Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Ik ben een man en woon in Bilzen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 11/02/1951 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen en Tuinieren.
In tekenen en schilderen kan ik mijn passie voor al het mooie kwijt. Mijn kleinkinderen Pieter en Lena zijn mijn oogappels. Tevens ben ik voorzitter van de Kunstkring Alkanna. Mijn specialisatie inzake schilderen is portret, dierenportret & architectuur
Genieten en laten genieten van Kunst Mensen laten genieten van Kunst en iets mogen meegeven over mezelf, mijn hobby en mijn passie is het mooiste dat er bestaat.
27-08-2010
Pastel: Portrt van Eliona: Fase / Voorontwerp 1
Het is nu wel heel lang geleden dat ik nog iets schreef op mijn blog. Maar ik heb zo veel verschillende dingen gedaan en de kleinkinderen zijn op vakantie geweest waardoor de tijd om iets te schrijven rond het schilderen zeer miniem was. Ik was al tevreden als ik af en toe een paar uurtjes kon schilderen. Maar goed vandaag neem ik de draad op daar waar ik hem heb laten liggen enkele weken geleden. Ik wil er ook nog even bij vermelden dat ik het vanmorgen weer warm en koud tegelijkertijd kreeg omdat ik niet op internet kon komen. Ik dacht dat ik het weer zitten had (virus) of iets anders maar door een paar dingen te laten controleren en te laten aanpassen (vraag me niet waarom dit nu ineens weer moest) is alles weer goed gekomen. Zo blijft het na zon grote debacle altijd een beetje bang afwachten of alles zal marcheren zoals je het graag zou hebben. In elk geval ik ben weer vertrokken en daar ben ik zeer blij mee.
Zoals altijd bij een portret maakte ik ook voor dit portret weer een aantal voorontwerpen. Je kan denken waarom maak je in godsnaam die voorontwerpen? Voor mij is het essentieel dat ik op voorhand weet waar de moeilijkheden in het portret (lees gelijkenis) liggen en ook dienen deze voorontwerpen om de compositie en kleurgebruik op mekaar af te stemmen. In dit geval heb ik twee voorontwerpen gemaakt en ik ga deze ook even met u bespreken zodat je kan zien waarom deze dienen. Het kost natuurlijk wel meer tijd als je op deze manier werkt maar je zorgt er tegelijkertijd voor dat de kans op mislukken voor een groot gedeelte vermindert. Helemaal uitschakelen kan je dit niet maar je kan toch een aantal valkuilen lokaliseren en hiervoor een oplossing bedenken zonder dat je bang moet zijn om het schilderij te beschadigen.
In het geval van Eliona heb ik een verticaal en horizontaal voorontwerp gemaakt en nadat deze op papier stonden ben ik met dit gegeven naar de opdrachtgevers getrokken om te vragen in welk formaat zij hun dochtertje wilde geschilderd zien.
Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je dat ik begonnen ben zoals altijd met het maken van een schets van de persoon zelf. Dit doe ik altijd even nauwkeurig want als je dat niet doet dan kan je het gezicht niet goed in de vingers krijgen. Ook kan ik er bij zeggen dat al mijn voorontwerpen gemaakt worden met het medium waarin het portret zal gemaakt worden. En ook dat is natuurlijk heel normaal want anders kan je de moeilijkheden die het portret gaat opleveren niet juist inschatten. De ondertekening is meestal uitgevoerd in een dunnen lijntekening en dat kan zijn ofwel met potlood ofwel met pastelpotlood. Ik zal niet snel de lijntekening opzetten met penseel of pen.
De volgende bespreking zal ik je laten zien hoe snel ik werk voor zon ontwerpschilderij presentabel te maken waardoor ik het aan de opdrachtgever(s) kan aanbieden en zij zich een gedacht kunnen vormen van de ene of andere uitvoering.
Ik kan eindelijk weer bloggen. Ik heb drie dagen moet beven want ik had een zware infectie op mijn computer gekregen. Nu mijn zoon terug is van vacante heeft hij alles weer in orde kunnen zetten. Maar hij heeft er twee en een half uur voor nodig gehad. En zeggen dat het denkelijk gekomen is door een mail waarin ik moest werken met de Adobe Flashplayer om de fotos open te krijgen. Vanaf nu worden door mij alle mails met een vraag om via dit systeem verder te kijken onmiddellijk geweerd dit om zeker geen problemen meer te krijgen.
Ik kan nu eindelijk weer opgelucht adem halen. Wat mij het meest verwonderd in dit soort storingen, is hoe mensen kunnen plezier hebben om de één of andere computer te infecteren en soms zelfs onherroepelijk te beschadigen. Dit hoort eigenlijk thuis onder de witte Boord Criminaliteit.
Want als je zo'n infectie hebt zoals ik die op mijn PC had dan kun je werkelijk nergens nog naar toe en je mag van mij aannemen dat dit zeer frustrerend is.
Gelukkig dat mijn zoon op de hoogte is hoe je dit soort virussen te werk moet gaan want ik was er anders nooit uitgeraakt. En als je naar een handelaar moet gaan en meestal is dat dan net die waar je de PC niet gekocht hebt dan kan je daar eerst nog even uitleggen waar je die gekocht hebt enz.
Man wat ben ik opgelucht want al mijn foto's, mails edm staan op deze PC, ik was echt ten einde raad. Maar eind goed alles goed zullen we maar denken en ik heb weeral iets geleerd..
Niet iedereen zit met dezelfde goede bedoelingen op het net maar eigenlijk wist ik dat al.
foto 0126 Simon Cardinaels van Harmonicashop Simon Cardinaels en Pierre op Schilderachtig Leut.
Zoals afgesproken bij het beëindigen van Schatten uit de Diepzee ga ik vanaf nu iets meer vertellen over het maken van een portret. In dit geval wordt het portret nog eens uitgevoerd in pastel wat mij de mogelijkheid geeft om het gezicht zeer fijn en mooi uit te werken. Ik ga er ook bij vermelden dat ik bij een portret de geportretteerde zo goed mogelijk probeer weer te geven. Je zal denken dat is nogal wiedes dat je dat doet maar ik bedoel er ook mee dat ik het gezicht altijd zal proberen af te beelden naar een volledige gelijkenis met de nodige kenmerken. Ook dat lijkt normaal maar het is niet altijd zo bij verschillende kunstenaars. Zeker zij die de moderne toer opgaan en met abstracte zaken afkomen krijg je meestal een portret waar in de verste verte geen gelijkenis zit maar waar men dan wel een heel verhaal rond weet te vertellen waarom men het schilderij op die manier gemaakt heeft. Ik zeg daarop dat het allemaal larie en apekool is die hele uitleg maar ik geef mijn gedachte en voorstelling van het portret altijd aan de opdrachtgever mee zodat hij weet wat hij of zij mag verwachten.
Hoe begin ik aan zon portret? Dit gebeurt meestal via een voorontwerp. Het voorontwerp dient om aan de opdrachtgever een eerste indruk te geven hoe alles er gaat uitzien wanneer het portret af is. Ook maak ik minstens twee voorontwerpen die beide totaal verschillend zijn. Het formaat van beide voorontwerpen is gelijk maar je kan er een hebben in landschapsvorm en een in portretvorm. Wat dat betekend zal je zien als ik begin met de voorontwerpen uit te leggen.
Je ziet hier nu de twee fotos die ik ga gebruiken bij het maken van het portret. En je kan hier ook al zien dat er één landschapsformaat (horizontaal) is en het ander is portretformaat (verticaal). Hoe en op welke manier ik deze fotos ga omzetten naar en schilderij in pastel zal je kunnen volgen in mijn volgende beschrijvingen.
Ik heb gisteren toch weer iets mogen meemaken dat weer de moeite waard is geweest. Veertien dagen geleden werd ik gecontacteerd door Katrien Vaes van Radio twee Limburg of ik wilde meewerken aan het programma "Middagpost "van Radio 2 "Limburg". Nadat ik de uitleg gehoord had en alles wat er stond te gebeuren op mail bevestigd kreeg heb ik toegezegd om dat ik vond dat dit weer iets was dat je geen twee of driemaal in je leven tegenkomt.
Gisteren 2 augustus om 8u30 moest ik aanwezig zijn in het restaurant Il Fiore te Maasmechelen. Dit is het Italiaanse restaurant van chef-kok Dino Bagnato en zijn lieftallige echtgenote Diana langs de Rijksweg in Maasmechelen.
