Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
25-09-2010
Er is veel te ontdekken in en rond Aswan!
Bezienswaardigheden: Er is veel te ontdekken in en rond Aswan! Hieronder vindt u alle bezienswaardigheden op een rij, met een korte beschrijving:
Tombs of the Nobles Rotsgraven uit de faraotijd, van opzichters van het zuiden uit het Oude en Middenrijk. Ze moesten de zuidgrens bewaken en op handelsverkeer met Nubië toezien. Enkele tombes zijn in goede staat. Qubbet al-Hawa Het graf van een plaatselijke heilige. Het heet letterlijk het torentje van de vier winden". Het is een flinke klim, maar u wordt beloond met een fantastisch uitzicht over de Nijlvallei. Nubisch museum Pas in 1997 kreeg de Nubische beschaving de erkenning die het verdient. Een bezoek aan het museum en de kunstschatten van het 'verdronken land' van de Nubiërs (het oorspronkelijke leefgebied, dat verdween bij de aanleg van de Aswandam en het Nassermeer) is zeer aan te raden, te meer daar alle voorwerpen voorzien zijn van een zeer heldere uitleg. Ook de museumtuin is prachtig. De botanische tuinen op Kitchener eiland Wie van planten en bloemen houdt, moet dit eiland gezien hebben.Het idee kwam van de Engelse generaal Kitchener.Hij kreeg het eiland cadeau na succesvolle campagnes die het Egyptische leger onder zijn leiding voerde tegen Soedan. Hij plantte het eiland vol met exotische planten en bomen uit de hele wereld. Elephantine Eiland Het Olifantseiland. Dit eiland was vroeger de belangrijke stad Abu, en daar kan je nog enkele restanten van ontdekken. In de oudheid was Elephantine het centrum van een sterk bloeiende ivoorhandel. Op het eiland is een Nijlmeter te bezichtigen, de ruïnes van de tempel van Chnoem en het Elephantine-museum. Animalia op Elephantine eiland is een aanrader: het particuliere initiatief van gids Mohamed, die met veel toewijding in zijn huis een museum heeft ingericht over het planten- en dierenleven in en rond het Nassermeer, met typisch Nubische producten etc. Waar mogelijk heeft hij in de beschrijvingen zelfs de verbinding gelegd met leefgewoonten uit de faraotijd.
Mausoleum van de Agha Khan Het vierkante gebouwtje van lichtbruine steen is de bedevaartplaats van Ismaïli-moslims, een sekte met 20 miljoen aanhangers, waarvan de schatrijke Agha Khan het geestelijk hoofd was. St. Simeonklooster In de 7e eeuw door Koptische monniken op een heuveltje gebouwd. De monniken moesten in de 13e eeuw het klooster verlaten door watergebrek en aanvallen van bedoeïenstammen. U ziet goed hoe de Koptische kloosters in de eenzaamheid van de woestijn liggen. De Aswan Dam De stuwdam die het grootste stuwmeer van Afrika heeft doen ontstaan; het Nassermeer. De aanleg was een economische noodzaak in de strijd tegen honger en armoede. De dam moest welvaart brengen door irrigatie en energievoorziening Groot nadeel is o.a. dat het Nijlslib niet meer in het Nijldal komt, maar achter blijft de dam. Daardoor is het Nijldal minder vruchtbaar dan vroeger. Onvoltooide obelisk Deze obelisk zou met een lengte van ruim 41 m en gewicht van meer dan 1000 ton één van de grootste obelisken uit de faraotijd zijn geworden. Toen men bij het uithakken echter een spleet in het graniet vond, heeft men de obelisk laten liggen waar hij ligt. Abu Simbel;beroemde tempels van Ramses Het mooiste tempelcomplex in Zuid-Egypte. 4 beelden van Ramses bewaken de ingang. Ramses was niet alleen een farao die het verdeelde Egyptische Rijk weer tot een machtig geheel smeedde, hij hield ook van imposante bouwwerken. Was er niets gedaan, dan zou de tempel in het Nassermeer zijn verdwenen. Met financiële hulp van UNESCO zijn pylonen steen voor steen afgebroken en beelden met chirurgische precisie in stukken gezaagd en hoog boven het Nassermeer weer opgebouwd.
Tempel van Isis op het eiland Philae Philae bestaat uit verschillende grote en kleine tempels. De monumenten zijn een mix van Egyptische en Grieks-Romeinse architectuur. Ook de Isis tempel is met hulp van UNESCO naar hoger gelegen gebied verplaatst. Kalabsha tempel aan het Nassermeer In Kalabsha staat de grootste en best bewaarde tempel van Nubië: de Mandoelistempel, gebouwd in de tijd van de Romeinse keizer Augustus en gewijd aan de lokale god Mandoelis (=Horus in Nubië). De tempel bevond zich 60 km zuidelijker. Het werd in 1963 verplaatst o.l.v. Duitse archeologen, naar een eilandje op 1 km van de Hoge Dam. De dubbeltempel van Kom Ombo Deze Oud-Egyptische tempel is zeer uitzonderlijk, omdat de tempel uit twee delen bestaat. De dubbeltempel is gewijd aan enerzijds de valkengod Horus en anderzijds de krokodillengod Sobek. De tempel ligt aan de oostoever van de Nijl; 45 km ten noorden van Aswan. Kamelenmarkt Daraw, een dorp 8 km ten zuiden van Kom Ombo, is bekend vanwege de kamelenmarkt. Elke zondag worden op de grote marktplaats kamelen afkomstig uit Soedan - verhandeld.
ACTIVITEITEN & BEZIENSWAARDIGHEDEN in en rond Aswan
ACTIVITEITEN & BEZIENSWAARDIGHEDEN in en rond Aswan
Fietstochten:ontdek zelf West Aswan; de groene landbouwgronden, de dorpjes, de woestijn: beleef alles in uw eigen tempo. Onderweg wordt u zeker uitgenodigd op de thee: de Nubische gastvrijheid.
Zeiltochtjes naar Elephantine Island, de botanische tuinen op Kitchener Eiland en het Mausoleum van de Agha Khan.
Kamelentochten in de woestijn, met adembenemend uitzicht Kubbet al Hawa
Per paardde omgeving verkennen
Een dagtocht op zoek naar woestijnvossen
Vogels kijken in de natuurgebieden met gids
Wilt u eens lunchen bij een Nubische familie? U wordt warm onthaald en het eten is heerlijk!
Voetballen met het locale voetbalteam: zij zijn er helemaal klaar voor!
Hennaschilderingen op uw handen
Dilka: een in Arabische landen veel gebruikte massagemethode met geurige oliën op bloemen- en kruidenbasis, die de huid schoon en zacht maakt en nieuwe energie geeft. Afgewisseld met dukhan, het verwarmen van het gebalsemde lichaam met rook van geurig hout. Ook veel gebruikt bij reumatische pijnen.
Een Nubischekookworkshop
Een muziekworkshop met Nubische instrumenten (tar, oud, tabla, tambour)
Het boek Egyptische Magie. Op zoek naar het toverboek van Thot van de hand van Maarten J. Raven conservator Egypte van het Rijksmuseum van Oudheden (RMO) in Leiden gaat over de zoektocht naar wijsheid. Het beschrijft hoe de Egyptische magiërs hun kennis gebruikten om de zwaksten van de samenleving te beschermen, de goden bij te staan in hun strijd tegen het kwaad, en de doden eeuwig te laten voortleven. In onze moderne maatschappij is geen plaats meer voor dit soort bijgeloof. Wij hebben goede medische voorzieningen, psychiaters en verzekeringen. We denken vaak dat we het wel zonder hogere machten kunnen stellen. Maar is dat wel zo? Geloven we heimelijk niet nog steeds in die overzichtelijke wereld van de Egyptenaren?
Het boek wordt officieel gepresenteerd bij de opening van de gelijknamige tentoonstelling in het RMO op vrijdag 15 oktober 2010. De oude Egyptenaren geloofden heilig in de zin van tovenarij. Magie was tegelijkertijd een bron van bovenaardse wijsheid en een middel om je lot in eigen handen te nemen. Voor hen was het bestaan van tovenarij de meest plausibele verklaring van de manier waarop de kosmos in elkaar zit. Hoe is het anders te verklaren dat de zon en maan niet op de aarde vallen, dat dag en nacht elkaar afwisselen, dat mensen ziek worden of weer genezen, en dat (naar men aannam) op de dood weer een nieuw leven volgt? Magiërs waren geen achterlijke bedriegers maar onmisbare beschermers van de door de goden gewenste wereldorde en erudiete wetenschappers, altijd op zoek naar het toverboek van Thot de god van de schrijfkunst, de wijsheid en de toverkunst met verklaringen voor de wonderen der natuur.
De goden zelf gebruikten magie om de wereld te scheppen. Aan de mens schonken ze magische vermogens om hem te helpen in de strijd om het bestaan. Magie was niet alleen de olie die de kosmos draaiende hield, maar ook een bindmiddel tussen mensen, goden en doden. De knapste koppen van het Oude Egypte zochten hun hele leven naar kennis van het hogere. Alles staat in het toverboek van de god Thot, maar waar ligt dat verborgen?
