Weinig vakantieplaatsen hebben zo'n gevarieerd achterland als Benidorm. De hele kustlijn rondom Benidorm, bij de toeristen bekend als de Costa Blanca, is bezaaid met interessante steden en een prachtige natuur. De bergen en heuvels die Benidorm beschermen tegen de koude weersinvloeden bieden de bezoekers ook een prachtig natuurlandschap en de meest pittoreske dorpjes en plekjes.
La Cala is er één van . Het is een populair strand in een beschermde rotsachtige baai met restaurants, cafés en restaurants duidelijk voor de local en de rustige reiziger en is de moeite om te bezoeken. Vanuit de mirador = uitzichtplatform kan je er prachtige panoramische foto’s trekken.
Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik niet elke dag op mijn blog kom want als het vakantie is dan moet niets en ligt mijn planning een beetje anders. Maar voor de trouwe bezoekers die ook nog de moeite doen om een reactie neer te schrijven... bedankt en ik probeer om bij jullie een tegenbezoekje te brengen.
Van die zondvloed thuis hebben we hier voorlopig geen last en we zitten er ook niet op te wachten. We zijn hier om de batterijen op te laden want eenmaal terug thuis hebben we een paar serieuze dingen aan te pakken maar daar wil ik nog niet aan denken!
Houd jullie daar maar stevig vast als het stormt of regent en ik hoop dat het eindelijk wat wintert dan komt wellicht de zon erdoor en dat is toch beter dan altijd regen!
Vandaag is voor sommigen een schrikdag voor de anderen een doodgewone dag.
Toen ik las dat paraskevidekatriafobie angst voor vrijdag de dertiende betekende, kreeg ik spontaan last van hippopotomonstrosesquippedaliofobie, een nogal indrukwekkend woord dat – sarcastisch vanwege zijn eigen lengte – ‘angst voor lange woorden’ betekent. Van tongbrekers gesproken
De term paraskevidekatriafobie is bedacht door de Amerikaanse therapeut en historicus Donald E. Dossey die zich gespecialiseerd heeft in het behandelen van mensen die kampten met irrationele angsten. Als je het woord vloeiend kunt uitspreken, zo stelde Dossey, ben je genezen van de angst voor vrijdag de dertiende. Dus jullie weten wat gedaan vandaag …
Volgens expert Donald Dossey komt het ongeluksgetal dertien uit een Noorse sage. Twaalf goden hielden een diner in Walhalla (de hemel), waarop plotseling Loki, de god van chaos en leugens, onuitgenodigd binnenkwam. Daar schoot hij de god Balder – de god van de vreugde – dood, waarna de aarde in rouw gedompeld werd.
Een andere suggestie kwam van De Amerikaanse schrijfster Marianne Williamson dat op vrijdag volgens de volksverhalen de heksen bij elkaar kwamen, samen met een partij zwarte katten. Dat bracht natuurlijk ongeluk! Dit volksverhaal was afkomstig uit Scandinavische landen. Bij de samenkomst van de twaalf heksen zou de duivel als dertiende lid aanwezig zijn. Het getal dertien heet dan ook wel het duivelsdozijn.
Hoe dan ook.... ik hoop dat je intussen het woord paraskevidekatriafobie vlot kan uitspreken dan ben je safe!!
Ik voel me een beetje schuldig als ik de reacties van trouwe bezoekers lees. Ik heb jullie wat verwaarloosd en intussen is 2023 al weer 10 dagen ver. De Drie Koningen hebben hun ronde gedaan en zijn terug vertrokken naar hun land. Antwerpen en omgeving vierden Verloren Maandag met worstenbroden en appelbollen naar jaarlijkse traditie en de winter lijkt ook al niet meer te bestaan.... We gaan in de toekomst wellicht naar een regenseizoen en een hete zomer zo te zien.
De redelijke temperaturen worden door velen verwelkomd in deze dure energie tijd en het leven kabbelt verder met in de media nog steeds droevig en hard nieuws. Wie gehoopt had dat 2023 verandering zou brengen in positieve zin komt verkeerd uit. We zullen het positieve dan maar zelf moeten maken en zoeken want hoe dan ook elke dag is een geschenk van het leven.
Wij zitten momenteel in warmere oorden om de batterijen op te laden want er komen een paar minder aangename gebeurtenissen op ons af in de nabije toekomst .. hopelijk beterschap nadien!