Na een briefing van een half uur werden de opnames gestart waarbij de reporter Katrien Vaes samen met Dino pasta zouden maken, tegelijkertijd zou ik een schilderij maken dat betrekking had op het onderwerp in de keuken. Natuurlijk moet je op zulke momenten redelijk goed en helder van geest zijn want er is geen tijd tot lanterfanten temeer omdat chef Dino er onmiddellijk de beuk in gooide en samen met Katrien begon met pasta te maken. Omdat ik uit ervaring weet dat je als schilder, op zulke momenten niet naar ingewikkelde toestanden moet gaan zoeken, ben ik begonnen om een aquarel te maken die de eerste stap van het pasta maken zou weergeven. Het onderwerp van deze aquarel werd dan ook de bloem en het ei dat samengevoegd wordt en daarna door kneden pasta wordt, die we later op ons bord zouden krijgen. Ik heb gekozen voor aquarel, omdat je met dit medium onmiddellijk naar een mooi resultaat kan werken, dit met de wetenschap dat je goed voor ogen houdt wat je wil doen en met welk medium dat je aan het werken bent. Tussen het schilderen door kwam Katrien ook nog enkele vragen stellen over mijn werk en gaf zij uitleg hoe alles vorderde. En ik moet zeggen alles liep zoals een trein, want er waren ook nog twee muzikanten, Mathieu Fransen en Simon Cardinaels, uitgenodigd die met hun harmonica s voor de goede sfeer zorgden.
Hoe men tegenwoordig zulke opnames maakt grenst aan het ongelofelijke. De hele crew bestond uit twee mensen namelijk een journalist reporter Katrien en haar medewerkster die alles via de draagbare Laptop opnam. Telkens als er een interview had plaats gevonden werd alles op de pc in orde gebracht (kwestie van minuten) en doorgeseind naar de studio. De hele opname tijd heeft twee en een half uur geduurd en toen was alles ingeblikt en verzonden. Wat voor mij zelf dan nog zeer interessant was, mijn schilderij viel bij iedereen en zeker niet het minst bij Dino in de smaak. Het is zelfs zo dat mijn echtgenote en ik op zaterdag 28 augustus het schilderij aan Dino gaan overhandigen en dat we dan gaan genieten van de zeer lekkere keuken van Dino. Want ik mag zeker niet vergeten te vermelden dat we als afsluiter van deze zeer fijne dag de gemaakte pasta; gevuld met een pure van aardappelen,truffel en nog andere ingrediënten te proeven kregen. Dit alles vergezeld van een zeer lekkere wijn. Als je de fotos wil zien van deze reportage klik dan op de link onderaan deze pagina: en je zal kunnen zien wat er plaatsgevonden heeft. Hartelijk dank Katrien, Dino & Diana maar zeker ook Simon en Mathieu voor deze fijne dag.
Aquarel: Schatten uit de Diepzee? Fase 3 / Inlijsten
Het is vandaag weer een prachtige zomerdag maar ik ga toch nog even deze uitleg afmaken. Ik heb het nu al een paar dagen uitgesteld maar nu komt het er van.
Zoals je op de bijgeplaatste foto duidelijk kan zien heb ik alles in een lijst geplaatst. In de eerste plaats heb ik de aquarel zelf nog eens onder handen genomen. Ik heb de verschillende plaatsen waar iets kleur onder de plakband was gekomen zuiver gemaakt.Je kan je afvragen hoe ik dat gedaan heb? Heel eenvoudig heb ik alle plekken waar die kleur aanwezig was natgemaakt en met een vochtig penseel telkens weer geprobeerd om kleur weg te nemen. Dit is een werkje waar je zeer geduldig en voorzichtig moet bij te werk gaan. Doe je dit niet dan gaat ofwel de aanwezige verf verder uitlopen en een grotere vlek vormen of wanneer je te hard gaat schrobben ga je het aquarelpapier beschadigen en dat is natuurlijk ook de bedoeling niet. Indien ik een gewone passe-partout gebruikt had dan had ik deze handelingen helemaal niet hoeven uit te voeren want dan waren deze kleurvlekken bedekt door het passe-partout.
Maar doordat ik het schilderij zwevend wil hebben en het voorzien van een extra boord dan moet je natuurlijk niet bang zijn om wat extra werk uit te voeren. Nadat deze kleurvlekken verdwenen zijn ben ik begonnen met het schilderij op een onderliggend stuk karton (in mijn geval afval van passe-partout karton) te plakken. Ik zorg ervoor dat deze onderlaag een 3 à 4 mm is. Daarna plak ik de aquarel samen met het aan de onderzijde bevestigd karton op een mooie in dit geval lichte ondergrond. Deze ondergrond laat ik meestal redelijk contrasteren met de gebruikte kleuren in het schilderij. Wanneer je dat gedaan hebt dan kan je de hele handel in de lijst schuiven. Maar je moet er wel voor zorgen dat je aquarel niet tegen het glas aankomt dit om beschadiging te voorkomen. Hiervoor dien je een 4 tal latjes te maken die je op de onderliggende karton hebt bevestigd. Deze latje dienen 1 à 2 mm dikker te zijn dan het hele schilderij (karton en opvulling en schilderij) en ze moeten zo groot zijn dat ze verdwijnen achter de lijst.
Wanneer je dat allemaal klaar hebt dan kan je het werk luchtdicht afplakken waardoor alles mooi op zijn plaats blijft zitten en het hele werk geconserveerd is voor een redelijk lang leven.
Je ziet dat en nadat het schilderij klaar is er nog een aantal dingen dienen te gebeuren indien je een goed geheel wilt krijgen. Natuurlijk hoef je deze dingen niet zelf te doen als je niet wil. Je kan naar een goede in lijster gaan en je verzuchtingen kenbaar maken zodat men daar alles kan afwerken zoals jij het wil. Maar als je deze werkwijze zoals ik ze beschreven heb en zoals ik ze toepas door een lijstenmaker laat uitvoeren dan ben je heel wat euros kwijt en dan is het misschien nog niet zoals je zelf zou willen.
Mijn volgende bespreking zal over een portret gaan dat ik maakte in pastel voor een kennis.
Zoals ik de vorige keer gezegd heb zou ik iets meer gaan zeggen over de afwerking van het schilderij.
Ik kan zeggen dat alles wat langer geduurd heeft dan normaal maar dit komt door de warmte. De hitte die de voorbije week heerste kan ik niet zo goed aan. Vermits we nog geen airco hebben in de kamer waar mijn PC staat kon ik door de hitte niet veel werken op de PC. Maar vandaag is het weer veel beter het haalt de graden die ik het liefste heb. Natuurlijk kan het niet altijd 25° zijn maar ik hoop toch nog een tijdje en die 35°à 36° mogen voor mij gerust wegblijven. Eigenlijk alles wat boven de 30 uitstijgt is voor mij trop en trop is te veel zoals Van den Boeynants is zijn tijd zei.
Naar het schilderij nu. Ik heb vorige keer geschreven dat de plakband rond het schilderij een bepaalde reden had. Vandaag kan je zien welke reden dat is. Het de bedoeling is om daar waar de plakband zit geen kleur te krijgen waardoor je als het ware een passe-partout rond je werk legt en onmiddellijk na het verwijderen van de plakband een totaal ander zicht hebt op je werk. Je ziet ook dat er op een paar plaatsen een heel klein beetje verf onder de plakband gekomen is. Deze verf ga ik proberen weg te wassen iets wat meestal nogal goed lukt omdat het geen grote hoeveelheden verf zijn. Ook zie je dat de randen van het papier gekarteld zijn wat aangeeft dat het handmate papier is. Ik heb vroeger al eens gezegd dat ik het spijtig vind om deze mooie rand achter een passe-partout te plaatsen want dan gaat het gegeven van dit mooie handgeschept papier verloren. En je mag wel laten zien vind ik dat je werk gemaakt is op het beste papier wat je kan vinden. Door ervoor te zorgen dat je al een eerste passepartout verkregen hebt met het afplakken kan ik nog verder gaan experimenteren bij het inkaderen. Maar de volgende keer zal ik je het resultaat laten zien en ook de uitleg geven hoe alles tot stand gekomen is..
Het is wel warm maar ik ga vandaag toch weer een stukje schrijven over deze aquarel. Er zijn momenten in een mens zijn leven dat de ontgoocheling in en door mensen zeer groot en zwaar om te dragen is. Maar ook met dit soort zaken maak je best zo snel mogelijk korte metten. En dat heb ik bij deze ook gedaan. Ik ben over een denkbeeldige lijn gestapt en met daar over te stappen is mijn leven niet verandert maar mijn zicht op een aantal dingen is wel degelijk verandert. Maar ook dit soort wijzingen in een mensenleven heeft zijn goede kanten. Het is zoals Johan Cruijff indertijd zei Ieder nadeel heb zijn voordeel. En dat voordeel ga ik nu benutten in mijn verder leven.