Egyptische Magie. Op zoek naar het toverboek van Thot is een uitgave van Uitgeversmaatschappij Walburg pers in samenwerking met het RMO en verschijnt bij de gelijknamige tentoonstelling in het museum van 16 oktober 2010 tot en met 13 maart 2011. Te bewonderen zijn meer dan 300 objecten uit de tijd van de faraos, afkomstig uit de Egyptische collecties van onder andere het RMO zelf, het British Museum en het Louvre.
Maarten J. Raven, Egyptische Magie. Op zoek naar het toverboek van Thot, Uitgeversmaatschappij Walburg Pers rijk geïllustreerd in kleur, genaaid gebonden, ISBN 978.90.5730.677.8, prijs 29,95 208 paginas.
Egypte houdt niet op in Aswan. Bent u de drukte van de Nijlcruises beu? Scheep dan in voor een bezoekje in stijl aan het Nassermeer.
Dit is pas exclusief: de rotstempels van Aboe Simbel, om halfzes 's morgens. De zon komt op boven het Nassermeer en kleurt de reusachtige zittende standbeelden van Ramses II, de farao die dacht dat hij God was. Hier kan geen sound and light show tegenop. Dit is onversneden magie, gereserveerd voor een dozijn vroege opstaanders van het cruiseschip MS Eugénie.
Anderhalf uur lang vergapen we ons aan de weergaloze muurschilderingen: oorlog en glorie in de tempel van de farao, liefde en lotusbloemen in die van zijn gade Nefertari, de mooiste vrouw op aarde'. Dan is het plots afgelopen met het wonder. Met veel geraas rijdt het eerste konvooi van toerbussen uit Aswan de parking op. Ze hebben tegen de klok geracet door de woestijn om als eerste bij de tempels aan te komen. Want het kan hier akelig druk worden in het hoogseizoen. Italianen, Japanners, Fransen, Russen: de hele wereld loopt tegenwoordig te hoop om het achtste wereldwonder' te zien.
Je hebt bussen, je hebt vliegtuigen, maar de beste manier om Aboe Simbel te bezoeken is nog altijd per boot vanaf het water, zoals in de oerdagen voor Egypte ten prooi viel aan het massatoerisme. De MS Eugénie is een replica uit die periode: een drijvend luxehotel met vijftig van een privéterras voorziene kajuiten in fin-de-sièclestijl, één en al hout en leer. In de Safari Lounge verwacht je elk ogenblik Hercule Poirot, de gezette detective uit Agatha Christie's Death on the Nile, te kruisen.
De MS Eugénie pendelt tussen Aswan en Aboe Simbel over het Nassermeer, het op twee na grootste stuwmeer op aarde, vijftig jaar geleden ontstaan door de bouw van de Aswandam. Hier geen lange files zoals op de Nijl, waar zo'n 250 cruiseschepen elkaar verdringen tussen Luxor en Aswan. Daar moet je op populaire stopplaatsen soms over vijf, zes boten heen lopen om de wal te bereiken. Op het Nassermeer varen hoop en al een half dozijn cruisers. Ze zijn de enige manier om de afgelegen tempels van de farao's in de Nubische woestijn te bezoeken.
Gered uit het water
Door de bouw van de Aswan-dam, in 1960, dreigde dit unieke stukje erfgoed voorgoed onder water te verdwijnen. Egypte had andere zorgen, zoals de hongerige magen van zijn snel toenemende bevolking vullen. Dus zette de Unesco een internationale reddingsoperatie van nooit geziene omvang op het getouw. Veertien tempels, zoals die van Aboe Simbel, werden steen voor steen ontmanteld en vervolgens tientallen kilometers verderop, aan de rand van het stuwmeer, opnieuw in groepjes opgebouwd. De Fransen presteerden het zelfs één tempeltje in zijn geheel op te krikken en per zelf aangelegd spoor door de woestijn te verplaatsen.
De beelden van de operatie spreken ook vandaag nog tot de verbeelding, zo blijkt tijdens de filmvoorstelling aan boord van de MS Eugénie. Stel u het weggezaagde gezicht van Ramses II voor, dat bungelend aan een kraan als een geestesverschijning door de lucht zwiert. Het lijkt een schilderijtje van Salvador Dalí.
Ramses de Grote' bouwde zes rotstempels in de leegte van de Nubische woestijn, tot meerdere eer en glorie van zichzelf. Overal is hij in dezelfde afschrikwekkende pose vereeuwigd: zijn vijanden Nubische negers, bebaarde Hittieten bij hun haar op de knieën dwingend, alsof hij hen gaat scalperen. Ook drieduizend jaar geleden was kunst al propaganda.
En Ramses had nu eenmaal een buitenmaats ego, even groot als zijn beelden in Aboe Simbel. Hij regeerde tot 92, geen farao kwam dichter bij het eeuwige leven. In zijn Nubische tempels laat hij zich zonder gêne als gelijke van de goden Amon-Ra en Horus afbeelden. En zelfs als hij zijn vrouw Nefertari een tempel cadeau doet, domineert hijzelf de voorgevel.
Krokodillentanden
Aboe Simbel is het onbetwiste hoogtepunt van de Nubische tempelcruise. Draag er dus zorg voor dat tot het einde op te sporen en boek een trip vanuit Aswan. Maar ook de kleinere tempels onderweg hebben heel wat sfeer te bieden, ook al behoren ze niet tot de highlights van Egypte. Geen horden toeristen hier, geen souvenirshops. De tempelbewakers venten met krokodillentanden of proberen een fooi te versieren door met een schorpioen op hun gezicht voor de camera's te poseren. Zo moet het tachtig jaar geleden nog overal in Egypte geweest zijn.
Verrassende beelden volgen elkaar op. In het kleine maar kleurige rotstempeltje van Beit-el-Wali krijgt farao Ramses zowaar de borst van de godin Isis. Elders defileert hij samen met zijn kinderen: 106 zonen en 96 dochters. Ramses stond ook als hengst zijn mannetje. Hij had naar verluidt acht echtgenotes en nog een honderdtal bijvrouwen, trouwde met een zus en zelfs met een van zijn eigen dochters.
Sommige tempels zijn later door Koptische christenen omgebouwd tot een kerk. Ze hebben de gezichten van de Egyptische afgoden verminkt of weggepleisterd. In de met een sfinksenlaan versierde tempel van Wadi es Seboua heeft dat een komisch effect. In het heilige der heiligen lijkt Ramses een boeketje bloemen te offeren aan de kerkvader Petrus.
Overal vallen ook de gaten in de muren op. Bijgelovige Nubiërs kerfden in de schilderingen om met het vermalen gruis geneeskrachtige drankjes te brouwen. Zo meenden ze de kracht van de oude goden over te nemen. Al liet hun geloof her en der ook te wensen over. Op een muur van de tempel van Kalabsha, nog gebouwd door keizer Augustus, kun je nog een bevel van de Romeinse gouverneur lezen: op straffe van zweepslagen moeten alle varkens uit de tempel verwijderd worden.
Geen gsm-bereik
Stresslijders komen tijdens deze cruise aan hun trekken: op het grootste deel van het Nassermeer is er geen gsm-bereik. En aan boord van de MS Eugénie vind je ook geen disco of ander opgepept vermaak. Naar de woorden van de dichter Baudelaire lijkt luxe, calme et volupté' het enige motto van de reis te zijn. Afgewisseld met voortreffelijke maaltijden, uiteraard. En af en toe een officiële cocktail, als we de Kreeftskeerkring passeren, bijvoorbeeld. De Libanees-Egyptische keuken behoort tot de beste van de wereld. Proef alleen maar de overheerlijke tahin, een pasta van geplet sesamzaad. Of baba ghanoesj, een mengsel van tahin, aubergine, erwten, knoflook en citroensap.
Wie de drukte van het zonnedek schuwt, vindt een rustiger plekje op de boeg, in de schaduw van de stuurmanshut. Laat vanuit een leunstoel de tijd voorbijglijden, terwijl je over de weidse leegte van het meer tuurt. Veel gebeurt hier niet. Als hoog in de lucht een vlucht pelikanen voorbijwiekt, is dat al een gebeurtenis. Zelfs de Nubische stuurman (tulband en witte tabbaard) lijkt zoetjesaan achter het stuur in slaap te sukkelen. Geen wonder, met een temperatuur van 47 graden Celsius.
De omgeving van het Nassermeer is op het eerste gezicht nogal saai: een woestenij van oker, grauw en lavazwart. Tot je beseft dat je naar de toppen van door het stuwmeer verzwolgen bergen zit te kijken. Eigenlijk varen we boven op het landschap.
Echt magisch wordt het meer pas 's nachts, in de koele mystiek van het maanlicht. Nergens zie je zo veel sterren, het lijkt wel een worp glitterende confetti. Lig op je rug op het bovendek, met een glas ijsgekoeld hibiscussap in de hand, en verzin er naar believen verhalen bij. Zoals de Nubiërs doen: ze hebben voor elk sterrenbeeld een lang verhaal.
