Smoelen trekken. Ik krijg het niet afgeleerd. Ontiegelijke jaren geleden met zus Sesje voor de spiegel: Al goed dat we zo niet geboren zijn, of zo , of zó
Heden ten dage kan ik me nog steeds uitleven met mijn telgen: mijn partners in crime, steeds te vinden voor een of andere zotte performance
Na mijn gekkebekkentrekkerij ben ik nog een halve nacht zoet met pogingen deze fotos te uploaden en op dit blog te krijgen. Het is muisstil in huis op het gesnurk van onze Noewi na. Die kan nogal een zaag spannen, daar is een volwassen man klein bier naast. Somtijds slagen we er niet in naar het Journaal te luisteren als onze kater in dromenland vertoeft.
Om halfnegen word ik 's ochtends uit bed gebeld en uiteraard ben ik niet uitgeslapen. Mijn wekdienst bestaat uit een drietal buren die met een zorgelijk gezicht vragen of ik het al gezien heb. Nee dus, ik kijk er naar en ik zie het niet. Toch niet van de eerste keer.
Maar nadat ik beter kijk vallen mijn ogen bijna uit mijn kassen. Daar waar normaal een ruit moet zitten bevinden zich enkel brokkelige randen vergruisd glas. Het portier is nog op slot. De radio is intact alsook de ingeplugde USB-stick. Ook de parkeermunten en mijn sleutels aan het rode koord liggen er nog steeds voor het grijpen.
Niemand had wat gehoord. En ik, occasionele nachtbraker, had ook niets opgemerkt.
Er zit niets anders op dan de politie, mijn vriend, nog maar eens te contacteren. Binnen de kortste keren staan ze voor de deur, twee inspectrices, heel accuraat en vriendelijk, ze bellen nadien zelfs uit zichzelf het PV-nummer door.
Aan de autodokter heb ik momenteel ook niet veel, het is hoogdag en hij zit onbereikbaar ver en warm in Spanje. Bovendien blijken mijn boordpapieren, op het groene formulier van de verzekeringen na, onvindbaar. Gestolen? Weinig aannemelijk, denk ik, gezien de rest van het mapje intact is. Misschien zijn ze na de technische keuring vorige week in de garage blijven liggen? De speurtocht aldaar levert niets op. Na veel vijven en zessen ontdek ik ze in een van de vele, niet voor de hand liggende geheime bergplaatsen die mijn Berlingo rijk is.
Achiel, mijn zesentachtigjarige buurman, had gisterennacht last van belleketrekkers. Een vijftal jongeren, naar zijn schatting veertien à vijftien jaar, eisten een snoep of zijn leven. Hij kon daar niet mee lachen en vermits ze niet meteen wilden opkrassen dreigde hij de gendarmen op te trommelen maar ze lachten hem vierkant uit. Het was wel Halloween, maar zo te horen waren ze daar niet op gekleed en niemand anders had ze aan de deur
Hopelijk namen die gasten geen wraak op mijn auto in de veronderstelling dat t de zijne was
Enkele hondenliefhebbende wandelaars delen ons mee dat dergelijke vandalenstreken de laatste week ook de belendende straten teisterden.
Yves, de jonge buurman, helpt me met het afplakken met plastiek. Uiteindelijk omzwachtelen we het hele portier maar met folie waardoor we stom genoeg niet meer bij de klink kunnen!
Dochterlief gaat de brokken te lijf met de stofzuiger en ik het voetpad met een bezem. Nu nog duimen voor een wolkenloze lucht, want honderd procent waterdicht is onze oplossing niet
Uren later vind ik niet meteen mijn gee-es-em. Waar heb ik die nu laatst gebruikt? Als vanouds probeer ik hem via een telefonische oproep te lokaliseren. Dringgg dringgg dringgg toetert het in mijn oor, maar daarbuiten hoor ik niets. Ik dweil het hele huis af, in verwachting van een auditieve respons. Noppes, nada, niemendal. Ijdele hoop vervliegt naarmate ik van kamer naar kamer struin.
Dan begint het me te dagen. Ik liet het toestel in de wagen. Open en bloot. Naast het klokje. Grijpklaar. En vergat het eruit te halen Want gisteren droeg ik een zakloze broek grmbl .
Ik consulteer mijn belwaarde op het internet en mijn hart maakt een ferme roffel: van 38,45 euro zakt het naar 34,51 euro en nu rest me nog 32,06 euro. Die domme dief zit gewoon mijn krediet op te souperen en ik kan daar niets aan verhelpen! Mijn aanvraag tot blokkade van mijn nummer heeft dus duidelijk nog niets uitgehaald! Sapperdenondebollekens!
Doe ik zo mijn best om zuinig te wezen! Die gladjanus belt alleszins niet naar Mobistar, want mijn gratis belwaarde is nog intact. En mijn honderdtwintig sms-jes, daar kan ik nu naar fluiten, al verstuurde ik er slechts een handvol per dag met meldingen als Het eten is klaar of Zet je muziek ne keer wat stiller Decadent, ik weet het, maar nu een gemis! Tandengeknars en geweeklaag
Reacties op bericht (7)
12-11-2007
Lieve kind...
