Ze kijkt om nadat we afscheid hebben genomen aan de uitgang. En nog eens. En nog Ik blijf wachten en zie haar verdwijnen, een stip uiteindelijk.
Het is finale van de Beker van Vlaanderen en zowel de jongens als de meisjes zijn geselecteerd na een spannende halve finale. Het was làng geleden dat de meisjes er nog eens bij waren.
De ochtend is grijzig, de zon is nog niet van de partij. Picknick, drankjes en dergelijke zijn ingeladen, de GPS meldt: Rij voorzichtig, het signaal is te zwak en dat doen we ook tot onze eerste halte, het benzinestation. Of in mijn geval: de dieselpomphouder. Zalig mijn Berlingo na die zuipschuit van een Omega!
Mijn sprekende wegwijzer instrueert mij een dik half uur later om de afrit Berchem/Wilrijk te nemen, in stomme tegenspraak met mijn afgeprinte route. Maar ik heb een blind vertrouwen in mijn computergids, die me de stad in- en uitloodst. Ik heb wel bedenkingen bij de snelste weg maar allé, we arriveren toch bijtijds in Lier.
Het wordt een stralende dag in verschillende opzichten.
Vooreerst de zon die inmiddels is opgedoken en ons de hele dag verlicht, verwarmt en opvrolijkt.
De jeugd zet schitterende prestaties neer, die bevestigd worden bij de prijsuitreiking. Jongens en meisjes halen allebei de tweede plaats, vreugde alom. Ze sprokkelde bij de werpnummers heel wat punten, maar het siert haar dat ze hierdoor geenszins naast haar schoenen loopt, net zo min als haar collega-sprokkelaars.
Het programma is serieus uitgelopen en het wordt sprinten om op tijd te zijn voor mijn nachtdienst
Maar wat de dag bijzonder maakt voor mij is het bezoek van mijn zus. We zien haar zo zelden en ik was ronduit blij dat ze op mijn uitnodiging inging, samen met haar dochter, mijn petekind. We kunnen wat bijpraten, zijn blij met elkaars gezelschap, al wordt mijn aandacht voordturend afgeleid naar het atletiekgebeuren. Wat lijkt ons Padelleke uiterlijk op mijn andere zus! Die is er natuurlijk ook samen met mijn schone broer en hun jongste die de eer van de pupillen verdedigt. Zij slaagt erin als eerstejaars 8 punten bijeen te rijven met een vijfde plaats bij kogelstoten. De nichtjes zijn aan elkaar gewaagd!
Wanneer het afscheid nadert wandel ik met haar mee naar de parking om mijn vouwstoeltje uit de auto te halen. Een ganse dag hangen en staan laat zijn sporen na, ik wil wel eens zitten.
We zijn geen kussende familie, dus scheiden onze wegen verbaal en met een intens oogcontact Ik blijf kijken en zij kijkt om en om
Reacties op bericht (5)
21-09-2006
hallo
heb al een beetje gelezen, ben hier al ooit geweest hoor, kom zeker terug om bij te lezen maar vandaag ben ik hier om u te bedanken voor reactie op mijn blogje over"stoppen"tot gauw Nida1952
21-09-2006 om 20:18
geschreven door nida1952
20-09-2006
..
Hier kan ik Paz'ke geen gelijk geven hoor, ik geef nog altijd drie kussen. Meestal verschiet het slachtoffer als er na de tweede nog een derde komt. Dus drie voor Jolien. En mijn volgende karretje wordt zeker ook een Berlingo.
20-09-2006 om 14:11
geschreven door Ludovikus
19-09-2006
Goed Jolien
Proficiat jongedame. Als er nu iets is dat je NIET van je moeder hebt, dan is het jouw gevoel voor sport. Alhoewel... Toen ik jaren geleden (veel jaren geleden) je moeder voor het eerst meenam naar Club Brugge-Anderlecht en we met ons ticket naar de tribune trokken, kwam er een horde Paars-witte supporters naar beneden gestormd achterna gezeten door een wrede hoop Club-telgen. Lieve, de geplogenheden van deze clash der titanen niet kennende, bleek,tot mijn grote ontzetting, niet mee het hazenpad te kiezen, maar baande zich een weg door het gewriemel van woedende en vechtlustige "supporters", naar haar plaats. Achteraf bekeken een moedige maar haast suicide daad. Sport, een ontspanning voor lichaam en geest. Gelukkig is ze wel steeds een beetje Club-supporter gebleven.
Oh ja Lieve, bedankt voor het groene wiebelding. Mijn drie dametjes maken er grandioos ruzie om en Els en ik moeten een tijdslimiet per persoon instellen. Dat ge bedankt zijt
Rein
19-09-2006 om 22:06
geschreven door rein
hoogste schavotje!
Bravo Jolien!
En wat dat kussen betreft : wij zijn ook al jaren geleden van 3 naar éen hartelijke zoen gegaan, of een hartelijke knuffel.
19-09-2006 om 18:20
geschreven door paz
Sport
Als er nu iets is, dat totaal aan mij is voorbijgegaan, en nog steeds, is het sport in al zijn klassen en takken. Maar ik vermoed dat een dikke proficiat voor Jolien hier niet mag ontbreken?! Over die GPS kan ik ook nog een verhaaltje vertellen, zal voor morgen zijn, nu ga ik lekker relaxt wat blogjes lezen. Tot de volgende.....
19-09-2006 om 15:11
geschreven door huismusje/troubadoerke
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
