Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
De lokale politie van Sint-Pieters-Leeuw hield vrijdag 11 april 2008, samen met inspecteurs van De Lijn, een controleactie op de lijnbussen op het grondgebied van Sint-Pieters-Leeuw. Er werden 27 autobussen en 473 passagiers gecontroleerd op het bezit van een geldig vervoerbewijs. In totaal werden amper 19 gevallen van zwartrijden vastgesteld. Bovendien deden er zich geen incidenten voor bij de controles en ontstonden er geen moeilijkheden bij het opmaken van een proces verbaal. De zwartrijders houden er wellicht een fikse boete aan over.
Deze controleactie komt op tijd gezien de vele incidenten op andere bussen van de lijn van de laatste weken in Brussel en Antwerpen. Ze passen trouwens in het kader van een overeenkomst tussen de lokale politie en De Lijn. In de toekomst zullen nog meer van deze controleacties op de autobussen van vervoersmaatschappij De Lijn. De reizigers kunnen er een beter veiligheidsgevoel aan overhouden. Vlaams Belang juicht het initiatief evenzeer toe.
Ruisbroek en lijn 50 niet vergeten !
De buslijn 50 die van Brusselse Zuidstation over Ruisbroek naar Lot rijdt verdient ook alle aandacht van de politie. Binnenkort wordt het terug mooi weer en trekken weer tientallen jongeren naar het provinciaal domein van Huizingen. Brusselse jongeren zorgden vorige jaren regelmatig voor overlast, baldadigheden en vandalisme op weg naar het vredige familiepark tot grote ergernis van andere busgebruikers. Ook de omwonenden vanaf de bushaltes en de onmiddellijke omgeving van het domein deelden in de brokken en klappen. Preventief optreden is hier meer dan op zijn plaats !
Veiligheid nog steeds prioriteit
Deze maatregelen moeten de veiligheid op trams en bussen sterk doen toenemen. Het aantal gevallen van agressie en geweldpleging loopt de laatste maanden de spuigaten uit. Vooral Brussel en Antwerpen kwamen in de kranten en op TV. Vlaams Belang had in een vorige campagne al veiligheid als thema, nu niet komen klagen en zagen dat we er niet voor gewarschuwd hadden.
Initiatieven
Het Vlaams Belang heeft terecht actie gevoerd in Antwerpen aan het beruchte Koningin Astridplein op exact dezelfde plaats waar bijna twee jaar geleden treinbestuurder Guido Demoor het leven liet na het beruchte busincident op buslijn 23.
In Antwerpen gebeurden er de laatste tijd een paar incidenten op bussen en trams, met als hoogtepunt het nieuwe incident dat deze keer gelukkig niet dodelijk afliep voor een politieman van 62 jaar. Hij kreeg er rake klappen en trappen toen hij drie jongerentot kalmte aanmaande. Het Vlaams Belang eist meer veiligheid op het openbaar vervoer.
Daarom stelt het Vlaams Belang een paar concrete maatregelen voor zoals : een noodknop of een alarm op elke bus of tram, een afgesloten cabine voor alle buschauffeurs, meer toezicht tijdens de avonden en weekends.
Strenger en snellerstraffen
Het Vlaams Belang is al lang voorstander van harde aanpak van dergelijke jonge criminelen. Daarom wil het Vlaams Belang een aanpassing van de federale strafwet, zodat daders van agressiefeiten op het openbaar vervoer strenger bestraft worden. Het snelrecht moet daar zeker kunnen op inspelen en paal en perk te stellen aan de straffeloosheid van dergelijke jongeren.
Zelfs Dewael en Vandeurzen hebben in die zin al gesprekken gevoerd. Eindelijk !
Drie burgemeesters leggen bom onder de regering Leterme I
De carrousel met de drie Franstalige burgemeesters draait weer op volle toeren. Het FDF eist de benoeming van de drie kandidaat-burgemeesters, of anders kan Leterme zijn beloofde staatshervorming op zijn buik schrijven ! Met hun eis om toch nog benoemd te worden, maken de drie Franstalige burgemeesters uit de Vlaamse randgemeenten rond Brussel de politieke situatie nog wat radelozer en uitzichtlozer. Ze chanteren eens temeer de Vlaamse regering en leggen de druk bij Marino Keulen.
De partij van Olivier Maingain speelt grof spel en heeft zeker de steun van de MR en Didier Reynders minister van Financiën. Didier Reynders heeft intussen met zijn maatregel van 21 % op een bouwgrond en nieuwbouwwoning het mes op de keel gezet van veel Vlamingen met bouwplannen !
Gelukkig is er aan Vlaamse kant minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen nog altijd niet van plan op die eisen in te gaan. Dat beklemtoonde hij gisteren in het Vlaams parlement. Misschien heeft Reynders nu iets op tafel om over te onderhandelen of een prijs die zal moeten betaald worden ?
Het is vooral een verontrustend voorteken tenzij er in de overlegcommissies een compromis uit de bus zou komen -dat we tegen 15 juli afstevenen op een zoveelste confrontatie tussen Vlamingen en Franstaligen. De tegenstellingen tussen de twee gemeenschappen worden weer eens op de spits gedreven. Dit is voor CD&v een crisis waard althans voor Vlaams parlementslid Eric Van Rompuy.
De drie Franstalige kandidaat-burgemeesters uit de Vlaamse faciliteitengemeenten Wezembeek-Oppem, Kraainem en Linkebeek werden eind vorig jaar afgewezen door Vlaams minister Marino Keulen omdat ze de oproepingsbrieven voor de verkiezingen in het Frans hadden rondgestuurd. Dit was flagrant in tegenspraak met de Vlaamse wetgeving. Het was de richtlijn of omzendbrief van Peeters, huidig burgemeester van Londerzeel.
