- We zagen in de dierentuin apen, olifanten, giraffen en ook twee zustertjes waar ik nog bijgezeten heb in de kleuterschool.
- Hij was een goede chauffeur. Met zijn ene hand stuurde hij en met zijn andere zong hij liedjes. - Tegen de avond kwamen we aan onze laatste rustplaats. - Door de grote droogte zagen we overal lege plassen staan. - Eerst vulden we onze buik en toen onze emmertjes met zand. - "We zullen hem de kop inslaan", siste de bandiet, "of als dat niet helpt, een andere remedie."
.... en opeens begon mijn hart te kloppen ...
Ze schoten hem dood, juist toen hij een nieuw leven wilde beginnen.
- "Schiet eerst het licht uit", snauwde de boef, "dan zullen we zien!"
- "Ik herinner het mij niet meer zo precies, maar in elk geval: het was onvergetelijk."
- De vissen steken de handen uit de mouwen om eitjes te leggen. - De vogels leggen eitjes en na enkele dagen beginnen ze al rond te fladderen.
- Het wordt stilaan warmer, ik voel dat aan de kleren die ik uitgelaten heb.
- Mijn vriend houdt parkieten, kippen, Spaanse ratten, vier zussen en een motorboot.
- We hebben een huis van ongeveer drie verdiepingen.
- Ik lees het liefst sprookjes die echt gebeurd zijn.
- Sommige mannen gaan naar het café om hun gestorven vrouw te verdrinken..
- Ik denk later ook te trouwen met een vrouw die veel houdt van beesten zoals ik.
- Vader speelt het liefst met moeder, maar hij verliest dan altijd. - Een deel van de raket vliegt naar de maan, en de rest is dan natuurlijk naar de maan.
- We gingen naar Oostakker met een hele bende bedevaartgangers en gangsters. - Voor kippen is eieren leggen een hoofdzaak. - De rijken komen met hun auto, maar de gewone mensen met een paraplu. - Hij is uit het venster op de vierde verdieping gesprongen, omdat hij te diep in de put zat. - Gelukkig dat alle rode lichten groen waren.
- In wijn zit wijsheid, in bier vrijheid, in water...bacteriën.
- De één zijn bloed, is de ander zijn spoed. - Half bezopen is een gebrek aan doorzettingsvermogen.
- Altijd dronken is ook een geregeld leven.
- Als mijn roken je stoort, haal dan geen adem.
- Ik verlies geen haar, ik krijg er hoofd bij.
- Ik ben al een maand aan het diëten, maar al wat ik verloren ben zijn 31 dagen.
- Ik kom niet aan... ik houd voedsel vast.
- Wat omhoog gaat, komt ook weer omlaag..., behalve mijn gewicht. - De wijn is onschuldig, alleen de dronkenlap is verantwoordelijk.
- Als er leven na de dood was, dan was er geen dood meer. - Een gebalanceerd dieet is chocolade in twee handen.
- Drank is sneller op dan je lief is.
- Stoppen met roken is een makkie, ik heb het al 20x gedaan. - Ik ben geen alcoholist, ik heb een doseringsprobleem. - Fietsen is gezond dus eet meer fietsen.
- Veel mensen danken hun goede geweten aan hun slechte geheugen.
- De definitie van zorgoverleg: Wij hebben de zorgen en zij het overleg.
- Veel patiënten worden twee keer uitgekleed. - Plastische chirurgie is een soort paspoortenloket, als je gezicht verlopen is, kun je het daar laten verlengen.
- Ik word altijd dronken van 1 biertje...meestal het 16e. - Ik ben een gelegenheidsdrinker, maar ik heb zoveel gelegenheden. - Ik geef de pijp aan maarten, want ik rook niet. - Verjaardagen zijn gezond, hoe meer je er hebt hoe langer je leeft. - Voorkom een kater, blijf dronken.
- Wie aan zijn kruis krabt met een riek, belandt waarschijnlijk in de kliniek. - Drinken halveert je leven maar je ziet dubbel zo veel.
- Als je ouder wordt, wordt alles slechter behalve het vergeten, dat wordt beter.
- Ik ben vorige maand 5 kilo kwijtgeraakt. Deze maand heb ik ze weer gevonden.
- Juffrouw mag ik hier roken? Hoezo..., staat u in brand dan?
- Iedere dag dronken is ook een geregeld leven.
- Ben ik eindelijk van mijn jeugdpuistjes af, krijg ik rimpels.
- Pillen tellen is een hel, maar hierdoor overleef je wel.
- Het is niet erg als u hier rookt, als u het maar niet uitblaast.
- Psychiater tegen patiënt : "U heeft een alcoholprobleem"........
Patiënt tegen psychiater: "Nee hoor......zolang er alcohol verkocht wordt, heb ik geen probleem"...
Gelezen op mijn Druivelaar en altijd goed om een logje te vullen als er geen tijd is om iets anders te verzinnen!
Een parachutist springt uit een vliegmachine ( en het was niet Eddy Wally n.v.d.r.) Even later wil hij zijn parachute open trekken, maar er gebeurt niks! Hij trekt aan zijn reserveparachute, maar ook nu gebeurt er niets. Hij dondert tegen een hels tempo naar beneden. Plots schiet er hem iemand van beneden voorbij, helemaal onder het roet. -" Hé, roept de parachutist, heb jij verstand van parachutes?" - "Neen, antwoordt de ander en ook niet van gasketels".