Uiteindelijk blijkt drie dagen veel te kort. Om echt helemaal naar slow mood terug te schakelen, had deze cruise best een hele week mogen duren.
Wetenschappers ontdekken haven bij Snofroe's piramide
Wetenschappers ontdekken haven bij Snofroes piramide
GESCHIEDENISAuteur: Caroline Hoek
Archeologen hebben nabij de 4600 jaar oude knikpiramide van Snofroe de restanten van een enorm bouwsel gevonden. Het gaat hoogstwaarschijnlijk om een haven. Een 140 meter lange weg verbindt de haven met één van de tempels bij de piramide. De haven is 60 bij 145 meter groot en heeft aan de oostelijke kant geen muur. Dat meldt Heritage-key.com.
Misschien kunnen we dit interpreteren als een haven of zoiets, meent onderzoeker Nicole Alexanian. In dat geval moet hier ooit water zijn geweest. Het is mogelijk dat schepen dit gebied middels een kanaal binnenkwamen.
Haven Het is niet ongewoon dat zich dichtbij een piramide een haven bevindt. Latere Egyptische piramides beschikten soms over zon haven en het is aannemelijk dat het lichaam van de farao via het water naar de laatste rustplaats werd gebracht. De kans dat ook farao Snofroe op die manier in de piramide werd gelegd, is klein. Archeologen vermoeden namelijk dat Snofroe niet in de knikpiramide, maar in de Rode Pyramide werd begraven. Deze bevindt zich op twee kilometer afstand van de knikpiramide.
Tunnel De weg die van de haven naar de tempel loopt, was overdekt met een gewelfd dak. De muren zijn verbazingwekkend hoog: bijna drie meter. Het was een soort tunnel die ook nog eens heel steil was. In de tunnel ligt een 2,5 meter brede weg. De muren zijn herhaaldelijk bepleisterd. De archeologen denken dat de tunnel zeker veertig jaar lang gebruikt is.
Voor fotos van de tunnel en haven kunt u hier terecht. Wanneer u op de panoramas aan de linkerkant klikt, kunt u de fotos groter bekijken.
Bijna gelijktijdig verschenen twee boeken over Napoleons avonturen in Egypte : het relaas van de mislukte militaire expeditie (1 ) en dat van de meer succesvolle wetenschappelijke activiteiten ( 2). Paul Strathern (1 ) is Brits historicus en tegelijk romanschrijver. Dit laatste merk je aan zijn vloeiende en bloeiende stijl en zijn meeslepende verteltrant, het eerste aan zijn gedetailleerde vakkennis en zijn manier van omgaan met historische bronnen uit een langgerekte periode van Herodotos tot vandaag. De motieven waarom de jonge, kleine (1m62), toen nog magere, maar al megalomane Napoleon in mei 1798 naar Egypte trok, zijn nooit helemaal duidelijk geweest.
Het is ook niet zeker of hij op zijn relatief jonge leeftijd (29 à 30 ) al precies wist wat hij ging doen en waar zijn expeditie moest uitmonden. Ook zijn directe omgeving was nooit bij machte de volgende stap van de onberekenbare en ondoorgrondelijke Corsicaan te voorspellen. De Franse ambassadeur in Istanbul, Raymond Verninac, had Napoleon kunnen overtuigen dat Frankrijk niet enkel Egypte, maar heel het Osmaanse rijk kon veroveren, want het stond volgens hem op instorten. En als Frankrijk het niet zou doen, zouden Oostenrijk of Engeland het zeker inpalmen. Ook Talleyrand, de gladde minister van buitenlandse zaken tijdens het Directoire, stelde voor om Egypte te koloniseren.
Strathern meent dat hij Egypte wou bevrijden van de Ottomanen, er een Franse kolonie van maken en er de ideeën van de Verlichting en van de Westerse techniek binnenbrengen. Vervolgens zou Napoleon, naar het voorbeeld van Alexander de Grote, zijn campagne verder zetten in het Oosten, om uiteindelijk de Britten te verdrijven uit hun kroonkolonie Indië, waar ze hun katoen, één van de pijlers van hun textielindustrie, grotendeels haalden.
Volgens Strathern hield Napoleon ook rekening met de mogelijkheid dat zijn Oosters rijk onafhankelijk zou worden van het Franse moederland, zoals de Amerikaanse kolonies onafhankelijk waren geworden van Engeland. Het zou dus een Amerika van het Oosten worden, met de nieuwe Alexander als president.
Egypte hoorde in 1798 bij het rijk van de sultan van Istanboel. Die had er een onderkoning. Deze steunde volledig op de Mammelukken. Deze krijgers werden uit de Kaukasus of uit het Turkse rijk als slaaf ingevoerd en opgeleid tot de elite ruiterij. Met hun karabijn, pistolen en korte lans vochten ze zeer efficiënt. Ze waren berucht en beroemd om hun militaire vaardigheden. In een veel vroegere periode, nl. tussen 1250 en 1517, waren ze de baas in Egypte en Syrië en vochten ze met succes tegen de Mongolen en de Kruisvaarders.
De Fransen versloegen hen bij de Piramiden, maar zij verloren de zeeslag in de baai van Aboukir bij de Nijlmonding tegen de Brit Nelson. De Britten blokkeerden dan de Egyptische kust, waardoor contact met Frankrijk en hulp vanuit Frankrijk onmogelijk werd. Het Franse leger kreeg dan te kampen met ontoereikende bevoorrading en allerlei ziektes.
De pogingen van Napoleon om de steun van de inheemse bevolking voor zich te winnen door zichzelf voor te stellen als hun bevrijder van de Mammelukken en door ze wijs te maken dat de Fransen zeer moslimgezind waren, faalden. Hij beweerde zelfs dat ze vijanden waren van het Christendom en dat hij zelf moslim wou worden. Onder weg naar Egypte had hij wel delen van de koran gelezen. Het baatte niet : in Caïro brak een volksopstand uit, die door Napoleon bloedig onderdrukt werd.
Napoleon koos dan voor de vlucht vooruit. Met een deel van zijn leger probeerde hij in 1799 het Heilig Land te veroveren en koning van Jeruzalem te worden. Dit is een minder bekend onderdeel van zijn expeditie. Zijn soldaten begingen hier allerlei wreedheden. De ergste was de moord op 4.000 Turkse krijgsgevangenen bij Jaffa. Palestijnse vrouwen en kinderen werden verkracht en vermoord.
De opmars kwam tot stilstand bij Akko. Hier kreeg Napoleon zware klappen in de strijd tegen de Turken en de Engelsen. Nu besefte Napoleon dat zijn Aziatische droom mislukt was. Hij droop op slinkse wijze af en keerde terug naar Egypte. De zieke soldaten ( pest ) probeerde hij eerst d.m.v. een overdosis opium te doden, maar uiteindelijk liet hij ze hulpeloos sterven. In Alexandrië en Caïro deed hij alsof zijn tocht een groot succes was en liet hij zich inhalen als triomfator. Hij besefte maar al te goed dat zijn campagne mislukt was. De onrust in Parijs greep hij aan om te deserteren. Bij zijn latere tocht naar Rusland bleek hij weinig geleerd te hebben uit zijn Egyptisch en Palestijns debacle. Behalve dan hoe hij kon deserteren en een leger hulpeloos achterlaten. Ook in Rusland speelden onderschatting van de tegenstander, onaangepaste kledij, mank lopende bevoorrading en verzorging een cruciale rol. Opmerkelijk is wel hoe hij er telkens in slaagde om honderdduizenden nieuwe soldaten te ronselen.
In Egypte liet hij het commando over aan generaal Kléber, een Elzasser. Deze werd ongenadig bestookt door Britse en Mammelukse troepen. Uiteindelijk sneuvelde hij niet op het slagveld, maar op het terras van zijn hoofdkwartier. Een fanatieke Syriër, Soliman, stak hem dood met zijn mes op 14 juni 1800. De rechtbank veroordeelde de moordenaar meteen : zijn rechterhand moest worden verbrand en zijn lichaam moest worden gespietst. Voor deze moslimbroeder was er dus geen guillotine, die in Frankrijk gebruikt werd in naam van de fraternité, om de pijnlijkere doodstraffen van het Ancien Régime te vervangen. Kléber werd voorlopig begraven op de christelijke begraafplaats buiten de muren van Caïro, tot het in juli 1801 mee naar Frankrijk werd genomen. Soliman werd op gruwelijke terechtgesteld : een staak van drie meter werd door een beul via een insnijding in zijn anus in zijn lichaam gedreven tot aan zijn borstbeen en dan rechtop gezet. Soliman gaf geen kik tijdens de foltering, maar eens hij boven hing, schreeuwde luidkeels tegen de toeschouwers : Er is geen andere god dan Allah en Mohammed is zijn profeet (416).
In 1801 kon het overblijvende restant van het leger evacueren, roemloos, vernederd en met een tragisch verlies van 15.000 à 20.000 manschappen op 40.000 à 50.000. Hoewel er bij de tegenstanders nog meer doden gevallen waren, draaide de expeditie uit op een groot fiasco. Britse schepen repatrieerden de Franse soldaten en geleerden, met hun materiaal, stenen en opgezette dieren, maar de Steen van Rosette namen ze mee naar Londen, ondanks felle protesten van de Fransen.