Daarna kwamen er nog eens de incidenten in de gemeenteraad bovenop, waarbij telkenmale Frans werd gesproken door gemeenteraadsleden. Vooral Vlaams Belangmandatarissen hadden daar geruchten van opgevangen en trokken massaal naar deze drie gemeenten. Het kwaad geschiedde en het opzet van de fanatiekelingen was niet te stoppen en zo overtraden bewust de taalwetten. De bewuste burgemeesters hebben toegestaan dat er tijdens gemeenteraadszittingen Frans werd gesproken, wat hun taak en verantwoordelijkheid was om dit te beletten. In feite moesten die franskiljonse raadsleden uit de zaal verwijderd worden maar het waren de protesterende Vlaams Belangers, die de zalen werden uitgezet, vaak met harde hand(en).
Maar de Franstalige politici leggen zich niet zomaar bij die weigering neer. Ze kondigen aan dat ze dezelfde kandidaten een tweede maal gaan voordragen voor de burgemeesterssjerp. Natuurlijk moet minister Keulen dit weer weigeren. Dat spelletje kan nog een tijdje doorgaan. Dan krijgen we een losgeslagen carrousel die nare herinneringen oproept aan de woelige jaren tachtig, toen een dolgedraaide José Happart telkens opnieuw werd voorgedragen als burgemeester van Voeren.
Als het FDF zijn dreigement hard kan maken en de MR zover krijgt dat ze zonder die drie benoemingen alle communautaire onderhandelingen boycot, ligt Leterme I nu al te spartelen als een vette vis op het strand. Zonder de veelbeloofde waardevolle en ernstige tweede stap in de staatshervorming heeft Leterme geen regering meer. Dan haakt niet alleen kartelpartner N-VA af, maar dan heeft de hele CD&v maar één optie : de handdoek in de ring gooien, zijn welverdiend ontslag gaan aanbieden aan de Koning en heel de janboel laten voor wat het is.
Het moet gedaan zijn met geven en toegeven ! Het moet gedaan zijn met te zwichten voor de waalse chantages om dit land zogezegd te redden, een land waar veel Vlamingen toch al de buik van vol hebben. Vlamingen betalen zich blauw om de Waals putten te vullen, de PS te plezieren en het profitariaat te financieren. Vlamingen hebben er een indigestie aan overgehouden en constipatie van gekregen. Belziek zijn de Vlamingen ! Wel belgique mogen het van mij part hebben.
Geef mij maar Vlaanderen, Vlaanderen mijn land, waar ik echt van hou en waar ik mij thuis voel.
Woensdag kwamen Joris Van Hauthem en Bruno Valkeniers een toespraak houden in de vergaderzaal van 't Vondel.
Een kleine honderd leden kwamen uit de regio samen om vooral met de nieuwe voorzitter kennis te maken en aan het woord te horen. Onze nieuwe voorzitter heeft zeker uitstraling, presence, charme, maatpak en das... kortom een indrukwekkende verschijning om naar uit te kijken.
Zijn speech was zeer sterk in de scherpe bewoordingen, zeer doordacht, met vele sterke momenten, met de juiste toon, met hier en daar kritiek met een vleugje cyaan . Af en toe ook met de nodige humor en een ondertoon van cynisme.
Hij is ook zeer beredeneerd en rustig in zijn toespraak : je ziet dat die man al voor hetere vuren heeft gestaan en het allemaal rustig, maar overtuigend kan overbrengen. Lees maar de volgende column en overtuig u zelf, ik ben het al.
De Belgische ziekte
11.04.2008 - Het zit de Parti Socialiste niet mee. Ondanks hun fameuze Marshallplan voor Wallonië blijft de economische kloof met Vlaanderen groeien. En van de beloofde grote kuis in eigen rangen komt ook al niet veel in huis. Vandaag is het staatssecretaris Frédéric Laloux die een nieuwe bladzijde dreigt toe te voegen aan het rijk gevulde boek van partijschandalen en corruptieaffaires. Laloux - een man waar nog niemand van gehoord had, zelfs Laurette Onkelinx niet - schudde in geen tijd zijn status van nobele onbekende af. Eerst liet hij zich filmen in zijn dienstwagen, bij gebrek aan een kabinet beweerde Laloux. Een leugentje om bestwil. Een solidariteitsactie met de daklozen, aldus Laloux. Een pijnlijke uitschuiver, maar het mogelijke misbruik van een tankkaart als schepen van de stad Namen is van een ander kaliber. Laloux wordt door het gerecht aan de tand gevoeld en zit in nauwe schoentjes.
En zeggen dat Elio Di Rupo lang heeft gezocht naar een onbesproken figuur om de functie in te vullen. We wachten het gerechtelijk onderzoek af, maar de witte ridder uit Namen is wel van zijn paard gevallen. Het ziet er dus naar uit dat de PS nog altijd in hetzelfde bedje ziek is en de operatie schone handen van Elio Di Rupo geen einde heeft gemaakt aan de oude graai- en grijpcultuur. Of Laloux aan kan blijven? Dat hangt af van Di Rupo en van voogdijminister Marie Arena (PS). Die Marie Arena kwam zelf ook al eens in het oog van de storm terecht toen uitlekte dat ze op kosten van Jan Modaal een peperdure douche (5000 euro) had laten installeren op haar kabinet. Over de fratsen van Anne-Marie Lizin en André Flahaut zullen we dan nog maar zwijgen, want we willen het netjes en kort houden.