Wel :
De fysiotherapeut knijpt er tussenuit. De logopedisten zijn sprakeloos. De podotherapeut zit met kromme tenen.
De KNO-arts krijgt er een brok van in de keel, voelt zich bij de
neus genomen en wordt een oor aangenaaid. De oogarts ziet het somber in.
De neuroloog krijgt er de zenuwen van.
De verloskundige zit met de naweeën.
De gynaecoloog baart het zorgen.
De uroloog voelt aan zijn water dat dit niet goed gaat.
De anesthesist is knock-out. De cardioloog aanschouwt het met bloedend hart. De dermatoloog krijgt er kippenvel van.
De geriater krijgt er grijze haren van.
Voor de chirurg snijdt het mes niet meer aan twee kanten.
De hematoloog wordt het bloed onder de nagels vandaan gehaald. De gastro-enteroloog heeft er zijn buik van vol.
De internist wordt binnenstebuiten gekeerd.
De diëtiste kan geen pap meer zeggen.
De psychiater snijdt het door de ziel.
De traumatoloog ergert zich bont en blauw.
Voor de apotheker is het een bittere pil.
De tandarts ziet er geen gat meer in.
Oh ja en de patiënt ? Die is er goed ziek van !
Een Japans verhaal over het vieren van oud en nieuw.
Er waren eens een vriendelijke oude man en vrouw die in een klein huisje in de bergen van Japan woonden. Het waren goede mensen, maar ze hadden het heel erg arm. De man verdiende de kost door het vlechten van rieten hoeden tegen de zon en de regen, maar hij verdiende er niet veel mee. Op een koude winteravond, tegen het einde van het jaar, zei de oude vrouw tegen haar man: "Lieve man, straks is het nieuwjaar, en we hebben niets te eten in huis. Hoe kunnen we nieuwjaar vieren als we zelfs geen pot rijst hebben?" Ze keek naar haar lege voorraadkast en ze slaakte een diepe zucht.
Maar haar man sloeg zijn arm om haar schouders en zei: "Maak je maar geen zorgen. Ik zal wat rieten hoeden maken, en morgen ga ik naar het dorp om ze te verkopen. Met het geld koop ik dan vis en rijst voor ons nieuwjaarsfeest."
Op de dag voor nieuwjaar vertrok de oude man met vijf strohoeden naar het dorp. Het was verschrikkelijk koud, en al vanaf de vroege morgen sneeuwde het onafgebroken. De oude man bibberde van de kou, maar hij dacht aan de warme rijst en de vis die boven het kolenvuurtje knapperig bruin zou worden. Hij moest wat geld verdienen. Hij trok zijn wollen das wat dichter om zijn nek en ploeterde voort door de sneeuw.
Toen hij in het dorp was aangekomen, liep hij door de nauwe straten op en neer en riep: "Rieten hoeden te koop! Rieten hoeden te koop!"
Maar iedereen had het veel te druk met de nieuwjaarsvoorbereidingen om aan strooien hoeden te denken. Ze liepen hem voorbij, en kochten liever zeebrasem en kuit en rode bonen voor hun nieuwjaarsmaal. Er was niemand die een blik op de oude man of op zijn hoeden wierp.
Er kwam steeds meer sneeuw uit de hemel gevallen, en de oude man begreep dat het geen zin had nog langer rond te lopen. Langzaam maar zeker begon het alweer donker te worden, en de oude man keek vol verlangen naar de uitgestalde vis in de kraampjes. "Kon ik maar een klein stukje voor mijn vrouw kopen," dacht hij verdrietig. Maar zijn beurs was al even leeg als zijn maag.
Er zat niets anders op dan met zijn vijf onverkochte hoeden weer naar huis te gaan.
Vermoeid beklom de oude man de berg waar hij woonde. De felle wind sneed hem in het gezicht. Terwijl hij langzaam voortliep kwam hij langs zes beelden van Jizo, de beschermer van kinderen. Ze stonden langs de weg, half met sneeuw overdekt. "Mah, mah, jullie zitten helemaal onder de sneeuw," zei de oude man tegen de beelden. Hij legde zijn pak met hoeden neer in de sneeuw en begon de beelden schoon te vegen. Juist wilde hij weer doorlopen, toen hij een goed idee kreeg.
"Ik heb alleen maar wat rieten hoeden bij me die niemand wou kopen," zei hij. "Maar misschien houden ze jullie hoofden droog." En voorzichtig bond hij elk Jizo-beeld een hoed op. "Ik heb er eigenlijk één te weinig," mompelde de oude man, terwijl hij naar de rij van zes beelden keek. Maar toen bedacht hij zich: hij deed zijn eigen hoed af en bond die op het zesde beeld.
"Kijk eens," zei hij tevreden. "Jullie zullen geen last meer hebben van de sneeuw." Toen boog hij voor de beelden ten afscheid, want nu moest hij echt gaan. "Gelukkig nieuwjaar!" riep hij vrolijk. Daarna ging hij haastig weer op weg.
Toen de oude man thuiskwam wachtte zijn vrouw hem al vol ongeduld op. "Heb je de hoeden verkocht?" vroeg ze. "Heb je wat vis en rijst kunnen kopen?" De oude man schudde zijn hoofd. "Ik heb er niet één verkocht," antwoordde hij. "Maar ik heb er wel een heel goede bestemming voor gevonden." En hij vertelde zijn vrouw hoe hij de Jizo-beelden van hoeden had voorzien.