Op Sint-Helena kwam Napoleon nog dikwijls terug op zijn oriëntaalse droom : keizer worden van het hele Oosten en van Afrika, er beschaving en welvaart brengen, de Middellandse zee verbinden met de Rode Zee ( Gaspard Gourgaud, Journal de Saint-Hélène, 1815 1818,Paris, 1899, vol.I, p. 63). Deze laatste droom werd in 1869 verwezenlijkt door een andere Fransman, ingenieur Ferdinand de Lesseps (420 422).
De overdracht van de Franse cultuur, wetenschap en techniek was evenmin een succes. De 151 à 167 geleerden , wiskundigen, wetenschapsmensen, biologen, schrijvers, kunstenaars, archeologen, taalkundigen, geronseld door en onder leiding van de scheikundige graaf Claude Louis Berthollet en de wiskundige Gaspard Monge , deden er zelf meer kennis op dan dat ze er verspreidden. Zij maakten kennis met de rijke overblijfselen van de oude Egyptische beschaving.
Hun ervaringen en prestaties zijn uitvoerig beschreven door Nina Burleigh ( 2 ). Haar boek ontbreekt in de bibliografie van Strathern, omdat beide publicaties ongeveer gelijktijdig verschenen. In haar Mirage ( droombeeld, luchtspiegeling) vertelt ze eerst over het militair fiasco van een leger dat totaal onvoorbereid vertrok, niet in staat was om te communiceren met de lokale bevolking en niet besefte hoe gevoelig die moslims waren voor een inval in een moskee, na een opstand in Caïro.
De geleerden dan. Ze bleven drie jaar in Egypte en ze ondervonden er dezelfde ongemakken als de soldaten. Een schip dat wetenschappelijke apparatuur moest aanvoeren, overleefde de zeetocht niet. Napoleon was boos omdat zoveel materiaal nu op de bodem van de zee lag, maar de over getalenteerde scheikundige Nicolas-Jacques Conté repliceerde dat ze alle gereedschappen daar wel zouden namaken. Waarop Napoleon met hetzelfde geloof in de vooruitgang hem vroeg om uit te zoeken hoe ze dan ook bier konden maken zonder hopplanten. Hij had even goed naar wijn zonder druiven kunnen vragen. Conté kon wel wat. Hij slaagde erin met uitsluitend inheemse materialen allerlei machines te maken, zoals een drukpers, een pers om muntstukken te maken, geometrische toestellen, ingenieursmateriaal en trompetten voor het leger. Hij bouwde een smeltoven en produceerde er sabels.
En de stad Alexandrië viel enorm tegen : ze keken uit naar een rijke bibliotheek, een paradijs van menselijke kennis, een haard van de Verlichting, maar ze vonden ruïnes, barbaren, armoede en verval. Zij ( officieel Napoleon) richtten het Egyptisch instituut op, waar ze zelf lezingen gaven en discussies organiseerden over de loop van de maan, Egyptische muziek, de eigenschappen van opengesneden mummies en een tijdschrift uitgaven (Décade). Het is niet duidelijk wie hun doelgroep was en of ze die ook bereikten. Idem voor de eerste Egyptische krant die door natuurkundige Joseph Fourier uitgegeven werd.
Ze maakten een stratenplan van Caïro, de ingenieurs probeerden de weerspannige Nijl onder controle te brengen en ze brachten de dierenwereld in kaart. Ze zeilden de Nijl af naar Thebe en Karnak, waar ze opgravingen deden en zorgvuldige tekeningen maakten. Het waren heerlijke momenten voor de wereldvreemde geleerden.
Een enkeling leerde Arabisch, een Fransman trouwde met een moslimvrouw, bekeerde zich tot de islam en noemde zich voortaan Abdullah, anderen zagen hun gezondheid en hun geest achteruitgaan door het ruwe klimaat.
Kunstenaar Dominique-Vivant Denon schilderde en tekende terwijl de kogels rond zijn hoofd vlogen. Het boek dat hij in 1802 bij zijn terugkeer publiceerde (Voyage dans la basse et la haute Egypte), werd een bestseller in Europa. Hij zelf werd beloond met het directeurschap van het Louvre.
Een andere, Savigny, raakte geobsedeerd door insecten en stelde een catalogus op van de Egyptische kevers en vlinders. Zijn ijver werd niet beloond : hij hield een oogziekte over aan zijn observaties van de lieve beestjes.
Een derde, Geoffroy Saint-Hilaire, werd hoofdredacteur van de Description de lEgypte, een encyclopedie in 23 delen van abnormaal groot formaat, die tussen 1809 en 1828 verscheen. Alles stond er in : geschiedenis, monumenten, rotsen, de Nijl, dagelijks leven, handel, landbouw, planten, dieren, vogels, vissen, . Geen enkel boekwerk verzamelde in de 19° eeuw zoveel gegevens over Egypte uit zoveel bronnen , in zoveel vormen ( teksten, tekeningen, plattegronden, kaarten) en over zo uiteenlopende onderwerpen. Hoewel het slechts betaalbaar was voor de uiterst kapitaalkrachtige elite, had het een enorme impact in Europa. In een goedkopere editie is het nog altijd het basiswerk voor de huidige studenten egyptologie en dus ook aanwezig in universitaire bibliotheken.
Het veroorzaakte een ware Egyptomanie, die tientallen jaren zou duren en die ongewild ook leidde tot rooftochten, met als resultaat de obelisk van Luxor op de Place de la Concorde, een Egyptische tempel in een park in Madrid en de vele mummies die in Parijs, Londen en New York belandden. De vele prenten en gravures tonen ook tempels die inmiddels verdwenen zijn.
De overbekende steen van Rosette tenslotte, een donkere granieten blok van 1 m 12 bij 76 cm, met hiëroglyfen, demotisch en Grieks schrift, werd in juli 1799 gevonden door Franse genietroepen o.l.v. ingenieur Pierre-François Xavier Bouchard, bij werkzaamheden aan het fort Saint Julien ( nu Quaitbay) bij El Rashid op de westelijke oever van de Nijl. De geleerden geloofden meteen dat deze steen zou helpen om het mysterie van het oude Egyptische schrift te ontsluieren. Ongelukkiglijk kwam de steen in 1801 in Britse handen, volgens Burleigh, als onderdeel van het akkoord bij de overgave, omdat de Franse militaire leiders daarmee hun aftocht afkochten. Gelukkig slaagde de Fransman Champollion erin de hiëroglyfen te ontcijferen (1822) aan de hand van een kopie die in zijn geboortedorp Figeac bewaard wordt. In Leiden bevindt zich ook een kopie in het Rijksmuseum van Oudheden.
Het resultaat voor de wetenschap in Europa en Amerika was dus groter dan de militaire prestatie en ook groter dan de mislukte overdracht van de Verlichte ideeën naar Egypte. Voor vrijheid en gelijkheid was er geen vruchtbare bodem in de Egyptische woestijn.
Egyptenaren, Turken en Palestijnen hielden aan de militaire expeditie geen goede herinneringen over. De Franse geleerden waren enthousiast, maar bij hen lag de dodentol in verhouding bijna even hoog als bij de militairen : 25 op 150 of één op zes.
Zowel Burleigh als Strathern zijn begenadigde vertellers. Ze kennen niet enkel de grote lijnen, maar ook de kleine anekdotes. Ze beschikken over een enorme eruditie, van Oudheid tot 19° eeuw, van geschiedenis, wetenschappen, wiskunde. De sterkte van hun boeken zit in de vervlechting van die grote lijnen met details over het leven van de generaals, hun vrouwen te velde of met anderen in bed in Parijs, de geleerden die hun cultureel missioneringswerk verder zetten alsof er geen gevaar aanwezig was, de soldaten voor wie het militair avontuur een pijnlijke zaak was. Ongeveer 40 % sneuvelde op zee, in het zand of door ziektes.
Strathern heeft veel aandacht voor deze sukkelaars. Ze kwamen daar aan in onaangepaste wollen (! ) kledij, ze kregen te kampen met builenpest en andere ziektes, door taalproblemen kregen ze geen contact met de lokale bevolking, kortom : het werd een calvarietocht in plaats van een zegeroes. De verteltrant en het relaas van Strathern vertonen veel gelijkenissen met het succesverhaal van Adam Zamoyski : 1812. Napoleons fatale veldtocht naar Moskou ( Balans / WPG, 2005). Beide auteurs zijn sterk in het begrijpelijk weergeven van het militaire en het menselijke aspect. De sneeuw, de koude en de kozakken van Zamoyski worden hier vervangen door zand, hitte, dorst en even ongenadige Mammelukken, Turken en Britten. De landkaartjes van Egypte ( 75, 90,125,139,162,282) en Palestina (322) zijn duidelijk, maar bij Palestina staat geen route, wat wel het geval is bij de kaart van de Middellandse Zee ( 67). Een register van de plaatsnamen ontbreekt helaas. Idem voor een begrippenlijst; ik noem er enkele die niet alledaags zijn : bei(s), fellah, ferman, funduk, miry, pasja, serradj.
