December brengt ook dit jaar de vriesman mee alleen wordt die nu meer buiten gesloten dan vroeger. Toen was het zo dat hij op een wintermorgen op het raam van mijn slaapkamer een mooi winterlandschap tekende.
In samenwerking met de condensatie had hij schone witte sterren en strepen op het raam gezet.
Toen ik uit mijn bed sprong liet hij mij voelen dat het menens was want mijn voeten stonden dan te trappelen op de koude ondergrond.
Dat was altijd even aanpassen na de heerlijke warmte van mijn bed. Het duurde altijd even voor ik naar buiten staarde om de schoonheid van het vrieslandschap te bewonderen.
Ja, het heeft iets speciaals als plots alles wit geverfd is.
Tussen de graspluimen zie ik een vergeten spinnenweb volledig wit.
Daar waar de spin haar verblijfplaats zoveel mogelijk verborgen hield, zijn de fijne draadjes aangedikt met witte parels.
Prachtig hoe de architectuur van zo een klein beestje zo in de schijnwerpers komt te staan van een rood opkomende winterse zon. Wanneer ik dan even diep uitadem, zie ik mijn adem als een warme wolk mijn mond verlaten.
Vroeger, voor ik naar school vertrok, kon ik genieten van alles wat de vriesman getekend had in de nacht.
De velden waren volledig wit gekleurd en af en toe zag ik een paar bruine klompen aarde steken waar het oneffen lag.
Een zwarte merel liep er soms te paraderen met zijn schone donkere frak aan alsof hij de laatste nieuwe wintermode kwam tonen.
Toen ik te dicht in zijn buurt kwam, steeg hij dan met enkele vleugelslagen op en liet zich zweven tot aan het volgende veld.
In de schijn van de winterse zonnestralen was hij een prachtig contrast.
Druppels lagen als parels op de bladeren en ondiepe plassen waren omgetoverd tot spiegels.
Zoals in de tijd toen ik nog een speels kind was, zo zet ik ook nu mijn voet op het zwakke ijs van een plas om te zien hoe hard het gevroren heeft.
Blijkbaar niet veel in verhouding met al dat wit want mijn voet schiet door het pelletje ijs.
Daar ligt de ijsspiegel nu gebroken zoals ik die ook brak in mijn kinderjaren.
Sommige waren niet te breken als het hard gevroren had!
Soms stonden we er met vrienden op te springen of gooiden we er stenen op.
Niet dat we de natuurspiegels wilden breken, maar het hoorde nu eenmaal bij het opgroeien van al dat jong geweld in de winterperiode
Het is eigenaardig hoe de eerste vrieskoude mij al die details voor ogen brengt. .
Misschien omdat alles plots een andere aanblik krijgt en de mens de overstap moet maken van seizoen naar seizoen.
De schouwen spuwen hier en daar weer hun rook naar buiten en witte of grijze slierten tekenen zich grillig tegen een blauwe hemel.
Je kunt zelfs ruiken waar er hout gebrand wordt en dat heeft zo zijn charmes.
Vandaag kijkt onze jeugd vaak niet meer op bij de pracht van winterlandschappen omdat hun duimen zich opwarmen op de toetsen van het computerklavier of de afstandsbediening.
Maar ik ik breng nog steeds mijn handen voor mijn mond om ze warm te blazen.
Ik stamp met mijn voeten op de grond en ik sla mijn armen als vleugels om mijn lijf alsof ik zelf boven het winterlandschap zou willen vliegen.
Boven mij tekent ondertussen een vliegtuig geruisloos witte strepen die na enige tijd vervagen.
Waarschijnlijk is het op weg naar warmere oorden ver van de wit gevroren landschappen van ons Kempisch dorp.
Ik kan het niet nalaten om te wandelen en terug thuis stap ik nog even op het witte gazon waar het kille gras onder mijn zolen kraakt en waar elke afdruk een verhaal is.
