De Janssens hadden geen kinderen en besloten een donor te zoeken om moeder Janssen te bevruchten en zo hun gezin te starten. Op de dag dat de donor langs zou komen, moest meneer Janssen op zijn werk zijn. Dus hij kuste zijn vrouw en zei: "Ik ga ervandoor, die meneer zal hier snel zijn."
Een half uur later kwam heel toevallig een deur-tot-deur babyfotograaf langs en belde aan.
"Goedemorgen, mevrouw. U kent me niet, maar ik ben hier om ..."
"Oh, je hoeft niets uit te leggen, hoor. Ik verwachtte je al," onderbrak mevrouw Janssen hem. "Werkelijk?" vroeg de fotograaf.
"Nou, prima! Mijn specialiteit zijn baby's."
"Dat hoopten mijn man en ik al. Kom alsjeblieft binnen en ga zitten."
" uhum. " Waar gaan we precies beginnen?" vroeg mevrouw Janssen blozend.
"Laat alles maar aan mij over, mevrouw. Meestal doe ik er eerst twee in de badkuip, één op de bank, en soms nog een paar op het bed. Vaak is de vloer in de huiskamer ook leuk. Dan heb je een groter oppervlak." "Badkuip, huiskamervloer?
Geen wonder dat het niet werkte voor mij en Harry."
"Nou, mevrouw, niemand kan het in één keer goed doen. Maar als we verschillende posities proberen en ik schiet van zes of zeven verschillende hoeken, dan weet ik zeker dat u tevreden zal zijn over de resultaten."
"Ik hoop dat we dit snel achter de rug hebben," piepte mevrouw Janssen.
"Mevrouw, in mijn soort werk moet een man zijn tijd nemen. Het kan makkelijk binnen vijf minuten, maar dan weet ik zeker dat u daar niet tevreden over zal zijn."
"Ik weet het wel zeker!!" riep mevrouw Janssen uit.
De fotograaf opende zijn koffer en pakte zijn album met babyfoto's.
"Deze is gemaakt op de bovenkant van een dubbeldekkerbus midden in Antwerpen."
"Mijn God!", riep mevrouw Janssen uit, aan haar zakdoek plukkend.
"En deze tweelingen zijn bijzonder goed gelukt, er rekening mee houdend dat de moeder nogal moeilijk deed." De fotograaf gaf haar de foto.
"Moeilijk?" vroeg mevrouw Janssen.
"Ja, helaas wel. We moesten uiteindelijk naar het stadspark om het voor elkaar te krijgen. Overal om ons heen stonden mensen te dringen om het maar goed te kunnen zien.
"Te dringen?" vroeg mevrouw Janssen, haar ogen open van verbazing.
"Ja ... " vertelde de fotograaf,"...en voor langer dan drie uur! Het mens bleef maar schreeuwen en commentaar geven. Ik kon me amper concentreren. Toen begon het donker te worden en moest ik het snel afwerken. Toen er uiteindelijk eekhoorntjes aan mijn gereedschap gingen knabbelen, moest ik alles wel weer snel terug stoppen."
Mevrouw Janssen leunde naar voren. "U bedoelt dat ze werkelijk aan uw uhum gereedschap knabbelden?" "Jazeker. Nou mevrouw, als u er klaar voor bent, zal ik de standaard opzetten, zodat we aan de slag kunnen."
"Standaard?" Mevrouw Janssen keek nu ontzettend bezorgd.
"Ja natuurlijk, ik heb de standaard nodig om mijn Canon op te laten rusten. Hij is veel te groot voor mij om vast te houden wil ik goed kunnen schieten .. Mevrouw? Mevrouw?
Goeie God, ze is flauwgevallen! Zou ik iets verkeerds gezegd hebben?"
Rustig aan, niks forceren, je tijd nemen, je laten verwennen….het klinkt allemaal misschien zalig in de oren maar als je kleine oortjes hebt en bij het uitdelen van geduld op de laatste rij stond dan klinkt dit eerder als een beproeving. Wie mij kent zal mij begrijpen …..