Vandaag ga ik één van de laatste episodes van dit schilderij bespreken. Je kan op de foto zien dat de kleuren nog wat meer zijn opgehaald en dat het geheel meer diepte gekregen heeft. Door over verschillende onderwerpen een extra laag te leggen krijg ik weer een betere eenheid in het werk. Ik heb hiervoor een zeer transparante en doorzichtige kleur gebruikt. Ook heb ik de achtergrond geglaceerd en nog wat meer in elkaar gewerkten alles lijkt me nu meer en meer te lijken op het werk dat ik bij het begin in mijn hoofd had. Het is zelfs mijn inziens beter geworden dan ik hoopte; omdat er nogal wat mysterie blijft bestaan over verschillende onderwerpen. Vooral door op de voorkant (onderkant) van het schilderij een aantal zaken te schilderen die geen echte betekenis hebben maar eerder gekozen in functie van de rest van de aquarel. Ook heb ik de donkere vlek die ik schilderde om aan te geven dat er op de grote pot rechtsonder een stuk ontbrak en stuk was, lichter gemaakt. Ik heb met een vochtige borstel (geen natte borstel want dan ga je vlekken maken en misschien teveel kleur wegnemen) een gedeelte van de donkere partij terug weggenomen en opgelicht. Ik heb dit ook op een onregelmatige manier gedaan waardoor alles weer wat beter uitkomt en deze donkere kleur wel goed bijdraagt aan het geheel.
Je kan ook heel goed de plakband, die op het papier plakte en daardoor het schilderij afbakende, onderscheiden. Wat de bedoeling is en hoe ik het allemaal verder ga afwerken datverneem je de volgende keer.
Het is weer enige tijd geleden dat ik nog wat schreef over deze aquarel. Natuurlijk is het in dit geval de schuld van de wereldbeker voetbal maar zelf voel ik me ook schuldig omdat ik veel te weinig schilder. In de eerste plaats omdat ik een portret heb opstaan van het dochtertje van een kennis en dat het seffens meer dan een half jaar geleden is dat ik hem beloofde om het schilderij af te maken. En eerlijkheidshalve moet ik erbij zeggen dat er niet heel veel werk meer aan is. Het is daarbij ook nog fantastisch gelijkend en toch ga ik er niet aan verder. Waarom? Ik weet het niet met zekerheid maar de hele rompslomp rond mijn pensionering en de onwaarschijnlijke en misplaatste werkwijze van de gemeente Bilzen is zeker één van de oorzaken. Ik voel me een beetje als bij het huisvuil gezet door de stad want men heeft mij niet behandeld zoals hethoort. De manier waarop men mij gepensioneerd heeft is zeer laakbaar. En het is niet de administratie die in de fout gegaan is maar eerder de beleidsmensen van Bilzen die hun plichten en afspraken niet nagekomen zijn. En geloof het of niet maar dit alles heefter voor gezorgd dat ik niet al te best heb gefunctioneerd in de voorbije weken. Het gaat nu een beetje beter maar nog niet zoals het zou moeten zijn. Eigenlijk heeft dit alles weinig met schilderen te maken maar van de andere kant kan ik door deze zaak niet doen wat ik graag doe namelijk schilderen.
Nu verder met het schilderij zelf. Je kan duidelijk op de foto zien dat er weer een aantal dingen aangepast zijn. Vooral de kleuren van de verschillende urnen en potten heb ik weer wat verder verdiept door er een nieuwe kleurwassing over aan te brengen.Je ziet het bijzonder goed aan de bovenkant van de aquarel waar alle onderwerpen veel beter tot hun recht komen tegen de blauwe achtergrond van het water. Maar ik ben ook begonnen met iets meer detaillering aan te brengen. Je weet zo goed als ik dat een voorwerp dat een tijd op de zeebodem ligt verschillende soorten onderzeese organismen en stoffen op gaan inwerken. Ook gaan zich een aantal minuscule kleine deeltjes zich vasthechten aan die voorwerpen. Waardoor er een soort van wratten ontstaan die meestal alle mogelijke kleuren hebben maar zeer zeker worden beïnvloedt door de kleur van en het materiaal waaruit de blootgestelde onderwerpen gemaakt zijn. Deze verschillende deeltjes heb ik in eerste instantie aangebracht in de nog licht vochtige kleurwassing. Het gevolg is dat die nieuw aangebrachte kleuren lichtjes gaan uiteenlopen, waardoor je een mooie tint en een duidelijk kleurverschil krijgt.
Het is allemaal nog niet zoals ik het graag zou willen, maar het gaat nu stilletjes aan de goede richting uit. Althans dat gevoel heb ik als ik het werk maar zeker de foto bekijk. Weet je dat je soms meer ziet op een foto dan op het schilderij alhoewel het schilderij veel groter kan zijn dan de foto. Maar een foto kan je heel gemakkelijk het onderste boven houden, waardoor je een aantal dingen vanuit een heel ander perspectief kan bekijken. Je zou dit ook eens moeten doen met een foto (uit een weekblad of krant) en gegarandeerd ga je dingen zien die je niet ziet op de normale manier.
De volgende keer ga ik weer wat verder en ik hoop dat ik weer wat meer goesting krijg om te schilderen, want de klok terugdraaien in mijn geval gaat in geen geval en dat is maar goed ook.
Aquarel: Schatten uit de Diepzee....?: Fase 1/deel5
Het is een hele tijd geleden dat ik nog wat geschreven heb op mijn blog. Door de vele administratieve documenten en paperassen die je moet bijhouden en invullen voor mijn pensioen is alles wat het blog aangaat iets op de achtergrond verdwenen. Ja het schilderen heeft er bij moeten inboeten en dat is nog het meest spijtige van alles vind ik.
Maar nu ben ik er weer en ik hoop dat het vanaf nu weer wat beter kan gaan. Op de bijgeplaatste foto zie je weer een duidelijke vooruitgang. Zoals altijd probeer ik ook nu weer aan de hand van deze foto de verschillende stappen die ik verder genomen heb aan te tonen.
Allereerst zou je de achtergrond nog eens goed moeten vergelijken met de vorige achtergrond. Je kan ook hier weer zien dat ik alles nog meer door elkaar gewerkt heb. Hierdoor mag ik stellen dat nu stilletjes aan de achtergrond heb die ik voor ogen had toen ik aan het werk begon.
Vervolgens dien je de linkerkant ook eens te vergelijken met de vorige foto. Ook hier zijn er nogal wat wijzigingen in de voorwerpen aangebracht. Als je goed kijkt dan zie je dat de verschillende kleuren dieper gemaakt zijn. Dit is een werk dat je enkel kan bereiken met veel geduld. Het wordt gedaan met steeds de ene na de andere wassing over elkaar aan te brengen. Het gevaar bij aquarel bestaat er wel in dat je de te overschilderen ondergrond niet genoeg laat drogen en dan krijg je problemen. Als de onderlaag niet volledig droog is dan ga je geen zuivere kleuren meer krijgen en dan gaat heel veel van de zo typische aquarelglans verloren. Meer nog je kan er dan een redelijke smeerboel van maken. Om het droogproces enigszins te versnellen gebruik ik een haardroger waarmee het gedeelte dat ik wil beschilderen kurkdroog maak en dan pas zet ik er een laag overheen. Je ziet nu ook in denk waarom het zo van belang is om een goede kleurmenging te maken maar je moet er zeker ook voor zorgen dat je genoeg van die bepaalde menging hebt om eventuele wassingen extra aan te brengen.
Ook aan de rechterkant heb ik verder gewerkt. Hier heb ik een aantal dingen verder verdiept maar ik heb ook de pot die tegen de grote kruik aanligt van een eerste kleurlaag voorzien. En ik heb deze foto bewust genomen omdat je nu heel mooi kan zien hoe de eerste laag en de tweede/derde laag eruitzien. Je ziet heel duidelijk dat de kleur van de pot die pas geschilderd is veel bleker is dan de kruik die reeds een derde laag heeft gehad. En dit is dan weer één van de eigenschappen van aquarelverf die je extra kan gebruiken. Je kan hierdoor een achtergrond nog verder naar achteren duwen door de kleuren op de voorgrond te verdiepen. Dat is wat hier nu gebeurt. Wanneer ik alle kleuren van de verschillende voorwerpen even duidelijk zou schilderen dan zou het dieptezicht een heel stuk minder zijn.
