Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
05-09-2007
Vrouwen in het oude Egypte
Vrouw in het oude Egypte
In het kort komt de positie van de vrouw in Egypte erop neer dat ze zeer (veel) gewaardeerd en gerespecteerd werd. De man keek zelfs tegen haar op, maar écht politieke of zakelijke invloed in de praktijk kreeg ze pas tijdens de 18e dynastie, tijdens het Derde Rijk, hoewel er in het Tweede Rijk al sprake was van hogere beroepen en politieke invloed in theorie.
In tegenstelling tot de Griekse vrouw, die geen bewegingsvrijheid had en bij rechtshandelingen een voogd nodig had, kon de Egyptische vrouw daarentegen een vrij leven leiden en kon ze zelf beslissingen nemen.
De vrouwen, zoals Herodotus, de Griekse historicus, vertelt, gingen naar de markt. Zij dreven daar handel en kochten slaven. Zij konden ook hogerop komen en beschikten over beroepen met status. De mannen daarentegen bleven thuis en weefden.
Herodotus reisde omstreeks 5e eeuw naar Egypte, dat was tijdens of kort na het Derde Rijk. Egypte had dus een totaal ander image, want alles ging goed, zowel economische als politiek als sociaal.
De meeste begrijpelijke bronnen en überhaupt de meeste bronnen zijn afkomstig uit het Derde Rijk en dus uit de tijd toen Herodotus reisde. In ieder opzicht, zelfs politiek, was de vrouw in Egypte meer geëmancipeerd en modern, dan in Griekenland.
Het Egyptische parlement heeft , ondanks veel tegenstand uit conservatieve hoek, een nieuwe familiewet aangenomen. Deze maakt het Egyptische moslim-vrouwen mogelijk om snel te scheiden.
. "Aan een vette vrouw valt weinig plezier te beleven". Zo onderbouwde een Egyptische rechter in december zijn besluit geen alimentatie toe te wijzen aan een Alexandrijnse vrouw die door haar man was verlaten voor zijn secretaresse. ++ De echtgenote was dik geworden, stelde de rechter vast, en dus was het logisch en legitiem dat haar man uitkeek naar een nieuwe vrouw.
Dat de uitspraak de pers haalde, geeft aan dat hij ook voor Egyptische begrippen uitzonderlijk was.
Maar de achterliggende omstandigheden van de zaak zijn absoluut niet uitzonderlijk: het dominante idee dat mannen superieur zijn aan vrouwen en dus meer rechten hebben, een familiewetgeving die dit vermeende overwicht sanctioneert, en een rechterlijke macht met enkel mannen.
Een van deze drie remmen op de emancipatie van Egyptische vrouwen is nu, na vijfentwintig jaar touwtrekken, enigszins bijgesteld.
Tot nu toe kon een vrouw alleen van haar man af als ze voor een rechtbank wist aan te tonen dat ze ernstig fysiek of mentaal was mishandeld.
Zulke zaken duurden vaak tien jaar.
Islamitische mannen daarentegen kunnen in Egypte ieder moment scheiden, zonder motivatie en zonder hun vrouw daarvan op de hoogte te brengen.
Voor de zes miljoen koptische christenen in Egypte geldt aparte wetgeving en blijft een scheiding onder alle omstandigheden verboden.
de echtscheidingsprocedures voor christenen (Kopten)
de echtscheidingsprocedures bij Kopten
Hoe moeilijk de echtscheidingsprocedures voor Egyptische moslimvrouwen ook zijn, en hoezeer moslimmannen soms ook profiteren van de nieuwe wet, veel christenen in Egypte zouden graag gebruik maken van het nieuwe echtscheidingsrecht, vooral degenen die gevangen zitten in een ongelukkig huwelijk.
De christelijke minderheid in Egypte maakt zo'n vijf tot tien procent van de bevolking uit. Het overgrote deel behoort tot de koptisch-orthodoxe kerk. Voor de koptische kerk is het huwelijk heilig. Het kan slechts onderstrikte voorwaarden verbroken worden.
Alleen als bewezen is dat een van de partners overspel heeft gepleegd, zal de koptische paus de scheiding erkennen. Of hij daarna toestemming geeft voor een eventueel nieuw huwelijk is maar de vraag.
Koptische vrouwen en mannen die willen scheiden maar geen toestemming krijgen van de kerk , kunnen niet via een civiele rechtbank scheiden, simpelweg omdat op het gebied van huwelijk en echtscheiding voor ieder geloofin Egypte de eigen religieuze wetgeving geldt.
