In allerijl zetten we ons aan t schrijven. Ik heb mijn huiswerk gisterenmiddag reeds gemaakt, mijn Jojootjes schieten pas na het avondeten in gang. Met de franse woordenboek bij de hand pennen ze hun wedervaardigheden van het voorbije jaar neer. Applaus voor de digitale fotografie, een up to date portret is zó geschoten en afgeprint.
Weken op voorhand echter hadden ze reeds gespaard en beslist: zoveel euros voor Mbombo, hun grootmoeder, en zoveel voor grand-mère, hun overgrootmoeder, Thérése, het nichtje en ook voor Alain, zijn kameraad.
Zij stift zelfs haar lippen en haar zoenafdrukken verfraaien haar epistel. Ook Noewi moet er aan geloven om zijn eigenste poottekening te zetten
Morgenvroeg vertrekt hun papa voor enkele weken naar Kameroen. Kerstmis in Afrika.
Bij 33°C lijkt dit een vreemde combinatie. Ja, ik heb het speciaal opgezocht, momenteel noteren we deze temperatuur. s Nachts daalt deze tot 25°C.
Van mijn eigen verblijf herinner ik me enkel de klamme vochtigheid, in juli hebben ze daar namelijk hun GROOT regenseizoen.
Wasmachines en droogkasten bezaten onze familie niet, dus was ik indertijd aangewezen op mijn eigen handvaardigheid, schrobben en de was te drogen hangen. In die vochtigheid wilde echter niets drogen! Een jeans doet er op die manier erg lang over
Ook het sanitair was rudimentair. In Douala konden we beschikken over een eigen douche en toilet. Maar voor de douche moest toch water gehaald worden aan de publieke kraan. Elektriciteit werd van de buurvrouw afgetapt.
Joram tussen de pindanootjes
In het dorp was er nog minder comfort. Het meest miste ik het brood. We maakten wel zelf onze koeken, maar die vielen me nogal zwaar. Geen water, geen energie. In de duisternis zag ik gelukkig niet welke insecten me belaagden.
De vreemdste dingen hebben we daar gegeten van stekelvarken tot rat.
Het was een weekje aanpassen maar nonkel Jacques heeft het enorm geapprecieerd dat ik mijn neus er niet voor ophaalde.
Baden in de rivier
Al heb ik wel mijn angstmomenten gekend. Op een bepaald ogenblik hoorde ik kinderen krijsen. Toen ik poolshoogte ging nemen zag ik mijn zoon in het midden van een colonne termieten zitten.
Razendsnel heb ik hem opgepakt en ontdaan van mieren. Twintig maanden oud en zich van geen kwaad bewust, had hij er geen hinder van ondervonden. Geen enkele beet!
Thuis, in Douala, was hij plots vermist. Voor het tot me doordrong hadden ze hem reeds terug gebracht, le petit Blanc. Want daar in Kameroen is hij even goed een buitenbeentje, sommigen voor, sommigen tegen, maar geen volbloed Afrikaan.
En daar heeft hij momenteel hier in België wel last van. Het begon eigenlijk met de gemeenteraadsverkiezingen en de opmars van het Vlaams Blok. Voor het eerst realiseerde hij zich ten volle dat zijn soort niet bij iedereen gewenst is. Ga terug naar uw land, kreeg hij te horen, alhoewel hij hier is geboren. Wat hem betreft ben ik kleurenblind, voor mij is hij mijn zoon, weliswaar met een bruin vel, maar hier opgegroeid, met onze Westerse Waarden, maar mijn vlees en bloed en met een mooie Afrikaanse erfenis...
Wordt vervolgd
Reacties op bericht (5)
20-12-2006
Kameroen
Beste mevrouw Lieve
Met aandacht je reisverslag gelezen.... Heel boeiend !
Wat ik wel spijtig vond is dat je zo weinig vertelde over je vriendin Ariadne... Ze bleek de lieveling van alle Kameroenese tantes en reeds vanaf de eerste dag gaf ze choreografie aan de plaatselijke bevolking... maar daar lees ik helaas niets over....
