Ik heb altijd nogal graag gebricoleerd wat geenszins betekent dat ik een handige Harry zou zijn. In mijn jonge jaren ging me dat beter af, de flower power, je weet wel, dat hoorde er enigszins bij. Ik huurde toen een klein huisje met dito tuintje. De mogelijkheden om te knutselen waren dus legio. Het begon alvast met het installeren van een gasconvector. Er was een schouw en een schoorsteen op het dak èn een gasleiding. Meer moest dat niet zijn. Eerlijkshalve dien ik hier te vermelden dat ik werd bijgestaan door een andere, meer gevorderde doe-het-zelver. Toen ons karwei was geklaard mocht de “EGW” “de gas” aansluiten. Zij deden dat, maar sloten het onmiddellijk weer af. Er was ergens een lek. Neen, ik zie je al meewarig glimlachen, niet aan ons werk, maar aan de binnenhuisleiding…

Onder de trap, in een nis,  was door de vorige huurder kundig een boekenrek verwerkt. Extra ruimte ambiërend verwijderde ik dit. Ik vond er een kolenstoof… Lang, lang geleden hadden we er thuis ook een, en dat bracht toch een hoop rompslomp mee. De kolen werden in een kolenhok gestort. Met de kolenkit kieperde papa dagelijks een portie kolen in de stoof. Elke ochtend maakte hij ze aan met papier en wij leegden de aslade in de ijzeren vuilbak.

Zo’n kolenhok was ook een ideale sanctieplaats. In de “kleine” lagere school heb ik daar toch eens een straf moeten uitzitten. Plezant vond ik het niet maar schrikwekkend evenmin, waarschijnlijk omdat er een ruitje in de deur zat, waardoor het hok toch niet van de wereld was afgesloten. 

En nu ik het toch over straffen heb… wij moesten toeren lopen op de koer wanneer we iets mispeuterd hadden. Een methode die heden ten dage gretig navolging vindt in de lagere school hier in de buurt. Vooral mijn zoon heeft daar wat afgewandeld!

Hoeveel plaatsvervangend verdriet heb ik niet gevoeld en tranen met tuiten gehuild wanneer Seske haar verplichte rondjes moest lopen, zelfs lang nadat ze terug in de klas was!