Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
31-12-2007
Drie vogelgriepdoden in Egypte in een week
Drie vogelgriepdoden in Egypte in een week
31.12.07
CAIRO -
Een Egyptische vrouw is maandag bezweken aan het vogelgriepvirus H5N1. Dat heeft het Egyptische ministerie van Gezondheid laten weten.
Ze is in Egypte de derde persoon binnen een week die aan de gevolgen van vogelgriep is bezweken.
De 36-jarige vrouw was zaterdag met hoge koorts opgenomen in een ziekenhuis in Menufia in de Nijldelta. Ze overleed in het ziekenhuis.
Gefrituurde vis, in zijn geheel of in moten, is een traditioneel en nog steeds heel geliefd gerecht in Egypte.
De heerlijke rode mul staat hoog aangeschreven, maar is vrij duur; u kunt hem in dit recept vervangen door witvis met stevig vlees.
Over het algemeen gesproken is vis al erg lekker met een partje citroen, maar de Egyptische keuken kent ook allerlei heerlijke vissauzen.
In deze saus zorgen hazelnoten voor een interessante structuur, terwijl de pijnboompitten hem een heel bijzondere smaak geven.
Als u de vis met alleen zout en citroen serveert, moet de vis gaar zijn. Bak de vis die in de saus wordt nagestoofd alleen rondom goudbruin.
ca. 1 kg witvis
bloem om te bestuiven
schone olie om te frituren
2 eetlepels olijfolie
2 uien, in dunne ringen
120 g hazelnoten, grof gehakt
50 g pijnboompitten
250 g tomaten, in schijfjes
3 eetlepels fijngesneden peterselie
zeezout
versgemalen zwarte peper
Maak de vis zorgvuldig schoon.
Snijd grote vissen in dikke moten en laat kleine visjes heel.
Dep de stukken zorgvuldig droog en wentel ze door de bloem.
Verhit intussen de frituurolie tot hij heet is (180°C) en laat de stukken vis er voorzichtig in glijden.
Frituur niet te veel stukken vis tegelijk, daardoor daalt de temperatuur van de olie te veel en wordt de vis papperig.
Frituur de stukken 5 - 10 minuten, tot ze knapperig en lichtbruin zijn. Schep ze uit de olie en laat ze uitlekken op keukenpapier.
Serveer ze zonder meer met zout, peper en partjes citroen, of maak de saus als hieronder aangegeven.
Verhit de 2 eetlepels olijfolie in een diepe pan en fruit hierin de uien gaar en lichtbruin. Voeg de hazelnoten en pijnboompitten toe en bak ze nog enkele minuten.
Voeg de schijfjes tomaat toe en bak ze gaar.
Overgiet de tomaten krap met water, schep er peterselie, zout en peper naar smaak door en laat alles nog enkele minuten zachtjes sudderen.
Leg de stukken vis voorzichtig in de pan, schep er wat saus over en laat ze nog 15 minuten sudderen; of verdeel de stukken vis in een ovenschaal, schep de saus erover en zet ze 15 minuten in een op 180°C voorverwarmde oven.
Serveer de vis warm met rijst of nieuwe aardappeltjes.
Op 28 augustus van het jaar 30 voor Chr. zoekt Octavianus, nu onder de naam Augustus ("grootgeworden"), haar op in haar paleis.
Augustus belooft haar van alles om hem maar met zich mee te laten gaan. Cleopatra heeft hem door, in werkelijkheid wil hij haar achter zijn strijdwagen binden en haar als een ordinaire slavin door de straten van Rome laten sleuren, terwijl zij door de menigte wordt nagejouwd.
Vervolgens zal zij gevangen worden gezet en wordt Egypte een provincie van Rome. Een paar dagen later blijkt al dat Augustus een gewetenloze schurk is, haar zoon en opvolger Caesarion wordt door zijn soldaten vermoord.
Toen Cleopatra dit nieuws vernam besloot ze een eind aan haar leven te maken. Ze laat een dienstmeisje haar een mand met vijgen brengen. In deze mand zit een slang, een adder, verstopt.
Als Cleopatra weer alleen is, steekt ze haar hand in de mand. Ze wordt gebeten en sterft door het slangengif op haar gouden bed, met naast zich haar stervende dienstmeiden Iras en Charmion.
Ook gaat het verhaal dat de drie vrouwen zichzelf hebben vergiftigd met een naald gedoopt in vergif dat in een sieraad was verstopt. Cleopatra was toen 39 jaar oud.
Haar lichaam wordt naast dat van Antonius bijgezet in een graf dat nooit is teruggevonden.
Met de dood van Cleopatra komt er voor goed een einde aan het tijdperk van de grote farao's van Egypte.
Egypte wordt nu echt een provincie van Rome, hoewel Octavianus zich zelf wel de nieuwe Egyptische farao noemt.
De verschillende kinderen van Cleopatra verdwijnen onder raadselachtige omstandigheden. Verder wordt de schat van Cleopatra (gouden en zilveren sieraden, juwelen, zilveren serviesgoed) omgesmolten en naar Rome gezonden.
De bevolking moet veel bezit afstaan en zware belastingen betalen, dit alles ter meerdere glorie van Rome.
CAIRO - Ongeveer 2000 Palestijnse pelgrims zijn na een bezoek aan Mekka op de terugweg gestrand voor de Egyptische kust. De reizigers verblijven op twee boten bij de haven van Nuweiba in de Rode Zee, aldus de BBC zaterdag op zijn website.
Egypte wil dat de Palestijnen terugreizen naar de Gazastrook via Aouja, een grensovergang die onder controle staat van Israël. De pelgrims willen zelf via Rafah reizen, de enige grensovergang die niet onder Israëlisch gezag staat.
Onder de passagiers zouden zich enkele hooggeplaatste leden van de militante Palestijnse beweging Hamas bevinden. Israël denkt dat sommigen van hen geld naar Gaza proberen te smokkelen. Hamas vreest dat Israël de pelgrims zal arresteren als ze via Aouja reizen.
De Gazastrook is in handen van Hamas. Circa 1,5 miljoen mensen wonen daar in grote armoede. De Israëlische regering heeft de kuststrook bijna volledig van de buitenwereld afgesloten.
Hamas-leden beschuldigen Egypte ervan te buigen voor de Israëlische druk. We zijn ons bewust van de Amerikaanse en Israëlische druk op Egypte, en wij sporen Egypte aan hier geen gehoor aan te geven, aldus een Hamas-functionaris.
