Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
04-10-2007
Ook Caïro is bang
Caïro is bang
Niet alleen Jordanië kampt met enorme inflatie. Ook in Egypte, waar de economie dit jaar met een dikke 7 procent groeide, loopt de inflatie in de dubbele cijfers; 12 procent.
De afgelopen weken stegen de prijzen daarbij met gemiddeld 12,4 procent. De prijs van kip verdrievoudigde zelfs.
En ook Egypte houdt rekening met onrust over tekorten: de regering heeft de bedragen voor subsidies fors verhoogd.
- Het Griekse staatsbedrijf ELPE (Hellenic Petroleum) staat samen met bedrijven uit andere Europese landen klaar om te investeren in veelbelovende aardgasvelden in Egypte. Griekenland heeft de ambitie een belangrijk doorvoerland voor olie en gas te worden, maar wil minder afhankelijk worden van de traditionele aanvoer uit Rusland.
ELPE tekende in juni een overeenkomst met het Egyptische ministerie van Energie die het Griekse bedrijf het recht geeft naar olie en gas te zoeken in het Egyptische West-Obayed. Dat is een streek in de Westelijke Woestijn die aan de Obayed-regio grenst waar Shell nu al aardgas oppompt. ELPE wil 19 miljoen euro investeren in seismisch onderzoek en proefboringen over een periode van zeven jaar.
Nog vroeger nog zal ELPE waarschijnlijk olie- en gasvelden exploreren in het Egyptische Mesaha, een streek tegen de grens met Sudan die groter is dan Nederland. Het Griekse staatsoliebedrijf participeert in een joint venture met het Australische Oil Search Limited en het Schotse Melrose Resources. Het project moet nog de goedkeuring krijgen van de Egyptische regulator.
De twee overeenkomsten maken deel uit van een hele reeks samenwerkingsakkoorden die Egypte deze zomer ondertekende met oliebedrijven als BP, het Oostenrijkse OMV en het Noorse Statoil. Die bedrijven zullen ook voor de Egyptische kust en in de Nijldelta naar olie en gas zoeken. Egypte heeft enorme aardgasvoorraden: de regering spreekt van meer dan 2.000 miljard kubieke meter.
Egypte en Griekenland onderzochten al de haalbaarheid van het transport van Egyptisch aardgas naar Griekenland en van daar ook naar andere landen in de regio. Griekenland wil een belangrijk omslagpunt worden in olie- en gastransport naar Europa, al heeft het nu nog zelf een aftandse energie-infrastructuur.
Griekenland heeft wel al een aandeel van 30 procent in de Russische Burgas-Alexandrupoli-pijpleiding, een van de nieuwe verbindingen waarmee Rusland de bevoorrading van zijn klanten in West-Europa wil verbeteren. Van een andere geplande pijpleiding, South Stream, is het nog niet duidelijk dat het traject over Grieks grondgebied zal voeren, maar Griekenland heeft wel al te kennen gegeven dat het wil participeren.
Die ambitie maakt Griekenland wel steeds afhankelijker van Rusland. Nu al importeert het land twee derde van zijn aardgas uit Rusland. De terugval van de productie van bruinkool, een minderwaardige steenkoolsoort waarmee in Griekenland veel elektriciteitscentrales worden gestookt, in de Balkan, maakt dat Griekenland nu ook bruinkool in Rusland koopt.
Egypte moet voor het nodige evenwicht zorgen. Over mogelijke instabiliteit in het Noord-Afrikaanse land wil Dimitris Stranis, directeur corporate relations van ELPE, niets horen.
Volgens ons is Noord-Afrika een veilige omgeving om te investeren.
De Egyptische regering doet haar best om dat zo te houden.
- Omdat de bevolking van Egypte blijft groeien, wil het land in de komende tien jaar 1,4 miljoen hectare woestijn leefbaar maken. Deskundigen hebben hun twijfels bij de ambitieuze plannen, onder meer vanwege verwachte watertekorten.
"Je kunt hier alles verbouwen", zegt de 76-jarige Mohamed Ahmed, terwijl hij zijn armen wijd uitspreidt om te wijzen naar de weelderige bougainvilleas en mangobomen die uitpuilen met fruit. "Maar toen ik hier net kwam was er alleen maar zand, niets dan zand."
Het rijke landschap om hem heen ontstond aan de weg die de Egyptische hoofdstad Caïro verbindt met de kuststad Alexandria. Ahmed liet zijn traditionele bedoeïenbestaan op het Sinai-schiereiland achter zich, aangemoedigd door de belofte van toenmalig president Anwar Sadat dat Egypte de woestijn zou verslaan. Hij vond werk bij het Woestijnsontwikkelingscentrum, een onderzoeksorgaan van de American University in Caïro.
Dertig jaar later zijn er opnieuw ambitieuze plannen om woestijn terug te winnen en zo werk en leefruimte voor de groeiende bevolking te creëren. Sommige economen en milieudeskundigen hebben zo hun twijfels bij de haalbaarheid van de plannen.
De Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) schat dat de woestijn Sahara ongeveer 96 procent van Egypte beslaat. Het overige, meer vruchtbare land ligt langs de Nijl, die door het oostelijke deel van het land stroomt. Hoewel de Nijlvallei slechts 4 procent van het landoppervlak van Egypte beslaat, wonen bijna alle 79 miljoen inwoners van het land er. De overbevolking van de regio zal een nog groter probleem worden als de bevolking groeit zoals voorspeld wordt: tot ongeveer 158 miljoen in 2050, een verdubbeling van het huidige aantal inwoners.