Achter mij liggen mijn donkergroene afdrukken en zoals in mijn kinderjaren verander ik soms van richting om een gazontekening te maken en waan ik mij een artiest.
Straks ontdooit het landschap en zal ook mijn schilderij verdwenen zijn.
De duisternis valt in, het belooft weer een koude nacht te worden. Binnen zorgt de kerstversiering voor een gezellige warmte en buiten heeft mijn lieve slaapgenoot - op vraag van de buren - ook voor dat tikje sfeer gezorgd. Sommigen laten zelfs de rolluiken langer opgetrokken om mee te genieten..
Bij schemerlicht: je ziet nog de mast waarin lichtjes zijn opgetrokken
Eenmaal volledig donker komt de ster meer tot haar recht!
Reacties op bericht (12)
13-12-2012
Groeten van Fjak@
Ja alles staat erop op je mooi logje zoals het vroeger was. En wat T gedaan heeft zou ik aan mijne W niet moeten vragen, hoe zou hij aan zoiets beginnen hihi, dikke warme knuffel enlikje van je vriendje Pucky
13-12-2012 om 19:22
geschreven door Fjak@
...een donders goei donderdagavondje
Ik wens je een fijn en gezellig uitrustavondje eentje met rust en liefde eentje waar je van kan zeggen dat was het wat ik wou was je niet vergeten zunne ... maar het was hier al druk ... ze kwamen opa 3 kusjes geven vandaag en taart eten ... nen ermee weg want er komen nog wat kussers
lieve groetjes en knuff van ons voor jullie
< body>
13-12-2012 om 16:50
geschreven door Jeske
Dag Natoken.Hopelijk wordt het niet glad want ik moet deze avond naar een vergadering.Ik wens Je een gezellige donderdagnamiddag toe en dank Je voor Je bezoek.
We zijn vandaag donderdag 13 december.Het wordt terug een koude zonnige dag doch in de late namiddag zou het wat kunnen regenen en dan wordt het opletten geblazen voor ijzel en gladde wegen en daarna mogen we de eerste winterprik vergeten.Het wordt zo een 2 graden vandaag.Ik wens Jullie een mooie en gezellige dag toe met vele lieve en hartelijke groetjes vanwege Jos.
13-12-2012 om 16:08
geschreven door Jos Vande Ghinste
*
Hier niks lyrisch te beleven, wij hebben hier amper sneeuw gezien, tis wel koud, laar daar houdt alles mee op. Vroeger wel! Dat waren nog eens tijden! Wij kregen ijsvrij om te gaan schaatsten op natuurijs. Bevroren veters van mijn Friese doorlopers en koude handen ondanks de handschoenen Zalig!
Fijn weekend ik ga de nieuwe Fyra testen! Op hoop van zege!
13-12-2012 om 14:56
geschreven door Loewiesa
Goede middag
Meditatie houdt in dat je op alle levensniveaus -of die nu goed zijn of slecht- je kalmte bewaart en zonder onderscheid boven de dingen staat.
Ik wens u een mooie dag ook al is het koud..... hou het binnen lekker gezellig en vooral warm.
Groetjes en knuffels
Bedankt voor de bezoekjes
LIEFS.
13-12-2012 om 13:13
geschreven door Mia
even dag zeggen
ja , ik herinner mij zoveel van koude in mijn jeugd ... dat ik er nu graag warm bij loop ik sliep op een mansarde maar op schaapvel maar ... ik wou gewoon dag zeggen
13-12-2012 om 10:38
geschreven door ani
..
Wat kun jij toch alles lyrisch neerzetten,waande me even zowaar terug in de Kempen in onze slaapkamer waar ook de bloemekes op de ruiten stonden,waar ik door het raam de molen kon zien...de boerderijen,alles in winterse tooi...mooi..mooi..maar nu houdt ik het toch liever wat warmer Natoken,morgen wel parapluke meebrengen ,denk ik..dan toch liever de vriezeman met 'droge' koude ;-),tot morgen,kussssssssssssss
Herfstgroetjes uit Deurne met een warme knuffel van Nestje & Lipske en een flinke poot van Hoshi!
