Radio. Ik kan daar echt van genieten. Alleen ben ik me er niet steeds van bewust dat het binnen handbereik ligt. Welhaast per ongeluk ben ik, telkens ik de contactsleutel omdraai verbonden met de ether en haal ik de wereld in huis, in casu mijn auto.
Vandaag beland ik midden in een dialoog met zo op het eerste gedacht kledij als onderwerp. Het moet tot op de voeten vallen, en niet tot juist onder de knie, wat een probleem is als je groot bent. Vervolgens hoort daar een singel op, een wit touw, bij voorkeur iets bij met flochen, kwastjes dus. Dan een stola Hola, een belletje begint te rinkelen, zit ik in een religieus programma? En om het geheel af te maken moet je een mantel om, met een kruis op de rug.
Handschoenen zijn ver-plicht. Een bril of een uurwerk is uit den boze. Pruik en baard moeten uit één stuk zijn Nu pas ben ik honderd procent zeker over wie het gaat!
Een gezagsvolle, waardige persoon wiens stem een octaaf of twee lager klinkt dan doorsnee, de ogen ietwat toegeknepen, nadenkend, traag zijn zinnen formulerend. Een heilig man die deez dagen menig kinderhart sneller doet slaan: Sinterklaas!
Ik krijg nog een paar tips voor het ontwijken van mogelijke valkuilen. Rijd niet op een paard als je het niet in het gareel kan houden. Parkeer je auto om de hoek om te voorkomen dat je afgaat als een gieter indien je je mijter verliest bij een aanvaring met de dakrand. Al deze richtlijnen vind je in het pas verschenen boekje over Hulpsinterklazen, bij leven geschreven door Jos Brink. In feite is deze handleiding niet voor mij bestemd. Ik ben immers een vrouw en de rol van Sinterklaas is me niet op het lijf geschreven
Zwarte Pieten integendeel kunnen gemakkelijker verdoezelen te behoren tot de vrouwelijke kunne.
Hij roept heel wat herinneringen op, deze heilige man met zijn knecht.
Mijn kleutertijd bijvoorbeeld waarbij ik steevast angstige klasgenootjes buiten naar het toilet mocht begeleiden. Zelf was ik even bang, al werd ik in het geheim ingewijd. Nerveuze rillingen over mijn rug bij het afspeuren van muren en daken. De echte Sinterklaas was reeds ettelijke jaren dood, de plaatsvervangers echter waren springlevend, en je wist maar nooit of ze over magische krachten beschikten! Gedachten lezen bijvoorbeeld. Grote mensen konden dit naar mijn gevoel so wie so. Die waren almachtig en alwetend. Mijn medeweten heeft me naar mijn gevoel weinig voordeel geleverd!
Ik denk aan Pieter, één van mijn discipelen uit een ver verleden. Die met zijn baba-bobo aangaf dat de valiezen op zolder stonden omdat de vakantie voorbij was. Hij was ook verzot op Sinterklaas. Zo moesten we in onze conversaties deze benaming weren. We vervingen dit door heilige man, de sint, 6 december, enzovoort. Het duurde niet lang of hij had ook dit door. Pienter was hij, ondanks zijn verstandelijke beperking! Echte bisschoppen daarentegen brachten maar verwarring, die leken zo op zijn idool! Hij zag ze altijd en overal, die talloze symbolen, een kruis, een kerktoren, een driehoek, de paus... Waar hij kon tekende hij mijters en kruisen, op de aangeslagen ruiten, in het zand, op papier, met zijn vinger op onze rug. Zo leerde hij een aantal woordjes schrijven: PIET, SINT, ZAK, BOOT en werd zijn favoriete thema uitgediept. Steeds was hij op zoek naar een luisterend oor om in onbeholpen klanken, halve woorden en gebaren zijn interesse te delen. Ik ben hem een beetje uit het oog verloren, maar ik denk dat het deze week nog steeds hoogtijdagen zijn voor hem...
Vanavond wordt mijn collega van de nacht geacht clandestien knechtenwerk te leveren, namelijk het vullen van een twintigtal zakjes met snoepgoed. Morgen zal een andere collega ongezien de schoenen voorzien van deze lekkernijen. Wis en zeker staat er dan een keur aan schoeisel aan de deur. Met een klontje voor de ezel, eventueel.
Reacties op bericht (12)
06-01-2008
..
Lieve Lieve, laat nog eens van je horen. Nu ben je toch allang weg meisje. Twee woordjes is al goed.
06-01-2008 om 17:31
geschreven door Ludovikus
31-12-2007
*
Deze wensen, met veel liefde en genegenheid gegeven, zijn voor jou en al wie jou dierbaar is.
