Istanbul ken ik alleen van op het water gezien.
’k Weet niet hoe dikwijls we ooit door de Bosphorus gevaren zijn
maar op de duur keek ik er nog amper voor naar buiten.
Dat klinkt blasé, maar zo gaat dat.
Met de straat van Gibraltar was dat ook zo. De eerste keer is het indrukwekkend,
de tweede keer al iets minder en de derde keer zegt men ‘O, zijn we hiér al …’ 

Een keer ’s nachts door de Bosphorus, daar ben ik toen voor wakker gebleven. 
Het was heel mooi, en helder en ijskoud.
Toverlichtjes op de hellingen met het schip op een kronkelroute tussen de heuvels.
Alsof we door een juwelendoos vaarden. Dan voelt men zich klein, als Alice in Wonderland.
De Bosphorus heb ik vaak bij daglicht gezien. Veel interessanter natuurlijk, maar niet zo feeëriek als ’s nachts.

Over het traject had ik toen een en ander opgezocht, in Encarta.
Dat was een Encyclopedie op CD-rom. 103.000 artikelen. Een bibliotheek op een schijfje,
met de mogelijkheid om ‘gericht te zoeken’.
Dat gericht zoeken was gewoon linken klikken zoals in Wikipedia nu,
maar toen vond ik ‘gericht zoeken’ een enorm gerief, een uitvinding.

Encarta gaf een klein kaartje. 'k Wist dus dat er een S-bochten op komst waren.
Het kaartje van Encarta was duidelijk, maar deze satellietfoto is beter. En mooier.

Zwarte Zee bovenaan   Zee van Marmara onderaan

In de S-bochten deden we tamelijk spectaculaire manoeuvres. Vooral in de laatste.
Niet zoals F1-wagens door een chicane gaan, want een vrachtvaarder is een log ding.
Het ging traag en met precisie, maar het draaien leek snel omdat de aandrijving helemaal achteraan ligt.
De voorpiek zwenkte zeer snel weg. Eerst naar bakboord, iets later terug naar stuurboord
Zo’n manoeuvre had ik eigenlijk nog nooit meegemaakt.
Het klinkt wat zwierig als ik het zo herlees, maar het duurde verschillende minuten.

Men ziet die hellingen dichterbij komen, muren zijn dat.
Niet zomaar muren, het is Moeder Aarde zelf die daar verticaal staat, zo van : durf eens …
En dan eindelijk zwenkt het schip. Oef.

Er is wel loods aan boord, maar als in deze doorgang de stuurinrichting het laat afweten …
dan zitten wij morgen allemaal in een Turkse gevangenis wegens pollutie.
Dat is bijna eens gebeurd, maar dat is een ander verhaal.

m - HiH-08/2015, 07/2016, herzien - https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Istambul_and_Bosporus_big.jpg