De pelgrims zitten inmiddels twee dagen vast op de veerboten, zonder medicijnen. Ze hebben deelgenomen aan de islamitische hadj, de jaarlijkse bedevaart naar Saudi-Arabië.
Begin december mochten circa 2000 Palestijnse pelgrims de Gazastrook verlaten via Rafah. Maar de Egyptische autoriteiten spraken met de Israëlische minister van Defensie Ehud Barak af de reizigers op de terugweg niet meer via die grensovergang te laten passeren.
ZOLDER - Limburg heeft er een wereldkampioene bij. De 28-jarige Kim Dittrich die opgroeide in Zolder won de titel 'Bellydancer of the world'.
Kim Dittrich, met artiestennaam Khalida, behaalde tijdens het wereldkampioenschap in het Duitse Duisburg de top van de buikdansers. De 28-jarige groeide op in Zolder, woont momenteel in Duitsland en werkt in Nederland. 'Er dansten die dag 263 deelnemers uit de hele wereld. De concurrentie was groot en een eerste plaats had ik dan ook niet verwacht', verklaart Khalida. Maar in de hoofdcategorie Solo Klassiek Orientaals/Raks Sharki werd ze toch eerste.
'We moesten een choreografie op eigen muziek tonen en daarna improviseren op live drum muziek. De jury, bestaande uit beroemde danssterren, vertelde me achteraf dat ik vooral positief opviel door uitstraling, techniek en improvisatie.'
De Zolderse is nog maar vijf jaar bezig, ze werd geïnspireerd door het buikdansje van zangeres Shakira. In slechts vijf jaar tijd behaalde ze de wereldtop.
'Ik zou deze titel 'Bellydancer of the world' graag willen inzetten om het buikdansen in Europa te promoten als een volwaardige dansvorm en hoop dat het buikdansen nu nog meer populariteit zal winnen, ook in België.' (kvh)
In het Egypte van de farao's heeft dans altijd een voorname plaats ingenomen. Eerst alleen begeleid met handgeklap, komen er later steeds meer ritme-instrumenten aan te pas. De betekenis van dans is in hoofdzaak religieus.
Geen eredienst gaat voorbij, of er is muziek en dans in overvloed. Afbeeldingen uit die tijd, vaak in oude tempels en graftombes, bevestigen dat.
Het oud-Egyptische woord hbj staat oorspronkelijk voor de rituele dans ter ere van de hemelgodin Hathor (letterlijk: 'het oog van Horus of Oudjat'), later godin van liefde en vreugde, van muziek en dans. Bij die rituelen keren steeds vaker thema's terug als geboorte, dood en wedergeboorte. Vele dansfiguren hebben dan ook een magische betekenis: ze moeten de overledene beschermen tegen het kwade. Een mooie illustratie is een reliëf in de graftombe van Nianchknoem en Chnoemhotep in Sakkara, daterend van de Vijfde Dynastie. Danseressen houden hun handen boven het hoofd, waarmee ze 'het oog van Horus' uitbeelden.
Hathor is niet de enige godheid in het oude Egypte die zich met dans laat verwennen. Herodotus beschrijft in de vijfde eeuw voor Christus een optocht Nijlafwaarts, naar het festival van Bubastis, dat plaatsvindt ter ere van Bastet, de kat-godin:
Sommige vrouwen maken lawaai met hun crotalen [kleine cymbaaltjes], andere spelen de hele weg op hun auloi [dubbele hobo], en de rest van de mannen en vrouwen zingen en klappen in de handen. Op weg naar Bubastis stoppen zij bij elk dorp, leggen hun boot aan en beginnen te dansen op de muziek.
Stilaan komt dans los van zijn religieuze betekenis. Rijke en voorname mensen laten steeds vaker hun feesten opluisteren door danseresjes, begeleid door (vrouwelijke) muzikanten in linnen jurken.
Elke koningsharem heeft zijn danseressen, hbjt genoemd. Die staan lager aangeschreven dan de muzikanten, al noemt de farao hen 'vreugdeschenksters' (shmh-jb). Ze dansen naakt, met uitzondering van een heupgordel van houten kralen, waarin pitten rammelen tijdens het dansen. Hun dans bestaat uit acrobatische figuren en pirouettes, sierlijke handbewegingen en wiegende heupen, gekruid met handgeklap, kleppers en crotalen. Een Egyptisch reliëf toont een vrouw die met haar lichaam de 'brug' maakt, wat meer dan waarschijnlijk een religieus geladen dansfiguur is. Misschien houdt ze immers verband met Noet, de godin van de kosmos, die uitgebeeld wordt als een brug over de aarde. Vast staat in ieder geval dat hbj niet alleen 'dans' betekent, maar ook de naam is van de gymnastische oefening 'de brug', die nu nog altijd voorkomt in Indische dans.
Aan de voet van de piramides ontmoeten Zwart-Afrika, Azië en Europa elkaar. Egypte alleen bevat meer cultuurschatten en monumenten dan de rest van het Afrikaanse continent. Deze rijkdom heeft het land bijna uitsluitend te danken aan zijn farao-verleden.
Door het hoge culturele peil van het oude Egypte reikt zijn invloed ver buiten zijn grenzen, in alle windstreken. Egypte en Ethiopië hadden meermaals kontakt met elkaar en het zijn ook de 2 enigste afrikaanse landen die bouwwerken zoals obelisken met elkaar gemeen hebben. Op cultureel gebied hebben ze nog andere zaken gemeen. Zo komt de voorloper van de ney voor op Faraonische afbeeldingen en wordt diezelfde fluit nog altijd bespeeld in bepaalde afgelegen gebieden van Ethiopië. Bepaalde Faraonische harpen vindt je nog terug in Oeganda en Kenia.
Omgekeerd werken ook andere invloeden voortdurend in op het land, denken we maar aan de islam en de vroegere invloed van het oud-Romeinse rijk. Niet minder bepalend in de culturele ontwikkeling van Egypte is Afrika, dat via de Nijl in contact staat met het noorden. Invloeden van Nubische rijken langs de Nijl zijn even duidelijk merkbaar in de muziek van Egypte als de Afrikaanse bekkenbewegingen deel uitmaken van zijn dans
Van België of Europa zal Egypte wellicht geen geld kunnen eisen voor de reproducties van zijn duizend jaar oude kunstwerken.
Egypte denkt erover een wet in te voeren die reproducties van zijn oude kunstwerken verbiedt, tenzij men er geld voor overheeft. Het land wil onder meer auteursrechten opeisen voor zijn piramides, sfinxen en andere monumenten. Met dat geld willen de Egyptenaren hun eeuwenoude kunstwerken onderhouden.