Revalideren als je niet echt ziek bent en het kriebelt om alles terug onder controle te hebben….. geloof mij dat is ook geen cadeau! Maar soms moet een mens luisteren naar de dokter, zijn halfbedde en zelfs de kids…
Wat dat oplevert?
Een ongeduldige 78jarige die het moeilijk heeft om zich te voegen naar de huidige omstandigheden, die niet alleen kriebelende handen heeft maar ook voeten en tenen want lang stilzitten is echt niets voor mij…
Ik weet het ,iedereen bedoelt het goed en mijn halfbedde die doet echt zijn best en de kinderen menen het ook als ze zeggen “ ma.. je zal even moeten wat door de vingers zien…” maar die vergeten dat ik tussen mijn vingers kieren heb om te spieken….
Maar ach zou ik klagen? Welnee zeker ,alles gaat voorbij als je maar geduld hebt .. lap ik bots dus voortdurend met mijn neus op mijn “ zondeke”….
Ik doe zo mijn best dat ik zelf al een litanie verzameld heb..
Van alle ongeduld …. Verlos mij
Van enige drang om te willen poetsen … verlos mij
Van opstapelende strijk…. Verlos mij
Van onkruid dat op mijn “ siskes” werkt …. Verlos mij
Voor de bloemen die vragen om in een vaas gezet te worden… Laat ze verder welig bloeien .
Voor de groenten en bloemen die naar water snakken … laaf hun dorst.
Voor die paar buren die ons praatje aan de brievenbus missen….. laat hen nu zelf maar volop aan het woord…
Voor mijn lieve slaapgenoot die echt zijn best doet …. Geef hem een dikke pluim.
Voor mijn gezaag en dwaas geschrijf hier … vergeef het mij ik heb teveel tijd!
MAAR over 4 weken laat ik de riemen los en ‘ de hemel aanhore mijn verlangen” alles en iedereen zal het geweten hebben…..
Nadat hun vliegtuig is neergestort op een vlucht naar het zuiden, kan een koppel zich redden op een onbewoond eiland. Niets wijst erop dat ze nog zullen gevonden worden.
De man vraagt zijn vrouw (blijkbaar is zij degene die de financiën beheert):
'Lieverd, heb je onze inkomstenbelastingen betaald voordat je vertrok?'
En zij antwoordt: "Nee".
Hij vraagt haar ook: "Heb je onze onroerende voorheffing betaald voor vertrek?"
En zij antwoordt: "Nee".
Hij vraagt haar ook nog: "En heb je onze verkeersbelasting betaald voordat je wegging?"
En zij antwoordt andermaal: "Nee".
Dan springt de man recht, omhelst haar en kust haar uitzinnig.
Goeie morgen vanuit een redelijk zonnig Zuiden. De laatste 10 dagen was het hier niet echt stralend maar eerder fris. Ik liet me door een Spanjaard vertellen dat het komt omdat Saharazand voor de zon hangt ... we zullen het maar geloven hé .
Vrienden of familie zorgen in ieder geval dat we de humor niet verliezen dus deel ik het graag met jullie En voor ik het vergeet een aangename zondag aan iedereen!
Het belang van een grote woordenschat :
Ik nam onlangs contact op met een oude schoolvriend die tegenwoordig ingenieur is als ik hem over zijn beroep hoor praten.
Ik vroeg hem aan welk project hij momenteel werkte.
Hij informeerde mij dat hij bezig was met aqua-thermische behandeling van keramiek-aluminium-en staal in een beperkte omgeving, maar onder strikt toezicht.
Ik was zwaar onder de indruk tot ik begreep dat hij borden en bestek aan ’t afwassen was, met heet water, onder toezicht van zijn vrouw.
