Ons kleinste kamertje is een ideale plek voor creatieve processen. Van oudsher worden daar boeken verslonden, niet enkel om de tijd aangenaam te passeren maar ook om het verteringsverloop een handje te helpen. Een zachte dwang met andere woorden om lang genoeg aan de pot gekluisterd te blijven.
In een ver verleden, met name tijdens mijn rijsttapijt-periode, was dit geen evidentie echter. Die pot bevond zich toen namelijk buitenshuis, en putje winter was het allesbehalve een pretje met de billen bloot te gaan. Maar aan een goede ventilatie had ik in elk geval geen gebrek.
Het kon trouwens nog erger, had ik reeds ondervonden. In het citéetje een paar straten verder moest je de plee met de buren delen. Bij mijn grootouders in de Kempen was ik benauwd dat er ofwel ongedierte aan mijn achterwerk zou knabbelen, of dat ik door het plankengat zou vallen, want ik kon met mijn voeten niet aan de grond. Op scoutskamp moest ik op een boomstam plaatsnemen, zo'n halve meter horizontaal boven een gat in de grond, in de HUDO, acroniem voor houdt uw darmen open. En hoe de Fransen zichzelf op hun hurktoilet proper en droog hielden, is me steeds een raadsel gebleven. Die twee uitstulpingen voor je voeten stonden naar mijn idee veel te dicht bijeen. Ook staat me de sanitaire voorziening in de Senegalese Fouta Toro nog levendig voor de geest. Mijn vraag naar het toilet werd met een weids armgebaar beantwoord: de hele brousse stond ter mijner beschikking! Daar was helaas ons Westers WC-papier allesbehalve handig. Die tijden ben ik gelukkig dus wel heelhuids doorgekomen.
Ik ben hopeloos afgedwaald van mijn onderwerp, de scheppende mogelijkheden tijdens het excretieproces.
Deze week werd onze artistieke potentie aangescherpt. Zoonlief beet de spits af en zette een cartoon op papier. Ook mijn dochter liet zich niet onbetuigd en zelfs ik kon niet aan die pen weerstaan.
Wanneer het blad vol is, valt me weer eens op hoe expressief Jorams tekeningen zijn, ze spetteren van leven.
Ik heb ze nog ergens liggen, zijn creaties van weleer. Met een beetje weemoed denk ik terug aan de tijd dat hij er hele verhalen bij verzon. Een tijd dat ik bij hem nog in de bovenste schuif lag, denk ik grinnikend, wanneer ik een van zijn Valentijnstekeningen onder ogen krijg. Ooo zooo slordig, maar met oog voor detail, en hij wijst me op de rem aan de skeeler en de sigaar in de mond. En moeke, dat was om me te plezieren.
Ten tijde van mijn kersverse moederschap hadden we gekozen voor de aanspreektitel papa en mama. Moeke klonk me toen veel te rond en oud in doren. Wist ik veel dat ik me mettertijd als een echt moeke zou voelen, zon knuffel-, troetelmoeke!
Nu nog siert een hele serie tekeningen van Jolien de muur boven mijn bed, stuk voor stuk me zeggend hoe gaarne ze me ziet
Reacties op bericht (9)
12-03-2008
..
Alles goed met jou en de gastjes????
12-03-2008 om 16:51
geschreven door Ludovikus
27-02-2008
..
Kom effe kijken. Nog geen nieuwe tekeningen om op te hangen??
27-02-2008 om 16:47
geschreven door Ludovikus
26-02-2008
(U heeft geen titel ingegeven... 't is zonder titel, piwie)
Lieve, dit was stof voor twee stukjes!
Tekeningen hangen hier een paar maanden tegen het prikbord en dan verdwijnen ze. Ben geen verzamelaar.
26-02-2008 om 22:53
geschreven door zapnimf
23-02-2008
tekeningen en het klein kamertje
Het lijkt alsof iedereen door hetzelfde virus besmet is want ik bewaar ook al de tekeningen en kattebelletjes van de kleinkinderen in een map. Dat zijn dan wel 6 mappen hier !!. De kleinste zit nog in de wachtkamer maar dat komt wel. Van het oudste kleindochtertje heb ik schilderwerkjes ingekaderd, pareltjes!!
In ons kamertje hangt een moppenboek. Eens goed lachen kan daar soms wonderen doen... moet je eens proberen!!
Groetjes
23-02-2008 om 09:57
geschreven door Natoken
17-02-2008
..
De mooiste tekeningen van onze oudste (de jongste zoon had iets minder talent) heb ik zelfs laten inkaderen en die hangen nu in de hall. Zijn zoontjes kijken nu met bewondering naar de tekeningen van hun papa. Ik zou ze meegeven aan zoon, maar hun interieur is minimalistisch en ze wensen zo weinig mogelijk aan de muren te hangen, dus blijven ze hier, dan kan ik er nog van genieten. Wat lektuur op de troon betreft: 't is bij ons allemaal precies een bib., een familiale afwijking vrees ik. Fijne zondag nog!
17-02-2008 om 12:14
geschreven door Bojako
15-02-2008
Memories of little rooms
Ik huiver nog als ik terugdenk hoe ik in mijn jeugd van het mansardekamertje helemaal naar beneden, door de winkel en het griezelige magazijn vol zakken en granen naar het koertje moest waar hij stond geïnstalleerd, hoog en majestatisch onder de grote volière en naast de bakken met goudvissen en waterschildpadden (leeg in de winter) de PLEE en als het vroor kleefden uw bips aan de bril en dat is allemaal maar 50 jaar geleden.
Joram heeft blijkbaar talent als cartoonist - die tronie is zeer, zeer expressief.
15-02-2008 om 23:06
geschreven door Ollie
14-02-2008
..
Het zijn stuk voor stuk expressieve meester stukjes. Picasso of Miro deed het niet beter. Ook hun zin voor coloriet is bewonderenswaardig. Je zoon heeft zeker talent aan die eerste gezichten te zien, maskers van Permeke. Ik heb hier ook een farde vol van ons gasten. Nu en dan kijk ik het nog eens door. Axelle van zeven, vergroot het stapeltje wekelijks. Groetjes Lieve Lieve.
14-02-2008 om 17:47
geschreven door Ludovikus
!!
Heb van de kleinkinderen ook een ganse wand vol gehangen in mijn bureau, met meesterwerken van allerlei aard! Vind het geweldig en na verloop van tijd gaan ze de kast in bij de foto's en komen nieuwe kunstwerken de oude vervangen. Héérlijk is dat en ik vraag me af, hoe lang ze dat gaan volhouden? Genieten zolang het kan!
Groetjes van
14-02-2008 om 16:38
geschreven door Michelly
...
Die tekeningen ... hoe dierbaar zijn die he. Van de kinderen heb ik ze helaas niet meer, die zijn bij de verhuizingen verloren gegaan. Maar tekeningen van de kleinkinderen hangen hier ook tijden te pronken en worden bewaard in een speciale map.
Maar ophangen in het kleinste kamertje is ook een idee.
14-02-2008 om 12:53
geschreven door thea
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