Wim Criel, juridisch specialist, stelt zich de vraag hoe Egypte die rechten zal kunnen afdwingen. 'Auteursrechten vervallen een aantal jaar nadat de auteur, of in dit geval de architect overleden is. In België en Europa is dat 70 jaar, elders geldt een termijn van 50 jaar. Het kunstwerk maakt daarna automatisch deel uit van het publieke domein. Wil Egypte daarin verandering brengen, dan zal het de auteurswetgeving moeten aanpassen. Dat is niet evident.'
Ook voor Thierry Dachelet, directeur Communicatie van de Belgische auteursvereniging SABAM, lijkt het zeer onwaarschijnlijk dat België auteursrechten zal moeten betalen aan Egypte. 'Op welke juridische grond baseert Egypte zich? Het wetsontwerp stelt een wijzing van het Egyptische recht voor, maar dat is niet van toepassing bij ons.'
Volgens Criel betekenen auteursrechten vaak moeilijkheden voor de pers. 'Journalisten die bijvoorbeeld het Atomium of het Europees Parlement afbeelden, mogen dat alleen doen als de reproductie in nauw verband staat met de actualiteit.
Als dat niet het geval is, moet ervoor worden betaald. Maar bepalen hoe "nauw" dat verband is, is erg subjectief. Publieke monumenten waarop auteursrechten rusten, mogen enkel in beeld verschijnen als ze deel uitmaken van het straatbeeld.
Voor afbeeldingen die enkel het monument tonen, moet worden betaald. Maar in het geval van de piramides vermoed ik dat het voorlopig niet zo'n vaart zal lopen.'
(Novum/Ap) - Frankrijk is bereid Egypte te helpen met de ontwikkeling van zijn atoomprogramma. Dat heeft de Franse president Nicolas Sarkozy gezegd in een interview met een Egyptische krant.
"Ik vind het voor elk land een natuurlijke zaak om te streven naar atoomenergie", zei Sarkozy vrijdag tegen de regeringsgezinde krant Al-Ahram. "Geen land heeft op dit vlak zoveel expertise en ervaring als Frankrijk en als Egypte dat wil is Frankrijk bereid tot samenwerking."
Egyptische veiligheidsfunctionarissen hebben waarschuwingsschoten gelost om paparazzi uit de buurt van de boot van de Franse president Nicolas Sarkozy en zijn vriendin Carla Bruni te houden.
Het tripje van het prille liefdespaar leidt zowel in Egypte als in thuisland Frankrijk tot veel woede en kritiek.
Sarko en Bruni
Sarkozy en Bruni zijn deze week op vakantie in de badplaats Sharm el-Sheikh aan de Rode Zee. De veiligheidsdiensten vinden de waarschuwingsschoten tegen de opdringerige fotografen niet overdreven.
Draconisch Hij is een staatshoofd. Het is normaal dat de veiligheidsmaatregelen draconisch zijn, aldus een bron bij de Egyptische veiligheidsdiensten.
In het Egyptische parlement is kritiek geuit op de onlangs gescheiden Sarkozy, omdat hij eerder deze week in Luxor een hotelkamer deelde met zijn nieuwe liefde Bruni.
Volgens enkele parlementsleden had de Egyptische regering hier een stokje voor moeten steken.
Prostitutie 'Het regime heeft bij andere landen de indruk gewekt dat we officiële prostitutie door staatshoofden accepteren', zei het onafhankelijke parlementslid Gamal Zahran, volgens wie Sarkozy vervolgd had moeten worden.
Het is in hotels in Egypte gebruikelijk dat Egyptische en islamitische stellen die in dezelfde kamer willen slapen aantonen dat ze getrouwd zijn. Van niet-moslims wordt dit echter niet gevraagd.
In Frankrijk is ook al woedend gereageerd om het vakantiereisje van de Franse president met Bruni, aan wie hij al een aanzoek gedaan zou hebben. Politieke tegenstanders in commentatoren spreken er schande van Sarkozy gebruik maakt van de privéjet van de bevriende miljardair Vincent Bollore.
De 18de eeuw loopt ten einde. 1798, Senefelder vindt de lithografie uit, Napoleon Bonaparte bezoekt Egypte. Talleyrand had hem ervoor warm gemaakt. Eén van de redenen voor zijn uitstap is interesse voor oud-Egyptische geschiedenis.
"Egypte is het belangrijkste land ter wereld!" roept de jonge generaal geestdriftig uit. Maar hij reist graag in gezelschap. Bijgevolg komt hij met een aantal collega's. Dit wekt uiteraard enige wrevel op bij de autochtone bevolking. Logisch, want voor zo veel bezoekers was de toenmalige Egyptische hotelinfrastruktuur niet voorzien. Zijn omvangrijk gezelschap, onder toezicht van zijn goede vriend Kléber, telt niet minder dan 31.800 man! Napoleon neemt niet alleen collega's tijdens zijn bezoek mee, ook wetenschappers en kunstenaars maken deel uit van zijn gevolg.
De Egyptenaren kunnen er niet om lachten en er ontstaan konflikten. Bonaparte zoekt de symphatie van de Egyptische bevolking te winnen, maar tevergeefs. Niet wars van enige zelfverheerlijking laat hij zich graag El Sultan Kebir, 'de grote sultan' noemen. Het Franse gezelschap vindt op 19 juli 1799 de steen van Rosette.
De basis voor de Egyptologie (en de Egyptomanie) is gelegd. In Parijs verschijnen her en der aandenkens van het korte Franse bezoek aan het land van de Nijl. De belangstelling voor het land en zijn cultuur groeit van dan af zienderogen. Na het Franse bezoek volgen de Britten.
Verschillende van deze vrouwen zijn buitengewoon aantrekkelijk; sommige van hen zijn rijkelijk gekleed. Over het algemeen denk ik dat ze de fijnste vrouwen zijn van Egypte.
Zo denkt de Brit Edward Lane - die met meer dan normale nieuwsgierigheid, Egypte bezoekt - over de plaatselijke danseressen. In zijn meesterlijk boek "Manners and customs of the modern Egyptians", dat voor het eerst in het jaar 1836 verscheen, wijdt hij een heel hoofdstuk aan de dansmeisjes:
De ghawazee onderscheiden zich van de rest van de Egyptenaren, we kunnen er moeielijk aan twijfelen dat ze, zoals ze zelf beweren tot een verschillend ras behoren. Ze noemen zichzelf "Baramikeh", afstammelingen van de beroemde familie die eerst in de gunst, en later in ongenade vielen van Haroen al-Rasjid.