Bedankt in ieder geval dat jullie trouwe blogvrienden nog af en toe een reactie geven . Sommigen zelfs dagelijks dat vind ik top!
Ik doe mijn best om hier contact te blijven houden en straks begin ik aan mijn antwoordronde .
Op wereldniveau was het heftig, toch? Maar waarschijnlijk heb je op persoonlijk gebied ook van alles en nog wat meegemaakt en doorleefd, geleerd, losgelaten...
Denk terug aan al die momenten van 2022, wat heeft het je gebracht?
Wat heeft het je afgepakt?
Wat was juist en wat niet?...
Maar analyseer ook eens waar, wanneer, hoe en bij wie je je écht op je gemak hebt gevoeld..
Er zijn namelijk mensen in het algemeen maar er zijn ook dé juiste mensen, mét wie je Jezelf bent... En dat maakt nou net het grote verschil in alles...
Voor 2023 wens ik jullie een jaar vol "Juistheden", zoals:
De juiste ontmoeting op het juiste moment...
De juiste ingeving op het juiste moment...
De juiste lied op het juiste moment...
De juiste manier van "sorry" zeggen nét op het goede moment...
Ik ben stilaan de papieren aan het checken die we nodig hebben voor onze vakantie….rijbewijs –check- bankkaart –check- Europese cm kaart – check- identiteitskaart ….. en toen kwam het avontuur van vorig jaar terug naar boven toen mijn half bedde zijn portefeuille verloren was en hij - eenmaal thuis - een nieuwe identiteitskaart moest aanvragen .De aanvraag verliep snel want alles gaat nu via computer wat een verschil met vroeger maar ja ook onze identiteit moet het modernisme volgen hé.
Ik herinner mij nog dat we naar het gemeentehuis moesten om een kaartje aan te vragen voor onze kinderen zodat ze mee naar het buitenland konden. In feite was het niet meer dan een stukje wit karton dat men met een lint rond de nek kon hangen . Omdat kinderen rap veranderen, ben ik toch een paar keer naar het gemeentehuis moeten gaan om een” lifting” te laten doen van hun identiteit.
Rond een jaar of twaalf mocht ik dan de echte identiteitskaarten gaan halen .Nadat ze schoon gewassen waren en hun haar netjes gekamd, moest er een pasfoto getrokken worden .Ja, je moet er deftig opstaan want het was voor lange tijd. Later evolueerde ook de administratieve wereld en werden onze identiteitskaarten geplastificeerd, een harde plastieken kaart waar jouw naam, adres en het geslacht op vermeld stonden .In feite stond alles er op zodat je zeker niet aan jezelf kon twijfelen .Ja, er stond zelfs een vervaldatum op maar na een tijdje kreeg je een oproepingsbrief in de bus om een elektronische kaart te laten maken.
Ik weet nog dat toen ik mijn anvraag deed een oudere persoon voor mij nogal luid praatte en wat ik hoorde deed me glimlachen.
De dame aan het loket: -Goeiendag, kan ik u helpen?
-Euh…ja ik kom voor mijn elektrieken pasport.
-Uw elektrieken pasport?
-Awel ja ik heb hier een papier in de bus gekregen dat ik mij moest….
-Ha ja ik zie het al, het is voor uw elektronische identiteitskaart.
-Ja, als gij het zegt.
-U mag mij volgen!
Opgelet uw identiteit is iets wreed serieus en daarmee moet je niet teveel gaan lachen. De foto moet tegen een witte achtergrond getrokken zijn en wat jouw gezicht betreft, hebben ze liever dat je niet teveel je tong uitsteekt of je neus naar omhoog krult . Meestal sta je er dan wreed serieus en bijna onherkenbaar op. Als alles goed is, moet je ook nog eens een handtekening zetten op een blad papier. De dag van vandaag moet dat op een klein scherm van het toestel dat jouw gegevens opslaat! Niet simpel .
Voor al dat “ werk” moet je natuurlijk betalen, ik denk 19 Euro de dag van vandaag? En al heb je daar niks gegeten of gedronken, dat is de prijs van uw elektronische identiteitskaart . Ja, de aansluiting op het modernisme mag wat kosten hé en in feite is het maar de aanloop naar de volgende stap van onze evolutie. Wie weet hoe onze identiteitskaart er over twintig jaar zal uitzien? Misschien krijgen we zoals de dieren wel een chip ingeplant met alle details op .Misschien krijgen we aan ons lichaam wel een aansluiting waarmee we op een computer kunnen aangesloten worden. Ik hoor een oude vriend nog zeggen “binnen 50jaar zijn we allemaal robotten” en dat is ondertussen ook al een tijd geleden, straks krijgt die mens nog gelijk .