De regering ontwikkelt daarom plannen om grote delen van de woestijn leefbaar te maken. Onder dit zogenoemde Toshkaproject moeten de komende tien jaar zo'n zes miljoen Egyptenaren vanuit de Nijlvallei verhuizen naar 'nieuw' land in het zuidwesten van Egypte. Tarwe en katoen zijn enkele van de producten die de bevolking inkomsten moeten gaan verschaffen, ook wil de regering lichte industrie in het gebied promoten.
Het land moet geïrrigeerd worden vanuit ondergrondse bronnen en met water dat via leidingen uit de Nijl getransporteerd wordt, over een afstand van zo'n 300 kilometer. De regering wil 51 miljoen euro beschikbaar stellen om 1,4 miljoen hectare woestijn binnen tien jaar leefbaar te maken.
In de Westelijke Woestijn, een deel van de Sahara, verrees het grootste waterpompstation van de wereld. Het project werd vorig jaar ingewijd door president Hosni Mubarak. Het station, dat 1.300 kilometer ten zuidwesten van Cairo ligt, pompt dagelijks 14,5 miljoen kubieke meter water uit het Nassermeer, dat stroomopwaarts bij de Aswandam ligt en dicht bij de Egyptische grens met Sudan.
Critici beweren echter dat de doelstelling van 1,4 miljoen hectare nieuw, leefbaar land onrealistisch is. Zij zeggen dat slechts de helft van dat oppervlak herwonnen kan worden als het waterniveau in de Nijl hetzelfde blijft. Ook zetten ze een groot vraagteken bij de duurzaamheid van het woestijngebruik.
Het Toshkaproject heeft naar schatting jaarlijks zo'n vijf tot negen miljard kubieke meter water extra nodig. Betrokkenen denken dat het weggepompte Nijlwater kan worden gecompenseerd met een miljard kubieke meter regenval, 7,5 miljard kubieke meter grondwater en vijf miljard kubieke meter gerecycleerd drainagewater.
Gaat er echter iets mis met die alternatieve waterbronnen, dan kan het project te maken krijgen met een tekort aan water. Egypte gebruikt nu namelijk al de maximaal toegestane hoeveelheid van 55 miljard kubieke meter Nijlwater per jaar. Die hoeveelheid werd in 1959 vastgesteld bij het Nijlverdrag.
Omdat Ethiopië en Sudan hebben laten weten meer Nijlwater nodig te hebben, kan zelfs het huidige quotum op een zeker moment in gevaar komen. De verdeling van het water in het stroomgebied van de Nijl is een bron van controverse in de regio.
Ook stellen critici vragen bij de kwaliteit van de toekomstige landbouwgrond. Uit tientallen jaren van onderzoek door het Woestijnontwikkelingscentrum groeiden duurzame landbouwmethodes die een rijke oogsten opleverden. Desalniettemin zijn volgens onafhankelijke schattingen 100 hectaren woestijnland nodig om evenveel opbrengst te krijgen als op 1 hectare land bij de Nijl. En ironisch genoeg slaat juist in de Nijlvallei de industrialisatie en verstedelijking toe.
Aangezien de landbouwsector voor minder dan 25 procent bijdraagt aan het nationaal inkomen en 88 procent van het water in het land verbruikt, rijst ook de vraag of er wel een economische basis is voor het creëren van landbouwgrond in de woestijn.
Egyptische bedoeïenen waarschuwen voor hete zomer
Egyptische bedoeïenen waarschuwen voor hete zomer
CAÏRO, - Bedoeïenen uit de Sinaïwoestijn zijn van plan vanaf 1 juli hun protestacties tegen de Egyptische overheid op te voeren. Ze zijn ontstemd over de harde aanpak van nomaden door de politie. Toeristische trekpleisters in de Sinaï waren de afgelopen jaren het toneel van aanslagen die de regering toeschrijft aan fundamentalistische groeperingen in de regio.
In mei hielden bedoeïenen uit de Sinaï verscheidene demonstraties, daartoe aangezet door de moord op twee bedoeïenen door de politie, in april. Vorige week kwamen bedoeïenenleiders opnieuw met een lange lijst grieven. Ze beschuldigden de regering ervan geen oog te hebben voor hun situatie.
De bedoeïenen zijn een inheems volk dat leeft in de Sinaï, de Sahara en de Arabische woestijn. Op het Sinaï-schiereiland in Egypte leven ongeveer 380.000 bedoeïenen, verdeeld in 26 verschillende stammen. Hoewel de meeste bedoeïenen geen zwervend bestaan meer leiden, stonden ze tot voor kort bekend om hun nomadische manier van leven en conservatieve tradities. De bedoeïenen moeten in Egypte, dat ongeveer tachtig miljoen inwoners telt, al lange tijd vechten voor hun rechten
"Beloften om onze klachten te onderzoeken zijn niet nagekomen", zegt Mohamed Abu Ras, hoofdwoordvoerder van de bedoeïenen in de Sinaï. "Als dat niet alsnog gebeurt, dan organiseren we meer protesten. " De onrust begon op 25 april, toen de politie in de noordelijke Sinai het vuur opende op twee leden van de Menayaa-stam. Beide bedoeïenen kwamen om. Volgens berichten in de lokale media zouden de twee geprobeerd hebben een checkpoint te ontwijken.
De volgende dag verzamelden woedende bedoeïenen zich bij de grensovergang Kerem Abu Salem, gelegen tussen Egypte, Israël en de Gazastrook. Zo'n 2.000 bedoeïenen protesteerden tegen wat ze zien als "een politiek van intimidatie".
"De overheid beschouwt de bedoeïenen in de Sinai tot op zekere hoogte niet als volwaardige leden van de Egyptische samenleving", zegt Aida Seif el-Dawla, voorzitter van de Egyptische Associatie tegen Marteling. "Het protest was bedoeld om het politiegeweld tegen bedoeïenen onder de aandacht van een breed publiek te brengen."
