te gast bij Wim Helsen, Annemie Struyf
met Het oude zeilschip van Jan van Nijlen

       Het oude schip, met opgegeide* zeilen,
       ligt in het dok: het groot karkas is lek.
       Blank tegen hemels grauwe en lage wijle*,
       vliegen de meeuwen om 't verlaten dek.

       Eens luidde blij 't signaal van zijn vertrek,
       en 't heeft gedanst, de duizend, duizend mijlen,
       op de oceaan een kleine, witte vlek.
       Thans is het oud: verroest zijn ankers, bijlen...

       Graniet en marmer heeft het meegebracht,
       steevnend* door 't woeste, noordelijk kanaal,
       of gleed droomstil door eevnaars lichten nacht,

       belaân* met vruchten, specerij en kruiden.
       Nu ligt het stil, onzegbaar droef en kaal,
       maar nog met kleur en geuren van het zuiden.

© Jan van Nijlen
uit: Verzamelde gedichten 1903-1964 uitgeverij Van Oorschot, Amsterdam 1964

opgegeide , van opgeien = zeilen inkorten, om den windvang te verminderen , wijle = sluier in verouderde literaire taal, un voile, een vool
steevnend = stevenend, koers zettend, varend, zeilend , belaân = beladen

De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, de =-knop.
Struyf in gesprek met Helsen,
https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/4/winteruur-s4a6/ 
13min56

Over Annemie Struyf : https://nl.wikipedia.org/wiki/Annemie_Struyf 
Over Jan van Nijlen 1884-1965 : http://schrijversgewijs.be/schrijvers/van-nijlen-jan/ , http://www.poezie-leestafel.info/jan-van-nijlen

Nu heb ik al wel enkele vreemde dingen meegemaakt in de drie voorgaande jaargangen van Winteruur
maar deze misser is tot hiertoe dé kanjer. Van een journaliste dan nog wel, een vak waarbij ik
me toch een minimum aan voorbereidend werk durf voorstellen. Of overdrijf ik nu?

Struyf vermeldt twéé maal dat het gedicht van Slauerhoff is?

Het Oude Zeilschip is van Jan van Nijlen 1884-1965. Het is een sonnet, gewoon de 4 strofen.
Het Laatste Zeilschip is van Slauerhoff 1898-1935. Het is een klepper van 4 bladzijden. 

Als haar voorbereidend werk voor die paar minuten bij Winteruur al weinig voorstelt,
dan stel ik me vragen over de degelijkheid van haar reportages. “Amààài!”, zoals ze zelf graag zegt.

tekst Slauerhoff : https://dbnl.org/tekst/slau001verz03_01/slau001verz03_01_0170.php