31-12-2007 om 01:01
geschreven door huismusje/troubadoerke
29-12-2007
..
Een dikke Kerst en Nieuwjaarszoen voor je Laat nog eens wat van je zien? En hoe maken de kinderen het??
29-12-2007 om 15:44
geschreven door Ludovikus
25-12-2007
Oei,oei
mijn kerstknuffel van gisteren is precies niet doorgekomen. Hier volgt dan een herhaling.
25-12-2007 om 23:50
geschreven door Ollie
19-12-2007
Gewoon, zomaar..
goeie dag zegggen
19-12-2007 om 12:36
geschreven door Titipoes
17-12-2007
..
Laat nog eens van je horen. Hoe gaat het daar met jullie. Berlingo'tje en anderen karren in orde?
17-12-2007 om 15:41
geschreven door Ludovikus
10-12-2007
*
Ik vond het eerlijk gezegd een beetje sneu toen mijn kinderen doorhadden wie de werkelijke Sint was. Ik vond het zelf zo leuk die geheimdoenerij. 's Nachts opstaan om het speelgoed klaar te zetten, soms heel onchristelijk zitten vloeken omdat ik het niet meteen in elkaar kreeg. En vooral de week vooraf waarop ik hen zonder morren in hun bed kreeg. Met kleindochter verloopt het helemaal anders, ik krijg telefonisch instructies door van wat ik moet kopen, ik ga op pad en erger me dood aan de lange wachtrij aan de kassa en schrik me een hoedje als ik de rekening betaal. Ik heb ook steeds hulp nodig bij het kopen van de geschenken want ik heb er nog nooit van gehoord. Maar het blije snoetje maakt dan toch weer alles goed. En toch heb ik heimwee naar de Sint van vroeger. Liefs
10-12-2007 om 16:48
geschreven door huismusje/troubadoerke
***
Worden kinderen niet teveel verwend? Gisteren kwamen twee kleintjes van vijf en zeven jaar, hun gevraagde speelgoed aan de Sint, ophalen. Na een kwartiertje kwamen ze bij mij om te zeggen dat ze zich verveelden terwijl mijn living overvol met speelgoed lag, grrrrr!
10-12-2007 om 10:55
geschreven door Venus
Altijd weer genieten...
op het blogje van lieve Lieve. Mijn dochter zette naast de wortel een flesje water voor Piet en een flesje bier voor de Sint. Conclusie midden in de nacht kon moeder of vader opstaan om het glas water uit te gieten en een lef flesje in de plaats te zetten met een briefje " Dank je wel, het heeft deugd gedaan!"
10-12-2007 om 00:44
geschreven door Titipoes
08-12-2007
Ja dat weten!!
Het is echt eigenaardig: als een kind te weten komt dat sinterklaas niet echt bestaat, maar de cadeautjes door papa en mama gekocht worden, dan is zogezegd een heel boel spanning verdwenen! Vergeet het maar: want het eerste en ook het tweede jaar, hebben ze nog net zo goed de zenuwen als voordien. Het is wel papa en mama, maar wat, als.......
Tenminste zo heb ik het ervaren en ook gezien bij kinderen. We willen allemaal zoooooo graag in sprookjes geloven. Vandaar waarschijnlijk.
Groeten van
08-12-2007 om 23:48
geschreven door Michelly
07-12-2007
...
Ach, het is zooooo mooi zolang het duurt. Kleindochter Axelle is het ook te weten gekomen, zeven is ze. Als een grote zegt ze dat de kleintjes het niet mogen weten, niet verklappen dus. Ze heeft voor alle zekerheid toch haar schoen gezet. Wel een bokaal met worteltjes, dan kon die vanavond nog gegeten worden, zegt ze er bij.
07-12-2007 om 00:57
geschreven door Ludovikus
06-12-2007
Ja waar is de tijd
Ja waar is de tijd van Piet, Sint, Zak, boot nu is het allemaal van Piet, Tieten, Zak ,Bloot. En hoewel de reclame hier ook al heeft toegeslagen bij dit gebeuren, voorlopig is het nog zonder wulpse, buikdansende, zwarte Pietessen. Laat het ons zou houden. Later zullen ze de mijter op zolder vinden en zich realiseren Sint N'klaas bestaat niet , en de klokken ook niet en de kindjes komen niet uit een kool; ze worden geboren en morgen gaan we opnieuw op de zolder spelen en die boor zullen we ook wel vinden.
06-12-2007 om 13:01
geschreven door Ollie
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