"Dat is goed gedaan," zei zijn vrouw. "Ik zou hetzelfde gedaan hebben." En ze maakte hem helemaal geen verwijten dat ze nu niets te eten hadden. Ze maakte een pot thee en deed nog een extra stukje houtskool op het vuur, zodat haar man zich kon warmen.
Die nacht gingen ze vroeg naar bed, want er was nu helemaal geen houtskool meer. Het was erg koud geworden in het huisje. Buiten sneeuwde en sneeuwde het, en de oude man en zijn vrouw kropen diep onder hun deken om warm te blijven. "We mogen van geluk spreken dat we een dak boven ons hoofd hebben, met dit vreselijke weer," zei de oude man. "Dat is zeker," antwoordde de vrouw. En daarna vielen ze in slaap.
Bij het aanbreken van de dag, toen de hemel nog helemaal grijs was, werd de man wakker. Er klonken stemmen buiten. Hij schudde zijn vrouw wakker. "Luister eens," zei hij. "Wat is dat? Wie zijn dat?" vroeg zijn vrouw. Ze hielden allebei hun adem in en luisterden. Het klonk als een groep mannen die een zware last sjouwden.
"Yoi-Sah! Hoi-Sah! Yoi-Sah! Hoi-Sah!" riepen de stemmen. Ze kwamen al dichter en dichter bij. "Wie kunnen dat zijn, zo vroeg in de morgen?" zei de oude man verbaasd. Toen begonnen de stemmen te zingen.
"Waar woont die goede oude man
Die onze hoofden bedekte?
Waar woont die goede oude man
Die ons hoeden heeft gegeven?" De oude man en zijn vrouw renden naar het raam en keken naar buiten: daar kwamen de zes Jizo-beelden aangelopen door de sneeuw. Ze hadden de rieten hoeden nog op hun hoofd, en ze droegen alle zes een zware zak.
"Yoi-Sah! Hoi-Sah! Yoi-Sah! Hoi-Sah!" riepen ze, en ze kwamen steeds dichterbij.
"Ik geloof dat ze naar ons huisje komen!" zei de oude man verbijsterd. De oude vrouw stond verstomd. Voor hun verbaasde ogen kwam elk Jizo-beeld naar hun deur gelopen, en zette voor de drempel zijn zak neer.
De oude man deed snel de deur open, en de zes grote zakken tuimelden de kamer binnen. In de zakken zaten rijst en tarwe, vis, bonen, wijn en bonenkoeken en nog een heleboel andere lekkere dingen waar ze altijd naar verlangd hadden.
"Er is genoeg om het hele jaar feest mee te vieren!" riep de oude man opgewonden uit.
"Dit wordt het mooiste nieuwjaarsfeest dat we van ons leven hebben gevierd!" riep de oude vrouw.
"Ojizo sama, dank u!" riep de oude man.
"Ojizo sama, hoe kunnen we u ooit voldoende bedanken?" riep de oude vrouw.
Maar de zes beelden waren alweer vertrokken. Langzaam verdwenen ze in het wit van de vallende sneeuw. Na een tijdje waren alleen hun voetsporen nog zichtbaar.
Intussen weet iedereen die een reactie nalaat hier hoe het werkt en dat de reactie wel op de blog komt na mijn goedkeuring maar die spam mannen die blijven volharden in de boosheid. Iemand zei mij dat het spammachines zijn die zomaar ergens binnen vallen maar ik betwijfel het want nergens zie ik zoveel spam op één dag verschijnen dan hier! Gisteren morgen zag ik dat ze weer geprobeerd hebben om " in te breken" in mijn blog. Van 7u32 tot 8u31 hebben ze vruchteloos 12 keer geprobeerd. Met een simpele klik is dat in mijn mailbox afgekeurd dus voor mij geen probleem ,beter zo dan op mijn blog want ze zaten weer in verschillende jaargangen bezig... Waarom die persé bij mij hun rommel willen plaatsen , weet ik ook niet maar ik heb er toch wat leedvermaak in dat het momenteel " nougabollen" zijn voor hen. Daarom ... blijf ik op dezelfde manier werken. Jullie reageren en ik keur het dan wel goed en dan verschijnt het op mijn blog! Ik bemerk wel dat die manier van werken sommigen afschrikt omdat ze wellicht niet direct zien wat ze geschreven hebben maar wees gerust ik lees het en het komt dan wel terecht! Zolang sennet geen efficiënte oplossing heeft is dat de enige oplossing! We shall overcome!!!
Nu de feesten stilaan achter de rug zijn, gooien sommigen zich weer vol moed op het werk en anderen trekken er even uit als ik bepaalde blogs mag geloven. Hoewel ... de beelden uit de skioorden kunnen mij momenteel niet bekoren!! Sommige trekken er met de auto op uit, leve de vrijheid, anderen willen snel op de bestemming zijn en kiezen voor het vliegtuig... En dat "triggerde " natuurlijk weer mijn fantasie!!
Vliegen is leuk. Afgezien van het feit dat je je ongehinderd door mogelijk flitsgevaar en rode lichten tegen om en nabij de 900km per uur kan verplaatsen, is het ook bijzonder fijn om zonder schuldgevoel uren werkeloos op je achterste te zitten. Niet dat ik daar een schuldgevoel aan over heb, maar dat volledig terzijde.