In verschillende oud-Egyptische tombes vinden we voorstellingen van vrouwen dansend op private gelegenheden, op de tonen van verschillende instrumenten, juist zoals de moderne ghawazee dat nu nog doen. ( ) Misschien stammen de ghawazee af van de danseressen die de Egyptische farao's vroeger vermaakten.
In de loop van de 19de eeuw, veranderen stormachtige ontwikkelingen in Europa, langzamerhand het aanzien van de aarde. De uitvinding van de stoommachine brengt de industriële revolutie op gang. In 1930 zorgt de Engelsman George Stephenson met zijn stoomtrein voor een revolutie in het wegverkeer, gevolg: uitbreiding en versnelling van het personenvervoer. Telegraafverbindingen en de ontwikkeling van de dagbladpers leggen de basis voor de toekomstige massa-kommunikatie. Joernalisten trekken de wereld rond om hun werkgevers, zoals Illustrated London News, van tekst- en beeldmateriaal te voorzien. De wereld word alsmaar kleiner. Treinverbindingen brengen het Midden-Oosten dichter bij Europa. De Oriënt Express, die vanaf 1883 van Parijs naar Istanbul rijdt, is vermaard om zijn luxe. Drietalig personeel bedient de passagiers met witte handschoenen. Het stoomschip verkort eveneens de oversteek van Europa en Amerika naar Afrika. Hierdoor neemt het aantal westerlingen dat de Oriënt als reiziger bezoekt, drastisch toe. De nieuwe bourgeoisie vergaart fortuinen en zoekt een uitweg om zijn geld te spenderen. Reisagentschappen, zoals onder andere 'Thomas Cook & sons', springen gretig in op de nieuwe markt. Het legendarische Shepheard's hotel te Caïro van boerenzoon Samuel Shepheard, opent in 1845 zijn deuren. Jean-Léon Gérome neemt er zijn intrek, evenals de Sjah van Perzië en andere groten der aarde.
Contacten met de eerste invasie onderzoeker, avonturiers en toeristen - vooral in de tweede helft van de 19de eeuw - brengen langzaam verandering in de eeuwenoude tradities van de Oosterlingen. En zo als het dikwijls gaat, staat traditie nogal eens op gespannen voet met vooruitgang. Sommige reizigers komen uit geschiedkundige interesse, andere om aan de grijze sleur te ontsnappen.
Aantrekkingspolen voor de rijke 19de eeuwse parvenus vormen niet zozeer de pyramides, als wel de dansmeisjes. De zogenaamde 'danse du ventre' oftewel buikdans - de benaming in deze periode door Europeanen aan de lokale dansstijl gegeven - zal hierdoor gedeeltelijk degraderen. Het puritanisme dat gedurende de 19de eeuw het westen domineert, is daar niet vreemd aan. Het zien van blote borsten brengt velen in de war, op zijn zachtst uitgedrukt.Flaubert valt er bijna door in zwijm. Ghawazee, danseressen behorend tot de stam van de ghazeeyeh, bedekken hun borsten enkel met een zijden sjaal of een grote uit gouden munten bestaand halssnoer. Niet alleen in Egypte, maar eveneens in andere oosterse landen, zijn onbedekte borsten alledaags.
De eerste Westerse reizigers doorheen Noord-Afrika en het Midden-Oosten 'oriëntalisten' noemt men hen, leveren een schat aan beschrijvingen en afbeeldingen over die tijd. Buikdans maakt een imposante indruk op de Europese bezoekers maakt.
Getuige hiervan zijn de vele vermeldingen in reisgidsen, brieven en boeken. Sommige auteurs schrijven zelfs dat de danseressen het enige zijn wat de moeite waard loont om naar Egypte te reizen! Flaubert bezoekt zoveel hij kan, de kwartieren van de almeeën.
Begin 19de eeuw is reizen naar het Midden-Oosten een tijdrovende en dure aangelegenheid, die veel weg heeft van een expeditie. Hotelinfrastruktuur, aangepast aan de noden van de Europeaan, bestaat in die tijd niet. Pas in 1857 legt een Engelse maatschappij de laatste hand aan de eerste Egyptische spoorlijn, het trajekt Alexandrië-Caïro. Transport doet men ofwel te voet, met de boot, of met muildieren en kamelen. De kaart vertoont nog witte vlekken. Eén daarvan, in Noordelijk Afrika, is de Sahara. Niet alleen mannen maken deel uit van expedities, ook vrouwen van bij ons. De Nederlandse Alexandrine Tinne zwerft jarenlang in de Sahara rond. Samen met haar moeder verblijft ze in Egypte. Wanneer ze kans ziet, vertrekt ze met de expeditie van von Heughlin om de oostelijke Soedan te verkennen. In 1867, op éénendertigjarige leeftijd wordt zij in de Sahara door Toearegs vermoord.
Niet alle reisverhalen hebben zo'n tragisch einde, zoals het ooggetuigenverslag uit de Victoriaanse eeuw van de hand van Lady Duff Gordon, laat zien. Genietend van de uitzonderlijke spierbewegingen van de danseres, waaronder het afzonderlijk bewegen van elke borst, komt zij tot de konklusie dat:
Vrouwenborsten de mooiste dingen ter wereld kunnen zijn, met hun vorm gelijk granaatappelen, trots en onafhankelijk van elk corset of ondersteuning, de bekroning van het vrouw-zijn...
Europeanen treffen er een wereld aan die al hun zinnen beroert. Ze beschrijven bijna filmisch wat ze zien en van dan af kunnen we de evolutie van de dans redelijk op de voet volgen.
Een uitgebreid verslag over de Egyptische danseressen, de ghawazee, is van de hand van Edward William Lane. Deze Engelsman leefde verscheidene jaren tussen de Egyptenaren, sprak hun taal, leerde hun gewoonten en tradities kennen en respekteren, en liep ook gekleed gelijk als Egyptenaar. Zijn observaties beschrijft hij in het al eersder vernoemde Manners and Customs of the modern Egyptians, (de gewoonten en tradities van de moderne Egyptenaren) voordat deze maatschappij ingrijpend verandert door toedoen van de Europese beschaving. Het boek wordt voor het eerst gepubliceerd in 1836.
De ghawazee huwen meestendeels binnen hun eigen stam. De echtgenoot is ondergeschikt aan de vrouw: hij zorgt voor haar als een bediende en procurer; in het algemeen, wanneer ze danseres is, is hij ook nog haar muzikant. Veel van hun gewoontes lijken op die van het soort mensen dat we 'zigeuners' noemen, en die door sommigen verondersteld worden van Egyptische afkomst te zijn. ( ) Ze wonen de grote religieuze en andere festivals bij, waar de de hoofdattraktie vormen.