Och…we kunnen er eens mee lachen we kunnen niet anders dan met onze tijd mee lopen hoewel de tijd steeds sneller loopt en onze benen een dagje ouder worden. Maar daar is een oplossing voor. De dag van vandaag gaan we bij de dokter vitamientjes halen om terug fit te zijn en wie weet lopen we binnen een paar jaar zoals dat konijn op de televisie met batterijen die langer meegaan. Ik weet het niet maar als ik mag kiezen kunnen ze mij best aansluiten op zonne-energie.
Toen ik deze Indiaanse wijsheid las, dacht ik met Kerst voor de deur en het nieuwe jaar dat er aan komt om 2023 ook eens anders aan te pakken.
"Ik leer langzaam dat ik niet hoef te reageren op alles wat me dwars zit.
Langzaam leer ik dat de energie die nodig is om te reageren op elk slechte wat je overkomt, je uitput en je weerhoudt om de andere goede dingen in het leven te zien.
Langzaam leer ik dat ik niet iedereens troost kan zijn en dat ik niet iedereen kan laten behandelen zoals ik wil behandeld worden en dat is niet erg.
Langzaam leer ik dat zo hard je best doet om iemand te "winnen" gewoon verspilling van tijd en energie is en dat het je alleen maar vult met leegte.
Langzaam leer ik dat niet reageren niet betekent dat ik het met dingen eens ben, het betekent gewoon dat ik ervoor kies om er boven te staan. Ik kies voor mijn gemoedsrust want dat is wat ik echt nodig heb. Ik heb niet nog meer drama nodig.Ik wil niet dat mensen me laten voelen dat ik niet goed genoeg ben. Ik heb geen ruzie nodig, argumenten en valse connecties.
Langzaam leer ik dat soms helemaal niets zeggen alles zegt.
Langzaam leer ik dat reageren op dingen die je dwarszit iemand anders macht geeft over je emoties. Je hebt geen controle over wat anderen doen, maar je hebt wel controle over hoe je reageert, hoe je ermee omgaat, hoe je het waarneemt en hoeveel je er persoonlijk wil op ingaan.
Langzaam aan leer ik dat al die teleurstellingen er misschien gewoon zijn om ons te leren lief te hebben want dat zal het schild zijn dat we nodig hebben tegen de mensen die ons proberen neer te halen.
Langzaam leer ik dat zelfs als ik reageer het niets zal veranderen, het zal er niet toe leiden dat mensen me liefhebben en me plots respecteren, het zal niet zomaar hun gedachten veranderen. Soms is het beter om dingen los te laten, mensen te laten gaan, niet vechten om begrepen te worden, geen uitleg vragen, niet achter antwoorden aan gaan en niet verwachten dat mensen begrijpen wat je echt bedoelt.
Langzaam leer ik dat het leven beter geleefd wordt als je het niet uitsluitend richt op wat er om je heen gebeurt maar ook kijkt wat er in je gebeurt.
Werk aan jezelf en je innerlijke rust en je zult beseffen dat niet reageren op elk klein ding dat je dwars zit het eerste ingrediënt is om een gelukkig en gezond leven te leiden. "
Vandaag begint de winter maar het weer voelt eerder herfstachtig aan. Hadden ze vorige week gezegd dat de winter al bezig was dan had iedereen het geloofd. Velen hoopten zelfs al stiekeml op een witte Kerst maar vergeet het, we krijgen terug de nationale drets zoals we die al jaren gewoon zijn in deze periode van het jaar! En dat de dagen lang donker zijn en ook 's avonds vroeg donkeren dat zie je op de bijgevoegde foto....
Kerstmis nadert. Ben je er klaar voor? Het wordt alvast geen witte Kerst , dat is misschien wel mooi en romantisch maar kan ook gevaarlijk zijn dus voor mij best ok zoals het nu is!
Ik wens jullie een goeie aanloop naar 25 December.
Niet alleen de koude ( hier -9,1gr ) herinnerde mij deze morgen aan vroeger maar ook ons gesprek aan tafel bracht herinneringen naar boven.
