Er zijn erger dingen in de wereld dan een in de prak gereden auto, maar toch hangt dit gebeuren als een donkere wolk boven mijn leven. Het is vooral de onzekerheid die me parten speelt, al vermoed ik dat vroeg of laat (en ik vréés eerder lààt dan vroeg) mijn schade wel zal vergoed worden. Ga een lening aan, werd me ingefluisterd. Maar dat vind ik een héél onzalige gedachte!
Meer dan drie weken reeds toer ik rond in een afgeschreven vervangwagen waarmee ik hopelijk niet in panne val! Mijn lidmaatschap bij de pechverhelping zegde ik namelijk enkele maanden geleden op als zoveelste bezuinigingsmaatregel. Met een nieuwe auto kon ik wel een jaartje zonder, meende ik.
Het neemt niet weg dat ik tevreden ben dat ik nog mobiel ben. Dat het me geen hoofdbrekens kost om me van punt A naar punt B te begeven. Maar, shame on me, ik begin mijn comfort te missen. Nu moet ik zelf zingen bijvoorbeeld wil ik een vrolijke noot in de wagen brengen, want met enkel het frontje van mijn radio kan ik niet veel aanvangen. Maar eureka! Ik bedenk net dat mijn GPS - als opbouwsysteem eenvoudig te verhuizen - ook over een MP3-speler beschikt!
Ook moet ik opletten dat ik, wanneer ik de kofferbak open, het deksel niet meteen op mijn hoofd krijg, de gasveer is blijkbaar stuk. Ik dien eveneens attent te zijn alles manueel op slot te doen, maar gelukkig heb ik slechts twee portieren. Mijn zetel krijg ik niet meer in de gewenste stand, ik stuur namelijk graag rechtop, nu mag ik het ervan nemen en lekker languit gaan liggen. Màg! Dat doe ik niet, ik hou graag nog wat overzicht. Dat resulteert in een verkrampte rijhouding.
Het is een oude onverzadigbare zuipschuit en ik kan hem natuurlijk niet op water en brood zetten want dan zou hij dienst weigeren
Aangezien we blijkbaar noodgedwongen een hele poos in elkaars gezelschap zullen toeven, zal ik de verzamelde takjes, blaadjes en stof eerstdaags maar eens opzuigen. Ikzelf niet, natuurlijk! Mijn stofzuiger. Ook de buitenkant heeft een sopje nodig
Mijn verzekeraar nam contact op met de tegenpartij. Helaas, ze schreven de verkeerde aan, namelijk één van de vier gedupeerden! Van de dader, géén gegevens, al noteerde de politie deze. Aan mij willen ze niets doorgeven, dat is een taak voor de verzekering, maken ze me duidelijk. Die mannen mogen ook wat doen voor de premie die ik betaal, voegen ze er ten overvloede aan toe. Daar ben ik vet mee! Ten langen leste geven ze me toch het PV-nummer.
Eigenlijk ben ik overgeleverd aan de goodwill van de personen aan de andere kant van de lijn. Assertief èn vriendelijk, dat wil ik zijn een waar oefenterrein!
Ik benijd mensen die rustig en onverstoord problemen aanpakken, zij denken in oplossingen, zij zien meerdere uitwegen. Ik daarentegen sta dikwijls te dicht bij de kommer en kwel waardoor mijn uitzicht op een creatief en doeltreffend resultaat belemmerd wordt. Ik dien wat afstand te nemen om alles in de juiste proporties te kunnen zien. Dan verandert een tragedie wellicht in een blijspel, of komt alles op zijn minst in balans
Reacties op bericht (9)
06-10-2007
Hier...
... zou ik ook de muren van oplopen.
06-10-2007 om 11:54
geschreven door zapnimf
04-10-2007
***
Na regen komt zonneschijn!
