Nog drie dagen heb ik ter beschikking. In mijn hoofd is de kamer al helemaal af, herschilderd en heringericht. Uiteraard heb ik er met hem reeds over gesproken, in vage termen weliswaar. Het dient een verrassing te zijn. Tot dusver heb ik de helft van zijn spullen naar de badkamer verhuisd, zijn halfhoogslaper uit elkaar gevezen, met de rolmeter een jaap in mijn duim gesneden, muren en plafond afgewassen en de gaatjes gevuld.
Tja, de badkamer als stapelplaats, is geen evidente keuze. Mijn huis is klein. Helaas. Het is een gewoon arbeidershuisje in een rij. En ondanks de verbouwingen, enkele jaren geleden, behoudt het zijn afmetingen, maar gelukkig voelt het licht en luchtig aan.
Het kostte me indertijd heel wat kopzorgen eer ik tot het besluit kwam een architect en aannemer in de arm te nemen. Het werd uiteindelijk een heel gelukkige en bevredigende periode in mijn leven. In mijn geheugen staan de zes maanden tijdelijke woonst op den buiten als heel plezierig geboekstaafd.
De oplevering van mijn gefacelifte huisje liep echter niet van een leien dak. Ik had een lekkende douche, deuren sloten niet, er sijpelde water door de lichtstraat, ondanks het injecteren bleven er vochtproblemen in de gemeenschappelijke muren, de aansluiting met het dak van de buren was niet in orde De architect stelde de aannemer een ultimatum dat hij niet naleefde, en ik zat met de gebakken peren
Gelukkig heb ik een aantal problemen nadien toch kunnen oplossen
Zijn kamer bevindt zich op de tweede verdieping, in een vorig leven de helft van de zolder. Zo maar zijn bed in een andere richting verplaatsen gaat niet. Ik dien alles te demonteren. Het uitproberen gebeurt dus in mijn hoofd en op papier Twee muren van gyproc, twee uit bepleisterde bakstenen. En aan die gipsplaten, hang je niet gelijk wat. Ik heb onder andere speciale pluggen nodig.
Met zijn 1.90m lengte is hij toe aan een ander bed. De breedte van zijn kamer is echter slechts 2,17 m, 3 cm te kort voor een matras van 2,20 m, wat reeds buiten de standaard afmetingen ligt. Ik zal dus een beetje moeten foefelen
Vanuit zijn veluxraam heb ik een schitterend zicht op de tuinen in de buurt. En ik merk met spijt dat mijn achterburen een dubbele gevelbreedte ter beschikking hebben, wat overigens zelfs geen luxe is Ach een stad biedt vele geneugten, maar grote hovingen, staan niet in de top twintig.
Mijn terras is mijn tuintje, want het is omzoomd door een reep aarde beplant met struiken, klimplanten, één- en meerjarige bloemen. En dat mijn dochters vriendinnetje het een koertje noemt omdat het niet over een grastapijt beschikt, awel, het zal me een zorg wezen.
Voor mij is het een tuin, al is hij maar een zakdoek groot!
Reacties op bericht (4)
06-04-2007
tuin
Een tuin hoeft niet groot te zijn, als hij maar hoog genoeg is....
06-04-2007 om 11:26
geschreven door kamiel
05-04-2007
****
Om een huis of tuin gezellig te maken heb je echt geen grote plaatsen nodig wel goede ideeën. Je tuintje ziet er mooi en sfeervol uit hoor, en wat Jorim betreft heeft hij nog altijd de keuze tussen slapen met de benen opgetrokken of ze door het raam steken.
05-04-2007 om 21:43
geschreven door venus
04-04-2007
*
Tuin of koertje, het is mij om het even, ik ben er toch danig jaloers op. Het oogt heel gezellig en dat is het voornaamste. En wanneer ik in mijn keuken nog maar eens sta te klungelen wegens te weinig plaats, dan zou ik ook de muren van de buren een eind willen opschuiven. Ik heb bewondering voor jouw ondernemingslust Lieve.
04-04-2007 om 16:33
geschreven door huismusje/troubadoerke
..
gij zijt toch een krakske zulle, ge doet me aan mijn moeder en mijn zus denken, dat zijn/waren ook zo'n handige Harriëtten. Ik was het ook gewoon om thuis alles mee te doen maar ik krijg de kans niet, ventje sleurt alles uit mijn handen. Hij is een perfectionist en ik niet, een slechte combinatie om samen te werken. Wat die lange kinderen van tegenwoordig betreft, dat is niet meer gewoon hé, ik wil je niet bang maken, maar jongens blijven groeien tot ze 21 zijn, dus leg zijn matras maar diagonaal. En wat je tuintje betreft, een grote tuin vergt veel onderhoud en tijd en ik denk dat jij wel genoeg om handen hebt
Groetjes,
04-04-2007 om 10:37
geschreven door bojako
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Groetjes,
Ik ben Lieve
