Als iemand me vraagt hoe gaat het dan zeg ik :
Ik ben best nog in orde voor mijn lentes, dank je!!
Er is niets aan de hand en ik voel mij nog fris
want ik ben zo gezond als het maar mogelijk is.
‘t Is alleen dat ik wat last in mijn knieën krijg
en lang praten gaat soms met een beetje gehijg.
Mijn rug protesteert als hij veel bewegen moet.
Maar ik ben voor mijn leeftijd nog redelijk goed.
Die steunzolen onder mijn voeten dat gaat.
Anders zou ik niet best kunnen lopen op straat.
Soms wordt mij de slaap nachtenlang niet gegund.
Maar ik merk dat je ook wel eens zonder kunt.
Mijn geheugen wordt minder, soms duizelt mijn hoofd.
Maar dat valt niet zo op, geen mens die het gelooft.
Denk niet dat ik daar vaak in zorg over zit
want ik ben voor mijn leeftijd nog werkelijk fit.
Ze zeggen wel dat je de oude dag
als de “gouden” leeftijd beschouwen mag.
Maar af en toe twijfel ik daar toch wel aan
als ik ‘s avonds wat moe weer naar bed ben gegaan.
Met mijn oren in de la en mijn tanden in een glas,
met mijn ogen op tafel als ik uitgelezen was.
En voor dat ik inslaap, bedenk ik mij dan.
Zit er niet nog iets los dat ik wegleggen kan?
Terwijl het mij toch zo slecht nog niet zit,
want ik ben voor mijn leeftijd nog redelijk fit.
Elke morgen weer stof ik mijn hersens wat af
en ben ik blij met de dag die het lot mij weer gaf.
Dan haal ik de krant en ik lees na mijn bad
de overlijdensberichten in het ochtendblad.
Als mijn naam er niet bij staat dan is’t dat ik nog leef.
Het was dus de bedoeling dat ik nog wat bleef.
Ik ontbijt dan met zorg als de thee is gezet.
En regent het erg dan kruip ik weer in bed.
Ik geloof dat daar toch wat heilzaam in zit
want ik ben voor mijn leeftijd nog tamelijk fit.
Toen ik jong was waren mijn pantoffels rood
mijn lichaam was sterk en mijn lenigheid groot.
Toen ik ouder werd waren mijn slippers blauw.
Ik kon dansen en feesten zoveel als ik wou.
Nu ik oud ben zijn mijn pantoffeltjes zwart.
Ik loop hijgend wat rond en ben soms wat verward.
Af en toe ben ik blij dat ik eventjes zit.
Maar ik ben voor mijn leeftijd toch heus nog wel fit.
Wat is van dit alles tot slot de moraal
die te leren valt uit dit moedig verhaal?
Voor elk die het ouder zijn glimlachend draagt
als een ander je weer eens “hoe maak je het “ vraagt.
Is het beter te zeggen :” ik voel me best nog ok.”
dan die lui te vertellen ik zit soms in de puree!
)
