Tot mijn ontzetting ben ik weeral eens bezig te laat aan t komen. Ik had me nochtans goed voorbereid: de route uitgeprint, alles op voorhand klaar gelegd, tijdig uit de veren. Oponthoud in de badkamer door mijn jongste die ze te lang bezet houdt terwijl mijn oudste voor de deur staat te trappelen. Zijn aansporingen wekken niet op tot spoed, integendeel! Op zijn beurt baddert hij ook uitgebreid en vooral het onderhoud van zijn haardos is een tijdrovend karwei.
Aan het tankstation is het na herhaalde pogingen onmogelijk om mijn Visakaart in te lezen. Mijn gewone bankkaart wordt wel aanvaard maar de pomp weigert dienst. Nul komma nul liter diesel sijpelt er uit de slang, ik mag wriemelen wat ik wil. Snel naar een andere pomp, maar daar is iemand me te vlug af. Aanschuiven in een andere rij dan maar. Een dame getaxeerd op bijna klaar, het blijkt een foute inschatting. In achteruit en in volle vaart naar de volgende pomp.
Deze bevoorradingsprocedure kost me twintig minuten extra. Nog koester ik hoop het traject tijdig af te werken. Hoe ijdel! Terwijl ik de oprit naar de autostrade oprijd, bots ik op een file. Stilstaand, wel te verstaan. In grote haast verlaat ik dus de snelweg, deze naam momenteel niet waardig en probeer in mijn hoofd een alternatieve route te berekenen. Ruimtelijke oriëntatie is niet meteen mijn sterkste punt. Drongen ligt een stuk op weg naar de kust, redeneer ik, en daar besteed ik de volgende twintig minuten aan.
Het is er druk maar ik kan probleemloos invoegen. Volle snelheid haal ik echter niet. Bovendien stropt het verkeer bij elke mogelijke op- of afrit.
De radio meldt wateroverlast in Oostkamp, en dat kunnen we meteen aan den lijve ondervinden, we passeren daar net. Het uitspansel dreigt inktzwart. Met een ei in mijn broek en in het schriele licht van de koplampen zoek ik me een weg tussen opzwiepend nat en immense plassen die de wegmarkeringen maskeren. De loodzware lucht loost zijn ingehouden nattigheid. Mijn ruitenwissers vliegen driftig heen en weer. Ik vind de knop voor de achterruit niet meer. Proefondervindelijk lukt het uiteindelijk gelukkig wel.
Een half uur later dan vooropgesteld arriveren we in De Kinkhoorn. De maaltijd is al halverwege...
Het wordt een heel plezierige namiddag. Een feest in beperkte familie, zeventien personen, maar toch heel biezonder. Om te beginnen vier generaties, in vrouwelijke lijn. Leeftijden van twee tot plus negentig. Twee gescheiden koppels. Een weerzien met een uit het oog verloren familielid. Veelkleurig. En toch harmonie.
In de kelder van het complex is een kinderparadijs met fietsjes, pingpongtafels, minigolf en nog veel meer. Ik poog dit alles op de gevoelige plaat te leggen, geen sinecure met zon kwikzilvers. De zesjarige feestelinge staat wàt graag in de schijnwerpers en laat zich met plezier vereeuwigen in allerlei gewaagde poses, van tong uitsteken tot pure acrobatie.
Als de zon uiteindelijk doorbreekt zakken we af naar de dijk en leven de jongsten zich uit op de go-carts. Sara kan haar geluk niet op wanneer ze boven verwachting toch een elektrische step mag. Met duizelingwekkende snelheid zoeft ze heen en weer, in haar kielzog, grote broer Maarten. Ukkepuk Mateo krijgt gaandeweg het trappen onder de knie.
Kers op de taart is een rit op een vierwieler, met papa en Joram aan het stuur, Jolien en Maarten aan de pedalen en de jongsten als passagier.
Een ijsje, een drankje, ronden de dag mooi af en ongehaast en zonder file vatten we de terugreis aan. In een aureool van zacht avondlijk zonlicht...
Als een duiveltje uit een doosje. http://www.seniorennet.be/forum/images/smiles/icon_smile.gif, Groetjes.
17-05-2008 om 16:29
geschreven door Ludovikus
13-05-2008
*
Wat stom van me dat ik dit item gemist heb. Ik kom nochthans zo vaak kijken hier. Ik kom dus rijkelijk te laat met mijn reactie. Maar laat of niet, je feestfoto's zijn heel mooi en een plezier om te bekijken. Liefs van mus
13-05-2008 om 18:27
geschreven door huismusje/troubadoerke
09-05-2008
..
Omdat je er bent.
09-05-2008 om 00:04
geschreven door Ludovikus
07-05-2008
Daar raak ik dus
helemaal van overstuur, als ik merk dat ik veel te laat ergens ga aankomen. Ben zo iemand, die altijd overal te vroeg is of als eerste arriveert omdat ik altijd wil acclimatiseren. Voor een feest is dat natuurlijk niet nodig maar toch zie ik liever iedereen aankomen dan zelf te moeten constateren , dat iedereen er al is!
Prachtige foto's maar dat kan niet anders met zo mooie kinderen!
GRoeten van
07-05-2008 om 23:46
geschreven door Michelly
05-05-2008
Je kunt maar beter denken
het is beter te laat komen dan te vroeg gaan ! Prachtige en schattige diashow trouwens .
Knuffel
05-05-2008 om 23:41
geschreven door Ernst
Ai ai ai
De frustratie over het te laat komen en al de drukte daaromtrent spette van het scherm. (En de herkenning was ook niet ver te zoeken.)
Al wil ik wel je beginzin over de voorbereiding tegenspreken. Je tank vullen op voorhand hoort ook bij de voorbereiding.
Alla, als het feest nadien zo gezellig is, mag dat allemaal snel vergeten zijn.
05-05-2008 om 11:54
geschreven door zapnimf
..
feesten aan zee - ik weet wat het is! Schoonbroer en schoonzus en alle familie van mijn moeder wonen aan zee en voor elke feest daar vertrekken we ruimschoots op tijd wegens de files. We waren destijds bijna te laat op hun huwelijk dus we hebben onze les al lang geleerd. Leuk is dan wel dat je inderdaad even wat zeelucht kunt inademen, minder leuk is dan weer dat er altijd een BOB moet zijn om terug naar huis te keren door - jaja de files. Vroeger had je in de winter kans dat je vlot kon rijden indien er geen sneeuw of ijzel was, maar dat is ook gedaan. Volgens mij rijdt iedereen uit het binnenland tegenwoordig 'elk weekend' naar zee, regen of geen regen. Prachtige diashow trouwens Lieve! Dikke knuffel
05-05-2008 om 10:45
geschreven door bojako
04-05-2008
..
Wat heb je daar een bende schatten bij elkaar gefotografeerd. Je bent er dan toch geraakt zonder brokken. Tegenwoordig wordt elk ritje op de autostrade een risico match. Zo'n vierwieler trappen, geen CO2 uitstoot, maar je verstookt wel wat zweet. Groetjes Lieve Lieve.
04-05-2008 om 00:57
geschreven door Ludovikus
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
