Als jullie nu denken om pikante of intieme ontboezemingen te krijgen over onze relatie, dan moet ik jullie teleurstellen. Hier is alles nog kits achter de rits.:lol: Ik wil het wel hebben over onze jaarlijks klassebijeenkomst op tweede Paasdag. Al sinds we de deuren achter onze humaniora-jaren (1963) dichttrokken, komen we jaarlijks bijeen. Dan herbeleven we die sfeer van toen en volgen we mekaar in lief en leed. Er wordt nogal wat gebabbeld en gelachen op die dag en geloof mij niemand moet onderdoen. Als jullie weten dat er van de 25 die toen afstudeerden naast tolk, geneeskunde, verpleging, licentiate en ingenieur 18 mensen kozen voor regentaat dan moet ik er geen tekeningetje bij maken zeker? Het is een publiek geheim dat onderwijzend personeel nogal van de tongriem gesneden is, maar die enkelingen die iets anders kozen staan ook hun mannetje hoor! Ieder jaar neemt iemand de organisatie van de dag voor zich en meestal is het ergens in West Vlaanderen. Omdat ik sinds maart van een seniorentarief kan genieten, besloot ik met de trein naar Kortrijk te tuffen en daar zou ik dan opgehaald worden samen met nog iemand vanuit Brussel, om dan naar Geluwe ( Wervik) te rijden. Ze waren er weer, de oude getrouwen van het eerste uur, 14 in 't totaal, ééntje had 's morgens afgebeld omdat haar broer ( 63j) in de nacht overleden was. Van dat groepje heeft er nog nooit ééntje ontbroken tenzij ik gedurende die 13 jaar dat we in het buitenland woonden! We hebben bijgepraat, gelachen, herinneringen opgehaald en even stilgestaan bij het recente overlijden van een klasgenote, reeds de derde van onze klas en we hebben geluisterd naar mekaar... Iedereen draagt zijn eigen rugzak : een zwaar ongeval met enkele dagen coma en blijvend letsel, het verlies van een partner, een echtscheiding, een minder valide zoon, een te vroeg geboren tweeling waarbij één kleinkindje het niet haalde, ziekte, alleen gebleven klasgenoten bewust of niet... de zelfmoord van één van de klasgenoten, de nonchalante sloddervos van toen die uiteindelijk voor het klooster koos en nog steeds achter haar roeping staat.. zoals jullie zien ,we hadden wat bij te praten en dat allemaal bij een " natje en een droogje". Meestal kiezen we een afgelegen hoekje in het restaurant waar we veilig zitten want we willen niet gevraagd worden om niet meer terug te komen!!( is ons één keer overkomen omdat we teveel decibes produceerden!!):oops: Maar nu drijf ik af. Onze klas was altijd een ongelooflijke hechte blok die mekaar bijstond en steunde door dik en dun en dat 6 jaren lang, soms tot wanhoop van de nonnen!! We voelden gelijk, we "ondergingen" samen de spartaanse internaatsjaren van de jaren '50/'60, we weigerden te verklikken en vonden de strafstudies die daarop volgenden zelfs hilarisch , we werden niet zomaar " de berenklas" genoemd!! Ons doel was om met zijn allen de eindstreep te halen en daar gingen we heel ver in. Zo trokken we de punten van dagwerk van de hekkensluiters op door opstellen en verhandelingen uit te wisselen, opgeloste, ingewikkelde wiskundige vraagstukken te laten circuleren, wetenschappelijke proeven uit te testen en aan de reftertafels ellenlange woordenlijsten en naamvallen erin te rammen zonder ooit betrapt te worden!! En toch... blijkbaar heeft het leven voor een barst in dat gelijkgestemd zijn gezorgd want het was heel confronterend om vast te stellen hoe de levens-en doodsvisie van een paar onder ons grondig verschilde zodra we het over ouder worden, waardig sterven, dementie en euthanasie hadden. Gelukkig zijn die onderwerpen geen taboe hoewel sommige standpunten heel erg verschilden Waar hadden we mekaar losgelaten? Was het de invloed van de nog steeds ingeburgerde West Vlaamse katholieke mentaliteit in de meeste scholen waar men had lesgegeven? Was het de confrontatie met de realiteit van het leven? Was het door het afzetten van die " paardenbril" waarmee we in onze tienerjaren opgroeiden? Was het de confrontatie met de andere culturen of was het gewoon de persoonlijke verandering en ontwikkeling die ieder van ons doormaakte na het afgooien van die 6 jaar strenge internaatsjaren? Het zal een mix van dat alles zijn, denk ik. De luchtige toon werd echter snel teruggevonden, er werden plannen gemaakt voor volgend jaar en even aan een alternatief gedacht voor de bijeenkomst over 3 jaar wanneer we 50 jaar afgestudeerd zijn. Maar eerst duimen dat we dat nog allemaal samen mogen vieren! Het afscheid was weer heel joviaal met een grap en een grol en " tot volgend jaar" klonk weer heel gemeend. We hebben mekaar in de voorbije 47 j misschien wat losgelaten maar die oeroude internaatslijm houdt nog steeds stand en ik kijk nu al uit naar volgend jaar al zijn we dan een beetje ouder en een beetje grijzer ...hierop rijmt nu wijzer maar dat laat ik in het midden!!