Sinds 2004 werd de verslechterende relatie tussen de overheid en de bedoeïenen steeds meer een punt van zorg, voor beide partijen. In oktober van dat jaar kwamen 34 mensen, inclusief een aantal toeristen, om bij bomaanslagen in Taba. De aanslagen werden gevolgd door de massale arrestatie van bedoeïenen. Er was echter nauwelijks bewijs voor hun eventuele betrokkenheid bij de aanslagen.
"Sinds 2004 worden er willekeurig mensen gearresteerd", zegt Dawla. "Huizen van verdachten worden doorzocht en af en toe worden ook vrouwen en ouderen gearresteerd. Volgens getuigen zou de politie zomaar bedoeïenen hebben doodgeschoten."
De bedoeïenen kwamen nog meer onder druk te staan na aanslagen in andere toeristenplaatsen, zoals in 2005 in Sharm el-Sheik. Bij de aanslagen kwamen 88 mensen om. In april 2006 volgden aanslagen in kuststad Dahab, waarbij eveneens tientallen mensen omkwamen.
De regering wees al snel met de beschuldigende vinger naar de fundamentalistische islamitische groepering Tawhid wa Jihad, die sympathisanten zou hebben onder de bedoeïenen. Waarnemers zeggen echter dat het bewijs voor betrokkenheid van bedoeïenen nog steeds erg schaars is. "Er is geen bewijs dat er Jihadistische beweging bestaat op het Sinaï-schiereiland", zegt Diaa Rashwan, analist van het door de overheid bestuurde al-Ahram Centrum voor Politieke en Strategische Studies.
De belangrijkste eis van de bedoeïenen is nu dat er een einde komt aan het politiegeweld. Ook eisen ze de vrijlating van bedoeïenen die volgens hen al sinds 2004 ten onrechte vast zitten. Woordvoerders van de bedoeïenen beweren dat de politie nog steeds zo'n 4.000 locals vasthoudt. Zij werden gearresteerd na de aanslagen in Taba.
De demonstranten willen daarnaast meer aandacht voor de economische ontwikkeling van de Sinaï. "De centrale Sinaï behoort tot de armste regio's in de wereld. De werkloosheid is schrikbarend hoog en er zijn nauwelijks voorzieningen", zegt Hatem al-Buluk, mensenrechtenactivist en inwoner van al-Arish, dat vijftig kilometer van de grens ligt. "Alle ontwikkeling richt zich op de kust, ten koste van het binnenland."
Archeologen doen nieuwe ontdekking in graf van Toetanchamon
Archeologen doen nieuwe ontdekking in graf van Toetanchamon
KAIRO - Een Egyptisch team van archeologen heeft in een schatkamer van de farao Toetanchamon bijkomende grafgiften ontdekt. In een ondergrondse ruimte naast de grafkamer zijn 20 intacte kleipotten met deksels gevonden, die het zegel van Toetanchamon dragen, aldus de Hoge Raad voor Oudheidkunde in Kairo.
De secretaris-generaal van de dienst, Zahi Hawwas, verklaarde dat de peervormige potten van een halve meter hoog binnenkort geopend zullen worden, zodat de inhoud onderzocht kan worden.
Voorts werden er acht korven met relatief goedbewaarde ovale gesuikerde vruchten van de waaierpalm aanegtroffen. Ook 60 zegels van de farao die de ontdekker van het graf, de Brit Howard Carter, in 1922 in de kamer heeft achtergelaten, zullen worden onderzocht.
Het graf van Toetanchamon (circa 1319-1309 v.Chr.) is het enige graf in de Vallei van de Koningen bij Luxor, dat niet door grafschenners werd geplunderd.
De weelderige schatten uit het graf van de jonge koning vullen in het Egyptisch Museum in Kairo verschillende grote zalen.
VS geven miljoenen aan Koptische christenen in Egypte
VS geven miljoenen aan Koptische christenen in Egypte
WASHINGTON, 15 augustus 2007 (IPS) - De Verenigde Staten hebben in stilte al miljoenen dollars van het jaarlijkse hulpbudget voor Egypte rechtstreeks uitgekeerd aan Koptisch-Orthodoxe ngo's en aan regio's waar veel Kopten wonen. Dat blijkt uit diverse overheidsdocumenten. In Egypte bestaan al lange tijd grote spanningen tussen de moslimbevolking en de Koptische minderheid.
Het meeste geld stroomde via het Amerikaanse Bureau voor Internationale Ontwikkeling (USAID), dat onderdeel is van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Van het meerjarenprogramma om Koptische christenen te ondersteunen konden sinds vorige zomer al meer dan veertig Koptische ngo's gebruik maken.
Uit een document dat werd geschreven door James R. Kunder, namens USAID mede-verantwoordelijk voor Azië en het Nabije Oosten, blijkt dat de VS de Kopten humanitaire en politieke hulp verlenen. "De projecten van USAID op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs, infrastructuur en ontwikkeling van het maatschappelijk middenveld opereren in elk district met een aanzienlijke Koptische bevolking, vooral in Opper-Egypte en steden zoals Caïro en Alexandrië", schrijft Kunder in het document.
Via de waterprogramma's van USAID zouden diverse soorten waterzuiveringsinstallaties zijn aangelegd in achttien dorpen die vooral bevolkt worden door Kopten.