Ken je dat ook? Je ligt lekker te luieren onder de Spaanse of andere zon en dan is het daar dat moment van inspiratie, dat moment waarop alle woorden en zinnen mooi in elkaar passen en je gedachten en ideeën eruit willen barsten .. Dan zou je dat moment toch moeten kunnen vastleggen en niet wachten tot je uit de luiheid van dat topmoment stapt want dan is de link al lang vervlogen en blijven de woorden en zinnen terug gevangen in hun beperkte ruimte daar ergens waar je grijze massa kronkelt.
Op zo’n moment denk ik dan moest een mens over een USB poort beschikken waar je enkel door het inpluggen van een stick - in lui genot - kan downloaden wat je later wil neerzetten… Maar wie ben ik om aan de creatie van de “Schepper” te twijfelen of te sleutelen.. ? Ik ben niemand ,gewoon één van de miljarden die hier rondlopen op deze blauwe knikker, wat zou ik dan met een teletijdmachine terug willen naar die zesde dag in het scheppingsverhaal om aan de “Goddelijke creator” te zeggen dat er iets beter kan aan zijn meesterwerk!
Neen , met Eva en haar appelhistorie in het achterhoofd bedank ik om miljoenen en miljoenen jaren later ook met het verwijt belast te worden omdat die USB poort de reden was van verderf of verdrijving uit het aards paradijs .Vergeet het! . Ik voel nog steeds mee met die arme Eva :)
Ik zal het dan maar houden bij ..” heerlijk, zalig, deugddoende “ ipv al die zoetgevooisde zinnen die door mijn kronkels draaieden terwijl ik daar lag te zonnen! Doch zeg nu zelf… zou dat niet een fantastisch extraatje zijn?
Maar ik ben er zeker van dat in de verre toekomst dit geen utopie blijft want ooit , ooit zal een veel wijzere man of vrouw dan ik die gedachte mogelijk maken.
En nu allemaal stemmen waar dat poortje zich het best en esthetisch zou moeten bevinden… Mijn suggestie....Zeg nu zelf , ziet er niet slecht uit hé zo'n hoedje!!
Good evening Belgium... Benidorm calling! Zo zag het er deze morgen uit aan het strand maar tegen de middag was de lucht reeds dichtgetrokken en viel er regen. Morgen nog even doorbijten bij fris weer en nog een druppeltje maar van dan af aan zou het terug goed worden… hoop doet leven!
Vandaag de wekelijkse lokale markt bezocht maar daar was het ook kalm. Ik zag er mooie BH’s liggen aan redelijke prijzen maar we bleven nergens stilstaan dus wordt het voor een andere keer!
En nu ik het toch over BH en zo heb even dit voor mijn West Vlaamse bezoekers en ook voor de anderen als ze het verstaan!
De juiste maat ! ! !
Boerke gaat naar de lingeriewinkel en zegt tegen de verkoopster:
“ k wiln veur mijn wuuf heure verjoardag een suutien kopen.”
“ Welke maat moet dat zijn mijnheer” vraagt het meisje.
“ Toch wel n’en 108, juffra.”
“ En hoe heeft U dat gemeten?” vraagt de verkoopster.
“ Eentje gaat just in m’ine klakke en dat is ne 54 !!!” 🙂
Houd jullie daar warm en dicht bij elkaar en we see you later!
Ik ben stilaan de papieren aan het checken die we nodig hebben voor onze vakantie….rijbewijs –check- bankkaart –check- Europese cm kaart – check- identiteitskaart ….. en toen kwam het avontuur van vorig jaar terug naar boven toen mijn half bedde zijn portefeuille verloren was en hij - eenmaal thuis - een nieuwe identiteitskaart moest aanvragen .De aanvraag verliep snel want alles gaat nu via computer wat een verschil met vroeger maar ja ook onze identiteit moet het modernisme volgen hé.
Ik herinner mij nog dat we naar het gemeentehuis moesten om een kaartje aan te vragen voor onze kinderen zodat ze mee naar het buitenland konden. In feite was het niet meer dan een stukje wit karton dat men met een lint rond de nek kon hangen . Omdat kinderen rap veranderen, ben ik toch een paar keer naar het gemeentehuis moeten gaan om een” lifting” te laten doen van hun identiteit.