Voor moslims is dat de islamitische wet, de shari'a, voor katholieken het katholieke kerkelijke recht, en voor kopten het recht dat binnen de koptisch orthodoxe kerk geldt.
In de praktijk betekent dit dat als een man of een vrouw die getrouwd is met iemand van hetzelfde geloof wil scheiden, een rechter de zaak niet in behandeling zal nemen. Hij zal degene die de scheiding aanvraagt terugverwijzen naar de kerk waar hij of zij vandaan komt.
Maar als een man en vrouw niet hetzelfde geloof of dezelfde geloofsrichting aanhangen, zal een rechter wél het islamitische recht toepassen.
Veel christenen in Egypte hebben daar hun voordeel mee gedaan. Door van geloof te veranderen, kregen ze voor elkaar dat het islamitische echtscheidingsrecht op hun situatie van toepassing werd verklaard.
Moslimmannen in Egypte hebben wettelijk het recht om maximaal vier vrouwen te trouwen. Maar polygame huwelijken zijn aan voorwaarden gebonden. Zo moet sinds 1985 de eerste vrouw op de hoogte gesteld worden van het feit dat haar man van plan is met een andere vrouw te trouwen.
Haar eventuele bezwaren hiertegen kunnen het tweede huwelijk niet verhinderen; sinds 1985 heeft ze wel de mogelijkheid wegens polygamie een echtscheiding aan te vragen. Ze dient dan de rechter te overtuigen van het feit dat het huwelijk van haar man met een andere vrouw haar schade heeft berokkend. Ook moet een man die trouwt op het huwelijkscontract invullen of hij al getrouwd is, en, indien ja, met wie en op welk adres.
Maar via omkoperij lukt het veel mannen toch in het geheim een tweede huwelijk aan te gaan.
De Belgische diplomaten die midden juli met hun terreinwagen op de site van de walvisvallei in Egypte reden, wisten niet dat het om een geklasseerde site ging. Ze zijn niet van de weg afgeweken en zodra ze wisten dat het om een geklasseerde site ging, hebben ze rechtsomkeer gemaakt. Dat zegt Marc Michielsen, woordvoerder van de FOD Buitenlandse Zaken, maandag in een reactie. Michielsen bevestigt dat het Egyptische ministerie van Buitenlandse Zaken de Belgische ambassade in Caïro over de zaak aanschreef op 29 juli, nadat Belgische diplomaten midden juli op de site waren geweest. Caïro zou de Belgische diplomaten ervan beschuldigen een eeuwenoud walvisfossiel te hebben vernield.
Antwoord België stuurde op 5 augustus een antwoord, zegt Michielsen. Daarin stelt de ambassade dat de Belgische diplomaten niet wisten dat ze zich op een geklasseerde site bevonden, omdat er geen bewakers of borden stonden om de autobestuurders te waarschuwen. Bovendien hebben de diplomaten nooit de weg verlaten en hebben ze rechtsomkeer gemaakt zodra Egyptische functionarissen hen wezen op de aard van de site, aldus nog de woordvoerder. Volgens hem tonen al deze elementen aan dat de diplomaten het fossiel niet hebben kunnen beschadigen.
Schadevergoeding Gevraagd of Egypte een eventuele schadevergoeding heeft geëist, antwoordt Michielsen dat de Belgische ambassade sinds de brief verstuurd is, niets meer over de zaak vernomen heeft. (belga)
Belgische diplomaten beschuldigd van schenden fossielen
Belgische diplomaten beschuldigd van schenden fossielen
De Egyptische autoriteiten hebben Belgische diplomaten ervan beschuldigd met terreinwagens over een beschermd stuk woestijn te zijn gereden en daarbij schade te hebben toegebracht aan een veertig miljoen jaar oude versteende walvis. De Belgische autoriteiten spreken de beschuldiging tegen.
Mohamed Ibrahim van het Egyptische ministerie van milieu zei dat de diplomaten in juli tijdens een rit door de woestijn verbodsborden negeerden en met hun 4-wheel drives door Wadi el-Hitan (Walvisvallei), een vindplaats van fossiele walvissen, reden. Daarbij beschadigden zij een van de fossielen, zei hij. Wadi el-Hitan, 150 kilometer van Caïro, werd in 1936 ontdekt en twee jaar geleden door de UNESCO op de lijst van werelderfgoed geplaatst. Ibrahim zei dat justitie België aansprakelijk stelt voor de schade, die wordt geschat op 325.000 dollar (238.707 euro).