Je neem er met genoegen bij dat je na veel uren vliegen niet meer over enkels beschikt en dat zowat elk gewricht voelt alsof het asap door een kunststofexemplaar vervangen dient te worden .Je krijgt dan ook nog eens eten en aangezien de meesten omnivoor zijn, vind je de soms bedenkelijke smaak nog niet eens zo erg want als je vliegt dan is het naar een vakantiestek vandaar.... Opstijgen en dalen brengen het kind in een mens naar boven ( nota van de red. toch het kind in mij). En ik kan je verzekeren dat dat kind nooit ver weg is. En dan die filmkes! Je kan eindeloos filmkes kijken, van nieuw tot oud tot je er zelfs bij in slaap valt!! Heerlijk slaapverwekkend!
Persoonlijk heb ik maar één probleem met vliegen en dat is het toiletgebeuren. Nu wil het gelukkige toeval dat ik redelijk waterdicht ben maar één plas per 4 uur lijkt mij nu niet overdreven. En daar schuilt het probleem. Want uiteraard zit je steeds in het midden van een rij, of aan het raam. En waar je nog enthousiast van "WAUUUW" doet bij het opstijgen (in je hoofd, niet luidop, dat spreekt) omdat je door het venstertje kan kijken, daar vloek je - eveneens mentaal - omdat er àltijd mensen in de weg zitten.
Dat op zich is geen bezwaar, je kan altijd vriendelijk vragen om te mogen passeren, maar die mensen slapen ook ALTIJD. En aangezien je - compasieus als je ongetwijfeld bent- al zou twijfelen om je reisgenoot te wekken omwille van je primaire behoefte dan ligt het wekken van een onbekende snurker nog moeilijker.
Want zeg nu zelf, hoe maak je iemand wakker die je van haar noch pluimen kent? Keihard EXCUSEER roepen is zo'n onvriendelijke wekmethode maar je wil toch geen onbekende aanraken? En indien ja, waar dan wel? Op de schouder? Op de bil? Een olijke por in het middenrif?
Daar moet je toch niet aan denken?
Dus je houdt het op, tot je blaas voelt alsof ze gaat exploderen en ook vervangen dient te worden door een kunststofexemplaar. Maar gelukkig gebeurt dat nooit. De slaper wordt ooit toch wel eens wakker.
Dan mag je naar de kleinste kamer, waar de inhoud van je getergde blaas niet weggespoeld maar weggezogen wordt, door een toilet waar een paar honderd anderen jou die dag zijn voorgegaan!! Maar dat kan je op dat moment niet schelen, je bent heel even niet gewoon in de lucht, maar in de zevende hemel.
Een dol logeerpartijtje
van 2 kleinkinderen.
Van zoveel liefde genoten.
Heb over hun bewondering mijn ego gelikt.
Heb mezelf
in een hippe oma gegoten.
Ja, ik heb het weer eens geflikt.
Op vraag van Mus even iets meer over Mirre al heeft Fjak@ in een reactie al één en ander uitgelegd!
Wat is Mirre? Mirre is een gomhars, die gewonnen wordt uit een boom. De ruwe hars wordt bewerkt door middel van stoomdestillatie: het eindresultaat is een dikke lichtgele olie met een warme, kruidige, zoetige en enigszins rokerige geur. Mirre kennen de meesten onder ons uit de verhalen van de Drie Wijzen omdat het samen met wierook en goud, één van de drie geschenken was die de Drie Wijzen uit het Oosten aan Jezus gaven bij zijn geboorte.
Mirre komt van een kleine boom met knoestige takken, kleine blaadjes en witte bloemen. De hars komt uit spleten in de bast en droogt op wanneer ze aan de lucht wordt blootgesteld..
De stam of dikke takken worden ingesneden. De uit deze wonden vloeiende hars laat men drogen en wordt dan verzameld.
Uit de hars wordt door oplosextractie donkerbruine taaie substantie met een rijke balsemieke geur gewonnen die op kamertemperatuur nauwelijks te schenken is. Hieruit wordt een etherische olie gedestilleerd met een pikante geur. 10 tot 15 kilo hars leveren 1 kilo gele tot amberkleurige viskeuze vloeistof met een warme balsemiek geur
Waar komt de naam Mirre vandaan?
De naam Mirre komt uit de Griekse mythologie. De beeldschone Myrrha was verliefd op haar vader Cinyras, de koning van Cyprus. Zij ging op listige wijze een incestueuze verhouding met hem aan. Toen haar vader dit ontdekte besloot hij haar te laten doden. De goden kregen echter medelijden met het huilende meisje en veranderden haar in een stekelige struik waaruit vervolgens Adonis werd geboren.
Mirre werd voor het eerst 3700 jaar geleden genoemd, het is daarmee het oudst bekende parfum.
In de Griekse Oudheid was mirre een belangrijk ingrediënt van het beroemde parfum 'megaleion', ook voor behandeling van vele kwalen staat mirre bekend want de etherische olie is heilzaam bij verkoudheid, hoest en keelontsteking. De etherische olie is diep goudgeel en wordt diep amber. Ze heeft een muf, balsemachtig, rokerig aroma. Er zijn in Mesopotamië medische teksten gevonden die stammen uit 1700 voor Chr. waarin o.a. het gebruik als mondverzorging in combinatie met aluin vermeld werd.