Rond een jaar of twaalf mocht ik dan de echte identiteitskaarten gaan halen .Nadat ze schoon gewassen waren en hun haar netjes gekamd, moest er een pasfoto getrokken worden .Ja, je moet er deftig opstaan want het was voor lange tijd. Later evolueerde ook de administratieve wereld en werden onze identiteitskaarten geplastificeerd, een harde plastieken kaart waar jouw naam, adres en het geslacht op vermeld stonden .In feite stond alles er op zodat je zeker niet aan jezelf kon twijfelen .Ja, er stond zelfs een vervaldatum op maar na een tijdje kreeg je een oproepingsbrief in de bus om een elektronische kaart te laten maken.
Ik weet nog dat toen ik mijn anvraag deed een oudere persoon voor mij nogal luid praatte en wat ik hoorde deed me glimlachen.
De dame aan het loket: -Goeiendag, kan ik u helpen?
-Euh…ja ik kom voor mijn elektrieken pasport.
-Uw elektrieken pasport?
-Awel ja ik heb hier een papier in de bus gekregen dat ik mij moest….
-Ha ja ik zie het al, het is voor uw elektronische identiteitskaart.
-Ja, als gij het zegt.
-U mag mij volgen!
Opgelet uw identiteit is iets wreed serieus en daarmee moet je niet teveel gaan lachen. De foto moet tegen een witte achtergrond getrokken zijn en wat jouw gezicht betreft, hebben ze liever dat je niet teveel je tong uitsteekt of je neus naar omhoog krult . Meestal sta je er dan wreed serieus en bijna onherkenbaar op. Als alles goed is, moet je ook nog eens een handtekening zetten op een blad papier. De dag van vandaag moet dat op een klein scherm van het toestel dat jouw gegevens opslaat! Niet simpel .
Voor al dat “ werk” moet je natuurlijk betalen, ik denk 19 Euro de dag van vandaag? En al heb je daar niks gegeten of gedronken, dat is de prijs van uw elektronische identiteitskaart . Ja, de aansluiting op het modernisme mag wat kosten hé en in feite is het maar de aanloop naar de volgende stap van onze evolutie. Wie weet hoe onze identiteitskaart er over twintig jaar zal uitzien? Misschien krijgen we zoals de dieren wel een chip ingeplant met alle details op .Misschien krijgen we aan ons lichaam wel een aansluiting waarmee we op een computer kunnen aangesloten worden. Ik hoor een oude vriend nog zeggen “binnen 50jaar zijn we allemaal robotten” en dat is ondertussen ook al een tijd geleden, straks krijgt die mens nog gelijk .
Och…we kunnen er eens mee lachen we kunnen niet anders dan met onze tijd mee lopen hoewel de tijd steeds sneller loopt en onze benen een dagje ouder worden. Maar daar is een oplossing voor. De dag van vandaag gaan we bij de dokter vitamientjes halen om terug fit te zijn en wie weet lopen we binnen een paar jaar zoals dat konijn op de televisie met batterijen die langer meegaan. Ik weet het niet maar als ik mag kiezen kunnen ze mij best aansluiten op zonne-energie.
Wie zoet is krijgt lekkers , wie stout is de roe....
Hoe vaak hebben we dat als kind gezongen en het liedje doet het blijkbaar ook nog bij de kinderen van 2022 die met stralende ogen en hun onschuldig geloof in de Sint een mensenhart week maken! Hoe heerlijk is dat.
Sinterklaas , een traditie die wel veranderd is maar gelukkig nog bestaat en dan liefst nog met een Echte Sint en echte Zwarte Pieten... laat een kind een kind zijn zolang het kan..denk ik dan maar.
Wij weten intussen wel beter maar toch .....stiekem ligt er hier en daar toch een briefje voor de Sint zoals het volgende...