De versteende walvissen in Wadi el-Hitan behoren tot de uitgestorven suborde van de oerwalvissen, die volgens de UNESCO een schakel vormen in de evolutie van de walvis van land- naar oceaanzoogdier.
"De diplomaten wisten niet dat het om een geklasseerde site ging. Ze zijn niet van de weg afgeweken en zodra ze wisten dat het om een geklasseerde site ging, hebben ze rechtsomkeer gemaakt. Dat zegt Marc Michielsen, woordvoerder van de FOD Buitenlandse Zaken," maandag in een reactie.
Michielsen bevestigt dat het Egyptische ministerie van Buitenlandse Zaken de Belgische ambassade in Caïro over de zaak aanschreef op 29 juli, nadat Belgische diplomaten midden juli op de site waren geweest. Caïro zou de Belgische diplomaten ervan beschuldigen een eeuwenoud walvisfossiel te hebben vernield.
België stuurde op 5 augustus een antwoord, zegt Michielsen. Daarin stelt de ambassade dat de Belgische diplomaten niet wisten dat ze zich op een geklasseerde site bevonden, omdat er geen bewakers of borden stonden om de autobestuurders te waarschuwen. Bovendien hebben de diplomaten nooit de weg verlaten en hebben ze rechtsomkeer gemaakt zodra Egyptische functionarissen hen wezen op de aard van de site, aldus nog de woordvoerder. Volgens hem tonen al deze elementen aan dat de diplomaten het fossiel niet hebben kunnen beschadigen.
Gevraagd of Egypte een eventuele schadevergoeding heeft geëist, antwoordt Michielsen dat de Belgische ambassade sinds de brief verstuurd is, niets meer over de zaak vernomen heeft.
MEERHOUT - De vijf sleutelfiguren zorgden zaterdag voor een onvergetelijke Egyptische sfeer. De oproep om de Egyptian Walk
Fata Morgana streek zeven dagen geleden neer in Meerhout. De vijf sleutelfiguren zorgden zaterdag voor een Egyptische sfeer om nooit meer te vergeten. De oproep om de Egyptian Walk met 8.000 mensen te dansen werd massaal opgevolgd.
te dansen is massaal opgevolgd. 'We gaan de sterren halen, dat kan niet anders', aldus burgemeester André Van Genechten. Saskia Van Gestel
Wie altijd al van een Egyptische vakantie had gedroomd, kon zaterdag in Meerhout terecht. Het kattendorp werd omgetoverd tot een stukje Egypte. Jos Delarbre lokte alvast duizenden mensen naar Meerhout. 'Ik heb deze week maar vijftien uren geslapen', zegt hij lachend. 'Maar ik had eigenlijk nooit zoveel volk verwacht.'
Voor Jos begint volgende week opnieuw het gewone dagelijkse ritme. 'De eerste die in mijn bureau binnenkomt doet de Egyptian Walk, daar ben ik zeker van', gniffelt Jos. 'Die dans zal me blijven achtervolgen. Maar ik vind het niet erg, ik heb ervan genoten.'
Tussen de grote piramide en de twee sfinxen en de souk drentelden de dromedaris Priscilla en haar verzorger Ludo Janssens. 'We zijn speciaal vijf kilometer van de Olmense Zoo naar Meerhout gewandeld', zegt Ludo. 'Dat doen we met plezier, dat maakt het allemaal veel echter hé.'
Dorpslied op muur
De bewaker van de souk, buurman Rudy Vreys, was laaiend enthousiast over de creatie van Jo Swinnen en haar team. 'De souk van Meerhout is bijna levensecht', zegt hij. 'In Marokko was dat net hetzelfde.' Veel geuren en kleuren, eten, wierrook en kaarsjes zorgden voor een gezellige sfeer. Ook de piramide en de sfinxen van Tom en Erna Van den Berg straalden een levensechte aanblik uit.
Vervolgens liep een stoet van Cleopatra's, slaven en draagstoelen over het terrein. 'De stoet blijft komen', zegt burgemeester André Van Genechten. 'Niet te geloven, zoveel Cleopatra's.'
Ook de hiërogliefenmuur van Nick en Dorien Verhoeven verbaasde publiek en uitdaagster Marleen Merckx van Thuis. 'Op de muur staat het dorpslied van Meerhout', zegt de burgemeester. En uit volle borst zong hij het lied van zijn gemeente. 'We halen de sterren, ik ben er zeker van', zei hij lachend.
