Het lijkt er op dat deze meeting niet door zal gaan. Op het laatste moment kom ik te weten dat ze nog een taak heeft voor school. Tegen morgen of overmorgen, ze weet het niet precies. Een opdracht die ze reeds vóór de paasvakantie kreeg. Een boek lezen en daarvan op een Aviertje een synthese maken, in stripvorm. Ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan. Waarom heb ik het niet beter opgevolgd? Ik laat me steeds in slaap wiegen door die nee-ik-heb-niks-te-doen-voor-school annex controle van de agenda waar niets in stond. Ik zou beter moeten weten. De ervaring heeft me immers geleerd dat mijn dochter problemen onder de mat veegt en een struisvogelpolitiek hanteert: wat ik niet zie, bestaat niet!
In elk geval, na het ontbijt dat we samen op ons zonovergoten terras degusteren, besluit ze in haar schoolwerk te vliegen en s avonds na de wedstrijd zal ze nog een tandje bijsteken. Knutselwerk, zo bestempelt ze haar taak, doe ik pas nà het studeren!
Na enig wikken en wegen valt onze keuze voor de zondagsbesteding op een atletiekwedstrijd in Izegem. Aalst haalt het niet wegens minder keuze aan disciplines die ons interesseren.
Ik ga meteen in de weer voor het middagmaal. Het moet voedzaam en transportabel zijn. Een pastaslaatje met kip dus
Het beoogde vertrekuur halen we niet, het ging net zo lekker dat schoolwerk, dus
Het rijdt vlot op de E17 richting Kortrijk. Echter . Naarmate we westelijker rijden overtrekt de hemel en wanneer we onze bestemming bereiken is het helemaal grijs en miezert het. Ondertussen kom ik tot de ontdekking dat ze enkel haar trainingsvest meenam en niet haar broek, dat de regenkledij ook thuisbleef, dat ze niet aan verse sokken of pullover dacht. Wederom, ik ben kwaad op mezelf, had ik maar
Gelukkig heb ik twee regenschermen in de koffer liggen.
De atletiekpiste ligt in een groen kader, echt mooi.
Ze zal deelnemen aan verspringen, kogelstoten en discuswerpen.
Ik heb op dergelijke namiddagen al dikwijls nattigheid meegemaakt. Maar nog nooit als deze namiddag. Het hield niet op met regenen.
Hoe het zand aan je blijft kleven bij de landing van een middelmatige sprong, zonder handdoek om het af te vegen.
Hoe vies en nat een kogel in je nek aanvoelt.
Hoe droog een discus wordt met een natte handdoek
Mijn regenscherm lekt. Via naden en minuscule gaatjes plenzen regendruppels op mij. En op Jolien. Wij delen een eenpersoonsparaplu. Met enige afgunst kijken we naar de reuzenschermen op pikkel van de collegas. Een half-tent-regenscherm trekt mijn aandacht. Het ziet eruit als een overmaatse paraplu met zijflappen, voorzeker een visser! In die flappen zitten links en rechts ruitjes verwerkt. De man erin volgt de wedstrijd evenwel nog vanonder een extra regenscherm!
Mijn sportief meisje is verkleumd! Ze voelt de discus zelfs niet meer in haar handen. Ik probeer haar op te warmen met mijn mohair pull-over. Nadien ziet ze er pas uit als een verzopen kat, met die haartjes uit mijn pull op haar handen .. Ze voelt zo klam dat wrijven zelfs niet helpt. Uiteindelijk vinden we een oplossing. Armen uit de mouwen, handen onder de oksels, binnen de kortste keren is ze weer op temperatuur.
Het resulteert in een persoonlijk record voor discus
Die hele namiddag heeft het dus geregend. Zonder ophouden.
Toen we in Gent terugkwamen zag alles er verdacht droog uit. Mijn pluviometer een achtergelaten afwasbak wijst minimale neerslag aan Djeeeezes hopelijk heeft het in Aalst ook goed geplensd
Reacties op bericht (5)
28-05-2007
Wie anders dan ...
Lieve schrijft met zo'n gevoel? Haast niemand op dit net. Toch als het mag een vragj: "wat doe je voor jezelf?"
28-05-2007 om 13:53
geschreven door Titipoes
25-05-2007
..
Wij hebben ook twee zulke krawaten die steeds wel een af andere uitvlucht bedenken om het huiswerk wat uit te stellen. En waren de klets natte atletiek games de moeite. Goud zilver brons of gewoon een grote voldoening. Wat ben je toch een moedige moeder om telkens zo sportief er op uit te trekken met je kroost. Groetjes van
25-05-2007 om 15:44
geschreven door Ludovikus
*
Mijn kinderen waren heel vindingrijk in het uitvinden van smoesjes om mij wijs te maken dat ze geen taken hadden. Dat heeft vaak de nodige tumult en lawaaierige discusies opgeleverd. Maar ik zin op wraak en hoop dat zoonlief's dochter hem ook regelmatig in het ootje neemt, nem. Knuffel van
25-05-2007 om 02:15
geschreven door huismusje/troubadoerke
23-05-2007
dat
linkje niet alleen uit erkentelijkheid, je schrijft toevallig ook met een swingende pen
23-05-2007 om 09:12
geschreven door stien
wat
leuk zo'n sportieve dochter, ps bedankt voor het linkje, ik voeg jou ook toe aan mijn blogroll, al ben ik de laatste tijd een beetje passief
23-05-2007 om 08:59
geschreven door stien
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