De afgelopen vijf jaar ging via het waterprogramma meer dan 200 miljoen dollar naar dorpen waar Kopten wonen, zegt Kunder in het stuk. De Egyptische overheid zou geen direct inzicht hebben in besteding van het geld dat rechtstreeks naar Koptische ngo's gaat. "Met meer dan 2,2 miljoen dollar aan donaties aan veertig Koptische ngo's in de afgelopen zes jaar, heeft USAID eraan bijgedragen de Koptisch gemeenschap en maatschappelijke organisaties te versterken", zegt Kunder.
Het geld zou volgens hem ook besteed zijn aan diverse projecten die gericht waren op het bevorderen van "religieuze tolerantie en interreligieus begrip tussen de islamitische en Koptische gemeenschap." Daarnaast werd geld besteed aan het ondersteunen van Koptische leiders en het versterken van sociale en politieke invloed vanuit de gemeenschap.
Caïro ontvangt jaarlijks twee miljard dollar van de Verenigde Staten, sinds het land in 1979 een vredesakkoord ondertekende met Israël. Egypte ontvangt na Israël de meeste bilaterale hulp uit de VS.
Gedurende de afgelopen veertig jaar hielden de Amerikaanse hulpprogramma's zich vaak afzijdig van gevoelige sektarische kwesties in het land. In de laatste jaren veranderde die houding.
Vorige maand verscheen een rapport van het Congres waarin het Comité inzake Bestedingen van het Huis van Afgevaardigden expliciet vraagt om steun aan politiek actieve christelijke ngo's.
"Er bestaat bezorgdheid omdat uit veel berichten uit Egypte blijkt dat Kopten steeds meer onder druk komen te staan. Ze hebben vaker met aanvallen te maken. De vervolging van Kopten in Egypte neemt toe", zegt Paul Marshall, expert op het gebied van islam en religie aan het Centre for Religious Freedom van het Hudson Institute, een rechtse denktank in Washington. "Ik denk dat het Congres daarom USAID adviseert ervoor te zorgen dat een deel van de hulp in ieder geval gebruikt wordt om de noden van de Kopten te leningen."
De kwestie blijft echter controversieel, gezien de Egyptische gevoeligheden als het gaat om Amerikaanse betrokkenheid bij binnenlandse zaken. "Er is op zichzelf niets mis mee om de Koptische gemeenschappen te helpen, als zij anders gediscrimineerd worden of geen eerlijk deel krijgen via Egyptische kanalen", zegt Sarah Lee Whitson, directeur Midden-Oosten van Human Rights Watch. "Maar als de enige reden om deze mensen te helpen ligt in het feit dat ze christen zijn, dan vind ik dat een probleem. Het is niet goed als Amerikaans hulpgeld gezien wordt als 'missionair geld', bedoeld om de ene religieuze gemeenschap te bevoordelen boven de andere, vooral in een land waar de meerderheid islamitisch is. Dat zou niet goed vallen bij de Egyptische bevolking."
BRUSSEL, - De Egyptische president Hosni Mubarak ontkent dat er ooit plannen zijn geweest om een brug te bouwen over de Rode Zee. Verschillende kranten hadden al over de "liefdesbrug" tussen Saudi-Arabië en Egypte bericht, en schrijven nu dat Israël de plannen zou dwarsbomen.
Op de voorpagina's van verschillende Egyptische en Saudi-Arabische dagbladen verschenen begin mei enthousiaste artikels over de plannen om een brug te bouwen tussen de Saudische stad Tabuk en de Egyptische badplaats Sharm El-Sheikh. De 48 kilometer lange brug over de Rode Zee zou 2,2 miljard euro kosten en binnen drie jaar klaar zijn. De kranten hadden het over de kers op de taart voor de sterke band tussen beide landen, sommige commentatoren spraken van een "liefdesbrug".
Zaterdag doorprikte de Egyptische president Mubarak de droom. Mubarak zei in de Egyptische staatskrant Al-Mesaa dat Egypte nooit op de uitvoering van zulke plannen gebroed heeft en dat hij het idee volledig verwerpt omdat de brug de badplaats Sharm El-Sheikh zou opsplitsen.
"De brug zou zware schade toebrengen aan het toerisme", zegt Mubarak. De badplaats trekt jaarlijks tienduizenden toeristen en brengt Egypte miljoenen euro's op.
Het Egyptische weekblad Al-Ahram schrijft dat de Israëlische weerstand tegen het project de ware reden is waarom de brug er niet komt. Een aan het Israëlische leger verbonden website schreef dat Egypte via de brug veel sneller troepen zou kunnen stationeren vlakbij de grens met Israël. Het vredesakkoord uit 1979 legt strikte beperkingen op aan het aantal Egyptische soldaten in de Sinaïwoestijn.
Onafhankelijke kranten in Caïro suggereren dat beide landen koudwatervrees kregen omdat islamitische militanten zich sneller zouden kunnen verplaatsen tussen Afrika en Azië. De overheid heeft alle geruchten afgedaan als speculatie en zegt dat ze nooit van plan was om met de bouw van de brug te starten.
Samen met enkele Egypte-liefhebbers (o.a. leden Egyptologica Vlaanderen) plannen we een Egypte-reis doorheen de delta en de sinai in 2008.
Wij hebben voor deze geplande reis dan niemand minder dan de Nederlandstalige freelance gids Mohamed Holail uit Deinze ingehuurd om ons doorheen zijn moederland te gidsen.
Deze Vlaamse Egyptenaar ( www.egyptholail.be) is één van de betere gidsen en zal zorgen voor een zorgeloze en uiterst boeiende rondreis.
Graag willen wij een groep geintereseerden samenstellen van ongeveer een 16-tal deelnemers en wil ik via Egyptologica een oproep doen aan alle leden.