04-10-2007 om 20:58
geschreven door Venus
Jij piekerbeest
Lieve toch, jij onverbeterlijk piekerbeest. Ik weet het wel, ik heb makkelijk praten. Ik sta niet voor het onoverkomelijke en ik ga je absoluut géén goede raad geven over wat je nu al dan niet tegen de politie of verzekeringsagent moet zeggen. Maar echt waar hé, ik vind jouw zuipende karretje wel iets zeer sympathieks hebben. Persoonlijk heb ik het niet zo op jouw Berlingo begrepen. Voornamelijk de kleur doet me steeds weer aan mijn legerdienst denken. Als ik een voertuig in kaki-kleur zie begint spontaan bij mij de kaki op te wellen. En ik herinner mij nog jouw blauwe geit. Het heerlijke karretje waar me met Tsjumbé haast niet voorbij geraakten omdat die nu stekezot was van dat autootje (of van de eigenares). Geen nood dus Lieve, denk met weemoed terug aan die oude specimen waarmee je jarenlang rondtufte en als dat niet helpt dan kunnen de herinneringen aan mijn eerste Skodaatje misschien wel op jouw lachspieren werken.
Tot ergens in Deurle
04-10-2007 om 11:38
geschreven door rein
03-10-2007
Hopelijk...
...heb je snel je wagen terug en klaart de hemel weer op voor je. Over rondhossen in zo'n aftandse vervangwagen kan ik eveneens een (bijzonder treurig) boompje opzetten.
Concerning the rest: weet dat de aanhouder wint!
03-10-2007 om 21:11
geschreven door Menck
Het gaat voorbij, echt waar...
Al eens geprobeerd om je eigenste gedachten te "manipuleren"? Want bij mij werkt dat écht... Steeds maar weer dezelfde woorden -zoals bijvoorbeeld "alles komt goed; ik kan dit perfect hanteren; ook dit gaat voorbij" herhalen, kan ervoor zorgen dat je dit effectief gaat GELOVEN en dat scheelt al veel, want meestel leidt dat ertoe dat je ook juist kan handelen (de onzekerheid valt weg). Het is een soort zelf-hypnose denk ik, maar dat maakt niet uit, als het maar helpt! By the way, ik heb ondertussen ook een auto-verhaal te vertellen haha (zie mijn blog en enjoy...)
03-10-2007 om 16:44
geschreven door tine
02-10-2007
inderdaad
blijven aandringen en zoals Affodil al zei altijd op hetzelfde toontje . je zeker nooit boos maken en steeds de ganse uitleg van voor af aan doen..
02-10-2007 om 23:29
geschreven door Ollie
*
Toch raar dat je nooit moet porren wanneer het tijd is om je polis te betalen! Geen probleem met adressen of nummers dan. Men weet op het kantoor dan perfect wie, wat en hoeveel er moet gestort worden. Het is een oud zeer, en één dat nog lang zal leven vermoed ik. Luister maar naar de raad van Affodil en blijf aan die lijn hangen. Liefs
02-10-2007 om 19:29
geschreven door huismusje/troubadoerke
..
Erg dat je afhangt van papieren rompslomp, onbegrijpelijk in dit geval omdat er in uw geval geen betwisting mogelijk is. Die mensen denken dat we een ezeltje hebben dat geld kakt. Goed dat je over een vervang wagen kan beschikken al is het een kruk, hopelijk is het op kosten van de verzekering. Eerlijk gezegd, ik dacht toch dat dit al geregeld was. Misschien dat Affodil gelijk heeft en dat je achter hun veren moet blijven zitten, alhoewel...Voornaamste is dat het goed gaat met de familie, geen zieken of gewonden en in goede gezondheid. Groetjes en wie weet als er nog ens een theater voorstelling is zien we ons nog een keer. Groetjes.
02-10-2007 om 17:57
geschreven door Ludovikus
Geduld...
... is een schoon deugd, maar daar neem je geen verzekeringspolis voor. Uitbarsten in tranen of scheldtirades is meestal niet echt efficiënt. Waar ik al jaren een expert in ben om de andere partij tot spoed aan te manen: het systeem van de gekraste plaat! Ken je die? Elke keer opnieuw -na élke opwerping van de tegenpartij- aan hetzelfde dram-maar-doortoontje je uitleg opnieuw beginnen doen tot ze zo murw zijn dat je je zin krijgt omdat ze van je af willen. Zoals een ouderwetse plaat die "blijft hangen". Humo's populariteitspoll win je niet op die manier, maar 't gaat toch goed vooruit. Groetjes, Affodil.
02-10-2007 om 15:41
geschreven door affodil
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
