Gisterenavond had hij energie voor tien en maakte hij grote sier met quasi Italiaanse en Spaanse zinnetjes. Mafioso en Don Juan, in één.
De inspiratie haalt hij onder de douche. Heet water stroomt lang en weldadig over zijn bruine lijf. Niet dat ik dat met eigen ogen constateer. De badkamer is al jaren verboden terrein voor ons als hij daarin vertoeft. De gespendeerde tijd is een veelvoud van de mijne waarin een massa damp geproduceerd wordt. Die dan naar aloude gewoonte weer in water transformeert. Alleen hangt dit gecondenseerde vocht aan muren, spiegels en ruiten, in plaats van, zoals ik het graag zou hebben, linea recta in het afvoerputje.
Mijn zoon, want hij is het die met een duffe kop volgepropt met geschiedkundige feiten, gelet op de aangekondigde grote overhoring, daar stond te proesten en te stomen, komt gewikkeld in een ruime badhanddoek als herboren te voorschijn. Al grappend en ginnegappend verloopt de verdere afwerking van het avondtoilet zeer moeizaam, tijdrovend en te luidruchtig naar mijn zin. Die bonk energie is nauwelijks in te tomen en ik weet dat er morgen een andere klok zal luiden.
Aanvankelijk kunnen mijn dochter en ik nog genieten van de ochtendlijke rust maar wanneer hij aan het ontbijt verschijnt, ontstaat er een soort scheikundige reactie tussen broer en zus. De vonken schieten er weer af. Zij lanceert op t eerste zicht, enfin gehóór, onschuldige opmerkingen waarbij hij zich in zijn wiek geschoten voelt, want haar mimiek spreekt volgens hem boekdelen. Een duw langs hier, pffft dat doet toch geen zeer zeker, luid misbaar, het doet wèl zeer en voor ik het weet ben ik een punthoofd aan het ontwikkelen. Ik ben geprogrammeerd met een zeer lage tolerantiedrempel wat gekibbel betreft. Ik wil dat dit onmiddellijk ogenblikkelijk stopt. Mijn kroost vat dit als aanmoediging op en nu krijg ik er nog grijs haar bij
Wanneer de rust is weergekeerd, de een na de ander is naar school vertrokken, merk ik dat hij zijn brooddoos vergeten is
Reacties op bericht (4)
17-11-2006
Brooddoos
Neen, de brooddoos heb ik hem niet op een gouden schaaltje gebracht, al vond ik het vreselijk zonde (vooral omdat ik ze bereid had!)... Ik dacht wel dat hij zijn plan ging trekken, ofwel een warme maaltijd bestellen, ofwel links en rechts wat bijeen schooien.
Al heb ik het ooit wel gedaan, in een tijd dat hij het niet erg vond, mij nog eens extra op school te zien verschijnen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen hem door scha en schande wijs te laten worden... alhoewel, soms moest ik wel...
17-11-2006 om 00:36
geschreven door Lieve
14-11-2006
..
ik heb nooit anders gedaan dan mijn broers uit elkaar getrokken. Met mijn zus had ik een heel afstandelijke relatie alhoewel zij slechts twee jaar jonger is. Vermits ze sinds haar huwelijk (veertig jaar terug) al in het buitenland woont hebben wij nu nog altijd een afstandelijke zusterlijke liefde voor elkaar. Mijn twee zonen hebben ook voortdurend gekibbeld maar zijn nu ook goede vrienden alhoewel ze zeer verschillend zijn. Maar de brooddoos vergeten, oeioei...ge hebt het toch niet naar de klas gebracht hoop ik? Ik heb dat ooit gedaan bij mijn oudste en hij heeft het me nooit vergeven, zo beschaamd was hij: je moeder die in de klas een brooddoos brengt. Ik heb het een heel schooljaar moeten aanhoren. Ik heb toen gezegd dat hij de volgende keer met plezier mocht honger lijden Groetjes,
14-11-2006 om 20:50
geschreven door bojako
pubers
Alsnog gelukgewenst met zijn 16de verjaardag! Mooi beschreven, Lieve; En dat gekibbel...ik kan het me van onze zonen niet zo goed herinneren, ze waren wel erg druk, maar echt ruziën was er niet gauw bij. Zelf heb ik wèl heel wat gekibbeld met zussen en broer, jij niet dan? Misschien helpt het om dat in gedachten te houden en te kunnen relativeren als jouw kroost het nog eens bont maakt? En verrek ja, die eeuwig dampende badkamer...!Dat is hier nog steeds zo, met één zoon thuis, als manlief en ik na elkaar douchen, is het er nog niet zo erg als bij één wasbeurt van onze Dries. Blij dat ik niet de enige ben.Zwarte tegelvoegen zullen je dan ook niet onbekend zijn en javel ook je beste vriend zeker? Liefs
14-11-2006 om 10:12
geschreven door paz
Gekibbel
Er waren geen hardere kibbelaars te vinden als mijn twee kinderen. Het ging er op een moment zo heftig aan toe, dat ik één van de twee mee met naar de badkamer nam, anders kon ik nog geen plasje gaan doen. En nu kunnen ze elkaar niet missen, dus niet wanhopen Lieve.
14-11-2006 om 03:13
geschreven door huismusje/troubadoerke
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