Erg pijnlijk allemaal voor Yves Leterme, die zich nu zorgen maakt over het imago van zijn regering. Maar wie met de PS-maffia in het schuitje stapt, moet nadien niet komen janken als de storm opsteekt en het schip water maakt. Op medelijden moet Leterme dus niet rekenen. Hij had het kunnen weten toen hij zwichtte voor de chantage van Joëlle Milquet en de PS weer aan boord heeft gehesen. Een regering zonder de PS is al een staatshervorming op zich, verklaarde Didier Reynders toen de oranje-blauwe droom nog niet aan scherven was geslagen. En hij kreeg toen bijval van Yves Leterme en Bart De Wever. Maar intussen zit de PS wel mee aan het roer en is de grote staatshervorming verder weg dan ooit..
Kameleon Leterme
Yves Leterme heeft in interviews laten verstaan dat hij voorstander is van samenvallende verkiezingen. Daarmee gaat hij lijnrecht in tegen het officiële standpunt van het CD&V/N-VA-kartel. Het is duidelijk dat de politieke kameleon zijn Vlaamse huid definitief heeft afgeworpen en ingeruild voor een Belgisch jasje.
Volgens Leterme vormen gescheiden verkiezingen een rem op goed bestuur. Teveel verkiezingen, dat is niet gezond, klinkt het. Als antidemocratisch statement kan dat tellen. Wat een belediging voor de kiezer. Leterme zit nog maar net in zijn ambtswoning op Wetstraat 16 en hij heeft net als zijn illustere voorganger Verhofstadt al schrik van de kiezer. In een federale staat is het de meest normale zaak van de wereld dat federale en regionale verkiezingen niet op dezelfde dag plaatsvinden. Maar niet in België. Hier zijn politiek en establishment doodsbang voor mogelijke middelpuntvliedende krachten. Het pleidooi van Leterme om de Belgische federatie te versterken, moet de Franstaligen als muziek in de oren klinken.
België uitkleden
Tegen beter weten in blijven sommigen nog altijd geloven in Belgische oplossingen en Belgische staatshervormingen. Zonder staatshervorming zullen we onze sociaaleconomische problemen niet kunnen oplossen. En indien we die niet kunnen oplossen, dan is België geen lang leven meer beschoren, waarschuwt Patrick Dewael (Gazet van Antwerpen, 07.04.08).
Kijk eens aan. Nadat de VLD alle communautaire dossiers jarenlang veilig heeft weggeborgen in een Belgische koelkast, pleiten ze nu zowaar voor een grondige staatshervorming. Je moet maar durven. Maar goed, er is meer vreugde in de hemel over één bekeerde zondaar
Dewael slaat de nagel op de kop. Zonder staatshervorming kunnen we de sociale en economische problemen niet oplossen. Maar het Belgische establishment klampt zich uit lijfsbehoud vast aan een vastgeroeste en onwerkbare structuur.
De staatshervorming zal nooit die van onze dromen zijn, bekent Yves Leterme (Het Laatste Nieuws, 05.04.08). Maar België uitkleden is niet mijn bedoeling. Ga er even bij zitten en laat die uitspraak even goed tot u doordringen. Want wat zegt Leterme eigenlijk? Dat Vlaanderen binnen België nooit zal krijgen wat het vraagt en toekomt. Vlaamse gezinnen, KMOs en bedrijven snakken naar ademruimte, maar die zullen ze in de Belgische dwangbuis waarin ze gevangen zitten nooit krijgen. Wat een bekentenis van Leterme, al zal hij het zo wel niet bedoeld hebben.
Een Belgische staatshervorming zal nooit die van onze dromen zijn. Dan ligt de conclusie toch voor de hand, mijnheer Leterme. Als we de Belgische staat moeten uitkleden om onze dromen waar te maken, waar wachten we dan nog op?
De lokale politie van Sint-Pieters-Leeuw hield vrijdag, samen met inspecteurs van De Lijn, een controleactie op de lijnbussen op het grondgebied van Sint-Pieters-Leeuw. Er werden 27 autobussen en 473 passagiers gecontroleerd op het bezit van een geldig vervoerbewijs.
In totaal stelden deze inspecteurs van De Lijn slechts 19 gevallen van zwartrijden vast. Bovendien deden er zich geen incidenten voor bij de controles en ondervonden ze ook geen weerspannigheid bij het opmaken van een proces verbaal.
Deze controleactie komt op tijd gezien de vele incidenten op andere bussen van de lijn van de laatste weken. Ze passen trouwens in het kader van een charter dat werd opgesteld door de lokale politie samen met de Lijn.
In de toekomst zullen nog meer van deze Op controleacties op de autobussen van vervoersmaatschappij De Lijn. De reizigers kunnen er een beter veiligheidsgevoel aan overhouden.
Ex-voorzitter van de CD&v en nu kersvers minister van Justitie Vandeurzen wil de parlementaire onschendbaarheid van Frank Vanhecke laten opheffen door het Europees Parlement.
Het gaat om een verschenen artikel over vandalisme in een lokaal blad van Sint-Niklaas geschreven door bekend persoon. Frank Vanhecke was als voorzitter enkel verantwoordelijk uitgever als voorzitter, zoals voor tientallen andere lokale bladen. Ondanks de auteur van het artikel zich zelf meldde bij politie en parket, wil "men" dit toch op de spits drijven en Frank Vanhecke voor de rechter dagen... Er volgde zelfs een rechtzetting destijds.