Mijn slaapgenoot: “ Wat snijdt dat mes goed! Het heeft zijn beste tijd gehad”.
Ikke: “ Dat mes snijdt al wat het hoort en ziet maar tegenkomt niet”..
Mijn slaapgenoot: “ Ik kan het niet bijslijpen want het is er eentje met tandjes..”
Ikke : “ Weet jij wel hoe oud dat mes is? Het hoort bij het bestekset dat ik als jong meisje kocht voor mijn uitzet. "
Als jij de tijd nog kent dat je als jong meisje beetje bij beetje keuken- en andere benodigdheden verzamelde dan zit je op hetzelfde treintje als ik of nog een paar perrons verder. Was dat sparen van huisgerief heel tuttig of juist heel nuttig?
Vroeger spaarden veel meisjes letterlijk of met spaarpunten van één of ander product voor de uitzet. Als je dan het ouderlijk huis verliet en ging trouwen, had je al heel wat spullen bij elkaar.
Een paar spullen van die eerste uitzet heb ik nog steeds al zijn ze niet meer compleet. Van het servies blijven nog steeds wat soepborden en dessertborden over wellicht omdat ik pas na vele jaren besloot om ze dagelijks te gebruiken.
Een paar dagen geleden was ik mijn kast met tafellakens eens aan het bekijken en hield ik een tafellaken met 12 servetten in damast vast. We hebben die gekregen als trouwcadeau!. Omdat het echte damast was , gebruikte ik die enkel voor belangrijke gelegenheden en sinds jaren liggen ze hier maar te liggen . Dat ze al na al die tijd nog zo mooi wit gebleven zijn, verwondert me . Ze zijn nu zoals die andere spullen meer dan 53 jaar oud. Het zal aan de kwaliteit van de spullen liggen, of omdat er altijd met liefde voor gezorgd is zeker?
En jij? Spaarde jij voor je uitzet? Had je ook een bestek cassette, helemaal compleet? En kreeg je ook keukenhanddoeken en laken sets voor je verjaardag? En vooral … heb jij ook nog steeds van die verzamelde uitzetspullen die je nu nog gebruikt?
Kent iemand nog die porseleinen bordjes van de foto? Ik heb ze als jong meisje met spaarpunten gekocht maar ben vergeten met welke punten…Het ligt op het topje van mijn tong maar komt maar niet….
Deze morgen was het hier grijs en grauw en lagen de hagen en de gazon wit . De eerste echte winterprik is een feit want hier was het zelfs rond de middag nog steeds -1,5gr.
Ben ik blij met deze koude, natuurlijk niet maar voor de natuur zou het goed zijn dat het eens een tijdje vriest zodat het ongedierte dat al een x aantal jaren de winters overleefde toch eens een flinke knauw krijgt.
Ik weet dat de lezers hier mij naar de verdoemenis wensen... geen probleem doe maar ik begrijp het volop maar ik ben nog van " den ouden stempel" waar de seizoenen nog afgetekend van het ene in het andere overliepen en hoorde van de boeren dat elk seizoen zijn zin had....vandaar.
Maar om iedereen gerust te stellen dat ik ze nog allemaal op een rij heb - niettegenstaande ik winters niet echt afkeur- wil ik er gerust aan toevoegen dat ik ook liever de zon zie en van haar warmte profiteer .. En voor onze portemonnee is die koude echter niet ok maar voor de natuur zou het goed zijn dat het eens echt wintert.
Soit, als er iets is wat voor iedereen gelijk is en voorlopig nog niet manipuleerbaar is dan is dat wel het weer en dat is maar best in deze moeilijke tijden waar mensen zo onverdraagzaam geworden zijn en voor het minste uit de bol gaan of boel maken ... Goed weer kan gelukkig nog niet gekocht worden en is dus geen privilege van de happy few!
Een fijn weekend iedereen of wat er van over blijft.
Ze beloven een korte winterprik en dat is misschien voor velen het moment om aan Cocoonen te denken! Cocoonen is voor velen hun allerliefste winterhobby en als het even kan nemen ze de herfst er ook vast bij om al warm te draaien.
Waar sommigen in de zomer elke glimp van daglicht aangrijpen om de deur uit te gaan (terras, strand, park, de stad, zelfs de eigen tuin) hebben anderen van zodra de herfst en de winter aanbreken twee woorden die ze het liefst met Tipp-ex uit hun vocabulaire wist: 'naar buiten'.