...je trekt het ongeluk tegenwoordig aan als een magneet, hé. 't Zal wel eens overgaan, zeker? goede moed. Knufs, Affodil.
12-11-2007 om 16:20
geschreven door affodil
06-11-2007
Mens toch...
ze weten je te vinden de laatste weken! Hoogstwaarschijnlijk die snaken die bij je oude buurman zijn langsgegaan.Ondertussen zit jij toch maar leuk met de onkosten.
Wat je koffie-met-melkje betreft van een oogstreling gesproken! Proficiat!
06-11-2007 om 19:51
geschreven door Titipoes
04-11-2007
pechvogel van het jaar...
pffft...lieveke toch.'t is akelig en zo onrechtvaardig; ik ben zelf nog altijd een beetje aan t bekomen van de inbraak in onze motorhome.
-------------------------------
Wat de smoelen betreft : schitterend dat je dit er nu toch ook kan bijzetten hoor! En toen ik je met al die grimassen aan t bekijken was, wist ik het ineens !!! ... waarom je me vanaf het eerste moment dat ik je zag, op foto en in't echt, zo vertrouwd leek : Je lijkt echt heel hard op mijn nichtje Marieke, ik probeer enkele foto's van haar hierbij te plakken, als 't niet lukt, stuur ik ze per email.
------------------------------
hartelijke knuffel
04-11-2007 om 17:53
geschreven door paz
*
Verdorie Lieve, het zit je echt niet mee de laatste tijd. Mijn knuffel neemt steeds zeer plichtsbewust alles uit de auto Zelfs als we met de auto ergens naartoe rijden en vervolgens een wandeling gaan maken. Natuurlijk is mijn handtas daar een dankbaar atribuut voor. Zelf vind ik het vaak een hele poespas, dus ik zou net als jij die dingen niet steeds meesleuren. Maar nog maar eens blijkt dat het echt wel nodig is, een zeer spijtige zaak. En dan nog zijn er die louter voor het plezier je auto beschadigen Bangelijke evolutie hoor. Als afschrikmiddel kan je misschien enkele van jullie "smoelenfoto's" op je ruiten kleven met als onderschrift "Gevaarlijke eigenaar". Tja Lieve, ik probeer je een glimlach te ontlokken in deze voor jou mindere periode. Dikke kus erbij.
04-11-2007 om 11:04
geschreven door huismusje/troubadoerke
03-11-2007
Inbraak
Als ik het zo lees, laat je wel heel veel spulletjes onbeheerd achter in de wagen. En hoewel dat een inbraak in het geheel niet rechtvaardigt, staat zulks bij de politie omschreven als 'aanzet tot diefstal'. 'k Weet het: 't is een klotewereld, soms. Sterkte!
03-11-2007 om 17:39
geschreven door Menck
02-11-2007
Ik moet zeggen,
je kan er wat van!!! Van snoeten trekken bedoel ik dus!!! Mijn man is daar ook een expert in en mijn pa was dat ook. Ik heb er geen kaas van gegeten! Misschien wel te geremd??
Wat je auto betreft: ik vind het verschrikkelijk wat wij allemaal maar als normaal moeteen aanvaarden en als teken des tijds. Er wordt gewoon niet opgetreden tegen die deugenieterij en dat weten die ventjes heel erg goed, dus gaan ze lustig hun gang. Raak daardoor gefrustreerd. Hoop dat ze ze toch nog vinden, maar denk niet dat ze er achteraan gaan.
Groetjes van
02-11-2007 om 17:28
geschreven door Michelly
verdorie
Het zit je echt niet mee hé de laatste tijd! Dat arm autootje van u heeft al wat meegemaakt. Kan de politie de dieven niet traceren via je GSM, of doen ze dit enkel om vermiste personen te vinden? je autopapieren horen in feite ook niet in de auto want deze worden ook dikwijls gestolen voor een ander gebruik. Wij maken van alle documenten een fotokopie en laten die in een map in de auto, dit is natuurlijk niet geldig wanneer je tegengehouden wordt door de politie, maar bij afgifte van je identiteitskaart mag je ze thuis ophalen en naar het politiebureel brengen, enfin zo is het bij ons toch ooit eens geweest. Als je heel plichtsbewust bent dan neem je de echte natuurlijk in en uit de auto elke keer, maar ik heb het er niet voor over. Zelfs de houder van de Tom Tom nemen we elke avond uit de auto, want de politie zegt dat de meeste mensen hun GPS ergens in de auto verstoppen (zoals jij je papieren) en daarom slaan ze ook ruiten kapot om dat te zoeken. een open aanbieding van een GSM op de bank is natuurlijk nog meer uitnodigend. Ach... ik vind het erg dat we in zo'n tijden leven, maar we zullen er ons in moeten schikken vrees ik. Je foto's zijn anders een grandioos succes hoor ! Was het lachen voor of na de feiten? dikke knuff.
02-11-2007 om 11:53
geschreven door bojako
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