Deze zeer interessante reis zal plaatsvinden op 4 november 2008 voor 8 of 10 dagen (afhankelijk van de terugvlucht).
Alle deelnemers kunnen suggesties en vragen formuleren bij de reisbespreking die zal plaats vinden bij onze begeleider/gids Mohamed Holail te Deinze alvorens een definitieve reisroute vast te leggen.
Hierbij een beknopt overzicht van de rondreis :
Vertrek vanuit Cairo naar Boebastis voor een bezoek aan de ruines van de heilige plaatst van de katgodin Bastet.
Via de woestijnweg naar de Siwa oase met zijn honderden bronnen en 400.000 dadelpalmen voor een bezoek aan de orakeltempel van Amon.
Overnachting in hotel Cleopatra
Vertrek naar San el-Hagar voor bezoek aan Tanis, de hoofdstad van Egypte vanaf 1070 v.c tempelterrein met tempel van Amon, obelisken en beelden van Ramses II.
Ten zuidwesten is de koningsnecropool met de koningsgraven van de heersers van de 21 en 22 ste dynastie (Psoesennes I, Oskoron II en Sjesjonq III)
Via Wadi Maghara (dal der mijnen), de oude turkooismijnen naar St.Catharina.
Bezoek klooster met prachtige kerk en wereldberoemde iconenwand.
Beklimming van de 2285 m hoge Mozesberg (3700 treden !).
Bezoek van de oase
Via wadi araba naar ras zafarana voor een bezoek van het kloostercomplex van St.Antonius en het klooster van St. Paulus.
Terug naar Cairo waar we nog enkele uitstappen hebben gepland.
Net zoals de vorige reis is het de bedoeling om met een kleine groep geïnteresseerden zoveel mogelijk Egyptische cultuur op te snuiven en zoveel mogelijk te bekijken. Er is maar 1 probleem : tijd ! Zoveel te bekijken en zo weinig tijd !
Indien jullie interesse hebben om eventueel mee te reizen had ik graag jullie reactie ontvangen via pyloon@skynet.be of tel. 053/21 26 67.
Het verse sinaasappelsap bleek niet zo gezond als het eruitzag.
Dat het hepatitisvirus zelfs aan het mooiste buffet in een viersterrenhotel om de hoek kan loeren, ondervond Caroline (26) na een luxevakantie in Egypte.
Terug uit verlof
Ongeveer een maand nadat we terugkwamen uit Hurghada, een populair Egyptisch vakantieoord, werd ik van de ene dag op de andere vreselijk moe. s Ochtends de trap afkomen, putte me uit alsof ik net een marathon had gelopen. De dokter die mijn huisarts tijdens de vakantie verving, dacht aan een maagontsteking en schreef me pillen voor.
Als het na een dag of drie niet beter was, moest ik terugkomen. Achteraf leerde ik dat je bij een hepatitisbesmetting best zo weinig mogelijk medicijnen neemt, omdat ze je lever te zeer belasten.
Klachten
Mijn klachten werden niet beter, integendeel. Ik sleepte me naar mijn werk en viel s avonds uitgeput neer op de bank. Omdat de media net op dat moment berichtten over het stijgende aantal hepatitisgevallen in de provincie Antwerpen, begon ik onraad te ruiken.
Mijn omgeving wimpelde die onrust aanvankelijk af, maar toen het wit van mijn ogen duidelijk alsmaar geler werd, heb ik de dokter zelf gevraagd om een bloedcontrole. De test bevestigde mijn vermoedens: ik had hepatitis A. Uit later onderzoek van het Ministerie van Volksgezondheid bleken de boosdoeners die mij en nog een heleboel andere toeristen ziek hadden gemaakt de ijsblokjes in het vers geperste sinaasappelsap van het hotel. Dat was blijkbaar niet zo gezond als het eruitzag.
Ziek
Na de diagnose werd ik pas écht ziek en de eerste weken was ik nog hyperbesmettelijk. Mijn vriend, mijn ouders en de rest van de familie lieten zich preventief inenten en ikzelf moest quasi in quarantaine. Ik had mijn eigen washandjes, handdoeken en zelfs mijn eigen toilet waarop niemand anders mocht.
Niemand mocht het voedsel aanraken waarvan ik had gegeten en vriendenbezoek was uit den boze. Ik moest stoppen met de anticonceptiepil en ook chocolade, vet en alcohol waren absoluut taboe.
Pijn had ik niet echt, en zolang ik languit in de zetel lag, leek er niets aan de hand. Maar zodra ik een paar minuten op de been was, werd ik trillerig en voelde ik me zo slap als een vod. Zelfstandig buiten komen was te vermoeiend, gelukkig kon ik op mijn moeder terugvallen om me naar de wekelijkse doktercontroles te voeren. Ik verslond massas films en stapels boeken, tot dat me zon hoofdpijn bezorgde, dat ik het gewoon bij rusten hield. Na een tijd begon het ook psychologisch zwaar te wegen: je beleeft niets meer, hebt niets te vertellen en voelt je volledig afgesloten van de buitenwereld. Ook voor mijn relatie is dit een serieuze test geweest.
Hoe het verder verliep
Uiteindelijk heeft het meer dan een half jaar geduurd voor ik me beter voelde. Dat het zo lang heeft aangesleept, heeft te maken met het feit dat ik eigenlijk veel te snel weer ben beginnen werken. Maar ik kon niet anders, want ik net vóór ik ziek werd, had ik mijn droomjob aangeboden gekregen en ik moest op den duur wel aan de slag. Die eerste werkweken leefde ik in een roes: opstaan, naar kantoor rijden, werken, s middags uitrusten in de ziekenkamer, verder werken, terug naar huis, snel eten en meteen mijn bed weer in. Tot meer was ik niet in staat
. Nu heb ik mijn lesje wel geleerd: voor ik op vakantie ga, check ik eerst welke vaccins ik nodig heb, óók al logeren we in een luxueus viersterrenhotel.