De Fransman Gustave Flaubert is ongetwijfeld de bekendste oriëntalist /schrijver van de 19de eeuw. Kenmerkend voor deze schrijver zijn de nauwgezette observaties. Eén ervan - de erotische beschrijving van een wals - doet hem trouwens in de gevangenis belanden. Flaubert put ruim inspiratie uit zijn reis door de Oriënt.
Samen met zijn vriend Maxime Du Camp vertrekt hij in oktober 1849. Turkije, Syrië, Libanon en Egypte zijn zijn reisdoelen. In Caïro logeren zij in het Shepheard's hotel. Aan de oever van de Nijl komt hij op de naam voor het hoofdpersonage van zijn volgend boek Madame Bovary. De historische romans Salammbô en Herodias dragen nog meer een oosterse stempel.
In zijn boek "Herodias" beschrijft Flaubert de dans van Salomé.
Toen zij op het podium stond, trok zij haar sluier weg...Ze begon te dansen. Haar voeten kruisten elkaar op de maat van de fluit en een paar kleppers. Haar gebogen armen wenkten iemand, die telkens weer wegvluchtte. Zij achtervolgde hem, lichter dan een vlinder, als een nieuwsgierige Psyche, als een rusteloze ziel en ze scheen op het punt om weg te vliegen. De treurigen klanken van de gingrasfluit volgden op de kleppers...Haar bewegingen drukten verzuchting uit en heel haar lichaam had zo iets smachtends...Met halfgesloten ogen kronkelde ze met haar bovenlichaam, maakte ze golvende bewegingen met haar buik, liet ze haar borsten trillen, terwijl haar gezicht onbewegelijk bleef en haar voeten niet stil stonden...Zij danste als de Indische priesteressen, als de Nubische vrouwen die bij de watervallen wonen, als de bacchananten van Lydië. Zij boog zich naar alle kanten als een bloem die door de storm wordt bewogen...Er speelde een harp; de menigte antwoordde met gejuich. Zonder haar knieën te buigen spreidde ze haar benen en boog zover naar voren dat ze met haar kin langs de vloer streek...Daarna wervelde zij als een razende heksentol rondom de tafel van Antipas...Zij bleef dansen; de timpanen klonken oorverdovend, de menigte brulde. Zij gooide zich op haar handen en zo, met de voeten in de lucht, liep zij de balustrade op en neer, als een grote scarabee; plotseling bleef zij staan.
Het eerste gedeelte is een perfekte schildering van een hedendaags buikdans-optreden, het laatste stuk van de dans doet denken aan de Oud-Egyptische reliëfs.
Aziza. Aziza heet dat grote meisje. Ze is bedrevener in het dansen dan Koetchoek. Voor ze begint te dansen ruilt ze haar wijd gewaad voor een kleed van Oostindisch katoen met een Europees lijfje. Dan gaat ze van start; haar hoofd rolt op haar wervelkolom van achteren naar voren, en vaker nog zijwaarts, zodat je de indruk krijgt dat het elk ogenblik kan afvallen: je voelt je als voor een gruwelijke onthoofdingsscene. Ze houdt zich staande op de ene voet, heft de andere in de lucht, de knie in een rechte hoek, plaatst hem dan weer op de grond. Dat is Egypte niet meer, dat is het zwarte Afrika van de wilde; zo bedaard als de andere was, is zij vurig. Een andere pas: de linkervoet op de plaats van de rechter brengen en de rechter op de plaats van de linker, afwisselend en razend snel...
Flaubert reist in de tweede helft van de 19de eeuw door Egypte, Palestina, Syrië, Libanon, Rhodos en Turkije. Hij bewondert de zuid-Egyptische danseres Aziza, in Aswan. Abbas Pacha had in Juni 1834 alle danseressen uit Caïro verbannen, vandaar dat Westerlingen moesten doorreizen tot Esna, Assioet, Qena, Luxor en Aswan om hen aan het werk te zien.
Met de bovenvermelde Syrische Koetchoek Hanem maakt de bronstige Flaubert in Esna intiemer kennis en hij is niet de enige levensgenieter die op zoek gaat naar de verlokkingen van het Oosten. Als hoeri beschouwd door de ene, als hoer door de andere, een sensuele danseres is altijd aangenaam gezelschap beaamt de Belg Camille Poupeye (let op de dubbelzinnigheid van Poupeye's spraakgebruik):
Op mijn uitnodiging wilde de mooie Circassische best wel dansen en zingen. Zij zelf was een lied in de zoete nacht, een streling voor het oog, een afrodisiacum voor de geest. Naar voor en naar achter bewegend, soms katachtig dan weer vleiend, bewoog ze traag op het geluid van de tambourijn, terwijl de fluit een indringend thema ontwikkelde. Poupeye zijn belevenissen in een Syrisch hotel, eindigen diezelfde nacht nog in de armen van een wulpse hoeri.
Ghawazee en awalim verwart men nogal eens met mekaar. Omdat er op een bepaald moment teveel danseressen in Caïro werken, besluit men om een gedeelte ervan om te scholen tot zangeressen. Awalim nodigt men uit om feesten in de harem, waar een speciale plaats achter de moescharabië , op te luisteren. Dansmeisjes lopen ongesluierd over straat en dansen in het openbaar.
Het hoofdkenmerk is 'n snel vibreren van de heupen, van de ene zijde naar de andere. Zij beginnen met een zekere graad van fatsoen; maar al snel, met meer geanimeerde blikken, met het snelle klepperen van de castangnetten, met energiekere bewegingen, tonen zij een spektakel dat overeenstemt met de beschrijving die Martial en Juvenal gegeven hebben van de voorstellingen van de danseressen van Gades. (E.W. Lane, The Modern Egyptians)
Kairo, 27 dec. Egypte is van plan haar oudheden met auteursrechten te beschermen. Secretaris-generaal van de raad van oudheden Zahi Hawass verklaart dat het parlement daartoe binnenkort een wet zal aanvaarden.
Voor exacte kopieën op ware schaal zullen royaltys moeten worden betaald.
De Sfinx te Giza (Foto AP)
Het gaat daarbij zowel om grote monumenten zoals de sfinx en de piramides van Giza als museumstukken. Het geld is nodig om de bescherming van de duizenden oudheden te bekostigen.