Strathern stipt geregeld vergissingen aan van Napoleon, o.a. zijn onwil om de luchtballons van Montgolfier in te zetten als hulpmiddel voor spionage achter de vijandelijke linies ( 49).
Anderzijds spreekt hij niet over de toch wel belangrijke economische bijbedoeling van Napoleon, nl. de Engelsen afsnijden van hun katoen in Egypte en India. Want ook deze werd via Egypte, dus deels over land, naar Engeland gebracht. Het Suez-kanaal werd pas 70 jaar later aangelegd. Burleigh heeft het hier wel over.
In 1806 1812 zou Napoleon nog eens tevergeefs proberen om Engeland te verslaan door middel van economische oorlogsvoering, nl. met zijn Continentale Blokkade. De Engelsen reageerden hierop door het continent af te sluiten van zijn kolonies, waardoor men surrogaten moest bedenken voor rietsuiker, tabak, specerijen en andere overzeese voedings- en genotsmiddelen. Het leverde Napoleon veel tegenstanders op, o.a. zijn eigen broer in Holland, de paus en de tsaar. Strathern haalt er ook onbeduidende details bij zoals het feit dat Napoleon bij het begin van elke veldslag masturbeerde om zijn zenuwen onder controle te houden (34) en dat eten en seks niet langer dan een kwartier mochten duren ( 34). De portretten van de generaals(42-49) mochten ook wel wat beknopter zijn. Idem voor het seksleven van de militairen in Egypte en de ontrouwe thuisblijvers zoals echtgenote Joséphine in Parijs.
Het boek van Burleigh is ook voorzien van 16 paginas met prenten van negen geleerden en van de dodelijke aanslag op generaal Kléber; verder zijn er afbeeldingen van het toenmalige Alexandrië en Caïro, huizen van Napoleon en van geleerden, mammelukken, schaars geklede dansers en danseressen, allerlei soorten dieren en uiteraard de steen van Rosette. De epiloog gaat over de Egyptomania en de Egyptologie in de 19° en 20° eeuw en het verzoek van Egypte in 2003 aan de Britten om de steen terug te geven. Het register is allesomvattend : personen, plaatsen, inhoudelijke elementen.
Tot slot nog dit voor de liefhebbers van thrillers : de tocht van Napoleon naar Egypte en naar Palestina is door William Dietrich ( 3 ) verwerkt in een spannende roman, die zich focust op de grote geheimen die onder de grote piramides (zouden) liggen en op allerlei bedrog en intriges daarom heen. Het kaartje vooraan met de zeeroute naar Alexandrië is alvast correct.
1. Paul Strathern, Napoleon in Egypte.
Uitgeverij Mets en Schilt, Adam / Roularta, Roeselare, 2008
Archeologen hebben in de oude dodenstad Saqqara twee kleurrijke tombes gevonden. In de ene tombes ligt Shendwa. Hij was 4300 jaar geleden een zeer belangrijke ambtenaar in Egypte. De andere tombe behoort toe aan de zoon van Shendwa: Khonsu. Hij volgde zijn vader na diens dood op.
Foto: Supreme Council of Antiquities
De tombe van Shendwa heeft een prachtige nepdeur waarop hij zelf staat afgebeeld. Op de deur is te zien hoe hij voor een tafel vol offers zit. De grafkamer bevindt zich direct onder de nepdeur. De houten kist van Shendwa is daar in een twintig meter diep gat geplaatst om te voorkomen dat dieven erbij konden komen.
Dat laatste is gelukt: de tombe is niet bestolen. Wel is deze door de vochtigheid grotendeels vergaan. Naast de sarcofaag hebben de archeologen een aantal kalkstenen vazen gevonden, waaronder vijf offervaten in de vorm van een eend. In de vaten bevonden zich de nog intacte botten van de dieren.
Ook bevond zich in de tombe een dertig centimeter hoge obelisk. Deze obelisk symboliseert de aanbidding van de zonnegod Re, vertelt archeoloog Zahi Hawass.
Achter een tweede nepdeur vonden de archeologen de tombe van Khonsu. Hij erfde de titels van zijn vader en werd daarmee eveneens een belangrijke ambtenaar in het Egyptische rijk. Zo werd hij net als zijn vader het hoofd van de secretarissen van de farao. Boven de nepdeur naar Khonsus tombe bevindt zich een felgekleurde afbeelding waarop de overledene in diverse posen te zien is.
De tombes bevinden zich ten westen van de beroemde piramide van Djoser en stammen uit de periode van 2374 tot 2191 voor Christus. Volgens Hawass gaat het om de meest bijzondere tombes die ooit in het Oude Rijk vervaardigd zijn.
GESCHIEDENIS15 september 2010 om 15:13 uurAuteur: Caroline Hoek
Archeologen hebben in Egypte de grafkamer van een priester blootgelegd. Het graf is 2800 jaar oud en zou de laatste rustplaats van Karakhamun zijn. De grafkamer is prachtig beschilderd en nog in relatief goede staat. Op het plafond staat de godin van de hemel Noet afgebeeld. Ook zijn er diverse astrologische taferelen te zien.
Bij de ingang van de grafkamer bevindt zich een afbeelding van Karakhamun zelf. Het graf op de westelijke oever van de Nijl is indrukwekkend, zeker als men in het achterhoofd houdt dat Karakhamun voor zover we weten een hele gewone priester was. Het graf heeft twee hallen met pilaren en vijf kamers. Archeologen vermoeden dat Karakhamun bevriend was met het hof of de koninklijke familie zelf. Dat zou verklaren waarom een simpele priester zon graf kreeg.
Het is niet voor het eerst dat archeologen op het graf stuiten. In 1820 werd de grafkamer voor het eerst ontdekt. Kort daarna raakte het graf bedolven onder het woestijnzand. In de jaren 70 kwam het graf weer boven, maar enige tijd later stortte het plafond ervan in en verdween het complex onder een dikke laag zand. Men nam aan dat het graf voorgoed verloren was gegaan. Maar tijdens restauratiewerk in de buurt van het graf kwamen Egyptische en Amerikaanse archeologen het graf toch weer tegen.
Voor fotos van de wand en het plafond van het graf, kunt u hier terecht.
Afkering van de islam is in Egypte gevaarlijk. Wie de islam verlaat, is een apostaat en riskeert zijn leven. Maher en zijn dochter Dina laten zich daardoor niet afschrikken.
Mei 2010. Een kleine, stoffige woning aan de rand van een Egyptische stad. De luiken zijn dicht, zodat niemand stenen naar binnen kan gooien. De afvoeren van de wastafel en de douche zijn met plakband dichtgemaakt. Dit moet voorkomen dat iemand gas in de woning pompt.
Maher Ahmed El-Ghory (57) en zijn dochter Dina (16) wonen hier. Ze zijn al twee jaar ondergedoken en moeten onder de meest harde omstandigheden leven. Volgens een bericht van Compass Direct heeft Maher doodsbedreigingen, klappen, arrestatie, scheiding en armoede meegemaakt.
Zijn dochter Dina gaat uit angst voor vernederingen en pesterijen al een jaar lang niet meer naar school. In april werd er een aanslag met bijtend zuur op haar gepleegd, die ze gelukkig heelhuids doorstond. De reden van het lijden? Maher en zijn dochter zijn ex-moslims en hun overstap naar het christendom werd bekend. In de ogen van hun islamitische omgeving zijn zij apostaten.
Lijden vanwege de sharia
De belangrijkste reden voor het lijden van de apostaten in Egypte is de invloed van het shariarecht op de samenleving. Dit verstaat onder apostasie de bewezen, opzettelijke afkering van een moslim van het islamitische geloof. Volgens de meeste Egyptische religieuze geleerden moet apostasie met de dood worden bestraft. In hun rechtsbegrip vormt de apostaat met zijn geloofsafval een bedreiging voor de eenheid en de veiligheid van de islamitische gemeenschap. Deze zienswijze zit diep in de islamitische Egyptische samenleving verankerd en heeft uitwerkingen.
Als een geval van apostasie openbaar wordt, dan wordt de apostaat in de regel door de eigen familie verstoten. Dat betekent meestal het verlies van je arbeidsplaats en openbare veroordeling en uitstoting. Niet zelden wordt het leven door de eigen familie of door islamistische fundamentalisten bedreigd. Bovendien oefenen religieuze geleerden en islamitische officieren van justitie druk op de autoriteiten uit, zodra er bij hen een geval van apostasie bekend is.
Apostaten worden daarom vaak gepest en gediscrimineerd. Het komt steeds opnieuw voor, dat ze door veiligheidskrachten zonder reden worden gearresteerd. In principe is in Egypte apostasie strafrechtelijk niet te vervolgen. Dat betekent, in dit geval geldt het shariarecht niet. De staat buigt echter steeds opnieuw voor het diep in de samenleving verankerde en door radicale islamisten geëiste rechtsbegrip, dat zich beroept op de sharia.