Bij een eventuele veroordeling riskeert Frank vanhecke zijn mandaat als Eurpees parlementslid te veriezen. De inzet is daardoor zeer hoog in vergelijking met de feiten die hem kunnen ten laste worden gelegd.
Als je dan een volgende zin leest kan je je ernstige vragen beginnen stellen : "een verantwoordelijke uitgever kan volgens de Belgische grondwet in principe niet vervolgd worden wanneer de auteur bekend is".
Het lijkt er op dat de afrekening met het Vlaams Belang wordt verder wordt gezet met deze poging.
Intussen hebben we te maken met een reeks "incidenten" op bussen van de Lijn in Brussel en Antwerpen, maar daar zijn geen dringende maatregelen voor nodig, of toch eentje... ze mogen de bus niet meer op !
Intussen lezen we vandaag in de krant dat grote fraudezaken onder het stof liggen te wachten op verjaring... maar dat zijn geen dringende zaken, dat heeft niets te maken met goed bestuur zeker...
Intussen is er al een begrotingstekort van 400.000.000 euro; intussen heeft de Staatskas al 10,3 miljard euro terkort; intussen moet 21 % BTW betaald worden op een bouwgrond in plaats van 10 % registratierechten; intussen zit het dossier BHV in de vergeetput; intussen verloochent Leterme al zijn verkiezingsbeloften; intussen...
Intussen ziet Leterme I de bomen niet meer door het bos...
Heb je één minuutje.. en kan je een beetje snel rekenen of hoofdrekenen ?
In 2000, dus acht jaar geleden kregen we 1 US Dollar voor 1,2 Euro en 1 vat ruwe olie koste toen ongeveer 60 Dollar : Dus 1 vat ruwe olie koste 72 Euro. Aan de pomp betaalde we toen 0,82 Euro voor 1 liter Diesel.
In het jaar 2008, ergens midden de maand maart, krijgen we 1 US Dollar voor 0,65 Euro en kost 1 vat ruwe olie nu 100 Dollar. Dus 1 vat kost 65 Euro. Aan de pomp betalen we vandaag 1,25 Euro voor 1 liter Diesel. En nu, mijn beste uitgeperste citroenen en goedgelovige parochianen stel ik de volgende vraag : Als een 1 vat ruwe olie nu goedkoper is (in Euro) als in 2000, waarom betalen wij dan vandaag 50% meer voor 1 liter Diesel ?! We zijn mischien "de citroen en de pineut", maar we zijn niet dom !!!!
Iemand moet hier de chauffeurs serieus aan het bedriegen zijn en nog iemand anders serieus zijn zakken aan het vullen zijn, dat kan niet anders !
Wallonië heeft vermoedelijk een wereldrecord of minstens goud en zilver behaald in een nieuwe discipline ! Ze is nog niet erkend voor de komende olympische spelen, maar enkele waalse eminenties moeten er misschien eens voor in een "chique lobby" bijeenkomen.
Inderdaad ! Twee Walen leven al 36 jaar van een werkloosheidsvergoeding en vier 'collega's' zingen het zo al 35 jaar uit. In totaal zijn 23.753 Walen al meer dan tien jaar werkloos, tegenover 5.216 Vlamingen. Dat is ruim vier keer meer dan de 'superwerklozen' in Vlaanderen.
De kans is vermoedelijk zeer klein dat ook in Vlaanderen mensen al zolang werkloos zouden kunnen zijn. In Vlaanderen bestaat die lange werkloosheid niet ! Dit is ondenkbaar in Vlaanderen. De Vlaamse Dienst voor Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB) heeft al jaren een stevige aanpak van werklozen, waardoor al te langdurig werklozen bestraft en vooral geschorst werden.
De VDAB houdt alleen statistieken bij van de laatste tien jaar. Hoe lang de Vlaamse recordhouder zonder werk zit, kon niemand zeggen. Zelfs de RVA kon niet meedelen hoeveel trouwe klanten al werkloosheidsvergoedingen ontvangen. In Brusselse was er niemand die wist hoe lang de "Brusselse" recordhouder al werkloos was.
De cijfers uit Wallonië kwamen nochtans uit een Franstalige krant La Capitale. Die meldde ook nog dat 5.301 Walen al meer dan twintig jaar werkloos zijn. In totaal telt Wallonië 23.753 dergelijke 'superwerklozen'.
Het gaat soms zover dat de zoon "de zaak overneemt"
Het leven wordt er hen misschien niet zo "lastig" gemaakt zoals in Vlaanderen. De hangmatten van de PS, de FGTB, de Mutualités en tal van andere sociale medelevende organisties... zorgen voor de juiste tips, richtinggevend en bijsturend naar de volgende rustperiode. Maar zoals in Vlaanderen gaat het daar helemaal niet aan toe : geen schorsingen en geen druk of gestress op zoek naar werk.
De economie leeft er niet op zoals enkele politici dromen met de ogen open... De tewerkstelling ligt er zeer hoog, bijscholen of herscholen is er niet de normaalste zaak voor een werkloze. Vaak liggen familiale situaties of sociale achtertand, toestanden die er niet zo gunstig uitzien. Soms gaat het om mensen met een drugsverslaving, een alcoholprobleem, een gevangenisverleden of het foute of helemaal geen diploma. Het is vaak een doodlopend straatje waar je niet of zeer moeilijk uitgeraakt.
Noord en Zuid leven en werken met twee snelheden, al decennia. De verschillen worden steeds groter Vlaanderen wordt rijker en Wallonië wordt armer : de geldstroom van 12 miljard euro per jaar is daar niet vreemd aan. Daarom dat een onafhankelijk Vlaanderen als een doembeeld opduikt in Wallonië en Brussel. Ze overleven er goed van...
