Twee weken geleden was hij nog eens in Oostende om te golfsurfen. Hij kwam de studio binnen, snoof eens diep en verkondigde: "Ha, ik ruik de vakantie weer!" Hij heeft echt heimwee naar die zomermaanden waarin hij met volle teugen genoot. Zijn Afrikaanse naam is hem op het lijf geschreven: Kunde, en dat betekent VRIJHEID...
Dit vond ik, van zijn hand, tussen mijn documenten:
Eindelijk vakantie 2 maand lekker chillen,
En we doen alles wat we willen!
BUITEN MET DIE WEKKER!!!
Geef eens de tv stekker
Ik ga 3 weken niet in bad
Zwerf uren rond int stad
Ik blijf ongezond laat op
En loop rond met een mottige kop
Met mijn wiskundeboeken stook ik de open haard
Dan zijn ze tenminste nog wat waard
Ik loop elke dag op straat
Tot s avonds heel laat
En doe heel wat mensen kwaad
Ik veeg mijn voeten aan de regels
En spuw op de livingtegels
Want het is vakantie, de twee maand waar je alles mag
Ja jaaa vakantie elke dag!
Huh?! MILJAARDE MILJAAAAAAR, 't is nie waar, t is weer een nieuw schooljaar...
Tja, die vakantie is ondertussen een herinnering... Hij is een meester in het koesteren en opdiepen van zijn wedervaardigheden.
Ik laat hem zelf vertellen over zijn eerste woordje Engels:
"Het is misschien maar een belachelijke herinnering maar ik vind deze speciaal en het is iets wat nog scherp in mijn geheugen zit.
Ik was 2 jaar en mijn papa had me net in mijn bedje gestopt. Ik bleef meestal niet in mijn bed maar deze keer wel omdat mijn papa thuis was en ik was een beetje bang van papa omdat hij streng kon zijn.
Er was een vriend van mijn papa, een Afrikaan en Afrikanen onder elkaar zijn nogal luidruchtig, dus ik kon het hele gesprek van op mijn kamer volgen. Maar ik snapte er toch niets van omdat het in het Engels was, ik verstond alleen Frans en een beetje Nederlands. En toen ving ik een woordje Engels op: pipo eigenlijk people en ik keek toen onmiddellijk naar mijn knuffel clown en ik viel daarna in slaap.
Ik herinner mij ook iets cool uit de derde kleuterklas.
We waren op de speelplaats, jongens en meisjes, aan het praten en ineens ontstond er gekibbel. Iedereen stond gelijk in een kring maar ik stond er buiten. Toen op een gegeven moment werd het me teveel en wou ik de ruzie stoppen maar ik werd altijd uit de kring geduwd. Dus ik dacht ik spring erover, en dat was geen droom hoor want ik ken iemand die het zich ook nog herinnert. En het was me gelukt om over de mensen te springen en zo midden in de kring te landen en doordat ik gelijk uit de lucht kwam vallen is de ruzie gestopt. Voilà."
Reacties op bericht (6)
01-10-2006
Mijn vrouw krijgt de chill's van twee dinegen
1/van het feit dat ik ieder papiertje bijhoud en die allemaal op grote stapels op mijn bureel leg om te klasseren. Die grote stapels worden dan integraal na een z kere tijd verhuisd naar de kelder
2/als ik mij er dan aanzet omdat alles te klasseren en het onnodige weg te gooien ik alles nog eens lees om dat het me plots gaat interesseren , zodat deze procedure weken in beslag neemt tot ergernis van moeder overste.
01-10-2006 om 21:35
geschreven door ghostwriter
27-09-2006
Plezant en boeiend...
al die geshreven hebbedingetjes van vroeger. Ik heb nog een flink pak "rapporten" van mezelf bijgehouden (enfin ons make hield die bij) en bijna alle uitslagen van mijn dochter en nu de resultaten van Yannickje erbij. Heerlijk om met hem dit door te nemen, de quoteringsverschillen op 55 jaar tijd, onze brok geschiedenis.
A propos, Roosje is er niet. Kamiel weet het, ik echter niet en zie het overal wat betekent "chillen en chill out" voor jonge mensen?
Salut
27-09-2006 om 22:12
geschreven door Titipoes
chillen
een reactie ingeven op wat ik hier lees is eigenlijk overbodig, het lezen alleen is een plezier op zich. Toch misschien even dit: tot voor enkele weken wist ik niet wat chillen was (ben waarschijnlijk een der laatste Oude Belgen), maar gelukkig was Roosje er om het mij uitteleggen.
27-09-2006 om 12:51
geschreven door kamiel
26-09-2006
Kinderen
We foeteren al eens, maar in feite zouden we ze niet kunnen missen he. Bewijze al die kleine dingen die we ons herinneren, en al die dingen die we bijhouden, ons hele leven lang, gewoon omdat ze zo speciaal zijn voor ons. Kus van de ene mama aan de andere mama.
26-09-2006 om 23:50
geschreven door huismusje/troubadoerke
..
Ik loop ook al twaalf jaar met een kleurpotlood tekeningetje in mijn portefeuille. Het moet een kwal voorstellen. Door kleinzoon getekend aan zee. Wat was het toch fijn toen hij die kinderlijke verbeelding op ons losliet. Nu hebben we er weer eentje van zes die nog erger is. Jouw knulletjes kunnen er ook iets van, heerlijk toch.
26-09-2006 om 16:58
geschreven door Ludovikus
prachtig
jij houdt ook al die zaken bij zie ik, ik ook, ik heb een klasseur vol. Elk briefje aan de sint, elk kattebelleke ze schreven als ik niet thuis was. Omdat briefjes gemakkelijk verloren gingen hebben we toen ze tieners waren een oude lege agenda op tafel gelegd waar iedereen die ging of kwam iets in schreef. Trouwens die tip heb ik ooit van Paz gekregen, zo geraak je ook nooit je gegevens kwijt, ik doe het nog steeds. Zij heeft er zelfs een straf verhaal over....maar dat zal ze zelf ooit wel eens vertellen denk ik.
Fijne dag nog Lieve,
26-09-2006 om 10:26
geschreven door bojako
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