Mirre werd in alle oude beschavingen gebruikt voor het desinfecteren en genezen van wonden. Griekse soldaten hadden een flesje Mirre bij zich om wonden te reinigen en sneller te laten genezen. Mirre reguleert ook de menstruatie . Bij de Egyptenaren werd de hars gebruikt voor het balsemen van de doden en samen met honing toegepast in pleisters voor de verzorging van wonden.
In Somalië wordt het aan kamelen gegeven om de melkopbrengst te verhogen. In dit land wordt het ook toegepast bij de behandeling van geslachtsziekten.
Arabische geneesheren behandelden slangenbeten en schorpioensteken met Mirre.
Veelvuldig werd het ook gebruikt voor de behandeling van luchtwegenproblemen, zoals tuberculose en borstinfecties die in de woestijn door zandstormen ontstonden. In de loop der tijden is Mirre een symbool voor lijden en de dood geworden. Op zijn weg naar Golghota boden joodse vrouwen Jezus een verdovende drank met Mirre aan. Aan het kruis kreeg Christus eveneens een mengsel van Mirre en wijn.
Ook ter dood veroordeelde gevangen kregen wijn met Mirre om de pijn te verminderen.
psychisch: heeft Mirre een kalmerende invloed op het zenuwstelsel en brengt de geest tot rust. Bij hypernerveuze personen raadt men verdampen in de leefruimte aan.
spiritueel: Net als Wierook is Mirre dé olie voor gebed en meditatie. Mirre is van grote waarde voor mensen die het gevoel hebben dat ze emotioneel of spiritueel zijn vastgelopen en die weer verder willen met hun leven. Mirre geeft helderheid, inzicht, innerlijke rust en is een geschenk aan het kind dat geboren moet worden maar ook een geschenk aan het kind in ieder mens.
Eventjes ter info... ik hou het nog een tijdje vol met op dezelfde manier te werken wat de reacties betreft, ik krijg jullie reactie via mail binnen en keur ze dan goed. Vandaag had ik nog maar voor de tweede keer sinds ik het zo werk zo'n uggs spam binnen ,maar ze zullen stilaan door hebben dat die wel niet op de blog verschijnen zeker dus....
En nu mijn logje!
Vandaag, 6 januari vieren we Driekoningen. Dat herinnert ons aan de reis van de drie koningen Caspar, Balthasar en Melchior. Ze worden ook wel de drie wijzen uit het Oosten genoemd. Ze hadden veel verstand van sterren en konden de toekomst voorspellen. In de bijbel staat dat ze op zoek waren naar de nieuwe koning van het joodse volk.
Een heldere ster wees hun de weg naar Bethlehem. Daar vonden ze in een stal het pasgeboren kindje Jezus. Hij kreeg dure cadeaus van de koningen: goud, wierook en mirre. Het feest van de drie koningen wordt in sommige steden en dorpen nog gevierd. Dan gaan kinderen verkleed als koningen langs de huizen. Ze dragen een ster, zingen een lied en halen snoep op. Als kind deed ik vaak de ronde samen met twee vriendjes. We hadden dan een ster bij op een stok en lieten die draaien met de hulp van een touw. Dit is wat we zongen:
Drie koningen, drie koningen,
geef mij ne nieuwen (h)oed,
mijnen ouwen is versleten,
mijn moeder mag 't nie weten
mijn vader heeft het geld
op de rooster geteld.
Ik struikelde als kind over dat "rooster". Ik kende het woord alleen als aanduiding voor dat ding in de oven. En daarop geld tellen leek me wel heel erg dom. Maar bon, de zin van de rest van het liedje ontging me ook, dus misschien paste het er wel bij.
Nog een traditie die verbonden is aan Driekoningen - hier toch - is het afbreken van de kerstboom en dan zijn ze allemaal weg die sporen van de zoveelste drukke kerst en de herinnering aan een sobere nieuwjaarsavond omdat één van de feestvierders er dit jaar door omstandigheden niet echt kon van genieten! We hebben weer een gans jaar voor de boeg met al zijn verborgen verwachtingen, tegenslagen en goede en slechte kanten . Ik word er eventjes stil van....
Kijk, speciaal voor mij gemaakt zeg je en een lachje huilt onzeker in je gezicht dat een tintje bleker mijn hart vol medelijden raakt.
Ik vind ze mooi, zij lijkt net echt
vervolg je op onvaste toon
die druipend van gefaalde hoon
zorgt dat ik tegen mijn tranen vecht.
Terwijl je hand zich radeloos strekt om te voelen aan het blonde haar
prevel je dat ze je mooier zou maken en terwijl onze blikken elkaar raken
trek je met een ruw resoluut gebaar
de pruik af die je kaalheid bedekt.
Kerst en Nieuwjaar zijn voorbij en nu zie ik hier toch nog wel een pakje liggen onder de Kerstboom zeker.
Een vierkante doos met mooi geschenkpapier en de bijhorende strik.
Niet dat de geschenkendoos iets speciaals is, maar het is vooral het feit dat de doos is blijven staan dat mijn aandacht trekt.
Nog straffer is dat ik de doos er niet zelf heb gezet en mijn wederhelft ook van niets weet..
Persoonlijk mag van mij die doos blijven liggen maar omdat we er de herkomst niet van kennen, word ik wel even curieus.
Ik loop er langs en kijk die doos aan en af en toe blijf ik voor de kerstboom staan met de vraag of ik nu zat was toen ik ze kocht en of dat ik misschien wel aan geheugenverlies lijd?. Na enige tijd ga ik gehurkt voor de boom zitten en neem de doos in handen.
