|
‘ … jij moet toch veel mooie herinneringen hebben? Heb je nooit heimwee? ’
Heimwee niet meer. Gehad, bij momenten. Nu niet meer.
Veel mooie herinneringen, dat wel. Het is een snoer van gebeurtenissen en anekdotes.
Van sommige herinneringen kan ik heel blij worden.
Want er zijn de andere herinneringen ook natuurlijk, de minder goede.
Tussen die twee soorten gebeurtenissen was er de rust van de routine,
de dagen dat alles kalmpjes zijn gang ging en er niks te melden viel.
---
In '98 waren er een aantal Kroaten onder de officieren aan boord en ik had al gevraagd
om me AUB bij de voornaam te noemen.
Dat kon niet. Ze kenden hunne wereld en het bleef Ma'am.
Oké dan maar, we waren weer vertrokken voor zes maanden afstandelijk gedoe.
Ik moet teleurgesteld gekeken hebben want de 3de mécanicien zocht naar een oplossing.
Een heel sociale jongen (24j) en zeer kierewiet door de oorlogsdingen die hij in zijn land meegemaakt had.
Hij had een contract bij de Fransen gevaren en had als notie van Frans :
- als ze 'oh putain'zeggen is het erg, maar zijn ze niet kwaad
- als ze 'merde' zeggen is het erg, en zijn ze wél kwaad
- als ze 'putain de merde’ zeggen, zijn ze zéér kwaad.
Een paar dagen later kwam hij met een idee : vermits in België ook Frans gesproken wordt
zou hij me Madame noemen ipv Ma'am, en hij was tevreden dat hij een oplossing kon voorstellen.
Hij bleef wiebelend staan wachten wat ik er van vond. Ik vond het maar niks.
Putain en merde gaf hij vlekkeloos en met de juiste intonatie, en zo argeloos blij,
hij kende duidelijk niet de draagwijdte van die termen.
Maar Madame klonk alsof hij het over een bordeelhoudster had.
- No good? vroeg hij.
- Sounds like mama-san.
De term mama-san is internationaal gekend, en hij wou de vrouw van zijn baas zeker niet zo aanspreken.
- Then I will call you Madammy, you are petite.
Het is madammy geworden. En gebleven.
De andere officieren namen het woord over en toen ook de Filipijnse crew meedeed
was het zo goed als officieel.
Eigenlijk had ik die naam in mijn zeemansboek moeten laten bijschrijven.
Het was heel plezant om horen hoor.
Als ik 's morgens met de zak overalls van ons deck naar de laundry beneden ging
was er volk in de trapkast, op weg naar het ontbijt een deck hoger :
- mornin' madammy !
- mornin' gentlemen !
- ça va, madammy ? dat stukje Frans hadden ze van de 3de overgenomen
- ça va, messieurs.
Een ochtendritueel.
Een paar jaren later, toen ik iemands overall gerepareerd had …
Wachtwa, een woordje uitleg over een trukje: wanneer een overall gescheurd is,
vraagt de betrokkene aan de 1ste stuur een nieuwe en houdt de oude bij.
Ik repareer die. Met lappen er op en al.
Zo heeft de persoon in kwestie een extra overall in gebruik want
in de tropen kan het er op aan komen, een overall meer of minder.
Goed, dit gezegd zijnde ...
Toen ik een paar jaren later een overall gerepareerd en terugbezorgd had,
kwam iemand van de matrozen vragen, een beetje bedeesd :
- Excuse me Ma'am, are you Madammy?
- Eh, yes … long time ago.
Die madammy-story was al wat jaren oud, hoe kon dat nu ? Wel …
De naam madammy circuleerde nog in het bemanningsagentschap op de Filipijnen.
De naam madammy was daar een eigen leven gaan leiden !
Wat doet madammy:
Overalls repareren, -foto’s afdrukken voor hen, ze per 4 op een A4 printen en
ze in een documentbeschermer steken tegen de sporen van werkhanden-
lasogen druppelen met Minhavez, hun boodschappen meebrengen van de wal,
soms ook haar knippen en af en toe een hemdje strijken. Mee foto’s kijken van hun kinderen en af en toe
eens vragen naar de familie thuis, want voor de komst van de mail spendeerden ze flink wat aan telefoon.
Dat was het ongeveer volgens hen, het takenpakket van madammy.
Maar naarmate die matroos vertelde was madammy een legende geworden binnen het agentschap.
Een agentschap dat zeelieden over de drie oceanen en alle zeeën stuurt,
mensen met verhalen in hun hoofd en die de verhalen mettertijd mooier en beter maken.
Die verhalen, die legende, daar kon ik niet tegenop, die kon ik niet evenaren.
Daar kon ik echt niet tegenop.
m – HiH-05/2016 - https://en.wikipedia.org/wiki/Mama-san
|