Arabieren 92%. Egyptisch, Arabisch-sprekend maar afstammelingen van het oude Koptisch-sprekende volk uit bijbelse tijden. Bedoeïnen 1,4 milj.; Soedanezen ong. 500.000.
Berbers 2%. Vooral Arabisch-sprekend. Zenati 5.000 bij de Siwa Oase.
Zigeuners 2%. De meeste zijn nu Arabisch-sprekend. Halebi 1.000.000; Ghagar 257.000.
Overigen 0,4%. Westerlingen 250.000; Beja 77.000; Turken 32.000; Armeniërs 14.000. Vluchtelingen Er zijn misschien wel meer dan 1,5 miljoen zwarte Soedanezen in Egypte. Tevens Ethiopiërs, Palestijnen, Eritreeërs, enz.
Islam is de staatsgodsdienst. Tot voor kort werd de grote christelijke minderheid aardig met rust gelaten.
Eeuwenoude discriminerende wetten en de opkomst van de radicale islam hebben ervoor gezorgd dat de autoriteiten de andere kant opkijken bij geweld en terreur van fundamentalistische islamieten tegen christenen. Ook bij de politie is er een cultuur van geweld tegen christenen. Internationale druk sinds 1998 leidde tot pogingen van de regering om haar imago op te poetsen. Vervolgingsindex: 14e ter wereld.
Godsdiensten
Bevolking %
Aanhangers
Jaarl.Gr.
Muslim
86.52
59.239.980
+2,1%
Christian
12.98
8.887.366
+0,5%
non-Religious/other
0.50
342.348
+3,6%
Het officiële aantal christenen is 6% van de bevolking. Christenen noemen getallen tot 20%. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden.
Herodotus reisde in de 5e eeuw voor Christus naar Egypte, om zoveel mogelijk begrip en duidelijkheid te brengen van dit merkwaardige volk.
Hij verzamelde alle uitgebreide informatie over deze vreemde mensen die hij maar te pakken kreeg. Waarschijnlijk is het gedeeltelijk verzonnen door hem zelf en/of naverteld van wat hij te horen heeft gekregen.
Hier een kort stukje:
De vrouwen urineren in een staande positie en de mannen zitten juist daarbij. Zij leren ons dat ongepaste dingen moeten worden gedaan in het privé en de dingen die niet ongepast zijn moeten juist in het openbaar worden gedaan, zoals bijv. het eten in het openbaar op straat.
De Egyptenaren, en degenen die het van ze geleerd hebben, zijn de enigen die besnijdenis uitvoeren. Door hygiënische attentie (be)snijden ze altijd meer dan normaal.
Zij gaan altijd heel zorgvuldig met schone linnen om.
Hun priesters scheren hun hele lichaam ieder opvolgende dag, zodat er geen luizen noch andere vervuilingen hen kunnen vervuilen voor de diensten tot god. Ze wassen zich met koud water twee keer per dag en twee keer per nacht/avond.
In het kort komt de positie van de vrouw in Egypte erop neer dat ze zeer (veel) gewaardeerd en gerespecteerd werd. De man keek zelfs tegen haar op, maar écht politieke of zakelijke invloed in de praktijk kreeg ze pas tijdens de 18e dynastie, tijdens het Derde Rijk, hoewel er in het Tweede Rijk al sprake was van hogere beroepen en politieke invloed in theorie.
In tegenstelling tot de Griekse vrouw, die geen bewegingsvrijheid had en bij rechtshandelingen een voogd nodig had, kon de Egyptische vrouw daarentegen een vrij leven leiden en kon ze zelf beslissingen nemen.
De vrouwen, zoals Herodotus, de Griekse historicus, vertelt, gingen naar de markt. Zij dreven daar handel en kochten slaven. Zij konden ook hogerop komen en beschikten over beroepen met status. De mannen daarentegen bleven thuis en weefden.
Herodotus reisde omstreeks 5e eeuw naar Egypte, dat was tijdens of kort na het Derde Rijk. Egypte had dus een totaal ander image, want alles ging goed, zowel economische als politiek als sociaal.
De meeste begrijpelijke bronnen en überhaupt de meeste bronnen zijn afkomstig uit het Derde Rijk en dus uit de tijd toen Herodotus reisde. In ieder opzicht, zelfs politiek, was de vrouw in Egypte meer geëmancipeerd en modern, dan in Griekenland.
Het Egyptische parlement heeft , ondanks veel tegenstand uit conservatieve hoek, een nieuwe familiewet aangenomen. Deze maakt het Egyptische moslim-vrouwen mogelijk om snel te scheiden.
. "Aan een vette vrouw valt weinig plezier te beleven". Zo onderbouwde een Egyptische rechter in december zijn besluit geen alimentatie toe te wijzen aan een Alexandrijnse vrouw die door haar man was verlaten voor zijn secretaresse. ++ De echtgenote was dik geworden, stelde de rechter vast, en dus was het logisch en legitiem dat haar man uitkeek naar een nieuwe vrouw.
Dat de uitspraak de pers haalde, geeft aan dat hij ook voor Egyptische begrippen uitzonderlijk was.
Maar de achterliggende omstandigheden van de zaak zijn absoluut niet uitzonderlijk: het dominante idee dat mannen superieur zijn aan vrouwen en dus meer rechten hebben, een familiewetgeving die dit vermeende overwicht sanctioneert, en een rechterlijke macht met enkel mannen.