Zelf vind ik het best oké om in de winter te zeggen: 'basta, ik ga mollen'. Het is het moment om heerlijk in de zetel te hangen .
Voor mij geldt het credo 'een jaar heeft twee seizoenen'. In de zomer en de lente ben ik 24/7 buiten te vinden - en vraagt onze huismuis ( als we die al hebben ) zich misschien af of ze nu eindelijk het rijk alleen heeft? Maar zodra de laatste bladeren van de bomen gevallen zijn ,gaat de knop om. Dan gaat de tuinhuisdeur dicht, beginnen de bloemen aan hun winterslaap, blijven ongedane klussen liggen tot het volgende jaar en start mijn mutatie en ga ik over van bezige bie naar een luie genieter, lees ik de boeken die al een hele zomer lang wachten op mij of bekijk ik documentaires die al maanden geleden opgenomen werden of bekijk ik films die hier ook al lang liggen wachten .
In de eerste maanden van het jaar stoom me ik ( soms letterlijk) - samen met mijn half bedde – weer klaar voor de volgende zomer en dat ergens in het Zuiden . Eindelijk volop tijd om de slagtanden eens goed te flossen, die teennagels eens grondig te vijlen (en te lakken) en de complete corpus na een verfrissende zwembeurt in de bodylotion te zetten - én te laten drogen. …
Wie zoet is krijgt lekkers , wie stout is de roe....
Hoe vaak hebben we dat als kind gezongen en het liedje doet het blijkbaar ook nog bij de kinderen van 2022 die met stralende ogen en hun onschuldig geloof in de Sint een mensenhart week maken! Hoe heerlijk is dat.
Sinterklaas , een traditie die wel veranderd is maar gelukkig nog bestaat en dan liefst nog met een Echte Sint en echte Zwarte Pieten... laat een kind een kind zijn zolang het kan..denk ik dan maar.
Wij weten intussen wel beter maar toch .....stiekem ligt er hier en daar toch een briefje voor de Sint zoals het volgende...
Vandaag was de eerste dag van de laatste maand van 2022 en over exact een maand rekenen we op de Spaanse zon…. Gewoon de batterijen gaan opladen om 2023 op te vangen maar eerst nog een paar agendapunten afwerken, nog wat bezoekjes afleggen en nog wat calorieën opslaan door geplande feestjes of bijeenkomsten.
Ik heb al een afspraak voor mijn strak schema in het zwembad hoewel… ik hoorde van mensen die er nu al zijn dat de eigenaar niet van plan is om veel te stoken .Momenteel heeft het water daar 21 gr….Dus de extra vetlaagjes die ik eventueel nog opsla, zullen er niet afsmelten maar eerden vastvriezen…. Hoe geraak ik die dan kwijt? Un serio problema… jaja ik ben mijn Spaans al aan het oefenen EN ..Ik kijk al uit om onze Noorderburen terug te zien .
De laatste maand van het jaar 2022 beginnen met een glimlach...
Wat die man daar als tweede wens had dat is toch heel simpel of niet?
Ik twijfelde even of ik deze plaagstoot naar de vrouw toe zou posten want op mijn FB kreeg ik al tegen mijn voeten dat ik zo'n zever durfde plaatsten gewoon omdat de naam God erbij betrokken werd. Jongens toch wat leven we in een verzuurde wereld waar humor geen plaats meer heeft en sommigen heel lange tenen hebben want het gaat hem hier NIET om God belachelijk te maken maar gewoon een knipoog naar de vrouw!
Hopelijk reageren de vrouwen die hier langs komen ook niet alsof ze door een bij gestoken zijn ... mensen de tijden zijn al triestig en ernstig genoeg... Ik ben een vrouw en vind gewoon dat zelfspot moet kunnen ik heb helemaal geen intentie om de Godsdienstige toer op te gaan. . Als we van nu af aan ook het woord GOD op de censuurlijst moeten zetten omdat een groep zich aangesproken voelt ... dan kan ik beter stoppen met bloggen. Dat moest ik even zeggen voor ik hier ook uitgescholden word!
Het is de laatste tijd overal zorgen en kwel dus probeer ik een lach op jullie gezicht te toveren .. al is het misschien een rare vorm van humor maar moet kunnen, vind ik
)