Vanaf dit jaar konden alleen kinderen die in Liedekerke wonen of er een rechtstreekse familiale band hebben, nog terecht in de gemeentelijke speelpleinwerking. Nogal wiedes, aangezien het tenslotte de Liedekerkenaren zijn die er via de gemeentebelastingen voor betalen.
De gemeente Liedekerke had in haar gemeenteraad voor voorstel en reglement voor de speelpleinwerking klaar om Nederlandsonkundige kinderen te weigeren in die speelpleinwerking om verschillende redenen. Omdat de Vlaams-Brabantse gemeente in haar nieuw reglement voor de speelpleinwerking stelt dat kinderen kunnen geweigerd worden als ze geen Nederlands begrijpen, gaan de poppen nu aan het dansen.
De verantwoordelijke leiders zijn niet allemaal het Frans of het Engels of andere talen machtig. Dat kan nochtans tot problemen leiden in geval van een ongeval met een van deze kinderen : ze kunnen zich misschien niet uitdrukken of uitleggen wat er is gebeurd, waar ze pijn hebben of wat ze voelen enz...
Of stel dat er iets gebeurd zoals een brand, of er moet geëvacueerd worden of er zich een andere noodsituatie voordoet en de kinderen de bevelen niet begrijpen ? Stel dat daardoor één slechtoffertje valt... Wie wordt er dan verantwoordelijk gesteld ?
Liedekerke en de verbrusseling
Brussel rukt op in het Pajottenland, ver voorbij de rand. Vastgoedmakelaars doen gouden zaken, scholen worstelen met klassen die voor de helft Franstalig en van vreemde origine zijn. Liedekerke krijgt de kleur van de hoofdstad...
Liedekerke voelt zich misbegrepen, niet alleen het gemeentebestuur maar ook handelaar doen hun beklag. Natuurlijk staat de gemeente wel open voor 'vreemden', zeggen ze bij de bakkers en in de krantenwinkels. Maar wij begrijpen geen Frans, voegen ze eraan toe. Veel van die Brusselaars doen geen enkele moeite, 'alsof dit al Brussel is'. Vooral de mensen van vreemde afkomst. Dat laatste vertellen middenstanders alleen onder de belofte van anonimiteit. Het leek weer een gecrispeerde reactie van het "xenofobe" Vlaanderen...
Bart Laeremans schreef er al een boek over. Zijn analyse van 13 juni 2007 liet er geen twijfel over bestaan.
De Vlaamse taalzenuw is geprikkeld. De gemeentesecretaris drukt het personeel op het hart dat ze burgers alleen in het Nederlands te woord mogen staan. 'Wij kunnen niet buiten de taalwet', zegt de informatieambtenaar. Pragmatisme is geen optie.
Het aantal gevallen van agressie op het openbaar vervoer is stilaan niet meer te tellen. Op amper een paar honderd meter van de plaats waar treinbestuurder Guido Demoor in 2006 bezweek aan de verwondingen kreeg Antwerpen voor de zoveelste keer af te rekenen met zeer brutale agressie op een lijnbus.
Bij een nieuw gewelddadig "incident" met 3 jongeren op een bus van De Lijn in Antwerpen werd een 62-jarige politieman dinsdagavond zwaar gewond toen hij zware klappen kreeg.
Toen de 3 jongeren een jong koppel lastig vielen op de lijnbus zonder enige aanleiding, gaf een van de daders de man zonder enige aanleiding een klap in zijn gezicht. Zijn vrouw zat naast hem met hun 2-jarig zoontje kindje op schoot.
De politieman werd geslagen en geschopt toen hij zich kenbaar maakte als politieagent en tussenbeide kwam.
De man kreeg verscheidene zware slagen en trappen onder meer in de buikstreek, op het hoofd en in de nek van de drie "jongeren". Ze zijnamper 14, 15 en 16 jaar oud. Hun ouders hopen hier in België asiel te verkrijgen en wonen hier al een paar jaar. Het jonge koppel kwam er met de schrik van af en is zwaar aangedaan door de feiten. Ze zijn de politieagent heel dankbaar voor zijn heldendaad. Intussen is de politieman aan de beterhand. Gelukkig maar !
Getuigenis
Voor Stephanie Schrauwen de vriendin van Steve, is de hele affaire een ware nachtmerrie. Ze zegt niet meer alleen buiten durven te gaan. Zij en haar man zagen hoe die gasten op hem sloegen en trapten. Ook hoe die politieman ineen stuikte. Ze zijn zwaar aangeslagen.
Een dag later liep haar man toevallig de derde mededader tegen het lijf in Wijnegem en verwittigde de politie die hem even later kon arresteren.
Annemans haalt uit in column
In een column zet Vlaams Belang-fractieleider Gerolf Annemans de puntjes op de i: Incidenten in de binnenstad zijn in de regel incidenten met vreemdelingen. Maar nooit met de vreemdelingen als slachtoffer. Antwerpen heeft op dat vlak maar één historische uitzondering gekend, maar dat is nooit een incident genoemd. Incidenten zijn dingen die in een onophoudelijke stroom en het zijn er dagelijks vele tientallen over de binnenstad worden uitgegoten. Incidenten met vreemdelingen in de rol van agressor blijven in de regel onvermeld. Het Vlaams Belang klaagt ze telkens aan als wij ze vernemen.