Ik lees nog al eens een keer op mijn blog van mensen die aquarellessen volgen dit soort weetjes niet te horen krijgen op hun cursus. Wel dat vind ik zeer vervelend en ook zeer oneerlijk van deze begeleiders die eigenlijk de meest voor de hand liggende eigenschappen van het medium aquarel niet meegeven aan hun cursisten
De volgende keer, die hopelijk niet zo lang duurt als nu het geval was, zal ik weer iets meer van dit werk onthullen. Foto 006
Aquarel: Geheimen uit de zee.......? Fase 1 / deel 4
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Er is me gevraagd hoelang ik aan dit soort aquarel werk. Wel dat is nooit helemaal nauwkeurig te zeggen omdat je niet altijd achter mekaar aan het schilderen zijt maar ook omdat je met aquarel heel veel moet wachten tot de lagen droog zijn eer je een nieuwe laag kunt aanbrengen. En als ik het bekijk op de laatste manier dan kan ik toch zeggen dat je een kleine 35 uren aan zulk een werk bezig bent. Het kan ook langer zijn maar om de waarheid te zeggen ik hou het niet nauwkeurig genoeg bij. Dit is toch iets wat ik meer en beter moet gaan doen omdat ik dan ook iets nauwkeuriger kan zeggen aan de hand van de uren wat de prijs is. Maar versta me niet verkeerd de prijs van een werk bepaal ik niet aan de hand van het aantal gewerkte uren maar op de kwaliteit van het werk (ook de in kadering speelt nog een bijzondere rol). Dus je ziet het is meer een kwestie van gevoel dan een kwestie van rekenkundige sommen. Alhoewel ik dat toch eens moet mee opnemen.
Vandaag weer iets meer over deze aquarel. Als je op de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je dat ik een aantal eerste lagen opgebracht heb. Maar dan zie je ook goed dat ik al bij sommige stukken een tweede laag en of detaillering aangebracht heb. De eerste laag stukken zie je het duidelijkst bij de lange fles aan de rechterkant. Ik heb het systeem dat ik gebruikte bij de vorige onderdelen gewoon verder gezet namelijk door een gedeelte van het voorwerp nat te maken en daar kleur in aan te brengen alles mooi te laten uitvloeien. Dit lijkt eenvoudig maar het is het niet maar dat heb ik in de vorige bespreking al uitgelegd.
Vervolgens ben toen de stukken van de eerste opzet nog nat waren overgegaan naar de andere onderdelen en ben ik daar een beetje beginnen te spelen met de verf. Ik heb dat gedaan nat op droog waardoor de verschillende kleuren en stippen een iets scherpere rand kregen en daardoor de indruk verwekken dat deze stukjes op de potten zitten. Je kan dit heel goed zien op het handvat en de opening aan de bovenkant van de pot aan de linkse kant. Door dit te doen krijg ik ook wat meer vorm en diepte in de potten en ik heb besloten om de twee technieken van nat in nat en nat op droog door elkaar te gaan gebruiken. Dit wil niet zeggen dat ik dit zo maar ga doen. Neen dit moet heel overwogen gedaan worden en het zal nog alleens zo zijn dat ik een nat in nat laag eerst helemaal moet laten drogen alvorens ik er met nat op droog kan gaan over zetten. En dit is natuurlijk het gegeven wat ik in het bovenste stukje heb uitgelegd over hoe lang werk je aan zo een aquarel.
Ook kan je heel goed zien dat ik aan de onderkant de verschillende onderdelen ben beginnen in te kleuren. Op dit moment kan je nog niet zo goed zien wat het allemaal is maar daar zal wel een beetje verandering in komen als alles nog wat verder uitgewerkt is. Toch ga ik er ook voor zorgen dat niet alles helemaal duidelijk en afgelijnd overkomt want dan, zou iets van het raadselachtige van dit schilderij verloren gaan. Met andere woorden ik wil dat er een aantal zaken blijven die niet helemaal duidelijk zijn zodat de toeschouwer zelf de kans krijgt om een invulling aan dat gedeelte te geven. Ik hoop dat mij dat lukt want het is meestal zo dat ik toch weer te veel ga invullen en aflijnen zodat het allemaal heel goed zichtbaar is. Neen het is nu de bedoeling dat alles iets mysterieuzer over gaat komen. Alvorens af te sluiten moet je ook eens naar de achtergrond kijken dan kan je goed zien wat ik gedaan heb om de donkere kleuren en lichtere kleuren niet zo naast elkaar te zetten maar ik heb ze eerder helemaal in elkaar laten vloeien. Hoe ik dit en nog andere zaken gedaan heb vertel ik een volgende keer weer.
De volgende keer weer iet s meer van dit werk en dan zal alles weer wat verder gevorderd zijn.
Vandaag ga ik weer wat verder met de uitleg over deze aquarel. Een van de meestvoorkomende problemen bij het maken van dit soort grote aquarellen is dat je genoeg verf moet aanmaken bij het begin van je schilderij. Maar het is nogal moeilijk om deze verf, waterverf of aquarelverf, op te slaan en te bewaren. Want als je de aquarelverf gewoon op je palet laat en je schildert een dag niet dan is het water verdampt of grotendeels toch en dan moet je opnieuw water gaan toevoegen aan het geen achtergebleven is op je palet en dan heb je natuurlijk niet meer dezelfde kleur. Ik heb er nu iets op gevonden om deze verf redelijk goed en ook redelijk lang te kunnen bewaren. In het tijdperk van de digitale fotografie is het niet meer zo evident om filmroldoosjes te hebben maar deze potjes zijn dus het ideale materiaal. Waarom? Heel eenvoudig je kan ze zeer goed afsluiten met het dopje dat bij deze potjes is en daardoor kan geen water verdampen en blijft je verf qua samenstelling praktisch hetzelfde als toen je ze aanmaakte. Alleen ik heb niet zoveel van die potjes meer. Ik heb er een hele hoop gehad (ik deed daar zaad van bloemen in) maar na een grote opruimactie heb ik die natuurlijk weggedaan waardoor ik er maar enkele meer heb. Maar goed ik kan me behelpen met deze potjes waarin ik mijn verf bewaar zodat ik tijdens het hele proces kan putten uit dezelfde samengestelde verf. Ik kan de verf terug opzuigen met een injectiespuit en op die manier terug op mijn palet brengen.
Maar nu tot de orde van de dag het schilderij zelf. Op de bijgeplaatste foto kan je zien dat ik weer wat verder ben gegaan met het schilderij af te werken.
Je kan nu duidelijk zien dat ik de grote pot aan de rechterzijde ben beginnen in te schilderen. Ik heb dat gedaan met gebrande Sienna Umber natuur in verschillende samen stellingen nat in nat op te brengen. Door dit te doen loopt de verf mooi in elkaar over en heb je geen scherpe randen. Je moet er natuurlijk wel op letten dat je alleen dat gedeelte van de tekening nat maakt dat je wil gaan beschilderen. Dit lijkt een evidentie te zijn maar veel beginnende aquarellisten vergeten dit nogal eens. Meestal als zij het woord nat in nat horen dan denken zij dat je het hele blad moet nat maken maar dat is natuurlijk niet nodig. Want door allen maar het gedeelte in dit geval de vaas aan de rechterkant, gaat de verf mooi in elkaar lopen maar gaat ze een harde rand nalaten daar waar je het papier niet nat gemaakt hebt en dat is natuurlijk mooi meegenomen omdat je daardoor de vorm van de vaas mooi kan vastleggen. Hetgeen ik hier nu vertel wordt door de meeste aquarellisten niet zomaar gezegd daar moet je meestal een aantal lessen voor nemen bij hen en dan nog wordt niet alles in één keer verteld. Maar goed hetzelfde procedé heb ik toegepast op de pot aan de linkerkant maar dan met de kleuren ultramarijn en Veridiangroen en Gummigut geel. En door een paar mixen te maken en uit te proberen op een stukje papier of in een voorontwerp zoals ik gedaan heb, kom je dan tot de meestfantastische kleuren en kleurcombinaties.
Volgende keer weer iets meer of dit grote werk met al zijn problemen en uitdagingen.
Aquarel: Schatten uit de ....zee? ; Fase 1 / deel 2
Vandaag weer wat nieuwe uitleg over deze aquarel. Je kan op de bijgeplaatste foto zien dat ik begonnen ben met de verschillende objecten van een kleur te voorzien. En ik moet zeggen dat dit me uitstekend meevalt. Ik heb besloten om zoals ik vorige keer vertelde alles wat losser te gaan schilderen en door dat te doen gaat het inderdaad ook een beetje vlotter. Dat losser schilderen wil niet zeggen dat ik alles zomaar ga inkleuren zonder rekening te houden met het geschilderde object. Neen ik ga de kleuren meer in elkaar laten lopen en ik ga de objecten meer op mekaar afstemmen zeker wat de kleur betreft.