Een aanrijding tussen een touringcar met Spaanse toeristen en een vrachtwagen heeft in Egypte aan een Spaanse vrouw en drie Egyptenaren het leven gekost. Nog eens 37 Spanjaarden raakten gewond, aldus de politie.
De bus was op weg van Aswan naar de tempel van Abu Simbel, in de buurt van de grens met Soedan, toen het ongeluk gebeurde. De drie omgekomen Egyptenaren zijn de vrachtwagenchauffeur, zijn bijrijder en de gids van de Spanjaarden.
Drie Egyptische broers komen om na spel met oude landmijn
Drie Egyptische broers komen om na spel met oude landmijn
In Egypte zijn gisterenavond drie broers omgekomen toen een oude landmijn waarmee ze speelden afging. Dat heeft ziekenhuispersoneel zondag gezegd.
De tieners vonden het explosief in een dorp in de buurt van de havenstad Ismailia, in de buurt van het Suez-kanaal. De jongens zouden vervolgens zware stenen op het explosief hebben gegooid.
In het gebied rond het Suez-kanaal liggen veel mijnen die nog niet geëxplodeerd zijn. In de jaren '50 en '60 is hier veel gevochten.
Egyptische meisjes sterven door anti-insectenspray
Egyptische meisjes sterven door anti-insectenspray
In Egypte zijn twee meisjes omgekomen, nadat hun vader hun kamer had bewerkt met een anti-insectenspray. Een oudere zus is opgenomen in het ziekenhuis. Dat schrijft de Arabische krant Arab News.
Braakneigingen Toen de meisjes vertelden dat ze last hadden van insecten, besloot hun vader de kamer te bewerken met een anti-insectenspray. Wat later kreeg het hele gezin last van braakneigingen. Eerst dachten ze dat het een voedselvergiftiging was, omdat ze even voordien in een restaurant iets waren gaan eten. Maar aangezien de vader niets gegeten had, moest er iets anders aan de hand zijn. Het jongste meisje (4) was al overleden toen ze in het ziekenhuis aankwam.
Boederijen De spray die de vader gebruikt had, bleek na onderzoek een industrieel type te zijn dat bestemd was voor boerderijen en schadelijk is voor mensen. De vader voelde zich zeer schuldig over de gebeurtenissen. Hij had de spray in een winkel in de buurt gekocht. (hln)
Man betrapt met 250 krokodilletjes, 5 cobra's en 40 kameleons
Man betrapt met 250 krokodilletjes, 5 cobra's en 40 kameleons
.
Een Saudiër werd betrapt met vijf cobra's en ruim 250 krokodilletjes in zijn koffers. De beesten kwamen uit de Nijl. De vondst leidde korte tijd tot paniek onder veiligheidspersoneel op de luchthaven van Caïro, schrijft het Algemeen Dagblad.
"Wetenschappelijk onderzoek" De 22-jarige passagier vertelde dat hij de dieren, waaronder ook veertig kameleons, nodig had voor wetenschappelijk onderzoek aan zijn universiteit in Saudi-Arabië. De collectie gaat naar de dierentuin van Caïro, de Saudiër mocht na zijn arrestatie naar huis. (hln)
Twintig jaar geleden stierf Dalida. Een ontroerende expo in het stadhuis van Parijs geeft een pakkend beeld van Frankrijks populairste zangeres. Foto's, affiches, clips, filmbeelden, kostuums en prullaria brengen de diva opnieuw tot leven.
Dalida werd geboren als Yolanda Gigliotti in Caïro in 1933. Haar vader Pietro is violist in de opera en de jonge Yolanda studeert voor stenodactylo.
(AP)
Mooi als zij is, verlaat zij spoedig haar job als secretaresse en wordt model. Als ze 19 is neemt zij deel aan de verkiezingen van Miss Egypte en wint de eerste prijs.
De fotos van de wedstrijd tonen ons een sensuele vrouw in een outfit die er ook mag zijn: een bikini met pantermotief.
De mooie Yolanda wordt gauw opgemerkt door de filmproducenten. Zij krijgt stereotiepe rolletjes als "femme fatale" in kitscherige politiefilms als De zedenbrigade.
In De onbekende van Hongkong heeft zij als partner de toen nog ongekende Serge Gainsbourg.
De Heilige Drievuldigheid merkt Dalida op
Omdat zij zangeres wilde worden, trok Yolanda naar Parijs en huurde een appartementje in de Rue Balzac. In haar dagboek kunnen wij lezen dat haar buurman "even mooi als schuchter is". Zijn naam is Alain Delon.
(AP)
Onder de naam Dalida neemt Yolande deel aan talentenjachten en treedt op in kleine cabarets.