Politici weten niet over wat ze praten
Voor de meeste politici is dit een ver van mijn bed-show. Zij hebben allemaal een luxe dienstwagen met chauffeur ! Ze nemen enkel het openbaar vervoer voor de show op te voeren bij de inhuldiging van een nieuw metrostation of de voorstelling van een nieuwe autobus of trammodel. Maar wie geen andere keuze heeft dan het openbaar vervoer te nemen en veel met bus en trein te reizen, weet dat overlast schering en inslag is.
Zoals de buschauffeur zei in de Zevende Dag : " tegenwoordig is het al een provocatie als je vraagt naar een vervoersbewijs !" Je wordt direct verweten en verwenst, als racist in de eerste plaats... Waar gaan we naar toe ?
Hoe moet het nu verder ?
Harde aanpak ! Wie niet horen wil moet voelen ! Ouders zijn en blijven verantwoordelijk... Zelfs een allochtone ouder uit Mechelen, in een intervieuw op TV ziet geen andere uitweg meer. Het is ver gekomen de ontsporing van de jongeren...
Enkel citaten uit lezersbrieven :
Zolang men deze etters van de maatschappij niet serieus gaat straffen, zullen we nog veel van deze incidenten meemaken.
De kans bestaat dus dat je zomaar in elkaar geklopt wordt. Eén remedie, maar dan wel eentje op Europese leest geschoeid: de verworven nationaliteit afnemen en terug naar het land van herkomst sturen.
De jongeren die voor deze overlast zorgen aanpakken is één, de ouders voor het volle pond verantwoordelijk stellen is wat anders en veel rendabeler.
Weer busincident. Weer allochtone jongeren, en wij maar proberen om verdraagzaam te zijn.
De kans bestaat dus dat je zomaar in elkaar geklopt wordt. Eén remedie, maar dan wel eentje op Europese leest geschoeid: de verworven nationaliteit afnemen en terug naar het land van herkomst sturen.
De daders die Guido Demoor doodstampten kende men ook, en welke belachelijke straf hebben die gekregen?
"Mijn auto mijn vrijheid" was een slogan uit de jaren tachtig... vandaag wordt dat "Mijn auto mijn veiligheid"... als hij niet gecarjackt wordt !
Leterme en Verhofstadt zoek het verschil 30.03.2008 - Verhofstadt out- Leterme in Maar de vraag is of het nog enig verschil maakt.
Verhofstadt out
Bij zijn afscheid aan de Belgische politiek werd in pers en politiek uitgebreid hulde gebracht aan Guy Verhofstadt. Het was ontroerend, potsierlijk soms, bij wijlen ronduit gênant. Voer voor plaatsvervangende schaamte en psychiaters. Alleen Rik Van Cauwelaert, hoofdredacteur van Knack, bracht de moed en de journalistieke eerlijkheid op om Verhofstadt een sympathieke politieke oplichter te noemen. Afgezien van dat sympathiek klopt zijn eindrapport als een bus. Een gigantische puinhoop, dat is wat Verhofstadt en acht jaar paars hebben achtergelaten. Budgettair (het gat in de begroting), sociaal-economisch (Sabena, DHL enz.), staatkundig (Brussel-Halle-Vilvoorde, de nachtvluchten), maatschappelijk (snel-Belg-wet, regularisatie van illegalen, vreemdelingenstemrecht enz.).
Verhofstadt heeft in zijn loopbaan als premier geen enkel, maar dan ook geen enkel probleem opgelost. Hij stopte ze in de koelkast of schoof ze eindeloos voor zich uit. Zorgen voor later, voor zijn opvolger. Slechts een paar journalisten hebben het bochtenparcours van Verhofstadt in kaart gebracht. Ach, zal u misschien wel zeggen: alleen gekken veranderen nooit van mening. Dat is waar, maar wat Verhofstadt gedaan heeft, is van een geheel andere orde. Verhofstadt is een politieke windhaan. Als oppositieleider durfde hij nog tegen zere schenen te trappen, maar op weg naar de Wetstraat en de macht had hij de onvoorwaardelijke steun van de media nodig. En dus werd baby-Thatcher, de rechtse liberaal, een linkse liberaal. De scherpe criticus van de multiculturele samenleving werd een vurige aanhanger van diezelfde multiculturele samenleving en de diversiteitscultus. De tegendraadse rebel werd een trouwe lakei van het establishment en de politieke correctheid. Ook op communautair vlak was de persoonlijke ommekeer totaal. In zijn Burgermanifesten ging Verhofstadt nog zwaar tekeer tegen wat hij de Belgische ziekte noemde, vandaag loopt hij te pronken met het valse aureool van redder van het vaderland.
Leterme in
Verhofstadt heeft als premier zowat alles verbrand wat hij als oppositieleider verdedigde, en omgekeerd. Als premier heeft hij alles omarmd wat hij als oppositieleider vervloekte. Wat dat betreft, lijkt hij trouwens een waardige opvolger gevonden te hebben in Yves Leterme. Gerolf Annemans heeft daar in zijn repliek op de regeringsverklaring scherp en terecht op gewezen. De Belgische metamorfose is compleet. Wie premier Leterme aan het woord heeft gehoord, moet bij momenten gedacht hebben dat Verhofstadt zelf daar stond. Dezelfde praatjes, dezelfde holle woorden, hetzelfde hoogdravende voluntarisme. Het lijkt er wel op of Leterme de lijfspreuk van Verhofstadt optimisme is een morele plicht heeft geadopteerd. Dezelfde aankondigingspolitiek, dezelfde beloftecultuur. Wij houden woord, zegt Leterme op de striemende kritiek. Wij komen stap voor stap onze beloftes na. En we doen geen beloftes die we niet kunnen nakomen. Er mag al eens gelachen worden maar trop is teveel, zoals Van den Boeynants ooit zei.