Reacties op bericht (11)
11-04-2010
nee hoor
ik heb dat nooit gekend, bij het eindexamen waren we nog maar met 7 van de 30 eersteklassers, een raar mengelmoesje, volledig uiteen gewaaid, was dan ook geen internaat, daarin zul je wel
meer banden smeden veronderstel ik, trouwens ik hou er meer van nieuwe vrienden te maken dat houdt je meer alert.
Dikke smak van mij voor jou en de groetjes aan Toni.
11-04-2010 om 20:06
geschreven door Myette
piepelou
ik luister iederdag naar het weerbericht ik heb salade plantjes tussen men bloemekes gezet en zet er als ze vries voorspellen pet flessen over verdorie heb van alles gepobeert om dat fotoke van die reunie te vergroten om dat ene manneke eens te zien
Het onopvallend groen,
dat houdt zich "van het dome".
Toch is het onkruid af en toe
veel mooier dan de "blomme".
warme groetjes en knufffffff van ikke voor jou
11-04-2010 om 16:35
geschreven door Jeske
..
Bewonderenswaardig dat die bijeenkomst het reeds zolang volhoud. 47 jaar samenkomen is niet weinig. Hoeveel van die loze beloften werden niet gemaakt en nooit gehouden., Woorden in de wind. Maar West Vlamingen zijn gekend om hun taaie vasthoudendheid. 't Zal dat wel zijn zeker. Kuskes.
11-04-2010 om 15:59
geschreven door ludovikus
Aantrekken en afstoten
mensen groeien van elkaar weg of naar elkaar toe
het hangt er dikwijls van af
hoeveel men om elkaar gaf
sommige geven je energie van andere word je moe
Winderige groetjes, Uilenspiegel
11-04-2010 om 15:20
geschreven door Uilenspiegel
Hi Natoken
Gelukkig maar dat mensen af en toe loslaten en hun eigen pad gaan volgen. Stel dat we allemaal hetzelfde zouden zijn? Iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen leven zijn eigen bagage.
Fijne zondag, Virtueel knufje van mij Loewiesa
11-04-2010 om 09:07
geschreven door Loewiesa
zo'n fijne bijeenkomst had ik nooit !
ik ben dan ook maar twee keer geweest , 'k voelde me er een " boerentrien " tussen al die stadsmensen en antwerpenaars !
probeer te genieten van deze dag !
11-04-2010 om 08:58
geschreven door ani
10-04-2010
je had misschien een plaatje met het verschil kunnen plaatsen ook Natoken.... konden we die bende tetteraars eens bewonderen
Een aangenaam weekend toegewenst vanwege Amor Fati !
Als iemand zegt: "Wilt ge mijn gedacht weten?", dan is het altijd iets negatiefs.
Denken, is zo buitengewoon vermoeiend dat velen de voorkeur geven aan oordelen.
10-04-2010 om 16:57
geschreven door Amor Fati
..
Het moet zalig zijn ,die bijeenkomsten,kan me voorstellen met al jullie herinneringen,dat er serieus gelachen zal worden,bij mij is het nooit zo ver gekomen,als je op je 14de moet gaan werken en dan op je 18de tussen potten en pannen beland zoals CHEERY het zo plastisch uitdrukt..ik heb nergens spijt van...maar toch..had het ook wel eens anders gewild,dikke kus van moi!
Verbeelding is ons gegeven voor wat we niet zijn, zin voor humor om ons te troosten voor wat we wel zijn. Knuffel van Nestje en Lipske!
10-04-2010 om 09:01
geschreven door lipske
Fijn weekend
Dat is toch schoon he die bijeenkomsten en alles terug te boven halen van toen en nu ...onze reunie is 29 mei maar wel van onze lagereschool en we zijn met zen 6 van de 12 het kliekje van toen ik kijk daar ook ieder jaar naar uit
10-04-2010 om 07:27
geschreven door Jeske
Altijd fijn elkaar terug te zien
Ook vaststellen dat sommige er nooit meer kunnen bijzijn..minder prettig natuurlijk Fijn weekend
10-04-2010 om 01:41
geschreven door marylou
Waar lieten we elkander los ?
Heb genoten van je verhaal, en het is waar wij met onze klas hebben dat ook ondervonden. Wat ik opmerkte bij onze laatse bijeenkomst was dat er sommige ergens blijven steken zijn tussen kookpotten en pannen . Het waren dan zelfs nog geen kookprinsen, maar een dag dagelijkse sleur hadden opgebouwd met volgens mij een kleurloos leven. Neen zelfs waren er bij een boek lezen daar geen tijd meer voor hadden , als hun huisje maar blonk en nog naar bruine zeep rook.Natuurlijk was gelukkig het grootste deel de tijd goed meegevolg, en ja gelachen dat we gedaan hebben, toch plezant. Groetjes van CHEERY
)
probeer te genieten van deze dag !
en dan op je 18de tussen potten en pannen beland zoals CHEERY het zo plastisch uitdrukt..ik heb nergens spijt van...maar toch..had het ook wel eens anders gewild,dikke kus van moi!
