Omdat de inspiratie op een laag pitje staat - het jaar loopt op zijn einde en mijn " vat" ook - :roll: een parabel over een boom die ontevreden is met zichzelf . Iets om even bij stil te staan...en het sluit perfect aan bij één van mijn vorige logjes!
Vriend Boom en ik hadden weer een gesprek.
"Heb je dat ook niet af en toe," vroeg ik hem, "dat je bepaalde dingen aan jezelf zou willen veranderen?" Boom schudde zijn takken heen en weer, een teken dat hij nadacht. Een paar bladeren vielen op de grond. "Je bedoelt dat ik zou willen dat mijn takken wat dunner of dikker zouden zijn of dat mijn bladeren een andere vorm zouden moeten hebben?" vroeg hij uiteindelijk. "Inderdaad, zoiets." Hij schudde bedachtzaam het hoofd. "Ik kan me niet heugen dat ik daar ooit bij heb stilgestaan," zei hij. "Maar er bestaat een verhaal van een boom die dat soort gedachten wel had. Hij leefde in een bos hier niet zo ver vandaan en toen hij van twijg was uitgegroeid tot een flinke boom, kreeg hij op een dag een slanke berk in de gaten die aan de overkant stond. Vanaf dat moment leek het wel alsof hij bezeten was van de mooie vormen van de berk, hij zaagde maar door over de slanke vormen en de elegante bewegingen. We werden er allemaal nogal moe van, kan ik je vertellen." Boom zweeg. "Ja, en toen?" vroeg ik ongeduldig, "wat gebeurde er verder?" "We probeerden hem allemaal ervan te overtuigen dat hij goed was zoals hij was, dat het nou eenmaal niet de bedoeling is dat we er allemaal precies hetzelfde uitzien." " Dat had zeker geen effect?" vroeg ik. Boom keek mij even aan en ik kon hem bijna horen denken. "Dat klopt," vervolgde hij zijn verhaal. "Het werd nog erger toen hij op een gegeven moment zichzelf kon zien in het beekje dat zich vlak naast hem bevond. De hele dag maakte hij zich druk over zijn buitenkant waardoor hij als het ware vergat te leven. Het gevolg was dat hij er steeds slechter uit ging zien, zijn bladeren verloren langzaam hun glans en kleur." ""Wat is er van hem geworden?" vroeg ik nieuwsgierig. "Het werd herfst en zijn bladeren vielen van hem af. De bladeren bedekten het beekje en hij kon zichzelf niet langer zien. Hij werd tegen wil en dank geconfronteerd met de naakte waarheid: zichzelf. Zijn aandacht verplaatste zich van de buitenkant naar de binnenkant, want het zou niet lang meer duren voordat de winter zijn intrede zou doen en hij moest zien te overleven. Dat zat nou eenmaal in zijn natuur." Ik kon als het ware de wijze glimlach zien die door de woorden van Boom heen klonk. "Toen het weer lente werd, was hij de berk allang weer vergeten. Hij was trots op de hernieuwde kracht van zijn grove takken en op zijn glanzend groene bladeren. Vanaf dat moment stond hij alleen maar zichzelf te wezen in dat bos." " Mooi verhaal," zei ik peinzend. "Ik heb het toch al vaker gezegd," grinnikte Boom. "Groen is geen kleur, het is een zienswijze." En hij strooide vrolijk nog wat bladeren in het rond.
Reacties op bericht (8)
22-12-2010
Ja, ik zie het al
jij praat ook met bomen zoals prinses Irene van Nederland. Die heeft er zelfs een boek over geschreven als ik het goed heb.
Maar inderdaad, zoals Ludovikus zegt, als je heel stil bent, hoor je ze iets zeggen. Het is daarom dat de meeste mensen hen nog nooit gehoord hebben!!;-))
Warme knuffel
Michelly
22-12-2010 om 23:25
geschreven door Michelly
Lieve groetjes nikki xxxxx
Opnieuw zeer mooi verhaal heb je hier geschreven
Sprookjes worden elke dag verzonnen
er zijn er vast miljoenen bij elkaar
maar sprookjes zullen,
altijd blijven bestaan
alleen ons eigen sprookjes
dat is waar
22-12-2010 om 18:16
geschreven door Nikki
Lieve groetjes
Dit probleem geraakt maar niet opgelost dat je som geen plaatje kan plakken
22-12-2010 om 18:15
geschreven door Nikki
..
Ja maar die boom kon er zelf niets aan doen he. Terwijl wij mensen het voor een groot deel in onze eigen handen hebben. 'k Weet het, het is een sprookje, en sprookjes moeten ook nog kunnen, want alleen in sprookjes kunnen de bomen praten. Hoewel, ik heb ze toch al eens horen fluisteren als ze dachten dat er niemand in de buurt was. Kuskes.
22-12-2010 om 16:14
geschreven door ludovikus
CHEERY , groetjes en een mooi verhaal
22-12-2010 om 16:11
geschreven door CHEERY
Dag Na
Het zijn net mensen hè? Bomen!
Lieve groetjes uit Henegouwen.
22-12-2010 om 07:51
geschreven door Loewiesa
Ochtend groetjes uit Retie
Maak er een fijne midweek van mateke
Ik hou het deze dagen kort
men dagen zijn gevuld tot de nok
Die boom is een echt doordenkertje ... gewoon je zelf zijn ...soms makkelijk ...soms wat moeilijker ...
)