Zot van glorie?
Als Leterme mislukt als premier, moet hij het eens proberen in de formule 1. Met het betere bochtenwerk dat hij de voorbije maanden liet zien, zou hij zelfs de vijf- of zesvoudige wereldkampioen Michaël Schumacher het nakijken geven. Want zeg nu zelf, wie kan er nog volgen? Vóór de verkiezingen liet Leterme geen spaander heel van het Paarse beleid. Wie gelooft die mensen nog? Wie voor het kartel CD&V/N-VA stemde, koos voor de afrekening met Paars, goed bestuur en een radicale ommekeer. Vandaag krijgen we een Paars-Plus op onze boterham. Bedankt Yves. Enkele weken geleden nog maakte Yves Leterme in het dossier van de nachtvluchten brandhout van de regering-Verhofstadt. Ik moet nu de puinhopen van jullie Paarse knoeiboel oplossen, sneerde hij naar zijn voorganger. Amper enkele dagen later gooide Leterme uitgebreid met bloemen naar Verhofstadt en sloot hij zich aan bij de gênante heiligverklaring. Maar het ergste moest nog komen
Totale capitulatie
Op het CD&V-congres zweerde Leterme nog met de hand op het hart dat hij en CD&V zouden opstappen als er op 15 juli geen akkoord is over de tweede fase van de staatshervorming, in de publieke opinie intussen gekend als de beruchte vette vis in de pan. De inkt van de regeringsverklaring was nog niet droog of Leterme boorde eigenhandig elke illusie in de grond. Wij laten ons niet gijzelen door N-VA, waarschuwde de nieuwe premier.
De N-VA mag de lat niet te hoog leggen. Kan de lat nóg lager, vragen wij ons af. Als het van Leterme afhangt blijkbaar wel. De regionalisering van het arbeidsmarktbeleid? Ik denk dat de werkloosheid in Wallonië gunstig zal evolueren, sust Leterme. De vennootschapsbelasting? Oppassen voor de verhuis van de maatschappelijke zetels van ondernemingen, werpt Leterme op. Fiscale autonomie dan maar?
Er zijn nu al mogelijkheden die trouwens niet helemaal worden gebruikt, oppert Leterme. Rest nog Brussel-Halle-Vilvoorde In plaats van de vijf minuten politieke moed en daar gaan we niet meer over onderhandelen, klinkt het nu het moet een onderhandelde oplossing zijn, en dat is nooit eenzijdig. Er moet dus voor de Franstaligen ook iets inzitten. Alstublieft! En wij die dachten dat het om een simpele toepassing van de Grondwet ging. Dat het maar vijf minuten politieke moed zou vergen. Maar volgens premier Leterme moet daar in dit land dus over onderhandeld worden. En moeten de Vlamingen bereid zijn alweer - een prijs te betalen. Merci Yves, bedankt voor de duidelijkheid. Hoe zei u dat ook alweer: we doen geen beloftes die we niet kunnen waarmaken?
Gemor in eigen rangen
Politiek doet soms rare dingen met de mensen. Is Leterme, nadat hij op 10 juni 2007 achthonderdduizend stemmen haalde, naast zijn schoenen beginnen te lopen en te zweven? Is de echte Leterme opgestaan? Moeten het partijbelang en de principes wijken voor de persoonlijke carrière van het boegbeeld? Hetzelfde overkwam de VLD met Verhofstadt. En het is hen slecht bekomen.
Intussen heeft Didier Reynders laten verstaan dat de Vlamingen niet te veel moeten verwachten van een tweede fase. Een grote staatshervorming? Tegen 15 juli? Vergeet het maar. Er is geen haast bij. Het kan best nog drie jaar wachten. Is er in dit land nog een hond die gelooft dat Leterme op 15 juli de deur van de Wetstraat 16 achter zich toetrekt als hij tegen dan niks kan binnenhalen?
In CD&V-rangen groeit het gemor over het eigengereide optreden van hun stemmenkanon. Hun geloofwaardigheid staat op het spel. We zullen loyaal zijn tot 15 juli, zegt Tony Van Parys, maar de meesten van ons denken al dat het dan weer niet zal blijken te gaan. Dit regeerakkoord is het verst wat je in dit land nog kunt bereiken. Niet veel dus. En dat ligt niet aan individuen die het niet met elkaar kunnen vinden. Dit is structureel. Dit land is uiteengegroeid. Er is geen overeenstemming meer. En dat zegt Tony Van Parys, een brave man die niet meteen verdacht kan worden van communautaire scherpslijperij.
Het Belgische model is op, afgeleefd. Maar de geitenboer uit Izegem wil nog altijd de Belgische geit en kool sparen. Ik ben hoegenaamd geen communautaire scherpslijper, zegt Kristien Hemmerechts onze excuses voor het citaat. Maar als je vaststelt dat het land door communautaire tegenstellingen wordt verlamd, dan moet je daar iets aan doen. Maar zelfs dat gebeurt niet, ook de staatshervorming wordt op de lange baan geschoven. Dat is geen oplossing, op die manier zal het communautaire discours de Wetstraat blijven beheersen, terwijl ons land echt wel andere katten te geselen heeft. Zo hoort u het ook eens van een ander.