Het is geen grote maar ook geen kleine doos en afgaande op de grootte van de doos vind ik dat ze zeer licht weegt.
Het lijkt wel of de doos leeg is..
Ik kijk of ze wel gesloten is en dat is ze ook.
Misschien wil iemand mij een poets bakken door hier een lege doos onder mijn boom te zetten?.
Als ik terug ga rechtstaan, heb ik de doos nog steeds vast en bekijk ze van onder tot boven.
Het papier is veelkleurig ja, zelfs als er niets zou inzitten dan maakt de verpakking al veel goed.
Mijn nieuwsgierigheid neemt toe en ik trek naar de keuken om een mes te halen waarmee ik de plakband kan doorsnijden.
Voorzichtig breng ik de punt van het mes naar het deksel toe en snijd aan de vier zijden de tape door.
Het mes gaat terug naar de keuken en met de doos op de knieën ga ik in de zetel zitten.
Het is even wringen om het deksel los te krijgen en voorzichtig til ik het naar boven om het naast mij in de zetel te zetten.
" Wat is dat voor iets?"
Stil en bijna ademloos kijk ik in de doos.
Ze lijkt eerst leeg maar hoe dieper mijn blik naar de bodem kijkt hoe meer ik zelf in de leegte van de doos lijk te verdwijnen. Hoewel de doos leeg is, zie ik de namen van verschillende mensen opduiken.
Mijn ma, mijn pa, mijn grootouders en nog zoveel anderen die ook zijn heengegaan, zie ik voor mijn ogen voorbijgaan, gevolgd door een pak herinneringen.
In stilte verzink ik in gedachten en hoe dieper ik zink hoe meer herinneringen ik op de bodem van de lege doos vind. Ik zie mijn ma naast mijn wieg staan en later naast mijn bed toen ik ziek was en iets verder in de doos staat ze dan weer te lachen met mijn onnozel gedoe.
Af en toe wisselt het beeld als in een film en op zeker moment zie ik mij op de schoot van mijn grootvader zitten.
Hij neemt mij mee naar de vinkenzetting en daar duwt hij zijn vinger tegen zijn lippen en zegt " sssssttttt " om mij er op te wijzen dat ik stil moet zijn.
Ik zie zijn ruwe handen van het zware werk en ik zie het bonzen van zijn hart alsof hij nog echt in leven is. Hoe meer ik naar de herinneringen kijk hoe meer de bodem van de doos bevochtigd wordt door mijn tranen.
Tussen de vier wanden van de lege doos zie ik al diegenen waar ik zo van hield, de mens maar ook de natuur en de herinneringen van mijn landelijk dorp en omstreken.
Ik wandel in alle rust rond in mijn lege doos en vind het een prachtig geschenk.
Nooit heb ik gedacht dat een lege doos zoveel te bieden had!
Langzaam onttrek ik mij aan al de herinneringen en besef dat de doos veel meer te bieden heeft dan de doodgewone tastbare geschenken.
In feite kan die doos door iedereen geopend worden en kan iedereen de herinneringen ophalen als hij het wil.
Ik plaats het deksel terug op de doos en geef ze een goed zichtbare plaats waar ik ze steeds kan vinden.
Over een paar dagen breken we de kerstboom af, maar de doos vol herinneringen zal wel ergens anders een plaatsje vinden.
In feite vind ik het één van de mooiste geschenken die ik ooit gekregen heb, gewoon een doodgewone lege doos waar ik zelf de waarde kan uithalen.
Een schat aan herinneringen om ze af en toe terug tot leven te wekken.
Even reizen naar een wereld waar mensen te vroeg vertrekken.
Even denken dat het niet meer moet zijn en dat het mooiste geschenk soms ontastbaar is.
Geen Nederlands, geen Frans maar Belgisch en zonder eindejaarskater.
Beste amis.
Nous voilà dejà begin januari en de eindejaarsfeesten zijn terminées.
Het voorbije année was voor ons une année de veranderingen, productives, of niet.
In het begin was tout le monde inquiet maar eindelijk is alles presque goed passé grâce à onze esprit de samenwerking.
Iedereen is d'accord pour dire que nous werken heel goed zonder hésitation en met weinig slecht humeur.
Dat is de résultat van onze collaboration en goede entente dans le combat.
Je voudrais vous zeggen dat ik veel chance heb d'avoir des kamaraden comme jullie.
Altijd klaar pour aider, toujours prêt om initiatieve te prendre. Altijd klaar pour aider un afwezig.
Bedankt voor tout en ik hoop que cela continuera in dit nieuwe année .
Meilleurs wensen voor het nouvelle jaar 2012 .
PS : ik wil ook remercier Bill Gates pour ce prachtige taal correcteur programme. Zonder celui-ci zou ik deze log met veel fautes moeten écrire !! ;-)
Ik ben dan wel mijn roots" ontvlucht" maar ieder vogeltje blijft zingen zoals het gebekt is!! Daarom in mijn eigenste taaltje de beste wensen en voor de "anderstaligen" la mème chose" !!.
Nieuwjaar 2012
't Is were zoverre de deure van 2011 stoat ip a gerre. Een hèèl nieuw joar voor te leven met malkoar. Liefde in 't ménage tussen de vint en de vrouwe en is ter ol è keer miserie of boel smiet olleszins met gèn meubels moar zet j'ip ne stoel. En laat het moar overwaaien da rottig gevoel want oe da je 't ook kèèrt of oe da je 't ook droait, 't is dedju stille woar dat 't nooit ne kèr woait.