Op een avond zit de Heilige Drievuldigheid van Parijs in de zaal: Bruno Coquatrix, van de Parijse showtempel LOlympia, Eddy Barclay van het gelijknamige platenlabel en Lucien Morisse, van de razend populaire radiozender Europe No 1.
Alle drie zijn zij in de ban van het talent van de jonge zangeres.
Dalida is de zangeres van het volk
De rest is geschiedenis. Dalida krijgt optredens, een platencontract, airplay én een man. Een jaar later trouwt zij met Lucien Morisse.
Haar eerste hit Bambino (1958) katapulteert haar naar de firmamenten van de Franse showbizz. Dalida is de ongekroonde koningin van de jukebox. Maar er is een nieuwe gadget die furore maakt: descopitone. Een jukebox, uitgerust met een klein schermpje waarop een filmpje als illustratie bij de hit vertoond wordt.
Deze voorloper van de videoclip werd soms in beeld gebracht door jonge, beloftevolle regisseurs. Zo werd Dalida's versie van de titelsong uit "The longest day geregisseerd door Claude Lelouch.
Dalida is dé zangeres van het volk. Zij gaat mee op tournee met de Ronde van Frankrijk, en wordt uitgeroepen tot de meter van de Franse vrachtwagenchauffeurs.
Na de zelfmoordpoging, een succesvolle comeback
Dalida heeft een nieuwe geliefde, de jonge Luigi Tenco. In januari 1967 neemt zij deel aan het liedjesfestival van San Remo met een liedje van Luigi.
(AP)
Zij eindigt als laatste. Luigi kan de oneer niet verkroppen en pleegt zelfmoord. Dalida wil hem volgen in de dood en slikt een overdosis slaappillen, maar zij overleeft. En hoe!
In 1974 scoort zij een monsterhit met Gigi lAmoroso", zingt een duet met Alain Delon en heeft een affaire met François Mitterrand.
Als disco queen treedt zij op in Los Angeles met Village People. Maar de glitter en de glamour kunnen de zware depressies niet stuiten. Op 3 mei 1987 is het haar écht te veel geworden.
Zij sluit zich op in haar appartement, doet een witte satijnen pyjama aan, borstelt haar lange, kastanjebruine haren en schrijft een laatste afscheidsbriefje: Mij is het leven ondraaglijk geworden, vergeef mij.
Moslims hebben het recht om zich te bekeren tot een andere godsdienst. Dat heeft een van de hoogste soennitische moslimgeestelijke sjeik Ali Gomaa gezegd.
Het is absoluut onjuist dat moslims die de islam verlaten, mogen gedood of mishandeld worden, aldus grootmoefti in Egypte sjeik Ali Gomaa.
Volgens hem blijft het verlaten van de islam een zonde, maar enkel God kan die bestraffen, niet de mensen, zegt de geestelijke.
In veel moslimlanden worden mensen die hun geloof verlaten vervolgd, gediscrimineerd en vaak gedood. Veel moslims denken dat op afvalligheid de doodstraf staat, maar Ali Gomaa ontkent dat.
De uitspraak is van groot belang voor Egypte waar minstens 12% van de 76 miljoen inwoners Koptisch christen is. Veel christenen zijn onder druk bekeerd tot de islam, maar willen terugkeren naar het christendom.
Sjeik Gomaa is als grootmoefti de belangrijkste moslimgeestelijke in Egypte, maar hij heeft ook een grote invloed in andere Arabische landen.
Gomaa noemt zichzelf een liberaal moslim en is voorstander van gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Hij is erg gekant tegen religieuze extremisten en terroristen. Volgens hem zijn dat gewone criminelen die de godsdienst misbruiken om hun wandaden te vergoelijken.
zo 12/08/07 - In Egypte is een 13-jarig meisje tijdens een besnijdenis in het ziekenhuis om het leven gekomen. De praktijk is sinds kort verboden in Egypte.
In juni stierf ook al een jong meisje tijdens een besnijdenis. Het publieke protest dat daarop volgde, dwong de Egyptische overheid om besnijdenissen te verbieden.
De arts die de besnijdenis uitvoerde, is aangeklaagd. Ook tegen de vader, die er volgens een Egyptische krant op aandrong dat er op de overlijdensakte "natuurlijke doodsoorzaak" zou staan, is een klacht ingediend.
In deze vlag zien we de kleuren van het pan-Arabisme terug, evenals het wapen van Egypte, dat gevormd wordt door Saladins adelaar. Deze pan-Arabische kleuren zien we ook terug in de vlag van Irak.