De laatste maand van het jaar 2022 beginnen met een glimlach...
Wat die man daar als tweede wens had dat is toch heel simpel of niet?
Ik twijfelde even of ik deze plaagstoot naar de vrouw toe zou posten want op mijn FB kreeg ik al tegen mijn voeten dat ik zo'n zever durfde plaatsten gewoon omdat de naam God erbij betrokken werd. Jongens toch wat leven we in een verzuurde wereld waar humor geen plaats meer heeft en sommigen heel lange tenen hebben want het gaat hem hier NIET om God belachelijk te maken maar gewoon een knipoog naar de vrouw!
Hopelijk reageren de vrouwen die hier langs komen ook niet alsof ze door een bij gestoken zijn ... mensen de tijden zijn al triestig en ernstig genoeg... Ik ben een vrouw en vind gewoon dat zelfspot moet kunnen ik heb helemaal geen intentie om de Godsdienstige toer op te gaan. . Als we van nu af aan ook het woord GOD op de censuurlijst moeten zetten omdat een groep zich aangesproken voelt ... dan kan ik beter stoppen met bloggen. Dat moest ik even zeggen voor ik hier ook uitgescholden word!
Het is de laatste tijd overal zorgen en kwel dus probeer ik een lach op jullie gezicht te toveren .. al is het misschien een rare vorm van humor maar moet kunnen, vind ik
Eigenlijk zou de focus op voetbal moeten liggen ipv op het controversiële Qatar dat het WK organiseert of het dragen van de regenboogband of loveband door bepaalde spelers, maar niets is minder waar. Daarom hoop ik dat vanavond om 20u onze Duivels met of zonder Lukaku of Eden Hazard of een generatie die op zijn retour is zoals vanouds weer een topprestatie neerzetten tegen Canada dat niet te onderschatten is. Deze ploeg is zelfbewust en speelt met passie wat onze Duivels in hun oefenmatch tegen Egypte vorige week misten.
Ik zal in ieder geval present zijn om samen met onze kleinzoon Thanis en de bompa te supporteren . Ik vrees dat opa meer zal liggen soezen dan te kijken tenzij we hem af en toe kunnen wakkerroepen met GOAL.
Ik weet in ieder geval al wat ik zal zingen tijdens de match : “ Lekker blijven vlammen…ooo ooo lekker blijven vlammen... “
Zijn jullie de namen van de meeste van onze Nationale sportploegen ook al eens opgevallen en waarom die in het Engels moeten is dan mijn 2e vraag. Even een overzicht:
De Yellow Tigers: volleybal vrouwen
De Red Panthers: hockey vrouwen
De Red Lions: hockey mannen
De Belgian Cats: basket vrouwen
De Belgian Lions: basket mannen
De Red Wolves: handbal mannen
Je zou er al voor minder schrik van krijgen! Gelukkig zijn er ook nog :
De Belgian Red Flames: voetbal vrouwen
De Red Dragons: volleybal mannen
De Red Knights: motorcross mannen
De Belgian Diamonds: korfbal mannen
De Belgian Bullets: bobslee vrouwen en uiteindelijk
De Red Devils: voetbal mannen.
Over die laatste zullen we de volgende maand wel meer horen tenzij ze natuurlijk al snel met kun “ klikken en klakken” uit het WK tornooi in Qatar geschopt zijn.Gisteren hielde ze wel geen goeie generale repetitie!!
Als je van bepaalde zenders het TV programma voor de komende weken bekijkt dan moet ik zelfs toegeven dat trop teveel en teveel trop is . Voetbal ‘s morgens, voetbal ‘s middags en voetbal ‘s avonds .. je zou al van minder een indigestie krijgen. Mij halfbedde is nu al aan het sakkeren en velen met hem denk ik .
Ik heb hem gerustgesteld dat ik enkel de Rode Duivels volg want ik wil op zijn West Vlaams gezegd “ de koave in tmiddn hoedn.” Maar jullie horen er nog wel van!