Zoals in het geval van Bahaa el-Din el-Akkad gebeurde, kan een bekeerling volgens artikel 98 van het wetboek van strafrecht wegens belediging van een hemelse religie worden aangeklaagd. Hij kan dan worden veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf. De omstandigheden in Egyptische gevangenissen zijn vreselijk, onmenselijk en vernederend. Gevangenen worden volgens Amnesty international systematisch gemarteld en vernederd.
De zaken liggen anders, wanneer een christen tot de islam overgaat. In dat geval wordt een wisseling van geloof door het islamitisch gevormde staatsapparaat en door de islamitische samenleving zonder enig voorbehoud ondersteund.
Grootse tempels en mysterieuze graven glijden voorbij...Majestueuze Nijltocht
Grootse tempels en mysterieuze graven glijden voorbij...
Majestueuze Nijltocht
door Marjolein Schipper
AMSTERDAM - Tweeduizend jaar geleden stonden de Romeinen al met open mond de piramiden en de tempels in Egypte te aanschouwen. En eigenlijk, eigenlijk is er sinds die tijd niet zo heel veel veranderd. Helemaal niet als je met een zogenaamde dahabiya, een tijdloze zeilboot, de majestueuze Nijl afzakt. Als een ware Cleopatra annex Julius Ceasar zie je kleurige dorpen, grootse tempels en mysterieuze graven aan je voorbij glijden.
Op de dahabiya Zekrayaat bevinden zich maar liefst vier hutten en twee suites met privé-achterdek
Bijzondere reliëftekeningen
De Nijl is één van de langste rivieren ter wereld
Geniet van de Egyptische oudheden...
130 jaar geleden reisden de toenmalige 'toeristen' nét zo de Nijl af
Zelfs als we de loopplank al half op zijn, probeert hij het nog, het verkopertje met een handvol felblauwe scarabeehangertjes. Real antique! Scarabees! We schudden het hoofd en plagen: Zijn ze antiek? O sorry, dan kunnen we niets kopen. Antiek is verboden! Zijn donkere ogen flitsen heen en weer: Only this one antique! Rest is fake!
Nep of antiek, je kunt het krijgen zoals je het hebben wilt in Egypte. Maar wij willen dit keer niets kopen. Teleurgesteld zwaait de jongen ons na, als we, staand op het bovendek, zijn dorp verlaten en verder zeilen over de Nijl.
De vervallen huisjes en zwemmende kinderen verdwijnen uit zicht om snel plaats te maken voor een weldadige corridor van palmbomen, felgroene begroeiing en gele zandbergen.
Bovendek
Te bezichtigen vanaf het ruime, met hout betimmerde bovendek van dahabiya Zekrayaat, een langgerekte Nijlboot voorzien van twee forse zeilen, één voor en één achter. Niet te verwarren met een felucca, een veel kleiner scheepje waarop niet geslapen kan worden.
Tenminste: niet comfortabel! Op de dahabiya bevinden zich beneden vier hutten en twee heuse suites met privé-achterdek(je), allemaal voorzien van antieke inrichting zoals een bed met koperen spijlen. Verder airco en een badkamer met een douche en normaal toilet.
Er is zelfs een salon waar je in stijl kunt verpozen met een boek uit de kleine bibliotheek. Maar het echte Nijlleven speelt zich af op het met linnen overspannen 32 meter lange bovendek.
Op de deckchairs, in de hangmat of aan de lange eettafel waar om de haverklap uitgebreide maaltijden, een Engelse tea of andere etenswaardigheden worden geserveerd uit het kleine keukentje.
Het leuke is: 130 jaar geleden reisden de toenmalige toeristen nét zo de Nijl af. Behalve de airconditioning dan natuurlijk.
De Engelse Amelia Edwards schreef in 1877 al over de tocht in haar nu nog steeds bekende boek A Thousand Miles Up the Nile: Een ezelrit en een boottrip afgewisseld met ruïnes. Dat zet in één regel de hele ervaring van een Nijlreiziger neer. Buiten deze drie zaken de ezels, de boot en de ruïne mag gezegd worden dat een goed Engels zadel en een comfortabele dahabiya aanzienlijk bijdragen aan het reisplezier. Aldus Amelia, die er nog aan toevoegde dat je natuurlijk ook met een stoomboot kunt reizen, maar dat dat vooral aardig is voor hen die tevreden zijn met slechts een glimp van de Nijl.
Rotsgraf
Dat was Amelia niet, en wij ook niet. Natuurlijk niet. Niets heerlijker dan in complete stilte voortglijden over de enorm brede rivier, af en toe een lichte flapperdeflap van het grote achterzeil. Komt er een intrigerend dorpje of een geheimzinnig rotsgraf langs, dan kunnen we met de dahabiya gewoon even aanleggen.
Of als we een zondoorstoofde mango willen plukken Dan legt gids Imam meteen aan en staan we even later met zondoorstoofde mangos in onze handen.
Van top tot teen plakkerig en pikzwart van de stoffige paadjes arriveren we weer op de boot, waar kok Mohammed al te wachten staat met glazen zelfgemaakte koude citroenkwast, ook al zon begrip van honderd jaar geleden.
Heel luxe om daarna beneden je even te kunnen opfrissen in de eigen badkamer. Om vervolgens weer als een ware Amelia Edwards op het dek te gaan liggen kijken, in afwachting van Edfu.
In de verte zien we het haventje met aan de wal een hele groep wachtende koetsjes met paarden ervoor. In draf gaat het door de straten met kleine, kleurige winkeltjes. In het ene zaakje liggen de watermeloenen letterlijk tot het plafond opgestapeld, bij de ander hangt een compleet gevilde koe in het voorportaal na te druppen aan een grote haak.
Tulbanden
Mannen met witte tulbanden drinken thee (shai) tegen een felblauwe achtergrond. En weer lijkt de tijd te hebben stilgestaan, ware het niet dat de halve dorpspopulatie met een mobieltje in de rondte loopt.
Ook hier in Edfu, bij de tempel van Horus, staan we weer versteld van de immense afmetingen van dit bouwwerk. Een maar liefst zesendertig meter hoge toegangspoort biedt toegang tot een tempel met geheimzinnige zuilengangen.
Overal zijn afbeeldingen en hiëroglyfen uitgebeiteld. Het voelt vreemd om pal met mijn neus voor zon afbeelding te staan en te beseffen dat een mensenhand die rondingen ruim 2200 jaar geleden heeft uitgehakt.
Juist dat mysterieuze maakt het zo bijzonder om over de Nijl te reizen. Als we, per koetsje, weer terugrijden naar het comfort van de boot (en vooral de koude citroendrank van Mohammed) moet ik wéér denken aan schrijfster Amelia Edwards, die trouwens een deel van de heiligdommen nog onder zand en troep aantrof: We reden terug over de vlakte, stil en verbijsterd. Had ik al gezegd dat het net een droom was?
Baksjiesj
Egypte leeft van fooien. Het is handig altijd wat kleingeld te hebben want iedereen, van de portier tot de meneer die u bijlicht als u een sarcofaag van binnen bekijkt, houdt de hand op.
Wees erop voorbereid dat het zo aardige jongetje dat u de weg wil wijzen naar de tempel, eigenlijk gewoon geld wil. Eenmaal bij de tempel aangekomen, springen er regelmatig meneren met tulbanden voor uw lens, ook op momenten dat u daar niet op zit te wachten.
Gewoon in het Nederlands roepen dat ze weg moeten gaan, wil nog wel eens helpen, net zoals roepen dat uw partner de portemonnee heeft. Echt: u heeft geen cent op zak
Bij een reis naar Egypte bezoeken de meeste mensen de piramides van Gizeh en Saqqara. Er zijn echter nog vele andere koninklijke graven te zien in het land. Ten westen van Cairo bevindt zich bijvoorbeeld een groot gebied met deze bijzondere bouwwerken. Vanaf juli zijn er nog meer piramides open voor publiek.
Tussen Gizeh en Saqqara ligt de koninklijke begraafplaats Abusir. Hier bevinden zich veertien piramides die vanaf deze maand te bezichtigen zijn. Nadat de zesde dynastie Gizeh had volgebouwd, begon de vijfde dynastie (2495 vc. - 2345 vc.) aan het gebied rond Cairo. De piramides van Abusir zijn kleiner dan die van Gizeh en zijn trappiramides. Ook is er naast sommige graven een kleinere piramide gebouwd voor de koningin. Hoewel sommige de tand des tijds niet hebben doorstaan en inmiddels zijn verdwenen, is het nog steeds de moeite waard om Abusir te bezoeken.
Piramide van Neferefre
Als je geïnteresseerd bent in de techniek waarmee de piramides zijn gebouwd, is het interessant om de piramide van Neferefre te bezoeken. Zijn graf is namelijk nooit afgebouwd en geeft daarom inzicht in de manier waarop piramides werden geconstrueerd.
De sfinxen van Luxor en Karnak
Naast de piramides van Abusir zullen meer toeristische attracties dit jaar open gaan voor publiek. Vanaf deze maand kan bijvoorbeeld het pad van de sfinxen tussen Luxor en Karnak bezocht worden. Hier zijn ongeveer negenhonderd beelden te bewonderen. In de buurt bevindt zich ook een recent opgegraven dorp uit de Romeinse tijd.