Je ziet nu al goed dat er maar een drietal kleuren gaan gebruikt worden maar door het meer nat in nat te schilderen ga ik proberen om met deze drie kleuren veel nuances te verkrijgen. Als je bv de middelste vaas bekijkt dan zie dat ik daar al een aantal kleuren in elkaar hebben laten samenvloeien, maar, ik heb er eveneens voor gezorgd dat er een aantal stippen in een contrasterende kleur zijn aangebracht. Om die stippen niet geheel te laten uitvloeien heb ik het gedeelte van het papier waarop het object is getekend goed laten opdrogen. Daarna heb ik de nieuwe kleur op de onderlaag aangebracht en heb ik tegen deze nieuwe kleur wat extra water gezet. Hierdoor gaat dekleur (gebrande Sienna) wel nog een beetje uitvloeien (door het beetje extra water) maar ze gaat zich niet vermengen met de onderste kleurlaag. Je moet er wel opletten dat je de onderste laag helemaal droog laat worden. Doe je dit niet dan gaan de kleuren zich vermengen en dan kan je moeilijk scherp afgelijnde onderdelen op een reeds gekleurde ondergrond schilderen.
Ook kan je zien dat bij de dikkere kruik de donkere kleur aangevuld is met een heel lichte (blauwe waas) kleur. Wel dit is gedaan om achteraf als alles klaar is, een mooie lichte vlek te laten verschijnen, die als het ware licht gaat geven in het schilderij. Deze dingen kan je zeer goed doen met aquarel, omdat aquarel nu eenmaal transparanter is dan de meeste andere mediums zoals olieverf, acryl of pastel. Je verstaat nu ook wel dat je een aantal dingen goed moet plannen bij aquarel alvorens te gaan schilderen. Men zegt weleens dat aquarelleren 40 % schilderen is en 60 % wachten tot het geheel droog is of nadenken over de volgende stappen die je wil nemen in je schilderij.
Tevens is deze techniek op de andere kruiken toegepast maar daar zal in de volgende bespreking meer over gezegd worden.
Schatten uit de Diepzee: Fase 1 /deel 1 (achtergrond)
Vandaag, op Moederdag ga ik toch nog een kleine beschrijving geven over een volgende stap in dit schilderij. Meestal begin ik achteraan te werken in een schilderij behalve als ik een portret maak dan schilder ik eerst het portret. Waarom ik dat doe bij het portret is redelijk eenvoudig ik wil eerst een gelijkend portret hebben alvorens ik het andere omkaderende werk doe. Wanneer ik eerst al het omkaderende werk zou doen en het portret mislukt dan heb ik een hoop werk voor niets gedaan en dat is dan redelijk frustrerend. Maar ik ben op dit moment niet met een portret bezig dus ik begin van achter naar voor te werken. Je kan goed zien dat ik nog aan het zoeken ben een mooie achtergrond te maken. Ik ga ervan uit dat al deze voorwerpen uit de zee komen maar ze kunnen ook nog in de zee liggen en deze laatste gedachte ga ik uitwerken. Ik neem dan ook een donkerblauwe kleur voor de achtergrond waarin ik een aantal lichtere plaatsen uitspaar dit om de weerspiegeling van licht in het water weer te geven. Ook gebruik ik dezelfde kleur om een aantal ruimtes tussen enkele voorwerpen weer te geven. Natuurlijk zijn deze ruimten ook van de kleur van het water maar toch maak ik ze wat donkerder omdat ze daardoor iets meer diepte suggereren iets wat het algemene beeld op het schilderij verbeterd. Wanneer ik nu naar het stukje dat ik reeds aangepakt heb bekijk dan zie ik dat het redelijk goed overeenkomt met datgene wat ik in gedachte heb. Alleen zijn de lichtere kleurenvlakken iets te afgelijnd en maken ze de achtergrond nogal onsamenhangend, maar daar vind ik nog wel wat op. Je ziet dat het weer zoeken is om de compositie, die ik wel goed vind, nog verder te ondersteunen door een goed kleurgebruik. Mijn volgende bespreking zal weer iets meer van deze aquarel onthullen en hopelijk heb ik dan al iets gevonden voor de achtergrond tot een nog mooier geheel te maken.
Vandaag ga ik beginnen met de beschrijving van het schilderij Schatten uit de zee.
Het voorontwerp is dusdanig meegevallen dat ik besloten heb om een grotere aquarel te gaan maken. De afmetingen van deze aquarel zijn 52cmx71cm dit is een volledig aquarelblad. Ik ben er achter gekomen dat je indien je redelijk groot werkt je er best voor zorgt dat het papier niet gaat bobbelen tijdens het schilderen. Daar kan je op twee manieren voor zorgen ofwel ga je het papier opspannen op een ondergrond waardoor het papier zich zelf zo hard spant dat het veel weg heeft van een vel op een trommel ofwel ga je zwaar papier kiezen. Ik heb voor het laatste gekozen. Ik heb een goed papier van Arches gekozen dat een gewicht heeft van 640 gram/m² . Ik heb niet de aller ruwste oppervlaktestructuur gekozen. Iets wat ik achteraf gezien misschien beter wel had gedaan. Ik heb er ook voor gekozen om mijn manier van schilderen te wijzigen. Ik ga in dit werk iets minder in detail schilderen, wat niet wegneemt dat je heel goed de verschillende objecten zult kunnen onderscheiden. Maar het is de bedoeling om op deze wijze meer ruimte open te laten in de uitwerking van het onderwerp waardoor de toeschouwer de kans krijgt om een aantal zaken zelf in of aan te vullen. Om het schilderij zelf nog wat beter te laten uitkomen ga ik het hele papier afplakken met een tape van 1 cm zodat wanneer ik de tape ga verwijderen (als het schilderij klaar is) er een extra witte boord rond het werk gaat tevoorschijn komen. Hoe dit experiment gaat uitvallen zal ik binnen een aantal dagen weten.
Zoals altijd begin ik mijn schilderij/aquarel met een goed uitgewerkte tekening. Op deze tekening probeer ik toch zoveel mogelijk details aan te brengen. Of ik al deze details ga gebruiken laat ik voorlopig in het midden maar het is wel zeker dat ik ga proberen om een lossere stijl te gebruiken. Op de tekening zie je duidelijk de verschillende objecten staan. Het zijn wat potten en vazen of amforen die men heeft opgedoken uit de zee of die men nog moet ophalen. Dit laat ik in het midden en dat moet de kijker zelf uitmaken wanneer hij het schilderij gaat bekijken.
Mijn volgende bespreking gaat handelen over mijn eerste stappen aan deze aquarel.
Vandaag laat ik u het afgewerkte voorontwerp zien. Je kan duidelijk zien dat dit werkje op een aquarelblock gemaakt is . Ik heb hiervoor een Hahnemuhleblock genomen omdat dit papier een aparte structuur heeft. Maar ik moet er nu dadelijk bij zeggen dat deze structuur en de kwaliteiten van het papier me niet zo heel goed bevallen. Je moet natuurlijk eerst het papier uitproberen alvorens je kan zeggen dat het je ligt of niet ligt. Ik ga in elk geval geen groter eindwerk maken op dit papier, maar de Block kan wel dienen voor ontwerpen te maken. Daarbij het is niet zo groot van afmetingen (30x40 cm) waardoor de aankoopprijs ook niet zo groot was.
Als je op het werkje kijkt naar de verschillende onderdelen, die inderdaad een aantal potten en kannen of vazen zijn, zoals enkele bezoekers al melde; dan zie je dat ik geprobeerd heb om deze diverse objecten een uitzicht te geven alsof ze jaren onder water gelegen hebben. Daardoor krijg je dat onregelmatige oppervlak en de verschillende kleuren. Met deze theorie voor ogen heb ik me kunnen uitleven in het ineen laten lopen van de verschillende kleuren en tegelijkertijd een aantal nieuwe dingen kunnen creëren. Deze nieuw ontstane kleuren kan je met geen ander medium verkrijgen. Het in elkaar laten lopen van aquarelverf en dan proberen die nieuwe toestanden en eventuele ontdekkingen in de hand te houden, geeft een uniek gevoel. Het is dat wat aquarelleren zo moeilijk maar ook zo fantastisch maakt. Het onberekenbare van deze verf en het water toch min of meer proberen te sturen geeft een fantastisch gevoel.
Doordat het papier niet de reacties geeft die ik eigenlijk verwachte waardoor het onderwerp niet het uitzicht heeft wat ik verwachte, doet niet af aan de waarde van deze studie. Het is zelfs zo dat mijn zoon Maarten dit werkje verkiest boven verschillende andere uitgewerkte studies. Ook hierdoor kan je dan weer zeggen, dat er voor alle schilderijen en stijlen, wel geïnteresseerden bestaan, maar je moet ze natuurlijk tegenkomen of kennen. Eén van de positieve elementen van deze studie is dat ik nu weet, dat ik van dit onderwerp een prachtige aquarel kan maken. Het eindwerk ga ik laten meedoen aan de A. Winterswedstrijd 2010. En ik weet bijna zeker dat ik met dit nieuwe werk, als alles lukt zoals ik het wil, kan meedingen naar een verdere selectie in de eindtentoonstelling in Gouvernementsgebouw van Nederlands Limburg te Maastricht op het einde van dit jaar. Maar dan moet het werk wel nog twee jureringen op een positieve manier doorkomen dus ik hou mijn vingers gekruist dat deze nieuwe aquarel gaat lukken.
