in hand,
voorbij de grenzen van je eigen land.
Erkenning, gelijke rechten, waar we voor staan,
niet altijd vanzelfsprekend, toch blijven doorgaan.
Tijden veranderen, de boodschap blijft bestaan,
samen sterk, in liefde en saamhorigheid gaan.
Social media brengt ons dichter bij elkaar,
maar creëert ook conflicten, helaas waar.
Kritisch zijn, maar met begrip en respect,
opdat steun voor elkaar nooit echt vertrekt.
Laten we luisteren, onvoorwaardelijk en fijn,
naar elkaars verhalen, groot en klein.
Inclusief en liefdevol, bouwen we voort,
naar een wereld waar vrouw zijn schittert en bekoort.
Neen ik was niet zat toen ik mijn laatse berichtje postte en gelukkig wees Rebecca mij erop dat ik 2x hetzelfde schreef!
Ik had enkel de foto's van mijn vorig logje bekeken en niet gezien dat ik al een bedankje gezet had. Daarom dat ik het nog eens deed... tsja dat komt ervan als je van wagonnetje wisselt... en het zal niet beteren
Nog een hartelijke groet en speciaal voor diegenen die niettegenstaande mijn herhalen toch nog sympathiek reageerden...dikke kus!
Eerste en vooral een dikke dankjewel knuffel voor iedereen die me hier geluk gewenst heeft met tram 79 . Het was een heel geslaagd verjaardagsfeest.
Het begon met een verjaardagstelefoontje om 8u en van dan af aan volgden smssen en whatsapp berichtjes en mailtjes .. het kon niet op. In de namiddag vierden we hier in het gezelschap van 14 vrienden onder een stralende zon . En al die knuffels.... daar geniet ik zo van want ja wie me kent weet dat in een knuffelmie ben en het wordt niet beter door ouder te worden. 😃 Iedereen genoot en ik denk ik nog het meest met al die mensen om me heen van wie we genegenheid krijgen, dat geeft toch altijd een goed gevoel. Het was een rustig feestje want de meesten kunnen geen rock en roll meer aan🤣 maar iedereen ging content terug naar zijn stekje. En nu maar hopen dat tram 8 volgend jaar even sfeervol en gezellig mag zijn. Maar .. dag per dag , zeg ik dan carpe diem!
Eerste en vooral een dikke dankjewel knuffel voor iedereen die me hier geluk gewenst heeft op tram 79 . Het was een heel geslaagd verjaardagsfeest .
Het begon met een verjaardagstelefoontje om 8u en van dan af aan volgden smssen en whatsapp berichtjes en mailtjes .. het kon niet op.
In de namiddag vierden we hier in het gezelschap van 14 vrienden onder een stralende zon . En al die knuffels.... daar geniet ik zo van want ja wie me kent weet dat in een knuffelmie ben en het wordt niet beter met ouder te worden. Iedereen genoot en ik denk ik nog het meest met al die mensen om me heen met wie ik een band heb dat geeft toch altijd een goed gevoel. Het was een rustig feestje want de meesten kunnen geen rock en roll meer aan maar iedereen ging content terug naar zijn stekje.
En nu maar hopen dat tram 8 volgend jaar even sfeervol en gezellig mag zijn. Maar .. dag per dag , zeg ik dan carpe diem!
Morgen stap ik op het laatste wagonnetje 7 en dus ben dan toch even voor de spiegel gaan staan en na een grondige keuring had een gesprek met mezelf…
Lieve nekrimpels, lieve wangzakjes, lieve wallen van me,
"Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik heb op jullie gewacht. Niet dat ik daar erg naar uitkeek, maar in theorie wist ik natuurlijk dat jullie op een dag mijn leven in zouden stappen. En dat deden jullie ook, geruisloos maar onomkeerbaar. Waar jullie eerst nog alleen verschenen na een wilde avond of te weinig slaap of in slecht TL-licht, zijn jullie inmiddels here to stay. En ik heb maar besloten dat ik jullie accepteer. Sterker nog, ik heb besloten dat ik jullie “ lieve rimpels” ga verwelkomen. En daarna helemaal ga doodknuffelen, dat vooral. Ik hoor regelmatig dat ik er niet zo oud uit zie als ik ben en dat kan allemaal wel zo zijn, het verval slaat toe en is op mijn 79e toch stilaan te zien. Maar zeg eens hoe moet je er als 79jarige uitzien?
Laatst kwam ik onverwacht een kennisje tegen dat ik al een tijd niet meer in het echt had gezien. Even monsterden we elkaars gezicht. En ik weet zeker dat we allebei hetzelfde dachten: Zoho. Die. Is. Oud. Geworden.
Maar mooi oud is niet lelijk. Sterker nog, we hielden natuurlijk niet op over hoe goed die andere eruitzag. En ik meende dat ook echt. Zij had nog steeds diezelfde twinkeling in haar ogen als ze lachtte. En ik had nog steeds dezelfde ogen en hetzelfde- ehm gekleurd en uitgedund- haar maar inmiddels dus ook opkomende krimpels en wangzakjes die in een heel zure stand kunnen blijven staan als ik niet vergeet om regelmatig te glimlachen. En daar helpt echt geen lievemoedertje meer tegen. En dat is ook niet erg. Dat is ouder worden. En ouder worden, dat is een mindfuck als je er niet op tijd mee leert omgaan. Dus omarm ik jullie, lieve nek -en arm rimpels en wangzakjes, omdat het daar tijd voor is. Omdat ik heb geleefd, gewerkt, gereisd, geleerd, gelachen en geleden en jullie daar zowel mijn stille getuigen als het resultaat van zijn.