Zie je momenteel nog nie van de straote gèn paniek, t' is ip da vlak noois nie te loate. Want wa zeggen ol die tupperware demonstranten oen ze geconfronteerd worden met under klanten? ' Een dikke, een kromme, een schele of een dulle ip ieder potje past er een ulle'.
Moar 'k wille ook nog teen en 't ander wenschen : 'k wense jundre wat da 'k zelve betrachte, bij dage een bitje werk en ruste by nachte. Als g' hongre et, een bete brood; als dorst joen kwelt, geen watersnood. Geen schuldn'n tenzij deze dat ge efnan kunt betalen met gepaste munt. En heel 't joar , lik of dat goat en stoat, geen pijn noch smerte aan je tand'n of an 't herte.
Kortom, 'k wense jundre 't beste voar noaste jare En 'k goa 't daarbie laten voor vandjare.
Ik zit weer volop in mijn oudejaarsblues. Dat heb ik altijd in de laatste maand van het jaar. De voorbije maanden - met alle ups en downs - passeren de revue. Ik lach of huil er nog een keer om, spoel ze op 31 december om middernacht met een glaasje bubbels weg en knal ze daarna richting eeuwigheid. Een heerlijk ritueel.
Oorspronkelijk zijn die knallen -
net als het verbranden van kerstbomen, bedoeld om de kwade geesten van
het voorbije jaar te verjagen. Dat deden de Germanen destijds al. Niet
met knallen, want het buskruit was nog niet uitgevonden, maar door heel
hard te schreeuwen en te joelen. Bovendien brachten ze offers - waarvan
onze oliebollen overblijfselen van zijn - om de goden te behagen.
De Chinezen, die hun nieuwjaar pas tussen 21 januari en 20 februari vieren, zorgen er voor dat het huis schoon is om de keukengod gunstig te stemmen. Lopende schulden worden afgelost en messen, scharen en naalden worden opgeruimd. Veilig achter slot en grendel kunnen ze het geluk van het nieuwe jaar in ieder geval niet kapot maken.
Ik weet niet of kwade geesten bestaan. Ik ken alleen maar kwade mensen. Als je maar lang genoeg je verdriet, frustraties en boosheid opkropt, word je vanzelf een kwade geest. Dat is de belangrijkste reden waarom ik ieder jaar mijn eigen 'huis' zo bewust opruim en de tijd neem voor mijn eindejaarsblues. Ik sta even stil bij het verdriet/tegenslagen van het voorbije jaar, pink desnoods nog een traantje weg en als het moet doe ik er zelfs nog een boksbalsessie achteraan. Net zo lang meppen tot je er bij neervalt, de beste manier om je frustraties af te werken. Dat ruimt op.
Vervolgens laat ik alle fijne en mooie dingen de revue passeren. Dan zit ik net zo wazig te glimlachen als de Mona Lisa. Maar schaterlachen zit ook in het pakket over alle domme dingen die ik deed en over alle valkuilen waar ik weer - soms tot 'bloedens' toe - ben in gedonderd.
Jezelf relativeren is dé methode om een depressie te ontlopen.
Het maakt niet uit wat je de komende jaarwisseling doet om het geluk voor het nieuwe jaar af te dwingen. Misschien eet je, net als de traditionele Spanjaarden, met oudjaar 'druiven voor geluk'. (Iedereen krijgt een schaaltje met twaalf druiven. Op het moment dat de klok 12 uur begint te slaan, wordt er één druif per klokslag gegeten) Maar één tip: laat dit jaar de televisie eens lekker uit.
Oudejaarsavond is een perfect moment om elkaar eens rustig over de mooiste en vervelendste gebeurtenis van het afgelopen jaar te vertellen én hoe je je daarbij voelde. Zeker weten dat er intense verhalen bovenkomen. En als iedereen als afsluiting een wens uitspreekt voor ieder in het gezelschap dan weet ik zeker dat je de mooiste stiltes zult beleven vóór dat het grote knallen losbarst. Dát levert tenminste 'televisie' op die je de rest van het jaar bijblijft
Kennen jullie dat ook die lijst met goede voornemens, met stip op één het gewicht al wachten we misschien best nog oudejaarsavond af voor we eraan beginnen!
Vandaag 2011 jaar geleden was het " kerste-kind " drie dagen oud. Bijna levensvatbaar. De onbevlekte maagd was nog volop aan het bekomen van de koude bevalling. De herders, koningen en engelen lagen lam rond de kribbe, 3 dagen dansen en zuipen, zelfs in het jaar nul was dat teveel.