CAIRO - Het hoofd van de Egyptische Koptische kerk heeft opgeroepen niet per telefoon te biechten, omdat die kan worden afgeluisterd door inlichtingendiensten.
Paus Shenuda III waarschuwde twee jaar geleden al dat een biecht via internet niet geldig was, omdat iedereen deze kon lezen. In het islamitische Egypte is ongeveer 10 procent van de tachtig miljoen inwoners koptisch christen. In Egypte is het bij wet verboden om zich af te keren van de islam. (ANP)
- Egypte en Soedan weigeren een verdrag te ondertekenen over de herverdeling van het rivierwater van de Nijl met de zeven andere landen waar de rivier doorstroomt.
Dinsdag kwamen in Sharm el-Sheikh, op het Egyptische schiereiland Sinaï, negen Afrikaanse landen samen om een nieuw verdrag te ondertekenen De Nijlstaten vroegen een herverdeling van het rivierwater om hun groeiend bevolkingsaantal en industrieel verbruik op te vangen. Maar Egypte en Soedan weigerden het verdrag te ondertekenen.
Egypte haalt 95 procent van zijn watervoorzieningen van de Nijl en is daarom niet bereid om het water te delen. Het land eiste op de bijeenkomst zelfs het vetorecht over alle nieuwe irrigatieprojecten van de andere acht landen.
De zeven Nijlstaten Kenia, Oeganda, Tanzania, Congo, Ethiopië, Rwanda en Burundi proberen al sinds 1997 een overeenkomst over het Nijlwater te bereiken. Maar het nieuwe verdrag gaat over meer dan alleen het verdelen van water. Er staat veel op het spel. Onder andere de conservatie van bossen en venen, die als reservoir dienen voor het water van de Nijl, zegt de Oegandese minister van Milieu op de website All Africa.
Verdragen
De zeven Afrikaanse landen delen de rivier met Egypte en Soedan, maar mogen het water van de Nijl niet vrij gebruiken. In 1929 werd onder druk van Groot-Brittannië een koloniaal verdrag afgesloten. Dit gaf Egypte de volledige controle over het water van s werelds langste rivier en verhinderde andere landen die langs de Nijl of bij het Victoriameer liggen om het water te gebruiken.
In 1959 bereikte Egypte wel een akkoord met Soedan. Soedan mag 18 miljard kubieke meter gebruiken van de 84 miljard kubieke meter water die jaarlijks door de Nijl stroomt, Egypte gebruikt de rest van het water.
Ethiopië
De voorbije jaren draaiden de onderhandelingen altijd uit op dezelfde afloop. Dit jaar was er wel een opmerkelijk verandering: Egypte en Ethiopië, die jarenlang recht tegenover elkaar stonden, benaderden elkaar de voorbije maanden. Ethiopië zorgt voor de toevoer van 85 procent water aan Egypte. De interesse hierin werd echter bedreigd toen bekend werd dat Ethiopië waterkrachtcentrales wou bouwen.
Op 30 december 2009 richtten beide landen uiteindelijk een handelsraad op . De Egyptische krant Almasry Alyoum schrijft dat Egypte miljoenen wil investeren in Ethiopië als economische hefboom om grote projecten in het land te stoppen.
Ethiopië haalt dan weer een financieel voordeel uit de overeenkomst omdat internationale instituties zoals het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank Ethiopië onlangs financiële hulp weigerden De Amerikaanse overheid gaf het land sinds 1950 wel drie miljoen euro, maar dat is niets in vergelijking met de 45 miljoen bijstand die Egypte van de Amerikanen kreeg.
Handelaars drijven voedselprijzen omhoog tijdens ramadan
Handelaars drijven voedselprijzen omhoog tijdens ramadan
Opportunistische handelaren in etenswaren zorgen in het Midden-Oosten voor stijgende voedselprijzen tijdens de islamitische vastenmaand ramadan.
"Het is elk jaar hetzelfde verhaal", klaagt Abeer Salem, een Egyptische weduwe die voor twee kinderen moet zorgen. "De handelaren weten dat we de plicht hebben onze familie en de armen eten te geven tijdens de ramadan. Daar maken ze misbruik van door de prijzen te verhogen."
Voedselinflatie is inmiddels net zo sterk met de ramadan verbonden als de dagelijkse iftarmaaltijd met familie en vrienden aan het einde van het dagelijkse vasten. Tijdens de vastenmaand neemt de consumptie van bepaalde voeding, vooral vlees, toe.
25 procent stijging Consumentengroepen constateren een scherpe stijging van de groentenprijzen sinds het begin van de ramadan, afgelopen woensdag, ondanks de belofte van de overheid om de prijsstijging te beperken en winkels te controleren. In Abu Dhabi zouden de prijzen van fruit en groenten in een week tijd met 25 procent gestegen zijn. Libanese consumenten klagen over de prijzen van groenten en vlees.
De stijgende prijzen komen bovenop de al hoge voedselinflatie in de regio. In Egypte stegen de prijzen van producten zoals suiker, rijst en eieren in het afgelopen jaar met 43 procent. De escalerende kosten van voedsel hebben ertoe geleid dat sommige detailhandelaren betalingsregelingen hanteren die vroeger alleen bij de koop van auto's en huishoudelijke apparaten werden aangeboden.
In termijnen betalen "Koop nu je ramadanvoedsel en betaal in termijnen in de komende vier maanden", staat op een bord in een supermarkt in Cairo.
In Jemen, waar 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, legt de voedselinflatie een zware druk op arme gezinnen. Uit een onderzoek dat het Studies and Economic Media Centre vorig jaar hield, bleek dat de huishouduitgaven tijdens de ramadan met 35 procent stijgen. Bijna 30 procent van ondervraagde Jemenieten gaf aan tijdens de ramadan geld te lenen om de kosten te kunnen betalen. Vijftien procent zei persoonlijke bezittingen te verkopen om extra geld te verkrijgen.
Tekorten door extra vraag Handelaren ontkennen dat ze de voedselprijzen opdrijven. Volgens hen zijn het de consumenten die met hun plotselinge extra vraag naar voedsel ervoor zorgen dat er tekorten ontstaan bij de bevoorrading. Daardoor zouden de prijzen stijgen.
De Jordaanse econoom Yusuf Mansour verwerpt het argument van de handelaren. De meeste landen in het Midden-Oosten importeren hun voedsel, zegt hij. "Importeurs zijn geen producenten. Ze kennen geen capaciteitsbeperkingen, ze kunnen elke hoeveelheid die ze willen importeren tegen één prijs. Bij een grotere hoeveelheid zouden de kosten juist moeten dalen. Bij een goed functionerende concurrentie zouden die lagere prijzen doorberekend worden aan de koper." (ips/adb)
Klein Egyptisch museum in hartje Londen - Londen, Groot-Brittannië
Klein Egyptisch museum in hartje Londen - Londen, Groot-Brittannië
Ondanks dat Londen erg bekend is en dus weinig tips nodig heeft, wil ik Egypte liefhebbers die naar Londen gaan deze tip niet onthouden: Aan de Malet street, een zijstraat van Torrington Place en niet ver van Tottenham Court Road (metrostation) ligt het Petrie Musuem of Egyptian Archeology van de UCL University. Er liggen veel mooie en veelal door het massatoerisme onontdekte vondsten uit de Faraonische, Ptolemaeïsche en Romeinse tijd, maar ook uit het Koptisch en Islamitisch Egypte.
De collectie zit vol met `eersten`. Zoals een van de eerste stukken linnen uit Egypte, 2 leeuwen van de Min Tempel, een fragment van de eerste kalender, een de oudste gynaecologie en dierenartspapyrussen en veel meer. Daarnaast zijn kostuums een onderdeel van de collectie. Hier vind je bijvoorbeeld de oudste jurk die toebehoorde aan een danser uit 2400 vC, twee jurken uit diezelfde periode en sokken en sandalen (Romeinse periode). Ook zijn er veel vondsten uit Amarna, de `stad van Akhnaton`.
Al met al krijg je hier een mooi, volledig overzicht van vele vondsten uit Egypte. Het grootste voordeel van dit museum is nog wel dat het vrij onbekend is en dat je er dus maar heel weinig bezoekers zult aantreffen. Op deze manier kun je op je gemak alles bekijken. Tot 21 september 2010 is het museum wegens renovatie gesloten.
Net als vele andere musea in Londen is ook dit museum gratis. Een gift wordt natuurlijk altijd op prijs gesteld. Meer weten? Kijk op http://www.ucl.ac.uk/museums/petrie
CAIRO (AFP) - Na acht jaar is het grootste Museum van Islamitische Kunst ter wereld zaterdag heropend.
Het Museum voor Islamitische Kunst in Caïro werd oorspronkelijk gebouwd om dit deel van het rijke Egyptische erfgoed te beschermen tegen kunstdieven. In 25 zalen bewaarde het zowat 2.500 kunstwerken. In 2003 sloot het museum voor een grondige restauratie. Zaterdag werd het gebouw door president Mubarak plechtig heropend; het publiek moet nog wachten tot september.
