1981, in de pre-LM periode

Die dinsdag had ik moeten vertrekken.
Woensdagmorgen belde de rederij mij om te vragen wat er aan de hand was
en woensdagavond stond ik aan boord, volle 24hrs te laat en in mijn thuiskledij. Niet eens gedoucht.

Dat komt zo : ik had geen telefoon. Dat vond ik niet nodig omdat ik
maar een paar maanden per jaar in België was. TV idem, ook niet nodig.
Als contactnummer had ik het telefoonnummer van het cafeetje opgegeven.
In '81 keken de werkgevers daar niet van op, veel zeelieden hadden een cafénummer als contact.

Toen ik dinsdag niet aan boord verscheen op de verwachtte tijd,
nam het schip in Livorno woensdagmorgen contact op met de rederij in Antwerpen,
de rederij nam contact op met de Pool der Zeelieden en
de Pool der Zeelieden nam contact op met het buurtcafeetje in Ganshoren.
De bazin stuurde iemand de straat op om me te halen en ik ging spoorslag mee naar 't café,
om te horen wat er aan de hand was. Met mijn onnozele kop dacht ik dat het schip vertraging had,
nog op anker lag, nog niet tegen de kaai lag en dat ik daardoor een dag of wat extra verlof zou hebben.
Ik huppelde dus de straat af naar het cafeetje en belde opgewekt de rederij.
Toen ik hoorde dat ik al in Livorno had moeten staan, wist ik niet wat me overkwam.
Paniek. Regelrechte paniek.
'k Zat al in de schemerzone van contractbreuk want ik was niet intijds aan boord van het schip,
ik was niet op mijn werk. Ongewettigd afwezig!

Ik heb aan de bazin gevraagd een taxi te sturen naar mijn thuisadres
en tegen dat ik met mijn valies beneden was, stond de taxi daar.
’k Was te vroeg op Zaventem, maar dat vond ik niet erg. Toen ik een beetje tot rust gekomen was besefte ik
dat ik best later had kunnen vertrekken van thuis en me na een douche had kunnen omkleden.

's Avond was ik aan boord in Livorno.
Eerst me gaan melden bij de kaptein, zeemansboek afgegeven en linea recta onder de douche.
Onder de douche in mijn eigen cabine natuurlijk. Het voelde aan als thuis, een cabine.
Gelukkig was ik nog geraakt waar ik moest zijn, waar ik voor getekend had.

Van waar die vergissing tussen dinsdag en donderdag ?
Nadat ik gemonsterd was bij de Pool der Zeelieden in Antwerpen,
moest ik bij het reisagentschap in kwestie mijn vliegticket gaan afhalen
en de dame aan de balie zei dat ik de 15de moest vertrekken, om zo-&-zo laat op de luchthaven zijn.
Oké, zei ik, de 15de welke dag is dat. Donderdag, zei ze.
En ik geloofde dat zonder nakijken, omdat dagen en datums deel uitmaken van die mensen hun beroep.
Wat zou ik beroepsmensen controleren?
Blind vertrouwen. Dwaas vertrouwen.
De 15de was geen donderdag.
De 15de was een dinsdag.

En zo kwam het dat ik mijn vlucht kwijt was en ook bijna mijn job kwijt was.
Het is nipt goed gekomen.

Maar weet ge waarom ik geen kalender in huis had?
Wanneer men in de late lente afmonstert en in België komt, zijn er
geen agenda's en geen kalenders meer te koop. 
Wanneer men dan in de late zomer weer vertrekt, is dat zonder kalender in het hoofd.
Een luchtig leven, jawel. Maar met nadelen.

15 september 1981 was een dinsdag. Laat u niks wijsmaken.

m - HiH-01/2016,07-2016, nagekeken