Mijn volgende bespreking gaat handelen over de echte aquarel die ik ga maken.
Aquarel: Schatten uit de ...........Diepzee? Voorontwerp/deel 1
Schatten uit de Diepzee ..? Vandaag ga ik weer beginnen met een nieuw schilderij. Het is ook een aquarel maar omdat ze nogal moeilijk en ingewikkeld is ga ik eerst een voorontwerp maken. Ik ga dit voorontwerp (op een kleine maat) maken om alles wat uit te proberen. Met alles bedoel ik dan de kleuren en de compositie. Het is namelijk niet zo eenvoudig om een aantal voorwerpen zo te schikken dat ze een goede compositie vormen. Eigenlijk doe ik dat te weinig een voorontwerp maken. Ik heb altijd gedacht dat dit weggegooide tijd was maar nu ik me dat wat beter bekijk dan kan dit juist heel verrijkend gaan werken. Want zeg nu zelf het is toch een feit dat wanneer je een schilderij gaat maken dat redelijk groot in omvang is en dat je dat dan ook nog in één keer goed wilt maken je al een grote crack moet zijn om deze klus te klaren. Ook heb je het voordeel dat je bij een voorontwerp niet zo heel nauw moet kijken naar de verschillende onderdelen dit wil zeggen dat je eigenlijk veel beter kan experimenteren dan dat je rechtstreeks met het eigenlijke werk begint. Het zijn soms van heel kleine delen die beslissen over het wel of niet slagen van een schilderij. Wanneer je nu met een voorontwerp aan het werk bent dan kun je losser gaan werken om achteraf de opgedane kennis om te zetten in een nieuw schilderij. Zoals je op de bijgeplaatste foto kan zien heb ik het schilderij opgezet op een klein formaat en ik heb het tevens gedaan op een Block aquarelpapier. Het grote voordeel van zon blok is dat het papier aan de 4 zijden gelijmd is en dat het daardoor heel moeilijk kan gaan vervormen en of bobbelen. Hierdoor kan je ook iets minder zwaar papier nemen (al werk ik toch nog met 300 grams papier) wat ook minder kostelijk is . Ik heb ook hier weer een tekening opgezet die redelijk gedetailleerd is en waar van ik dacht dat zij de juiste compositie zou inhouden. Als ik het geheel bekijk dan ziet het er werkelijk niet zo slecht uit en denk ik dat ik kan beginnen met het schilderen. Ook wil ik er nog bij vermelden dat ik met dit werk wil deelnemen aan de A. Wintersprijs 2010 en dat ik ook een beetje een stijlbreuk wil gaan maken in het geheel van mijn schilderen. Ik weet niet of dat dit gaat lukken maar ik zal in elk geval een poging daartoe ondernemen. Ik wil het eindwerk op redelijk zwaar papier (640 grams) gaan maken en ik wil ook een groot schilderij (volledig blad) maken. Aan de hand van de volgende besprekingen zal je weer kunnen zien of me dat gelukt is of niet.
Vandaag ga ik een stukje schrijven over een schilderij dat ik in 1997/98 maakte maar waar ik de voorbije zomer zomaar ineens iemand aan de lijn kreeg die vroeg of ik deze schilderij nog had. Hij herinnerde zich dat hij deze schilderij ooit eens op een tentoonstelling had gezien. Ik had dit schilderij inderdaad nog maar ik had ze opgeborgen in mijn ladekast waar al mijn schilderijen die ik in de loop der jaren gemaakt heb opgeborgen liggen. Dat terug vinden is niet zo moeilijk omdat ik alles per 5 jaar in een lade opgeborgen heb en ik ben nu mijn 6 lade aan het vullen. Niet dat ik zoveel schilderijen produceer of thuis liggen maar toch het zijn er over de voorbije dertig jaren toch heel wat geworden.
Nadat ik het schilderij had opgevist kwam ik tot de vaststelling dat het werk er nog redelijk goed uitzag ondanks het aantal jaren in de kast. Maar ik moet zeggen eigenlijk komt er niets aan dit soort werken als ze goed opgeborgen of geconserveerd zijn. Dit was en is een pastel en pastels bewaar ik liggend met als beschermer een dun doorschijnend papier dat speciaal voor dit soort doeleinden gebruikt wordt. Ik ben alles nog eens gaan nakijken en heb hier en daar nog wat kleur bij aangebracht en heb er een nieuwe lijst voor gekocht en terug ingelijst. Want je mag wel weten wanneer ik een schilderij een redelijk tijd ingelijst heb en er is geen interesse voor dan haal ik het schilderij uit de lijst en vervolgens bewaar ik het werk los zoals hierboven beschreven. De lijst zelf bewaar ik ook maar het gebeurt meer dan eens dat ik zon lijst opnieuw kan gebruiken bij een ander schilderij en dan is deze lijst in gebruik of verkocht met dat ander werk. Wat er mis gegaan is weet ik niet maar ik heb geen foto genomen van het ingelijste werk en daar heb ik nu nog spijt van. Want toen ik alles klaar had heb ik de betrokken personen gemaild dat ik alles klaar had en zij zijn komen kijken. En wat dan gebeurt is zeer merkwaardig maar dan gaat zon werk opnieuw leven en niet in het minst voor mij zelf. Ik kan me dan perfect herinneren waar ik dat werk gemaakt heb en in welke omstandigheden. Dit werk heb ik niet op locatie gemaakt maar ik had tijdens een weekend in de Ardennen een aantal schetsen gemaakt en een behoorlijk aantal fotos genomen van de locaties waar ik geschetst had. Ik kan er terloops bij vertellen dat ik honderden fotos heb die ik allemaal bewaar in twee grote schoenendozen. Nu is dat allemaal niet meer nodig want met het digitale tijdperk dat we nu beleven kan je alle fotos die je neemt gewoon op je PC plaatsen en ze zelfs nog aanpassen als je dat wil. Wel om een lang verhaal kort te maken die personen waren zo enthousiast over dit werk dat ze het zonder meer meegenomen hebben en het werk siert nu hun living. Waarom deze mensen zich dit werk nog herinnerde is even merkwaardig als eenvoudig zij zijn namelijk heel fervente bezoekers van de Ardennen en zij waren tijdens een van hun verblijven in de Ardennen in Durbuy geweest en hadden dit schilderij herkent en herinnerde zich dat zij ooit op één van mijn tentoonstellingen dit werk gezien hadden. En de rest is natuurlijk te mooi om waar te zijn namelijk dat een werk dat ongeveer twaalf jaar oud is ineens zomaar naar een nieuwe eigenaar gaat omdat deze zich nog herinnerde toen zij op de plaats waar het schilderij naar verwijst aankwamen en zeiden dat schilderij zouden we willen hebben.
En inderdaad zij hebben het nu en het hangt op een zeer mooie plaats, prachtig toch zowel voor mij als voor de nieuwe eigenaars.
Mijn volgende bespreking gaat weer handelen over een nieuw werk dat ik gemaakt heb en dat nu in de Regionale tentoonstelling van de A. Wintersprijs hangt in het Aldegondiskerkje van As. Deze tentoonstelling gaat door van 23 april (opening) tot zondag 16 mei 2010.