Egypte zal het alleenrecht hebben op de commerciële productie van exacte replicas.
Volgens Hawass zullen de royaltys wereldwijd worden opgeëist. Het is onduidelijk of een dergelijke eigendomsbescherming internationale geldingskracht heeft. Evenmin is bekend hoe Egypte de auteursrechten wil afdwingen.
Hawass zegt dat elke vorm van reproductie, ook fotografie of filmopname, van Egyptische
oudheden, zonder toestemming en royaltybetaling vooraf, verboden zal worden.
Toeristen kunnen tot op heden ongestoord fotos maken monumenten en objecten uit de tijd van de faraos.
Hawass staat bekend om zijn pogingen het Egyptische erfgoed voor Egypte te behouden. Sinds zijn aantreden als hoofd van de Raad van Oudheden heeft hij zich sterk gemaakt voor de teruggave van gestolen objecten. Ook eist hij de terugkeer van enkele unieke stukken waaronder de Steen van Rosetta die eigendom is van het British Museum en de buste van Nefertiti van het Egyptische Museum in Berlijn.
Hawass dreigt onderzoeksteams van landen die niet meewerken de toegang tot opgravingen te ontzeggen.
Over de oorsprong van buikdans, en van dans in het algemeen, kunnen we enkel gissen. Misschien is alles wel ontstaan uit de spontane huppeldans van iemand die ongewild op een doorn had getrapt. Of, wie weet, was de eerste dans een vorm van gebed, een manier om de aandacht te trekken van de hogere machten, nog voor de mens de spraak had ontwikkeld. Vandaag de dag heeft dans vooral een ontspannende en vermakende funktie, maar dat zij van oorsprong een magisch-religieus karakter heeft, is meer dan waarschijnlijk.
Buikdans houd je fit en soepel. Dansen brengt je lichaam en geest in harmonie. Je krijgt totaal nieuwe gewaarwordingen, met heupbewegingen gebruik je spieren die anders passief zouden blijven.
De term 'oriëntaalse buikdans' vraagt om een toelichting. Louter spreken van 'buikdans' (de letterlijke vertaling van danse du ventre of bellydance) zou te beperkend zijn.
Het is de naam die orientalisten zoals Gobineau, Curtis en Guztav Flaubert uit de negentiende eeuw hebben gegeven aan de dans gekenmerkt door rollende en golvende buikbewegingen, die ze observeerden in het Nabije Oosten en Noord-Afrika.
Het toont aan dat deze mensen voor weinig anders oog hadden, dan voor die soepel bewegende buik. Spreken van oriëntaalse of oosterse dans geeft verwarring met Chinese of Indonesische dans. De term Arabische dans is evenmin correct. Turkije is geen Arabisch land, maar heeft niettemin een belangrijke bijdrage aan deze dans geleverd.
Sommigen noemen het baladi, wat in feite de naam is van een bepaalde Egyptische dansstijl annex ritme. Anderen hebben het over raqs sharqi, wat Arabisch is voor 'oriëntaalse dans'.
In tegenstelling tot de grootste Europese musea, die vrij vroeg zijn begonnen met het bijeenbrengen van overblijfselen uit het faraonische verleden, herbergt het Jubelparkmuseum een Egyptische verzameling die betrekkelijk recent werd samengesteld.
Zij ontstond omstreeks 1850 uit een kleine kern van voorwerpen. In de tweede helft van de 19de eeuw kwam er een eerste uitbreiding door de aankoop van de collectie van G. Hagemans (1861) en de schenking van E. de Meester de Ravestein (1884). Haar huidige faam dankt de collectie hoofdzakelijk aan Jean Capart (1877-1947), de grondlegger van de egyptologie in België.
Deze dynamische figuur verstond de kunst om de belangstelling van mecenassen op te wekken en op het geschikte ogenblik interessante aankopen te verrichten in de kunsthandel of op openbare veilingen. Tal van voorwerpen stammen rechtstreeks uit opgravingen in Egypte, onder meer uit Elkab, waar Capart in 1937 met archeologisch onderzoek begon.
Vandaag omvat de verzameling meer dan 11.000 objecten en kan zij representatief worden genoemd voor elke grote bloeiperiode van de Egyptische geschiedenis.
De tentoongestelde stukken vormen slechts een keuze uit het museumbezit: enerzijds werken van voortreffelijke kwaliteit, die de meest uiteenlopende aspecten van de Oudegyptische kunst illustreren, anderzijds voorwerpen die vooral uit cultuurhistorisch oogpunt belangrijk zijn.
Tot de topstukken behoren de zogenaamde Dame van Brussel, een kalkstenen vrouwenbeeld (ca. 2700 v.Chr.),
de kop van koning Mykerinos (ca. 2500 v.Chr.)
en het reliëfportret van koningin Teje, de echtgenote van Amenhotep III (ca. 1375 v.Chr.).
De verzameling omvat bovendien een volledige grafkapel,
de mastaba van Neferirtenef (ca. 2400 v.Chr.),
verscheidene sarcofagen en mummies uit verschillende periodes, waaronder de zogenaamde Mummie van de borduurster, en een van de mooiste dodenboeken die ons uit het Oude Egypte overgeleverd werden: de papyrusrol van de beeldhouwer Neferrenpet (ca. 1300-1250 v.Chr.).
Muziek is al eeuwen een belangrijk deel van de Egyptische cultuur. In de tijd van de faraos was muziek heel belangrijk, het werd toen gebruikt voor religieuze ceremonies en feesten om de goden te eren . Later, rond de tijd van de profeet Mohamed, werd muziek hoofdzakelijk gebruikt om de troepen aan te voeren. Poëzie was in die tijd heel populair onder de gewone mensen. Nu word muziek gewoon als vorm van entertainment gebruikt zoals in de rest van de wereld.
De klassieke Egyptische muziek wordt gemaakt door een groep muzikanten die el-tagta heten. In een tagta wordt er op vijf instrumenten gespeeld:
1. Nai (een lang en dun blaasinstrument); 2. Oed (een klein peervormige gitaar met vijf of zes snaren); 3. Riq of dof (een soort tamboerijn); 4. Kanoen (een houtendoos die aan één kant schuin afloopt en waarop 72 of 84 snaren zitten); 5. Kamanga (gemaakt van een halve kokosnoot met daaraan een stuk hout en over dit stuk hout worden een stuk leer en snaren gebonden in een soort boog).
Tegenwoordig doen de artiesten de buitenlandse muzikanten steeds meer na. De traditionele Egyptische muziek wordt maar zelden gebruikt in de grote steden.