De kleuren in de Egyptische vlag hebben ook een eigen betekenis:
De kleur rood staat symbool voor de Revolutie in Egypte.
De kleur wit staat voor de stralende toekomst.
De kleur zwart herinnert aan de donkere dagen in het verleden voor de Revolutie.
12 MEI 2007 - Het aantal seksueel verminkte vrouwen wordt in België geschat op 2.745.
Het aantal jonge meisjes tot 14 jaar dat een flink risico op verminking loopt bedraagt 534. Deze gegevens van de Gentse onderzoekster Els Leye werden vrijdag in de Kamer bekend gemaakt op een actiedag tegen genitale verminking.
Daar stelde staatssecretaris voor het Gezin, Gisèle Mandaila (MR), haar Nationaal Actieplan tegen Genitale verminking voor. Ze wil het aanzetten tot seksuele verminking van vrouwen of het bejubelen ervan strafbaar maken via de antiracismewet
Vrijdag had op initiatief van volksvertegenwoordigster Hilde Vautmans (Open Vld) in de Kamer een actiedag tegen seksuele verminking van vrouwen plaats. Vroeger sprak men van "vrouwenbesnijdenis", maar volksvertegenwoordigster Magda De Meyer (sp.a) riep vrijdag op om dat nooit meer te doen.
De term "vrouwenbesnijdenis" trekt een gelijkenis met de besnijdenis bij joodse jongetjes en dat is volkomen onterecht.
Als men bij die jongetjes zou doen wat men bij de vrouwen doet, dan moest men gewoon hun penis afsnijden. Bij seksuele verminking van vrouwen wordt inderdaad (minstens een deel van) de clitoris weggesneden, zodat de vrouw niet meer seksueel kan genieten.
Bij infibulatie gaat men nog verder.
Ook de schaamlippen gaan weg en de vagina wordt daarna dichtgenaaid. Deze praktijk komt veel voor in Afrika, minstens in 28 staten.
In tegenstelling tot een veel verspreid vooroordeel is ze niet religieus gebonden: de praktijk komt zowel in christelijke, animistische als moslimstaten voor.
Ze gebeurt meestel door "besnijdsters", die vaak met dezelfde schaar of scherf meerdere meisjes bewerken, zodat de aidsbesmetting toeneemt.
Maar in Egypte is de praktijk gemedicaliseerd: daar toen artsen het en sinds dan neemt hij weer toe.
De seksuele verminking is niet alleen erg pijnlijk, er is ook een groot risico op infecties en - zeker bij infibulatie - op doodgeboren kinderen.
Door infibulatie wordt het baren moeilijker en het verloopt dus langzamer, zodat meer kinderen stikken.
Professor Jean-Jacques Amy (Vrije Universiteit Brussel), bekend van zijn vroegere acties voor abortus, wees er op dat het risico op onvruchtbaarheid bij infibulatie zelfs verviervoudigt.
Khady Koita, de voorzitster van het Europees Netwerk Vrouwelijke Genitale Verminking, die zelf seksueel verminkt is, legde uit waarom deze barbaarse praktijk nog bestaat.
"Traditioneel werden allerlei vruchtbaarheidsideeën gekoppeld aan de seksuele verminking van vrouwen. Zo geloofden de Egyptenaren vroeger dat het de vruchtbaarheid bevorderde als je de clitoris afsneed en hem offerde aan de Nijl door hem in die stroom de gooien.
Ook dacht men dat de man zou sterven als zijn penis de clitoris van zijn vrouw aanraakte. Nu denkt men vooral dat de meisjes geen man vinden als hun clitoris niet verwijderd is.
In feide maakt deze praktijk de vrouw tot levenslange slaaf, de verminking dient alleen om de seksuele lust van vrouwen te onderdrukken. Daarom moet hij volledig verdwijnen".
Koita waarschuwde voor cultureel relativisme: "Europa moet zijn cultureel relativisme laten vallen. Hier heb je nog veel dokters die zeggen: 't is hun cultuur, laat ze maar doen, maar hoe zouden ze reageren als hun eigen dochtertje werd verminkt?
In dit Jaar van de Gelijke Kansen moeten vrouwen hun fysieke en morele integriteit hervinden".
Hoe vaak gebeurt het?
Het aantal genitaal verminkte vrouwen in de hele wereld wordt op 130 miljoen geschat.