Misschien de volgende keer meer informatie over deze bijzondere vrouw ?.... het zou mij alvast plezier doen !
20-12-2006 om 19:09
geschreven door ariadne
12-12-2006
KENNISGEVING
Beste blogvrienden,
Eergisteren wou ik mijn troubadoerblogje in dezelfde categorie zetten als 'huismusje', "Dagboek/bedenkingen."
Maar er liep van alles mis, huismusje en troubadoer waren foetsie.
Dan maar terug instellen als daarvoor, maar ook dat lukte niet.
Dan maar genereren, en zie, nu staat mijn 'huismusje' in dezelfde categorie als 'troubadoer, namelijk in 'Dagboek'.
Ik laat het nu maar zo, want ik heb schrik dat het anders weer allemaal verdwijnt.
Dus als jullie mij zoeken, of denken dat ik niet meer schrijf, kijk dan even in de categorie 'Dagboek', dan zie je daar nu mijn beide blogjes staan.
Bedankt voor uw aandacht, kus van mus, amour van troubadoer.
12-12-2006 om 16:49
geschreven door huismusje/troubadoerke
11-12-2006
..
Zelfs in de grootste armoede zult jij nog altijd een rijke vrouw zijn.
11-12-2006 om 16:56
geschreven door Ludovikus
afrika
er zo bij familie op vakantie gaan moet niet te vergelijken zijn met wat mensen beleven die als toerist door afrika reizen. hoe mooi dat continent ook vaak schijnt te zijn, je moet er vast ook meermaals stalen zenuwen hebben...vochtige warmte, beesten in alle mogelijk formaten, een totaal gebrek aan het comfort dat wij zo vanzelfsprekend vinden...vroeger dacht ik dat ik dat allemaal zou aankunnen, tegenwoordig peins ik dat ik in die omstandigheden toch verwender en minder stressbestendig zou blijken. vind het dus héél knap dat jij daar zo dapper hebt standgehouden, met zo'n klein kwetsbaar kindje erbij dan nog wel!
dat kindje is trouwens een heel knappe jongeman geworden, een ware chocoprins, ja! die bovendien zeer veel trekken van zijn moeder heeft, vind ik. denk dat het vreselijk moet zijn als je kinderen met dat soort domme racistische uitspraken te maken krijgen en dat het een pijnlijke schok is te moeten vaststellen dat je eigen vlees en bloed-voor jou nog vertrouwder dan broer of zus- door anderen als "vreemd" wordt aanzien. ik blijf hopen op meer begrip en verdraagzaamheid van en voor iedereen. liefs,
11-12-2006 om 10:26
geschreven door paz
*
Lieve, je laatste Alinea verbijsterd mij. Ik dacht dat kinderen onder elkaar heel tolerant waren voor kleurlingen. Ik zie hier in de nabije school zoveel verschillende rassen met elkaar spelen en optrekken, van kleuters tot tieners. Joram een halfbloed , en zit dus tussen twee werelden. Ik hoop dat hij assertief genoeg is om dit te kunnen aanvaarden. En jouw onvoorwaardelijke moederliefde zal hem daar zeker bij helpen. En zelf vind ik ze zo ontzettend mooi die halfbloeden, Joram en Jolien gaan nog menig hartje vlugger laten slaan.Van de temperatuur in Kameroen kunnen wij enkel dromen. In Australie is het nu ook hoog zomer, als ik kon vertrok ik subiet, wel gewapend met een kist insectenspray. Knuffels
11-12-2006 om 02:50
geschreven door huismusje/troubadoerke
Over mijzelf
Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Gent () en mijn beroep is woonbegeleider bij volwassenen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 18/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, computeren, muziek....
Ik ben een laatbloeier wat maakt dat ik me nog jong voel! Mijn kinderen (17 en 15) zijn mijn lust en mijn leven, maar toch werd het tijd dat ik
iets helemaal voor mezelf deed. Mijn zoon vond dat ik mijn droom moest
waarmaken, dat gaf hem namelijk hoop voor ZIJN droom. Dus waarom zou ik
de draad uit mijn tienerjaren niet weer opnemen en een blogje schrijven
hé!
Ik ben Lieve