De mensen in armere wijken, zijn minder beïnvloed door de buitenlanders. Hier worden de oude Egyptische tradities vaker in stand gehouden. Dus ook het spelen van traditionele Egyptische muziek.
Een vaak gebruikt instrument is de tabla. Dit is een kleine trommel gemaakt van dierenhuid getrokken over een rond stuk hout.
Op traditionele feesten, bijvoorbeeld bruiloften, zingt een man allerlei oude liedjes voor het bruidspaar. Hij wordt begeleidt door een bandje dat op zon tabla en soms ook een fluit speelt.
Bij elke muziek hoort een dans en bij Egyptische muziek is dat buikdansen. Zowel vrouwen als mannen buikdansen, maar het is iets populairder onder de vrouwen.
De danseressen gebruiken kleine metalen schijfjes die een geklingel geluid maken om de maat bij te houden. Aan de schijfjes zitten dikke elastiekjes waarmee mensen ze op hun vingers vastbinden. Een wordt om de duim gebonden en de ander om de wijs en middelvinger. De danseressen hebben aan iedere hand een paar schijfjes. Daarna tikken ze op de maat mee met het liedje tijdens het dansen.
De muziek is uniek en compleet anders dan de Nederlandse moderne muziek. Persoonlijk vind ik de traditionele muziek niet heel erg mooi omdat het ouderwets is omdat ze te veel wiebelen met de klanken. Maar het valt mee als je er eenmaal aan gewend bent. Wat je er ook van vindt, de traditionele Egyptische muziek is een van de meest feestelijke muziek- soort van de wereld.
Halve ton explosieven in huis Egyptenaar bij grens Gaza
De Egyptische politie heeft een halve ton explosieven en 1.200 kilo kaliumnitraat gevonden in het huis van een man die was gearresteerd op verdenking van wapensmokkel.
De verdachte woont in Rafah, een plaats aan de grens tussen Egypte en de Gazastrook. Kaliumnitraat wordt gebruikt om bommen te maken.
De 21-jarige verdachte heeft volgens de politie bekend dat hij via tunnels onder de grens wapens en explosieven naar de Gazastrook heeft gesmokkeld.
De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni beschuldigde Egypte er gisteren nog van de grens met de Gazastrook bedroevend slecht te bewaken.
Sarkozy en vriendin bezochten woensdag de graven in de Vallei der Koningen
Nicolas Sarkozy en vriendin vieren kerst in Egypte
(Novum/Ap) - Nicolas Sarkozy laat er geen gras over groeien. De Franse president en zijn kersverse vriendin, zangeres en voormalig model Carla Bruni, vieren kerst in Egypte. Daar bezochten ze woensdag de graven in de Vallei der Koningen. De 52-jarige staatsman en zijn dertien jaar jongere vlam, die vorige week voor het eerst samen werden gesignaleerd, verlieten hun hotel in Luxor onder begeleiding van 26 volgauto's.
Hordes fotografen en cameramannen volgden de stoet naar de Vallei der Koningen, maar mochten de historische opgravingen niet betreden.
Zo konden de in een spijkerbroek geklede Sarkozy en zijn vriendin de tombes in alle rust bekijken.
De Franse ambassade in Caïro wilde niet ingaan op het tripje van de president omdat het om een privé-aangelegenheid gaat. Het reisje gaat vooraf aan het officiële bezoek van Sarkozy aan het Afrikaanse land, waar hij maandag een ontmoeting heeft met president Hosni Moebarak.
In oktober kwam er een einde aan het stormachtige huwelijk van Sarkozy en zijn vrouw Cecilia, ook een voormalig model.
Bruni heeft affaires gehad met onder anderen Mick Jagger, Eric Clapton, Donald Trump en Kevin Costner.
Egypte wil een wettelijk copyright op zijn archeologisch patrimonium invoeren. Door de wet kunnen schadevergoedingen gevraagd worden aan makers van reproducties van piramides, van de sfinks en de oude Egyptische monumenten.
Internationaal Volgens Zahi Hawass, de algemeen-secretaris van de Hoge Raad van Antiquiteiten, is de maatregel gerechtvaardigd omdat er dringend nood is aan financiële middelen om de archeologische sites en monumenten te onderhouden.
"De nieuwe wet zal de duplicatie van historische Egyptische monumenten volledig verbieden", verklaarde hij en voegde eraan toe dat de wet een internationale draagkracht zal hebben. Het parlement onderzoekt binnenkort een wetsontwerp van de regering in die zin, liet het hoofd van de Egyptische Antiquiteiten nog weten.
Exacte reproducties De maatregel zou evenwel niet de Egyptische ambachtsmannen treffen. Enkel Egypte heeft de legitieme reproductierechten van zijn monumenten, zo luidt het.
Om artiesten niet te verhinderen zich te inspireren op de Egyptische kunst, heeft de wet ook slechts betrekking op exacte reproducties. (belga/svm)
In het oude Egypte was er nog geen sprake van plastische chirurgie. Niemand deed er aan peelings, neuscorrecties, borstvergrotingen, facelifts of rimpelopvullingen. Maar toch bestond er al een duidelijk gedefinieerd ideaalbeeld voor vrouwen. Dat ideaalbeeld was bedacht en vormgegeven door beeldhouwer Amtoet-Ra. Amtoet-Ra leefde in het plaatsje Sakkarah, en hij vereeuwigde zijn ideale vrouw in een levensgroot sculptuur met de naam: Foe-fi.
Het beeld Foe-fi toonde een vrouw die Egyptisch danst, dat wil zeggen met het hoofd gedraaid over de linkerschouder en met voeten en handen zo geplaatst dat ze in dezelfde richting wijzen als de neus van de dansende vrouw. Foe-fi droeg een diadeem en een luchtig gewaad, ze had brede schouders, kleine borsten, beweeglijke armen, lange vingers, een klein bol buikje, ranke benen en een lange sierlijke staart.
Amtoet-Ra liet het beeld plaatsen op een hoge sokkel op het marktplein van het stadje Sakkarah, en binnen de kortste keren kwamen van overal mensen om in verrukking te staan staren naar Foe-fi, de Linda Evangelista van het oude Egypte.
Na amper een maand werden in bijna alle winkeltjes en kraampjes op en rond het marktplein valse staarten voor vrouwen verkocht. Men kon ze in alle prijsklassen vinden: rieten staarten voor de armen, kattenstaarten voor de middenklasse, gepolijste blinkende luipaardenstaarten voor de meest vermogende mensen, en leden van de toenmalige Egyptische jetset tenslotte kochten leeuwenstaarten met inwendige mechaniek, waardoor de staart kon bewegen. In één kraam kon men bij wijze van grap voor zijn vrouw zelfs een krokodillenstaart kopen.