Een van deze drie remmen op de emancipatie van Egyptische vrouwen is nu, na vijfentwintig jaar touwtrekken, enigszins bijgesteld.
Tot nu toe kon een vrouw alleen van haar man af als ze voor een rechtbank wist aan te tonen dat ze ernstig fysiek of mentaal was mishandeld.
Zulke zaken duurden vaak tien jaar.
Islamitische mannen daarentegen kunnen in Egypte ieder moment scheiden, zonder motivatie en zonder hun vrouw daarvan op de hoogte te brengen.
Voor de zes miljoen koptische christenen in Egypte geldt aparte wetgeving en blijft een scheiding onder alle omstandigheden verboden.
de echtscheidingsprocedures voor christenen (Kopten)
de echtscheidingsprocedures bij Kopten
Hoe moeilijk de echtscheidingsprocedures voor Egyptische moslimvrouwen ook zijn, en hoezeer moslimmannen soms ook profiteren van de nieuwe wet, veel christenen in Egypte zouden graag gebruik maken van het nieuwe echtscheidingsrecht, vooral degenen die gevangen zitten in een ongelukkig huwelijk.
De christelijke minderheid in Egypte maakt zo'n vijf tot tien procent van de bevolking uit. Het overgrote deel behoort tot de koptisch-orthodoxe kerk. Voor de koptische kerk is het huwelijk heilig. Het kan slechts onderstrikte voorwaarden verbroken worden.
Alleen als bewezen is dat een van de partners overspel heeft gepleegd, zal de koptische paus de scheiding erkennen. Of hij daarna toestemming geeft voor een eventueel nieuw huwelijk is maar de vraag.
Koptische vrouwen en mannen die willen scheiden maar geen toestemming krijgen van de kerk , kunnen niet via een civiele rechtbank scheiden, simpelweg omdat op het gebied van huwelijk en echtscheiding voor ieder geloofin Egypte de eigen religieuze wetgeving geldt.
Voor moslims is dat de islamitische wet, de shari'a, voor katholieken het katholieke kerkelijke recht, en voor kopten het recht dat binnen de koptisch orthodoxe kerk geldt.
In de praktijk betekent dit dat als een man of een vrouw die getrouwd is met iemand van hetzelfde geloof wil scheiden, een rechter de zaak niet in behandeling zal nemen. Hij zal degene die de scheiding aanvraagt terugverwijzen naar de kerk waar hij of zij vandaan komt.
Maar als een man en vrouw niet hetzelfde geloof of dezelfde geloofsrichting aanhangen, zal een rechter wél het islamitische recht toepassen.
Veel christenen in Egypte hebben daar hun voordeel mee gedaan. Door van geloof te veranderen, kregen ze voor elkaar dat het islamitische echtscheidingsrecht op hun situatie van toepassing werd verklaard.
Moslimmannen in Egypte hebben wettelijk het recht om maximaal vier vrouwen te trouwen. Maar polygame huwelijken zijn aan voorwaarden gebonden. Zo moet sinds 1985 de eerste vrouw op de hoogte gesteld worden van het feit dat haar man van plan is met een andere vrouw te trouwen.
Haar eventuele bezwaren hiertegen kunnen het tweede huwelijk niet verhinderen; sinds 1985 heeft ze wel de mogelijkheid wegens polygamie een echtscheiding aan te vragen. Ze dient dan de rechter te overtuigen van het feit dat het huwelijk van haar man met een andere vrouw haar schade heeft berokkend. Ook moet een man die trouwt op het huwelijkscontract invullen of hij al getrouwd is, en, indien ja, met wie en op welk adres.
Maar via omkoperij lukt het veel mannen toch in het geheim een tweede huwelijk aan te gaan.
De Belgische diplomaten die midden juli met hun terreinwagen op de site van de walvisvallei in Egypte reden, wisten niet dat het om een geklasseerde site ging. Ze zijn niet van de weg afgeweken en zodra ze wisten dat het om een geklasseerde site ging, hebben ze rechtsomkeer gemaakt. Dat zegt Marc Michielsen, woordvoerder van de FOD Buitenlandse Zaken, maandag in een reactie. Michielsen bevestigt dat het Egyptische ministerie van Buitenlandse Zaken de Belgische ambassade in Caïro over de zaak aanschreef op 29 juli, nadat Belgische diplomaten midden juli op de site waren geweest. Caïro zou de Belgische diplomaten ervan beschuldigen een eeuwenoud walvisfossiel te hebben vernield.
Antwoord België stuurde op 5 augustus een antwoord, zegt Michielsen. Daarin stelt de ambassade dat de Belgische diplomaten niet wisten dat ze zich op een geklasseerde site bevonden, omdat er geen bewakers of borden stonden om de autobestuurders te waarschuwen. Bovendien hebben de diplomaten nooit de weg verlaten en hebben ze rechtsomkeer gemaakt zodra Egyptische functionarissen hen wezen op de aard van de site, aldus nog de woordvoerder. Volgens hem tonen al deze elementen aan dat de diplomaten het fossiel niet hebben kunnen beschadigen.
Schadevergoeding Gevraagd of Egypte een eventuele schadevergoeding heeft geëist, antwoordt Michielsen dat de Belgische ambassade sinds de brief verstuurd is, niets meer over de zaak vernomen heeft. (belga)
Belgische diplomaten beschuldigd van schenden fossielen
Belgische diplomaten beschuldigd van schenden fossielen
De Egyptische autoriteiten hebben Belgische diplomaten ervan beschuldigd met terreinwagens over een beschermd stuk woestijn te zijn gereden en daarbij schade te hebben toegebracht aan een veertig miljoen jaar oude versteende walvis. De Belgische autoriteiten spreken de beschuldiging tegen.
