de soep en de lied-erlijke vrijheid

Vanmiddag hadden we tomatensoep. Een van mijn duizend geïmproviseerde varianten.
Ze viel in de smaak blijkbaar, want LM deed er complimenteus over
en dat zei ik hem. Dat hij weer te lyrisch bezig was naar mijn zin. 
'k Beloofde dat ik de samenstelling zou opschrijven en ik begon heel prozaïsch de ingrediënten op te noemen.

- Ge vergeet de bouillon, zei hij.
- Ah ja. Misschien ligt het aan de bouillon dat ge de soep vandaag zo lekker vindt, 
  aan mijn geheime kruidensamenstelling.
- Die moet ge niet vertellen, dat is uw liederlijke vrijheid.
Hier viel ik stil.

- Liederlijke vrijheid? Weet ge wat dat wil zeggen?
- Jaja, maar nu ga ik wat liggen. 
En hij verdween voor een siëstje.

'k Snap het nu. Denk ik.
Hij bedoelde waarschijnlijk dat de samenstelling van een bouillon
hoort tot de keukengeheimpjes en deel uitmaakt van de creatieve vrijheid.

Ik had zijn ode aan dit tomatensoepje een te lyrische lofzang genoemd
en hij weet vaag ergens dat de woorden gedicht en lied verwant zijn. 
Zo werd bij hem creatieve vrijheid dichterlijke vrijheid en dan vanzelf naar lied en lied-erlijke vrijheid.
Dat alles in minder dan een seconde, in een flits :
van creatieve vrijheid over dichterlijke vrijheid naar lied-erlijke vrijheid.

Misschien moet ik hem met Kerstmis de nieuwe editie van de Dikke Van Dale cadeau doen.
Alhoewel … hij heeft de vorige nog niet uit. 

Enfin, ik heb nu officieel de vrijheid om mijn bouillons samen te stellen zoals ik dat wil.
In zijn idee desnoods al zingend.

m – HiH-10/2015, bijgewerkt - http://synoniemen.net/grafisch.php?zoekterm=liederlijk, http://www.woorden-boek.nl/index.php?woord=liederlijk , http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/liederlijk