Je komt met een grote verrassing, want aan de wieltjes van
de scheerkoppen had ik echt niet gedacht. Het is heel aangenaam om je merken
dat je zo creatief met een opdracht kunt omgaan. De drie koppen geven een
zekere ritmische herhaling. De ondergrond van de tafel is goed gekozen. En de
foto is zeker heel zorgvuldig samengesteld. Toch heb ik er een lichte aarzeling
bij. Dan gaat het niet over de opdracht, want die is goed vervuld. Maar meer
over het fotografische beeld. Het staat er allemaal zo duidelijk op, dat er
weinig ruimte is voor verbeelding. De
foto gaat sterk de richting op van registratie: technisch laten zien wat het
is. Dat is zeker een functie van de fotografie. Maar vaak willen we meer, iets
moois laten zien, emotie, spelen met vlakken en licht. Of zoals de fotograaf David
Alan Harvey zei: Dont shoot what it
looks like. Shoot what it feels like.
Je hebt al veel goede dingen laten zien, Pinrik. Daarom wil ik je prikkelen
tot een stapje verder. Probeer de volgende keer met een buitenopname (verder helemaal vrije keuze) te komen die niet
alleen recht doen aan ritme en struktuur, maar ook een beetje hoe je het voelt.
Dushi
13-05-2012 om 04:27
geschreven door Marsje
|