Jaarlijks zijn minstens 2 miljoen meisjes het slachtoffer van deze praktijk. Dit soort seksuele verminking gebeurt steeds meer ook in België, naarmate vrouwen uit de risico-staten afzakken naar ons land.
"Besnijdsters" doen het in keukens of achterkamertjes.
Soms reizen de allochtone ouders van hieruit naar Afrika om de seksuele verminking daar te laten uitvoeren. Zo hopen ze dat hun dochter een goede man zal vinden.
Op 1 januari 2003 werd het aantal vrouwen dat seksueel verminkt is in België geschat op 2.745. Het aantal jonge meisjes tot 14 jaar dat een flink risico op verminking liep, bedroeg 534.
In de stad Antwerpen gaat het om 409 vrouwen en 90 jonge meisjes. In Gent: 24 meisjes en 130 vrouwen, in Brussel 206 meisjes en 1.142 vrouwen.
In heel België komt het gros van deze seksueel verminkte vrouwen uit: Ghana (343), voor Congo (331), Guinea (240), Egypte (224) en Kameroen (202).
Deze cijfers van de Gentse onderzoekster Els Leye werden berekend op basis van de verschillende buitenlandse bevolkingen die in ons land verblijven. Leye ging na hoe groot het percentage seksueel verminkte vrouwen in hun herkomstlanden was en en rekende op grond daarvan uit om hoeveel vrouwen en meisjes het in België zou gaan.
De cijfers kunnen vertekend zijn als een totaal onrepresentatieve groep buitenlanders naar België zou gekomen zijn. Anderzijds zijn ze volgens onderzoekster Leye bijna zeker "een onderschatting omdat de asielzoekers en de illegalen niét in de statistieken zitten".
Seksuele verminking van meisjes is in België strafbaar met maximum 7 jaar als er geen enkel verder nadeel is. Die straf kan ook in België opgelegd worden als de ouders de verminking in het buitenland lieten uitvoeren. Ze komt op 15 jaar als het meisje overlijdt, maar tot op heden was er nog geen enkel proces en de politie heeft geen weet van officiële klachten. De politie organiseert vanaf september 2007 wel een opleiding rond dit probleem in de politiescholen. Dit onderwerp valt daar onder het vak racisme en diversiteit.
Welke maatregelen?
Tijdens het debat werden verscheidene maatregelen voorgesteld om de seksuele verminking van vrouwen te bannen. Staatssecretaris voor het Gezin, Gisèle Mandaila (MR), stelde er - na de ontbinding van het parlement !- nog een heus actieplan van de regering voor. Een greep uit de belangrijkste voorstellen:
* Medicaliseren of niet? Eén van de hamvragen op de studiedag was of men de verminking moet medicaliseren of niet. Bij medicalisering gebeurt de verminking door artsen in hygiënische omstandigheden in ziekenhuizen én onder verdoving. Die mogelijkheid werd jaren terug geboden voor de besnijdenis van jongetjes en met succes. In Egypte is de medicalisering een feit, maar het aantal seksuele verminkingen steeg er nog. Wetenschappelijk onderzoek van Leye uit 1998 toonde aan dat achttien procent van de bevraagde artsen (in grootsteden) voorstander is van medicalisering omdat de verminkingen anders toch maar in de clandestiniteit gebeuren.
Maar bijna 82 procent was daar ronduit tegen. Op de actiedag was niemand hiervan nog voorstander. Seksuele verminking van vrouwen moet volledig verdwijnen omdat het de mensenrechten schendt en de vrouw tot slaaf maakt, zo luidde het unisono.
* Systematische preventieve controle of niet? De Brusselse professor Amy: "Om te weten hoeveel seksuele verminkingen er gebeuren, moeten de kinderartsen en de huisarten opnieuw naar de geslachtsorganen van de kinderen kijken. Dat moet verplicht worden in het medisch schoolonderzoek. Nu doen de artsen dat niet en ze weten zelfs niet hoe ze er eigenlijk uit zien.". Professor Marleen Temmerman (Universiteit Gent) had hierbij nogal wat vragen: "Wie gaat er gescreend worden? Moet men iedereen screenen (jongetjes én meisjes, autochtonen én allochtonen) of alleen meisjes uit risicolanden en hoe selecteer je die?" Staatssecretaris Mandaila stelt in haar actieplan voor om "de noodzakelijkheid te bestuderen van een onderzoek van de uitwendige geslachtsorganen en de verificatie van de integriteit ervan te onderwerpen aan een medisch onderzoek bij diensten die zich bezighouden met routine medisch onderzoek bij jonge meisjes en jongens" (sic). Volgens haar doet Kind en Gezin dit soort systematische onderzoeken al net als "de medisch-sociale centra in Vlaanderen". Frankrijk doet het ook.