13-12-2012 om 09:00
geschreven door lipske
12-12-2012
het geluid . . .
. . . van het krakende gras onder mijn voeten klinkt me bekend in de oren. Ik ondervond het ook op zaterdag toen ik die wandeling deed in het park. Dat doet een mens inderdaad terug kijken naar vroeger, ik denk dan ook aan de "bloemen" op het venster. Maar ook aan de gordijnen die vast vroren aan datzelfde glas met diezelfde bloemen erop ! Ja, toen moesten we met dikke wollen sokken lopen om onze voeten warm te houden. Zo ben ik ook nog met een zelfgebreide wollen lange broek naar school gegaan met daarover mijn kleed of rokje. Ja, toen was het koud, daarom niet kouder dan nu maar je had ook niet zoveel mogelijkheden om je te verwarmen als nu. Nu draaien we de knop van de verwarming wat hoger en het blijft ook binnen behoorlijk warm. Soms denk ik wel met weemoed daaraan terug, de tijd van wafelen bakken, ons mama die het deeg maakte en wij die mochten likken uit de kom als ze leeg was, chokolademelk achteraf met een versgebakken wafel, dat was feest. 's Middags een lekkere kom kippensoep met balletjes en daarin wat "engelenhaar", fijne sliertjes van vermicelli, daarna rode kool met een flink stuk worst, ach waar zijn die tijden dat ze die op de Leuvense stoof moesten klaar maken. Zelfs het bakken van een biscuit lukte vrij goed in de oven van die stoof, dat heb ik nog allemaal bewust meegemaakt en genieten dat we toen konden ! Ach nu genieten we maar wel op een andere manier, meer relaxt en eigenlijk is dat nog zo slecht niet. Iedere tijd heeft zijn mooie kanten, net als iedere leeftijd. Tot volgende keer.
12-12-2012 om 19:34
geschreven door Chrisje
Lieve groetjes Nikki
mooi hoe je alles kan schrijven natoken
daar geniet ik van om te lezen
Achter het masker van de illusie Schuilt een kwetsbaar hart Een hart zo vaak gebroken Wordt angstig en gehard Gehard door teleurstellingen en pijn Verliest het haar vertouwen Verliest het haar ware zijn Nikki
12-12-2012 om 17:01
geschreven door Nikki
jeetje : mooi !!!
je mag " boffen " met T ! mooi hoor , je zou mijn onnozele op zonnenenergie lichtjes moeten zien , zo schamel ......en ze branden niet lang en je herinneringen aan de bevroren vensters , ja , die heb ik ook , maar ... 'k heb liever mijn huis van NU !!!al hou ik niet van die feestdagen
12-12-2012 om 11:27
geschreven door ani
Ons koffiekeis aan het door pruttelen ..
Super mooi hoe je hier dat collum neer zet zat met men teuteke open te lezen en dan nog te kijken naar de mooie kerstverlichting ...de ster van betlehem volgens mij ik ga deze avond eens kijken of ik dat van hier niet kan zien ...
Niets doen is ontzettend moeilijk. Je weet nooit wanneer je klaar bent
Het was fijn om hier te zijn met een warme groet en een dikke knuf wens ik je een mooie woensdag toe ondanks het frisse weer buiten ... maak het binnen gezellig knufke ikke
12-12-2012 om 08:12
geschreven door Jeske
*
Je beschrijft het allemaal zo lyrisch dat bijna zin heb om naar buiten te gaan. Ik zeg wel degelijk "bijna" want hier in de stad is van die winterse schoonheid niets te merken. Toch niet in mijn omgeving. Een dikke pluim voor T. Jullie kerstster is prachtig. Dikke kus x2 en tot de volgende....
)
ja , ik herinner mij zoveel van koude in mijn jeugd ... dat ik er nu graag warm bij loop 
lichtjes moeten zien , zo schamel ......en ze branden niet lang 
