Ze is zenuwachtig. Kan zich niet goed concentreren op de film. Noewi schiet schichtig langs haar, hij voelt haar stemming aan. Ze moet even de hometrainer op om haar spanningen weg te fietsen.
Later is ze druk doende met het tekenen van een plannetje. Een soort routebeschrijving. Ruimtelijke oriëntatie is niet meteen haar sterkste kant. Tja, van wie heeft ze het!
Weken lang reeds telt ze af, synchroon met de aankomst van de tweede rit van de Ronde van Frankrijk. Een bord langs de ring geeft aan hoeveel dagen ons nog resten vóór de overrompeling. Gent op zijn kop.
Opgebroken straten, omleidingen, files, een teistering de laatste tijd.
Op 7-8-9 juli komen daar nog parkeerproblemen bij. Mensen, wat kijk ik dààr naar uit! Ik woon vlakbij de aankomst van de Tour de France!
Maar dààr ligt ze niet van wakker! Wat haar zo sterk bezig houdt is van orthodontische aard. Ze krijgt namelijk blokjes. Welke kleur zal ze kiezen? Roze? Blauw? Ze gaat voor zilver. Elke maand kan ze eventueel veranderen van kleur, bedenkt ze. Twààlf keer. Waaw.
Ze heeft het uiteindelijke resultaat reeds gevisualiseerd. Met kauwgom. Tussen het spleetje van haar voortanden.
Dat spleetje is in Kameroen nochtans goud waard, geldt als schoonheid. Maar zij wil er vanaf
Samen met haar voel ik ook kriebels in mijn buik. Meer bepaald om het prijskaartje van het onderwerp van haar zenuwen.
Ik ben zelfs nerveus in het kwadraat. Mijn troonopvolger is nog maar eens de hort op. Zijn vakantiewelzijn hangt nauw samen met het aantal nachtelijke uren buitenshuis of met de decibels van zijn muziekprogramma. Achteraf is het makkelijk zeggen: waar maakte ik me zorgen om! Maar midden in het verhaal weet ik niet hoe het afloopt en vreet de onrust aan me
Reacties op bericht (5)
10-07-2007
Ach...
... blokjes zijn inderdaad zo'n soort hebbeding op een bepaalde leeftijd. Maar het komt tenslotte een gaaf gebit ten goede en al kost het je als moeder wel een duit, ergens kan je er nog achter staan. Onze jongste -intussen 27, maar zoals Bo ook schrijft, je blijft ze wel met beozrgdheid bezien- begon een paar jaar geleden met piercings in zijn oren. Eerst fijne ringetjes, maar intussen kan hij al wel een stel stevige chop sticks daar opbergen. En nu hij bij ons zijn spieren laat rollen om de vloer te leggen en het daarbij regelmatig héél warm krijgt, komt ineens een ruggrote tattoo tevoorschijn. 't Is dat hij het zelf betaalt, maar ik kon toch niet nalaten om te zeggen dat ik zoiets toch niet naast mij in bed zag terechtkomen. Goesting is koop. Ik ben nu niet direct een opdirkpop, maar ik zou niet durven uitrekenen wat ik in de afgelopen -pakweg- 35 jaar aan pake-up en eau de toilet uitgaf. Kan je al een mini-terrasje met blokjes voor aanleggen...
Blij dat je terug bent van weggeweest. Affodil.
10-07-2007 om 09:24
geschreven door affodil
08-07-2007
..
Mijn kleinzoon was zo fier als een pauw met zijn blokjes.(in't begin). Was alsof het een status symbool betrof. Heel de klas had er. Nu in de andere school was hij de enige met. Weg blokjes, weg!!!! Blij dat jer er weer bent en groetjes.
08-07-2007 om 17:15
geschreven door Ludovikus
06-07-2007
***
Opvallend mooi is het gebit van onze jeugd, men zou ze kunnen vergelijken met een rij pianotoetsen, zo perfect staan de tanden naast elkaar te schitteren, en dat allemaal dank zij het bestaan van blokjes. Als mama moet je daarvoor wel diep in je portemonnai gaan tasten, maar voor zo'n mooie en lieve dochter kan je toch niet anders dan bewijken.
06-07-2007 om 00:06
geschreven door Venus
05-07-2007
Gelukzak
En Lieve, hoe durft gij nu te klagen ? 5 jaar geleden kwam de Ronde Van Frankrijk hier voorbij, weet je het nog. Wat een heerlijke dag. Stralend zonnetje, lekkere barbecue en een massa volk. De publiciteitskaravaan, al die knotsgekke autootjes en... dan plots even niks. De helikopters van de T.V. in de verte, het gefluit van de politie, de zwaantjes en de 5 koplopers. Koude rillingen, een kinderlijk gelukkig gevoel toen het peloton voorbijdenderde en daarna koersen naar het televisiescherm om Marc Wauters de rit te zien winnen. Wat een heerlijke dag. En dan weten dat jij de AANKOMST van de rit in je achtertuin(tje) krijgt. GELUKZAK
05-07-2007 om 20:39
geschreven door rein
..
eindelijk heb je weer even tijd of zin om wat op je blog te schrijven, ik begon je al erg te missen hoor! Ik droomde destijds ook van een 'brug' zoals dat toen genoemd werd, maar vader wou er niet van weten (waarschijnlijk was het veel te duur) het resultaat ken je inmiddels.
Wat je zoon betreft, ach...ik wil je niet ontmoedigen hoor, maar de zorgen stoppen nooit helemaal. Ik heb ook net met onze jongste een vreselijk ambetant weekje achter de rug en die is al getrouwd en heeft kinderen. Ik hoop dat je morgen naar Antwerpen komt !
Dikke knuffel,
05-07-2007 om 11:54
geschreven door bojako
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
