Je bent op de goede weg, Rapsodie. Maar juist in je
enthousiasme om het zo goed mogelijk te doen, maak je nog een paar kleine
foutjes. Ik loop de foto door van achter naar voren.
Je bent goed begonnen met een rustige, maar door de kleine oneffenheden, net
geen saaie achtergrond. Ook de volgende stap is goed: de dominostenen die in een
keurige ritmsiche herhaling opeengestapeld zijn. Bij de speelkaarten begint het
beeld al minder rustig te worden. De
vijf stenen in het midden zijn op zich mooi, maar passen er toch minder goed
bij. En bij de mikadostokjes wordt het, maar dat hoort nu eenmaal bij het spel,
behoorlijk rommelig. Je hebt een aantal heel verschillende dingen onder één
noemer bij elkaar willen brengen. Maar fotografisch is dat een vrijwel
onmogelijke opgave. Een enkel goed uitgewerkt spel had vast een beter resultaat
opgeleverd.
Ik sluit af met een enkele technische hint. Spotmeting is in een situatie als
deze niet bij voorbaat verkeerd, maar een matrixmeting is meer gebruikelijk.
Dat een zo dicht mogelijke lensopening zou leiden tot zo scherp mogelijke foto,
is een veel voorkomende misvatting. Het voert te ver om dit hier helemaal uit
te leggen, maar ik verwijs gemakshalve naar de volgende link:
http://www.photofacts.nl/fotografie/rubriek/overige/diffractie_en_het_belang_voor_fotografie.asp
Mag ik voor de volgende keer iets zien met een trap?
Dushi
21-11-2011 om 21:57
geschreven door Marsje
|