|
t Was al een
poos geleden maar vanavond trokken we er met ons drieën met de fiets op uit.
Beelden uit lang vervlogen dagen kwamen spontaan bij me op
Met vijftienjarige
broer naar zee en op de terugweg verloren rijden in Brugge. De pijlen naar Gent
leidden ons slechts naar de autostrade. Dus staken we ons licht op in een café.
Daar werd onze vraag op ongeloof onthaald. Op mijn eentje naar de
Ijzerbedevaart, ruim 80 km ver, om eens ter plaatse, rechtsomkeert te maken,
wegens te druk en te weinig voeling met de manifestatie. Lekke band verholpen
door een pater op familiebezoek. Met zus Seske en vriendin Karin bij tante Lie
op paardenvakantie. Met de trein tot in Mechelen en dan per fiets naar
Herenthout. Ter plaatse alle jumpings met onze tweewielers bezocht. En ook alle
dansfeesten. Ik was zeventien. Heerlijke leeftijd. Van de Kempen helemaal terug
naar onze geboortestad fietsen. Bijna thuis in een hondenweer belanden.
Aartslastige bruggen! Nadien Seske doodziek. Allergie voor penicilline. Papa
vreselijk bezorgd
Gevallen in onze
straat en in een onmogelijke knoop geraakt. Jas gescheurd. Wedstrijdje koersen
om indruk te maken op broer van Karin resulteert in valpartij. Zus is
bewusteloos en kreunt. Ikke: Allé Seske doe niet onnozel, sta recht! Seske met ambulance
naar ziekenhuis alwaar oor aan elkaar wordt genaaid. Mama gaan halen en met
politiewagen naar het ziekenhuis. Neen, ze is niet aangereden door een auto.
Angstig wachten tot de operatie achter de rug is. Liefdevol de jas ontvlekken
van gehospitaliseerde zus. Ingedeukte knoop aan jas is trieste getuige. Samen
met mama en voor vol aanzien worden, een heerlijk gevoel. Papa ligt ondertussen
ook in het ziekenhuis met een fistel, ondertussen zonder, maar met een wiek.
Dat doet zeer. Veel zeer.
Later dan: de
ritjes met een dommelend kind vooraan en een actief kind achterop mijn rijwiel
en deze langs de Schelde met twee zelfstandige kindertjes (op sommige stukken
met samengeknepen knieën. Die van mij). Dochter aan het duurlopen, ikke ter
ondersteuning ernaast, op twee wielen. Ikke sportief per fiets naar het werk
(eenmalig)
En vanavond:
Mama, ge rijdt gelijk een bomma! en zoonlief demonstreert hoe hij dagelijks
naar school fietst. Goed dat ik dit niet dagelijks zie! Dochter vertrekt elke
ochtend gelaarsd en gespoord met helm dus en in donkere dagen met fluovest
zeer tot ongenoegen van haar broer die dit maar belachelijk vindt.
Vandaag is het
dus zo ver gekomen dat mijn kinderen mij begeleiden in plaats van andersom,
allé zo voelde het toch aan!
Dit alles flitste
dus door me heen toen we naar zus Steentje reden, op een boogscheut van bij
ons.
In de weidse tuin
je weet wel keek ik naar de rij populieren die de grens aangaf van onze
ouderlijke tuin. Een scheefgegroeide eik vertelt ons hoe hij moest wedijveren
met een populier voor een streepje zon. Er is het brugje over de gracht naar
het stukje wild, getemd en beteugeld, ontdaan van distels en geciviliseerd met
een schommel.
Kijkend naar de
verbouwde achtergevel mijmer ik over vroeger. Wie sliep waar? Ik ben meermaals
van kamer veranderd. Op de eerste verdieping werd de slaapkamer (waar ik ooit
met Annemarie uit Duitsland sliep) in tweeën gesplitst. Vage herinneringen aan
bompa op bezoek, rustend in het eerste kamertje. Later werd het weer één kamer,
toen bobonne bij ons kwam wonen. Het werd toen een heuse studio. Niemand kon
toen ooit vermoeden dat mama eerst zou sterven.
Een rondleiding
door het recentelijk heringericht huis, voert me naar de eerste verdieping waar
haleluja! nog een stuk van de oorspronkelijke muurbekleding zichtbaar is.
Een mooie verftechniek.
Op naar de tweede verdieping, naar de
tienerliving. Schitterend! Knus! Ze is met Nele Zotje trek aan het
spelen, de nichtjes kijken televisie. Hier hebben we ooit geslapen. Hielden
modeshows. Slopen naar beneden om een snee brood uit de berging te
pikken. Kletsten met elkaar gezeten bovenaan de trap. Renden stiekem naar onze kamer toen de livingdeur beneden openging. Wachttend met ingehouden adem tot papa of mama naar boven kwam, een diepe slaap simulerend
|
)
Ik ben Lieve
