de Braziliaanse >< de Britse

LM en ik stonden ergens op een luchthaven aan te schuiven aan een incheckbalie
om naar huis te vliegen na een contract van zes maanden.
Naar huis is oké, maar een mens moet eerst inchecken natuurlijk, of men vliegt niet mee.
Het inchecken was daar weer eens een gebeuren op zich.

In de rij naast ons, de rij met de rode loper, stond een Braziliaanse dame zich op te winden
omdat iets niet duidelijk was met de reservatie van haar zitplaats in eerste klas.
Het was een drama-queen die liet horen dat ze betere service gewend was. De beste service!
En dan dat stemvolume!
Na een paar minuten van haar gedoe keek de jongeman aan de balie rond
of hij ergens zijn chef zag, in zijn ogen duidelijk een vraag om hulp.
De chef kwam en zij wist iets te organiseren waarmee het Braziliaans temperament mokkend instemde.

Toen kon het personeel van de Braziliaanse haar bagage op de band zetten. Ze blafte dat ze traag waren.
Haar schelden striemde over hun gebogen ruggen. Die mensen moesten het bekopen
dat hun senhora nog steeds misnoegd was over iets waar zij part noch deel aan hadden.

De volgende passagiers waren oudere mensen die al die tijd op de rode loper
geduldig hadden staan wachten om ook in te checken in eerste klas. Een Brits echtpaar.

De jongen achter de balie was nog altijd ontdaan over het geroep van de Braziliaanse.

De kleine Britse legde haar hand op de balie keek omhoog en met een rimpelige glimlach zei ze
duidelijk en melodieus in het zuiverste Engels dat ik ooit gehoord heb :

- Maar u geen zorgen jongeman, het is voorbij.

En zij gingen over tot een hoffelijk, formeel, functioneel gesprekje, zoals beschaafde mensen dat doen bij het inchecken.
Door die routine kwam de jongeman zichtbaar tot rust, dank zij de savoir-faire van de Britse dame.
Men blaft geen personeel af, men leidt personeel.

Toen ik de dankbare glimlach van die jongen zag schoot me een uitdrukking te binnen : 
"eerste klas kan men niet kopen, eerste klas is een manier van leven"
In haar denken en doen was die Britse dame blijkbaar zo iemand, een eerste-klas mens.

m  – HiH-10/2016, ongewijzigd