Net wanneer ik de hoek omdraai valt er uit de hemel iets groot en zwaar. Ik kijk twee keer, drie keer: een canapé alstublieft! Heb ik efkens geluk dat Murphy even niet aanwezig is en het ding niet op mijn spiksplinternieuwe voituur landt. In mijn achteruitkijkspiegel zie ik nog net een manspersoon kwiek over de brugreling wippen en vervolgens van de berm naar beneden springen.
Mijn nieuwsgierigheid is groot maar ik bedwing ze vrouwmoedig. Ik focus mij op mijn doel: Jolien van de training ophalen.
Waarom kiepert iemand een zetel een tweepersoonsgeval nog wel zo maar op straat, van uit de hoogte nog wel. Heeft die onbekende persoon wel goed gekeken voor hij het meubelstuk dat extra zetje gaf voor de zwaartekracht het van hem overneemt?
Wat bezielt iemand om zonder vervoermiddel met een fauteuil op stap te gaan? Misschien stonden er wieltjes onder zoals bij mijn salon zaliger.
Misschien
Ik ben zodanig aan het prakkiseren dat ik bijna weer de gebarricadeerde straat insla. Twee dagen geleden reed ik me zo in volle spitsuur bijna klem en brak het zweet me uit terwijl ik me terug in het doorgaand verkeer manoeuvreerde. Een hoop tijdsverlies want linksaf slaan is geen sinecure, hoe doorboor je een dubbele rijdende file
Nu heb ik het bijtijds gezien, maar even verder rijd ik toch weer verkeerd! Mijn automatische piloot volgt routineuze wegen. Ik zwenk mijn stuur en de afrit dwarsend kom ik toch op het rechte pad
En alzo ontsnapt de mysterieuze zetel uit mijn gedachten
Reacties op bericht (4)
17-11-2006
bank
Tjee, wat zal jij geschrokken zijn! Onvoorstelbaar dat mensen op zo'n manier van hun spullen trachten af te komen, zonder de letten om eventuele gevolgen daarvan. Goed dat jouw beschermengel in de buurt was. Zonder zo'n goede beschermer kan een mens zich eigenlijk niet meer op straat bewegen. Logisch dat je daarna een beetje van de wijs was. Groetjes Thea
17-11-2006 om 12:41
geschreven door thea
16-11-2006
Raar
Ik denk niet dat het een sluikstorter was, aangezien hij het meubel achterna sprong. Waarschijnlijk was dit de snelste weg, maar tevens onverantwoord gevaarlijk voor andere weggebruikers, maar zonder schade zal hij zijn zetel toch niet gerecupereerd hebben. Raar...
16-11-2006 om 19:23
geschreven door Lieve
*
Inderdaad, goede beschrmengel heb je, gelukkig maar. Het menselijk verstand zit soms toch op de kleinste plaatstjes he. En ik verfoei sluikstorters, daar betalen wij immers de rekening van. Kus.....
16-11-2006 om 17:55
geschreven door huismusje/troubadoerke
..
van geluk gesproken Lieve, hoe is het mogelijk dat iemand zo iets doet? Ik kan nog 'begrijpen' dat mensen sluikstorten, maar niet dat het iemand zou kunnen doden. Je verhaal deed me plots denken aan die jongens die een steen hebben geworpen op een trein! Vreselijk, ik denk dat ik de wagen aan de kant had moeten zetten om te bekomen, je moet een taaie mevrouw zijn om nog te hebben kunnen doorrijden.
16-11-2006 om 10:01
geschreven door bojako
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