Zoals je op bijgaande foto kan zien ben ik gestopt met werken aan deze aquarel en heb ik ze op een passe-partout karton geplakt. Natuurlijk moet je er wel rekening mee houden dat het inlijsten van dit soort aquarellen een zeer persoonlijke aangelegenheid is. Van de andere kant moet je er ook rekening mee houden dat je werk er aantrekkelijk gaat uitzien voor eventuele geïnteresseerden. Wat mij altijd voor staat als ik een werk inkader is dat ik er zelf een heel goed gevoel moet bij hebben dat wil dan ook zeggen dat ik het werk inkader zoals ik het zou aankopen voor mezelf. Waar hou je dan rekening mee kan je denken? Natuurlijk moetje ervoor zorgen zoals ik hier boven al zei dat je het werk beter maakt. Het is niet zo dat het inkaderen van een werk dat niet goed is, het geheel uitstekend gaat maken. Maar het is wel zo, dat je door een heel goed werk slecht in te kaderen het goede werk veel minder tot zijn recht zal laten komen. En daar nijpt nog al eens het schoentje. Want als je een werk er in het algemeen goed wilt laten uitzien dan moet je in de eerste plaats rekening houden met het werk zelf. Je moet naar het onderwerp kijken dat je geschilderd hebt. Is het een modern werk of is het een nostalgisch werk of onderwerp. Is het een aquarel of een pastel of een olieverfschilderij. Want deze verschillende soorten mediums die je gebruikte vragen om een specifieke lijst. Zo zal je meestal voor een aquarel en of pastel het werk achter glas inlijsten terwijl je voor een olieverfschilderij eerder naar een zwaardere lijst zal overhellen zonder glas. Al zijn er tegenwoordig genoeg schildersdoeken die geen lijst meer krijgen, doordat het doek zo gemaakt is dat ook de zijkanten beschilderd worden. Het spreekt voor zich dat je voor een zeer modern werk eerder een strakke lijst gaat kiezen dan dat je een heel romantische lijst om dat werk gaat plaatsen. Wanneer je bepaald hebt wat voor soort lijst het beste bij je werk past dan ga je kijken welke kleur van lijst er bij hoort. Hier komt vooral het gevoel kijken en ik moet zeggen daar falen nogal wat schilders mee. Soms denk ik hier had men toch wat beter dienen te letten op de toon en kleur van het werk om tot een goed resultaat te komen. Wanneer je bijvoorbeeld rond een donker werk onderwerp ook een donkere lijst gaat zetten dan gaat dat geheel nogal somber overkomen. Dit ga je proberen te vermijden tenzij dat je juist een heel sombere sfeer wilt oproepen maar dat is mij nog nooit gebeurt; die sombere algemene sfeer oproepen bedoel ik dan. Bij pastel en aquarel komt er nog een moeilijkheid bij omdat je er dient voor te zorgen dat het werk niet in aanraking komt met het glas dat in de lijst zit. Want is dit wel het geval dan ga je negen op tien keren je werk beschadigen of bij het inlijsten zelf of achteraf als het ingelijst is. En de kleur van de passe-partout is hier zeker van het grootste belang. Ik zie bij ons in de kunstkring dat er enkele mensen zijn die helemaal op zeker spelen, waar niets mis mee is, door te kiezen voor een heel lichte passe-partout. Indien men wat meer werk zou steken in het kiezen van de kleur van de passe-partout en indien men in sommige gevallen zou kiezen voor een dubbele passe-partout dan zou het werk er nog veel beter uitzien dan dat het bij die saaie zekere keuze het geval is. Ik zelf kies tegenwoordig om mijn grotere aquarellen die op geschept papier gemaakt zijn om deze los of vlottend in te kaderen. Zoals je hier de wasbak met Drinkbaar water . Ik doe dit in de eerste plaats om zeker er voor te zorgen dat het schilderij tot zijn recht komt, maar ook dat je de prachtige gekrulde en ingesneden randen van het handgeschept papier kan zien. En ik kan zeggen dat er nu al meer en meer aquarellisten dit voorbeeld volgen. Natuurlijk is dit soort van inkaderen veel duurder dan gewoon een enkel passe-partout rond je aquarel te zetten. Want je gebruikt in de eerste plaats al handgeschept papier dat zelf al een stuk duurder is. Omdat je dit schilderij vlottend gaat inkaderen dien je ook een zwaarder papier te gebruiken wat ook weer duurder is; En je moet zowel je aquarel opvullen op je onderliggende passe-partout maar ook je passe-partout dien je als geheel op te vullen aan de zijkant in je lijst. Wanneer je dat tezamen telt dan kom je tot een hoger prijs dan het klassieke. Maar dan heb je ook iets speciaals waar het geheel beter van wordt en dat is voor mij de hoofdzaak. Mijn volgende bespreking zal weer over een nieuw werk gaan welk dat verklap ik volgende keer.
Vandaag weer wat meer over deze aquarel. Als je naar de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je dat ze zo goed als klaar is. Wat heb ik nog gedaan? In de eerste plaats ben ik begonnen met het naamplaatje te schilderen waarop Drinkbaar staat. Het is natuurlijk ook daar dat de titel vandaan komt. Om zo iets te schilderen moet je natuurlijk geen expert zijn. Met een sleper als penseel kom je al heel ver. Een sleper is een vakterm voor een heel fijn penseel met heel lange haren. Wanneer je dit penseel in de verf doopt dan gaat het zich volzuigen met verf. Doordat het zon lange haren heeft kan je er een heel lange, en als je dat wil een heel dunne mee trekken of je kan er mooi woorden mee schilderen zonder tussentijds te moeten stoppen om terug verf te nemen. Het is dan ook belangrijk dat je als schilder weet welke penselen er in de handel zijn en waarvoor ze dienen. Ik heb soms de indruk dat er schilders zijn die alleen maar denken dat ze aquarel met ronde penselen dienen te maken. Maar dat is natuurlijk niet waar er zijn platte borstels met korte of lange haren, er zijn kattentong borstels maar er zijn ook verwaspenselen. Dit zijn meestal redelijk grote penselen die dienen om grote vlakken zoals luchten in te schilderen of in te wassen. Ook zie ik al eens dat er schilders zijn die met penselen met een lange steel aquarellen maken en eigenlijk zijn er voor te aquarelleren penselen met een korte steel gemaakt. Dit heeft te maken met de manier van vasthouden van een aquarelpenseel. Maar over dit onderwerp kan ik een heel artikel op zich schrijven en dat is vandaag niet de bedoeling. Het tweede stuk wat ik nog gedaan heb in dit schilderij is werken aan het bovenste gedeelte. Als je goed kijkt op de foto dan zie je dat ik een aantal dingen veel duidelijker opgezet heb. Ik heb geprobeerd om de kleur iets feller te maken aan de bovenkant maar ook heb ik een structuur gemaakt in het bovenste gedeelte van het schilderij. Ik vond namelijk dat alles nogal glad geschilderd was. Nu was dit bij zulk onderwerp niet abnormaal dat alles nogal glad overkwam, denk maar aan de tegels en de wasbak zelf. Maar door die structuur aan te brengen krijgt het schilderij als het ware meer body en dat is toch ook heel interessant. Ik heb voor deze structuur de verf vrij dik aangemaakt en daarna met een tamponneerborstel de verf opgebracht. Voor iemand die zich afvraagt wat is een tamponneerborstel ook weer, wel dit is een kortharige ronde varkensharen borstel die men gebruikt om bv een figuur op een muur te verven of te tamponneren. Dit werkje moet je niet doen als je minder zwaar aquarelpapier hebt genomen. Want door het tamponneren duw je de borstel steeds opnieuw met een bepaalde kracht op het papier waardoor het papier steeds een kleine beschadiging oploopt. Wanneer je dan minder zwaar papier hebt dan is de kans groot dat je op een bepaalt moment het papier in die mate gaat beschadigen dat je door het papier uitduwt en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar voor zulke grote aquarellen neem ik al redelijk zwaar papier in dit geval 640gr/ m². Dit is al een van de zwaardere soorten die zich redelijk goed laat bewerken. Ook heb ik geprobeerd om dit vlak te doorbreken met een andere kleur en ik dacht waarom zou ik niet proberen om er een oude spiegel op aan te brengen waarin je nog zoiets als een gezicht kan zien. Ik weet niet of er al iemand aan gedacht heeft dat je een gezicht kan zien in die blauwe waas maar in elk geval dit is de bedoeling geweest. Tot slot heb ik ook nog wat kleur op de houten lambrisering aangebracht waardoor ook dit een betere uitstraling krijgt en heb ik hier en daar nog wat verf aangebracht of enkele kleinigheden gecorrigeerd. Zo heb ik ook nogal wat werk gestoken in de voegen tussen de tegels. Deze voegen moesten namelijk niet al te veel zouden opvallen want dan had je het risico dat je een raster op het schilderij zou zien en dat is ook weer niet de bedoeling. Want het lijkt allemaal heel eenvoudig om tussen de tegels een aantal voegen aan te brengen maar ik kan je verzekeren dat dit zeker niet het geval is. Je moet er in de eerste plaats voor zorgen dat deze voegen niet gaan overheersen maar ook dien je er in dit geval voor te zorgen dat het geheel niet al te zuiver is gezien de rest van het schilderij. Maar ook daar ben ik redelijk tevreden over een paar kleine missertjes niet te na gesproken. Ik kan nu zeggen dat dit schilderij ook weer klaar is en dat ik bij de volgende bespreking het volledig afgewerkte en ingelijste werk ga bespreken.