En dan ga je denken aan het jaar dat naar zijn einde loopt. Volgens sommigen zou België barsten, kraken deed het de afgelopen maanden wel al was het niet van de vorst of sneeuw. . Nog nooit was de miserie zo groot, nog nooit hadden we zolang geen regering en nog nooit reden de treinen minder stipt dan in 2011. Op persoonlijk vlak was 2011 goed, voor anderen dicht bij ons stukken minder. De mens onthoudt vooral de hoogtes en laagtes, afgelopen jaar waren er nogal wat diepe dalen. De ene natuurramp volgde de andere op, bedrijven gingen over de kop, er braken ziekten uit, er waren overstromingen, aardbevingen, tsunami's, de Arabische lente met de opstanden in verschillende landen, Pukkelpop en fukushima, de Noorse nachtmerrie Alle rampen gebeurden op twee niveaus. Het ene was het niveau waar we zelf last van hadden en zullen hebben, het niveau dat ons geld kost: die kernramp, stakingen, economische crisis Daarnaast had je de andere rampen, de echte, die waar miljoenen mensen rechtstreeks bij betrokken zijn. De rampen waren niet te overzien, vaak te snel vergeten. Misschien kunnen we volgend jaar iedere ramp waar we alleen maar geld mee verliezen in een apart journaal gieten, zendtijd....? 3u s nachts. En van 18u tot 22u het echte journaal, over rampen die miljoenen mensen treffen. Titel? De ver-van-ons-bed-show. Misschien gaan er dan ogen open, of misschien gaan ze helemaal toe.
Het is weer zover. Hoewel ik elk jaar minder kaarten schrijf, blijft het toch nog steeds een schone gewoonte om hier en daar nog iemand die me aan het hart ligt met een persoonlijke kaart een gezond nieuwjaar toe te wensen. Omdat ik het echt persoonlijk wil houden schrijf ik mijn wensen nog altijd zelf maar... niet iedereen kan mijn gekrabbel vlot lezen en dat is dan weer een minpunt...
Naar het schijnt kunnen ze uit je handschrift heel veel opmaken over jezelf. Awel, ik zou graag weten wat ze in mijn schrijfsel zouden zien.
Zelf vind ik mijn handschrift niet direct mooi en vraag me af wat het zou betekenen voor de kenners?
Als ik mijn horoscoop ernaast leg, heeft het dan overeenkomsten?
Ben ik lui consequent koppig naïef zeker niet artistiek tenzij dat in de ongelijke vorm van mijn letters zou liggen ( haha)? Ik zou het echt niet weten.
Er wordt wel niet zoveel meer met de
hand geschreven, maar ik stuur nog echte kerstkaarten. (tenminste als ik
het adres heb) Het is ook zo leuk, wanneer de postbode een lading
retour- kaartjes in je brievenbus laat glijden. Dan kan ik mij weer verbazen als ik die handschriften zie sommige echte karakterkrabbeltjes!!
Maar de kaartjes die ik verstuur - al dan niet leesbaar - dat doe ik met gans mijn hart en dat zal toch wel het belangrijkste zijn, denk ik
Die kalkoen is nu al wel verteerd zeker en de wijn doorgespoeld dan mag het volgende geen probleem zijn! Af en toe moet een mens toch oefenen hé want er mag geen "sleet " komen op dat kleine lapje! Daar gaan we, oefen je mee?
- De zakkenrollende zakkenroller rolde een andere zakkenrollende zakkenroller zijn zakken.
- Fritsie mixte zijn whisky met een whiskymixer.
- Als vliegen vliegen en bijen vrijen dan vliegen de vliegen de vrijende bijen vliegensvlug voorbij.
- Roverovervallen vallen overal voor. Het valt voor dat bij een roveroverval, een rover, voorover, over een roverval valt. Maar een rover, heeft het er wel voor over, om tijdens een roveroverval, voorover, over een roverval te vallen. Want voor een rover, schiet er bij een roveroverval, altijd wel wat over.
- De tekkel tackelde de tekkel, maar toen de tekkel de tekkel tackelde, tackelde de getackelde tekkel de tackelende tekkel terug.
- De pasgewassen was was pas gewassen nadat de pasgewassen was gewassen was.
- Grote grazers grazen graag in grasgroen gras.
- De kok snijdt recht en de knecht snijdt scheef.
- Wij wijze wijven willen wassen witte wollen winterwanten, wisten wij maar waar warm water was.( alleen dat woordje wijven ligt niet goed in mijn mond )
- De koetsier poetst de gouden postkoets met gouden postkoets poets.
- De knap knippende, knappe ,kale kapper knipt en kapt knappe koppen knapper kaal, dan de knapste knap knippende, knappe kale kapper knappe koppen kaal kan knippen... knap hé?
Dit wordt een kort logje want vandaag heeft deze oma het druk, druk druk.
Zoals naar jaarlijkse gewoonten komen de kinderen en kleinkinderen hier Kerstavond vieren en wil oma dat het een gezellige bedoening wordt en daar komt toch wat bij kijken met zo'n bendeke! Ik ben ik al een paar dagen bezig om een echt Kerstmenu te bedenken en voor te bereiden. Ik ben er enkel nog niet helemaal uit voor ons glutenkindje, geen kroketten in ons frituurvet want onze kroketten zijn in broodkruimels gedraaid, geen hapjes zoals wij, geen taart zoals wij, saus niet binden met gewoon bindmiddel maar maizena ( gelukkig dat ik daar aan dacht) en zo gaat het verder...Maar de Kerstboom met de pakjes zal haar wel afleiden van het lekkers dat ze niet mag eten...
Maar voor de hele "riemram " hier begint en de living tegen het einde van de avond op zijn kop staat en oma erbij, starten we eerst met onze dochter in de bloemen ( zeg cadeautjes) te zetten want vandaag wordt ze 37!! Mensen toch wat worden we oud!! Een heel dikke kus en een gelukkige verjaardag dochtertje. En voor allen die hier aankloppen een gezellige Kerstavond en een Zalige Kerst.
)
){kind=link}
){kind=link}