De totale afgang
Voeg daar nog de schandelijke communautaire scheeftrekking in de regeringsvorming aan toe 5 Franstalige staatssecretarissen tegenover 2 Vlaamse en de aanstelling van madame Non Joëlle Milquet tot minister van Werk schrijf een echte regionalisering van de arbeidsmarkt maar op uw buik en het plaatje is compleet.
Gewezen voorzitter van de PSC, Gérard Deprez, maakte zich maanden geleden in een interview met Knack helemaal geen zorgen over de wapperende leeuwenvlaggen op het overwinningsfeestje van CD&V en N-VA. Ach, aan die vlaggen zou ik niet te veel betekenis hechten. Ik heb veel Vlaamse bewindslieden gekend. Op grond van zijn persoonlijke parcours had je Wilfried Martens ook als de gevaarlijkste man van België kunnen bestempelen. Hij was de organisator van de grote Vlaamse marsen op Brussel. Maar als eerste minister is Martens altijd trouw gebleven aan een unionistisch federalisme. Ik denk dat Leterme niet zo sterk van Martens verschilt.
Een gelijkaardig geluid bij Christoffe Deborsu de maker van de geruchtmakende RTBf- reportage over het einde van België (De Standaard, 18.06.07): We weten uit ervaring dat de functie de man maakt. De Vlaamsgezinde jonge CVPer Wilfried Martens werd later een hyper-Belgisch schepsel in de schaduw van koning Boudewijn. De Vlaamsgezinde oppositieleider Guy Verhofstadt bekeerde zich ook tot het fantastische land dat België is. Een Vlaming op Wetstraat 16 wordt Belg, ook al is hij oorspronkelijk een homme dangereux. We hebben de bewuste uitspraken nog even voor u opgezocht en vandaag worden ze door de feiten bevestigd.
Leterme heeft de juiste toon gevonden, juichte Le Soir een tijd geleden al. Als uitsmijter nog één veelzeggend citaat uit Franstalige hoek. Ook CD&V denkt nu Belgisch, zegt MR-minister Sabine Laruelle (Het Belang van Limburg, 20.03.08). Ik heb de indruk dat sinds de CD&V mee in de overgangsregering Verhofstadt zit, ze meer belang hecht aan het Belgische niveau. Nu Yves Leterme zelf die regering gaat leiden, kan dat alleen maar toenemen. Dat is een goed teken.
De vraag is dus: gaan Leterme en de CD&V tekenen voor het grootste kiezersbedrog sinds de goedkeuring van het vreemdelingenstemrecht door de VLD? Hebben ze hun Vlaamse beloftes opgeofferd op het altaar van de Belgische macht? Zo ging het bij Verhofstadt en zo is het bij de oude CVP ook altijd gegaan. Onze Vlaamse vrienden van de N-VA moeten nu toch stilaan tot het besef komen dat hun stap-voor-stap-strategie Vlaanderen geen stap vooruit helpt en alleen de Belgische doodsstrijd kan rekken. Uitstel dreigt afstel te worden en bedreigt onze Vlaamse welvaart en ons welzijn. Trek nu eindelijk die stekker uit!
We zijn er even tussenuit geweest. Met meer dan een paar goede redenen.
Mijn oudste zoon huwde op vrijdag 21 maart in het Vlaamse landelijke Beersel met Myriam. Zij hebben al ruim vijf jaar vaste verkering en vonden de tijd rijp om een grote stap te zetten in het leven door in het huwelijksbootje te stappen.
Intussen zijn ze aan het genieten van een huwelijksreis in Italië. Kunst en cultuur is een beetje hun passie en op rondreis door Italië moet dat zeker lukken. Pasta en pesto, Chianti en fromagio, gelati... zullen ze wel lekker laten smaken.
Intussen heb ik na de voorbereidingen en feestelijkheden, op zaterdag 22 maart de windererige en regenachtige Vlaamse kust opgezocht met Martine en de tweeling Caroline en Pauline. De eerste week van de paasvakantie was stormachtig en regenachtig aan zee. Koud was het zeker genoeg met zelfs af en toe een sneeuw- en hagelbui op zondag tot en met dinsdagmorgen. De paaseitjes werden binnen gehouden op een bordje en in een mandje wegens te slecht weer...
Parkeren naast de caravan was onmogelijk wegens te drassig en te modderig : de auto reed zich gewoon vast en moest er nadien met de tractor uitgehaald worden !
Een paar bezoekjes aan het zwembad vulden een namiddag op tijdens de week. Of eens een uitstapje naar het indoor speelpark plezierde de kinderen, terwijl wij van een lekkere kop koffie konden genieten. 's Avonds een lekker potje koken en een glaasje wijn hield ons warm samen met de gaskachel, die bijna nooit werd afgezet. Samen TV kijken onder onder warm dekentje in fleece, was soms wel leuk en knus. Lekker dicht bij elkaar gekropen in een bolletje...
Op donderdag zijn we maar wat gaan shoppen in Oostende, door de winkelstraat en nadien naar de grotere shops lang de Torhoutsesteenweg vlakbij het vliegveld.
Pas zaterdagvoormiddag klaarde het helemaal op en kwam er zowaar de zon door ! Het kwik steeg vlot zelfs tot 15°, zodat de kinderen eindelijk echt buiten konden spelen ! Wij profiteerden van de gelegenheid om eens flink te gaan wandelen.
Zondag was het al inpakken geblazen om maandag weer aan de slag te gaan. Weer in de files naar Brussel, naar kantoor waar collega's al lachend mij stonden op te wachten en vroegen : "wel, je ziet helemaal niet bruin... zelfs geen zonnebank geprobeerd ?!". Voor de rest zijn het wel toffe collega's...