Mohamed Ibrahim van het Egyptische ministerie van milieu zei dat de diplomaten in juli tijdens een rit door de woestijn verbodsborden negeerden en met hun 4-wheel drives door Wadi el-Hitan (Walvisvallei), een vindplaats van fossiele walvissen, reden. Daarbij beschadigden zij een van de fossielen, zei hij. Wadi el-Hitan, 150 kilometer van Caïro, werd in 1936 ontdekt en twee jaar geleden door de UNESCO op de lijst van werelderfgoed geplaatst. Ibrahim zei dat justitie België aansprakelijk stelt voor de schade, die wordt geschat op 325.000 dollar (238.707 euro).
De versteende walvissen in Wadi el-Hitan behoren tot de uitgestorven suborde van de oerwalvissen, die volgens de UNESCO een schakel vormen in de evolutie van de walvis van land- naar oceaanzoogdier.
"De diplomaten wisten niet dat het om een geklasseerde site ging. Ze zijn niet van de weg afgeweken en zodra ze wisten dat het om een geklasseerde site ging, hebben ze rechtsomkeer gemaakt. Dat zegt Marc Michielsen, woordvoerder van de FOD Buitenlandse Zaken," maandag in een reactie.
Michielsen bevestigt dat het Egyptische ministerie van Buitenlandse Zaken de Belgische ambassade in Caïro over de zaak aanschreef op 29 juli, nadat Belgische diplomaten midden juli op de site waren geweest. Caïro zou de Belgische diplomaten ervan beschuldigen een eeuwenoud walvisfossiel te hebben vernield.
België stuurde op 5 augustus een antwoord, zegt Michielsen. Daarin stelt de ambassade dat de Belgische diplomaten niet wisten dat ze zich op een geklasseerde site bevonden, omdat er geen bewakers of borden stonden om de autobestuurders te waarschuwen. Bovendien hebben de diplomaten nooit de weg verlaten en hebben ze rechtsomkeer gemaakt zodra Egyptische functionarissen hen wezen op de aard van de site, aldus nog de woordvoerder. Volgens hem tonen al deze elementen aan dat de diplomaten het fossiel niet hebben kunnen beschadigen.
Gevraagd of Egypte een eventuele schadevergoeding heeft geëist, antwoordt Michielsen dat de Belgische ambassade sinds de brief verstuurd is, niets meer over de zaak vernomen heeft.
MEERHOUT - De vijf sleutelfiguren zorgden zaterdag voor een onvergetelijke Egyptische sfeer. De oproep om de Egyptian Walk
Fata Morgana streek zeven dagen geleden neer in Meerhout. De vijf sleutelfiguren zorgden zaterdag voor een Egyptische sfeer om nooit meer te vergeten. De oproep om de Egyptian Walk met 8.000 mensen te dansen werd massaal opgevolgd.
te dansen is massaal opgevolgd. 'We gaan de sterren halen, dat kan niet anders', aldus burgemeester André Van Genechten. Saskia Van Gestel
Wie altijd al van een Egyptische vakantie had gedroomd, kon zaterdag in Meerhout terecht. Het kattendorp werd omgetoverd tot een stukje Egypte. Jos Delarbre lokte alvast duizenden mensen naar Meerhout. 'Ik heb deze week maar vijftien uren geslapen', zegt hij lachend. 'Maar ik had eigenlijk nooit zoveel volk verwacht.'
Voor Jos begint volgende week opnieuw het gewone dagelijkse ritme. 'De eerste die in mijn bureau binnenkomt doet de Egyptian Walk, daar ben ik zeker van', gniffelt Jos. 'Die dans zal me blijven achtervolgen. Maar ik vind het niet erg, ik heb ervan genoten.'
Tussen de grote piramide en de twee sfinxen en de souk drentelden de dromedaris Priscilla en haar verzorger Ludo Janssens. 'We zijn speciaal vijf kilometer van de Olmense Zoo naar Meerhout gewandeld', zegt Ludo. 'Dat doen we met plezier, dat maakt het allemaal veel echter hé.'
Dorpslied op muur
De bewaker van de souk, buurman Rudy Vreys, was laaiend enthousiast over de creatie van Jo Swinnen en haar team. 'De souk van Meerhout is bijna levensecht', zegt hij. 'In Marokko was dat net hetzelfde.' Veel geuren en kleuren, eten, wierrook en kaarsjes zorgden voor een gezellige sfeer. Ook de piramide en de sfinxen van Tom en Erna Van den Berg straalden een levensechte aanblik uit.
Vervolgens liep een stoet van Cleopatra's, slaven en draagstoelen over het terrein. 'De stoet blijft komen', zegt burgemeester André Van Genechten. 'Niet te geloven, zoveel Cleopatra's.'
Ook de hiërogliefenmuur van Nick en Dorien Verhoeven verbaasde publiek en uitdaagster Marleen Merckx van Thuis. 'Op de muur staat het dorpslied van Meerhout', zegt de burgemeester. En uit volle borst zong hij het lied van zijn gemeente. 'We halen de sterren, ik ben er zeker van', zei hij lachend.
Een aanrijding tussen een touringcar met Spaanse toeristen en een vrachtwagen heeft in Egypte aan een Spaanse vrouw en drie Egyptenaren het leven gekost. Nog eens 37 Spanjaarden raakten gewond, aldus de politie.
De bus was op weg van Aswan naar de tempel van Abu Simbel, in de buurt van de grens met Soedan, toen het ongeluk gebeurde. De drie omgekomen Egyptenaren zijn de vrachtwagenchauffeur, zijn bijrijder en de gids van de Spanjaarden.
