proefondervindelijk getest

Het was al een poos na kinderbedtijd. Tijdens een etentje bij mensen thuis kwamen
de twee jonge kinderen des huizes in hun blootje de eetkamer binnenen stapten traag rond de tafel.

De ouders waren zo verbaasd dat ze deden of er niets aan de hand was en zij babbelden er over heen.
De gasten gingen daarin mee en zij ook bleven onverstoord alsof er niks ongewoons aan de gang was.

Na hun plechtige ronde schreden de kinderen de kamer uit en aan tafel viel een stilte.
Dan hoorde men een helder stemmetje : "Ziet ge wel dat het een Verdwijn Zalf is!"

Ipv te slapen waren ze uit hun bed gekomen omdat mama dat vandaag toch niet hoort
-dat is voldoende reden- en ze hadden in de badkamer
een heel mooi potje gevonden met dure crème die rimpels doet verdwijnen.

In hun fantasiewereldje was dat een toverzalf. Met die toverzalf hebben ze zich ingesmeerd,
daarom moesten de pyjamakes uit.
Verdwijnen en onzichtbaar zijn, allemaal goed en wel, maar zoiets moet ook getest worden hé.
En dat hebben ze gedaan, voor een relevant aantal proefpersonen, de tafelgasten van hun ouders.

Die ouders zullen nu wel fier zijn want de combinatie
van creatief denken -het is een toverzalf die doet verdwijnen-
met logisch denken -onzichtbaarheid moet getest worden-
is toch magnifiek, voor zo'n jonge kinderen.
Volgens mij worden die twee kinders later grote wetenschappers.

Houd moed, Professor Van Broeckhoven, de versterking in uw labo is op komst!

m  - met dank aan RD - EZW-07/2012, HiH-09/2014,10/2016 -