Het museum wil de islamitische cultuur en geschiedenis van het land meer op de voorgrond plaatsen. Het islamitische erfgoed wordt immers minder naar waarde geschat dan de monumenten van het oude Egypte, die elk jaar miljoenen toeristen lokken.
Tot de meest opvallende stukken van het museum behoren een met goud ingelegde sleutel van de Kaäba, het centrale gebouw van de grote moskee in Mekka, en de oudste islamitische dinar, die uit 697 dateert.
Andere toppers zijn zeldzame manuscripten van de Koran, maar ook Perzische tapijten, Ottomaanse keramiek en wetenschappelijke instrumenten die onder meer werden gebruikt in de astronomie en de chemie.
HURGHADA, 9 augustus 2010 (IPS) - In de Rode Zee werden vorige maand zes Jeminitische vissersboten aangehouden, met als opvallende lading kilometers lange vislijnen en meer dan twintig ton dode haaien. Een zoveelste bewijs dat de haaienvissers steeds meer de Rode Zee als werkterrein kiezen.
"De aanhouding van die schepen is een nieuw bewijs dat er commerciële haaienvisserij plaatsheeft in de Rode Zee", zegt Amr Ali van de Hurghada Environmental Protection and Conservation Association (HEPCA). "Het is alarmerend dat boten helemaal van Jemen komen om in onze wateren te vissen. Die boten hebben geen gewoon vissersmaterieel aan boord, ze zijn enkel geïnteresseerd in haaien."
De haaienjacht is wereldwijd big business. Elk jaar worden wereldwijd tot 73 miljoen haaien gedood om een wereldwijde markt te voeden die de soort met uitsterven bedreigt. Vissers hechten nauwelijks waarde aan het vlees van de dieren, maar de haaien zijn erg gegeerd om soep van te maken, een delicatesse in Azië die makkelijk 70 euro per kop oplevert in Hong Kong.
Dat is al eeuwen zo, maar de economische ontwikkeling van Azië heeft de vraag enorm doen stijgen. Het aantal consumenten is gestegen van enkele miljoenen in de jaren tachtig tot meer dan driehonderd miljoen vandaag. "In de voorbije 25-30 jaar heeft die stijgende rijkdom geleid tot een stijgende vraag waardoor een derde van de haaiensoorten wereldwijd bedreigd wordt", zegt Matt Rand van Global Shark Conservation voor de Pew Environment Group. Nochtans zijn haaien erg belangrijk om marine populaties te reguleren, zegt hij. Zo blijkt uit onderzoek dat een gebrek aan haaien kan leiden tot meer kwallenzwermen.
Wreed
Dierenrechtenorganisaties klagen ook de wreedheid van de haaienvangst aan. Om plaats op de boot te besparen, hakken de vissers de vinnen van de haaien af en werpen ze de dieren nog levend terug in zee. "Zonder hun vinnen sterven de haaien langzaam aan verstikking of bloeden ze dood", zegt Elizabeth Wilson, mariene bioloog. "De praktijk lijkt op de ivoorjacht: dieren worden gedood voor één enkel lichaamsdeel dat tegen hoge prijzen verkocht wordt op de internationale markt."
Net als olifanten planten haaien zich ook niet snel genoeg voort om die commerciële druk het hoofd te bieden. "Haaien hebben eenvoudigweg het biologische potentieel niet", zegt Rand. "Andere vissoorten leggen duizenden eitjes waardoor ze zich snel voortplanten, maar haaien doen dat erg traag."
In de Middellandse Zee heeft de haaienvangst de haaienpopulatie al gedecimeerd De helft van de gekende haaiensoorten is er nu bedreigd. Uit een onderzoek in 2008 blijkt dat de populaties van de vijf grootste haaiensoorten met 97 procent verminderd zijn in de voorbije tweehonderd jaar. Soorten zoals de hamerhaai zijn vrijwel volledig verdwenen.
Daardoor gaan de vissers op zoek naar nieuwe visgronden, zoals de rode zee. "Onze lokale vissers waren nooit geïnteresseerd in haaien omdat niemand van het vlees houdt", zegt Ali van HEPCA. "Maar ongeveer tien jaar geleden kwamen de Chinezen hier aan. Ze leerden onze vissers dat er goed geld te verdienen was met de vinnen."
In 2005 vaardigde Egypte een verbod uit op de haaienvangst, maar in de voorbije maanden werden steeds meer illegale vissers in de territoriale wateren onderschept. "Onze strenge wetten hebben ervoor gezorgd dat de haaien zich hier in veiligheid kunnen voortplanten, maar het heeft ons ook een doelwit gemaakt voor elke haaienvisser in de regio", zegt Ali.
Bontmantels
Internationale instellingen proberen de vangst aan banden te leggen, maar de controle is erg moeilijk. Natuurverenigingen denken dan ook dat vooral de vraag aangepakt moet worden. Ze geven het voorbeeld van bontmantels, die vroeger in de mode waren maar nu vooral als teken van slechte smaak gezien worden.
Eenzelfde aanpak zou ook de vraag naar haaienvinsoep kunnen verminderen. "We proberen de consumenten uit te leggen waar de soep vandaan komt en dat de haaien in moeilijkheden verkeren", zegt Wilson. "Vooral de jongere generaties hebben daar oren naar. Maar het is een oefening die nog veel inspanningen zal kosten."
20/08 De Egyptische overheid is niet te spreken over een studie die vorige week waarschuwde voor een "epidemische verspreiding" van hepatitis-C met een half miljoen nieuwe besmettingen per jaar.
De studie verscheen in Proceedings of the National Academy of Sciences, en de cijfers liggen ver boven de officiële schattingen van de overheid.
Maar Egypte doet de alarmerende cijfers af als "sterk overdreven". "Volgens ons meest recente onderzoek zijn er maar honderdduizend nieuwe gevallen per jaar", zegt Wahid Doss, directeur van de Egyptische Nationale Commissie voor Virale Hepatitis in de krant Al-Masry Al-Youm.
Volgens Doss ligt ook het totale aantal patiënten lager dan wat de onderzoekers aannemen, en lijdt maar een vijfde van de patiënten aan de complicaties van de ziekte, zoals levercirrose of leverfalen.
Inenting
Volgens de onderzoekers is de verspreiding voor een groot deel te wijten aan onhygiënisch medisch materiaal. Zo liet de regering tussen 1964 en 1982 plattelandsbewoners intraveneus inenten tegen schistosomiasis (bilharzia), een ziekte die wordt overgedragen door wormen die in het water leven.
Door het hergebruik van naalden werden ongemerkt miljoenen mensen besmet met het toen nog onbekende hepatitisvirus. In sommige streken op het platteland is de helft van de bevolking in contact gekomen met het virus.
Bij opgravingen in Tel Kadesh, in het noorden van Isräel, hebben Amerikaanse archeologen een bijzonder oude gouden munt gevonden.
Die zou in het jaar 191 voor Christus geslagen zijn geweest, meer bepaald in Alexandrië. Destijds was ene Ptolemaeus V Epiphanes nog koning van Egypte. De munt is nog altijd in goede staat.
Opmerkelijk is dat de vondst 27,71 gram zwaar is. De meeste gouden munten uit de oudheid wegen amper 4,5 gram. De munt van Tel Kedesh is de zwaarste gouden munt die ooit werd opgegraven in Israël.
De munt zou eerder een symbolische functie gehad hebben en dus niet als betaalmiddel zijn gebruikt.
CAIRO/GIZA - Het schilderij 'Klaprozen' van Vincent van Gogh dat zaterdag is Egypte is gestolen, is nog steeds zoek. Eerdere berichten dat het doek van de beroemde Nederlandse meester al weer is teruggevonden, kloppen niet. Dit stelt het Egyptische ministerie van Cultuur in een zondagochtend uitgegeven verklaring.
Het departement wijt de foutief verstrekte informatie aan een communicatiefout. De politie van het Arabische land zoekt met man een macht naar het waardevolle schilderij. Alle grensposten zijn in verhoogde staat van paraatheid gebracht.
Het doek van Vincent van Gogh (1853-1890) is op klaarlichte dag gestolen uit een museum in Giza, een westelijke voorstad van de Egyptische hoofdstad Caïro. De waarde van het kunstwerk is moeilijk te schatten; de Egyptische politie noemt een bedrag rond de 40 miljoen euro. (ANP)
GESCHIEDENIS
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00749/nijl3_749673d.jpg","Op%20de%20dahabiya%20Zekrayaat%20bevinden%20zich%20maar%20liefst%20vier%20hutten%20en%20twee%20suites%20met%20privé-achterdek "," ",200,133);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00749/nijl1_749672d.jpg","Bijzondere%20reliëftekeningen "," ",133,200);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00749/nijl5_749677d.jpg","De%20Nijl%20is%20één%20van%20de%20langste%20rivieren%20ter%20wereld "," ",200,133);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00749/nijl2_749675d.jpg","Geniet%20van%20de%20Egyptische%20oudheden... "," ",133,200);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00749/nijl4_749674d.jpg","130%20jaar%20geleden%20reisden%20de%20toenmalige%20'toeristen'%20nét%20zo%20de%20Nijl%20af "," ",200,133);)