Amtoet-Ra droomde ondertussen van een echte eigen levende Foe-fi, met behalve het ideale lichaam, ook nog eens een echte eigen levende staart waar men aan kon trekken en in bijten
. Hij zocht drie vrouwen die qua uiterlijk het ideaalbeeld al dicht benaderden, en ging met hen aan de slag. Om te beginnen moesten die vrouwen zorgen voor extra vel aan hun lijf. Daarvoor moesten ze eerst heel veel bijkomen, en nadien weer afvallen. Het overtollige vel werd achter hun rug samengespannen met touwen en vervolgens gemodelleerd in de vorm van een staart. Daarna mummificeerde Amtoet-Ra de staarten. Gedurende een maand moesten de vrouwen, mét mummiestaart, elke dag acht uur lang in de schaduw van de Sfinx van Gizeh zo Egyptisch mogelijk dansen. Hoe beter ze dansten, hoe sneller de staart uit zichzelf zou beginnen verder groeien.
Hoewel de verwachtingen hooggespannen waren, liep het experiment uit op een sisser. Één vrouw kreeg een staartinfectie en kon ternauwernood worden gered dankzij een staartamputatie, één werd na twee weken gek van het gedwongen dansen en sneed haar nieuwe lichaamsdeel zelf af, en van de derde werd de staart tijdens het baden afgebeten door een plotse krokodil. Amtoet-Ra was ondertussen zijn interesse al verloren omdat hij teleurgesteld was in de drie vrouwen, van wie volgens hem geen enkele Egyptisch genoeg danste. Hij ging met hen naar de markt en ruilde ze daar om voor een nieuwe steenbeitel.
Het zielige lot van de drie vrouwelijke proefkonijnen en het misprijzen dat Amtoet-Ra tegenover hen tentoonspreidde, maakten dat er al snel een tegenbeweging op gang kwam. Kwade vrouwen gingen hun staarten plots in het openbaar opzettelijk verkeerd dragen: ze deden de staart zo aan, dat het leek alsof hij uit hun linkeroor kwam. Zo gaven ze uiting aan hun ongenoegen. Het protest groeide en culmineerde in een massale betoging van vrouwen met een linkeroorstaart op het marktplein van Sakkarah.
De demonstranten haalden Foe-fi van haar sokkel en hakten haar staart af. Nadien was er een grote rituele staartverbranding en een uitbundig feest. De vrouwen dansten en dronken en spraken van zelfrespect, zusterschap en definitieve bevrijding.
Sarkozy brengt eindejaar in Luxor door met Carla Bruni
Sarkozy brengt eindejaar in Luxor door met Carla Bruni
Het zwembad van het Old Winter Palace hotel.
De Franse president Nicolas Sarkozy wordt vandaag, op kerstdag, in de Egyptische stad Luxor verwacht.
Het is het begin van enkele dagen vakantie in Egypte waarbij hij vergezeld wordt van zijn nieuwe vriendin, de ex-mannequin en zangeres Carla Bruni.
Van een bron bij de Parijse luchthaven Bourget kon vernomen worden dat nog negen andere mensen het kersverse koppel vergezellen. Het Elysée heeft het privé-verblijf van Sarkozy niet bevestigd, maar uit eensluidende bronnen klinkt het dat de Franse president in het luxueuze hotel Old Winter Palace verblijft, vlakbij de faraotempel in het centrum van Luxor. De plaats dankt zijn faam aan de vele archeologische sites in de omgeving. (belga/odbs)
Pyromaan: Ik brand van verlangen naar de Kerst. Activist: Ik moet wat doen met de Kerst! Alkoholist: Goed kerstpakket, er zaten 5 flessen in. Alkoholist: Je verzuipt in de feesten, tegenwoordig. Alkoholist: Na Kerst stop ik. Antichrist: Wanneer krijg ik nou een feest? Aquarellist: 't Is een wat waterige Kerst geworden. Artillerist: Mag ik dit jaar de ster afschieten? Atheïst: Prettige kerstdagen. Detaillist: Eigenlijk zou het pas over een paar maanden moeten zijn. Egoist: Deze Kerst vier ik alleen. Evangelist: Mogen we nou eindelijk eens een ander verhaal? Fatalist: Kerstfeest: je ontkomt er niet aan. Hypochonder: Ik moet er niet aan denken om iets te gaan doen met Kerst, want dan moet ik vast volgend jaar weer. Hypochriet: Ik vind Kerst het mooiste feest dat er is. Al die vrede op aarde! Internist: Gelukkige kerst, tot ziens op mijn tafel. Kalkoenen, kippen en konijnen: "Wij wensen alle mensen vegetarische kerstdagen!" Milieu activist: Uit welk land komt die boom? Mist: Bah, al die lichtjes prikken in m'n ogen. Naturist: Het kalkoenenvel is voor mij dit jaar. Negativist: Ik heb geen plannen met Kerst. Nihilist: Heb jij al een overlevingsplan? Opportunist: Es kijke, bij wie gaan we dit jaar eten? Opportuniste: Met kerst kun je mooi even de berghokken reorganiseren. Optimist: Gezellig, dit jaar komt de hele familie! Pessimist: Gadverdamme, dit jaar komt de hele familie! Violist: Ha, Kerstconcert, dubbel tarief!
Er is nog hoop voor de hongerigen....
Het Vaticaan bezit zoveel kapitaal dat de aarde 300 jaar lang van honger verlost zou kunnen zijn! Tweederde van de wereldbevolking lijdt echter nog steeds honger en in hun smeekbeden klinkt voortdurend . geef ons alsjeblieft ons dagelijks brood,
...waarop het nederige en vrome Vaticaan dan antwoordt: A(ch)men(sch).
![De Franse president Nicolas Sarkozy en zijn nieuwe geliefde ex-model Carla Bruni komen aan op het vliegveld van Luxor.](javascript:fotovenster("http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00144/sarkozybruni_jpg_144261d.jpg","De%20Franse%20president%20Nicolas%20Sarkozy%20en%20zijn%20nieuwe%20geliefde%20ex-model%20Carla%20Bruni%20komen%20aan%20op%20het%20vliegveld%20van%20Luxor. ","AFP ",167,200);)
![](javascript:fotovenster("http://www.telegraaf.nl/multimedia/archive/00145/pelgrim_145038d.jpg"," "," ",200,128);){kind=link}