Ik geen zin heb om mezelf te vermoeien met het voortschrijdende verval waar iedereen vroeg of laat mee te maken krijgt, maar ik wil benadrukken dat jullie een reden hebben. Jullie zijn er omdat ik er ben. Jullie zijn een teken van de weg die ik bewandeld heb en nog steeds bewandel. En ik weet nu al dat jullie de komende tijd meer vrienden gaan uitnodigen op die wandeling, dus ik kan er maar beter aan wennen nietwaar? Sooner or later zullen jullie dan ook de nekrimpels uitnodigen in mijn leven of de onderkin. De deur staat zelfs al op een kier en als de deurbel rinkelt doen jullie open voor de verdwijnende taille en daar hoort dit dus bij. En aangezien het alternatief betekent dat ik er niet meer zou zijn, wilde ik maar even zeggen dat jullie erbij horen.
Dus kom er maar bij: grijze haren, kipfilet-bovenarmen ,verdwijnend lijntje en hé…waar komen die levervlekjes op mijn hand vandaan? Oh laat maar, ik omarm jullie, ik let op jullie en ik leer wel leven met jullie. Ik hoop dat ik dat nog heel lang mag doen net zolang tot jullie misschien wel heel even genoeg van mijn liefde hebben en mij een tijdje links laten liggen. Niet dat jullie daarna niet meer welkom zijn hoor, dat wil ik niet zeggen, maar soms blaast een beetje afstand ook ineens weer passie in een relatie he? En allemaal tegelijk langskomen hoeft van mij trouwens ook niet hoor. Ik vind dat natuurlijk heel gezellig, maar wil jullie wel stuk voor stuk de aandacht geven die jullie verdienen, begrijp je dat?
Misschien kunnen we dus eens praten over een soort bezoekregeling? Zou zoiets kunnen denk je? Nou, denk er maar even over na we hebben alle tijd. Want al gaan jullie niet meer weg, ik ben dat voorlopig ook nog niet van plan. Wat mij betreft maken we er dan ook een mooie tijd van samen!
Dus daag lieverds, don’t be a stranger! Maar bellen jullie wel eerst even? Kan ik me een beetje op jullie komst voorbereiden, zal ik maar zeggen. Want dat hebben vrouwen van mijn leeftijd inmiddels wel nodig, vrees ik. Maar dat hoef ik jullie niet te vertellen."
Dag blogvrienden. Terwijl natte berichten van het thuisland hier blijven binnenvallen, moet ik herhalen dat het hier stukken beter is. Gisteren en eergisteren was het hier wat bewolkt en winderig maar vanaf vandaag zit de zon weer in de lift.
Vrijdag hebben we hier een drink met zo'n 14 mensen die me zullen een duwtje geven om op dat laatste wagonnetje 7 te stappen en ... als de vooruitzichten zo blijven dan zal ik voor extra bubbels moeten zorgen want dan kunnen we het op ons terras vieren a pleno sol. Dat belooft.
Maar dan beginnen we ook aan onze laatste maand hier... we halen er zeker alles uit wat we kunnen en vooral vit D want die hebben we thuis altijd te kort.
Zeg nu zelf de zon en de zee dat levert mooie plaatjes niet?
En nu moet ik even op bloggenronde naar mijn trouwe bezoekers.
Neen,niet de naam van een ijscrème maar zo begroeten we hier de lokalen en al grappend ook mekaar!
Ik val in herhaling als ik zeg dat we hier genieten van de zon al is ze deze week niet zo uitbundig als de vorige weken maaaaar... het is hier nog steeds stukken beter dan op het thuisfront. Waar blijven ze die regen halen?
We zijn hier al stilaan over de helft van ons verblijf en hebben ons nog geen seconde verveeld. En geloof me als ik zeg dat de senioren ook kunnen genieten of feesten hoor. Een verjaardag vieren of gezellig eens samen komen op het terras of een etentje met vrienden... we worden het gewoon alleen moet ik er af en toe de riem op leggen want de weegschaal moet in evenwicht blijven. Mijn slaapgenoot heeft daar geen last van , zijn kilootjes veranderen niet...
Zwemmen en af en toe wandelen zijn goed voor lichaam en geest al is die geest altijd hupser dan het lichaam... Binnen kort zit ik op het laatste wagonnetje van trein zeven en geloof me ik begin het stilaan te voelen.
Bedankt voor de reacties van trouwe bezoekers.Ik doe mijn best om ook te reageren maar zoals ik al zei, veel tijd heb ik niet over want onze agenda staat hier vol met zon en plezante uitjes.
Ik ben grootgebracht op een nonnenschool dus kan ik de humor hiervan wel goed volgen
Nathalieke was niet de beste leerling op de katholieke school want meestal lag ze tijdens de les te slapen. Op een dag vroeg de lerares, een nonnetje, aan haar terwijl ze lag te pitten: "vertel eens Nathalieke wie schiep de wereld"?
Toen Nathalieke niet antwoordde, pakte klein Jantje, haar vriendje die achter haar zat, zijn potlood en prikte haar in haar poep om haar wakker te maken.
"God allemachtig"! schreeuwde Nathalieke.
"Heel goed", zei de non en vervolgde de les.
Even later vroeg de non aan Nathalieke: "wie is onze Heer en zaligmaker"?
Maar kleine Nathalieke lag alweer te pitten. En weer redde Jantje haar door haar in haar kont te prikken met zijn potlood.
"Jezus Christus"! schreeuwde Nathalieke. En weer complimenteerde de non Nathalieke die even later weer in haar dromen wegzakte.
De non stelde haar voor de derde keer een vraag: "wat zei Eva tegen Adam nadat ze haar 10e kind had gekregen"?
Weer probeerde Jantje haar te redden, maar dit keer sprong Nathalieke op en schreeuwde: "als je dat ding nog een keertje in m'n gat steekt, breek ik hem doormidden"!
)