Aquarel: Drinkbaaar water "Mijn van Waterschei" Fase 1 / deel 6
Ik ga vandaag weer wat meer schrijven over deze aquarel. Natuurlijk kan je zien dat ik een stuk uit een foto van mijn werk geknipt heb, maar op dit stukje kan je perfect zien hoe alles van de leiding en de kraan geschilderd is.
Je ziet nu duidelijk dat ik nog een aantal dingen verder afgewerkt heb. De kraan zelf heb ik van wat meer kleur voorzien. Dit was wel nodig omdat hij in de vorige fase nog veel te bleek van kleur was. De reden waarom ik dit gedaan heb is doodeenvoudig gekomen omdat hij (de kraan) nog niet genoeg kraan was naar mijn goesting. Ik heb aan de aansluiting bij de muur wat meer kleur gebracht door een heel klein beetje gouden oker aan te brengen. Dit heeft als gevolg dat de kleur van de weerspiegeling van de buis niet te hard is maar dat zij een goede aanvulling is voor de reflectie die de buis op de kraan werpt. Nu kun je natuurlijk gaan zeggen wat zijn dat voor pietluttigheden maar ik geef je hier een voorbeeld waar dit soort kleine aanpassingen zeer nuttig en haast onmisbaar voor zijn. Hiermee kan je, je werk dat beetje meer te geven dan het gewone. Je kan tevens zeer goed zien dat ik de buizen ook van dezelfde kleur voorzien heb. Het zijn maar heel kleine vlekken, maar die vlekken geven net die meerwaarde aan je werk. Ze maken alles wat realistischer maar ook de eenheid van kleur wordt hierdoor bevestigd en het is daar waar ik naar streef. Ik zeg er wel in één adem bij, dat dit hetgeen is waar ik naar streef, dat hoeft daarom voor een andere schilder helemaal niet het evangelie te zijn.
Je moet ook eens kijken naar de mof die net voor de tweede bocht zit. Deze mof is zeker niet het scheldwoord voor een Duitser maar het is de naam voor één van de toebehoren bij dit soort verbindingen. Met andere woorden is dit een verbindingsstuk dat je de mogelijkheid geeft om twee stukken leiding aan elkaar te zetten. Het voordeel van dit onderdeeltje is dat je achteraf steeds met deze schroefverbinding alles demonteren zonder alles te moeten afbreken. Dit stuk zit in de werkelijkheid niet verwerkt in het buizenstelsel. Maar ik vind dat wanneer je zon verbinding maakt, dit onderdeel moet te plaatsen om een goed werk af te leveren. Maar het geeft mij natuurlijk ook de gelegenheid om weer iets extras te doen en daardoor mijn honger naar deze pietluttigheden te stillen. Je ziet natuurlijk de lichtvlek die op dit verbindingsstuk valt. Deze lichtvlek is wel licht van kleur en dat mag ook weer omdat het een stukje extra in de aandacht brengt. Je ziet natuurlijk ook dat dit onderdeel met een platte sleutel kan los- of vastgedraaid worden.
Wat ik zelf ook heel goed geslaagd vind zijn de bevestigingsstukken die de buis aan de muur bevestigen. Zelf kick ik op dit soort dingen en ja ik wil zeker niet hautain klinken maar ik vind alles tot nu toe redelijk geslaagd.
Bij de volgende bespreking zal weer het geheel verder ontleed worden.
Ik ben Pierre Vanstipelen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Priet.
Vandaag, op Moederdag ga ik toch nog een kleine beschrijving geven over een volgende stap in dit schilderij. Meestal begin ik achteraan te werken in een schilderij behalve als ik een portret maak dan schilder ik eerst het portret. Waarom ik dat doe bij het portret is redelijk eenvoudig ik wil eerst een gelijkend portret hebben alvorens ik het andere omkaderende werk doe. Wanneer ik eerst al het omkaderende werk zou doen en het portret mislukt dan heb ik een hoop werk voor niets gedaan en dat is dan redelijk frustrerend. Maar ik ben op dit moment niet met een portret bezig dus ik begin van achter naar voor te werken. 
Vandaag weer wat meer over deze aquarel. Als je naar de bijgeplaatste foto kijkt dan zie je dat ze zo goed als klaar is. Wat heb ik nog gedaan? In de eerste plaats ben ik begonnen met het naamplaatje te schilderen waarop Drinkbaar staat. Het is natuurlijk ook daar dat de titel vandaan komt. Om zo iets te schilderen moet je natuurlijk geen expert zijn. Met een sleper als penseel kom je al heel ver. Een sleper is een vakterm voor een heel fijn penseel met heel lange haren. Wanneer je dit penseel in de verf doopt dan gaat het zich volzuigen met verf. Doordat het zon lange haren heeft kan je er een heel lange, en als je dat wil een heel dunne mee trekken of je kan er mooi woorden mee schilderen zonder tussentijds te moeten stoppen om terug verf te nemen. Het is dan ook belangrijk dat je als schilder weet welke penselen er in de handel zijn en waarvoor ze dienen. Ik heb soms de indruk dat er schilders zijn die alleen maar denken dat ze aquarel met ronde penselen dienen te maken. Maar dat is natuurlijk niet waar er zijn platte borstels met korte of lange haren, er zijn kattentong borstels maar er zijn ook verwaspenselen. Dit zijn meestal redelijk grote penselen die dienen om grote vlakken zoals luchten in te schilderen of in te wassen. Ook zie ik al eens dat er schilders zijn die met penselen met een lange steel aquarellen maken en eigenlijk zijn er voor te aquarelleren penselen met een korte steel gemaakt. Dit heeft te maken met de manier van vasthouden van een aquarelpenseel. Maar over dit onderwerp kan ik een heel artikel op zich schrijven en dat is vandaag niet de bedoeling. Het tweede stuk wat ik nog gedaan heb in dit schilderij is werken aan het bovenste gedeelte. Als je goed kijkt op de foto dan zie je dat ik een aantal dingen veel duidelijker opgezet heb. Ik heb geprobeerd om de kleur iets feller te maken aan de bovenkant maar ook heb ik een structuur gemaakt in het bovenste gedeelte van het schilderij. Ik vond namelijk dat alles nogal glad geschilderd was. Nu was dit bij zulk onderwerp niet abnormaal dat alles nogal glad overkwam, denk maar aan de tegels en de wasbak zelf. Maar door die structuur aan te brengen krijgt het schilderij als het ware meer body en dat is toch ook heel interessant. Ik heb voor deze structuur de verf vrij dik aangemaakt en daarna met een tamponneerborstel de verf opgebracht. Voor iemand die zich afvraagt wat is een tamponneerborstel ook weer, wel dit is een kortharige ronde varkensharen borstel die men gebruikt om bv een figuur op een muur te verven of te tamponneren. Dit werkje moet je niet doen als je minder zwaar aquarelpapier hebt genomen. Want door het tamponneren duw je de borstel steeds opnieuw met een bepaalde kracht op het papier waardoor het papier steeds een kleine beschadiging oploopt. Wanneer je dan minder zwaar papier hebt dan is de kans groot dat je op een bepaalt moment het papier in die mate gaat beschadigen dat je door het papier uitduwt en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Maar voor zulke grote aquarellen neem ik al redelijk zwaar papier in dit geval 640gr/ m². Dit is al een van de zwaardere soorten die zich redelijk goed laat bewerken. Ook heb ik geprobeerd om dit vlak te doorbreken met een andere kleur en ik dacht waarom zou ik niet proberen om er een oude spiegel op aan te brengen waarin je nog zoiets als een gezicht kan zien. Ik weet niet of er al iemand aan gedacht heeft dat je een gezicht kan zien in die blauwe waas maar in elk geval dit is de bedoeling geweest. Tot slot heb ik ook nog wat kleur op de houten lambrisering aangebracht waardoor ook dit een betere uitstraling krijgt en heb ik hier en daar nog wat verf aangebracht of enkele kleinigheden gecorrigeerd. Zo heb ik ook nogal wat werk gestoken in de voegen tussen de tegels. Deze voegen moesten namelijk niet al te veel zouden opvallen want dan had je het risico dat je een raster op het schilderij zou zien en dat is ook weer niet de bedoeling. Want het lijkt allemaal heel eenvoudig om tussen de tegels een aantal voegen aan te brengen maar ik kan je verzekeren dat dit zeker niet het geval is. Je moet er in de eerste plaats voor zorgen dat deze voegen niet gaan overheersen maar ook dien je er in dit geval voor te zorgen dat het geheel niet al te zuiver is gezien de rest van het schilderij. Maar ook daar ben ik redelijk tevreden over een paar kleine missertjes niet te na gesproken. Ik kan nu zeggen dat dit schilderij ook weer klaar is en dat ik bij de volgende bespreking het volledig afgewerkte en ingelijste werk ga bespreken.