* Opleiding Iedereen was het er over eens dat de artsen beter moeten worden opgeleid om de problematiek te herkennen en aan te pakken. Terzake wil staatssecretaris Mandaila een akkoord tussen de federale overheid en de Gemeenschappen om de vorming van de medici te organiseren. Ze wil in dat akkoord ook de financiering van groepen, die slachtoffers van seksuele verminking helpen, regelen. Bij de politie is er al een opleiding in de maak.
* Meldingsplicht Alle aanwezigen waren voor een absolute, duidelijk in de wet geformuleerde en goed praktisch georganiseerde verplichting voor artsen om seksuele verminking te melden. Momenteel beroepen dokters zich nog al te vaak op hun beroepsgeheim.
* Straf voor aanzetten tot seksuele verminking In haar Nationaal Actieplan tegen genitale verminking pleit staatssecretaris Mandaila voor het strafbaarstellen van aanzetten tot en het bejubelen van seksuele verminking bij vrouwen. Momenteel is het aanzetten tot haat tegen gediscrimineerde groepen al strafbaar (met maximum 1 jaar cel). Zij wil de antidiscriminatiewet terzake aanvullen.
de Ahmed Ibn- Tulun-moskee - van 879. De oudste moskee in Cairo, die is gebouwd naar het voorbeeld van de grote moskee van Samarra (Irak) en een losstaande minaret met een unieke aangebouwde wenteltrap bezit.
de El-Azhar-moskee - van 972. Hierin is de islamitische universiteit gevestigd.
de Citadel van Saladin - van 1176. Deze ligt tegen het Mukattam-gebergte aan de oostzijde van de stad. In de vorige eeuw is op de citadel een albasten moskee in Turkse stijl gebouwd, de Mohammed Ali-moskee met hoge slanke minaretten.
de Fatimiden-moskee El-Hakim - van 990. Deze moskee is tegen de oude stadsmuur gebouwd en is grotendeels een ruïne.
de Sultan Hassan-openluchtmoskee - van 1359. Deze ligt in de directe nabijheid van de citadel. Ten zuiden van de citadel liggen de graven van Kaliefen en Mamelukken.
Een aantal kerken die de moeite waard zijn om te bezoeken:
de 5e eeuwse Koptenkerk - vroeg christelijke cultuur
de El-Moallaka - hangende kerk, gebouwd op een oude verdedigingstoren
Buikloop, verkoudheid en een zonneslag zijn volgens de automobilistenvereniging Touring de drie meest voorkomende toeristenkwaaltjes. Wondinfecties en insectenbeten of -steken prijken op de vierde en vijfde plaats.
Grote boosdoeners zijn vaak het andere eten en drinken en een slechtere hygiëne, in combinatie met een ander klimaat.
Touring waarschuwt echter dat infectieziekten niet enkel in tropische gebieden voorkomen. Ook in landen op een viertal uur vliegen van ons, zoals Turkije, Egypte, en Marokko, geven de hygiënische omstandigheden vaak aanleiding tot medische klachten. De manier waarop u reist en logeert speelt ook een rol.
Een goede voorbereiding, voorzichtigheid, een goede hygiëne en een dosis gezond verstand doen de kans op toeristenkwaaltjes aanzienlijk dalen.
Touring lanceerde daarom vorig jaar een medische infolijn waar reizigers terechtkunnen voor informatie over verzorging en hygiëne, over welke vaccins in welk land verplicht of nuttig zijn, hoelang ze geldig blijven en over de samenstelling van de reisapotheek. De medische infolijn van Touring kreeg vorig jaar ruim 500 oproepen. (hwd)
Belgische toeristen geterroriseerd in Egyptisch luxehotel
Belgische toeristen geterroriseerd in Egyptisch luxehotel
In het vijfsterrenhotel Radisson SAS Resort in de Egyptische badplaats Taba leven 72 Belgische toeristen op voet van oorlog met circa 200 Arabische Israëliërs. Die terroriseren al dagenlang het zwembad, "dat ze als openbaar toilet gebruiken", en de restaurants, "die ze als vuilnishopen achterlaten".
De hoteldirectie zette extra veiligheidspersoneel in en de rivaliserende groepen hebben nu een aparte zone aan het zwembad en de buffetten.
Touroperators Thomas Cook en Neckermann hebben de Belgen alternatieve hotels in de buurt aangeboden.(190707)
.
